Relaties
alle pijlers
moeizaam contact tussen vader en zoon,wel/niet mee bemoeien?
donderdag 11 oktober 2007 om 18:04
Mijn ex en ik zijn 3 jr gescheiden en hebben een zoon van 15,in het begin was het contact tussen hun prima.
Mijn ex haalde onze zoon regelmatig op (we hebben geen vaste omgangsregeling) en ze deden de leukste dingen samen,ze waren altijd al echte maatjes van elkaar.
Ik heb met mijn ex afgesproken dat hij zijn zoon altijd kon zien en omgekeerd was dat voor onze zoon ook zo als hij naar zijn vader wilde dan kon dat,omdat hij toen al 12 was wilde we hem niet vastpinnen aan bv een weekend om de week.
Ook ik en mijn ex konden het nog redelijk vinden,over onze zoon was in ieder geval alles bespreekbaar.
Nu heeft mijn ex zijn zoon al bijna 11 weken niet meer gezien,het contact is minimaal en er worden geen leuke dingen meer gedaan.
Mijn ex is bij lange na niet meer de vader die hij was,hij is ondertussen opnieuw getrouwd en heeft zich terug getrokken in een leven van totale rust,orde en regelmaat....zoals hij zelf zegt:hij heeft r.o.r in zijn leven.
Nou is dat r.o.r nog niet zo erg,maar hij wil helemaal niets meer ondernemen.
Een partijtje voetbal is hij te moe voor,een filmpje pakken is(opeens) geen geld voor,even lekker uitwaaien op het strand en daarna een warme choco drinken is geen optie meer.
Dit waren voorheen dingen waar vader en zoon intens van konden genieten.
Mijn ex belt regelmatig af en dan niet 1 of 2 dagen van te voren,nee een uurtje van te voren en nooit met de echte rede hij verzint altijd een smoes.
Onze zoon is dan vreselijk teleurgesteld en lam geslagen,hij snapt niet waarom zijn vader opeens geen tijd meer voor hem heeft.
Praten hierover heeft geen zin,met mij wil mijn ex niet (meer) praten omdat ik te veel mijn eigen plan trek (dat doe ik idd omdat hij nergens bij betrokken wil worden) en hij vindt dat ik streken heb.
Als onze zoon erover begint zegt mijn ex dat hij er niet is om alleen maar leuke dingen te doen en dat als onze zoon niet gewoon op de bank wil zitten en tv wil kijken dat hij dan niet hoeft te komen,de vrouw van mijn ex heeft een dochtertje die om de week een weekend bij hun is en daar wordt wel van alles mee gedaan.
Als onze zoon dat zegt dan krijgt hij als antwoord dat het voor dat meisje heel erg is dat zij haar moeder zo weinig ziet en dat ze daarom leuke dingen doen,onze zoon heeft daar veel verdriet van.
Vorig week was het weer eens zo ver,mijn ex belde weer af en toen hield ik het niet meer en heb ik hem een mail gestuurd.
Geen nare,hatelijke mail vol verwijten (dat wilde ik wel doen) maar een mail van een moeder die ziet dat haar kind verdriet heeft en dat graag wil oplossen.
Ik heb mijn eigen gevoelens er buiten gelaten,ik heb hem ook niet uitgescholden of de schuld bij zijn vrouw gelegd.
Ik heb hem alleen laten weten dat ik het vreselijk voor onze zoon vind en dat ik het niet begrijp,dat hij zo veranderd is als vader.
Natuurlijk heb ik er geen reactie op gekregen,hij heeft wel onze zoon laten weten dat hij dit weekend wel met hem wil praten.
Onze zoon heeft laten weten dat hij alleen met zijn vader wil praten en niet met zijn vrouw erbij,dat viel niet zo goed maar mijn ex snapte het wel.
Nu vraag ik me af of ik dit wel had moeten doen,moet/mag ik me hiermee wel bemoeien?.
Laat ik me nu niet vreselijk kennen?.
Mijn ex haalde onze zoon regelmatig op (we hebben geen vaste omgangsregeling) en ze deden de leukste dingen samen,ze waren altijd al echte maatjes van elkaar.
Ik heb met mijn ex afgesproken dat hij zijn zoon altijd kon zien en omgekeerd was dat voor onze zoon ook zo als hij naar zijn vader wilde dan kon dat,omdat hij toen al 12 was wilde we hem niet vastpinnen aan bv een weekend om de week.
Ook ik en mijn ex konden het nog redelijk vinden,over onze zoon was in ieder geval alles bespreekbaar.
Nu heeft mijn ex zijn zoon al bijna 11 weken niet meer gezien,het contact is minimaal en er worden geen leuke dingen meer gedaan.
Mijn ex is bij lange na niet meer de vader die hij was,hij is ondertussen opnieuw getrouwd en heeft zich terug getrokken in een leven van totale rust,orde en regelmaat....zoals hij zelf zegt:hij heeft r.o.r in zijn leven.
Nou is dat r.o.r nog niet zo erg,maar hij wil helemaal niets meer ondernemen.
Een partijtje voetbal is hij te moe voor,een filmpje pakken is(opeens) geen geld voor,even lekker uitwaaien op het strand en daarna een warme choco drinken is geen optie meer.
Dit waren voorheen dingen waar vader en zoon intens van konden genieten.
Mijn ex belt regelmatig af en dan niet 1 of 2 dagen van te voren,nee een uurtje van te voren en nooit met de echte rede hij verzint altijd een smoes.
Onze zoon is dan vreselijk teleurgesteld en lam geslagen,hij snapt niet waarom zijn vader opeens geen tijd meer voor hem heeft.
Praten hierover heeft geen zin,met mij wil mijn ex niet (meer) praten omdat ik te veel mijn eigen plan trek (dat doe ik idd omdat hij nergens bij betrokken wil worden) en hij vindt dat ik streken heb.
Als onze zoon erover begint zegt mijn ex dat hij er niet is om alleen maar leuke dingen te doen en dat als onze zoon niet gewoon op de bank wil zitten en tv wil kijken dat hij dan niet hoeft te komen,de vrouw van mijn ex heeft een dochtertje die om de week een weekend bij hun is en daar wordt wel van alles mee gedaan.
Als onze zoon dat zegt dan krijgt hij als antwoord dat het voor dat meisje heel erg is dat zij haar moeder zo weinig ziet en dat ze daarom leuke dingen doen,onze zoon heeft daar veel verdriet van.
