Relaties
alle pijlers
Na scheiding (ex) schoonouders weer in beeld?
woensdag 25 november 2020 om 23:59
Hallo, ik loop erg op de zaken vooruit. Maar ik had vandaag in het kader van kerst een gesprek met mijn ex over zijn ouders.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
donderdag 26 november 2020 om 20:00
Ik dacht al wel dat jij niet veilig bent gehecht. En hij dus ook niet. En dan zul je dit ook nooit meemaken, want jullie hebben beide een heel slecht voorbeeld gehad en nooit mogen ervaren hoe het ook kan.
En jullie kinderen dus ook niet, want ook zij moeten nu kiezen tussen familie, omdat iedereen het eigen ego, angsten en twijfels boven het algemeen belang stelt.
donderdag 26 november 2020 om 20:05
Ik ben zeer zeer onveilig gehecht met veel (seksueel) misbruik, mishandeling en verwaarlozing. Daarom begrijp ik op papier prima opmerkingen over dat ik geen genoegen moet nemen met minder. Maar je kunt maar tot op zekere hoogte boven jezelf uitstijgen. Dit gaat gewoon niet gebeuren, hoe hard jij of een ander dit ons ook gunt. In die zin hebben we het voor een deel ook maar gewoon te doen met het beste wat er mogelijk is....
donderdag 26 november 2020 om 20:05
Ik ben inderdaad een single die uit relaties is gestapt, omdat bepaalde minpunten me niet aanstonden en ik dan liever alleen ben. Ik ben ook oprecht blij in m’n eentje.
Dus een man erbij zie ik als extra. Perfect hoeft niet, maar loskomen van je ouders is wel een punt, vooral omdat ik zelf ook zo in het leven sta. Ben ook niet zo’n familiemens, dat zie ik ook als leuk als het leuk is, maar niet ten koste van alles, puur omdat je familie bent. Dus ook van m’n ouders accepteer ik niet alles voor de lieve vrede.
Dus een man erbij zie ik als extra. Perfect hoeft niet, maar loskomen van je ouders is wel een punt, vooral omdat ik zelf ook zo in het leven sta. Ben ook niet zo’n familiemens, dat zie ik ook als leuk als het leuk is, maar niet ten koste van alles, puur omdat je familie bent. Dus ook van m’n ouders accepteer ik niet alles voor de lieve vrede.
donderdag 26 november 2020 om 20:11
Aan heel veel mensen mankeert wel iets. Maar sommige stellen halen simpelweg niet het beste in elkaar naar boven. Anderen wel.diyer schreef: ↑26-11-2020 19:58Waarmee ik het overigens niet heel fijn vind dat jullie dit hebben. Maar ik durf eerlijk gezegd niet te zeggen of ik dat ook in me heb. Niet alleen kijkend naar de ander, maar daarbij ook mezelf in ogenschouw nemende. Ik schrijf niet voor niets dat ook ik een moeilijke vrouw ben. Dat ben ik ook zonder partner. Ik vraag me af of het überhaupt mogelijk is om iemand te treffen die geen beschadigingen heeft en niet ook gillend gek wordt van mij.
Zo hard roepen dat je zo moeilijk bent klinkt voor mij als een soort excuus om 'maar' bij deze partner te blijven. En lijkt dan weer te verbloemen dat je eigenlijk gewoon niet alleen wil zijn. Terwijl dat soms zoveel beter kan zijn dan met zijn twee en het mes op tafel.
Edit: Zie net je laatste post. Heftig Diyer. Ik vind wel degelijk dat jij boven je zelf uit bent gestegen.
kloddertje wijzigde dit bericht op 26-11-2020 20:16
5.56% gewijzigd
donderdag 26 november 2020 om 20:11
Zo begin je gewoon al met 10-0 achter.diyer schreef: ↑26-11-2020 20:05Ik ben zeer zeer onveilig gehecht met veel (seksueel) misbruik, mishandeling en verwaarlozing. Daarom begrijp ik op papier prima opmerkingen over dat ik geen genoegen moet nemen met minder. Maar je kunt maar tot op zekere hoogte boven jezelf uitstijgen. Dit gaat gewoon niet gebeuren, hoe hard jij of een ander dit ons ook gunt. In die zin hebben we het voor een deel ook maar gewoon te doen met het beste wat er mogelijk is....
