Relaties
alle pijlers
Mogelijk zwanger en OCD, relatie onder spanning
zondag 4 september 2022 om 10:21
Beste Viva-leden,
Ik wil jullie graag iets voorleggen en ik hoop op wat helpende reacties.
Ik en mijn partner hebben bewust besloten voor kinderen te gaan. Nu maand 2, net na de eisprong even vorige week bezig geweest. We waren allebei super enthousiast hierover en voelden ons klaar voor de volgende stap.
Nu hebben we op en voor de vakantie een wat moeilijke tijd doorgemaakt. Aanleiding voor dit alles was dat ik ivm met een kinderwens had besloten te minderen met antidepressiva (in overleg met huisarts). Bovendien voelde ik me super goed. Resultaat was een depressie die terugkeerde, en nog erger: ROCD. Voor wie niet weet wat dit is: dwang stoornis die zich richt op je relatie. In mijn geval uit dit zich in het constant piekeren over je relatie, zekerheid willen, twijfelen enz. Het is erg ontwrichtend en ik heb er een jaar intensieve therapie voor gehad. Vervolgens een tijd helemaal goed gevoeld. Dat het nu terug is zorgt voor heel veel spanning in onze relatie en mijn vriend heeft het er begrijpelijkerwijs moeilijk mee.
Ik voel me al onwijs slecht dat ik de beslissing om zwanger te willen worden niet uitgebreid heb besproken met een arts. Ik voel me onwijs schuldig tegenover mijn partner, een eventueel kind. Ik was me er niet van bewust dat de rocd zo keihard zou terugkomen. Ik begrijp ook dat ik deze vraag beter aan een arts voor kan leggen maar aangezien hij er volgende week weer is zit ik enorm in dubio. De angst en paniek is nu zodanig hoog dat ik eraan denk een morning-afterpil te halen. Veel tijd heb ik natuurlijk niet. En dan moet ik dat ook nog aan mijn partner zien te vertellen, die overigens heeft aangegeven even wat dagen voor zichzelf nodig te hebben. En dit terwijl ik al deze gedachten vóór mijn ‘inzinking’ niet had.
Mijn grootste angst zou zijn een alleenstaande moeder te worden. Mijn vriend zal er trouwens wel 300% voor het kind zijn.
Ik wil jullie graag iets voorleggen en ik hoop op wat helpende reacties.
Ik en mijn partner hebben bewust besloten voor kinderen te gaan. Nu maand 2, net na de eisprong even vorige week bezig geweest. We waren allebei super enthousiast hierover en voelden ons klaar voor de volgende stap.
Nu hebben we op en voor de vakantie een wat moeilijke tijd doorgemaakt. Aanleiding voor dit alles was dat ik ivm met een kinderwens had besloten te minderen met antidepressiva (in overleg met huisarts). Bovendien voelde ik me super goed. Resultaat was een depressie die terugkeerde, en nog erger: ROCD. Voor wie niet weet wat dit is: dwang stoornis die zich richt op je relatie. In mijn geval uit dit zich in het constant piekeren over je relatie, zekerheid willen, twijfelen enz. Het is erg ontwrichtend en ik heb er een jaar intensieve therapie voor gehad. Vervolgens een tijd helemaal goed gevoeld. Dat het nu terug is zorgt voor heel veel spanning in onze relatie en mijn vriend heeft het er begrijpelijkerwijs moeilijk mee.
Ik voel me al onwijs slecht dat ik de beslissing om zwanger te willen worden niet uitgebreid heb besproken met een arts. Ik voel me onwijs schuldig tegenover mijn partner, een eventueel kind. Ik was me er niet van bewust dat de rocd zo keihard zou terugkomen. Ik begrijp ook dat ik deze vraag beter aan een arts voor kan leggen maar aangezien hij er volgende week weer is zit ik enorm in dubio. De angst en paniek is nu zodanig hoog dat ik eraan denk een morning-afterpil te halen. Veel tijd heb ik natuurlijk niet. En dan moet ik dat ook nog aan mijn partner zien te vertellen, die overigens heeft aangegeven even wat dagen voor zichzelf nodig te hebben. En dit terwijl ik al deze gedachten vóór mijn ‘inzinking’ niet had.
