Relaties
alle pijlers
Nieuwe relatie en meteen al problemen, stoppen nu het nog kan??
donderdag 7 juni 2007 om 19:16
Dag allemaal,
Ik zit ergens mee en hoop dat jullie me wat adviezen kunnen/willen geven.
Ongeveer 2 maanden geleden heb ik een leuke man leren kennen. Vanaf dag 1 klikte het heel erg goed tussen ons, maar ik had net een relatie achter de rug van 8 jaar en wilde even rustig aan doen. Maar goed, dat heb ik 2 weken volgehouden.... We hebben nu dus zo'n 6 weken 'iets'.
Nu is het zo dat mijn nieuwe vriend het een beetje moeilijk heeft (voornamelijk met zichzelf). Hij is onlangs zijn baan kwijtgeraakt en heeft erg veel moeite met het vinden van ander werk. Dit brengt natuurlijk de nodige (financiele) zorgen met zich mee. Daarnaast weet hij niet wat hij wil en zit hij eigenlijk een beetje in de knoop met zichzelf.
Meestal als ik bij hem ben hebben we het er wel even kort over, maar probeert hij het toch wel gezellig te maken (wat hem goed afgaat trouwens). Maar de laatste anderhalve week merk ik dat het minder gaat met hem en dat hij dit een beetje op mij afreageert. Niet dat hij echt heel lullig doet hoor, maar als hij iets verteld over zijn problemen en ik zeg dat ik het begrijp dat zegt hij zoiets als 'jij kan dat helemaal niet begrijpen, je weet niet hoe het is'. Hij zegt het niet als verwijt, meer als constatering.
Maar goed, mijn punt is eigenlijk..... Ik heb een relatie achter de rug met veel problemen, zowel bij mijn ex als bij mijzelf. En ik wil dit graag achter me laten. Nu voelt het alsof ik weer in een relatie met problemen kom. En daar heb ik geen zin in. Maar ik ben inmiddels wel behoorlijk gek op deze man. En ik wil hem ook niet zomaar laten vallen (zoals een aantal mensen in zijn omgeving wel hebben gedaan, ook iets waar hij erg mee zit).
Mijn beste vriendin zegt ' Kap ermee nu het nog kan, deze man gaat je niet gelukkig maken, hij is niet iemand waar je de rest van je leven gelukkig mee zal zijn'.
Ik weet niet of ze gelijk heeft, niet als hij zo is als nu. Maar ik heb hem ook anders gezien....
Kunnen jullie me wat advies geven? Ik weet het even niet meer. Moet ik voor mezelf kiezen en hiermee stoppen, of moet ik doorzetten, hopen dat het snel beter gaat zodat we verder kunnen gaan met de leuke dingen die we tot nu toe samen hebben gehad?
Ik zit ergens mee en hoop dat jullie me wat adviezen kunnen/willen geven.
Ongeveer 2 maanden geleden heb ik een leuke man leren kennen. Vanaf dag 1 klikte het heel erg goed tussen ons, maar ik had net een relatie achter de rug van 8 jaar en wilde even rustig aan doen. Maar goed, dat heb ik 2 weken volgehouden.... We hebben nu dus zo'n 6 weken 'iets'.
Nu is het zo dat mijn nieuwe vriend het een beetje moeilijk heeft (voornamelijk met zichzelf). Hij is onlangs zijn baan kwijtgeraakt en heeft erg veel moeite met het vinden van ander werk. Dit brengt natuurlijk de nodige (financiele) zorgen met zich mee. Daarnaast weet hij niet wat hij wil en zit hij eigenlijk een beetje in de knoop met zichzelf.
Meestal als ik bij hem ben hebben we het er wel even kort over, maar probeert hij het toch wel gezellig te maken (wat hem goed afgaat trouwens). Maar de laatste anderhalve week merk ik dat het minder gaat met hem en dat hij dit een beetje op mij afreageert. Niet dat hij echt heel lullig doet hoor, maar als hij iets verteld over zijn problemen en ik zeg dat ik het begrijp dat zegt hij zoiets als 'jij kan dat helemaal niet begrijpen, je weet niet hoe het is'. Hij zegt het niet als verwijt, meer als constatering.