Maar ook dat je echt, echt, echt mag passen voor een herstart. Dit is het, het wordt met hem echt niet beter. Hoe graag je ook zou willen. Hij kan het niet. Hij kan zijn ouders niet tegenspreken. Dus voel jij je niet gezien en gehoord ( terecht) en dat drukt weer op je oude wonden.
Heb een goede relatie met de vader van je kinderen, maar geen liefdesrelatie meer. Doe jezelf dat niet meer aan. Je zal teleurgesteld blijven.
donderdag 26 november 2020 om 21:24
En deze herken ik dus heel erg, de jeugd dus. Op details anders.diyer schreef: ↑26-11-2020 20:05Ik ben zeer zeer onveilig gehecht met veel (seksueel) misbruik, mishandeling en verwaarlozing. Daarom begrijp ik op papier prima opmerkingen over dat ik geen genoegen moet nemen met minder. Maar je kunt maar tot op zekere hoogte boven jezelf uitstijgen. Dit gaat gewoon niet gebeuren, hoe hard jij of een ander dit ons ook gunt. In die zin hebben we het voor een deel ook maar gewoon te doen met het beste wat er mogelijk is....
Ik kies op dit moment ervoor dat ik mezelf meer wil leren gunnen. Het gaat er niet om dat anderen me iets gunnen, ik moet het zelf leren. Ik geloof er heel erg in dat anderen me behandelen, hoe ik me laat behandelen. En ik weet uitstekend waardoor ik geen grenzen kan stellen in wat te accepteren is van anderen en wat niet. Dus zal ik eerst moeten leren die grenzen te stellen. Anders kunnen anderen ze niet respecteren.
Ik gun mezelf ooit een makkelijke relatie. En anders liever niet. Geen gedoe, geen drama, geen gezeur. Ik weet ook dat dit op dit moment voor mij niet mogelijk is. Dan liever rust en soms een alleen- gevoel. Alles beter dan een klote-gevoel door een ander.
Ik ga niet voor minder, want ieder mens is het waard dat ie gelukkig mag proberen te worden. Samenzijn met iemand waarmee dat niet mogelijk is, is voor mij zonde van mijn tijd. Ik hoop dat ik met de eerste stap, gelukkig zijn met mijn eigen gezelschap, een eind op weg ben.
Een matige relatie is voor mij niet het beste wat mogelijk is. Alleen ben ik beter af.
donderdag 26 november 2020 om 22:05
Zeker. Ruim 20 jaar samen en ik ben nog elke dag blij met mijn man/relatie. De zaken die jij noemt herken ik wel, maar dan vanuit het begin van onze relatie. Waren wij daar niet samen in gegroeid dan was dat voor mij een dealbreaker geweest, voor mij is het 'ons' de basis en zo is het nu ook al ruim 20 jaar (anders had ik er een punt achter gezet).
diyer schreef: ↑26-11-2020 13:13Laat ik er wel bij vermelden dat hij dochter mee kan krijgen dit jaar, omdat het nieuws nogal vers is voor ze en ik me kan voorstellen dat het te snel is. Maar dat ik me NIET in bochten ga wringen komend jaar. Ik ga niet stiekem wegvluchten als ze eraan komen. Als hij er bijv. voor zou kiezen om zijn ouders op zijn verjaardag te ontvangen en dat hij met mij een andere dag wil afspreken, dan doe ik dat niet.
Vraag aan jou, zou jij eerlijk antwoord willen geven op wanneer 'komend jaar' ingaat? Dus welke datum ga jij die streep trekken en zal blijken voor wie hij kiest?
donderdag 26 november 2020 om 22:08
Mijn eerdere relaties waren ook gepassioneerd(mooi verwoord door een psychologe) maar na heel wat therapie kwam ik erachter waarom ik juist daarvoor koos. Nu ik, na heel wat therapie, een andere keuze maak is er zoveel rust in mijn leven. Ik kijk positief terug op eerdere relaties en ze hebben echt mooie dingen gebracht maar hoe ik nu in mijn relatie zit is een stuk fijner.
