Moe en alleen in de relatie voelen

RozePioenroos zaterdag 2 november 2024 om 10:44

Ik ben 15 jaar samen met mijn man en we hebben samen kinderen. Tijdens onze relatie komen steeds dezelfde onderwerpen terug waar irritaties en ruzies over ontstaan, zoals betrokkenheid bij het gezin, tijd die aan werk wordt besteed, huishouden en de verdeling hiervan en vrijetijdsbesteding.
Mijn man werkt fulltime en ik parttime. Ik heb het gevoel er alleen voor te staan en mijn man vooral de financiële inbreng levert.
We hebben al heel vaak gesprekken hierover gevoerd, maar die leiden niet tot verandering. Mijn man vindt bijvoorbeeld dat hij wel veel in huis doet en dat hij een baan heeft met veel verantwoordelijkheden waar hij zijn tijd in moet steken/vaak voor moet reizen.
Ik ben nu op een punt aangekomen dat ik geen zin meer heb om discussies te voeren en ook niet meer in de relatie wil investeren. Vanwege de kinderen vind ik dat ik wel mijn best zou moeten doen. Alleen ben ik moe en verandert er naar mijn idee toch niets. Mijn man vindt de situatie goed zoals die nu is.
Wat moet ik doen? Hoe kan ik wel de situatie veranderen? Hoe zorg ik dat ik wel zin/energie heb om de relatie te verbeteren?
Of moet ik mijzelf een schop onder de kont geven, omdat het niet om grote problemen gaat, zoals huiselijk geweld/schulden/verslaving/lichamelijke en psychische gezondheid enz.

Speculaastaart zaterdag 2 november 2024 om 16:25

RozePioenroos schreef: ↑
02-11-2024 16:13
Goudglitter, de opties die je noemt, zijn de opties die er zijn. Ook hier moet ik over nadenken. Wat wil ik. En wat is het mij het waard. Ook zie ik nu in dat het in mindere mate gaat over het huishouden en meer over het niet gezien worden.

Alouette, sinds het nieuwe schooljaar vul ik de kalender voor de week in. Man heeft de afspraak om kind naar sport te brengen. Wat er gebeurt, is dat ik man bel om te vragen waar hij blijft. Man heeft een vergadering/telefoongesprek die uitloopt waardoor ik alsnog met kind naar sport ga.
Ik houd het probleem ook zelf in stand omdat ik altijd zorg dat ik beschikbaar ben. Ik wil niet dat de kinderen de dupe zijn.

Wel belangrijk is om zeker te weten dat de afspraak haalbaar is. Stel realistische doelen.

Hexopbezemsteel zaterdag 2 november 2024 om 16:34

RozePioenroos schreef: ↑
02-11-2024 16:13
Goudglitter, de opties die je noemt, zijn de opties die er zijn. Ook hier moet ik over nadenken. Wat wil ik. En wat is het mij het waard. Ook zie ik nu in dat het in mindere mate gaat over het huishouden en meer over het niet gezien worden.

Alouette, sinds het nieuwe schooljaar vul ik de kalender voor de week in. Man heeft de afspraak om kind naar sport te brengen. Wat er gebeurt, is dat ik man bel om te vragen waar hij blijft. Man heeft een vergadering/telefoongesprek die uitloopt waardoor ik alsnog met kind naar sport ga.
Ik houd het probleem ook zelf in stand omdat ik altijd zorg dat ik beschikbaar ben. Ik wil niet dat de kinderen de dupe zijn.

Wat je nog zou kunnen doen, maar op zich knapt de sfeer daar niet van op, is zorgen dat voor de kinderen alles doorgaat en dat jouw man er last van krijgt als hij verzaakt. Jij moet nu naar de sport, je hebt dan geen tijd om zijn kleding op te vouwen, zijn eten te koken, weetikveel wat.

Zorg voor jezelf en de kinderen. Overige taken kan je laten liggen voor hem. Poetsen, stofzuigen, niemand die er iets van krijgt als je het laat liggen.