Maar goed, mijn punt is eigenlijk..... Ik heb een relatie achter de rug met veel problemen, zowel bij mijn ex als bij mijzelf. En ik wil dit graag achter me laten. Nu voelt het alsof ik weer in een relatie met problemen kom. En daar heb ik geen zin in. Maar ik ben inmiddels wel behoorlijk gek op deze man. En ik wil hem ook niet zomaar laten vallen (zoals een aantal mensen in zijn omgeving wel hebben gedaan, ook iets waar hij erg mee zit).
Mijn beste vriendin zegt ' Kap ermee nu het nog kan, deze man gaat je niet gelukkig maken, hij is niet iemand waar je de rest van je leven gelukkig mee zal zijn'.
Ik weet niet of ze gelijk heeft, niet als hij zo is als nu. Maar ik heb hem ook anders gezien....
Kunnen jullie me wat advies geven? Ik weet het even niet meer. Moet ik voor mezelf kiezen en hiermee stoppen, of moet ik doorzetten, hopen dat het snel beter gaat zodat we verder kunnen gaan met de leuke dingen die we tot nu toe samen hebben gehad?
donderdag 7 juni 2007 om 19:22
hoi,
ik zou het nog even aankijken, mischien was hij een beetje chagerijnig door bepaalde omstandigheden.
Maar ik weet ook hoe moeilijk het is om het nu al weer te beindigen omdat je niet weet, hoe het zal zijn als je nog eventjes had volgehouden......maar je kunt het beste eventjes kijken, of zijn humeur tegenover jou verbetert, iemand kan wel op zn tijd chagerijning zijn, maar als het vaker gaat voorkomen, is het plezier alweer ver te zoeken. Ook ik zit nu in een afwachtstadium door blow/gokgedrag, maar hij is ook vaak erg chagerijnig. Ik kijk ik er nog even tegenaan en dan is t ook bij mij einde verhaal, maar na 2 jaar is dat ook een stuk moeilijker.....
suc6 en groetjes
ik zou het nog even aankijken, mischien was hij een beetje chagerijnig door bepaalde omstandigheden.
Maar ik weet ook hoe moeilijk het is om het nu al weer te beindigen omdat je niet weet, hoe het zal zijn als je nog eventjes had volgehouden......maar je kunt het beste eventjes kijken, of zijn humeur tegenover jou verbetert, iemand kan wel op zn tijd chagerijning zijn, maar als het vaker gaat voorkomen, is het plezier alweer ver te zoeken. Ook ik zit nu in een afwachtstadium door blow/gokgedrag, maar hij is ook vaak erg chagerijnig. Ik kijk ik er nog even tegenaan en dan is t ook bij mij einde verhaal, maar na 2 jaar is dat ook een stuk moeilijker.....
suc6 en groetjes
donderdag 7 juni 2007 om 19:26
Bedankt voor je reactie!
Ik hoop echt zo dat het beter gaat.... Maar vanmiddag had hij weer zo´n baalmoment en is hij zo kortaf tegen me. En ik weet dat hij het niet tegen mij persoonlijk bedoelt, maar het kwetst me en maakt me onzeker... En dat heb ik 8 jaar lang gehad en wil ik helemaal niet meer.....
Jouw situatie lijkt me ook klote zeg.. Succes ermee!
Ik hoop echt zo dat het beter gaat.... Maar vanmiddag had hij weer zo´n baalmoment en is hij zo kortaf tegen me. En ik weet dat hij het niet tegen mij persoonlijk bedoelt, maar het kwetst me en maakt me onzeker... En dat heb ik 8 jaar lang gehad en wil ik helemaal niet meer.....
Jouw situatie lijkt me ook klote zeg.. Succes ermee!
donderdag 7 juni 2007 om 19:44
He EC,
Moeilijk zeg. Ben je net verliefd, lijkt het toch ´wrong time, wrong place´.
