Relaties
alle pijlers
Niet meer aangetrokken voelen tot partner
donderdag 17 november 2022 om 10:40
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt.
De titel zegt het al, ik voel me niet meer aangetrokken tot mijn man.
We zijn al een hele tijd samen, twee puberkinderen, huis, fijne vakanties enz.
Hij is een 5 jaar ouder dan ik (44) en ik merk dat ik hem al een hele tijd niet meer aantrekkelijk vind en het verpest mijn hele kijk over mezelf. Hij verzorgt zich goed, gaat goed gekleed, ruikt prima, is hygiënisch etc, maar het is weg bij mij. Hij is al een hele lange tijd gewoon niet (meer) het type man waar ik wild van word.
Ik vind het héél oppervlakkig van mezelf dat ik op deze leeftijd een knap uiterlijk plots heel belangrijk vind.
Ik merk dat ik er ineens waarde aan hecht dat ik helemaal kan smelten in de ogen van een ander. Of dat ik naar een man kan kijken en denk: zó, daar zul je maar elke ochtend mee wakker worden.
Ik herhaal het nog een keer. Ik weet dat het heel oppervlakkig van mij is, maar het verlangen naar een andere man is gewoon heel sterk. Ik heb er niet naar gehandeld, maar ik voel een soort hunkering naar nog één keer dat heerlijk wilde gevoel met een man waar ik helemaal gek op ben mee te mogen maken.
Ik weet zeker dat wat mijn man nu ook zou doen of wat we ook zouden ondernemen dat de aantrekkingskracht niet terug komt. Ik verlang niet meer naar hem, maar naar een nieuwe andere man.
Het gevoel maakt me verdrietig, boos en ongelukkig.
Ik hoop niet dat ik nu het hele forum over me heen krijg.
De titel zegt het al, ik voel me niet meer aangetrokken tot mijn man.
We zijn al een hele tijd samen, twee puberkinderen, huis, fijne vakanties enz.
Hij is een 5 jaar ouder dan ik (44) en ik merk dat ik hem al een hele tijd niet meer aantrekkelijk vind en het verpest mijn hele kijk over mezelf. Hij verzorgt zich goed, gaat goed gekleed, ruikt prima, is hygiënisch etc, maar het is weg bij mij. Hij is al een hele lange tijd gewoon niet (meer) het type man waar ik wild van word.
Ik vind het héél oppervlakkig van mezelf dat ik op deze leeftijd een knap uiterlijk plots heel belangrijk vind.
Ik merk dat ik er ineens waarde aan hecht dat ik helemaal kan smelten in de ogen van een ander. Of dat ik naar een man kan kijken en denk: zó, daar zul je maar elke ochtend mee wakker worden.
Ik herhaal het nog een keer. Ik weet dat het heel oppervlakkig van mij is, maar het verlangen naar een andere man is gewoon heel sterk. Ik heb er niet naar gehandeld, maar ik voel een soort hunkering naar nog één keer dat heerlijk wilde gevoel met een man waar ik helemaal gek op ben mee te mogen maken.
Ik weet zeker dat wat mijn man nu ook zou doen of wat we ook zouden ondernemen dat de aantrekkingskracht niet terug komt. Ik verlang niet meer naar hem, maar naar een nieuwe andere man.
Het gevoel maakt me verdrietig, boos en ongelukkig.
Ik hoop niet dat ik nu het hele forum over me heen krijg.
waterfee wijzigde dit bericht op 18-11-2022 12:21
0.21% gewijzigd
dinsdag 29 november 2022 om 20:59
Noem het wat je wil. Ik noem het Project Waterfee “met beide beentjes” op de grond zetten.Anderlicht schreef: ↑29-11-2022 17:29Hoezo boosdoener? Het gaat toch niet om de schuldvraag?
De feedback ging om de laag onder de walging te onderzoeken. Dat proces lijkt juist door dit topic in beweging te zijn gezet. Mooi toch?
woensdag 30 november 2022 om 15:47
Daar is niks mis mee toch om iemand even naar de realiteit te helpen? We kunnen haar wel gaan aanmoedigen met bouquetreeks verhaaltjes en wilde spannende mannen die om elke straathoek op haar staan te wachten om haar uit haar saaie moeke bestaan te trekken. En aanmoedigen om haar eigen man asap te dumpen. Maar denk je dat haar leven daar 180 graden mee gaat draaien in het voordeel van to? Het zou kunnen natuurlijk, maar ook...Demelza055 schreef: ↑29-11-2022 20:59Noem het wat je wil. Ik noem het Project Waterfee “met beide beentjes” op de grond zetten.
