Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Allemansvriendin schreef: ↑

25-12-2022 22:34

Precies dit.
TO, ik heb heel veel bewondering voor jou. Je doet het goed!
Blijf hier alsjeblieft lezen en delen en laat het vertrouwen in jezelf en jouw gevoel groeien. Je voelt het prima aan. Je bent sterk en weerbaar. Jij kunt het tij keren voor jezelf en ik ben ervan overtuigd dat dat is wat je gaat doen.

@Doreia; hoe waardevol wat jij post vanuit je eigen ervaringen. Niet alleen TO, maar ook een hoop stille meelezers in herkenbare situaties zullen hoop en kracht putten uit jouw posts.

Dankjewel voor je complimenten en steun. Ik merk wel echt dat dit me een boost geeft in mijn gedachtegang.
En iedereen ben ik er dankbaar voor, hoe verward ik me ook voel.
Hoe stom het klinkt... Ik had eigenlijk niet verwacht dat dit topic deze reacties teweeg zou brengen. Maarja, misschien naief.
Ik voel me alles behalve sterk eigenlijk.

@Doreia ik haal veel kracht uit je posts... En veel herkenbaarheid. Je geeft me echt wel kracht hierin... Ook je herkenbaarheid geeft me veel steun, hoe gek het ook klinkt. Je begrip voor de situatie werkt versterkend op me. En dat geldt voor meerdere mensen hier! Hoe hard de reacties soms ook zijn.
Het laat je denken en voelen... Ook de mindere leuke kanten.

Doreia* schreef: ↑

25-12-2022 22:41

Ik ben veilig.
Ik ben eruit.
Er kan me niets meer overkomen.

Zelfs hier voel je je schuldig over.
Je mag echt leren dat niet alles door jou veroorzaakt wordt.
Dat niet alles jouw schuld is.
Dat je dingen bij de mensen zelf mag laten.
Dat jij niet meteen iets hoeft te veranderen om de ander te pleasen.

Ik keek helemaal niet naar mezelf op, toen ik als een hoopje ellende onder mijn dekbed lag. Mijn leven lag in puin. Terug bij mijn ouders, geen werk, geen huis, geen relatie. Ik zou alleen overblijven en dit was het dan.

Toch kreeg ik weer een baan. Kon ik een heerlijke huurwoning krijgen. Had ik een kortstondige normale relatie waar ik echt van opknapte.

En als vanzelf ging het allemaal weer de goede kant op. Ik verhuisde naar een grotere huurwoning. Vond het heerlijk die helemaal zelf naar eigen smaak in te richten. Nieuw werk. Nieuwe vriend. Die me mijn tempo liet bepalen. En toen ik na een jaar voorzichtig vroeg of hij wel eens dacht aan samenwonen met mij zei hij : ja. En toen vroeg ik op welke termijn hij wilde samenwonen zei hij: gisteren.

En nu zijn we 10 jaar getrouwd en hebben 2 prachtige leuke jongens. Eigenlijk ging het vanzelf. Ik bleef adem halen en ik koos voor mezelf.

Dit gun ik jou ook lieve Vetomiep82!

Wauw, jouw verhaal inspireert me. Diep van binnen besef ik dat dit is wat ook wil. Je bent gelukkig geworden... Je hebt een man die aan jou denkt. Het feit dat ie jou laat bepalen wat het tempo is... Ik vind dat echt mooi.

Zoals het hoort te zijn.

Raf schreef: ↑

25-12-2022 22:51

https://vitaalgezond.com/narcist-in-bed/

Omg... Dit is sick... Hoeveel herkenning... Hij heeft indd wel eens tegen zijn ex gezegd... Anders zoek ik het op een ander en de toenemende dominantie en focus op zichzelf...
Dit is een op een, dit artikel. Plfff mijn hoofd zit nu echt vol

Raf schreef: ↑

25-12-2022 22:51

https://vitaalgezond.com/narcist-in-bed/

Nogmaals... Alsof ik een bericht lees over mezelf, of naar mij gericht.
Dit is echt een spiegel, dit artikel.
Wow, gewoon wow.

Dutchgirly schreef: ↑

25-12-2022 22:53

Doreia ik vind het echt super knap van je dat je TO blijft steunen in dit topic ondanks dat het bij jou hele vervelende herinneringen naar boven brengt. Je bent echt een sterke vrouw. Je mag trots zijn op jezelf.