Ik denk dat het zo moet zijn dat het in het begin alleen maar leuk is én
dat je er energie van krijgt!
Nu heb je direct al zorgen en ik denk ook dat dit meer energie zuigt dan dat het geeft?
Hij zit niet lekker in zijn vel en dan wil hij ook nog een nieuwe relatie starten? Lijkt mij beter dat hij er eerst eens zelf uitkomt.
En over zijn financiele zorgen. Hoe menselijk ook, daar hoor JIJ als net nieuwkomer niet voor te zorgen. Daar heeft hij familie en vrienden voor. Maar in de eerste plaats moet hij er zelf voor zorgen.
Ik ben van mening dat dit anders de relatie uit evenwicht trekt. Als je een goede vriendin zou zijn, in plaats van een nieuwe kennis waar hij IETS mee heeft is het anders.
Dit klinkt hard, maar denk een beetje aan jezelf. Wat heeft hij jou te bieden en wordt jij hier NU gelukkig van. Een vriend zij ooit tegen mij in zo´n situatie... ´het gaat er niet om dat er potentie is voor een goede relatie, je leeft NU en het moet dus NU goed zijn´... En daar ben ik het achteraf mee eens.
Neem anders wat afstand, blijf op de hoogte, wees een steuntje, een vriendin, maar niet zijn liefdespartner.
Neem niet zijn problemen op jouw schouders. Hij moet hier zelf uitkomen, al was het alleen al om zijn eigen ´eergevoel´ te handhaven.
Sterkte, want makkelijker gezegd dan gedaan. x
Moeilijk zeg. Ben je net verliefd, lijkt het toch ´wrong time, wrong place´.
Ik denk dat het zo moet zijn dat het in het begin alleen maar leuk is én
dat je er energie van krijgt!
Nu heb je direct al zorgen en ik denk ook dat dit meer energie zuigt dan dat het geeft?
Hij zit niet lekker in zijn vel en dan wil hij ook nog een nieuwe relatie starten? Lijkt mij beter dat hij er eerst eens zelf uitkomt.
En over zijn financiele zorgen. Hoe menselijk ook, daar hoor JIJ als net nieuwkomer niet voor te zorgen. Daar heeft hij familie en vrienden voor. Maar in de eerste plaats moet hij er zelf voor zorgen.
Ik ben van mening dat dit anders de relatie uit evenwicht trekt. Als je een goede vriendin zou zijn, in plaats van een nieuwe kennis waar hij IETS mee heeft is het anders.
Dit klinkt hard, maar denk een beetje aan jezelf. Wat heeft hij jou te bieden en wordt jij hier NU gelukkig van. Een vriend zij ooit tegen mij in zo´n situatie... ´het gaat er niet om dat er potentie is voor een goede relatie, je leeft NU en het moet dus NU goed zijn´... En daar ben ik het achteraf mee eens.
Neem anders wat afstand, blijf op de hoogte, wees een steuntje, een vriendin, maar niet zijn liefdespartner.
Neem niet zijn problemen op jouw schouders. Hij moet hier zelf uitkomen, al was het alleen al om zijn eigen ´eergevoel´ te handhaven.
Sterkte, want makkelijker gezegd dan gedaan. x
donderdag 7 juni 2007 om 20:00
Het is natuurlijk zo dat de mensen die het dichtst bij je staan altijd de hardste klappen krijgen, maar ik vind dat nu een beetje te vroeg voor een ´ik heb iets met haar´ vriendin. Laat hij maar rotdoen tegen iemand anders.
....en als je de moeite waard bent, EN DAT BEN JE NATUURLIJK,
dan wacht hij maar even totdat alles in rustiger vaarwater is en
hij echt lief voor je kan zijn en je de aandacht kan geven die je verdient.
....en als je de moeite waard bent, EN DAT BEN JE NATUURLIJK,
dan wacht hij maar even totdat alles in rustiger vaarwater is en
hij echt lief voor je kan zijn en je de aandacht kan geven die je verdient.
donderdag 7 juni 2007 om 20:15
donderdag 7 juni 2007 om 20:37
Dat was ook mijn bedoeling.... maar das lastig als je verliefd wordt....