donderdag 26 november 2020 om 22:13
Ik heb ook wel eerder meegelezen en -geschreven. Zat met liefdesverdriet van een ander soort, we zijn elkaar net niet live tegen gekomen in die zomer. Ik heb sindsdien geworsteld, niet met ex (maar dat was ook een heel ander verhaal), wel in het daten. Ik ben ook onveilig gehecht en ik denk dat ik nooit echt honderd procent mijn draai vind in een relatie (en dat geldt misschien voor al mijn familie- en sociale contacten). Ik heb nu een kabbelende relatie die enerzijds meteen relaxed was en anderzijds moeilijk begon omdat ook hij onveilig gehecht is en we over en weer fijn op allemaal knopjes aan het drukken waren. Het is nog te kort om te zeggen of het echt toekomstbestendig is, maar ik weet ook niet of ik dat ooit echt ga kunnen zeggen, überhaupt. Met het kabbelende worstel ik nu en dan ook, maar als ik eerlijk naar mezelf kijk is dat vooral uit angst voor oordelen bij de buitenwereld en angst voor tekortschieten bij hem. En dat is oude pijn. Voor nu is het goed en dat is eigenlijk het enige waar ik wat mee kan. Er is geen druk van willen trouwen en kinderen. Dus allemaal prima, we zijn aan het ontdekken. En ik erken mijn geworstel af en toe. Dit is wel mede te danken aan een datingcoachprogramma waaraan ik meedoe.
Dat gezegd hebbende, uit jouw postings hier krijg ik ook wel een beetje de indruk dat je wat heen en weer schiet. Zo schrijf je in je OP nog dat jullie een doorstart voorzichtig aan het overwegen zijn en is het een paar pagina's later een LAT-relatie. En hoe je je (ex?)-partner aanduidt bijvoorbeeld. Ik vind het als lezer al verwarrend en ik denk dat dat ook een reden is dat je je zekerder van de zaak uitdrukt dan je eigenlijk bent. Je schrijft verder dat jullie na een jaar voor het eerst een beetje begonnen na te denken over een doorstart, maar in mijn herinnering hebben jullie de optie van 'misschien toch niet echt uit elkaar' emotioneel altijd een beetje vastgehouden. Ik vraag me af of jullie elkaar enig moment echt emotioneel los hebben gelaten. Daarmee wil ik niet oordelen, want ik zou er zelf niet goed in zijn. Maar het zijn wel dingen die me opvallen en waardoor ik me de vraag of je jezelf niet een beetje voor de gek houdt kan voorstellen, ook stel.
Dat gezegd hebbende, uit jouw postings hier krijg ik ook wel een beetje de indruk dat je wat heen en weer schiet. Zo schrijf je in je OP nog dat jullie een doorstart voorzichtig aan het overwegen zijn en is het een paar pagina's later een LAT-relatie. En hoe je je (ex?)-partner aanduidt bijvoorbeeld. Ik vind het als lezer al verwarrend en ik denk dat dat ook een reden is dat je je zekerder van de zaak uitdrukt dan je eigenlijk bent. Je schrijft verder dat jullie na een jaar voor het eerst een beetje begonnen na te denken over een doorstart, maar in mijn herinnering hebben jullie de optie van 'misschien toch niet echt uit elkaar' emotioneel altijd een beetje vastgehouden. Ik vraag me af of jullie elkaar enig moment echt emotioneel los hebben gelaten. Daarmee wil ik niet oordelen, want ik zou er zelf niet goed in zijn. Maar het zijn wel dingen die me opvallen en waardoor ik me de vraag of je jezelf niet een beetje voor de gek houdt kan voorstellen, ook stel.
donderdag 26 november 2020 om 22:16
diyer schreef: ↑26-11-2020 20:05Ik ben zeer zeer onveilig gehecht met veel (seksueel) misbruik, mishandeling en verwaarlozing. Daarom begrijp ik op papier prima opmerkingen over dat ik geen genoegen moet nemen met minder. Maar je kunt maar tot op zekere hoogte boven jezelf uitstijgen. Dit gaat gewoon niet gebeuren, hoe hard jij of een ander dit ons ook gunt. In die zin hebben we het voor een deel ook maar gewoon te doen met het beste wat er mogelijk is....
En toch verdien je zoveel beter. Ik blijf het zeggen, ook al kan je er niet veel mee.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
donderdag 26 november 2020 om 22:17
diyer schreef: ↑26-11-2020 18:43Ik weet van deze kerel heel veel vervelende dingen, waaronder dat gebrek aan daadkracht of vol voor iets durven gaan. Maar aan de andere kant heb ik ook goud in handen. Want er is niemand ter wereld die zover voor me gaat als hij doet. Hij zou eigenhandig een huis voor me bouwen als het nodig is. Als hij maar weet dat ik goed en veilig zit. Hij kwam eten brengen als ik het vergeten was mee te nemen (naar mijn werk) of kookt voor me als ik moe ben. Hij masseert mijn rug, heeft wekenlang voor me gezorgd toen ik een bepaalde ziekte had, waardoor ik een maand of vier aan bed gekluisterd was en nooit zonder ook maar 1 woord. Het is de meest ruggengraatloze boze lieverd. Ik haat hem (soms) en ik hou van hem (vaak) en oh wat kunnen we het elkaar moeilijk maken. Maar hij is allesbehalve een slechte man. Hij is een moeilijke man en ik ben een moeilijke vrouw. En dat is wat het is.
