Oh, die kerels!!!!

Destiny schreef: ↑

13-08-2022 15:40

De ex van mijn man heeft er ook wel een handje van om te zeggen dat hij geen poot uitsteekt. Misschien is het voor sommigen ook een manier om het verlies een plek te geven?

Ah kijk. Aap uit de mouw daar komt je attitude vandaan

RikM schreef: ↑

13-08-2022 17:04

Dat werkt ook andersom. Als er geholpen moet worden met klussen dan worden de broers gevraagd en niet de zussen.

(Gelukkig) was ik enigst kind en waren mijn stiefbroers er nog niet tijdens het opgroeien waardoor vader toch mij vroeg mee te helpen of mee te kijken.

Vivadames

Kan een van jullie even gaan koken want ik heb honger en ook graag een koud biertje.

Elfilin schreef: ↑

13-08-2022 17:06

Oké dat begrijp ik. Maar op individueel niveau kán het toch ook gewoon een karaktertrek zijn? Bedoel, als ik hetzelfde gedrag zou laten zien als ik een man was dan had iedereen daarover wellicht geroepen dat traditionele rolpatronen ingebakken zit en nu mag ik het wel gooien op een lakser of lui karakter?

Natuurlijk kan het op individueel niveau ook een karaktertrek zijn. Een lage consciëntieusheid uit zich dan op veel gebieden, niet alleen in het huishouden: moeite met op tijd komen, moeite met werkdeadlines, moeite met administratieve handelingen en overheidscorrespondentie. In dat geval moet een oplossing inderdaad individueel gezocht worden: in het verwerven van routines, lijsten en prompts. Maar wanneer het probleem enkel in het huishouden speelt, is het waarschijnlijker dat dat niet voorkomt uit een lui karakter.

Westerpaviljoen schreef: ↑

13-08-2022 17:43

Vivadames

Kan een van jullie even gaan koken want ik heb honger en ook graag een koud biertje.

Ik wed dat je aan de Amsterdam Arena koud bier en eten kan krijgen .

Westerpaviljoen schreef: ↑

13-08-2022 17:43

Vivadames

Kan een van jullie even gaan koken want ik heb honger en ook graag een koud biertje.

Alleen omdat je het zo lief vraagt.

Vazig schreef: ↑

13-08-2022 17:28

Inderdaad, dat is ook zo. En net zo irritant eigenlijk (vanuit mijn vrouwenperspectief). Als kind, als er wat mis was met mijn fiets, dan regelde papa het wel even. Ja en nu ben je bijna 30 en moet je voor elk wissewasje naar de fietsenmaker omdat niemand je ooit geleerd heeft hoe je zelf snel iets kan fiksen.

Zelf kan je het niet alsnog leren?

Veel mensen hebben volgens mij thuis ook niet goed geleerd hoe je met conflicten omgaat of hoe je een relatie goed houdt. Ik zelf ook niet. Het kan wel enorm bijdragen aan je levensgeluk om het alsnog te leren.

Avage schreef: ↑

13-08-2022 19:46

Zelf kan je het niet alsnog leren?

Tegenwoordig is overal wel een youtube-filmpje van.
Ik heb met zo'n filmpje een niet meer lekker werkend toilet weer op orde gekregen.

Veel mensen hebben volgens mij thuis ook niet goed geleerd hoe je met conflicten omgaat of hoe je een relatie goed houdt. Ik zelf ook niet. Het kan wel enorm bijdragen aan je levensgeluk om het alsnog te leren.

Hm, zijn daar ook youtube-filmpjes voor?

Avage schreef: ↑

12-08-2022 16:02

Tja, ik vind het oprecht niet erg om altijd de wc te doen.

Als de ander nooit een poot uitsteekt of het huishouden als mijn afdeling ziet daar zou ik niet mee kunnen leven nee.
Maar echt niet dat ik taken ga uitdelen of lijstjes ga maken, of ruzie ga maken over dit soort dingen. Dan bevestig je juist dat je de manager bent.

Ik heb toen ik samenwoonde wel eens gevraagd wil je even stofzuigen toen er bezoek kwam. Vervolgens deed hij het niet want hij zat lekker te gamen. Jammer, maar het is zijn keuze en zei ik er niets van. Zit het bezoek naar een tapijt vol kattenharen en kruimels te kijken, de wereld vergaat niet.

Badkamer schoonmaken hoefde ik niet te doen, zou hij wel even doen. Vervolgens duurt het 5 maanden en is er nog niets schoongemaakt. Ik heb nooit iets gezegd en het gewoon gelaten, hij had immers gezegd dat hij het zou gaan doen.