Mijn grootste angst zou zijn een alleenstaande moeder te worden. Mijn vriend zal er trouwens wel 300% voor het kind zijn.
zondag 4 september 2022 om 11:58
Dat was even als reactie op Linda.
Maar zo zit het niet bij ROCD. Zo heb je wat relaties hetreft ook HOCD en POCD. Maar ik heb geen andere vormen van dwang.
zondag 4 september 2022 om 12:01
Goede vraag.
Nee, natuurlijk wil ik dat niet. Als er geen andere gevallen in de familie zijn is het niet aannemelijk dat er sprake is van een genetische factor die een rol kan vormen bij het ontstaan van ocd.
zondag 4 september 2022 om 12:05
Dit. Ik hoop oprecht dat je niet zwanger bent en ik hoop ook dat je stopt met proberen. Keihard misschien maar het belang van een kind gaat naar mijn mening voor.
zondag 4 september 2022 om 12:05
Laat je inderdaad zsm verwijzen naar de pop poli. Ik ben bekend met psychische problemen, nu 11 weken zwanger. Ik loop nu (in overleg met huisarts, verloskundige en therapeut) niet bij de pop poli omdat ik stabiel ben en ondertussen ontzettend veel handvaten heb hoe met mijn klachten om te gaan. Maar als dat onder invloed van hormonen zou veranderen laat ik me meteen doorverwijzen.
zondag 4 september 2022 om 12:08
Er zijn meer mensen met ocd dan je denkt en daar kun goed mee leven en een kind ook. Maar dat het nu niet de goede tijd is besef ik natuurlijk ook.
zondag 4 september 2022 om 12:40
Tuurlijk joh, ga even langs bij het kindertjesasiel...
Er is niet voor niets sinds een jaar een interlandelijke adoptiestop.
shero wijzigde dit bericht op 04-09-2022 12:43
10.55% gewijzigd
Of course your opinion matters. Just not to me.
zondag 4 september 2022 om 12:42
Ik begrijp de lichtzinnigheid van deze huisarts en huisartsen in zijn algemeenheid niet.
Heb zelf in het verleden meerdere keren gesprekken gehad bij de huisarts, poh, psych, voor heftige psychische problemen. In die gesprekken werd ook gevraagd naar kinderwens. Als ik aangaf geen kinderwens te hebben, werd er verbaasd gereageerd en gevraagd waarom niet.
Ik neem iemand niet meer serieus als ik dat nog moet uitleggen op zo'n moment.
Mijn mening is: als je niet lange tijd Heel stabiel bent, niet doen. Kinderen kunnen je ook helemaal gek maken. Om dat aan te kunnen is een solide basis nodig.
Het is treurig en ik ervaar dat ook wel soms, omdat ik toch iets mis wat heel bijzonder is. Maar het leven is meer dan kinderen. Zorg eerst voor jezelf!
Heb zelf in het verleden meerdere keren gesprekken gehad bij de huisarts, poh, psych, voor heftige psychische problemen. In die gesprekken werd ook gevraagd naar kinderwens. Als ik aangaf geen kinderwens te hebben, werd er verbaasd gereageerd en gevraagd waarom niet.
Ik neem iemand niet meer serieus als ik dat nog moet uitleggen op zo'n moment.
Mijn mening is: als je niet lange tijd Heel stabiel bent, niet doen. Kinderen kunnen je ook helemaal gek maken. Om dat aan te kunnen is een solide basis nodig.