Of is de kans groot dat ze allemaal boze, gefrsutreerde en verdrietige mensen om zich krijgt, ze moeite heeft om een nieuwe betaalbare woning te vinden en een ex man die haar het huis uit kijkt met haar 'ik wil een gaver leven dan jij me kan bieden' en blij mag zijn als ze in een flatje ergens eindigt en veel meer uren moet werken (gokje) om alle eindjes aan elkaar te knopen, omdat ze de levenskosten niet meer kan delen? Het geeft idd sommige mensen vleugels om uit een slechte relatie te stappen, maar dat zijn meestal wel mensen die uit een slechte situatie komen. En zij krijgen nu vrijheid, beseffen dat zij nu hun eigen leven kunnen gaan turnen. Bij die mensen is deze stap een mega stap vooruit.
To neemt zichzelf mee en ook haar frustraties en er zal waarschijnlijk geen spannende man op haar zitten te wachten die het voor haar komt leuker maken. Niet zolang to niet zelf eerst stappen zet en gaat onderzoeken waar ze nu precies tegenaan loopt.
En als de keuze is dat ze bij haar man weggaat in de volle overtuiging dat ze haar leven om wil gooien, accepteert dat het wel een tijd duurt voordat er confetti gaat vallen, maar dat ze nu aan zichzelf wil werken en ook de zorg voor haar kinderen serieus neemt, zal ik haar zeker aanmoedigen. Dat is nl. lef hebben, om te kiezen voor een onzekere toekomst, maar met 1 doel, weten dat je met jezelf aan de slag wil. Maar verwacht dan niet dat het van een andere man moet komen.
Dit is al vaak gezegd en ik val nu vooral erg in herhaling. Als to met beide benen op de grond staat, dan is het doel van reageren op z'n minst geslaagd.
hoerabanaan wijzigde dit bericht op 30-11-2022 22:56
22.93% gewijzigd
woensdag 30 november 2022 om 18:11
Da's heel gezond. Zouden meer mensen moeten doen.Demelza055 schreef: ↑29-11-2022 20:59Noem het wat je wil. Ik noem het Project Waterfee “met beide beentjes” op de grond zetten.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
woensdag 30 november 2022 om 22:47
zondag 5 februari 2023 om 07:51
Ik ga een update geven
Ik ben niet weg bij mijn man, maar ik ben gaan onderzoeken wat ik precies miste in mezelf: dat was vooral spanning, uit willen kijken naar iets, nieuwe mensen leren kennen. De afgelopen maanden heb ik daar iets mee gedaan. Ik heb wat dingen/activiteiten ondernomen die buiten mijn comfortzone liggen, alleen en soms met een vriendin(nen). Ook ben ik begonnen aan een nieuwe training waar ik nieuwe mensen heb ontmoet en vandaar uit weer andere nieuwe mensen heb leren kennen met wie een idee ter sprake kwam om evt samen een nieuw project (werkgerelateerd) op te starten
Uiteindelijk voelde ik me door al dat 'nieuwe' dat op mijn pad kwam, onrustig worden, onzeker, prikkelbaar, enz.
Thuis kon ik alles hierover met mijn man delen, hij luisterde goed, dacht mee, kalmeerde mij enz en op een avond ben ik in de douche in huilen uitgebarsten.
Ik besefte dat hij mijn veilige haven was, dat hij er gewoon altijd staat als ik steun nodig heb, dat hij alles uit handen laat vallen om er voor mij te zijn. Ik heb in de douche alleen maar gehuild, omdat ik alles buiten de deur en andere mannen zo enorm heb zitten romantiseren dat het gewoon belachelijk schaamtevol was. Ik zag in dat veiligheid en geborgenheid zo waardevol zijn en een leven vol spanning en nieuwigheid eigenlijk helemaal niet bij me past. Ik heb ooit voor veilig gekozen en ik realiseer me dat dat is omdat dat ook is wie IK ben.