If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

Zeemeermin84 zaterdag 2 november 2024 om 16:48

Hexopbezemsteel schreef: ↑
02-11-2024 16:34
Wat je nog zou kunnen doen, maar op zich knapt de sfeer daar niet van op, is zorgen dat voor de kinderen alles doorgaat en dat jouw man er last van krijgt als hij verzaakt. Jij moet nu naar de sport, je hebt dan geen tijd om zijn kleding op te vouwen, zijn eten te koken, weetikveel wat.

Zorg voor jezelf en de kinderen. Overige taken kan je laten liggen voor hem. Poetsen, stofzuigen, niemand die er iets van krijgt als je het laat liggen.

Op korte termijn voelt dit misschien heel lekker en heel terecht, maar op lange termijn is dit wellicht minder effectief.
Ik zou eerder gaan voor "hey Henk, we hebben het er heel vaak over gehad. Ik voel me nog steeds niet gezien en ik heb nog steeds het idee dat onze relatie en ons gezin vooral om jou draait. Het zorgt ervoor dat ik ongelukkig ben. Dit verandert en gaan we dmv relatietherapie vorm geven. Zo niet, ga ik bij je weg."
Is duidelijker. En die laatste zin natuurlijk alleen als je daar ook echt toe bereid bent.

Lieveheersbeestje zaterdag 2 november 2024 om 16:59

Speculaastaart schreef: ↑
02-11-2024 16:07
Dus jullie gezin krijgt de vorm van het kostwinnersmodel en ondertussen werk jij ook er ook nog bij.

Als je kiest voor het anderhalfverdienersmodel, dan komt daar automatisch toch ook voor hem een halve zorgtaak bij natuurlijk.

Nou niet dus. Ik zeg het wel vaker, maar vrouwen zijn er alleen maar op achteruit gegaan. Qua financiën wel het anderhalfverdienersmodel (oftewel zeker 24 uur werken) en daarnaast blijft de rest ook gewoon nog op de vrouw neerkomen, want ‘die werkt toch maar 3 dagen?’

Ladara zaterdag 2 november 2024 om 17:26

Speculaastaart schreef: ↑
02-11-2024 16:23

Zolang hij weet dat jij in elk gat springt is er voor hem geen noodzaak om te veranderen.

Dat is ècht niet zo. Mij werd dit ook jaren gezegd, dus ik heb er boeiende experimentjes mee gedaan, waaronder vijf jaar geen tandarts, maar het maakte geen bal uit. Erger nog: als ik het ook niet deed was het duidelijk niet belangrijk, en dus was het geen probleem dat hij het niet deed. Dit soort uitspraken leggen de verantwoordelijkheid voor mans falen bij de vrouw, terwijl er maar één faalt en dat is hij.

ladara wijzigde dit bericht op 02-11-2024 17:44

0.09% gewijzigd

Lieveheersbeestje zaterdag 2 november 2024 om 17:33

Ladara schreef: ↑
02-11-2024 17:26
Dat is ècht niet zo. Mijn werd dit ook jaren gezegd, dus ik heb er boeiende experimentjes mee gedaan, waaronder vijf jaar geen tandarts, maar het maakte geen bal uit. Erger nog: als ik het ook niet deed was het duidelijk niet belangrijk, en dus was het geen probleem dat hij het niet deed. Dit soort uitspraken leggen de verantwoordelijkheid voor mans falen bij de vrouw, terwijl er maar één faalt en dat is hij.

Wat erg zeg.

Dit gaat wel heel wat verder dan ‘Ik stofzuig altijd 3x per week maar toen ik daarmee stopte pakte man uiteindelijk na 3 weken zelf de stofzuiger een keer’.

Ladara zaterdag 2 november 2024 om 17:44

RozePioenroos schreef: ↑
02-11-2024 15:58
Ladara, door jouw verandering moet jouw man zich actief inzetten om betrokken te zijn. In hoeverre voelt dit als een stap vooruit voor jou? En ben je dan niet alsnog bezig met de derde shift?