En jawel, uiteindelijk is hij op een dag begonnen aan de badkamer. En vanaf dat moment hield hij het netjes bij.

Na die ene keer dat hij niet had gestofzuigd heb ik er nooit iets over gezegd, maar is hij voortaan altijd het hele huis door gegaan als er bezoek kwam. En met groot enthousiasme ook, totaal geen gemopper. Hij hield het netter dan ik. Zelfs lang na onze scheiding is hij nog erg netjes en opgeruimd in huis. Van huis uit heeft hij dat echt niet meegekregen.

Ik denk oprecht dat sommige mensen dit soort dingen nog moeten leren ook al zijn ze in de 20 of 30 (of 40) en dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is om discipline en zorg te hebben voor je huishouden. Ik geloof ook dat kritiek killing is en dat je elkaar ruimte moet geven om eigen keuzes te maken, ook al betekent het dat het dan misschien niet aan jouw standaarden of verwachtingen voldoet.

Natuurlijk zijn sommige mannen mensen gewoon luie of verwende respectloze klootzakken die misbruik maken of manipuleren, of is de relatie in verval geraakt, in dat geval is het niet zo simpel dat realiseer ik me ook.

Ik ken ook enkele stellen bij wie de vrouw geen poot uitsteekt en de man loopt te draven.

Zo, dat je dat zo lang hebt weten vol te houden! Ik zou er na een paar weken al geen vertrouwen meer in hebben dat het nog gebeurt... en warempel, na 5 maanden komt opeens het inzicht en zelfs een routine om het bij te houden?

On topic nu... ja, dat wordt een halve roman.

Mijn vriend is er zo een die het nooit heeft meegekregen. Ik zie het ook aan hoe zijn ouders leven. Hij (37) gaf laatst toe dat hij eigenlijk niet weet hoe hij zijn huis schoon moet houden en hoe veel tijd dat zou kosten, en dat hij buiten zijn werk altijd liever tijd vrijmaakte voor hobby's dan voor schoonmaken. Snap ik eigenlijk ook wel een beetje, het stond gewoon lager op zijn prioriteitenlijstje... terwijl hygiëne voor mij dan weer essentieel is om fijn te leven. En hij had dus werkelijk geen idee hoe je iets hygiënisch schoon maakt.

Nu heeft hij toevallig net zijn eerste eigen huis gekocht, waar een hoop klus- en schoonmaakwerk bij kwam kijken. Aangezien ik de badkamer het ergst vond en ik het als logée ook gewoon nodig had dat die schoon was, heb ik besloten het samen met hem te gaan doen. We begonnen met wekelijks de wastafel, wc, bidet en douche, die moet je gewoon bijhouden. En dan elke week een andere grote klus die moest gebeuren erbij (drogerfilters schoonmaken, leidingen ontstoppen, roest verwijderen en opnieuw spuiten wasmachine, verwarming stofnestvrij maken, raam wassen, bruine kalksteen in de wc-pot letterlijk losbeitelen, tegels schrobben, voorraadkastjes en alles erin schoonmaken). Dit was allemaal aangekoekt vuil door maanden of jaren verwaarlozing, dus het kostte nog allemaal best wat tijd.

Het wekelijkse ritueel neemt echter juist steeds minder tijd in beslag omdat alles eromheen dus steeds schoner wordt. We hebben bepaald dat sommige dingen in plaats van wekelijks ook wel 2- of 4-wekelijks of zonder routine kunnen, dus hij weet nu wat er gedaan moet worden en hoe veel tijd alles kost. Op die manier maakt het ook niet meer uit dat hij sommig vuil uit zichzelf "niet ziet", want we hebben een vaste schoonmaakdag dus je hoeft niet meer steeds opnieuw af te wegen of het al nodig is of niet. Hetzelfde hebben we met zijn slaapkamer gedaan. De twee andere slaapkamers, woonkamer en keuken moet hij zelf gaan regelen.

Ik zag het als een investering in een mogelijke toekomst samen, als we ooit permanent samen gaan wonen wil ik namelijk niet achter zijn kont gaan hoeven opruimen en schoonmaken voor mijn comfort. En ik wil het ook niet zelf hoeven doen omdat hij het toch "fout" of niet grondig genoeg doet, dus daarom nu samen. Ik begrijp je dus wel, TO - en heb me er dan ook van tevoren van verzekerd dat het niet zo is dat alleen ik een schoon huis wil en hij het wel best vindt zo, anders zou hij natuurlijk niet eens te motiveren zijn voor een "plan van aanpak". Ik zou het met jouw partner lastiger vinden, die lijkt het namelijk normaal te vinden dat jij het huishouden op je neemt... en vindt het niet nodig daar gewoon zelf aan bij te dragen, zoals elke volwassenene dat moet doen?