@mamzelle
Niet iedereen heeft hem laten vallen, maar toen bleek dat zijn ex al een jaar een ander had, een aantal vrienden hiervan wisten, niks zeiden en haar kant kozen voelde dat voor hem wel als ´laten vallen´.
Maar je hebt gelijk over dat hij me een goed gevoel moet geven....
@dertig06
Je hebt gelijk, het beste zou zijn om alles even op een laag pitje te zetten en hem eerst voor zichzelf uit te laten maken wat hij wil en hoe hij verder wil. Maar ik ben er de afgelopen weken veel voor hem geweest. En als ik dat nu minder heb ik het gevoel dat ik hem laten stikken.
donderdag 7 juni 2007 om 20:41
... je kan hem toch gewoon uitleggen, in het kort, wat je hier ook hebt gedaan en hoe je je onder deze omstandigheden voelt en hoe je dingen ziet?
Je bent bereid nog even te wachten met full force als hij dat ook wil, wachten dus. Als je het uitlegt hoeft hij zich echt niet in de steek gelaten te voelen door zijn ´ik heb iets met´ vriendin.
Gewoon eerlijk en open communiceren, alleen dan heeft het kans van slagen op de lange, en korte, termijn.
Je bent bereid nog even te wachten met full force als hij dat ook wil, wachten dus. Als je het uitlegt hoeft hij zich echt niet in de steek gelaten te voelen door zijn ´ik heb iets met´ vriendin.
Gewoon eerlijk en open communiceren, alleen dan heeft het kans van slagen op de lange, en korte, termijn.
vrijdag 8 juni 2007 om 12:14
Ik vind, en zeker als je net een realtie hebt, dat je hoe sjacho je ook bent, je dat niet op je nieuwe liefde gaat afreageren.
Tuurlijk heeft ie recht op een paar baalweken/maanden, maar juist met zn tweeën moet je het leuk maken in zo'n geval, even vluchten uit de dagelijkse beslommeringen.
Als ie elke keer zo is al het tegenzit, wat heb je er dan aan?
vrijdag 8 juni 2007 om 13:04
Beste EC_1,
Ik wil je graag ook nog de andere kant van de zaak laten zien. Zelf ben ik een jaar werkloos geweest. En zeer zware periode vol twijfels, vragen en verlies van zelfvertrouwen. In die periode hield ik moed door structuur aan te brengen in mijn leven maar toch kon ik niet voorkomen dat ik heel veel last had van stemmingswisselingen.
Als je solliciteert naar banen (vanuit werkloze positie) kom je in een cyclus van hoop, enthousiasme, opgewondenheid (misschien een baan!), afwijzing en wanhoop. Deze cyclus volgt de sollicitatieprocedure(s). Je kunt nog zo stevig in je schoenen staan, nog zo blij zijn met je partner, het blijft je humeur beinvloeden. En helaas is degene die het dichtst bij je staat vaak een 'makkelijk' iemand om je gevoelens naar te uiten. Geloof mij, op het moment dat je zelf in zo'n cyclus zit heb je geen besef van hoe zwaar het is voor anderen (omdat het voor jou het allerergst voelt).
Verder schrijf je dat zijn ex-vriendin is vreemdgegaan en dat meerdere vrienden dit wisten en niet tegen hem hebben gezegd. Dat hij dit als extra klap in zijn gezicht beschouwd vind ik niet vreemd.
Misschien kun je een open gesprek aangaan waarin jij ook jouw gevoelens kunt uiten. Kun je aangeven dat je relatie van 8 jaar niet prettig geeindigd is en dat zijn gedrag je angstig/verdrietig/boos maakt.