Het is treurig en ik ervaar dat ook wel soms, omdat ik toch iets mis wat heel bijzonder is. Maar het leven is meer dan kinderen. Zorg eerst voor jezelf!
huismusje_ wijzigde dit bericht op 04-09-2022 12:44
1.34% gewijzigd
zondag 4 september 2022 om 12:43
Hoi Flamingo.
Ik heb nu geen tijd om uitgebreid reageren. Maar ik heb ook OCD en ook ROCD. Je bent nu op zoek naar verlichting op dit forum, maar dat ga je niet vinden.
Weet dat dit nu speelt omdat je het spannend vindt. Weet dat je ook hier weer doorheen komt. Vertrouw op jezelf en neem geen overhaaste beslissingen. Stuur me een PB als je wil kletsen!
Ik heb nu geen tijd om uitgebreid reageren. Maar ik heb ook OCD en ook ROCD. Je bent nu op zoek naar verlichting op dit forum, maar dat ga je niet vinden.
Weet dat dit nu speelt omdat je het spannend vindt. Weet dat je ook hier weer doorheen komt. Vertrouw op jezelf en neem geen overhaaste beslissingen. Stuur me een PB als je wil kletsen!
zondag 4 september 2022 om 12:48
Ik wil dat niet volledig bij de huisarts neerleggen, want het was mijn eigen keuze. Maar op dit punt mist er wel wat in de begeleiding ja. Ik was klaar met mijn therapie, en vanaf dat moment moet je het eigenlijk zelf allemaal uitzoeken. Maar ik had zelf een gesprek bij de pop poli of elders moeten aanvragen.
zondag 4 september 2022 om 12:52
Het zal heel verdrietig voor je zijn, maar je gaat er volgens mij heel verstandig mee om.Huismusje_ schreef: ↑04-09-2022 12:42Ik begrijp de lichtzinnigheid van deze huisarts en huisartsen in zijn algemeenheid niet.
Heb zelf in het verleden meerdere keren gesprekken gehad bij de huisarts, poh, psych, voor heftige psychische problemen. In die gesprekken werd ook gevraagd naar kinderwens. Als ik aangaf geen kinderwens te hebben, werd er verbaasd gereageerd en gevraagd waarom niet.
Ik neem iemand niet meer serieus als ik dat nog moet uitleggen op zo'n moment.
Mijn mening is: als je niet lange tijd Heel stabiel bent, niet doen. Kinderen kunnen je ook helemaal gek maken. Om dat aan te kunnen is een solide basis nodig.
Het is treurig en ik ervaar dat ook wel soms, omdat ik toch iets mis wat heel bijzonder is. Maar het leven is meer dan kinderen. Zorg eerst voor jezelf!
zondag 4 september 2022 om 13:21
Adopteren is wel het meest slechte wat je kunt doen in deze situatie. Dan zadel je een getraumatiseerd en onthecht kind (want dat zijn adoptiekinderen helaas erg vaak) op met instabiele ouders.
TO: er zijn genoeg AD's waarmee je zwanger mag worden. Neem ajb gauw contact op met een poppoli.
Stoppen met medicatie en mentaal ontregeld zwanger worden is ook schadelijk voor een foetus.
Hoe lang heb je al deze relatie?
zondag 4 september 2022 om 13:32
Ik denk dat het grootste probleem dat boven water gekomen is nu, je relatie is.
Wat een flapdrol partner om, als het bij jou niet lekker gaat, meteen de benen te nemen. Hoe denkt hij dat het straks gaat, als je bv heel misselijk wordt of een huilbaby krijgt waardoor jullie allebei nauwelijks slapen. Dan kan het best een tijd niet lekker gaan tussen jullie, en het zou bij jou een nieuwe terugval kunnen triggeren. Dan moet je toch op je partner kunnen leunen? Ik zou verwachten dat je meer steun krijgt dan 2 weken voordat hij tijd voor zichzelf nodig heeft.