Dat vind ik ook echt superknap. Heel veel respect voor deze vrouw .
Ik wou dat ik net zo sterk als jou was.

Raf schreef: ↑

25-12-2022 23:01

Ga anders effe een douche nemen en een film kijken in bed. Even wat anders. Althans als je thuis bent dan.

Vooral het stukje, laat je niet filmen. Ik ga indd ff een film opzetten. Maar dit artikel zit nu in mijn hoofd.

Groene_handdoek schreef: ↑

25-12-2022 22:51

Je gevecht spat (hier in ieder geval) van het scherm af. En dat is goed. Dat betekent dat er wat gebeurt bij je. Dat je een interne strijd levert tussen de onderdanig jij en de strijdlustige jij. Zolang je voor ogen houdt dat je zorgt dat de strijdlustige jij wint, komt het wel goed met je. De strijd die je doormaakt is heel begrijpelijk. Niet prettig nee, je zal doodop zijn dus vergeet niet je rust te nemen.

Heb ik wel een vraag voor je; stel je eens voor, de strijdlustige jij wint, hoe ziet je leven er dan 6 a 12 maanden later uit?

Ik hoop niet dat mijn laatste bericht overkwam alsof je teleurstelde. Vraag je sowieso af wat het uitmaakt als je een wildvreemde teleurstelt. Maar het komt volledig voort uit zorgen. Probeer in de gaten te houden hoe je je veiligheid kunt garanderen. De rest vh proces heeft gewoon tijd nodig.

Ik lees je reactie nu pas.
Op vraag nummer 1... Ik hoop dat ik iemand leer kennen die bij me blijft eten en geniet van me hoe ik ben. Het is iets stoms... Maar gewoon iemand die gewoon geinteresseerd is in mij...

Ik maak me inderdaad erg druk over wat andere van me denken en ik merk dat ik voor iedereen goed wil doen, dat is het probleem, overduidelijk.
Ik denk dat ik wel altijd op tijd weg was voor escalaties. Maar ik ben bang dat als ik nu onberekenbare sprongen maak, dat ik me niet veilig stel. Maar misschien schat ik dit te hoog in... Ik verwachtte de avond dat ik naar huis was gegaan ook dat hij me achtervolgde of voor mijn deur stond... Dat klopte ook niet. Zie ik misschien dingen die er niet zijn... Snap je?

Raf schreef: ↑

25-12-2022 23:09

Ik hoop dat het je kan helpen.
Het zijn vaak patronen die je al voor gewoon bent gaan aannemen. Tot je gaat lezen en er ineens een wereld voor je opengaat.

Er is, sinds het openen van dit topic, een wereld voor me open gegaan. En ook die link. Het geeft je een stukje macht terug... Een stukje verstand, hetgeen dat ik overduidelijk ben kwijtgeraakt.

Guuske123 schreef: ↑

25-12-2022 23:12

Doreia, ook van mij respect. Je verwoordt alles zo goed!

Vetomiep82, je doet het goed. En zoals al gezegd, blijf hier schrijven en lezen. Veel mensen hier steunen je. Sommigen in stilte, maar jij bent niet de enige die dit overkomt.

Ik heb ook in een dergelijke situatie gezeten. En het heeft me ook heel veel moeite en pogingen gekost om eruit te komen. Helaas heb ik kinderen met deze man, dus er blijft altijd een zekere vorm van contact. En dat is nog steeds heel gestoord. Dus ik hoop dat jij de stap om te vertrekken eerder neemt.

Ik hoop echt dat het goed met je gaat. Je zit steeds in mijn hoofd en ik maak me zorgen om je. Maar ik denk dat je echt het licht hebt gezien en hopelijk snel de stap neemt om weg te gaan bij deze vent. Ik denk aan je.

Hey, wat naar om te lezen wat je hebt meegemaakt, en je hebt er zelfs kinderen mee. Dat lijkt me megazwaar. Het is enorm apart om te lezen dat zoveel mensen hetzelfde hebben meegemaakt. En als ik al hun strijd lees, is dit niet van de een op andere dag.
Je hoeft je geen zorgen te maken. Je hebt genoeg aan je hoofd, je eigen struggle.
Ik wens jou en jouw kindjes, veel sterkte toe