Relaties
alle pijlers
Na scheiding (ex) schoonouders weer in beeld?
woensdag 25 november 2020 om 23:59
Hallo, ik loop erg op de zaken vooruit. Maar ik had vandaag in het kader van kerst een gesprek met mijn ex over zijn ouders.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
Mijn ex en ik zijn voorzichtigjes een doorstart van onze relatie aan het overwegen en daarmee komen dus ook mensen terug in beeld die sinds de scheiding uit beeld zijn geraakt, zoals schoonfamilie.
Ik ben benieuwd of er hier forummers zijn die hiermee te maken hebben gehad.
Mijn ex schoonouders hebben heel teleurgesteld gereageerd bijvoorbeeld. Nu vieren wij geen kerst samen met wederzijdse familie (deels ook door corona). Maar ik kan me voorstellen dat als we zo doorgaan op deze voet er wél weer situaties zijn waar elkaars familie of vrienden elkaar terug ontmoeten.
Ik vind het ook lastig hoe hier mee om te gaan en mijn ex ex? ook.
woensdag 16 december 2020 om 14:05
Heb helemaal geen zin om daar naar te luisteren. Nul. Ik vind dat er idd heel vervelend gedramd wordt. Dus dan heeft het van beide kanten weinig zin om nog iets toe te voegen. Ik luister niet en anderen vinden het nodig om mij keer op keer ergens op te willen wijzen. Compleet zinloos voor ons allemaal is mijn korte samenvatting.
woensdag 16 december 2020 om 14:16
Dan zou ik, oprecht bedoeld, dit topic afsluiten. Dan heeft advies en inzicht geven in je blinde vlek inderdaad geen zin meer. En de blinde vlek lost daarmee voor jou ook niet op.diyer schreef: ↑16-12-2020 14:05Heb helemaal geen zin om daar naar te luisteren. Nul. Ik vind dat er idd heel vervelend gedramd wordt. Dus dan heeft het van beide kanten weinig zin om nog iets toe te voegen. Ik luister niet en anderen vinden het nodig om mij keer op keer ergens op te willen wijzen. Compleet zinloos voor ons allemaal is mijn korte samenvatting.
Maar neem het mee in je beslissingen.
Stel jezelf 1 vraag: Waarom WIL je niet het contact met je ex helemaal tot 0 beperken qua elkaar zien.
Als je voor jezelf DIE vraag verschrikkelijk eerlijk en naakt durft te beantwoorden, gaan er heel veel kwartjes vallen.
woensdag 16 december 2020 om 14:36
Je reactie geeft aan dat dit de kern is. Dit is je brandwond, waar je snel bij weg trekt, omdat het zeer doet.
Ik geloof wel dat jij vind dat je er al 100x antwoord op hebt gegeven, maar je antwoord is slechts het eerste excuus-antwoord.
Misschien ben je er ( op dit moment) gewoon niet aan toe om de waarom vraag écht te beantwoorden. Mag. Dan weet jij dat.
Laten we het er maar op houden dat we er beide anders over denken. En dat kan en dat mag.
woensdag 16 december 2020 om 15:59
Lieve Diyer,diyer schreef: ↑16-12-2020 12:32Waarvoor ik realistisch genoeg ben om te beseffen dat een utopie waarschijnlijk niet het geval zal zijn, dus dat het contact dan onvermijdelijk anders gaat zijn.
En sommigen lopen wel erg hard op de zaken vooruit.
"Ohja, en als dit, wat dan dat?"
God, weet ik veel. Ik leef vandaag hoor. Ik hoop voor ons allemaal dat het ontspannen en prettig kan blijven. Maar hoe behoeftes ontwikkelen en dat er mogelijk meer zakelijkheid en minder vriendschappelijkheid kan gaan ontstaan, dat besef ik me echt wel. Snap het gedram erop niet zo.
Je hebt zelf geconstateerd dat je in de afgelopen jaren niet veel verder gekomen bent. Dat je nog steeds in hetzelfde kringetje rond draait. Dat datgene wat jij al die tijd zo wanhopig probeert te bereiken, er blijkbaar niet in zit.