Vorig week was het weer eens zo ver,mijn ex belde weer af en toen hield ik het niet meer en heb ik hem een mail gestuurd.
Geen nare,hatelijke mail vol verwijten (dat wilde ik wel doen) maar een mail van een moeder die ziet dat haar kind verdriet heeft en dat graag wil oplossen.
Ik heb mijn eigen gevoelens er buiten gelaten,ik heb hem ook niet uitgescholden of de schuld bij zijn vrouw gelegd.
Ik heb hem alleen laten weten dat ik het vreselijk voor onze zoon vind en dat ik het niet begrijp,dat hij zo veranderd is als vader.
Natuurlijk heb ik er geen reactie op gekregen,hij heeft wel onze zoon laten weten dat hij dit weekend wel met hem wil praten.
Onze zoon heeft laten weten dat hij alleen met zijn vader wil praten en niet met zijn vrouw erbij,dat viel niet zo goed maar mijn ex snapte het wel.
Nu vraag ik me af of ik dit wel had moeten doen,moet/mag ik me hiermee wel bemoeien?.
Laat ik me nu niet vreselijk kennen?.
donderdag 11 oktober 2007 om 18:10
donderdag 11 oktober 2007 om 18:18
Je had je laten kennen als je die 'nare, hatelijke mail' had gestuurd. Nu dus niet.
Weet niet of ie nu naar aanleiding van de mail je zoon uitnodigt voor gesprek of dat ie dan 'ineens spontaan' doet..
In ieder geval staat de deur tussen vader en zoon op een kier en krijg jij de uitdaging je er niet (meer) mee te bemoeien/druk om te maken.
Succes & sterkte!
Weet niet of ie nu naar aanleiding van de mail je zoon uitnodigt voor gesprek of dat ie dan 'ineens spontaan' doet..
In ieder geval staat de deur tussen vader en zoon op een kier en krijg jij de uitdaging je er niet (meer) mee te bemoeien/druk om te maken.
Succes & sterkte!
donderdag 11 oktober 2007 om 18:28
perfect gedaan mamma, ik waardeer het altijd heel erg als mijn ex mij op bepaalde dingen met de kinderen wijst waar ik misschien wat meer aandacht aan zou kunnen besteden. Andersom doe ik dat ook als ik eens wat hoor. Vanuit loyaliteit naar beide ouders is het voor kinderen vaker moeilijk om echt zelf voor hun eigen op te komen. Daar mag je ze best als ouders een handje bij helpen. Als dat zo respectvol naar elkaar en in het belang van het kind kan is dat toch alleen maar prima.
donderdag 11 oktober 2007 om 18:44
Hoewel je zoon inderdaad al oud genoeg is om zelf met zijn vader te gaan praten, heb je het toch prima aangepakt vind ik. Er gaat nu toch een gesprek plaatsvinden tussen vader en zoon. Je kunt als moeder toch altijd advies geven? Je mag ook best aan je ex laten weten hoe vervelend je het vindt voor je zoon. Heel normaal hoor! Goed gedaan. Ben benieuwd hoe het gesprek tussen vader en zoon gaat verlopen...
donderdag 11 oktober 2007 om 23:01
Ik ben ook heel benieuwd hoe het afloopt,mijn ex begint alweer een beetje terug te krabbelen.
Hij zou eerst zaterdag onze zoon ophalen en dan ergens rustig gaan zitten en samen praten,nu belde hij om te vragen of onze zoon vrijdag na school naar hem kon komen en dan konden ze zaterdag (als de vrouw van mijn ex weg was) even praten.
Ik zag 't koppie van die jongen alweer vertrekken,maar heb hem gezegd dat hij wel moet gaan en zijn vader moet vertellen wat hem dwars zit.
Met mij kan hij alles bespreken,maar als het op zijn vader aankomt klapt hij gewoon dicht.
Ik vind het spijtig dat mijn ex niet meer met mij wil praten,ik zou graag face to face het één en ander met hem willen bespreken...maar helaas.
Ik heb ook niet tegen onze zoon gezegd wat hij wel en niet moet zeggen,hij moet vanuit zijn eigen gevoel en zijn hart spreken en niet naar hoe ik me voel...dan wordt het geen leuk gesprek want ik ben best pissig.
Ik zal me er ook verder buiten houden (hoe moeilijk ik dat ook vind) maar als ik na het gesprek merk dat er niets is opgelost ga ik hem denk ik tóch weer mailen,mijn ex doet dit nu ook alleen naar aanleiding van de mail.
Hij zegt tegen iedereen dat ik tussen hem en zijn zoon zit en dat het contact daarom zo slecht is,maar als dat zo is dan had ik hem die mail niet gestuurd.
Ik ben gewoon nerveus en ik hoef niet eens te praten,maar ja een moeder en haar kind...daar doe je toch alles voor?
Hij zou eerst zaterdag onze zoon ophalen en dan ergens rustig gaan zitten en samen praten,nu belde hij om te vragen of onze zoon vrijdag na school naar hem kon komen en dan konden ze zaterdag (als de vrouw van mijn ex weg was) even praten.
Ik zag 't koppie van die jongen alweer vertrekken,maar heb hem gezegd dat hij wel moet gaan en zijn vader moet vertellen wat hem dwars zit.
Met mij kan hij alles bespreken,maar als het op zijn vader aankomt klapt hij gewoon dicht.
Ik vind het spijtig dat mijn ex niet meer met mij wil praten,ik zou graag face to face het één en ander met hem willen bespreken...maar helaas.
Ik heb ook niet tegen onze zoon gezegd wat hij wel en niet moet zeggen,hij moet vanuit zijn eigen gevoel en zijn hart spreken en niet naar hoe ik me voel...dan wordt het geen leuk gesprek want ik ben best pissig.
Ik zal me er ook verder buiten houden (hoe moeilijk ik dat ook vind) maar als ik na het gesprek merk dat er niets is opgelost ga ik hem denk ik tóch weer mailen,mijn ex doet dit nu ook alleen naar aanleiding van de mail.
Hij zegt tegen iedereen dat ik tussen hem en zijn zoon zit en dat het contact daarom zo slecht is,maar als dat zo is dan had ik hem die mail niet gestuurd.
