Omgaan met ex gaat moeilijk

Beste lezers,

Ik zit in een moeilijke situatie.
Ik ben nu een jaar uit elkaar met mijn ex.

De reden hiervan is omdat hij vreemd was gegaan.
Op zijn werk had hij een cliënt ontmoet en tijdens onze time out zat hij na 2 weken met haar bij hem thuis en hierna heeft hij gegeven dat hij bevriend wou blijven omdat ik niet ben wat hij in een vrouw zocht.
Ik had ook het gevoel dat hij wel vaker met cliënten af had gesproken en dit gevoel werd dus bevestigd.
We hadden 8 jaar met elkaar. Niet samenwonend. Hij gaf wel al aan het begin aan geen toekomst met mij te willen hebben aangezien ik kinderen had van een andere man.
Dom van mij achteraf gezien moest ik het toen al uitmaken.

Nadat mijn ex aangaf dat ik niet ben wat hij in een vrouw zocht bleven we bevriend en had hij zich aangemeld op een dating site en liet mij zien waar hij interesse in had(wat voor types).
Zijn focus wat veel op sexualiteit.
Hij had helaas niet veel sjans…

Ik had in de tussentijd een leuke jongen ontmoet en gaf dit ook bij hem aan.
Had een paar keer met die jongen gedate en ineens begon mijn ex weer interesse te tonen.

Hij huilde omdat hij dacht dat tie me nooit zou kwijtraken? Dus hij dacht eigenlijk dat ondanks wat hij aangaf en deed dat ik met hem zou blijven? Wat bij mij heel raar overkomt.

Met die andere jongen is het helaas niks geworden omdat de afstand te groot was, hij woont 168km verderop en heeft geen rijbewijs dus kwam inzet alleen van mijn kant en de trein pakken vond hij te lang/moeilijk? Dus was het voor mij klaar.
Het kwam mij ook wel stiekem uit dat we elkaar niet vaak zagen omdat ik dan veel bezig kon zijn met mezelf.
Alleen kwa inzet vind ik wel dat het van beide kanten moet komen.
Achteraf dat dit is gebeurt is ook wel goed omdat ik hier ook niet aan toe was(relatie).

Ik ga nog om met mijn ex vriendschappelijk.
Ik geef duidelijk aan geen relatie te willen op dit moment, met niemand niet omdat ik graag aan mezelf wil werken.
De focus helemaal opmezelf.
Ik heb een zwakte en dat is als ik een partner heb mezelf op nr2 te zetten en dat weet ik nu mezelf.
Dus een relatie beginnen is op dit moment niet goed.
Ik moet eerst mezelf op nr1 zetten.

Nu is het zo dat waneer ik met mijn ex ben dat hij snel geneigd is naar de relatie kant te gaan.
Knuffelen hand in hand lopen, samen liggen op de bank tv kijken terwijl ik hem duidelijk heb aangegeven vrienden te willen blijven.

Ik irriteer me er enorm aan als hij toch probeert om meer te willen dan vrienden zijn.
Ik geef dit ook aan maar het lijkt niet bij hem aan te komen ofzo.
Hij zegt dat sinds ik een op date ben geweest, hij in ziet hoe waardevol ik wel niet voor hem ben en dat ik nu wel ineens zijn type ben? Hij geeft aan verliefd te zijn.

Ik vind dit best vreemd zo plotseling.
Hij heeft me veel gekwetst toen ik een relatie met hem had.
Ik ben bang dat ik mezelf weer verlies.
En ik wil nu geen relatie. Ik wil niet met hem samen zijn in een relatie.
Alleen vind ik het zo moeilijk om hem te blijven kwetsen en pijn te doen.
Maar ondertussen doe ik mezelf ook pijn, door hem over mijn grenzen te laten gaan.

Waarom ik bevriend wil blijven is omdat als het gaat om vriendschap kunnen we goed met elkaar opschieten.
Alleen kwa relatie gaat dit niet.
Ik voel me te min, en zal hem nooit echt kunnen vertrouwen. Er zit ook nog veel pijn bij mij door het vreemdgaan en doordat hij me nooit goed genoeg heeft laten voelen.

Kortom ik wil graag bevriend blijven maar dit lukt niet omdat hij over mijn grenzen gaat. Dit irriteert mij zwaar.
Soms gaat hij over mijn grens heen en durf ik dit niet aan te geven zodat de zweer niet veranderd en hij weer emotioneel gaat doen.

Ik ben bang dat ik het contact compleet moet verbreken.

Ik ben 36 en heb 2 kinderen van 15 en 17.
Mijn relatie voor hem duurde 9 jaar waar mishandeling en vreemdgaan in voorkwam.
Ik had totaal geen zelfwaardering/liefde en heb mezelf altijd op de 2de plek gezet.
Nu ben ik als gedupeerde (kinderopvang toeslag) gezien en is er eindelijk een opening om te kunnen denken aan mijn toekomst(opleiding etc) heb ook sinds een jaar mijn eigen auto.
Ik heb het financieel erg moeilijk gehad en nu kan ik weer ademen.
Ik ben nu bezig met mijn eigen ontwikkeling, zelfbeeld en aan t denken wat ik nu verder wil in mijn leven.

Ik vind het jammer om mijn ex als vriend te verliezen, maar een relatie wil ik nu niet.
Ik zie wel dat hij echt spijt heeft maar ik ben hier niet aan toe.

Wat zouden jullie doen?

S-Groot schreef: ↑

14-04-2023 11:46

Ja, dat is eng, maar al helemaal in het begin ging je al de mist in:


Ik ging vaak laat naar bed, omdat hij een nachtmens was, en ik zag hem vaak snachts. Mijn gehele ritme was naar de klote.
Ik ging laat naar bed, vaak om 2uur snachts en moest weer vroeg opstaan voor de kids en mijn studie.


Waar zijn je prioriteiten? Zorg voor jezelf en voor je kinderen? Dit grenzeloze van jou zul je vast in alle vlakken van het leven tegenkomen, daar zou ik echt flink mee aan de slag gaan.
[/quote

Mijn prioriteiten zijn nu:

- Op tijd naar bed
- Geordend
- Gezond eten
- Sporten
- Kinderen
- Uit bewind - zit in mijn uitstroom.
- Een studie volgen
- Naar een psycholoog
- Zelfwaarde/liefde

Hier past geen vriend bij en het is onverstandig om hieraan te beginnen…

Het is super vervelend als iemand de hele tijd probeert mijn grenzen over te gaan, wat logisch is want dat heb ik altijd al gedaan en hij probeert het nu weer.

Ik ben er helemaal klaar mee en wil beginnen aan een leven die ik belangrijk vind en gelukkig zijn met mijn kinderen