Wat een flapdrol partner om, als het bij jou niet lekker gaat, meteen de benen te nemen. Hoe denkt hij dat het straks gaat, als je bv heel misselijk wordt of een huilbaby krijgt waardoor jullie allebei nauwelijks slapen. Dan kan het best een tijd niet lekker gaan tussen jullie, en het zou bij jou een nieuwe terugval kunnen triggeren. Dan moet je toch op je partner kunnen leunen? Ik zou verwachten dat je meer steun krijgt dan 2 weken voordat hij tijd voor zichzelf nodig heeft.
zondag 4 september 2022 om 13:54
TO, wat ben je hard voor jezelf. Je hebt dan wel niet de ultieme expert geraadpleegd of je zwanger mocht worden, maar je hebt wèl nagevraagd over je AD. En toen je merkte dat het je toch zwaarder viel dan gedacht, ben je weer teruggegaan naar je oude schema. Dat zijn imo toch gezonde en verstandige stappen!
Vraag om doorverwijzing naar POP-poli voor dat extra steuntje voor jezelf. En als je partner eerder nog niet veel heeft meegekregen van jouw ROCD, laat hem dan ook leren wat het inhoudt en hoe hij adequaat kan reageren zonder de boel op te blazen en zonder zichzelf uit het oog te verliezen.
Ps degene die adoptie suggereerde bedoelde denk ik jullie kindje.. Dat is natuurlijk onzin en ik vermoed of iemand met zelf een onmogelijke kinderwens of tenminste een activistische pro-lifer. Verder negeren.
Vraag om doorverwijzing naar POP-poli voor dat extra steuntje voor jezelf. En als je partner eerder nog niet veel heeft meegekregen van jouw ROCD, laat hem dan ook leren wat het inhoudt en hoe hij adequaat kan reageren zonder de boel op te blazen en zonder zichzelf uit het oog te verliezen.
Ps degene die adoptie suggereerde bedoelde denk ik jullie kindje.. Dat is natuurlijk onzin en ik vermoed of iemand met zelf een onmogelijke kinderwens of tenminste een activistische pro-lifer. Verder negeren.
zondag 4 september 2022 om 14:08
Ik vind het altijd zo vreemd dat mensen (en artsen) het een goed idee vinden om te stoppen met AD omdat “het goed gaat”. Natuurlijk gaat het goed, daar slik je medicijnen voor.
Niemand zegt: ik ga stoppen met insuline want het gaat zo lekker met mijn bloedsuikerspiegel.
Raar toch dat er met medicijnen voor psychiatrische problemen wel zo over gedacht wordt?
Niemand zegt: ik ga stoppen met insuline want het gaat zo lekker met mijn bloedsuikerspiegel.
Raar toch dat er met medicijnen voor psychiatrische problemen wel zo over gedacht wordt?
zondag 4 september 2022 om 14:13
Dat ligt helemaal aan het individu en de problematiek. Veel medicatie in de psychiatrie heeft forse bijwerkingen. Daarnaast is medicamenteuze behandeling vaak niet de enige behandeling, maar wordt er ook op andere gebieden gewerkt. Bijvoorbeeld emotieregulatie, cognitieve gedragstherapie etc. Het wil dus niet zeggen dat je die medicatie altijd nodig blijft hebben. Bij sommige mensen werkt dat wel beter, zeker als er sprake is van een chemische disbalans.Mariejan schreef: ↑04-09-2022 14:08Ik vind het altijd zo vreemd dat mensen (en artsen) het een goed idee vinden om te stoppen met AD omdat “het goed gaat”. Natuurlijk gaat het goed, daar slik je medicijnen voor.
Niemand zegt: ik ga stoppen met insuline want het gaat zo lekker met mijn bloedsuikerspiegel.
