Moeite in relatie met betrokkenheid bij familie – iemand h

Hoi allemaal,

Ik zit ergens mee in mijn relatie en ik hoop dat iemand dit herkent of misschien tips heeft. Mijn vriend en ik zijn nu 3 jaar samen en wonen ook samen. Zelf ben ik heel hecht met mijn ouders en familie. We eten vaak samen, vieren verjaardagen en feestdagen samen – dat soort dingen. Maar mijn vriend heeft daar best moeite mee.

Hij heeft 4 jaar geleden zijn moeder verloren en heeft verder geen contact meer met familie. Hij is ook niet echt in een warm gezin opgegroeid en ik denk dat dat er misschien ook mee te maken heeft.

Wat ik lastig vind, is dat hij vaak met veel moeite meegaat naar mijn ouders. Soms zegt hij op het laatste moment ineens af, zoals vorige week bij een geplande BBQ. Dat zorgt dan ook weer voor spanningen tussen ons, zeker omdat ik het belangrijk vind dat hij erbij is. We kregen laatst zelfs ruzie omdat ik hem pushte om toch mee te gaan.

Nu met Pasen zijn we weer uitgenodigd bij mijn ouders, maar hij wil echt niet mee. Hij vindt het te veel, omdat zaterdag mijn familie langskomt én volgende week mijn ouders even langs willen komen voor een stuk taart voor zijn verjaardag. Hij wordt er boos van en zegt dat het hem allemaal te druk is.

Ik begin te twijfelen aan mezelf: denk ik te veel aan mijn eigen behoefte om dingen samen te doen met familie? Moet ik hem meer ruimte geven? Of is het ook logisch dat ik wil dat hij soms meegaat?

Zijn er mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt of meemaken? Hoe gaan jullie daarmee om? Ik vind het heel lastig om de balans te vinden tussen begrip voor hem en trouw blijven aan wat voor mij belangrijk is.