Ik ben niet meer zo heel hard bezig met de derde shift, maar: mijn kinderen zijn nu pubers dus die doen een groot deel zelf. En vooral dat is een stap vooruit: dat het werk minder is omdat ze groter zijn. Mijn man doet nu meer èn ik ga niet meer mee naar zijn familie, dus al met al heb ik nu redelijk wat vrije tijd. Het helpt ook echt dat ik mijn man niet meer bijpraat over dingen. Dat scheelt heel veel energie, net als niet meer dingen voor hem onthouden, niet helpen zoeken als hij wat kwijt is, geen emotionele steun bieden als hij het zwaar heeft en niet helpen met allerhande andere dingen. Ik wilde ook niet dat mijn kinderen zouden lijden onder hun vader, dus de eerste tien jaar waren echt vrij zwaar. Het contrast met nu is erg groot, ik heb een sociaal leven, een groot netwerk en voor het eerst in jaren kan ik zeggen dat ik echt gelukkig ben. Onze relatie heeft zwaar geleden onder mijn mans geestelijke afwezigheid en dat is echt heel jammer, maar buiten hem is mijn leven nu heel waardevol. Misschien komen we ooit weer dichter bij elkaar, maar voorlopig vind ik het zo wel even goed. Ik werk niet meer aan ons, die energie besteed ik liever aan mijn eigen leven. Misschien dat mijn man het gaat doen. Misschien ook niet. Ik zie het wel.

Speculaastaart zaterdag 2 november 2024 om 17:59

Ladara schreef: ↑
02-11-2024 17:26
Dat is ècht niet zo. Mij werd dit ook jaren gezegd, dus ik heb er boeiende experimentjes mee gedaan, waaronder vijf jaar geen tandarts, maar het maakte geen bal uit. Erger nog: als ik het ook niet deed was het duidelijk niet belangrijk, en dus was het geen probleem dat hij het niet deed. Dit soort uitspraken leggen de verantwoordelijkheid voor mans falen bij de vrouw, terwijl er maar één faalt en dat is hij.

Dan had hij wel een heel bijzonder exemplaar zeg!

Het experiment had ik persoonlijk dan misschien liever niet met de tandarts gedaan.

Merkimer zaterdag 2 november 2024 om 18:04

bijtie schreef: ↑
02-11-2024 13:58
Toen ik een partner had met drukke/goed verdienende baan en ik parttime werkte deed ik ook het hele huishouden, vond ik niet erg. Was wel zonder kinderen.

Maar ik kan me niet voorstellen dat mensen daar ruzie over maken.

Is het niet vooral omdat je je niet gezien en gehoord voelt? Dat lijkt me wel heel erg.

Niet vergelijkbaar want met kinderen komen er echt bakken aan extra taken en regel dingen bij. Alleen de schoolapp managen is al een hele klus. Alles maar bijhouden qua te kleine kleren cadeautjes speelafspraken sport en clubjes en de zooi die kinderen in huis constant maken is ook bij vlagen hels.

Barnsteen zaterdag 2 november 2024 om 18:10

Niet alle reacties gelezen dus misschien ben ik mosterd, in dat geval; excuses.

Maar deze zin in de OP viel me even op;
"Alleen ben ik moe en verandert er naar mijn idee toch niets. Mijn man vindt de situatie goed zoals die nu is."

Als jouw man een beetje respect en liefde voor jou heeft zou hij de situatie zoals hij nu vindt, niet goed vinden. Want zijn vrouw is moe en ongelukkig.

Heeft je man wel respect voor je?

Ik had ook zo'n man. Die kon het ook weinig schelen dat ik moe en ongelukkig was.
Die man is nu mijn ex.

barnsteen wijzigde dit bericht op 02-11-2024 18:11

0.56% gewijzigd

.

alouette zaterdag 2 november 2024 om 18:10

RozePioenroos schreef: ↑
02-11-2024 16:13
Goudglitter, de opties die je noemt, zijn de opties die er zijn. Ook hier moet ik over nadenken. Wat wil ik. En wat is het mij het waard. Ook zie ik nu in dat het in mindere mate gaat over het huishouden en meer over het niet gezien worden.

Alouette, sinds het nieuwe schooljaar vul ik de kalender voor de week in. Man heeft de afspraak om kind naar sport te brengen. Wat er gebeurt, is dat ik man bel om te vragen waar hij blijft. Man heeft een vergadering/telefoongesprek die uitloopt waardoor ik alsnog met kind naar sport ga.
Ik houd het probleem ook zelf in stand omdat ik altijd zorg dat ik beschikbaar ben. Ik wil niet dat de kinderen de dupe zijn.