De ham-vraag is natuurlijk of je genoeg van hem houdt om voorlopig even geduldig te zijn en te accepteren of hij het moeilijk heeft? Misschien is een rustperiode iets voor jullie? Ik vind het advies van je vriendin wel kort door de bocht. Van te voren weet je nooit hoe iets afloopt. Als je er altijd uit moet stappen voordat het te laat is zou je nooit aan een relatiehoeven te beginnen. Een relatie aangaan is per definitie je bloot geven en kwetsbaar opstellen.
Als hij van jou houdt begrijpt hij ook jouw gevoelens. Hij zal dan ook begrijpen dat het voor jou zwaar is. En als jullie genoeg van elkaar houden, het allebei de moeite waard vinden om ervoor te vechten, dan komen jullie er samen uit.
Groeten,
Max
Ik wil je graag ook nog de andere kant van de zaak laten zien. Zelf ben ik een jaar werkloos geweest. En zeer zware periode vol twijfels, vragen en verlies van zelfvertrouwen. In die periode hield ik moed door structuur aan te brengen in mijn leven maar toch kon ik niet voorkomen dat ik heel veel last had van stemmingswisselingen.
Als je solliciteert naar banen (vanuit werkloze positie) kom je in een cyclus van hoop, enthousiasme, opgewondenheid (misschien een baan!), afwijzing en wanhoop. Deze cyclus volgt de sollicitatieprocedure(s). Je kunt nog zo stevig in je schoenen staan, nog zo blij zijn met je partner, het blijft je humeur beinvloeden. En helaas is degene die het dichtst bij je staat vaak een 'makkelijk' iemand om je gevoelens naar te uiten. Geloof mij, op het moment dat je zelf in zo'n cyclus zit heb je geen besef van hoe zwaar het is voor anderen (omdat het voor jou het allerergst voelt).
Verder schrijf je dat zijn ex-vriendin is vreemdgegaan en dat meerdere vrienden dit wisten en niet tegen hem hebben gezegd. Dat hij dit als extra klap in zijn gezicht beschouwd vind ik niet vreemd.
Misschien kun je een open gesprek aangaan waarin jij ook jouw gevoelens kunt uiten. Kun je aangeven dat je relatie van 8 jaar niet prettig geeindigd is en dat zijn gedrag je angstig/verdrietig/boos maakt.
De ham-vraag is natuurlijk of je genoeg van hem houdt om voorlopig even geduldig te zijn en te accepteren of hij het moeilijk heeft? Misschien is een rustperiode iets voor jullie? Ik vind het advies van je vriendin wel kort door de bocht. Van te voren weet je nooit hoe iets afloopt. Als je er altijd uit moet stappen voordat het te laat is zou je nooit aan een relatiehoeven te beginnen. Een relatie aangaan is per definitie je bloot geven en kwetsbaar opstellen.
Als hij van jou houdt begrijpt hij ook jouw gevoelens. Hij zal dan ook begrijpen dat het voor jou zwaar is. En als jullie genoeg van elkaar houden, het allebei de moeite waard vinden om ervoor te vechten, dan komen jullie er samen uit.
Groeten,
Max
vrijdag 8 juni 2007 om 22:00
Hallo Max,
Bedankt voor je reactie. Ik bekijk het inderdaad ook wel van zijn kant en snap ook dat hij dit niet bewust op mij wil afreageren. Maar ik denk inderdaad niet dat hij beseft dat hij het mij hierdoor moeilijk maakt, omdat hij (wel begrijpelijk) veel met zichzelf bezig is.
Tja wat betreft zijn ex-vriendin.... Hierdoor heeft hij ook moeite met mensen vertrouwen. Niet alleen degene waarmee hij een relatie had, maar ook een aantal goede vrienden hebben hem 'verraden'. Hij zegt dat hij mij vertrouwt, bij mijn zijn gevoelens weer durft te uiten. Alleen zijn zijn gevoelens op dit moment niet zo positief.
Het probleem is, we kennen elkaar nog niet zo lang. Ik vind het nog te vroeg om te zeggen dat ik echt van hem hou. Maar wil hem ook niet opgeven. Aan de andere kant wil ik gewoon lol hebben. Dat hebben we ook wel, maar vaak is het toch zijn stemming die de sfeer bepaalt.
