Relaties
alle pijlers
Misbruik van partner in zijn jeugd
vrijdag 27 september 2024 om 12:41
Ik date nu twee maanden met een man, beiden 40+. Vorige week naar elkaar uitgesproken dat we elkaar toch wel erg leuk vinden en nu is het officieel aan. Vlinders in buik, jullie kennen dat gevoel vast wel.
Hij belde gister middag en toen kwam er opeens een heel verhaal uit. Hij is in zijn jeugd een jaar lang seksueel misbruikt door een familievriend. Niemand wist hiervan. Hij heeft dit nooit aan iemand verteld, tot een aantal jaar terug. Zijn ouders, zijn broer en zus, zijn ex, vrienden. Jarenlang wist niemand het.
Een aantal jaar geleden escaleerde het met alcoholmisbruik en is hij bijna zijn baan kwijt geraakt. Hij is daarvoor toen in behandeling gegaan en het misbruik is ook eruit gekomen. Hij drinkt nu niet meer (dit wist ik overigens al) en hij heeft zijn baan nog steeds. Sinds die tijd is hij het ook aan meer mensen gaan vertellen. Hij belde me omdat hij besloten had om in therapie te gaan en hij zat in de auto bij de psycholoog voor de deur voor een eerste kennismaking. Hij wil ermee aan de slag.
Het gesprek was heel gehaast en dit nieuws overdonderde mij enorm. Ik heb hem gister erna nog even gesproken, hij wil doorzetten met de therapie. Vandaag verder weinig contact ivm werk. Maar ik zit hier nu dus wel mee. Ik weet gewoon ook niet zo goed hoe te reageren en hiermee om te gaan. En wat voor een invloed dit op onze beginnende relatie gaat hebben. En waarom het er nu zo allemaal uitkomt, 10 minuten voor zijn gesprek en over de telefoon.
Heeft iemand hier ervaring mee of iets zinnigs over te zeggen?
Hij belde gister middag en toen kwam er opeens een heel verhaal uit. Hij is in zijn jeugd een jaar lang seksueel misbruikt door een familievriend. Niemand wist hiervan. Hij heeft dit nooit aan iemand verteld, tot een aantal jaar terug. Zijn ouders, zijn broer en zus, zijn ex, vrienden. Jarenlang wist niemand het.
Een aantal jaar geleden escaleerde het met alcoholmisbruik en is hij bijna zijn baan kwijt geraakt. Hij is daarvoor toen in behandeling gegaan en het misbruik is ook eruit gekomen. Hij drinkt nu niet meer (dit wist ik overigens al) en hij heeft zijn baan nog steeds. Sinds die tijd is hij het ook aan meer mensen gaan vertellen. Hij belde me omdat hij besloten had om in therapie te gaan en hij zat in de auto bij de psycholoog voor de deur voor een eerste kennismaking. Hij wil ermee aan de slag.
Het gesprek was heel gehaast en dit nieuws overdonderde mij enorm. Ik heb hem gister erna nog even gesproken, hij wil doorzetten met de therapie. Vandaag verder weinig contact ivm werk. Maar ik zit hier nu dus wel mee. Ik weet gewoon ook niet zo goed hoe te reageren en hiermee om te gaan. En wat voor een invloed dit op onze beginnende relatie gaat hebben. En waarom het er nu zo allemaal uitkomt, 10 minuten voor zijn gesprek en over de telefoon.
Heeft iemand hier ervaring mee of iets zinnigs over te zeggen?
vrijdag 27 september 2024 om 22:27
vrijdag 27 september 2024 om 22:39
De confrontatie met de disfunctionele oudermodi kunnen er wel degelijk voor zorgen dat, vooral bij aanvang van de therapie, de copingmechanismen kunnen toenemen. Kan he, hoeft niet.Natsuro schreef: ↑27-09-2024 20:45Therapie is zeker geen wondermiddel, het heeft inzet en vertrouwen nodig. Zonder deze gaat het niet werken. En het is ook geen wondermiddel als in dat in een paar sessies het inzicht er is en de oude patronen veranderd zijn. Maar als de persoon zélf het nut ziet, en zélf wil veranderen kan het geweldig werken.