Sowieso lijkt het me goed om die kalender samen in te vullen, want het is jullie gezamenlijke project: hoe regelen we de komende week? Dus hij moet zich dan ook actief committeren aan zijn taken en zorgen dat hij zich er aan houdt. Als het niet lukt, dan moet hij zelf een oplossing regelen.
Ik zou echt flink stampij maken als hij zich keer op keer niet aan zijn afspraak houdt en jou ervoor laat opdraaien. Dat is toch heel respectloos naar jou en de kinderen toe? Of vindt hij het wel prima als kind niet naar sport kan?

Susan zaterdag 2 november 2024 om 18:11

Ladara schreef: ↑
02-11-2024 17:44
Ik ben niet meer zo heel hard bezig met de derde shift, maar: mijn kinderen zijn nu pubers dus die doen een groot deel zelf. En vooral dat is een stap vooruit: dat het werk minder is omdat ze groter zijn. Mijn man doet nu meer èn ik ga niet meer mee naar zijn familie, dus al met al heb ik nu redelijk wat vrije tijd. Het helpt ook echt dat ik mijn man niet meer bijpraat over dingen. Dat scheelt heel veel energie, net als niet meer dingen voor hem onthouden, niet helpen zoeken als hij wat kwijt is, geen emotionele steun bieden als hij het zwaar heeft en niet helpen met allerhande andere dingen. Ik wilde ook niet dat mijn kinderen zouden lijden onder hun vader, dus de eerste tien jaar waren echt vrij zwaar. Het contrast met nu is erg groot, ik heb een sociaal leven, een groot netwerk en voor het eerst in jaren kan ik zeggen dat ik echt gelukkig ben. Onze relatie heeft zwaar geleden onder mijn mans geestelijke afwezigheid en dat is echt heel jammer, maar buiten hem is mijn leven nu heel waardevol. Misschien komen we ooit weer dichter bij elkaar, maar voorlopig vind ik het zo wel even goed. Ik werk niet meer aan ons, die energie besteed ik liever aan mijn eigen leven. Misschien dat mijn man het gaat doen. Misschien ook niet. Ik zie het wel.

Heb je wel eens het idee dat hij spijt heeft van hoe hij het heeft aangepakt? Ik kan me tenminste indenken dat hij zichzelf nu wel heel hard tegenkomt. En dat jij het stukken beter voor elkaar hebt.

Overigens kan ik me dan ook voorstellen dat je zoiets hebt van: too little, too late.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

zakdoek zaterdag 2 november 2024 om 18:16

Een vriendin van me heeft zo'n man. Met woorden betrokken bij zijn vrouw en kinderen maar in daden gaat het werk altijd voor.
Hij ziet zelf alles wat hij wel doet, mijn vriendin ziet vooral wat hij niet doet (en dat is heel veel)
Mijn vriendin vindt het moeilijk en verdrietig dat zij niet op de eerste plaats komt en houdt inderdaad het gezin draaiend.

Dat kan en mag ook.
Scheiden mag en blijven mag ook.
Er is geen 'goed' want beide opties hebben voor- en nadelen.
Belangrijk is dat jij je dat bewust bent en de afweging maakt welke nadelen voor jou zwaarder wegen.

BouwWaus zaterdag 2 november 2024 om 18:32

Dit boek: "Schat, wil jij dit even doen? :houd tijd over door het thuis beter te verdelen" - Rodsky, Eve

Dit vond ik een heel verhelderend goed (uit de bieb). MET een kaartenspel waardoor je de taken ook echt visueel kunt maken en de taken ECHT kunt verdelen.

Ik ga sterrenlopen!

Valtifest zaterdag 2 november 2024 om 18:38

Ladara, ik vind de derde shift juist intensiever met een puber. De consequenties van iets vergeten zijn best groot en ik heb een puber die als een hertje af en toe een pootje uitsteekt naar stoere dingen met andere pubers en weer snel naar huis rent als het niet te overzien meer is.
Dus in wezen staan we altijd standby.