Vandaag was hij gelukkig wat optimistischer, dan zie ik een kant van hem die ik het liefst altijd zie. Dan zie ik iemand met wie ik een toekomst zou willen.... Iemand waarvan ik wel zou kunnen gaan houden....
Ik hoop gewoon dat het snel beter gaat met hem....
zondag 10 juni 2007 om 12:34
Mijn mening?
Het begin van een relatie bepaalt een groot deel van het vervolg. De balans (of niet) die je samen zoekt, wat pik je wel van elkaar, wat niet. Dat zit allemaal in die beginfase.
Hij vindt het normaal dat hij chagrijnig naar jou kan doen als hij niet lekker in zijn vel zit. Jij accepteert dit en de grenzen zijn uitgestippeld.
Ik vind dat als hij goed genoeg in zijn vel zit om een relatie te beginnen, hij ook leuk met jou om moet gaan. Zeker in een beginnende relatie. Dit voelt niet goed voor jou en je was al niet van plan zo snel een relatie te starten (zou voor hem ook een goed voornemen zijn, lijkt mij zo). Luister naar dat innerlijke stemmetje!
Je voelt je nu al schuldig als je wat gas terug zou nemen. Wat vind je ervan dat je nu al te maken hebt met schuldgevoel in de relatie...?
Het begin van een relatie bepaalt een groot deel van het vervolg. De balans (of niet) die je samen zoekt, wat pik je wel van elkaar, wat niet. Dat zit allemaal in die beginfase.
Hij vindt het normaal dat hij chagrijnig naar jou kan doen als hij niet lekker in zijn vel zit. Jij accepteert dit en de grenzen zijn uitgestippeld.
Ik vind dat als hij goed genoeg in zijn vel zit om een relatie te beginnen, hij ook leuk met jou om moet gaan. Zeker in een beginnende relatie. Dit voelt niet goed voor jou en je was al niet van plan zo snel een relatie te starten (zou voor hem ook een goed voornemen zijn, lijkt mij zo). Luister naar dat innerlijke stemmetje!
Je voelt je nu al schuldig als je wat gas terug zou nemen. Wat vind je ervan dat je nu al te maken hebt met schuldgevoel in de relatie...?
dinsdag 12 juni 2007 om 00:17
Het kan altijd gebeuren dat je in een relatie problemen krijgt, maar in een prille relatie is het lastiger, omdat de band nog niet zo stevig is en je niet weet hoe iemand in zijn 'normale doen' is.
Ik kende mijn vriend een half jaar toen er bij ons iets heel heftigs is gebeurd wat mijn vriend voorgoed heeft veranderd, maar dat eerste half jaar was wel geweldig en het voelde al heel goed.
Ik denk dat je vooral moet kijken naar hoe hij met het gebeuren omgaat, probeert hij toch positief te maken, legt hij de schuld altijd bij anderen etc. Ik ben zelf veel gaan lezen over mensen in een soortgelijke situatie en kwam er al snel achter dat mijn vriend erg positief is ingesteld en ondanks alles van plan is om iets van zijn leven te maken en dat geeft bij mij wel de doorslag om met hem verder te gaan. Dus als het minder gaat vind ik dat wel zwaar, maar de goede momenten zijn het waard om ervoor te gaan.
Misschien dat je dit ook eens voor jezelf op een rijtje kunt zetten. Mensen hoeven niet altijd positief te zijn, maar heb je het gevoel dat hij in zijn problemen blijft hangen, doet hij aan zelfreflectie of ligt alles altijd aan een ander?
Ik kende mijn vriend een half jaar toen er bij ons iets heel heftigs is gebeurd wat mijn vriend voorgoed heeft veranderd, maar dat eerste half jaar was wel geweldig en het voelde al heel goed.