Ik herken helemaal niet dat met schematherapie de coping erger kan worden. Integendeel, door inzicht in de modi, coping en schema's ontstaat juist de ruimte om het los te laten, en daarmee de persoon te worden die je echt bent, zonder de veroordelende gedachten van de Ouder modi, zonder gelijk in de disfunctionele kindmodi te schieten.
Schematherapie helpt je juist te herkennen wanneer je in een coping mechanisme schiet, en afstand te nemen van de oudermodi die je niet helpen. Het geeft je de ruimte om te herkennen wanneer je in je Blije Kind modus komt, en het ook toe te laten, en daarmee te versterken. Het helpt je herkennen wanneer je iets in je Gezonde Volwassene modus doet. Die herkenning versterkt die twee modi.
En dan komt de mooie mens naar boven.
Ik zit, een paar jaar na schematherapie, trouwens nog steeds te wachten tot het mooie mens bij mij naar boven komt. Ik geloof daar sowieso niet zo in. Ben allang blij dat de suïcidegedachten en zelfbeschadiging wat minder zijn geworden.
Wat echt geholpen heeft om mijn misbruikverleden het hoofd te bieden (niet om te verwerken, want dat kan helemaal niet), was EMDR.
En verder lees ik een hoop aannames en onzin in de reacties in dit topic. Weinig compassie voor de vriend van TO. Blijkbaar moet je het je partner op een kalme, rationele, face-to-face manier vertellen als je als kind misbruikt ben. Tja.
vrijdag 27 september 2024 om 23:08
Blijkbaar moet je het je partner op een kalme, rationele, face-to-face manier vertellen als je als kind misbruikt ben. Tja.
Blijkbaar is het akkoord om zo'n bom te droppen 2 maanden nadat je elkaar hebt leren kennen en een week nadat je hebt uitgesproken om het 'aan' te maken.
Dan hoef je niet na te denken over de ontvanger van de boodschap, alleen aan jezelf? Dat vind ik niet fair naar de persoon die je in je leven toegelaten hebt. En geeft mij geen vertrouwen voor het vervolg.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 27 september 2024 om 23:26
Ik zou dat zelf ook doen. Misschien wel voordat je uitspreekt om voor elkaar te gaan. Zodat ik zeker weet dat de ander op de hoogte is, en ik mij niet beter hoef voor te doen dan ik ben. Open en eerlijk de relatie aangaan. Dit ben ik, neem me zoals ik ben, niet anders.
En als iemand hier afwijzend op reageert, dan kan ik mij gelukkig prijzen dat ik hier op tijd achter gekomen ben.
natsuro wijzigde dit bericht op 27-09-2024 23:28
Reden: Toevoeging afwijzen.
Reden: Toevoeging afwijzen.
10.39% gewijzigd
vrijdag 27 september 2024 om 23:29
Wannee dan? 3 jaar na het afronden van de therapie?Doreia* schreef: ↑27-09-2024 23:08Blijkbaar is het akkoord om zo'n bom te droppen 2 maanden nadat je elkaar hebt leren kennen en een week nadat je hebt uitgesproken om het 'aan' te maken.
Dan hoef je niet na te denken over de ontvanger van de boodschap, alleen aan jezelf? Dat vind ik niet fair naar de persoon die je in je leven toegelaten hebt. En geeft mij geen vertrouwen voor het vervolg.
vrijdag 27 september 2024 om 23:30
zaterdag 28 september 2024 om 03:46
Dank je. Ik heb er minder last van dan de man waar TO mee te maken heeft. En ik was zo jong dat ik mezelf alleen ken van “tijdens/na” dus ik weet oprecht niet hoeveel invloed het heeft gehad.
Maar ik denk wel dat het redelijk normaal is dat je er niet uitsluitend heel verstandig en rationeel mee om gaat
Gecultiveerd slachtofferschap is óók een identiteit.
zaterdag 28 september 2024 om 08:15
Precies.