Ik ben gewoon nerveus en ik hoef niet eens te praten,maar ja een moeder en haar kind...daar doe je toch alles voor?
donderdag 11 oktober 2007 om 23:47
Ik snap het heel goed, misslove. Jij bent namelijk niet alleen zijn moeder maar ook degene die anders werkeloos naar dat verdriet van je zoon moet kijken. Natuurlijk wil je helpen. Wat voor moeder zou je je voelen als je niet zou proberen te bemiddelen. Je wilt juist de omgang verbeteren, niet traïneren. Ik vind het heel goed van je dat je het probeert. De jongen mag dan vijftien zijn maar het is lastig op zo'n jonge leeftijd al te weten hoe je hier mee om moet gaan. Daar mag je best wat hulp bij krijgen. Ik hoop voor je zoon dat zijn vader hier echt wat mee doet en niet weer op het laatste moment zich terugtrekt.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 12 oktober 2007 om 00:22
Misslove
Is er via zijn school niet een plek waar hij kan praten over dit soort gevoelens. Mentor of Schoolmaatschappelijk werk. Die kunnen misschien dan het gesprek met zijn vader en hem aangaan. Met jou bespreken is misschien toch wat lastig omdat je nu eenmaal een partij in deze zaak bent.
Het is maar een ideetje hoor, maar jij kunt dan toch iets doen, zonder dat jezelf in het middelpunt komt.
Is er via zijn school niet een plek waar hij kan praten over dit soort gevoelens. Mentor of Schoolmaatschappelijk werk. Die kunnen misschien dan het gesprek met zijn vader en hem aangaan. Met jou bespreken is misschien toch wat lastig omdat je nu eenmaal een partij in deze zaak bent.
Het is maar een ideetje hoor, maar jij kunt dan toch iets doen, zonder dat jezelf in het middelpunt komt.
vrijdag 12 oktober 2007 om 05:36
Misslove, wat ongelovelijk vervelend. Ik vind dat je het tot nu toe heel goed hebt opgelost. Je bent kwaad, maar heb je eigen gevoelens achter gehouden en je ex aangesproken op de dingen waar het daarwerkelijk om gaat; jullie zoon. Complimenten!
Tegelijkertijd denk ik dat de suggestie van zonlicht een hele goeie is; probeer iemand te verzinnen die als een soortement van tussenpersoon kan fungeren. Een dekaan van school ofzo, of een (ouwe) wederzijdse vriend(in), oom of tante.
Heel veel sterkte, blijf gefocust op wat belangrijk is in deze situatie; de relatie tussen jouw zoon en zijn vader.
ps: Die ex van jou heeft misschien wel een heel (in jouw ogen raar) specifiek excuus voor zijn gedrag, dat jij niet op het eerste gezicht kan overzien...
Tegelijkertijd denk ik dat de suggestie van zonlicht een hele goeie is; probeer iemand te verzinnen die als een soortement van tussenpersoon kan fungeren. Een dekaan van school ofzo, of een (ouwe) wederzijdse vriend(in), oom of tante.
Heel veel sterkte, blijf gefocust op wat belangrijk is in deze situatie; de relatie tussen jouw zoon en zijn vader.
ps: Die ex van jou heeft misschien wel een heel (in jouw ogen raar) specifiek excuus voor zijn gedrag, dat jij niet op het eerste gezicht kan overzien...
vrijdag 12 oktober 2007 om 18:34
Ik voel me zooo machteloos en ben zooo boos!!!!.
Ex zou onze zoon morgen (halverwege) ophalen,zoonlief zou voor een deel de trein nemen en zijn vader zou hem dan (op de helft) op het station ophalen en dan zouden ze gaan praten.
Klonk té mooi om waar te zijn,gister veranderde het verhaal alweer.
Ex kon hem morgen niet ophalen want,zijn vrouw gaat morgen met haar dochtertje ouders in Haarlem bezoeken en heeft de auto nodig???.
Maar onze zoon heeft op vrijdag altijd een hele lange dag op school en zag het niet zo zitten om dan nog ruim een uur met de trein en daarna met de metro naar zijn vader te gaan,dus vroeg hij of zijn vader hem dan vandaag na school kon ophalen?.
Dat kon ook niet de dochter van de vrouw van mijn ex moet vandaag opgehaald worden in Venlo en dus is de auto wederom bezet,voor onze zoon is het moeilijk te bevatten dat 4 uur heen en weer rijden naar Venlo wél mogelijk is.
Ik probeerde de situatie nog te redden door te zeggen dat het natuurlijk niet mogelijk is dat zo'n jong meisje 2 uur alleen in de trein gaat zitten en dat ze dus wel opgehaald moet worden,maar toen werd onze zoon nog bozer en vooral op mij.
Mijn ex belooft onze zoon op te halen,is het dan zo moeilijk voor zijn vrouw om te zeggen: Joh ik stap morgen met dochterlief wel op de trein naar Haarlem?.
Kijk als mijn ex nou iedere week heen en weer zou rijden om onze zoon op te halen dan is het een ander verhaal,maar hij heeft dat arme kind al 11 weken niet gezien!!!...is het dan zo'n moeite om je ten 1e aan je afspraak te houden en ten 2e om hem op te halen???.
Nu had onze zoon hem weer gebeld en gevraagd of zijn vader hem dan later vanavond kon ophalen aangezien het dochterje van de vrouw van mijn ex al vroeg naar haar bed moet en dus ging onze zoon ervan uit dat de auto na een uurtje of half 9 vanavond wel weer beschikbaar zou zijn.
Maar ook dit was geen optie,ik was aan het werk vandaag en mijn zoon heeft me 4x gebeld om zijn verhaal te doen en ik kan op dat moment helemaal niets voor hem doen....behalve luisteren.
Ik voel me op dit moment als moeder echt waardeloos!!!.
Ik weet niet of ik nu weer mijn ex moet mailen,bellen heeft geen zin zodra ik ga praten hangt mijn ex op...errug dapper!.
Nu zegt onze zoon dat hij morgen niet gaat,ik kan het hem niet kwalijk nemen maar ik wil ook graag dat dit opgelost wordt.
Het gedrag van mijn ex heeft invloed op iedereen,onze zoon is nu niet te genieten en iedereen in huis krijgt daar wat van mee.
Hij snauwt tegen iedereen en niets is meer bespreekbaar,ik snap hem wel maar baal er natuurlijk wel stevig van dat ik voor de zoveelste keer de brokken kan gaan lijmen en mijn ex komt er weer mee weg.
Ik snap de vrouw van mijn ex ook niet,zij is een moeder en moet toch snappen dat dit geen normaal contact is tussen een vader en zijn zoon?.