Ik denk dat je vooral moet kijken naar hoe hij met het gebeuren omgaat, probeert hij toch positief te maken, legt hij de schuld altijd bij anderen etc. Ik ben zelf veel gaan lezen over mensen in een soortgelijke situatie en kwam er al snel achter dat mijn vriend erg positief is ingesteld en ondanks alles van plan is om iets van zijn leven te maken en dat geeft bij mij wel de doorslag om met hem verder te gaan. Dus als het minder gaat vind ik dat wel zwaar, maar de goede momenten zijn het waard om ervoor te gaan.
Misschien dat je dit ook eens voor jezelf op een rijtje kunt zetten. Mensen hoeven niet altijd positief te zijn, maar heb je het gevoel dat hij in zijn problemen blijft hangen, doet hij aan zelfreflectie of ligt alles altijd aan een ander?
dinsdag 12 juni 2007 om 21:20
Het is zeker niet zo dat hij anderen de schuld geeft, hij zoekt het bij zichzelf maar begint daar in door te slaan. Nee, hij maakt er weinig positiefs van...
Voor het weekend dacht ik dat het wat beter ging, maar nu.... Hij heeft het alleen over zijn problemen... als ik vraag hoe het gaat krijg ik een antwoord, maar hij vraagt helemaal niet meer hoe het met mij gaat. Als ik dat dan maar ongevraagd toch vertel krijg ik geen reactie.... Ik weet dat hij niet echt zo is, maar ik begin steeds minder te zien van de persoon die hij wel is.
Ik zie hem niet iedere dag omdat we toch een eindje uit elkaar wonen en ik een drukke baan heb. Eerst vroeg hij altijd wanneer hij me weer zag, of stuurde een smsje met zoiets als 'ik kan niet wachten tot ik je weer zie'. En nu niks meer van dat. Ik heb hem vorige week nog gevraagd of hij het eigenlijk nog wel leuk vindt om me te zien. Dat was zeker wel zo zei hij, máár..... ik moest begrip hebben voor zijn situatie etc....
Ik heb alle begrip voor zijn situatie en zie echt wel hoe klote het allemaal is. Ik snap ook dat het soms voor hem een beetje uitzichtloos is, maar ik begin steeds minder begrip te krijgen voor de manier waarop hij er mee omgaat! Ik word hier zo moe van..... :(
woensdag 13 juni 2007 om 01:13
Als hij het alleen bij zichzelf zoekt vind ik dat ook niet zo positief, heeft hij zo'n houding van 'ik kan ook niets goed doen' of 'ik ben nergens goed voor'? Dan zit hij in een slachtofferrol en komt hij niet echt daadkrachtig over. Natuurlijk gaat niet iedereen hetzelfde met tegenslagen om, maar ik kan je vertellen, mijn vriend en ik hebben nogal wat meegemaakt, maar we maken er elke dag weer iets van.
Heb je het idee dat hij actief bezig is om iets aan zijn situatie te veranderen? Wat als je nu een beetje afstand van hem neemt? Misschien moet je hem ook niet teveel willen steunen, anders krijg je al snel een therapeut/client verhouding, daar zit je ook niet echt op te wachten lijkt me.
Je baan verliezen is natuurlijk wel erg, maar dan ga je actief solliciteren lijkt me, doet hij dat ook?
Heb je het idee dat hij actief bezig is om iets aan zijn situatie te veranderen? Wat als je nu een beetje afstand van hem neemt? Misschien moet je hem ook niet teveel willen steunen, anders krijg je al snel een therapeut/client verhouding, daar zit je ook niet echt op te wachten lijkt me.
Je baan verliezen is natuurlijk wel erg, maar dan ga je actief solliciteren lijkt me, doet hij dat ook?
donderdag 14 juni 2007 om 21:45
Sunshine, ik heb net delen van je verhaal gelezen en vind dat je er erg goed mee omgaat!
Wat is mijn 'probleem' klein vergeleken met wat jullie doormaken.
Mijn vriend zit inderdaad een beetje in een slachtofferrol. HIj wil er wel iets van maken, maar weet niet hoe. Hij solliciteert veel, maar zijn opleiding en ervaring is zo specifiek dat het lastig is.
Een therapeut/client rol is inderdaad wel het laatste wat ik wil!