We hebben er best wat frustraties en ruzie om gehad soms, ik vond het lastig dat bij mijn vriend niks vanzelfsprekend was en werd boos als hij een vieze natte spons op de pas gereinigde wastafel legde in plaats van naast hem op de nog niet gedweilde vloer, bijvoorbeeld. Ik wilde hem niet gaan bemoederen of zelfs "africhten" maar tegelijkertijd moest hij het toch gaan leren. Gelukkig ging het meestal goed en wilde hij het ook echt, nu hoeft hij het alleen nog bij te houden en de andere kamers onder handen te nemen.

Tot slot heb ik bij veel dingen de afweging gemaakt of het nodig was voor gezamenlijk welzijn of niet, voordat ik er aandacht aan besteedde: hij maakt bijvoorbeeld nooit zijn haarborstel schoon of spoelt zijn scheermes niet uit na gebruik, dus er zit altijd een dikke klont van aangekoekt scheerschuim en stoppels aan het mesje... maar ik hoef het niet te gebruiken, dus bepaal dan zelf maar of je het nodig vindt.

RikM schreef: ↑

13-08-2022 17:04

Dat werkt ook andersom. Als er geholpen moet worden met klussen dan worden de broers gevraagd en niet de zussen.

Dat heeft mij lang dwarsgezeten, dat zit hem echt in kleine dingetjes en bepaalt vervolgens je halve levensloop. Wel gevraagd worden/niet gevraagd worden, tot het vanzelfsprekend en er ingesleten is.

Bij de verhuizing van mijn ouders vier jaar geleden hielp mijn oom me in mijn nieuwe kamer om mijn eigen kast weer in elkaar te zetten, zo met de boormachine de schroeven er weer in draaien. Ik was al 23, maar op de één of andere manier is dat me echt bijgebleven: zelf iets in elkaar zetten met gereedschap, dat kan ik dus ook! Daar hoef je helemaal geen speciaal talent of natuurlijke interesse voor te hebben, gewoon iemand die je een keer laat zien hoe het moet

En ja, ik denk dat jongens dat op klusgebied eerder zal zijn overkomen dan meisjes. Ik had zelfs nog nooit een boormachine van dichtbij gezien, laat staan dat ik hem ooit mocht vasthouden... toen al een jongvolwassene van 23 jaar oud dus, op die leeftijd zijn de meeste mechanici allang van school en aan het werk.

Vrouwen staan al 1-0 achter omdat we een zorghormonen hebben, dus als een man ons voor het blok zet dan nemen we de taken op ons. Gelukkig leven we niet meer naar wat onze hormonen ons vertellen, maar de ratio, dus keihard de onderhandeling in.

konwalia schreef: ↑

13-08-2022 22:34

Tot slot heb ik bij veel dingen de afweging gemaakt of het nodig was voor gezamenlijk welzijn of niet, voordat ik er aandacht aan besteedde: hij maakt bijvoorbeeld nooit zijn haarborstel schoon of spoelt zijn scheermes niet uit na gebruik, dus er zit altijd een dikke klont van aangekoekt scheerschuim en stoppels aan het mesje... maar ik hoef het niet te gebruiken, dus bepaal dan zelf maar of je het nodig vindt.

Maar ik denk dat hij dat dan ook gewoon echt niet nodig vindt. En op dezelfde manier dus omgaat met (bijv.) het poetsen van de badkamer, kattenharen op de bank, remsporen in de wc of gebruikte bordjes op het aanrecht.

Niet omdat ie vindt of geleerd heeft hoe ie dat allemaal onderhouden moet of omdat hij teveel vanuit traditionele rolpatronen denkt maar omdat hij dat pas gaat doen op een moment dat hij zelf denkt: oh ja, het wordt wel weer eens tijd.

En ik geloof er ook niet zo in hoor, dat mannen lakser zouden zijn dan vrouwen, maar ik denk echt niet dat het veel mensen "die van zichzelf nogal slordig zijn" het zou boeien als hun partner óók de haren in de borstel laat zitten of een gebruikt bordje op het aanrecht.

Elfilin schreef: ↑

13-08-2022 23:32

Maar ik denk dat hij dat dan ook gewoon echt niet nodig vindt. En op dezelfde manier dus omgaat met (bijv.) het poetsen van de badkamer, kattenharen op de bank, remsporen in de wc of gebruikte bordjes op het aanrecht.