Hoe zou zij het vinden als zij haar dochtertje 11 weken niet zou zien?.
Ik heb het gevoel dat ik altijd alles kan oplossen,maar dit niet en dat doet pijn.
Ex zou onze zoon morgen (halverwege) ophalen,zoonlief zou voor een deel de trein nemen en zijn vader zou hem dan (op de helft) op het station ophalen en dan zouden ze gaan praten.
Klonk té mooi om waar te zijn,gister veranderde het verhaal alweer.
Ex kon hem morgen niet ophalen want,zijn vrouw gaat morgen met haar dochtertje ouders in Haarlem bezoeken en heeft de auto nodig???.
Maar onze zoon heeft op vrijdag altijd een hele lange dag op school en zag het niet zo zitten om dan nog ruim een uur met de trein en daarna met de metro naar zijn vader te gaan,dus vroeg hij of zijn vader hem dan vandaag na school kon ophalen?.
Dat kon ook niet de dochter van de vrouw van mijn ex moet vandaag opgehaald worden in Venlo en dus is de auto wederom bezet,voor onze zoon is het moeilijk te bevatten dat 4 uur heen en weer rijden naar Venlo wél mogelijk is.
Ik probeerde de situatie nog te redden door te zeggen dat het natuurlijk niet mogelijk is dat zo'n jong meisje 2 uur alleen in de trein gaat zitten en dat ze dus wel opgehaald moet worden,maar toen werd onze zoon nog bozer en vooral op mij.
Mijn ex belooft onze zoon op te halen,is het dan zo moeilijk voor zijn vrouw om te zeggen: Joh ik stap morgen met dochterlief wel op de trein naar Haarlem?.
Kijk als mijn ex nou iedere week heen en weer zou rijden om onze zoon op te halen dan is het een ander verhaal,maar hij heeft dat arme kind al 11 weken niet gezien!!!...is het dan zo'n moeite om je ten 1e aan je afspraak te houden en ten 2e om hem op te halen???.
Nu had onze zoon hem weer gebeld en gevraagd of zijn vader hem dan later vanavond kon ophalen aangezien het dochterje van de vrouw van mijn ex al vroeg naar haar bed moet en dus ging onze zoon ervan uit dat de auto na een uurtje of half 9 vanavond wel weer beschikbaar zou zijn.
Maar ook dit was geen optie,ik was aan het werk vandaag en mijn zoon heeft me 4x gebeld om zijn verhaal te doen en ik kan op dat moment helemaal niets voor hem doen....behalve luisteren.
Ik voel me op dit moment als moeder echt waardeloos!!!.
Ik weet niet of ik nu weer mijn ex moet mailen,bellen heeft geen zin zodra ik ga praten hangt mijn ex op...errug dapper!.
Nu zegt onze zoon dat hij morgen niet gaat,ik kan het hem niet kwalijk nemen maar ik wil ook graag dat dit opgelost wordt.
Het gedrag van mijn ex heeft invloed op iedereen,onze zoon is nu niet te genieten en iedereen in huis krijgt daar wat van mee.
Hij snauwt tegen iedereen en niets is meer bespreekbaar,ik snap hem wel maar baal er natuurlijk wel stevig van dat ik voor de zoveelste keer de brokken kan gaan lijmen en mijn ex komt er weer mee weg.
Ik snap de vrouw van mijn ex ook niet,zij is een moeder en moet toch snappen dat dit geen normaal contact is tussen een vader en zijn zoon?.
Hoe zou zij het vinden als zij haar dochtertje 11 weken niet zou zien?.
Ik heb het gevoel dat ik altijd alles kan oplossen,maar dit niet en dat doet pijn.
zaterdag 13 oktober 2007 om 16:49
He gatver, wat klote, Misslove.
Zou je ook direct met die vrouw van je ex in aanraking kunnen komen? Proberen haar als medestander voor je te winnen; "wij moeders blabla..kan je me helpen, we weet hoe het is met kinderen, als ik jouw steun krijg zou jij me kunnen helpen de situatie voor man en zoon te verbeteren... etc".
Als je haar het gevoel zou kunnen geven dat jij en zij samen voor 1 team spelen, wie weet....
Wederom sterkte *knuffel*
Zou je ook direct met die vrouw van je ex in aanraking kunnen komen? Proberen haar als medestander voor je te winnen; "wij moeders blabla..kan je me helpen, we weet hoe het is met kinderen, als ik jouw steun krijg zou jij me kunnen helpen de situatie voor man en zoon te verbeteren... etc".
Als je haar het gevoel zou kunnen geven dat jij en zij samen voor 1 team spelen, wie weet....
Wederom sterkte *knuffel*
zaterdag 13 oktober 2007 om 23:00
Het is mij nu meer dan ooit duidelijk dat mijn ex er gewoon geen zin in heeft!!
Hij heeft vandaag een gesprek gehad met onze zoon en dat is op niets uitgelopen,hij legt 50% van de schuld bij onze zoon neer.
Hij vindt onze zoon laks en vindt dat hij best vaker zijn vader kan bellen en dat hij niet van zijn vader kan/mag verwachten dat het altijd alleen maar leuk is.
Mijn ex zegt dat hij heel veel moet werken,door zijn wisselende diensten kan hij geen vaste duidelijke afspraken maken en hij heeft nou eenmaal rekening te houden met zijn vrouw??.
Met zijn vrouw praten is voor mij geen optie,zij wil niets met mij te maken hebben en vind dat ik zelf mijn dingen moet oplossen als het op onze zoon aankomt.
Daarbij heeft zij haar eigen dochter bij haar ex achter gelaten en ik weet natuurlijk niet het hele verhaal,maar als je al niet voor je eigen kind wil zorgen ga ik er niet vanuit dat ze dan in haar hart moeder genoeg is om zich druk te maken om de zoon van haar (nieuwe) man.
Niets is met hun bespreekbaar,als ik voorheen mijn ex belde om te vragen of hij (buiten de allimentatie) eens met onze zoon naar de kapper wilde gaan of wilde mee betalen aan de contributie voor een sport dan werd vooral zijn vrouw vreselijk giftig en zei dat hij ¤100 per maand betaald en dat ik het daarvan moet doen....maar soms red ik het gewoon niet.