En zeker niet zomaar dit aan vriendinnen vertellen. Zoiets is zo persoonlijk en gevoelig, dat vertel je niet zomaar aan iemand. Tenzij je vriend dat wil, maar dat zou ik zeker nu niet vragen. Als ik zoiets zou delen en dat zou 'gezellig' besproken worden met vrienden, dan was het gelijk over. Ik wil iemand kunnen vertrouwen.
zaterdag 28 september 2024 om 09:20
Dat vind ik ook wel. Het is zoiets moeilijks om te vertellen dat veel mensen het mee hun graf innemen. Zoveel conclusies aan de vorm verbinden vind ik in dit geval dan wel voorbarig en ongevoelig. Misschien vond hij het gewoon spannend en kwam het er daardoor een beetje onhandig uit.
Ik vind het een goed teken dat hij in het telefoongesprek daarna open stond voor haar beleving en voor een nader gesprek. Ik zou het gewoon even afwachten als ik TO was.
Het kan heel heftig worden zoals bijna iedereen hier schrijft, maar het kan ook best meevallen. Dat mis ik in dit topic een beetje. Ik heb een soortgelijk therapietraject gevolgd toen de relatie met mijn man nog pril was en hoewel hij met me meeleefde, was het effect op onze relatie minimaal.
zaterdag 28 september 2024 om 11:31
zaterdag 28 september 2024 om 11:46
Ik schreef dat inderdaad, maar waarschijnlijk ben ik iets teveel aan het projecteren geweest. EMDR heeft mij enorm geholpen, maar heeft ook weer veel naar boven gehaald. Maar dat hoeft bij de vriend van TO niet zo te zijn natuurlijk.Eksterbloem schreef: ↑28-09-2024 11:31Eens met Alleyes.
Er werd hier eerder geschreven dat de vriend van TO een traject van jaren aangaat. Dat zou best kunnen, maar hoeft niet per definitie. Traumabehandelingen als EMDR en exposure staan er juist om bekend dat ze kortdurend en efficiënt zijn. Dat duurt echt geen jaren.
En verder ook eens met Alleyes!
zaterdag 28 september 2024 om 13:14
Dat kan idd. En alleen maar mooi en fijn als ze samen iets kunnen opbouwen ondanks dit.Alleyes schreef: ↑28-09-2024 09:20Dat vind ik ook wel. Het is zoiets moeilijks om te vertellen dat veel mensen het mee hun graf innemen. Zoveel conclusies aan de vorm verbinden vind ik in dit geval dan wel voorbarig en ongevoelig. Misschien vond hij het gewoon spannend en kwam het er daardoor een beetje onhandig uit.
Ik vind het een goed teken dat hij in het telefoongesprek daarna open stond voor haar beleving en voor een nader gesprek. Ik zou het gewoon even afwachten als ik TO was.
Het kan heel heftig worden zoals bijna iedereen hier schrijft, maar het kan ook best meevallen. Dat mis ik in dit topic een beetje. Ik heb een soortgelijk therapietraject gevolgd toen de relatie met mijn man nog pril was en hoewel hij met me meeleefde, was het effect op onze relatie minimaal.
Ik zou dit gedrag wat hij nu doet echter niet stabiel noemen voor iemand van 40+.
Hij weet dit al langer, is er niet vorige week achtergekomen dus vanwaar de haast opeens om dit te delen?
Vind dan ook niet dat er per se gevoelig op gereageerd zou moeten worden door TO als hij dit dropt als een telefonische mededeling, Oh by the way ik ben misbruikt als kind, moet nu hangen spreek je later.
Ben vooral getriggerd door wat ze schrijft over zijn verleden met alcoholmisbruik.
Verliefdheid kan dingen doen met mensen die daarvoor jaren stabiel waren.
Wens jullie in ieder geval een betere communicatie hierover en zou benieuwd zijn of hij een concreet doel heeft bij die psycholoog, wat hij ervan verwacht, en waarom nu.
zaterdag 28 september 2024 om 14:35
Gezien de maanden lange wachtlijsten zou het zomaar kunnen dat vriend al veel eerder er iets mee wilde doen.