Ik heb onlangs besloten om weer te gaan 'daten' met mijn man. Echt weer samen iets te ondernemen, uitgaan etc. Afgelopen week heb ik hem dit voorgesteld en hij gaf aan dat hij al een tijdje het gevoel had dat ik een andere kant op dreef, dat hij zelf met het idee rondliep om meer samen te gaan doen, maar omdat ik zijn eerdere voorstellen had afgewezen en hij het gevoel had er minder verbinding tussen ons was besloot hij om daar nog mee te wachten. Hij was aardig verrast toen ik zelf met het voorstel kwam. Ik realiseer me dat de walging en onvrede in mezelf zat en dat ik hem niet kwijt wil, dat ik zelf ook meer moet investeren in onze relatie ipv mezelf zo afwachtend op te stellen. Ik zie in dat hij zich ook zo afwachtend op begon te stellen omdat ik mezelf emotioneel had teruggetrokken. Ik schaam me vreselijk voor de situatie die ik zelf had gecreëerd.
Ik heb opnieuw zin weer gekregen om weer dingen met mijn eigen man te gaan doen en ik weet dat hij er ook naar uitkijkt. Ik zal af en toe nog een update plaatsen, misschien is dat zinvol voor anderen die ook binnen hun relatie tegen zoiets aanlopen.
Ik wil iedereen bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan dit topic!
Ik ben niet weg bij mijn man, maar ik ben gaan onderzoeken wat ik precies miste in mezelf: dat was vooral spanning, uit willen kijken naar iets, nieuwe mensen leren kennen. De afgelopen maanden heb ik daar iets mee gedaan. Ik heb wat dingen/activiteiten ondernomen die buiten mijn comfortzone liggen, alleen en soms met een vriendin(nen). Ook ben ik begonnen aan een nieuwe training waar ik nieuwe mensen heb ontmoet en vandaar uit weer andere nieuwe mensen heb leren kennen met wie een idee ter sprake kwam om evt samen een nieuw project (werkgerelateerd) op te starten
Uiteindelijk voelde ik me door al dat 'nieuwe' dat op mijn pad kwam, onrustig worden, onzeker, prikkelbaar, enz.
Thuis kon ik alles hierover met mijn man delen, hij luisterde goed, dacht mee, kalmeerde mij enz en op een avond ben ik in de douche in huilen uitgebarsten.
Ik besefte dat hij mijn veilige haven was, dat hij er gewoon altijd staat als ik steun nodig heb, dat hij alles uit handen laat vallen om er voor mij te zijn. Ik heb in de douche alleen maar gehuild, omdat ik alles buiten de deur en andere mannen zo enorm heb zitten romantiseren dat het gewoon belachelijk schaamtevol was. Ik zag in dat veiligheid en geborgenheid zo waardevol zijn en een leven vol spanning en nieuwigheid eigenlijk helemaal niet bij me past. Ik heb ooit voor veilig gekozen en ik realiseer me dat dat is omdat dat ook is wie IK ben.
Ik heb onlangs besloten om weer te gaan 'daten' met mijn man. Echt weer samen iets te ondernemen, uitgaan etc. Afgelopen week heb ik hem dit voorgesteld en hij gaf aan dat hij al een tijdje het gevoel had dat ik een andere kant op dreef, dat hij zelf met het idee rondliep om meer samen te gaan doen, maar omdat ik zijn eerdere voorstellen had afgewezen en hij het gevoel had er minder verbinding tussen ons was besloot hij om daar nog mee te wachten. Hij was aardig verrast toen ik zelf met het voorstel kwam. Ik realiseer me dat de walging en onvrede in mezelf zat en dat ik hem niet kwijt wil, dat ik zelf ook meer moet investeren in onze relatie ipv mezelf zo afwachtend op te stellen. Ik zie in dat hij zich ook zo afwachtend op begon te stellen omdat ik mezelf emotioneel had teruggetrokken. Ik schaam me vreselijk voor de situatie die ik zelf had gecreëerd.
Ik heb opnieuw zin weer gekregen om weer dingen met mijn eigen man te gaan doen en ik weet dat hij er ook naar uitkijkt. Ik zal af en toe nog een update plaatsen, misschien is dat zinvol voor anderen die ook binnen hun relatie tegen zoiets aanlopen.
Ik wil iedereen bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan dit topic!
waterfee wijzigde dit bericht op 05-02-2023 08:15
14.73% gewijzigd
Wat fijn dat het zo gegaan is en wat goed van je hoe je dit hebt aangepakt.
zondag 5 februari 2023 om 11:48
Ik ben enorm dankbaar voor dit topic, want ik liep helemaal vast.
Het mooie vind ik dat er in dit topic écht mee werd gedacht, dat er mee de diepte in werd gedoken, dat er moeite werd gedaan om mijn oogkleppen te laten vallen. Ik kan niet uitdrukken hoe dankbaar ik daarvoor ben!