Mijn ex heeft mij op 1 januari van dit jaar nog een sms gestuurd waarin hij liet weten dat hij ons het allerbeste wenste en dat ik en onze zoon altijd bij hem terecht konden,een maand later kreeg ik een sms dat ik hem nooit meer moest bellen of ergens om moest vragen,dat ik toch maar mijn eigen ding doe en dat hij alleen goed genoeg is om te betalen...pfff die luizige ¤100??.
Ik sprak onze zoon net en hij klonk zo teleurgesteld,hij ging nu logeren bij zijn halfbroer (oudste zoon van mijn ex uit relatie voor mij) en ik kon aan hem horen dat hij blij was dat hij bij zijn vader weg was.
Dat zou toch niet zo moeten zijn?.
Zonlicht vroeg of onze zoon op school niet met iemand kan praten?.
Dat kan hij gelukkig wel,meteen de 1e dag na de zomervakantie belde zijn mentor mij op en vroeg of het waar was dat hij zijn vader de hele zomervakantie niet had gezien.
Dat was idd zo en dat had hij dus meteen aan zijn mentor verteld,ik heb ook een heel goed contact met haar en ik vertel het haar altijd meteen als er problemen thuis zijn of bij zijn vader zodat zij er met onze zoon over kan praten en dat zij dan ook zijn gedrag op school begrijpt als hij niet lekker in zijn vel zit.
Maar kloppen doet dit natuurlijk niet!.
Ik ben nu zo boos,maar ook heel verdrietig.
Ik wil zo graag het beste voor die jongen en daar hoort een goed contact met zijn vader toch ook bij?.
Hij heeft vandaag een gesprek gehad met onze zoon en dat is op niets uitgelopen,hij legt 50% van de schuld bij onze zoon neer.
Hij vindt onze zoon laks en vindt dat hij best vaker zijn vader kan bellen en dat hij niet van zijn vader kan/mag verwachten dat het altijd alleen maar leuk is.
Mijn ex zegt dat hij heel veel moet werken,door zijn wisselende diensten kan hij geen vaste duidelijke afspraken maken en hij heeft nou eenmaal rekening te houden met zijn vrouw??.
Met zijn vrouw praten is voor mij geen optie,zij wil niets met mij te maken hebben en vind dat ik zelf mijn dingen moet oplossen als het op onze zoon aankomt.
Daarbij heeft zij haar eigen dochter bij haar ex achter gelaten en ik weet natuurlijk niet het hele verhaal,maar als je al niet voor je eigen kind wil zorgen ga ik er niet vanuit dat ze dan in haar hart moeder genoeg is om zich druk te maken om de zoon van haar (nieuwe) man.
Niets is met hun bespreekbaar,als ik voorheen mijn ex belde om te vragen of hij (buiten de allimentatie) eens met onze zoon naar de kapper wilde gaan of wilde mee betalen aan de contributie voor een sport dan werd vooral zijn vrouw vreselijk giftig en zei dat hij ¤100 per maand betaald en dat ik het daarvan moet doen....maar soms red ik het gewoon niet.
Mijn ex heeft mij op 1 januari van dit jaar nog een sms gestuurd waarin hij liet weten dat hij ons het allerbeste wenste en dat ik en onze zoon altijd bij hem terecht konden,een maand later kreeg ik een sms dat ik hem nooit meer moest bellen of ergens om moest vragen,dat ik toch maar mijn eigen ding doe en dat hij alleen goed genoeg is om te betalen...pfff die luizige ¤100??.
Ik sprak onze zoon net en hij klonk zo teleurgesteld,hij ging nu logeren bij zijn halfbroer (oudste zoon van mijn ex uit relatie voor mij) en ik kon aan hem horen dat hij blij was dat hij bij zijn vader weg was.
Dat zou toch niet zo moeten zijn?.
Zonlicht vroeg of onze zoon op school niet met iemand kan praten?.
Dat kan hij gelukkig wel,meteen de 1e dag na de zomervakantie belde zijn mentor mij op en vroeg of het waar was dat hij zijn vader de hele zomervakantie niet had gezien.
Dat was idd zo en dat had hij dus meteen aan zijn mentor verteld,ik heb ook een heel goed contact met haar en ik vertel het haar altijd meteen als er problemen thuis zijn of bij zijn vader zodat zij er met onze zoon over kan praten en dat zij dan ook zijn gedrag op school begrijpt als hij niet lekker in zijn vel zit.
Maar kloppen doet dit natuurlijk niet!.
Ik ben nu zo boos,maar ook heel verdrietig.
Ik wil zo graag het beste voor die jongen en daar hoort een goed contact met zijn vader toch ook bij?.
zaterdag 13 oktober 2007 om 23:17
zondag 14 oktober 2007 om 12:13
Ja maar ik heb het gevoel dat ik er wél tussen sta,daarbij heb ik een rechtzaak tegen mijn ex lopen en ik ga dit zeker allemaal daarin meenemen maar ik moet wel weer heel erg op mijn woorden letten.
Ik kan bv niet zeggen dat ik zwaar het gevoel heb dat zijn vrouw hier voor een groot deel achter zit,ik weet gewoon zeker dat zij vooral de gene is die zo moeilijk doet over alles en hij laat zich dat maar aanleunen...erg zwak!!!.
Als onze zoon zijn vader belt en hem om wat zakgeld vraagt dan hoor ik haar al op de achtergrond piepen dat het niet kan,ik vind dat werkelijk onvoorstelbaar!.
Mijn vriend heeft ook kinderen en ik zou daar nooit zo op reageren,natuurlijk doen wij ook dingen in overleg en als iets financieel echt niet gaat dan houdt het op maar ik zal hem nooit dwingen om bepaalde keuzes te maken in het nadeel van zijn kinderen.
Wij hebben ook wel eens wat te doen in het weekend dat de kinderen bij ons zijn en dan nemen we ze of mee of we proberen onze plannen te verzetten,de kinderen gaan voor.
ook in de vakantie's doen we dat,wij zouden ook wel lekker 3 weken weg willen maar dat gaat nou eenmaal niet en we kunnen tenslotte ook leuke dingen doen met z'n allen.
Mijn ex beweerde deze zomer dat hij geen vakantie kon opnemen,nou sorry hoor maar dat is dus klinklare onzin!!!....hij heeft 8 weken niet naar zijn zoon omgekeken.
Zijn vrouw is met veel geld bij haar ex weg gegaan en ze zijn deze zomer getrouwd op huwelijkse voorwaarden,dus HAAR geld is van haar en dat mag best hoor maar zij heeft dat alleen maar gedaan omdat ze doodsbang is dat ik aan haar geld kom.