Al die mensen die hier in jouw ogen drammen, zien, of denken te zien, vooruit, dat je vervolgens weer verder gaat met draaien. Dat mag, het is jouw leven. Maar ze heben ook gelezen hoe moeilijk je het vindt, en ze willen jou daar graag voor behoeden . Ik denk niet dat dat mogelijk is, maar het is wel wat achter dat "gedram " zit. Zorg om jouw verdriet.
Ik weet dat je er nu niets mee kan, maar ik hoop dat je de zorg wel kan zien. Allemaal volslagen vreemden die moeite doen om jou voor nog meer verdriet te behoeden. Het heeft mij indertijd heel veel hoop gegeven, ook al luisterde ik lang niet altijd, en kon cq wilde ik het niet allemaal horen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 16 december 2020 om 16:35
Grappig (nou nee, grappig is het eigenlijk helemaal niet, laat ik het opmerkelijk noemen) dat je in een vorige topic exact zo reageerde toen de reacties naar jouw mening teveel 'dramden' en je benadrukte daar een andere visie op te hebben en het niet meer te willen lezen.diyer schreef: ↑16-12-2020 14:05Heb helemaal geen zin om daar naar te luisteren. Nul. Ik vind dat er idd heel vervelend gedramd wordt. Dus dan heeft het van beide kanten weinig zin om nog iets toe te voegen. Ik luister niet en anderen vinden het nodig om mij keer op keer ergens op te willen wijzen. Compleet zinloos voor ons allemaal is mijn korte samenvatting.
Kijk wat het je heeft gebracht.
Mijn vrijblijvende advies: probeer eens met een open vizier dit 'gedram' te lezen en wat je het mogelijk kan leren.
Je reageert namelijk zo aangebrand dat het wellicht precies jouw pijnpunten zijn waar nu op gedrukt wordt.
Natuurlijk mag het naast je neerleggen, het niet lezen en je ogen ervoor sluiten en gewoon kiezen voor warmte en gezelligheid.
Ik voorspel je echter dat je geen stap verder komt en dit topic over een jaar nog weer eens over kan doen.
Jouw keuze maar wat jammer en zonde van de tijd en je kostbare jaren.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 16 december 2020 om 16:37
Ik dacht ook al zoiets: dat de kwartjes ergens heel in de verte wel wat rammelen, maar vallen doen ze maar niet.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 16 december 2020 om 19:20
In nog geen maand tijd van doorstart naar rommelen met een andere man. En niet on te shamen, wat kan dat boeien. Maar het zoeken van afleiding en van de ene beslissing en emotie naar de andere stuiteren lijkt me zelfdestructief. Ik las geloof ik eerder al eens dat TO onveilig is gehecht (en man ook?) en dat daar ergens de oorzaak kan liggen.
donderdag 17 december 2020 om 21:35
Soms zie ik iemand in een topic binnen een paar dagen van het ene uiterste naar ogenschijnlijk het andere uiterste gaan.
Ook al lijkt het voor sommigen misschien zo, zelf ervaar ik het niet. Als je aan je vingertoppen aan de rand van een afgrond bungelt, is het verschil tussen 200 meter boven de afgrond zijn en op de grond liggen een verschil van dag en nacht. Toch is dat moment waarop dat staat te gebeuren eigenlijk onvermijdelijk. Het heeft een nano seconde nodig om van situatie 1 naar situatie 2 te gaan. Eigenlijk was je al in situatie 2, ook al hing je nog aan die klif.
Ik weet niet of iemand die uitleg kan volgen, maar zo voelt het topic voor mij wel. Ik deed bij de start van dit topic nog een laatste wanhoopspoging om te kijken of het nog zin had om vast te houden of te vechten. Maar al bijna tijdens het schrijven hier, bleek dat dit niet zo was. Ik had het spreekwoordelijke setje nodig om te beseffen dat ik geen relatie meer had. En dat besef is er nog steeds. Elke keer weer, elke dag opnieuw.
Het gevoel in mij is zó anders dan de eerste keer, er is zoveel rust en stilte in mij, dat het bijna sereen is. Ik pieker niet (meer), wat ik eerst elke dag nog deed, ik ben niet meer aan het twijfelen, ik voel me zo kalm, dat ik zelf dondersgoed weet waar ik mee bezig ben. Maakt ook eigenlijk niet uit wat wie er wat dan ook van vindt, als ik zelf maar weet wat ik er van vind.