Telkens als ik zoiets lees krijg ik de kriebels. Waarom heb JIJ het nodig dat je iemand hebt die dat voor jou zou doen? Weet je dat van jezelf? [Edit: ik lees nu je post over je jeugd, dat geeft voor mij wel het antwoord op deze vraag. Ik gun je dat je met dat stuk aan de slag gaat ipv het steeds op te willen vullen middels ongezonde afhankelijkheid].
Omdat je graag weet vanuit welk perspectief bepaalde adviezen/vragen komen zal ik je de mijne geven: ik heb echt nooit dat gevoel gehad bij mijn man en heb ook niet de behoefte aan zo'n soort vangnet/reddende engel (wel gehad, maar dan richting mijn ouders. Toen ik daar los van kwam verdween die behoefte en vertrouwde ik echt op mezelf). Die behoefte aan zo'n huizenbouwende, boomomzagende (als je een tandenstoker nodig hebt) man zie ik hier vaker voorbij komen en verrassing: het zijn altijd probleemrelaties met TO's die behoorlijke issues hebben (lage eigenwaarde/zelfvertrouwen).
Dan nog wat ik wél voel bij mijn man: ik heb altijd het gevoel gehad (en dat wordt nog elke dag sterker, ook na 20 jaar) dat we er sámen uitkomen. Om in jouw analogie te blijven: dat het ons sámen zal lukken om dat huis te bouwen als dat nodig is.
Dat gevoel van samen krijg ik totaal niet als ik jou over je relatie zie schrijven, voel jij het wel? Is dat iets wat je fijn vindt?
donderdag 26 november 2020 om 22:22
Diyer, jouw oude topic zat nog vaag in mijn hoofd, dus ik ben het even terug gaan lezen. Heb jij dit nog weleens teruggelezen, je verhaal uit 2018? Zo niet, dan lijkt mij dat geen overbodige luxe, want icm dit verhaal en de heroverwogen doorstart, snap ik wel waarom dit al 2 jaar duurt en waarom schoonouders niet echt staan te springen.
Jullie relatie lijkt wel soort van toxisch, echt ongezond om dit weer opnieuw te willen. Waarom gunnen jullie elkaar niet beter?
Jullie relatie lijkt wel soort van toxisch, echt ongezond om dit weer opnieuw te willen. Waarom gunnen jullie elkaar niet beter?
donderdag 26 november 2020 om 22:25
Weet je ex ook dat jullie aan het doorstarten zijn? Het leest alsof hij jou als een handige Friends with benefits ziet terwijl jij denkt een relatie te hebben.
Am Yisrael Chai!
donderdag 26 november 2020 om 22:30
diyer schreef: ↑26-11-2020 19:58Waarmee ik het overigens niet heel fijn vind dat jullie dit hebben. Maar ik durf eerlijk gezegd niet te zeggen of ik dat ook in me heb. Niet alleen kijkend naar de ander, maar daarbij ook mezelf in ogenschouw nemende. Ik schrijf niet voor niets dat ook ik een moeilijke vrouw ben. Dat ben ik ook zonder partner. Ik vraag me af of het überhaupt mogelijk is om iemand te treffen die geen beschadigingen heeft en niet ook gillend gek wordt van mij.
Dat is niet eens het probleem, echt niet. Het gaat erom of je bij elkaar past en dat gevoel krijg ik niet uit je posts. Ik vind mijzelf en mijn man best rare snuiters, maar deze twee rare snuiters passen goed bij elkaar. We kunnen goed met elkaars eigenaardigheden omgaan en boven alles geldt: we doen het samen. Tégen elkaar zoals bij jouw voorbeeld met de Kerst is hier echt ondenkbaar.
donderdag 26 november 2020 om 22:45
Voor mij gaat komend jaar in, zodra we dit besproken hebben bij de therapeut. Waarbij ik dit jaar niet naar kerst kijk. Maar O&N valt daar wat mij betreft dus wel onder. Dus geen uitstelgedrag.