Over de verdeling: ik noem nog maar eens de Volkskrant test. Mijn man werkt vier ik drie dagen, hij kookt altijd en houdt de woonkamer schoon en doet veel in de tuin etc
Vol zelfvertrouwen begon hij de test en kwam op 20 procent uit

.
Zijn hele wereld stond op zijn kop, want hij deed toch veel meer dan andere mannen!
Het werd echt inzichtelijk zo.

Het is namelijk echt heel subjectief: hoe vaak ik scheve blikken krijg van andere vrouwen dat mijn hardwerkende man als ik een dag niet heb gewerkt 'moet' koken.
Mijn eigen moeder die zich zorgen maakt of ik met mijn 'luiheid' mijn man naar een verzorgender type jaagt.
De lat ligt heel laag. Je moet wel een soort fotomodel ofzoiets zijn om die fokking 20 procent te 'compenseren' krijg je het idee want andere mannen doen helemaal niks.

Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.

ioneszoveelstekeer zaterdag 2 november 2024 om 18:50

Gelukkig heb ik alleen honden. Maar die komen ook geheel op mijn conto, maar dat is te overzien. Kinderen is wel iets intensiever. Maar ik moet in het huis alles doen en ook zorgen dat het de honden niets ontbreekt.

Als ik kinderen had gehad en ik moest de kar van het huishouden en alles erin in mijn eentje trekken, dan hield ik het denk ik niet vol.

Er heerst nog steeds een dubbele moraal. Vrouwen komen nergens mee weg, mannen komen overal mee weg.

Wissewis zaterdag 2 november 2024 om 19:21

Ik zou eerst bepalen of je nog zin hebt om eraan te trekken en sleuren.
Hij vindt zijn relatie perfect en ziet geen probleem, dus zelfs hem meekrijgen naar relatie-therapie zal trekken en sleuren zijn. En zal de vraag zijn of hij dit wel serieus neemt.

Ik zou daarnaast of daarbij de keuze maken ...
Wil je weg? Of blijf je voorlopig onder één dak wonen, maar ga je veel meer je eigen leven leiden? Waarbij je dus waarschijnlijk steeds minder rekening houdt met hem, alles zelf regelt, ... en hij op bepaalde momenten zichzelf maar redt.
Bijvoorbeeld omdat jij weg bent, omdat er 3 kinderen tegelijk naar hobby's moeten en je zonder hem bij de Mac stopt zodat je niet moet koken.

Nu heb je eigenlijk een extra kind erbij dat je steeds aan afspraken moet herinneren die hij toch niet volgt. Ik zou stoppen met dat herinneren en er gewoon vanuit gaan dat je alles zelf regelt. Meer geloop en gedoe maar minder stress en frustratie.

Ik zou daarnaast ook rustig van zijn loon poetshulp inschakelen. Is hij niet akkoord? Hij mag altijd als ie thuis is zelf poetsen. Jij loopt al hele dagen te rennen voor het hele gezin en er is elke dag nog genoeg op te ruimen.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Hexopbezemsteel zaterdag 2 november 2024 om 19:49

Zeemeermin84 schreef: ↑
02-11-2024 16:48
Op korte termijn voelt dit misschien heel lekker en heel terecht, maar op lange termijn is dit wellicht minder effectief.

Ik denk dat het helemaal niet lekker voelt. Het enige wat het doet is zorgen dat die man zelf de gevolgen draagt van zijn gedrag. Er zitten maar 24 uren in een dag. Je kan nu eenmaal niet alles doen in huis. Kinderen hebben prioriteit, en dat gaat ten koste van iets anders. ]

Ik zou eerder gaan voor "hey Henk, we hebben het er heel vaak over gehad. Ik voel me nog steeds niet gezien en ik heb nog steeds het idee dat onze relatie en ons gezin vooral om jou draait. Het zorgt ervoor dat ik ongelukkig ben. Dit verandert en gaan we dmv relatietherapie vorm geven. Zo niet, ga ik bij je weg."

Tot op heden heeft dat ook geen zoden aan de dijk gezet.

Is duidelijker. En die laatste zin natuurlijk alleen als je daar ook echt toe bereid bent.