En Ff starten met therapie doe je mentaal ook Ff niet. Je moet er mentaal klaar voor zijn en er open voor kunnen staan. Anders heeft het geen zin. Genoeg mensen die ‘hulp’ hebben gezocht voor de vorm. En genoeg mensen die het nooit aan kunnen gaan in hun verdere leven.
En Ff starten met therapie doe je mentaal ook Ff niet. Je moet er mentaal klaar voor zijn en er open voor kunnen staan. Anders heeft het geen zin. Genoeg mensen die ‘hulp’ hebben gezocht voor de vorm. En genoeg mensen die het nooit aan kunnen gaan in hun verdere leven.
zaterdag 28 september 2024 om 16:53
Hoe het afloopt blijft gissen. Wat je kan doen is in ieder geval jezelf fatsoenlijk beschermen en grenzen hanteren. Niet frustratie/ rotgedrag altijd met de mantel der liefde bedekken van hij heeft het moeilijk bijvoorbeeld. Zorg goed voor jezelf, maak jezelf niet onbeperkt beschikbaar als een soort van therapeut. Zo nu en dan spuien prima, maar dat is het dan wel. Behandeling ligt bij psycholoog. Hij kan ook helemaal veranderen door hetgeen wat hij zal leren als hij in therapie gaat. Dit gaat jaren duren. Het gaat waarschijnlijk wel een pittige tijd worden.
snuffelkleed wijzigde dit bericht op 29-09-2024 14:56
0.35% gewijzigd
zondag 29 september 2024 om 13:20
Vriend is vanochtend weer naar huis vertrokken. We hebben een gezellig weekend samen gehad en ook veel gelachen (zoals altijd wel).
Ik heb het op een rustig moment aangekaart. Hij vertelde dat toen de issue met drank escaleerde hij ook al in intensieve therapie is geweest. Hij ziet het dat hij verder aan zichzelf wil werken en vandaar nu deze stap. Hij komt gewoon stabiel op me over. Ik wil om zijn privacy niet teveel details vermelden.
Ik kan alleen niet inschatten in hoeverre dit een probleem is of gaat zijn (voor ons) eigenlijk. Ik waardeer wel zijn openheid erover en dat hij me toelaat want dat is echt niet niets. Wat iemand ook schreef het is tonen van een bepaalde kwetsbaarheid en uiteindelijk kennen we elkaar pas net. En verder, tja, we zitten dus echt nog zo in een elkaar leren kennen fase dat ik het gewoon even allemaal aanzie. Ik ben heel bewust niet teveel op de inhoud ingegaan, en laat het bij hem (zijn proces) en dan kijk ik wel wat hij erover gaat delen. We wonen sowieso op een uurtje rijden afstand en bouwen alles rustig op. De tijd zal het leren.
Reden van het telefoontje was inderdaad dat hij niet wist hoe en wanneer dit te vertellen en wat een goede timing hiervoor zou zijn. Hij wilde niet met de psycholoog starten zonder dat ik het wist en nou ja, dit was het resultaat. Ik heb wel verteld hoe dit op mij over kwam en dat dit best een beetje moeilijk was. Hij snapte dat en had daar van tevoren niet over nagedacht. Hij vond het fijn dat ik aangaf hoe dit op mij over is gekomen.
Ik heb trouwens geen behoefte aan delen met vriendinnen nu. Ik kon vrijdag hier mijn ei kwijt met hopelijk niet teveel herkenbare details. Ik zou nooit maar dan ook nooit zijn vertrouwen schaden door dit te delen. Als het op een punt zou komen dat ik dat nodig heb, dan kaart ik dat wel aan. Maar voor nu is dit prima zo.
Voor degenen die dit zelf hebben meegemaakt, echt ontzettend fijn dat jullie mij hier input op willen geven. Ik blijf het moeilijk vinden hoe hierop te reageren en wat een goede manier is op mij op te stellen. Wachten tot hij wat erover zegt, of moet ik er juist af en toe toch op terug komen (wil het ook niet negeren)? Hij is namelijk wel een type man dat niet graag over gevoelens praat… Misschien is dat ook nog wel een verschil tussen mannen en vrouwen (ga en nu even vanuit dat iedereen op viva vrouw is) en wat hij daarin prettig vindt.