Ik heb de afgelopen dagen wat afstand genomen, maar vind dat heel moeilijk. Niet alleen omdat ik me rot voel tegenover hem (ik voel me niet verantwoordelijk, maar vind het rot om zo bewust afstand te nemen). Ik mis hem ook gewoon, ook al is hij niet zichzelf. Morgen ga ik naar hem toe en blijf waarschijnlijk het weekend. Ik hoop dat we er een goed gesprek over kunnen hebben en dan de rest van onze tijd kunnen besteden aan leuke dingen. Hij ziet ze zelf even niet, die leuke dingen, dus zal ik hem maar een handje helpen
.
vrijdag 15 juni 2007 om 00:29
Ik zou niet snel tegen iemand zeggen 'er zijn ergere dingen', als hij/zij in de put zit hoor, maar ik refereer even aan mijn eigen situatie, omdat ik enige gelijkenis zie in onze situaties en verschil zie in hoe mijn vriend en jouw vriend met de problemen omgaan.
Mijn vriend is nogal intens in zijn emoties, hij kan het ene moment hartverscheurend huilend en dan even later weer lol lopen trappen. De relatie met hem is soms een rollercoaster, maar aan de andere kant maakt het voor mij wel meer de moeite waard om voor te blijven gaan.
Ik denk dat je vooral moet doen wat voor jou goed voelt, als je denkt dat afstand nemen goed is (of anderen hebben je dat verteld), en je mist hem vervolgens, dan is er niets mis mee om hem toch op te zoeken. Ga hem ook niet op lopen vrolijken, maar 'ben er gewoon'. Ik merk dat dat vaak al genoeg is, probeer dan toch zelf wel te genieten van wat jullie samen doen.
Ik laat me nu ook wat meer leiden door mijn eigen gevoel, soms vind ik het oké dat hij ruimte nodig heeft en doet het me weinig, maar op andere momenten vind ik het echt helemaal niet leuk, ik probeer hier eerlijk in te zijn naar hem toe en niet geforceerd de begripvolle vriendin uit te hangen. Misschien kun je ook proberen dicht bij je eigen gevoel te blijven en eerlijk naar hem toe.
Mijn vriend is nogal intens in zijn emoties, hij kan het ene moment hartverscheurend huilend en dan even later weer lol lopen trappen. De relatie met hem is soms een rollercoaster, maar aan de andere kant maakt het voor mij wel meer de moeite waard om voor te blijven gaan.
Ik denk dat je vooral moet doen wat voor jou goed voelt, als je denkt dat afstand nemen goed is (of anderen hebben je dat verteld), en je mist hem vervolgens, dan is er niets mis mee om hem toch op te zoeken. Ga hem ook niet op lopen vrolijken, maar 'ben er gewoon'. Ik merk dat dat vaak al genoeg is, probeer dan toch zelf wel te genieten van wat jullie samen doen.
Ik laat me nu ook wat meer leiden door mijn eigen gevoel, soms vind ik het oké dat hij ruimte nodig heeft en doet het me weinig, maar op andere momenten vind ik het echt helemaal niet leuk, ik probeer hier eerlijk in te zijn naar hem toe en niet geforceerd de begripvolle vriendin uit te hangen. Misschien kun je ook proberen dicht bij je eigen gevoel te blijven en eerlijk naar hem toe.
vrijdag 15 juni 2007 om 06:53
Als je al nadat je elkaar pas 2 maanden kent alweer een situatie hebt waarbij je je helemaal niet prettig voelt, zodanig dat je weer wordt herinnerd aan 8 jaar ongelukkig huwelijk zou ik er mee kappen. Je komt wel weer over deze man heen, bent misschien eventjes een beetje verdrietig vanwege de schaarse leuke momenten die je met hem hebt gehad, maar dan kun je weer lekker ontspannen en vrolijk in het leven staan, in plaats van op je tenen lopen en begrip opbrengen voor zijn problemen. Je hebt nu toch wel genoeg moeilijkheden gehad, tijd voor leuke dingen en leuke mannen zonder toestanden.
