Relaties
alle pijlers
Niet pluis gevoel
maandag 12 oktober 2020 om 11:46
Hallo allemaal,
Ik woon sinds 9 maanden samen met mijn vriend. Per november hebben we 2 jaar een relatie. Zoals iedereen weet gaat een relatie niet altijd over rozengeur en maneschijn en moet je aan een relatie werken.
Er zijn een aantal zaken waar ik echt een heel naar gevoel van krijg. Ik wil dit graag delen omdat ik om advies zou willen vragen. Of het nu aan mij ligt of de relatie.
- Mijn vriend werkt bij defensie en is geregeld erg moe van zijn werk of van een oefening. Dat begrijp ik volkomen! Alleen is hij is regelmatig 2 avonden per week+een dag in het weekend heel afwezig en zegt heel weinig tegen mij. Hij praat dan alleen over hoeveel broodjes ik wil of gaat zitten aan tafel als ik heb gekookt en zegt de hele tijd niks. Met het ontbijt afgelopen weekend zegt hij ook vrij weinig. Gedurende de dag is hij ook stil. Dit moet toch kunnen? Even stil zijn en moe. Maar ik vind het persoonlijk best veel. Maar ik krijg hier een heel naar gevoel van. Mijn adem gaat hoog zitten en ik heb echt het gevoel dit ik niet gezien en gehoord wordt. Ik krijg hier dus een lichamelijke reactie van. Dit gebeurt dus regelmatig.
Het kan een tijdje goed gaan en dan is er niks aan de hand. Als hij dan weer zo'n periode heeft krijg ik daar weer heel erg last van.
- hij probeert echt zijn best te doen maar geeft mij weinig complimenten omdat hij dat niet echt gewend is geweest vanuit zijn opvoeding en werk.
- in het bijzijn van zijn ouders zegt hij soms echt hele lullige en kwetsende dingen tegen mij. Ook af en toe waar vrienden bij zijn. Hier gaat hij aan werken en het verschil merk ik ook echt, maar dit was ook een heel gedoe geweest. Ik vind het bijzonder want je bent toch van nature lief tegen de ander en zeker waar andere bij zijn? Als ik zo doe tegen hem waar mijn ouders bij zijn zou ik mij kapot schamen. Ik zou het niet eens willen en durven.
- Toen hij een maand weg was stuurde hij mij wel een hele lieve kaart met foto's van ons er op voor mijn verjaardag en een grote bos bloemen. Verder had hij voor mijn verjaardag een hele mooie ring gekocht. Na dat hij terug was nam hij mij gelijk mee uit eten. Hij zegt ook regelmatig dat hij veel van mij houdt en geeft mij dan een kus of een knuffel. Verder laat hij mij vrij en vertrouwd mij.
Ik zie echt dat hij aan bepaalde dingen werkt en hierin veranderd en rekening met mij houdt. Een tijd geleden deed hij niet leuk tegen mij in het bijzijn van zijn ouders, hierna zij hij thuis in bed, volgensmij deed ik niet zo leuk tegen je vanavond he? Sorry daarvoor. Dus ik zie echt verandering.
Ik ben mij regelmatig aan het afvragen of hij gewoon een moeilijk persoon is en ik te gevoelig ben ofzo? Dat ik het mij te snel aantrek, van het stil zijn vooral. En dat ik hier gewoon mee moet dealen en het dan vanzelf beter wordt. Of dat dit iets is wat blijvend is en dat ik trek aan een dood paard..?
Hij heeft zelf voorgesteld om in relatie therapie te gaan hiervoor. Hij verteld ook dat hij verder nergens last van heeft en dat hij geen last heeft van mij. Maar dat hij zijn best probeert te doen en ik vooral een probleem heb, waar aan hij samen met mij wilt werken.
Dat vind ik echt heel fijn. Maar mijn punt is, dat het mij zo veel gedoe en stress oplevert. Voor hem. Natuurlijk ook. Zijn dit soort relatie issues normaal of? Ik weet het even niet meer.
Ik loop hier al mee vanaf dat we samenwonen. Iedere keer als hij weer zo'n stille week of bui heeft schiet ik van binnen in paniek.
