Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Doreia* schreef: ↑

25-12-2022 23:14

Och jemig zeg. Dat artikel.
Ik zei al dat ik dit stuk niet heb aangeraakt. Dat merk ik nu.
Ik had net een flashback naar aanleiding daarvan.

Maar ik ben veilig.
Ik ben eruit.
Er kan mij niets meer overkomen.
Ik neem je mee in mijn flashback.

Wat gebeurt er met mij:

Ik voel zelf opeens weer paniek opkomen. Ik sta nu op scherp, ben heel alert. Adrenaline door mijn lijf.

Ik herinner me opeens weer de toon, de manier van doen. Mijn hart klopt snel nu. De aders in mijn hals kloppen zichtbaar. Mijn ademhaling gaat omhoog. Mijn hoofd wordt een wervelwind.

De dominantie. De zogenaamde zorg voor mij, maar wel wat hij wil dat er gebeuren gaat. Nee is geen optie. De walging van wat hij wil, maar mijn toestemming omdat hij er 'zoveel zorg, tijd en aandacht' aan heeft besteed. De belofte dat hij zal stoppen als het niet fijn is. De dreiging dat als ik het niet doe, het 'wel klaar is voorlopig met leuke dingen doen' .

Ik zit veilig in mijn fijne leven op de bank. Mijn hoofd zit nu in de oude slaapkamer daar. Ik lig op dat bed daar.

Ik schud mijn lijf uit. Als een hond. Ik schud mijn handen ferm. Alsof het water eraf moet. Dat moet je doen om de stress die in je lijf zit los te laten en eruit te laten. Ik ben weer hier. In dit huis. Mijn hoofd ook.
Ik ga zo in mijn eigen bed, naar mijn fijne man. En ik ga hem knuffelen en vragen me vast te houden. Ik huil nu. Dat is goed. Het laat de stress eruit.

Het is goed.
Het mag komen.
Kom maar.
Je bent eruit.
Je bent veilig.

Dank voor dit topic Vetomiep82. Ik ben eraan toe om dit stukje weer op te ruimen.

Jij bent open en eerlijk. Ik vond dat ik dit moest delen. Dit is super kwetsbaar voor mij.

Ik voel me enorm schuldig dat je dit doormaakt door dit topic. Dit wil ik niet.
Ik vind je enorm sterk en dapper hoe je hiermee omgaat, maar echt enorm.

Het spijt me hiervoor, meen ik oprecht. Ik wil niemand zo laten voelen. Je hebt al zo hard gevochten en nu dit.
Ik wil niet dat je je zo voelt maar echt niet. Dat is het niet waard. Dat hij me een slecht gevoel geeft, daar aan toe... Maar dit mag geen invloed hebben op degene die dit lezen. Ik voel me verantwoordelijk hiervoor.
Dat mag niet, dat wil ik niet. Het spijt me oprecht hiervoor. Ik wil geen trigger zijn van nare herinneringen

Valkia-the-Bloody schreef: ↑

25-12-2022 23:18

Mijn ervaring met narcisme.

Mijn vader heeft alle trekken van narcisme. Van fantastisch tot de duivel. En ik heb alle contact moeten verbreken, voor mezelf en ter bescherming van mijn kinderen. Het is nu ruim 10 jaar geleden, maar het lijntje in mijn hart blijft altijd, ondanks alle verschrikkingen. Helaas mag en kan ik daar nooit meer wat mee doen. Soms mis ik hem nog, of wat ik graag had willen hebben. Maar het is niet anders.
Pure zelfbescherming.

Jij komt weg bij en van deze man, je bent nu al zo ver met de klik die er in je hoofd is gebeurt.

Jeetje, wat een verhalen lees ik hier toch. Wat heftig dat je dit heb moeten mee maken met je vader en dat je het contact hebt moeten verbreken voor jezelf. Dit lijkt me echt heel lastig, nog lastiger dan een relatie. Het is een bloedverwant... Maar wat trots mag je op jezelf zijn zeg.... Zelfbescherming voorop, klinkt krom van iemand die dat punt nog niet heeft bereikt.

Respect voor jou

Doreia* schreef: ↑

25-12-2022 23:31

Je helpt me juist Vetomiep82.

En IK kies ervoor om jou te lezen en op je te reageren he?
Ik heb de keuze om dat niet te doen.

Zoals je geen horrorfilms kijkt als je daar niet tegen kunt.
Of bloederige ER documentaires kijkt terwijl je weet dat je ervan gaat flauwvallen.

Ik post al heel lang in dit type topics. Ik heb al meer vrouwen uit hun relatie zien breken en gelukkig zien worden. Die hier ook weer posten.
Ik had geen idee van mezelf dat dit stuk nog moest worden opgeruimd. Dat mag ik, ga ik en wil ik nu doen.

Zonder jouw topic, wie weet hoe of wanneer het er dan uit was gekomen? Ik vind het super waardevol dat het zo, op deze manier boven komt. Het betekent namelijk dat mijn lichaam het op dit moment veilig genoeg vind om mee aan de slag te gaan.

En gevoelens van dit kaliber onderdruk ik niet langer meer. Ik kan het.
Dus bedankt voor dit mooie kerstcadeau.

Je bent echt een mooi mens, weet je dat. Hoe jij dingen oppakt en weet te sturen... Ook in je eigen leven. Ik heb echt veel respect voor je. Je bent denk ik wel een voorbeeld voor me, net al meerdere hierzo.
Meen ik oprecht! Als ik jouw postst lees, ben ik jaloers op jouw handelen en jouw inzicht. Je verandert echt iets bij me .

Valkia-the-Bloody schreef: ↑

25-12-2022 23:35

Ik reageer even.

Ben je niet, zul je ook nooit zijn.

Blijf schrijven, blijf in de kracht die het je geeft. Lees terug.

Jij bent niet verantwoordelijk. Hij is dat.

Dankjewel, ik zal blijven schrijven, ik merk dat dit therapeutisch werkt, me de juist richting in stuurt... En ik denk uiteindelijk helpt. Ik ben echt onwijs dankbaar hiervoor

Groene_handdoek schreef: ↑

25-12-2022 23:46

Alles is al gezegd to.
Ik wil je alleen meegeven om dat beeld, van jezelf over 6 a 12 maanden, dusdanig vorm te geven dat je er blij van wordt. Wat wil je bereiken? Hoe wil je dat je leven eruit komt te zien? Hoe voel je je? Visualiseer dat tot je een beeld voor je ziet waar je dus blij van wordt. Dat beeld gaat je helpen om vooruit te komen. Om jezelf te blijven herinneren aan waar je naartoe aan het werken bent.

En tot slot heel veel respect aan alle mensen die hier gereageerd hebben/reageren die in eenzelfde situatie gezeten hebben. Extreem waardevolle bijdragen

Iedereen is hartelijk bedankt..iedereen heeft me laten nadenken, op een manier dat niemand heeft kunnen doen in mijn directe omgeving