Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

lotus77 schreef: ↑

27-12-2022 16:50

Je observeert nu goed wat er gebeurt TO. Weet je wat het goede nieuws is? Dat al dat moeilijke gedoe straks verleden tijd is waarbij jij elke stap moet analyseren en dan met hem moet plannen waarna het toch anders moet, of hij te laat komt, of jij steeds gespannen zit te wachten of hij niet iets raars gaat doen.

Ik weet hoe vermoeiend dit is. Soms kan ik er nog niet over uit hoe makkelijk het allemaal gaat met mijn huidige vriend: "Hee vriend, zullen we oud en nieuw vieren bij Truusje en de bende?" Vriend: "Ja leuk!" of "Nee ik kan niet, maar jij veel plezier he!"

En dat is het dan. Geen gemiep over dat hij eerder naar bed wil, of zeven minuten eerder weg wil, of dat hij niet wil mee-eten of alleen wanneer ze geflambeerde raapsteeltjes met nachtegaaltongetjes serveren of dat hij het met zijn tweetjes wil omdat ik maar even moet nadenken wie er nu belangrijker is, mijn vriendinnen of Hij?

Bedankt
Ik kan me dat goede gevoel nu nog niet voorstellen.
Het is inderdaad nu altijd een gedoe. Hij stelt me inderdaad de keuze tussen mijn vrienden en hij. Ik ben toen hard geweest en ik zei dat ik sowieso zou gaan, hij mee kon gaan... maar ik sowieso zou gaan.
Toen kwam dat hele gebeuren dat hij liever met twee het wilde vieren. Wat moet hij daar doen, hij kent er zo weinig mensen. En dat ik toch wel mijn eigen ding doe, dat hij niet mee ga toch wel alleen ga... Dat ie geen keuze heeft blablabla....
Vorige week begon die dus met "Ik ga niet tot in de nacht door, ik ga wel gewoon naar bed als ik dat wil want we moeten de volgende dag vroeg op en bij zijn famillie zitten.
In eerste instantie had ik maar mee te gaan naar zijn famillie en konden we niet naar mijn vrienden want... zijn familie.
Dus ik heb het zo gedaan dat we het kunnen combineren. Daar had hij uiteindelijk niet veel op in te brengen uiteindelijk. Dus heb ik het idee, dat ie nu express moeilijk gaat doen de kleine dingen.

Lorrelies schreef: ↑

27-12-2022 16:50

Wil je dat? Wil je überhaupt dat hij meegaat? Wil
Je hem tussen je vrienden hebben? Wil hem om middernacht een gelukkig nieuwjaar kussen?
Ik zou er wel over nadenken en consquenties aan je antwoorden verbinden.

Ik weet het dus niet goed... dat is de struggle.
Ik ben nu thuis en ik merk dat ik rustiger in mijn hoofd begin te worden en dingen wat beter kan plaatsen.
Dit zal met momenten heen en weer gaan.

Doreia* schreef: ↑

27-12-2022 17:18

Dat zie je juist. Hij doet moeilijk om het moeilijk.

Hier in mijn relatie ook geen enkele last van dit gemiep.

De uitnodiging komt, kan het ja of nee? Hoe gaan WE het doen? 1 of 2 of niet? Maar in de basis is daar het vertrouwen dat we elkaar het beste gunnen. En waar het leuk leven is.

Dit plannen van jullie gaat niet om de uitnodiging. Maar om wie het wint.

Ja, inderdaad. Je hebt gelijk.
Ik hoef het niet te winnen maar ik voel me al redelijk geïsoleerd momenteel. Ik ga deze week toch eens langs wat mensen in de buurt. Ik merk toch dat die eenzaamheid er voor zorgt dat ik aan hem ga hangen. Dat moet echt snel veranderen en dat zal het ook makkelijker allemaal maken.
Ik begin in mijn hoofd wel iig plannen te maken Maar ik merk dat ik ook weinig zin heb in mensen om me heen de laatste tijd, ik weet niet waar dit vandaan komt

Het zal allemaal wel met elkaar te maken hebben denk ik.

Doreia* schreef: ↑

27-12-2022 17:26

Al je vrienden deugen niet, volgens je vriend? Overal is iets op aan te merken? Hij mag ze niet? Ze kijken volgens hem vast op hem neer?
Kortom, hij zorgt ervoor dat jij er maar niet meer naartoe gaat omdat hij dat niet zo fijn vind?

Klassieke methode.... Isoleren om je in de greep te houden.

Exact wat je schrijft.
Hij heeft echt letterlijk gezegd dat mijn beste vriendin, niet echt een vriendin is... kijk hoe weinig ze voor je doet etc...
komt enkel van een kant, blablabla...
Ze mogen me toch niet...

Ik moet zeggen hij heeft wel kritiek op iedereen. Zelfs random mensen die gewoon buiten op straat lopen, scheld ie soms uit tegen mij dat heb ik altijd wat sneu gevonden. Gewoon omdat ze raar lopen of rare kleding aan hebben... of niet doorrijden in het verkeer.

Koes_1989 schreef: ↑

27-12-2022 17:43

Hoe oud zijn jullie?

Begin 30

SjaanRoeispaan schreef: ↑

27-12-2022 17:51

Toen deed mijn hoofd dit:

Doreia* schreef: ↑

27-12-2022 18:00

Hoe een goede, fijne, leuke, respectvolle, mooie aanvulling zijnde op je leven is HIJ eigenlijk als je zo langzaam kijkt naar zijn geklaag, gezeur, gechagrijn, tegenwerking en neerhalen van werkelijk iedereen?

Is dit iemand die goed bij jou past? In je leven een verbetering vormt? Die je leven heeft geupgrade sinds je bij hem bent?

Ik denk dat het nu heel snel gaat met je nu

Nee het besef wordt met de dag groter.

Koes_1989 schreef: ↑

27-12-2022 18:04

Omdat ik een beeld gevormd had dat we te maken hebben met tieners/begin twintigers die niet echt slagen in hun eerste relatie maar hopeloos verliefd zijn. Dat is niet het geval dus

Nee, maar ik besef me wel dat het er op lijkt.

Doreia* schreef: ↑

27-12-2022 18:07

En ook meer en meer dat hij hier een veel groter aandeel in heeft dan jij.
En dat jij jezelf in allerlei bochten kunt gaan wringen, maar als hij het normaal vind om op iedereen kritiek te hebben, ook gewoon iemand op straat, dan is dit een hopeloze exercitie voor jou. Want dat kun jij bij hem nooit veranderen, als je al kunt denken dat je iemand kunt veranderen. Dat kan niet, alleen jezelf.

En dat ga ik ook doen!
Eest pak ik mijn eenzaamheid aan.... Ik zorg dat ik mijn eigen leven weer goed op de rit heb. En ik ga die stap zetten. Ik heb wel het idee dat dit sneller gaat dan ik had gedacht.
En echt mede door jullie,.... of naja... door jullie! <3