Verder heb ik nooit twijfels gehad of mijn gevoel voor hem, maar is het soms wel eens wat minder geworden door bovenstaande zaken. Logisch natuurlijk. Wij houden allebei echt heel veel van elkaar, maar sommige dingen vind ik gewoon echt niet leuk en oké. Dan vraag ik mij af, maar wat is houden van dan precies? Hoort dit erbij?
Is dit aanstellerij of logisch?
Ik woon sinds 9 maanden samen met mijn vriend. Per november hebben we 2 jaar een relatie. Zoals iedereen weet gaat een relatie niet altijd over rozengeur en maneschijn en moet je aan een relatie werken.
Er zijn een aantal zaken waar ik echt een heel naar gevoel van krijg. Ik wil dit graag delen omdat ik om advies zou willen vragen. Of het nu aan mij ligt of de relatie.
- Mijn vriend werkt bij defensie en is geregeld erg moe van zijn werk of van een oefening. Dat begrijp ik volkomen! Alleen is hij is regelmatig 2 avonden per week+een dag in het weekend heel afwezig en zegt heel weinig tegen mij. Hij praat dan alleen over hoeveel broodjes ik wil of gaat zitten aan tafel als ik heb gekookt en zegt de hele tijd niks. Met het ontbijt afgelopen weekend zegt hij ook vrij weinig. Gedurende de dag is hij ook stil. Dit moet toch kunnen? Even stil zijn en moe. Maar ik vind het persoonlijk best veel. Maar ik krijg hier een heel naar gevoel van. Mijn adem gaat hoog zitten en ik heb echt het gevoel dit ik niet gezien en gehoord wordt. Ik krijg hier dus een lichamelijke reactie van. Dit gebeurt dus regelmatig.
Het kan een tijdje goed gaan en dan is er niks aan de hand. Als hij dan weer zo'n periode heeft krijg ik daar weer heel erg last van.
- hij probeert echt zijn best te doen maar geeft mij weinig complimenten omdat hij dat niet echt gewend is geweest vanuit zijn opvoeding en werk.
- in het bijzijn van zijn ouders zegt hij soms echt hele lullige en kwetsende dingen tegen mij. Ook af en toe waar vrienden bij zijn. Hier gaat hij aan werken en het verschil merk ik ook echt, maar dit was ook een heel gedoe geweest. Ik vind het bijzonder want je bent toch van nature lief tegen de ander en zeker waar andere bij zijn? Als ik zo doe tegen hem waar mijn ouders bij zijn zou ik mij kapot schamen. Ik zou het niet eens willen en durven.
- Toen hij een maand weg was stuurde hij mij wel een hele lieve kaart met foto's van ons er op voor mijn verjaardag en een grote bos bloemen. Verder had hij voor mijn verjaardag een hele mooie ring gekocht. Na dat hij terug was nam hij mij gelijk mee uit eten. Hij zegt ook regelmatig dat hij veel van mij houdt en geeft mij dan een kus of een knuffel. Verder laat hij mij vrij en vertrouwd mij.
Ik zie echt dat hij aan bepaalde dingen werkt en hierin veranderd en rekening met mij houdt. Een tijd geleden deed hij niet leuk tegen mij in het bijzijn van zijn ouders, hierna zij hij thuis in bed, volgensmij deed ik niet zo leuk tegen je vanavond he? Sorry daarvoor. Dus ik zie echt verandering.
Ik ben mij regelmatig aan het afvragen of hij gewoon een moeilijk persoon is en ik te gevoelig ben ofzo? Dat ik het mij te snel aantrek, van het stil zijn vooral. En dat ik hier gewoon mee moet dealen en het dan vanzelf beter wordt. Of dat dit iets is wat blijvend is en dat ik trek aan een dood paard..?
Hij heeft zelf voorgesteld om in relatie therapie te gaan hiervoor. Hij verteld ook dat hij verder nergens last van heeft en dat hij geen last heeft van mij. Maar dat hij zijn best probeert te doen en ik vooral een probleem heb, waar aan hij samen met mij wilt werken.