Ook al lijkt het voor sommigen misschien zo, zelf ervaar ik het niet. Als je aan je vingertoppen aan de rand van een afgrond bungelt, is het verschil tussen 200 meter boven de afgrond zijn en op de grond liggen een verschil van dag en nacht. Toch is dat moment waarop dat staat te gebeuren eigenlijk onvermijdelijk. Het heeft een nano seconde nodig om van situatie 1 naar situatie 2 te gaan. Eigenlijk was je al in situatie 2, ook al hing je nog aan die klif.
Ik weet niet of iemand die uitleg kan volgen, maar zo voelt het topic voor mij wel. Ik deed bij de start van dit topic nog een laatste wanhoopspoging om te kijken of het nog zin had om vast te houden of te vechten. Maar al bijna tijdens het schrijven hier, bleek dat dit niet zo was. Ik had het spreekwoordelijke setje nodig om te beseffen dat ik geen relatie meer had. En dat besef is er nog steeds. Elke keer weer, elke dag opnieuw.
Het gevoel in mij is zó anders dan de eerste keer, er is zoveel rust en stilte in mij, dat het bijna sereen is. Ik pieker niet (meer), wat ik eerst elke dag nog deed, ik ben niet meer aan het twijfelen, ik voel me zo kalm, dat ik zelf dondersgoed weet waar ik mee bezig ben. Maakt ook eigenlijk niet uit wat wie er wat dan ook van vindt, als ik zelf maar weet wat ik er van vind.
donderdag 17 december 2020 om 22:24
Wat heerlijk dat het voor jou nu klopt.
Oprah zei als je dat doet dingen op moet schrijven, dan kun je erop terug kijken. Jij hebt daar gewoon een heel topic voor.
Goud waard die rust toch.
Ik zag laatst een plaatje van een bord bij iemand in de tuin in Amerika waarop stond iets van 'Fijne dag, ik hou van jou. Want als mensen je kunnen haten zonder dat ze jou kennen, kan ik van mensen houden zonder ik ze ken.'
Ik zie je werken om het beter te krijgen en ik wens jou het allerbeste.
En ik zie andere mensen dat ook doen.
Wij zeggen thuis wel eens 'eigenlijk zegt ie ik hou van je' als je het ergens niet eens mee bent. Ik hoop dat je het zo kan lezen.
En ik zeg heel nadrukkelijk niet wat ik allemaal vind verder omdat gewoon, het gaat niet om mij.
Oprah zei als je dat doet dingen op moet schrijven, dan kun je erop terug kijken. Jij hebt daar gewoon een heel topic voor.
Goud waard die rust toch.
Ik zag laatst een plaatje van een bord bij iemand in de tuin in Amerika waarop stond iets van 'Fijne dag, ik hou van jou. Want als mensen je kunnen haten zonder dat ze jou kennen, kan ik van mensen houden zonder ik ze ken.'
Ik zie je werken om het beter te krijgen en ik wens jou het allerbeste.
En ik zie andere mensen dat ook doen.
Wij zeggen thuis wel eens 'eigenlijk zegt ie ik hou van je' als je het ergens niet eens mee bent. Ik hoop dat je het zo kan lezen.
En ik zeg heel nadrukkelijk niet wat ik allemaal vind verder omdat gewoon, het gaat niet om mij.
vrijdag 18 december 2020 om 00:09
Hier een tegengeluid. Ik kan echt wel begrijpen dat je de feestdagen gaat vieren zoals gepland, zeker vwb je kinderen. Dat je dit topic met een andere intentie bent gestart en de uitkomst sinds een paar weken totaal anders is, dat vind ik niet zo vreemd. In de afgelopen jaren zijn jullie dan niet helemaal los van elkaar gekomen, maar een volwaardige relatie is het ook niet meer geweest. Het zijn bungeljaren geweest en daarover is nu een besluit gekomen dat jullie geen doorstart gaan maken, maar elkaar los zullen laten.
Dat proces van loslaten hoeft ook niet abrupt of met ruzie of door elkaar helemaal niet meer te zien. Ik denk dat jullie beiden in de afgelopen jaren onbewust al deels los van elkaar zijn gekomen, alleen niet in jullie hoofden, want daar speelde nog het idee van een zgn doorstart. Nu dit van de baan is blijkt dat jullie al veel losser van elkaar waren dan gedacht en nu dat besef er is geeft dat waarschijnlijk ook de rust die je nu ervaart.
