Omgaan met moeder

Mijn moeder is een pittige dame, die het hart op de tong heeft, maar daarentegen geen tegenspraak duldt.
Ze roddelt over andere familieleden en zegt er altijd bij, dat de ander het niet moet doorvertellen, aangezien zij zich nooit ergens mee bemoeit.

Verder is ze heel goed in het beledigen van willekeurige mensen in het openbaar, het personeel van een restaurant of winkel en krijgt ze ruzie om werkelijk niets.

Al een tijdje wil ik haar aanspreken op het feit, dat ze tijdens een telefoongesprek, dat ze meestal zelf initieert, gewoon ophangt als iemand anders belt.
Later belt ze dan wel terug met natuurlijk exact het verhaal, wat de ander haar heeft verteld .

Vaak begint ze tijdens een gesprek aan de telefoon, gewoon tegen haar vriend of honden te krijsen, bijvoorbeeld over, dat ze een boterham voor hem heeft gesmeerd en hij het nog steeds niet heeft opgegeten.

Vandaag was ik het zat en heb haar verteld, dat ik het heel vervelend vind, dat ze mij belt, haar verhaal doet, waar amper een speld tussen te krijgen is en net wanneer ik op een vraag antwoord geef , zij zegt “oh je zus belt en gewoon ophangt”
Ik vind dat vrij respectloos en heb haar dat verteld, aangezien dat al de derde keer was deze week.

Ze werd kwaad en haar antwoord was dat ze geen zin heeft in mijn gezeur en dat ze een gezellige dag in de planning had, maar dat ik dat nu verpest. Ze zou vandaag iets leuks doen met mijn dochter en waarschijnlijk gaat ze die nu teleurstellen.

Zouden jullie het maar om de lieve vrede te bewaren, laten gaan ?
Ik heb het heel erg bij mezelf gehouden, maar zelf die tactiek om met dit soort mensen om te gaan door geen beschuldigingen te uiten, maar te vertellen wat dat met mezelf doet, werkt gewoon niet.
Iemand tips of andere inzichten, waar ik iets mee kan ?

Creatieveling schreef: ↑

16-08-2022 19:33

Ik vind het erg knap hoe jij je ontworstelt hebt aan je ouderlijk huis en zelf een huis hebt gekocht. Het zal niet makkelijk zijn geweest.

Heb je haar gedrag wel eens gespiegeld en zelf geroepen: mam, mijn vriendin belt, ik hang op? En dit meerdere keren zodat het kwartje valt.

Maar grote kans dat het niet doordringt.

Ik zou duidelijker je grenzen afbakenen. En 1 x vertellen waarom je dat doet, en daarna niet meer opnemen.

Haar gedrag heb ik nooit gespiegeld, ik vraag me dan ook af of ze door heeft, hoe zij mensen behandelt en of ze daardoor zich kan inleven in hoe een ander zich kan voelen.
Ik kan het wel uitproberen.

Ik heb haar weleens aangesproken op het feit dat ze bij een begrafenis, waar familie hun zoon moesten wegbrengen, zich erg heeft misdragen . Ze gooide zichzelf op de grond, vlak voor de kist en begon dramatisch te huilen en dan de opmerking maakte, hierdoor denk ik aan de begrafenis van mijn zus. Hoe ik haar ook uitlegde, dat dit echt niet kon, dat ze hiermee heel veel mensen kwetste en ook het respect niet gaf aan de familie van de overledene, dat het niet om haar draaide of om haar zus, maar we de laatste eer bewezen aan iemand, die daar werd begraven. Het kwam niet door. Zij vond dat als zij herinneringen kreeg aan de begrafenis van haar zus, dat ze daar niets aan kon doen en alle recht had om zich niet in te houden.

Maar inderdaad ik ga beter mijn grenzen bewaken en daar naar handelen. Ik kan alleen mezelf en mijn gezin tegen haar fratsen beschermen.

dropsleutel schreef: ↑

17-08-2022 08:07

Ze lijkt erg veel op mijn moeder. Hoe is de jeugd van jouw moeder geweest? Niet dat het haar dan recht geeft om zich zo te gedragen, maar het geeft wel inzicht waarom ze doet zoals ze doet. Ik zelf heb ook een hele slechte relatie met mijn moeder, alles draait om haar en haar verhalen, als ik iets wil vertellen over de kinderen bijv. dan gaat het al snel weer over haar.