Dat vind ik echt heel fijn. Maar mijn punt is, dat het mij zo veel gedoe en stress oplevert. Voor hem. Natuurlijk ook. Zijn dit soort relatie issues normaal of? Ik weet het even niet meer.
Ik loop hier al mee vanaf dat we samenwonen. Iedere keer als hij weer zo'n stille week of bui heeft schiet ik van binnen in paniek.
Verder heb ik nooit twijfels gehad of mijn gevoel voor hem, maar is het soms wel eens wat minder geworden door bovenstaande zaken. Logisch natuurlijk. Wij houden allebei echt heel veel van elkaar, maar sommige dingen vind ik gewoon echt niet leuk en oké. Dan vraag ik mij af, maar wat is houden van dan precies? Hoort dit erbij?
Is dit aanstellerij of logisch?
maandag 12 oktober 2020 om 12:28
Stil zijn en terugtrekken hoeft niet per se vanwege psychische problemen te zijn. Mijn man heeft ook vaak echt even tijd voor zichzelf nodig, aangezien er op zijn werk non-stop een beroep op hem wordt gedaan via mail, telefoon, mensen die kantoor binnen komen lopen, en 'alles prioriteit nummer 1 is'. Pauze zit er niet in en hij maakt vaak dagen van 12 uur. Dat hij dan even stilte wil en alleen wil zijn snap ik helemaal. Als hij thuis komt is het een snelle kus en trekt hij zich boven terug tot we gaan eten (aan tafel). En soms na het eten nog steeds behoefte aan rust/stilte, andere keer gaan we wel wat samen doen.
Doordat ik weet waar het vandaar komt, en we er ook gewoon afspraken over kunnen maken betrek ik het niet op mezelf. Zo te lezen betrek jij zijn gedrag wel op jezelf.
Doordat ik weet waar het vandaar komt, en we er ook gewoon afspraken over kunnen maken betrek ik het niet op mezelf. Zo te lezen betrek jij zijn gedrag wel op jezelf.
maandag 12 oktober 2020 om 12:33
Ik vind jouw vriend ok klinken. Hij laat je weten dat ie van je houdt, neemt bloemen mee. Als jij dat vraagt wil hij zijn gedrag veranderen. Hij laat je vrij en vertrouwt je. Prima.
Dat je zo over de zeik gaat als hij stil is vind ik vreemd. Daar zou je eens iets aan moeten doen, net als aan je behoefte aan complimenten. Je klinkt nogal afhankelijk.
Zelf kan ik ook heel stil (en in mezelf gekeerd) zijn. Dat zegt niets over de mensen om me heen.
Dat je zo over de zeik gaat als hij stil is vind ik vreemd. Daar zou je eens iets aan moeten doen, net als aan je behoefte aan complimenten. Je klinkt nogal afhankelijk.
Zelf kan ik ook heel stil (en in mezelf gekeerd) zijn. Dat zegt niets over de mensen om me heen.
maandag 12 oktober 2020 om 12:51
Helemaal mee eens, alleen die complimenten niet. Ik ben zeker niet afhankelijk. Alleen hij zegt dat echt heel weinig.Braose schreef: ↑12-10-2020 12:33Ik vind jouw vriend ok klinken. Hij laat je weten dat ie van je houdt, neemt bloemen mee. Als jij dat vraagt wil hij zijn gedrag veranderen. Hij laat je vrij en vertrouwt je. Prima.
Dat je zo over de zeik gaat als hij stil is vind ik vreemd. Daar zou je eens iets aan moeten doen, net als aan je behoefte aan complimenten. Je klinkt nogal afhankelijk.
Zelf kan ik ook heel stil (en in mezelf gekeerd) zijn. Dat zegt niets over de mensen om me heen.
maandag 12 oktober 2020 om 12:53
Ik vind het eerlijk gezegd een beetje sneu voor je vriend. Je probeert hem te veranderen en dat vind ik eigenlijk niet oké.sunbeach88 schreef: ↑12-10-2020 12:51Helemaal mee eens, alleen die complimenten niet. Ik ben zeker niet afhankelijk. Alleen hij zegt dat echt heel weinig.