Het wordt een heel ander verhaal als je vanaf 2021 bijv ieder weekend nog samen zou gaan doorbrengen, dan ga je op de oude voet verder en zou zonde zijn. Iedereen neemt afscheid op zijn eigen manier en tempo. Waar de één met een vechtscheiding uit elkaar gaat, doet een ander het op een vriendschappelijke basis, juist mooi voor de kinderen dat het op deze manier kan. En zo te lezen beseffen de kinderen ook dat de scheiding een feit is. Ik zie dus ook niet het probleem om 1 Kerstdag samen te vieren.
Dat proces van loslaten hoeft ook niet abrupt of met ruzie of door elkaar helemaal niet meer te zien. Ik denk dat jullie beiden in de afgelopen jaren onbewust al deels los van elkaar zijn gekomen, alleen niet in jullie hoofden, want daar speelde nog het idee van een zgn doorstart. Nu dit van de baan is blijkt dat jullie al veel losser van elkaar waren dan gedacht en nu dat besef er is geeft dat waarschijnlijk ook de rust die je nu ervaart.
Het wordt een heel ander verhaal als je vanaf 2021 bijv ieder weekend nog samen zou gaan doorbrengen, dan ga je op de oude voet verder en zou zonde zijn. Iedereen neemt afscheid op zijn eigen manier en tempo. Waar de één met een vechtscheiding uit elkaar gaat, doet een ander het op een vriendschappelijke basis, juist mooi voor de kinderen dat het op deze manier kan. En zo te lezen beseffen de kinderen ook dat de scheiding een feit is. Ik zie dus ook niet het probleem om 1 Kerstdag samen te vieren.
vrijdag 18 december 2020 om 08:09
Dit herken ik, Dyer. Jarenlang worstelen en blijven proberen. En dan opeens is het klaar. Rust, ontspanning, helderheid. Het grootste verdriet is allang geweest, tijdens al die jaren knokken voor de relatie en wanhopig zijn. Niet de scheiding is het zwaarste, maar de periode ervoor om tot je besluit te komen. Dat je een besluit moet nemen waarvan je weet dat het je gezin verdriet gaat doen.diyer schreef: ↑17-12-2020 21:35Soms zie ik iemand in een topic binnen een paar dagen van het ene uiterste naar ogenschijnlijk het andere uiterste gaan.
Ook al lijkt het voor sommigen misschien zo, zelf ervaar ik het niet. Als je aan je vingertoppen aan de rand van een afgrond bungelt, is het verschil tussen 200 meter boven de afgrond zijn en op de grond liggen een verschil van dag en nacht. Toch is dat moment waarop dat staat te gebeuren eigenlijk onvermijdelijk. Het heeft een nano seconde nodig om van situatie 1 naar situatie 2 te gaan. Eigenlijk was je al in situatie 2, ook al hing je nog aan die klif.
Ik weet niet of iemand die uitleg kan volgen, maar zo voelt het topic voor mij wel. Ik deed bij de start van dit topic nog een laatste wanhoopspoging om te kijken of het nog zin had om vast te houden of te vechten. Maar al bijna tijdens het schrijven hier, bleek dat dit niet zo was. Ik had het spreekwoordelijke setje nodig om te beseffen dat ik geen relatie meer had. En dat besef is er nog steeds. Elke keer weer, elke dag opnieuw.
Het gevoel in mij is zó anders dan de eerste keer, er is zoveel rust en stilte in mij, dat het bijna sereen is. Ik pieker niet (meer), wat ik eerst elke dag nog deed, ik ben niet meer aan het twijfelen, ik voel me zo kalm, dat ik zelf dondersgoed weet waar ik mee bezig ben. Maakt ook eigenlijk niet uit wat wie er wat dan ook van vindt, als ik zelf maar weet wat ik er van vind.
Althans, zo voelt het voor mij. En een absolute zekerheid dat ik noooooit meer met deze man getrouwd wil zijn. De genegenheid die er nog is gaat ons helpen om samen het ouderschap in aparte huizen vorm te geven.