Nou laat ze zich maar geen zorgen maken,ik wil haar geld echt niet!!!...zoals ik eerder al zei,ze zorgt niet eens voor haar eigen kind dus ze hoeft al helemaal niet voor die van mij te zorgen.
Zonlicht in wil best via de mail verder praten.
Ik kan bv niet zeggen dat ik zwaar het gevoel heb dat zijn vrouw hier voor een groot deel achter zit,ik weet gewoon zeker dat zij vooral de gene is die zo moeilijk doet over alles en hij laat zich dat maar aanleunen...erg zwak!!!.
Als onze zoon zijn vader belt en hem om wat zakgeld vraagt dan hoor ik haar al op de achtergrond piepen dat het niet kan,ik vind dat werkelijk onvoorstelbaar!.
Mijn vriend heeft ook kinderen en ik zou daar nooit zo op reageren,natuurlijk doen wij ook dingen in overleg en als iets financieel echt niet gaat dan houdt het op maar ik zal hem nooit dwingen om bepaalde keuzes te maken in het nadeel van zijn kinderen.
Wij hebben ook wel eens wat te doen in het weekend dat de kinderen bij ons zijn en dan nemen we ze of mee of we proberen onze plannen te verzetten,de kinderen gaan voor.
ook in de vakantie's doen we dat,wij zouden ook wel lekker 3 weken weg willen maar dat gaat nou eenmaal niet en we kunnen tenslotte ook leuke dingen doen met z'n allen.
Mijn ex beweerde deze zomer dat hij geen vakantie kon opnemen,nou sorry hoor maar dat is dus klinklare onzin!!!....hij heeft 8 weken niet naar zijn zoon omgekeken.
Zijn vrouw is met veel geld bij haar ex weg gegaan en ze zijn deze zomer getrouwd op huwelijkse voorwaarden,dus HAAR geld is van haar en dat mag best hoor maar zij heeft dat alleen maar gedaan omdat ze doodsbang is dat ik aan haar geld kom.
Nou laat ze zich maar geen zorgen maken,ik wil haar geld echt niet!!!...zoals ik eerder al zei,ze zorgt niet eens voor haar eigen kind dus ze hoeft al helemaal niet voor die van mij te zorgen.
Zonlicht in wil best via de mail verder praten.
zondag 14 oktober 2007 om 13:17
Voordat we met z'n allen ach en wee gaan roepen lijkt het me verstandig de feiten op een rijtje te zetten. Door met jouw ex te trouwen heeft zijn nieuw vrouw er twee verplichtingen bij gekregen. Zij is als stiefmoeder namelijk onderhoudsplichtig ten aanzien van jouw zoon. Daarnaast zal eventuele partneralimentatie voor jou op hen beiden verhaald kunnen worden. Trouwen in gemeenschap van goederen doet daar niets aan af. Jij denkt kennelijk dat zij haar geld wil afschermen voor jou. Wie echter naar de feiten kijkt ziet dat trouwen niet de manier is om geld af te schermen. In tegendeel, het huwelijk brengt voor de stiefouder extra verantwoordelijkheden met zich mee. Dat laat natuurlijk onverlet dat het in ieders belang is om een goede omgangsregeling te treffen én na te komen. Het lijkt me dat daar nu de hoogste prioriteit zou moeten liggen. Dan is het nogal kort door de bocht om te stellen dat jouw ex volledig onder de duim zou zitten bij zijn nieuwe vrouw. Het is waarschijnlijker dat zij (zoals de meeste mensen) samen overleggen en samen beslissingen nemen. Ook al zijn beslissingen anders dan toen jullie samenleefden, je ex is volwassen en kiest er zelf voor zijn leven op deze manier in te richten.
woensdag 17 oktober 2007 om 20:29
De advocaat van mijn ex heeft mij via een brief duidelijk laten weten dat ik geen aanspraak kan maken op het geld van de vrouw van mijn ex aangezien ze op huwelijkse voorwaarden getrouwd zijn (niet in gemeenschap van goederen) en dat zij voorziet in haar eigen onderhoud,nou dat is prima ik wil haar geld ook helemaal niet (zoals ik al zei,ze zorgt niet eens voor haar eigen kind) ik wil gewoon dat mijn ex iets meer gaat betalen en belangrijker....dat hij naar onze zoon omkijkt.
Ik weet 100% zeker dat mijn ex onder de plak zit en dat is zijn probleem,maar hoe dan ook blijft hij (helaas) de vader van onze zoon.
Dat hij andere beslissingen neemt bij zijn huidige vrouw en anders leeft moet hij zelf weten,maar onze zoon heeft t/m zijn 12e zijn vader iedere dag om zich heen gehad en is toen ook op een bepaalde manier door hem opgevoed.
Nu is onze zoon 15 en wil mijn ex opeens gaan heropvoeden??? dat kan niet,zo werkt het niet.
Hij wil nu volgens de normen en waarden van zijn vrouw gaan opvoeden,dat doen ze dan maar bij haar dochter die is 8 daar kan het bij maar niet bij een jongen van 15.
En niet naar je zoon omkijken en geen aandacht aan hem besteden vanwege de denkwijze van je nieuwe vrouw,dat is schandalig dat doe je als ouder zijnde niet.
Mijn vriend houdt er ook een andere manier van opvoeden op na,hij is veel strenger dan ik en vindt vaak dat ik té mild ben.
Daar praten we idd over en ik luister naar hem en soms ben ik het met hem eens en soms ook niet,maar ik zou nooit opeens heel anders tegen mijn zoon gaan doen en hem opeens hele andere regels opleggen omdat mijn vriend dat wil.
Mijn ex is een man die alles altijd op een ander afschuift,tijdens het gesprek met onze zoon gaf hij iedereen de schuld voor het slechte contact dat ze hebben behalve zichzelf....zo zielig vind ik dat.
Als zijn vrouw een echte moeder was geweest had ze mij een keer gebeld en gevraagd hoe ik het graag zou willen zien als het op onze zoon aankomt,zij heeft nou eenmaal een ander idee over opvoeden dan ik maar zij trouwt met een man met 2 grote kinderen en dat wist ze van te voren en nu puntje bij paaltje komt heeft ze er geen zin in...nee dat blijkt wel,anders had ze haar eigen kind wel mee genomen.