Raar toch dat er met medicijnen voor psychiatrische problemen wel zo over gedacht wordt?
zondag 4 september 2022 om 14:14
Heb je geen handvatten gekregen? Of een plan wat te doen bij terugval? Kun je nog terughalen wat je geleerd hebt in therapie en dat toepassen? En idd opnieuw hulp vragen.Flamingo schreef: ↑04-09-2022 12:48Ik wil dat niet volledig bij de huisarts neerleggen, want het was mijn eigen keuze. Maar op dit punt mist er wel wat in de begeleiding ja. Ik was klaar met mijn therapie, en vanaf dat moment moet je het eigenlijk zelf allemaal uitzoeken. Maar ik had zelf een gesprek bij de pop poli of elders moeten aanvragen.
zondag 4 september 2022 om 14:23
Jullie namen de beslissing om aan kinderen te beginnen voordat jouw partner wist wat de gevolgen van jouw ROCD zijn? Ik kan me goed voorstellen dat hij nu even wat tijd nodig heeft om dit voor zichzelf op een rijtje te krijgen.
Vervolgens nam jij de beslssing om met AD te stoppen zonder dit met een psych te bespreken ... wel een jaar therapie, bij een psych neem ik aan, en dan stoppen in overleg met de huisarts 'omdat het goed ging'? Ja, dat is logisch, met goede medicatie!
Kortom, een serie foute beslissingen waar jouw kindje - mocht je zwanger zijn - keihard de dupe van wordt. Je relatie is niet heel erg stabiel, komt het tot een breuk groeit jouw kind op bij een wellicht ietwat labiele moeder, die alle zeilen moet bijzettten om zich staande te houden.
Een kind houdt geen rekening met jou .... Jij moet vanaf het moment dat het kind geboren is 1000% rekening houden met de behoeften van je kind. Daar heeft je kind recht op. Kun je dat? En mocht jullie relatie kapotgaan, kun je dat in je eentje? 24/7?
Vervolgens nam jij de beslssing om met AD te stoppen zonder dit met een psych te bespreken ... wel een jaar therapie, bij een psych neem ik aan, en dan stoppen in overleg met de huisarts 'omdat het goed ging'? Ja, dat is logisch, met goede medicatie!
Kortom, een serie foute beslissingen waar jouw kindje - mocht je zwanger zijn - keihard de dupe van wordt. Je relatie is niet heel erg stabiel, komt het tot een breuk groeit jouw kind op bij een wellicht ietwat labiele moeder, die alle zeilen moet bijzettten om zich staande te houden.
Een kind houdt geen rekening met jou .... Jij moet vanaf het moment dat het kind geboren is 1000% rekening houden met de behoeften van je kind. Daar heeft je kind recht op. Kun je dat? En mocht jullie relatie kapotgaan, kun je dat in je eentje? 24/7?
zondag 4 september 2022 om 16:36
Even ter correctie over de opmerking flapdrol: hij zal mij nooit alleen met een kind laten.Joyce48 schreef: ↑04-09-2022 14:23Jullie namen de beslissing om aan kinderen te beginnen voordat jouw partner wist wat de gevolgen van jouw ROCD zijn? Ik kan me goed voorstellen dat hij nu even wat tijd nodig heeft om dit voor zichzelf op een rijtje te krijgen.
Vervolgens nam jij de beslssing om met AD te stoppen zonder dit met een psych te bespreken ... wel een jaar therapie, bij een psych neem ik aan, en dan stoppen in overleg met de huisarts 'omdat het goed ging'? Ja, dat is logisch, met goede medicatie!
Kortom, een serie foute beslissingen waar jouw kindje - mocht je zwanger zijn - keihard de dupe van wordt. Je relatie is niet heel erg stabiel, komt het tot een breuk groeit jouw kind op bij een wellicht ietwat labiele moeder, die alle zeilen moet bijzettten om zich staande te houden.
Een kind houdt geen rekening met jou .... Jij moet vanaf het moment dat het kind geboren is 1000% rekening houden met de behoeften van je kind. Daar heeft je kind recht op. Kun je dat? En mocht jullie relatie kapotgaan, kun je dat in je eentje? 24/7?