Ik heb inmiddels al 4 jaar geen contact meer met haar, maar er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk. Ze heeft me een keer staande gehouden in het dorp en huilen dat ze me miste, en wat de mensen wel niet denken en dat ze graag contact met me wilde. Ik ging akkoord, maar op MIJN voorwaarden, eerst telefonisch contact en daarna verder kijken. Dat wilde ze niet, wie denk je dat je bent om mij te vertellen dat ik mijn eigen dochter moet bellen om met haar te praten? Toen heb ik het erbij gelaten.

Een boek wat ik je kan aanraden is 'emotioneel onafhankelijk'
Kijk maar eens op google, ik heb er veel uit kunnen halen. Het gedrag wat jouw en mijn moeder laten zien, zuigt je leeg, en in dat boek geven ze handvaten hoe daarmee om te gaan.

Bedankt voor de tip, ik ga dat boek lezen.

Ik weet niet veel over haar jeugd, mijn oma was zover ik me het kan herinneren een lieve vrouw en mijn opa heb ik nooit gekend.

Wat goed, dat je voet bij stuk hebt gehouden, Het aanspreken op haar gedrag op anderen, daar bemoei ik me maar niet meer mee en blijf daar ver van uit de buurt.
Als het mij en mijn gezin betreft, dan vertel ik wat ik daarvan vind , het contact wat ik verder met haar heb houd ik minimaal.

Contact op mijn voorwaarden en daar consequenties aan verbinden, dat is mijn volgende stap.

Voor jou ook sterkte met de situatie, want ook al maak je de juiste keuzes, die keuzes kunnen wel moeilijk en pijnlijk zijn en dat blijkt natuurlijk wel uit het feit, dat je er toch elke dag aan denkt.

Goddess schreef: ↑

17-08-2022 08:34

Ik denk dat je haar niet meer gaat kunnen veranderen. Dit is gewoon wie ze is.
Ik zou het contact proberen te verminderen en als ze vraagt waarom zou ik er wel eerlijk over zijn zonder te veel verwijten want anders kruipt ze in een slachtofferrol en daar zal jij uiteindelijk last van krijgen.

Heeft ze wel goede kanten TO?

Ze is naar haar kleinkinderen toe een heel ander mens. Ze doet werkelijk alles voor haar kleinkinderen en die zijn gek op haar.

Machutookunbietjemeerzijn schreef: ↑

17-08-2022 10:20

Dat is mooi, maar het gedrag naar anderen toe? Heeft ze dat ook als ze op stap is met je dochter? Ik vind het nogal een voorbeeld. Daarnaast komt ze een keer de verkeerde tegen en dan staat je dochter bij een schreeuw en gil partij, of erger.
Ik zeg niet dat ze je je dochter niet meer mag zien/ dingen mee mag doen. Ik zou meegaan, hoe vervelend ik het ook zou vinden.

Ik trek dat niet om mee op stap te gaan en een paar uur in haar gezelschap te vertoeven.

Mijn kinderen zijn hele zachtaardige en behulpzame kinderen naar anderen. Ze hebben nooit gepest en eigenlijk op school zich altijd ontfermt over de kinderen die geen vrienden hadden . Ze delen wat ze hebben met vrienden, die minder hebben, zoals een kaartje kopen van hun geld voor het zwembad voor iemand, die anders niet meekan of ook een drankje of broodje te kopen als ze ergens naartoe gaan en er iemand bij is, die het niet kan betalen.
Dus ik denk echt wel, dat ik ze goede normen en waarden heb aangeleerd.
Het zijn geen perfecte kinderen, want de puber struggelingen met kamer opruimen of klusjes doen , zijn hier ook gewoon aan de orde
Wel praat ik na een bezoek aan oma , na over hoe het is gegaan en of er nog bijzondere dingen zijn gebeurd en daar praten we over.
Maar zij zien sommige gebeurtenissen als anekdotes, waar ze een beetje lacherig mee omgaan. Zij gaan er heel luchtig mee om en zien oma als een oma waar ze van houden en die regelmatig een beetje gek doet.
Dus ik maak me geen zorgen over haar invloed op hen.