Die vervelende opmerkingen, die hij soms in het bijzijn van anderen maakt, kan je daar een voorbeeld van geven?
Life is short. Eat dessert first.
maandag 12 oktober 2020 om 12:53
Ik woon een jaar samen en we hebben 2½ jaar een relatie.
Natuurlijk is er weleens wat maar wat jij hebt met jouw vriend herken ik helemaal niet. Wij zijn nog steeds blij met elkaar, gaan ons volgend jaar zelfs als partners registreren.
Ik vind jouw vriend attent met zijn kaartje, bloemen en ring. De kwetsende opmerkingen zou hij idd achterwege mogen laten maar daar zou je hem als jullie samen zijn op kunnen wijzen. Als je dat soort dingen zegt in het bijzijn van anderen dan vind ik dat niet leuk...
Therapie enzo daar ben ik niet zo van het werkt of het werkt niet en je kan dan met iemand gaan zitten die je vertelt hoe je het moet doen om het te laten werken maar dat is allemaal zo geforceerd en dat verslapt later toch ook weer
Natuurlijk is er weleens wat maar wat jij hebt met jouw vriend herken ik helemaal niet. Wij zijn nog steeds blij met elkaar, gaan ons volgend jaar zelfs als partners registreren.
Ik vind jouw vriend attent met zijn kaartje, bloemen en ring. De kwetsende opmerkingen zou hij idd achterwege mogen laten maar daar zou je hem als jullie samen zijn op kunnen wijzen. Als je dat soort dingen zegt in het bijzijn van anderen dan vind ik dat niet leuk...
Therapie enzo daar ben ik niet zo van het werkt of het werkt niet en je kan dan met iemand gaan zitten die je vertelt hoe je het moet doen om het te laten werken maar dat is allemaal zo geforceerd en dat verslapt later toch ook weer
maandag 12 oktober 2020 om 13:47
Ik vind het niet zo normaal als jij het lijkt te vinden dat een relatie dus eigenlijk maar hard werken is. Dit zijn wel erg veel dalen en weinig pieken voor een relatie die nog geen twee jaar oud is.
Dat gezegd hebbende vind ik een aantal dingen die je zegt ongewoon, en dan vooral ongewoon van jou. Je reageert erg heftig op redelijk normale dingen. Hoe komt dat? Fysieke paniek? Adem hoog zitten? Omdat hij stil is? Dat is wel gek hoor, to.
Afgezien van het lelijke dingen zeggen waar anderen bij zijn, want dat is inderdaad niet oké, lees ik verder niets raars over hem.
Maar echt, ik zou gaan uitzoeken waar die heftige reacties van jou vandaan komen, want dit gaat een gezonde dynamiek in de weg staan.
En dat is nu al het geval: jij danst nerveus en in paniek om hem heen, hij moet eigenlijk zijn halve karakter aan gaan passen. Dit gaat niet goed, to.
Dat gezegd hebbende vind ik een aantal dingen die je zegt ongewoon, en dan vooral ongewoon van jou. Je reageert erg heftig op redelijk normale dingen. Hoe komt dat? Fysieke paniek? Adem hoog zitten? Omdat hij stil is? Dat is wel gek hoor, to.
Afgezien van het lelijke dingen zeggen waar anderen bij zijn, want dat is inderdaad niet oké, lees ik verder niets raars over hem.
Maar echt, ik zou gaan uitzoeken waar die heftige reacties van jou vandaan komen, want dit gaat een gezonde dynamiek in de weg staan.
En dat is nu al het geval: jij danst nerveus en in paniek om hem heen, hij moet eigenlijk zijn halve karakter aan gaan passen. Dit gaat niet goed, to.
maandag 12 oktober 2020 om 13:50
Mijn man geeft ook weinig complimenten. Dat heeft hij van huis uit niet meegekregen en vind hij erg moeilijk. Ik vind dat jammer, maar het is niet anders. Ik weet dat ik op hem kan bouwen en heb ook zonder complimenten (of nou ja, niet veel in ieder geval) toch erg veel vertrouwen in onze relatie.sunbeach88 schreef: ↑12-10-2020 12:51Helemaal mee eens, alleen die complimenten niet. Ik ben zeker niet afhankelijk. Alleen hij zegt dat echt heel weinig.