Niet omdat ie vindt of geleerd heeft hoe ie dat allemaal onderhouden moet of omdat hij teveel vanuit traditionele rolpatronen denkt maar omdat hij dat pas gaat doen op een moment dat hij zelf denkt: oh ja, het wordt wel weer eens tijd.

En ik geloof er ook niet zo in hoor, dat mannen lakser zouden zijn dan vrouwen, maar ik denk echt niet dat het veel mensen "die van zichzelf nogal slordig zijn" het zou boeien als hun partner óók de haren in de borstel laat zitten of een gebruikt bordje op het aanrecht.

Ja dat klopt, precies zo maakte hij ook schoon: wanneer hij denkt "Oh het wordt weer eens tijd!" of eerder "Oh er komt iemand langs, het moet weer!". En het dan vervolgens twee maanden weer niet doen. Maar hij zegt dat hij het eigenlijk wel nodig vond, maar niet belangrijk genoeg om tijd voor vrij te maken... dat ie dan liever 2 uur ging sporten ofzo.

Maar als partner van een sloddervos ga ik dus over zijn borstel niet beginnen, ook al vind ik het zelf vies, maar over dat bordje wel want het aanrecht moet ik ook gebruiken. Dan wil ik niet eerst een bord in de vaatwasser hoeven zetten, of de kruimels van het aanrecht vegen omdat hij te lui was. Al zit het niet in je karakter of vind je het zelf niet nodig, die moeite neem je toch gewoon als je de partner in kwestie graag bij je wilt houden? Het blijft een kwestie van prioriteiten, zowel met als zonder partner.

Ik denk zeker dat er ook wel mensen tussen zitten die gewoon echt onverbeterlijk zijn, en het willen afschuiven op hun partner of gewoon blij en vrij in hun eigen zooi leven. Je kunt niet iedereen proberen te fixen of van iedereen begrip verwachten, maar je kunt wel kiezen of je met zo iemand een huishouden wilt vormen.

konwalia schreef: ↑

13-08-2022 23:55

Maar als partner van een sloddervos ga ik dus over zijn borstel niet beginnen, ook al vind ik het zelf vies, maar over dat bordje wel want het aanrecht moet ik ook gebruiken. Dan wil ik niet eerst een bord in de vaatwasser hoeven zetten, of de kruimels van het aanrecht vegen omdat hij te lui was. Al zit het niet in je karakter of vind je het zelf niet nodig, die moeite neem je toch gewoon als je de partner in kwestie graag bij je wilt houden? Het blijft een kwestie van prioriteiten, zowel met als zonder partner.

Ben ik het wel mee eens hoor. Zeker als je weet dat je partner zelf anders in elkaar zit. Je kunt het dan ook gewoon doen omdat je nou eenmaal niet (meer) alleen woont en je je huis samen deelt.

Wat ik alleen wilde ontkennen is dat het voor alle sloddervossen zou gelden dat er vanuit gaan dat hun partner het toch wel zal doen of met ingesleten rollenpatronen te maken heeft dat je huishoudelijke klussen niet oppikt. Of op de ander wil afschuiven of wat dan ook.

Maar ik ben het er wel mee eens dat je elkaar kan aanspreken op bepaalde ergernissen of dingen die niet gauw gedaan worden. Ik ben bijv. een type dat in één keer liever grondig schoonmaakt dan elke dag beetje bij beetje. En als er zich een berg opstapelt van dingen die nog gestreken moeten worden dan doe ik dat liever als het echt een stapel is, dan dat ik elke 2 dagen één of twee dingen doe. Partner is daar meestal eerder mee, maar daardoor lijkt het of ik überhaupt nooit van plan geweest was het te doen. Ik moet daar dus heel bewust bij zeggen: Eind deze week zal ik die strijkdingen gaan doen. En dan doe ik dat ook. Zeg ik dat niet, dan is het alweer gebeurd voor ik met mijn ogen kan knipperen maar krijg ik wel te horen of ik soms geen ogen heb die zien dat er zich strijk aan het opstapelen is.

Thalas schreef: ↑

13-08-2022 17:47

Natuurlijk kan het op individueel niveau ook een karaktertrek zijn. Een lage consciëntieusheid uit zich dan op veel gebieden, niet alleen in het huishouden: moeite met op tijd komen, moeite met werkdeadlines, moeite met administratieve handelingen en overheidscorrespondentie. In dat geval moet een oplossing inderdaad individueel gezocht worden: in het verwerven van routines, lijsten en prompts. Maar wanneer het probleem enkel in het huishouden speelt, is het waarschijnlijker dat dat niet voorkomt uit een lui karakter.

Feiten.