Ik heb het op een rustig moment aangekaart. Hij vertelde dat toen de issue met drank escaleerde hij ook al in intensieve therapie is geweest. Hij ziet het dat hij verder aan zichzelf wil werken en vandaar nu deze stap. Hij komt gewoon stabiel op me over. Ik wil om zijn privacy niet teveel details vermelden.
Ik kan alleen niet inschatten in hoeverre dit een probleem is of gaat zijn (voor ons) eigenlijk. Ik waardeer wel zijn openheid erover en dat hij me toelaat want dat is echt niet niets. Wat iemand ook schreef het is tonen van een bepaalde kwetsbaarheid en uiteindelijk kennen we elkaar pas net. En verder, tja, we zitten dus echt nog zo in een elkaar leren kennen fase dat ik het gewoon even allemaal aanzie. Ik ben heel bewust niet teveel op de inhoud ingegaan, en laat het bij hem (zijn proces) en dan kijk ik wel wat hij erover gaat delen. We wonen sowieso op een uurtje rijden afstand en bouwen alles rustig op. De tijd zal het leren.
Reden van het telefoontje was inderdaad dat hij niet wist hoe en wanneer dit te vertellen en wat een goede timing hiervoor zou zijn. Hij wilde niet met de psycholoog starten zonder dat ik het wist en nou ja, dit was het resultaat. Ik heb wel verteld hoe dit op mij over kwam en dat dit best een beetje moeilijk was. Hij snapte dat en had daar van tevoren niet over nagedacht. Hij vond het fijn dat ik aangaf hoe dit op mij over is gekomen.
Ik heb trouwens geen behoefte aan delen met vriendinnen nu. Ik kon vrijdag hier mijn ei kwijt met hopelijk niet teveel herkenbare details. Ik zou nooit maar dan ook nooit zijn vertrouwen schaden door dit te delen. Als het op een punt zou komen dat ik dat nodig heb, dan kaart ik dat wel aan. Maar voor nu is dit prima zo.
Voor degenen die dit zelf hebben meegemaakt, echt ontzettend fijn dat jullie mij hier input op willen geven. Ik blijf het moeilijk vinden hoe hierop te reageren en wat een goede manier is op mij op te stellen. Wachten tot hij wat erover zegt, of moet ik er juist af en toe toch op terug komen (wil het ook niet negeren)? Hij is namelijk wel een type man dat niet graag over gevoelens praat… Misschien is dat ook nog wel een verschil tussen mannen en vrouwen (ga en nu even vanuit dat iedereen op viva vrouw is) en wat hij daarin prettig vindt.
zondag 29 september 2024 om 13:26
scarletOhara schreef: ↑29-09-2024 13:20Vriend is vanochtend weer naar huis vertrokken. We hebben een gezellig weekend samen gehad en ook veel gelachen (zoals altijd wel).
Ik heb het op een rustig moment aangekaart. Hij vertelde dat toen de issue met drank escaleerde hij ook al in intensieve therapie is geweest. Hij ziet het dat hij verder aan zichzelf wil werken en vandaar nu deze stap. Hij komt gewoon stabiel op me over. Ik wil om zijn privacy niet teveel details vermelden.
Ik kan alleen niet inschatten in hoeverre dit een probleem is of gaat zijn (voor ons) eigenlijk. Ik waardeer wel zijn openheid erover en dat hij me toelaat want dat is echt niet niets. Wat iemand ook schreef het is tonen van een bepaalde kwetsbaarheid en uiteindelijk kennen we elkaar pas net. En verder, tja, we zitten dus echt nog zo in een elkaar leren kennen fase dat ik het gewoon even allemaal aanzie. Ik ben heel bewust niet teveel op de inhoud ingegaan, en laat het bij hem (zijn proces) en dan kijk ik wel wat hij erover gaat delen. We wonen sowieso op een uurtje rijden afstand en bouwen alles rustig op. De tijd zal het leren.