Waarmee ik nogmaals niet wil zeggen dat alles samen gevierd moet worden. Maar ik laat me niet wegduwen of verstoppen.
donderdag 26 november 2020 om 22:47
Dat geloof ik. Wat fijn om te lezen
donderdag 26 november 2020 om 23:03
Nee, zeker niet. We hebben elkaar nooit emotioneel losgelaten. We hebben alle fysieke banden met elkaar doorbroken. We hebben onze financiën ontvlucht, ons oude huis verlaten en beide op een nieuwe stek met woningen van onszelf verder gegaan. We hebben schoonfamiliebanden doorgestreept (soms omdat er simpelweg geen basis meer was) en gezamenlijke vriendschappen opgeheven, waarbij gezamenlijke vrienden grotendeels bij mijn ex bleven, omdat deze contacten via zijn werk zijn ontstaan en ik daarin afstand heb genomen. We hebben de zorg voor de kinderen verdeeld en ik ben als alleenstaande een carrièreswitch begonnen, die al wel speelde ten tijde van ons huwelijk.coolpack2 schreef: ↑26-11-2020 22:13Je schrijft verder dat jullie na een jaar voor het eerst een beetje begonnen na te denken over een doorstart, maar in mijn herinnering hebben jullie de optie van 'misschien toch niet echt uit elkaar' emotioneel altijd een beetje vastgehouden. Ik vraag me af of jullie elkaar enig moment echt emotioneel los hebben gelaten.
Mijn ex heeft nog steeds zijn baan, maar zit sinds onze breuk min of meer thuis en in de ziektewet.
Ik weet niet zo goed hoe ik mijn partner moet noemen. Ten tijde van ons huwelijk spreek ik over hem als mijn man, ten tijde vd scheiding als mijn ex en nu inmiddels steeds vaker als mijn partner. Ik heb mijn naasten allemaal wel verteld hoe ons contact is. Soms heb ik het tegen vreemden over mijn vriend. Soms vergis ik me en zeg ik man. Maar kan ook zijn dat ik ex zeg. Kortom, een goede vaste naam heeft het nog niet. En dat zegt waarschijnlijk ook iets over de fase waarin we zitten.
Het eerste jaar waren we rouwende exen. Met verdriet. Maar we bleven elkaar nog wel regelmatig zien. Soms een aantal weken niet. Maar altijd wel 1 x per maand en dan dronken we een kopje koffie. Het tweede jaar toen er wat balans in kwam en het niet iedere keer weer huilen was als ik hem had gezien, kwamen leuke dingen doen samen en met de kinderen vaker om de hoek kijken. Waarbij we quality time met elkaar hadden. Maar onszelf ook steeds vaker afvroegen of we niet ook veel moois weggooien. En het afgelopen jaar kwamen steeds vaker de woorden samen opnieuw proberen naar voren. Totdat ik op een gegeven moment vond dat het allemaal wel heel erg vrijblijvend rook en ik van hem daarin commitment nodig had. Daar zitten we nu.
donderdag 26 november 2020 om 23:21
Hier moet ik wel om lachen om jouw opmerking. Want van mij hoeft hij geen huis te bouwen. Maar ik schreef het omdat hij dit wél zou doen. En in mijn irritatie daarover heb ik ook wel eens geroepen dat ik daar toch niet om gevraagd heb, maar gewoon een klein iets van hem nodig had ipv zijn riddercomplex.
Nee, soms voel ik mij heel alleen in de relatie. En soms voel ik me heel begrepen en gesteund. Het wisselt dus heel sterk. Maar een gevoel van samen (sta je sterk) heb ik al lange tijd niet gevoeld. Omdat mijn partner de afgelopen drie jaar heel erg hamert op zichzelf, eigen traject, zelf beter worden, alles moet wijken voor mijn buren out etcetera. Dus heb sterk het gevoel gehad dat ik mezelf daarbij op de achtergrond moest plaatsen en dat lukt niet meer. Dat wil ik ook niet meer. Dus nu kom ik tegen sputteren. Als hij mij in zijn leven wil houden, moet de fase van ego fontein ophouden waar het ten koste gaat van mij.Dat gevoel van samen krijg ik totaal niet als ik jou over je relatie zie schrijven, voel jij het wel? Is dat iets wat je fijn vindt?