Leg je daar niet teveel gewicht op? Bijvoorbeeld vanwege je eigen onzekerheid?
maandag 12 oktober 2020 om 14:11
maandag 12 oktober 2020 om 14:48
Een relatie van nog geen 2 jaar en dan relatietherapie. Wat denk je zelf? Deze relatie is gewoon niet leuk en jullie passen niet bij elkaar. Daar kun je jarenlange therapie voor volgen, nog een paar kinderen krijgen en er dan achter komen of gewoon nu de knoop door hakken.
Een relatie van nog geen 2 jaar hoort wel over rozen te gaan. Jullie kennen elkaar nog maar net. Ik ben al 20 jaar met mijn partner en dat is nog steeds rozengeur en maneschijn.
Een relatie van nog geen 2 jaar hoort wel over rozen te gaan. Jullie kennen elkaar nog maar net. Ik ben al 20 jaar met mijn partner en dat is nog steeds rozengeur en maneschijn.
maandag 12 oktober 2020 om 14:58
maandag 12 oktober 2020 om 15:09
Mijn vriend geeft me bijna nooit complimenten. Hij zegt altijd : als ik je niet leuk had gevonden had ik hier niet geweest.sunbeach88 schreef: ↑12-10-2020 12:51Helemaal mee eens, alleen die complimenten niet. Ik ben zeker niet afhankelijk. Alleen hij zegt dat echt heel weinig.
En relatietherapie voor een 2 jarige relatie zonder kinderen lijkt me een tikkie overdreven. Na 2 jaar zakken de verliefde gevoelens. Het kan ook gewoon klaar zijn dan als je hem niet leuk genoeg vindt.
maandag 12 oktober 2020 om 15:53
Dat doe ik ook. Dan veel kletsen maar dan doe ik het geforceerd en kost mij alleen maar meer energieabracadabra schreef: ↑12-10-2020 14:58Ik snap dat stil zijn niet... hij zegt weinig. Mijn vriend zegt ook wel eens weinig. Dan klets ik wel voor 2. Dan krijg ik amper reactie maar als ik vraag of ik te veel lul zegt hij dat hij het leuk vindt om naar me te luisteren. Jij kan toch ook tegen hem praten? Of negeert hij je echt?
maandag 12 oktober 2020 om 15:54
sunbeach88 schreef: ↑12-10-2020 11:46Zoals iedereen weet gaat een relatie niet altijd over rozengeur en maneschijn en moet je aan een relatie werken.
Eh nee, dat is niet de standaard. Zeker niet na 2 jaar verkering en nog maar kort samenwonen. Ja, als je een gezin hebt of zo misschien, maar nu zou het gewoon leuk moeten zijn.
Maar ik krijg hier een heel naar gevoel van. Mijn adem gaat hoog zitten en ik heb echt het gevoel dit ik niet gezien en gehoord wordt. Ik krijg hier dus een lichamelijke reactie van.
Dit vind ik wel een heftige reactie. Heb je dat vaker (gehad), bij anderen ook? Ben je ergens bang voor als hij zo stil is? Waarvoor dan eventueel?
maar sommige dingen vind ik gewoon echt niet leuk en oké. Dan vraag ik mij af, maar wat is houden van dan precies? Hoort dit erbij?
Het is heel logisch dat je het echt niet leuk vindt dat hij kwetsende dingen tegen jou of over jou zegt. Ik vind niet dat dat bij houden van hoort. En ik vind echt moeten werken voor je relatie er ook niet bij horen.
maandag 12 oktober 2020 om 16:02
Is misschien ook een familie-cultuur. Ik heb ouders met een droog gevoel voor humor, een broer en twee zussen die zichzelf allemaal erg slim vinden, en wij zijn thuis nogal competitief. Resultaat: we zeiken elkaar veel af en vinden dat gezellig. We kunnen namelijk ook wel kwetsbaar bij elkaar zijn als de situatie daarom vraagt.sunbeach88 schreef: ↑12-10-2020 15:55Nee. Bij mijn ouders ook niet. Wel als we bij zijn ouders zitten
Dat betekent niet dat jij het oké moet vinden, absoluut niet. Dat soort disfunctioneel gedoe werkt alleen als iedereen het fijn vindt.