Het is een fijne man, ik ben laatst nog iets gaan eten met een vriendin (iets ouder) die als single moeder al jaren op zoek is naar die ene. Wat op haar pad komt deed me rillen. Creeps, flierefluiters, mannen die van ghosten houden, mannen met een hele zware bagage enz. Ik heb die avond tegen mijn man gezegd dat ik hem enorm waardeer, dat ik van hem hou.
Het mooie vind ik dat er in dit topic écht mee werd gedacht, dat er mee de diepte in werd gedoken, dat er moeite werd gedaan om mijn oogkleppen te laten vallen. Ik kan niet uitdrukken hoe dankbaar ik daarvoor ben!
Het is een fijne man, ik ben laatst nog iets gaan eten met een vriendin (iets ouder) die als single moeder al jaren op zoek is naar die ene. Wat op haar pad komt deed me rillen. Creeps, flierefluiters, mannen die van ghosten houden, mannen met een hele zware bagage enz. Ik heb die avond tegen mijn man gezegd dat ik hem enorm waardeer, dat ik van hem hou.
zondag 5 februari 2023 om 23:01
Wat fijn Waterfee. Ik moet zeggen dat ik niet bepaald gecharmeerd was van de manier waarop je je man verantwoordelijk hield voor jouw leven. Gelukkig ben je zelf begonnen met stappen zetten, waardoor je een aantal dingen over jezelf ontdekt had. Kennelijk had je die spiegel even nodig.
Geniet van jullie verbinding samen. En blijf gewoon balonnen ophangen. Dat hoeft niet met wilde dingen die buiten je comfortzone liggen. Als huisballonnen het voor jou zijn, doe je die, als luchtballonnen meer passen, doe je dat. Kies de balon die voor jou symbool staat voor plezier. Dat kan ook familie en vrienden en je paard zijn.
Geniet van jullie verbinding samen. En blijf gewoon balonnen ophangen. Dat hoeft niet met wilde dingen die buiten je comfortzone liggen. Als huisballonnen het voor jou zijn, doe je die, als luchtballonnen meer passen, doe je dat. Kies de balon die voor jou symbool staat voor plezier. Dat kan ook familie en vrienden en je paard zijn.
maandag 6 februari 2023 om 15:13
Goed bezig Waterfee!!! Wat een mooie en positieve wending van dit topic!
Ik herken van vroeger ook in bepaalde mate het projecteren van mijn eigen onvrede op die van mijn partner. Inmiddels doorzie ik mezelf en mijn relatie is veel gezonder.
Zoveel fijner om vrede, acceptatie en rust te voelen voor jezelf en je partner. Daar start de echte liefde!
Ik herken van vroeger ook in bepaalde mate het projecteren van mijn eigen onvrede op die van mijn partner. Inmiddels doorzie ik mezelf en mijn relatie is veel gezonder.
Zoveel fijner om vrede, acceptatie en rust te voelen voor jezelf en je partner. Daar start de echte liefde!
maandag 6 februari 2023 om 18:38
Wat een fijne update Water Fee en wat fijn dat je je man ook weer meer kunt waarderen, anders kan zien dan de sleur waarin jullie zaten (en die voor heel veel mensen ook best herkenbaar kan zijn). Ik wens jullie veel date plezier toe en een fijne toekomst!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 6 februari 2023 om 18:49
Mooi gezegd en zo waar. Ik herken het ook zeker en zodra je jezelf doorziet, voelt de liefde meer echt, onbaatzuchtiger. Dankbaar voor.Anderlicht schreef: ↑06-02-2023 15:13Goed bezig Waterfee!!! Wat een mooie en positieve wending van dit topic!
Ik herken van vroeger ook in bepaalde mate het projecteren van mijn eigen onvrede op die van mijn partner. Inmiddels doorzie ik mezelf en mijn relatie is veel gezonder.
Zoveel fijner om vrede, acceptatie en rust te voelen voor jezelf en je partner. Daar start de echte liefde!
vrijdag 10 maart 2023 om 09:09
En voel je je inmiddels weer wel aangetrokken tot je man? Oprechte vraag, niet aanvallend bedoeld. Ik snap dat hij je veilige haven is en dat je je verbonden met hem voelt en het gegeven dat een eventuele zoektocht naar een nieuwe man veel foute mannen zal opleveren ook een rol speelt. Hij is je maatje en dat is heel belangrijk. Maar is “dat laatste stukje” (uitdrukking ontleend aan MAFS 
) er ook?
) er ook?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