Ik verwacht van niemand ach en wee,ik verwacht dat mijn ex doet wat hij moet doen...niet meer en niet minder!.
Ik weet 100% zeker dat mijn ex onder de plak zit en dat is zijn probleem,maar hoe dan ook blijft hij (helaas) de vader van onze zoon.
Dat hij andere beslissingen neemt bij zijn huidige vrouw en anders leeft moet hij zelf weten,maar onze zoon heeft t/m zijn 12e zijn vader iedere dag om zich heen gehad en is toen ook op een bepaalde manier door hem opgevoed.
Nu is onze zoon 15 en wil mijn ex opeens gaan heropvoeden??? dat kan niet,zo werkt het niet.
Hij wil nu volgens de normen en waarden van zijn vrouw gaan opvoeden,dat doen ze dan maar bij haar dochter die is 8 daar kan het bij maar niet bij een jongen van 15.
En niet naar je zoon omkijken en geen aandacht aan hem besteden vanwege de denkwijze van je nieuwe vrouw,dat is schandalig dat doe je als ouder zijnde niet.
Mijn vriend houdt er ook een andere manier van opvoeden op na,hij is veel strenger dan ik en vindt vaak dat ik té mild ben.
Daar praten we idd over en ik luister naar hem en soms ben ik het met hem eens en soms ook niet,maar ik zou nooit opeens heel anders tegen mijn zoon gaan doen en hem opeens hele andere regels opleggen omdat mijn vriend dat wil.
Mijn ex is een man die alles altijd op een ander afschuift,tijdens het gesprek met onze zoon gaf hij iedereen de schuld voor het slechte contact dat ze hebben behalve zichzelf....zo zielig vind ik dat.
Als zijn vrouw een echte moeder was geweest had ze mij een keer gebeld en gevraagd hoe ik het graag zou willen zien als het op onze zoon aankomt,zij heeft nou eenmaal een ander idee over opvoeden dan ik maar zij trouwt met een man met 2 grote kinderen en dat wist ze van te voren en nu puntje bij paaltje komt heeft ze er geen zin in...nee dat blijkt wel,anders had ze haar eigen kind wel mee genomen.
Ik verwacht van niemand ach en wee,ik verwacht dat mijn ex doet wat hij moet doen...niet meer en niet minder!.
donderdag 18 oktober 2007 om 20:03
De boodschap van jouw advocaat doet niets af van hetgeen ik schreef over de financiële consequenties van het feit dat jouw ex-man is hertrouwd. Door het huwelijk is de stiefmoeder onderhoudsplichtig geworden, ongeacht of er een bezoekregeling is. Als je overigens vind dat je recht hebt op een hogere alimentatie dan kun je de rechter vragen hierover uitspraak te doen. Maar dat terzijde.
Ik begrijp uit je berichten dat je het heel moeilijk vindt om te accepteren dat jouw ex-man en zijn vrouw er een andere opvoedkundige visie op na houden dan jij. Kennelijk zorgt zij niet fulltime voor haar eigen kind en daaruit concludeer jij dat zij geen trek heeft in kinderen. Omdat zij jou niet belt om te vragen hoe jij graag zou zien dat zij jouw zoon opvoeden vind je haar geen echte moeder. Ik begrijp dat het pijnlijk moet zijn om je te realiseren dat jij en je exman niet langer de enigen zijn die zich met jullie zoon bezighouden. Je beschrijft zelf dat jouw huidige vriend je soms suggesties aan de hand doet en dat jij die af en toe overneemt. Lijkt me niks mee. Maar kun je je voorstellen dat het in het nieuwe gezin van jouw ex-man precies zo gaat? Dat heeft niets te maken met onder de plak zitten. Je hoeft er al helemaal geen kwalificaties als "geen echte moeder" aan op te hangen. Bovendien: als er overlegd zou moeten worden over de opvoeding dan zijn primair jouw ex-man en jijzelf aan zet. Het is vervolgens aan jouw ex-man en zijn nieuwe vrouw om te beslissen hoe zij hun gezin willen bestieren. Net zo goed als jij, indien gewenst met je nieuwe vriend, kunt beslissen over de wijze waarop de zaken in jouw huis worden geregeld.
Zou het kunnen dat het voor je zoon makkelijker wordt contact met zijn vader en stiefmoeder te onderhouden als hij zou weten dat zijn moeder hem steunt in dat contact? Als alle betrokken volwassenen elkaar op z'n minst zouden respecteren? Uiteindelijk is hij het slachtoffer van de situatie en de verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij alle volwassenen. Iemand zou toch de wijste kunnen zijn?
Ik begrijp uit je berichten dat je het heel moeilijk vindt om te accepteren dat jouw ex-man en zijn vrouw er een andere opvoedkundige visie op na houden dan jij. Kennelijk zorgt zij niet fulltime voor haar eigen kind en daaruit concludeer jij dat zij geen trek heeft in kinderen. Omdat zij jou niet belt om te vragen hoe jij graag zou zien dat zij jouw zoon opvoeden vind je haar geen echte moeder. Ik begrijp dat het pijnlijk moet zijn om je te realiseren dat jij en je exman niet langer de enigen zijn die zich met jullie zoon bezighouden. Je beschrijft zelf dat jouw huidige vriend je soms suggesties aan de hand doet en dat jij die af en toe overneemt. Lijkt me niks mee. Maar kun je je voorstellen dat het in het nieuwe gezin van jouw ex-man precies zo gaat? Dat heeft niets te maken met onder de plak zitten. Je hoeft er al helemaal geen kwalificaties als "geen echte moeder" aan op te hangen. Bovendien: als er overlegd zou moeten worden over de opvoeding dan zijn primair jouw ex-man en jijzelf aan zet. Het is vervolgens aan jouw ex-man en zijn nieuwe vrouw om te beslissen hoe zij hun gezin willen bestieren. Net zo goed als jij, indien gewenst met je nieuwe vriend, kunt beslissen over de wijze waarop de zaken in jouw huis worden geregeld.
Zou het kunnen dat het voor je zoon makkelijker wordt contact met zijn vader en stiefmoeder te onderhouden als hij zou weten dat zijn moeder hem steunt in dat contact? Als alle betrokken volwassenen elkaar op z'n minst zouden respecteren? Uiteindelijk is hij het slachtoffer van de situatie en de verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij alle volwassenen. Iemand zou toch de wijste kunnen zijn?
vrijdag 19 oktober 2007 om 12:28
Sluit ik me bij aan Wuiles.