Ook dat. TO geeft aan nog niet uit elkaar te willen. Bovendien staat ze er dan ook alleen voor, dus onder de streep weinig verschil.

If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

Barnsteen zaterdag 2 november 2024 om 20:07

Hexopbezemsteel schreef: ↑
02-11-2024 19:49
Ook dat. TO geeft aan nog niet uit elkaar te willen. Bovendien staat ze er dan ook alleen voor, dus onder de streep weinig verschil.

Het grote verschil, wanneer je alleen bent, is dat het duidelijk is dat je alles alleen moet doen. En niet keer op keer gaat zitten hopen dat de ander iets doet wat in 99% van de gevallen uitdraait op een teleurstelling. En dat scheelt heel veel energie en frustraties.

.

Whatifyoufly zaterdag 2 november 2024 om 20:24

c_est_moi schreef: ↑
02-11-2024 11:40
Kan het niet gewoon zo zijn dat de baan van de man intensief is, en dat er daardoor niet veel tijd/energie overblijft voor andere zaken. Het is zo makkelijk om te zeggen, je maar moet alles verdelen. TO werkt tenslotte parttime en kan daardoor meer doen, logisch.
TO regelt alles thuis, man werkt veel uren en breng wellicht veel meer geld binnen, waar TO dan ook haar voordeel mee doet.

En als je objectief kijkt wat je man doet, is dat dan echt niks? Of doet hij best nog wat dingen?
En wellicht is uitbesteden van taken (boodschappen en huishouden) een optie waardoor het makkelijker wordt.
Ik weet van onszelf dat de “kinder-dingen” altijd op mij aankwamen (maar dat het een illusie is om te denken dat het in andere gezinnen anders gaat, t is over het algemeen de vrouw die dat altijd regelt. Uitzonderingen daargelaten).

Ik wil niet zeggen dat hij niks moet doen hoor! Maar er zijn vast dingen die hij wel doet.
En tja, als je uit elkaar gaat, dan weet je zeker dat je alles zelf moet doen….
En naarmate kinderen ouder worden wordt het ook anders/makkelijker, ook al denk je nu misschien van niet.

Als je elkaar in de basis nog wel leuk vindt, dan is uit elkaar gaan om dit soort dingen zo zonde!

Natuurlijk wel!

Ik denk dat het al zo veel zou schelen als vrouwen geen vader voor hun kinderen zouden uitzoeken die zich gedraagt als een kind.

Als ik om mij heen kijk ligt de lat zo laag voor mannen die vrouwen geschikt lijken te vinden als vader materiaal.

Hier gewoon netjes alles verdeeld. Beide werken evenveel. Beiden doen evenveel in het huishouden. En ieder neemt 50% van de regeldingen binnen een gezin met kinderen voor zijn rekening.

-What if i fall? But darling, what if you fly!-

Susan zaterdag 2 november 2024 om 20:40

Valtifest schreef: ↑
02-11-2024 18:38

Het is namelijk echt heel subjectief: hoe vaak ik scheve blikken krijg van andere vrouwen dat mijn hardwerkende man als ik een dag niet heb gewerkt 'moet' koken.

Van welke vrouwen dan, behalve van je moeder? Ik heb echt geen idee wie er kookt bij andere gezinnen thuis, laat staan dat ik er iets over zou vinden of zeggen. Ik vind het echt raar dat je dan scheve blikken krijgt, het idee dat je denkt dat er mensen zijn die denken dat ze daar iets over te vinden hebben bij een ander.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

coderood zaterdag 2 november 2024 om 21:12

Whatifyoufly schreef: ↑
02-11-2024 20:24
Natuurlijk wel!

Ik denk dat het al zo veel zou schelen als vrouwen geen vader voor hun kinderen zouden uitzoeken die zich gedraagt als een kind.

Als ik om mij heen kijk ligt de lat zo laag voor mannen die vrouwen geschikt lijken te vinden als vader materiaal.

Hier gewoon netjes alles verdeeld. Beide werken evenveel. Beiden doen evenveel in het huishouden. En ieder neemt 50% van de regeldingen binnen een gezin met kinderen voor zijn rekening.