Reden van het telefoontje was inderdaad dat hij niet wist hoe en wanneer dit te vertellen en wat een goede timing hiervoor zou zijn. Hij wilde niet met de psycholoog starten zonder dat ik het wist en nou ja, dit was het resultaat. Ik heb wel verteld hoe dit op mij over kwam en dat dit best een beetje moeilijk was. Hij snapte dat en had daar van tevoren niet over nagedacht. Hij vond het fijn dat ik aangaf hoe dit op mij over is gekomen.
Ik heb trouwens geen behoefte aan delen met vriendinnen nu. Ik kon vrijdag hier mijn ei kwijt met hopelijk niet teveel herkenbare details. Ik zou nooit maar dan ook nooit zijn vertrouwen schaden door dit te delen. Als het op een punt zou komen dat ik dat nodig heb, dan kaart ik dat wel aan. Maar voor nu is dit prima zo.
Voor degenen die dit zelf hebben meegemaakt, echt ontzettend fijn dat jullie mij hier input op willen geven. Ik blijf het moeilijk vinden hoe hierop te reageren en wat een goede manier is op mij op te stellen. Wachten tot hij wat erover zegt, of moet ik er juist af en toe toch op terug komen (wil het ook niet negeren)? Hij is namelijk wel een type man dat niet graag over gevoelens praat… Misschien is dat ook nog wel een verschil tussen mannen en vrouwen (ga en nu even vanuit dat iedereen op viva vrouw is) en wat hij daarin prettig vindt.
Dat is dus typisch iets wat je hem wél zou moeten vragen, ieder mens is anders en hoe moeten wij nu weten wat voor hem werkt/prettig is?
Dan ga je in de aannames zitten en dat lijkt me niet handig.
zondag 29 september 2024 om 14:01
Dat was precies waarom ik zei open te staan voor vragen: zonder de pretentie dat alle mannen hetzelfde zijn, maar wel wetende dat mannen gemiddeld een andere opvoeding en cultuur ervaren dan vrouwen, ik heb het meegemaakt en ik ben man.scarletOhara schreef: ↑29-09-2024 13:20Voor degenen die dit zelf hebben meegemaakt, echt ontzettend fijn dat jullie mij hier input op willen geven. Ik blijf het moeilijk vinden hoe hierop te reageren en wat een goede manier is op mij op te stellen. Wachten tot hij wat erover zegt, of moet ik er juist af en toe toch op terug komen (wil het ook niet negeren)? Hij is namelijk wel een type man dat niet graag over gevoelens praat… Misschien is dat ook nog wel een verschil tussen mannen en vrouwen (ga en nu even vanuit dat iedereen op viva vrouw is) en wat hij daarin prettig vindt.
Gecultiveerd slachtofferschap is óók een identiteit.
zondag 29 september 2024 om 15:54
Wat fijn TO, dat jullie er goed over hebben kunnen praten, en dat je hebt aangegeven hoe jij het ervaren hebt toen hij het vertelde. En je hebt gelijk hoor, dat je gewoon nog even wilt aanzien hoe alles zich gaat ontwikkelen. Tenslotte zijn jullie nog maar zo kort samen, dan geldt voor elke relatie dat het afwachten is hoe alles zich ontwikkelt.
Ik vind het ook heel mooi dat je nadenkt over hoe je er mee om moet/wilt gaan. Volgens mij kun je daar prima met hem over praten en afspraken over maken. En blijf dicht bij jezelf, bij je eigen gevoel en behoeftes. Want het is niet niks, het kan heel pittig zijn, een partner met een misbruikverleden. Check af en toe bij jezelf of je sterk genoeg in je schoenen staat en jezelf niet wegcijfert voor hem. Steun is heel belangrijk, maar het moet voor jou ook goed voelen.
Ik vind het ook heel mooi dat je nadenkt over hoe je er mee om moet/wilt gaan. Volgens mij kun je daar prima met hem over praten en afspraken over maken. En blijf dicht bij jezelf, bij je eigen gevoel en behoeftes. Want het is niet niks, het kan heel pittig zijn, een partner met een misbruikverleden. Check af en toe bij jezelf of je sterk genoeg in je schoenen staat en jezelf niet wegcijfert voor hem. Steun is heel belangrijk, maar het moet voor jou ook goed voelen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