Heel goed voor hem dat hij meer voor zijn ego wil zorgen. Dat juich ik van harte toe, want daar kan hij zichzelf beter mee finetunen. Ego als het moet, open als het kan (ipv in de vecht stand staan, terwijl er nog niks gebeurt, maar oude pijn opspeelt).
Maar ego moet nu wel meer plek gaan maken voor mij. Want ik wil mijn plek ook weer meer laten zijn. En dat is wat ik dus in mijn volgende gesprek voor mezelf op de agenda wil zetten en daarna bespreken met hem. Dus dat is een onderwerp wat nog afgewacht moet worden.
donderdag 26 november 2020 om 23:23
Neuh, dat denk ik niet. Ik vind mezelf een moeilijke vrouw. Maar óók een leuke vrouw.rumforviva schreef: ↑26-11-2020 23:20Ik proef uit al je posts dat je denkt dat je al blij mag zijn dat deze man bereid is met je op te trekken, want je je bent zo’n moeilijke vrouw. Dat is eigenlijk al niet zo’n best uitgangspunt.
donderdag 26 november 2020 om 23:25
Dit hebben we uitgesproken en daarvoor zijn we naar de peut geweest samen.fashionvictim schreef: ↑26-11-2020 22:25Weet je ex ook dat jullie aan het doorstarten zijn? Het leest alsof hij jou als een handige Friends with benefits ziet terwijl jij denkt een relatie te hebben.
donderdag 26 november 2020 om 23:34
Dankjewel voor je post. Ik hou dit zeer zeker in mijn achterhoofd. Ik wil nl. iets van partner wat voor mij belangrijk is. En daarin moet dat gevoel van samen wel meer naar voren komen dan het nu doet. Ik heb al in een vorige ruzie geroepen dat ik geen zin heb om tijdsvulling te zijn bij gebrek aan durven kiezen voor mij. Hij zal dus mij moeten kunnen overtuigen dat hij (met gebreken, die accepteer ik) kiest voor mij. En daarin is dus zijn standpunt over openheid naar familie en vrienden en invulling van komende feestdagen in 2021 voor mij wél belangrijk. Als ik dat gevoel niet krijg, dan ga ik terug naar de peut om te zorgen dat ik groei in het blijven bij wat voor mij belangrijk is. En dat ik dus trouw blijf aan mijzelf. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik 2e keus ben.S-Groot schreef: ↑26-11-2020 22:30Dat is niet eens het probleem, echt niet. Het gaat erom of je bij elkaar past en dat gevoel krijg ik niet uit je posts. Ik vind mijzelf en mijn man best rare snuiters, maar deze twee rare snuiters passen goed bij elkaar. We kunnen goed met elkaars eigenaardigheden omgaan en boven alles geldt: we doen het samen. Tégen elkaar zoals bij jouw voorbeeld met de Kerst is hier echt ondenkbaar.
Je kunt imo nl. prima goed voor jezelf kunnen zorgen, én goed zijn voor je partner. Dat sluit elkaar echt niet uit.
donderdag 26 november 2020 om 23:38
Dankjewel. Lief van je. Ook verdrietig dat je zo gebukt ging onder jezelf dat het erop of eronder was. EMDR heb ik vaker gehoord als iets dat goed werkt. Misschien heb jij hier meer kennis van, maar ik dacht dat dit vooral goed werkte bij goed aan te wijzen specifieke gebeurtenissen. Niet als het een reeks of aaneenschakeling is. Weet je dit toevallig?Jojanneke12 schreef: ↑26-11-2020 23:26Het is ook fijn maar om hier te komen heb ik jarenlang keihard moeten werken want mijn jeugd kan ik net zo omschrijven als jij jouw jeugd beschrijft. Ik heb echt voor mijzelf moeten kiezen maar op dat moment lag ik al op de bodem van de put. Had ik destijds niet voor mijzelf gekozen dan was ik letterlijk ten onder gegaan aan gezondheidsproblemen die door alle spanningen in mijn relaties zijn ontstaan. Ik zal altijd ik mijn hoede blijven dat ik niet terugval in bepaald gedrag, ik wil nooit meer terug maar dat gevoel, maar ik kan zeggen dat je echt boven jezelf kan uitstijgen en dat er heel veel mogelijk is. EMDR bijvoorbeeld heeft veel goeds voor mij gedaan.
Ik gun je zoveel meer dan ik hier lees