Hier ook hoor. Wij maken ons er ook niet zo druk om. Vaak doe ik een hoop omdat ik het ook gewoon fijn vind om te doen zolang ik er puf voor heb. Ik ben graag een beetje bezig. Maar als het me te veel wordt dan neemt hij automatisch heel veel van me over en doet hij een tijdje veel. Ik hoef hem niks te vragen en hij mij ook niet. We voelen ons allebei verantwoordelijk voor ons huis en we willen her graag netjes houden. Als ik veel heb gedaan op mijj vrije dag dan moppert ie altijd op me dat dat zonde is van mijn vrije dag en dat hij ook wel wat kan doen (en dan doet ie de volgende keer al veel voor mijn vrije dag en ik ga geen schoon huis poetsen natuurlijk).

Ik lees dit soort topics altijd met veel verbazing. Er wordt altijd gesproken alsof alle mannen zo zijn. Nou nee. Mijn huidige man is totaal niet zo en mijn ex man was ook niet zo. Die was nog poetserig dan ik en die wilde altijd alles tot in de detail geregeld hebben.

Ik vind het echt wel triest dat het zo blijkbaar vaak gaat en dat vrouwen dat dan accepteren.

RozePioenroos zaterdag 2 november 2024 om 21:15

Speculaastaart, ik baal ervan dat ik mijn man moet bellen om hem aan zijn afspraak te herinneren. De sport is ruim na werktijd. Hierdoor ben ik nog steeds verantwoordelijk in plaats van dat hij de verantwoordelijkheid op zich neemt. Man weet dat ik kind kan brengen.

Hexopbezemsteel, ik ben steeds meer voor mijzelf aan het zorgen. Dat is ook uit noodzaak omdat ik het anders niet red. Het zorgt ook voor meer verwijdering tussen ons vind ik. Ik probeer steeds meer zaken bij hem te laten, al loop ik er wel mee in mijn hoofd.

Ladara, bedankt voor jouw antwoord op mijn vragen. Goed om te horen dat jij nu gelukkig bent en jouw weg hierin hebt gevonden.

Hexopbezemsteel zaterdag 2 november 2024 om 21:22

Barnsteen schreef: ↑
02-11-2024 20:07
Het grote verschil, wanneer je alleen bent, is dat het duidelijk is dat je alles alleen moet doen. En niet keer op keer gaat zitten hopen dat de ander iets doet wat in 99% van de gevallen uitdraait op een teleurstelling. En dat scheelt heel veel energie en frustraties.

Mwa. Ik stond er in mijn relatie ook jarenlang alleen voor. Heb me daar destijds eigenlijk nooit druk over gemaakt. Ontdekte nadat ik gescheiden was dat er eigenlijk geen verschil was.

Nu kijk ik er wat anders tegenaan, omdat ik nu het verschil zie.

If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

RozePioenroos zaterdag 2 november 2024 om 21:29

Barnsteen, jouw vraag of mijn man respect heeft voor mij zet mij aan het denken. Ik zou “ja” willen zeggen, maar zie ook dat dit niet uit zijn handelen blijkt. Het is vooral een tijdelijke verandering na een gesprek, maar niet een structurele.
Ik heb zelf ook niet goed door gehad hoe groot dit probleem is en hoe ongelukkig dit mij maakt. Als ik het zelf niet zie, kan ik dit ook niet van hem verwachten. En de insteek van het gesprek wordt nu ook anders.

Alouette, als mijn man zelf de verantwoordelijkheid neemt als hij een afspraak niet kan nakomen, zou dit al zoveel schelen. In het hypothetische geval dat kind niet kan gaan sporten, reageert man daar laconiek op. Een keertje missen, is niet erg.

Wissewis, ik wil het nog proberen en met een andere insteek het gesprek aangaan. Ik ga er inmiddels al vanuit dat ik alles moet regelen/doen en leid veel meer mijn eigen leven. Dit maakt het alleen niet leuker. Ik zou het veel liever meer samen doen. Het hoeft niet 50-50, maar ik wil wel meer betrokkenheid en dat hij verantwoordelijkheid neemt.

BouwWaus, bedankt voor de boekentip!

Actieve topics