maandag 12 oktober 2020 om 16:04
Zijn harde grappen of iemand in de zeik nemen bij hem thuis normaal of is het alleen over jou?sunbeach88 schreef: ↑12-10-2020 15:55Nee. Bij mijn ouders ook niet. Wel als we bij zijn ouders zitten
Ik denk niet dat je met deze relatie ver gaat komen. Of jij moet veranderen om je niet meer zo rot te voelen als hij stil is, of hij moet veranderen door niet meer stil te zijn. Dat is een hoop werk, veranderen, en lukt vaak maar matig.
Als je dit eerder nooit gehad hebt zou ik de conclusie trekken dat jullie geen match zijn.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
maandag 12 oktober 2020 om 16:08
Nou ik vind dit niet zo prettig klinken. Ik herken je gevoel wel mbt een man die erg stil is en waar ik mij soms echt ongemakkelijk bij voelde. Mijn ex bleek gewoon (mijn mening) erg gevoelsarm te zijn. Het sloot niet aan op mijn behoeftes en dat ging op een bepaald moment echt teveel schuren. Werden we beiden niet gelukkig van. Bij mijn huidige vriend, ook niet echt een prater, heb ik dit totaal niet. Ik had bij mijn ex soms echt het gevoel dat alles verdween in een zwart gat en er kwam echt heel erg weinig terug, ik kreeg het gevoel alsof ik niet echt bestond, Ik trok dat op termijn echt niet.
Als je het bovenstaande herkent dan geef ik je het advies om serieus je relatie te overdenken. Dan is er op belangrijke punten onvoldoende match tussen jullie. In de basis moet je je bij iemand fijn voelen, als dat er niet is en je gaat dat forceren (er aan 'werken') om het passend te maken dan ontbreekt er simpelweg naar mijn mening voldoende basis om als levenspartners door te gaan.
Als je het bovenstaande herkent dan geef ik je het advies om serieus je relatie te overdenken. Dan is er op belangrijke punten onvoldoende match tussen jullie. In de basis moet je je bij iemand fijn voelen, als dat er niet is en je gaat dat forceren (er aan 'werken') om het passend te maken dan ontbreekt er simpelweg naar mijn mening voldoende basis om als levenspartners door te gaan.
whateffa wijzigde dit bericht op 12-10-2020 16:14
28.41% gewijzigd
maandag 12 oktober 2020 om 16:11
Jullie passen niet bij elkaar. Je hoeft niet veel te kletsen hoor, stilte is ook prima.sunbeach88 schreef: ↑12-10-2020 15:53Dat doe ik ook. Dan veel kletsen maar dan doe ik het geforceerd en kost mij alleen maar meer energie
Heb je een voorbeeld van die kwetsende opmerkingen?
Life is short. Eat dessert first.
maandag 12 oktober 2020 om 16:11
Dit dusMermedina schreef: ↑12-10-2020 12:02O! Ik heb nieuws voor je! Een relatie gaat wél over rozengeur en maneschijn en het gaat vanzelf goed. Niks hard werk.
Als je bij elkaar past.
Als jullie zo verschillen dat én hij én jij je moet aanpassen en het is het dan nog niet, dan pas je niet bij elkaar. Niet erg. Was een leuke tijd, na twee jaar zakt de verliefdheid wat en kun je verder kijken.
Die lichamelijke reactie, die probeert jou iets te vertellen. Je krijgt het letterlijk benauwd van een man die niet praat, dat dóet iets met jou. Dan komt je verstand met je praten dat het ‘moet kunnen’ maar laat dat je gevoel nou eens niet overrulen. Luister naar je gevoel. Neem dat serieus!