We hadden tuurlijk beter eerst kunnen proberen om de medicatie af te bouwen (ben niet ineens gestopt), alvorens te proberen zwanger te raken. En een plan van aanpak maken. Het lastige hierbij is trouwens wel dat je niet zomaar bij een psycholoog of psychiater terecht kunt als je geen lopende behandeling hebt. Dat ga ik nu wel bij de pop poli proberen.
zondag 4 september 2022 om 16:44
Maar waarom die haast? In maart was je nog single ....Flamingo schreef: ↑04-09-2022 16:36Even ter correctie over de opmerking flapdrol: hij zal mij nooit alleen met een kind laten.
We hadden tuurlijk beter eerst kunnen proberen om de medicatie af te bouwen (ben niet ineens gestopt), alvorens te proberen zwanger te raken. En een plan van aanpak maken. Het lastige hierbij is trouwens wel dat je niet zomaar bij een psycholoog of psychiater terecht kunt als je geen lopende behandeling hebt. Dat ga ik nu wel bij de pop poli proberen.
In een 'normale' relatie (dus zonder ROCD) wachten de meeste mensen toch ook wel minstens een jaar of zo, om zeker te weten dat hun relatie stabiel genoeg is om de veranderingen die een kind nu eenmaal met zich meebrengen aan te kunnen. Ik vind dit toch wel heel snel en onbezonnen, en áls je zwanger bent, zadel je daar wel een nieuw mensje mee op die daar niet om gevraagd heeft.
zondag 4 september 2022 om 17:40
Nou ik heb ook eens geloept. In januari schrijf je over je ex, die dan een maand of 2 je ex is en waarmee de breuk lastig was. In februari schrijf je over je eenpersoonshuishouden en in maart dat je single bent.
Nu is het net september en nu probeer je zwanger te worden en staat de relatie onder druk.
De kans is ten eerste groot dat je in ronde twee helemaal niet direct zwanger bent, dat weet je zelf denk ik ook wel. Dus geen paniek nu. Maar ben je met je geliefde echt al op een punt dat je zeker genoeg van elkaar bent om voor een kind te gaan, als je amper een half jaar samen bent?
Ik zou je echt niet direct veroordelen hoor, ik heb sinds december een relatie en wij proberen ook een kind te krijgen nu - bij mij zit er haast achter omdat ik tegen de overgang aan zit en door omstandigheden zijn wij bijna direct gaan samenwonen waardoor we elkaar in die 9 maanden al behoorlijk goed hebben leren kennen. Maar dan nog denk ik zelf ook soms: waar begin ik aan, weet ik dit wel zeker?
Bij jou zit er dan nog de complicerende factor van rocd aan vast. Mocht je nu niet zwanger zijn, is het dan een mogelijkheid voor jullie om proberen zwanger te worden een half jaar of een jaar uit te stellen?
Nu is het net september en nu probeer je zwanger te worden en staat de relatie onder druk.
De kans is ten eerste groot dat je in ronde twee helemaal niet direct zwanger bent, dat weet je zelf denk ik ook wel. Dus geen paniek nu. Maar ben je met je geliefde echt al op een punt dat je zeker genoeg van elkaar bent om voor een kind te gaan, als je amper een half jaar samen bent?
Ik zou je echt niet direct veroordelen hoor, ik heb sinds december een relatie en wij proberen ook een kind te krijgen nu - bij mij zit er haast achter omdat ik tegen de overgang aan zit en door omstandigheden zijn wij bijna direct gaan samenwonen waardoor we elkaar in die 9 maanden al behoorlijk goed hebben leren kennen. Maar dan nog denk ik zelf ook soms: waar begin ik aan, weet ik dit wel zeker?
Bij jou zit er dan nog de complicerende factor van rocd aan vast. Mocht je nu niet zwanger zijn, is het dan een mogelijkheid voor jullie om proberen zwanger te worden een half jaar of een jaar uit te stellen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