Lijkt me ook niet echt een taak van de stiefmoeder om te gaan bellen met de ex. Dat contact dient toch te geschieden tussen de 2 exen in deze.
Wanneer ze je wel zou bellen en je aan zou spreken op jouw manier van opvoeden versus haar manier van opvoeden.........., dan mengt ze zich in dingen waar ze niks mee te maken heeft.
Maar wanneer jij dit contact zo belangrijk vindt, dan bestaat er nog altijd de mogelijkheid om zelf eens te bellen.
Bovendien is je zoon van 15 jaar, toch echt op een leeftijd dat hij ook de contacten met zijn vader moet onderhouden. Ik denk dat de vader daar een heel goed punt aan heeft gestipt bij zijn zoon. Vader neemt zijn deel van de verantwoordelijkheid, maar ook zoonlief moet zijn steentje bijdragen. Lijkt me een goed gesprek tussen die twee, want beiden gaan werken aan hun relatie.
Misslove, je levert vanaf de zijlijn heel veel commentaar op de ontstane situatie, het makkelijkste en snelste op dingen te verbeteren is toch door zelf anders met bepaalde dingen om te gaan en het niet te negatief te benaderen.
Lijkt me ook niet echt een taak van de stiefmoeder om te gaan bellen met de ex. Dat contact dient toch te geschieden tussen de 2 exen in deze.
Wanneer ze je wel zou bellen en je aan zou spreken op jouw manier van opvoeden versus haar manier van opvoeden.........., dan mengt ze zich in dingen waar ze niks mee te maken heeft.
Maar wanneer jij dit contact zo belangrijk vindt, dan bestaat er nog altijd de mogelijkheid om zelf eens te bellen.
Bovendien is je zoon van 15 jaar, toch echt op een leeftijd dat hij ook de contacten met zijn vader moet onderhouden. Ik denk dat de vader daar een heel goed punt aan heeft gestipt bij zijn zoon. Vader neemt zijn deel van de verantwoordelijkheid, maar ook zoonlief moet zijn steentje bijdragen. Lijkt me een goed gesprek tussen die twee, want beiden gaan werken aan hun relatie.
Misslove, je levert vanaf de zijlijn heel veel commentaar op de ontstane situatie, het makkelijkste en snelste op dingen te verbeteren is toch door zelf anders met bepaalde dingen om te gaan en het niet te negatief te benaderen.
dinsdag 30 oktober 2007 om 17:00
Ik heb geprobeerd te praten met mijn ex,dat wil hij niet (mag hij niet van zijn vrouw) zij is bang dat er nog wat speelt tussen ons???.
Ik heb mijn ex nog niet zo lang geleden een mail gestuurd waarin ik heb laten weten dat ik het betreur dat hij bijna geen contact heeft met onze zoon en dat ik het fijn zou vinden als ze eens een goed gesprek met elkaar zouden hebben,ik had natuurlijk graag bij dat gesprek aanwezig willen zijn maar dat kan dus niet.
Ik steun onze zoon juist heel erg in het contact met zijn vader,ik zeg regelmatig dat hij zijn vader moet bellen of dat hij gezellig in het weekend langs moet gaan maar daar heeft hij vaak zelf geen zin in.
Hij vindt de sfeer daar in huis vreselijk en kan niet goed overweg met zijn stief moeder,ik vind dat heel erg jammer en ik praat daar regelmatig met onze zoon over.
Juist omdat hij zich zo ongelukkig voelt als hij bij zijn vader is had ik daar graag met mijn ex en zijn vrouw over willen praten,de vrouw van mijn ex heeft heel veel commentaar op mij en mijn vriend en op de wijze waarop wij opvoeden.
Vandaar dat ik zeg dat ik best wel eens een gesprek met haar zou willen hebben,zij kent mij amper en weet helemaal niets van mij maar heeft wel een mening.
Ik ben ook bezig met een rechtzaak voor meer geld,dat komt wel goed daar maak ik me verder niet zo druk om.
Maar dat onze zoon zijn vader amper ziet omdat er een vrouw tussen zit die gewoon niet zoveel met kinderen op heeft,daar maak ik me wél druk om!.
Ik heb aan alle kanten geprobeerd om het contact soepel te laten verlopen,maar nog mijn ex en nog zijn vrouw willen daaraan meewerken en onze zoon mag dan wel 15 zijn en idd goed in staat om zelf zijn vader op te zoeken....maar dan moet een kind zich toch ook wel welkom voelen lijkt me?
Ik heb mijn ex nog niet zo lang geleden een mail gestuurd waarin ik heb laten weten dat ik het betreur dat hij bijna geen contact heeft met onze zoon en dat ik het fijn zou vinden als ze eens een goed gesprek met elkaar zouden hebben,ik had natuurlijk graag bij dat gesprek aanwezig willen zijn maar dat kan dus niet.
Ik steun onze zoon juist heel erg in het contact met zijn vader,ik zeg regelmatig dat hij zijn vader moet bellen of dat hij gezellig in het weekend langs moet gaan maar daar heeft hij vaak zelf geen zin in.
Hij vindt de sfeer daar in huis vreselijk en kan niet goed overweg met zijn stief moeder,ik vind dat heel erg jammer en ik praat daar regelmatig met onze zoon over.
Juist omdat hij zich zo ongelukkig voelt als hij bij zijn vader is had ik daar graag met mijn ex en zijn vrouw over willen praten,de vrouw van mijn ex heeft heel veel commentaar op mij en mijn vriend en op de wijze waarop wij opvoeden.
Vandaar dat ik zeg dat ik best wel eens een gesprek met haar zou willen hebben,zij kent mij amper en weet helemaal niets van mij maar heeft wel een mening.
Ik ben ook bezig met een rechtzaak voor meer geld,dat komt wel goed daar maak ik me verder niet zo druk om.
Maar dat onze zoon zijn vader amper ziet omdat er een vrouw tussen zit die gewoon niet zoveel met kinderen op heeft,daar maak ik me wél druk om!.
Ik heb aan alle kanten geprobeerd om het contact soepel te laten verlopen,maar nog mijn ex en nog zijn vrouw willen daaraan meewerken en onze zoon mag dan wel 15 zijn en idd goed in staat om zelf zijn vader op te zoeken....maar dan moet een kind zich toch ook wel welkom voelen lijkt me?