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
dinsdag 13 oktober 2020 om 10:56
Ik vind het zo lief hoe jullie hier op reageren en tips en advies geven. Echt heel erg fijn. De kwetsende dingen die hij zegt zijn het volgende (als we bij zijn ouders zitten).
Ik ben heel enthousiast over een ski vakantie, omdat ik het leuk vindt om te snowboarden ect. Hij reageert daar niet op. Als ik vraag in het bijzijn van zijn ouders of hij het ook leuk vind of misschien wel van mij wilt leren als we daar zijn (bepaalde technieken en dingen), dan zegt hij heel neerbuigend, ha wat valt er te leren dan? Wat zou jij mij kunnen leren dan? Helemaal niet enthousiast of wat dan ook.. Hier heeft hij later wel zijn excuus voor aangeboden.
Of ik ben enthousiast met wat ik allemaal in het huis heb gedaan. Daar gaat hij ook niet op in. Zijn ouders zijn dan wel enthousiast richting mij. Ik vraag dan express aan hem, vind je niet dat ik dat goed heb gedaan of dat ik dit goed kan? Dan krijg ik dit antwoord: je koort mij niet klagen toch. Moet ik je daarvoor een compliment geven dan? Dit gaat gepaard met een hele neerbuigende toon. Of als we bij vrienden zijn zei hij. Ja blaas jij het luchtbed op? Succes! Je red het.
Ik had een heel gesprek met hem hierover gehad. Hij zegt dan dat ik een hele andere belevingswereld heb dan hem. Dat op die manier communiceren voor hem normaal is, maar dat hij wel kan begrijpen dat het kwetsend kan over komen voor mij. Hij zegt dat hij een hele dikke huid heeft en dat ik gewoon een hele dunne huid heb...
Ik heb tegen hem gezegd dat het veel mensen dat in zijn algemeen als kwetsend zien en dat mijn belevingswereld helemaal niet zo gek is. Dit is gewoon algeem sociaal gezien niet oké. Of jullie zijn het niet met mij eens.
Heel gek, maar hij probeert mij echt er van te overtuigen dat het best bijzonder is dat ik het anders zie. En dat ik een hele andere belevingswereld heb. Terwijl het helemaal gek ik zoals ik het zie...
Ik ben heel enthousiast over een ski vakantie, omdat ik het leuk vindt om te snowboarden ect. Hij reageert daar niet op. Als ik vraag in het bijzijn van zijn ouders of hij het ook leuk vind of misschien wel van mij wilt leren als we daar zijn (bepaalde technieken en dingen), dan zegt hij heel neerbuigend, ha wat valt er te leren dan? Wat zou jij mij kunnen leren dan? Helemaal niet enthousiast of wat dan ook.. Hier heeft hij later wel zijn excuus voor aangeboden.
Of ik ben enthousiast met wat ik allemaal in het huis heb gedaan. Daar gaat hij ook niet op in. Zijn ouders zijn dan wel enthousiast richting mij. Ik vraag dan express aan hem, vind je niet dat ik dat goed heb gedaan of dat ik dit goed kan? Dan krijg ik dit antwoord: je koort mij niet klagen toch. Moet ik je daarvoor een compliment geven dan? Dit gaat gepaard met een hele neerbuigende toon. Of als we bij vrienden zijn zei hij. Ja blaas jij het luchtbed op? Succes! Je red het.
Ik had een heel gesprek met hem hierover gehad. Hij zegt dan dat ik een hele andere belevingswereld heb dan hem. Dat op die manier communiceren voor hem normaal is, maar dat hij wel kan begrijpen dat het kwetsend kan over komen voor mij. Hij zegt dat hij een hele dikke huid heeft en dat ik gewoon een hele dunne huid heb...
Ik heb tegen hem gezegd dat het veel mensen dat in zijn algemeen als kwetsend zien en dat mijn belevingswereld helemaal niet zo gek is. Dit is gewoon algeem sociaal gezien niet oké. Of jullie zijn het niet met mij eens.
Heel gek, maar hij probeert mij echt er van te overtuigen dat het best bijzonder is dat ik het anders zie. En dat ik een hele andere belevingswereld heb. Terwijl het helemaal gek ik zoals ik het zie...
