Relaties
alle pijlers
Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig
dinsdag 20 december 2022 om 18:47
Dag forumleden,
Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.
Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.
Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.
Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.
Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.
De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.
Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.
Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.
Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.
Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?
Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag
Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.
Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.
Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.
Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.
Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.
De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.
Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.
Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.
Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.
Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?
Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag
dinsdag 27 december 2022 om 09:43
dinsdag 27 december 2022 om 09:44
Vetomiep82,
Ik herken het. Die wervelwind van gedachten en gevoelens.
Welke gedachtegang volg je wel, wat niet. Wat klopt, wat niet.
Ga bij mensen langs die je vertrouwd en praat daar. Maak het helder en begrijpelijk voor jezelf.
Je hoeft je niet te verontschuldigen. Echt niet. Je hoeft je ook niet schuldig te voelen richting je vriend.
Je was niet in de war geweest als HIJ niet zo raar reageert op alles wat je doet. Je was niet in de war geweest als hij niet aan je haar trekt, zijn handen om je keel doet, je niet opneemt heimelijk , geen seks heeft met je in je slaap.
Allemaal NIET OK!
Hoe zit voor jou de komende week eruit? Welke plannen zijn er?
Bedenk voor jezelf of dat plannen zijn waar je aan kunt, maar vooral ook aan wilt, voldoen of dat je afzegt.
Ik herken het. Die wervelwind van gedachten en gevoelens.
Welke gedachtegang volg je wel, wat niet. Wat klopt, wat niet.
Ga bij mensen langs die je vertrouwd en praat daar. Maak het helder en begrijpelijk voor jezelf.
Je hoeft je niet te verontschuldigen. Echt niet. Je hoeft je ook niet schuldig te voelen richting je vriend.
Je was niet in de war geweest als HIJ niet zo raar reageert op alles wat je doet. Je was niet in de war geweest als hij niet aan je haar trekt, zijn handen om je keel doet, je niet opneemt heimelijk , geen seks heeft met je in je slaap.
Allemaal NIET OK!
Hoe zit voor jou de komende week eruit? Welke plannen zijn er?
Bedenk voor jezelf of dat plannen zijn waar je aan kunt, maar vooral ook aan wilt, voldoen of dat je afzegt.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 27 december 2022 om 09:49
Ik schrik heel erg van de mensen die zeggen dat t allemaal wel meevalt..
Zouden jullie een relatie met deze meneer willen hebben?
ALTIJD naar je onderbuikgevoel luisteren, TO!
Hij is niet goed voor je, maar jij bent verslaafd aan hem, verslaafd aan zijn goedkeuring. Dit is verre van gezond..
Je verdient een partner bij wie je je op je gemak voelt en die jou en jouw gevoelens respecteert, en niet iemand die je eigenwaarde afbreekt.
Zouden jullie een relatie met deze meneer willen hebben?
ALTIJD naar je onderbuikgevoel luisteren, TO!
Hij is niet goed voor je, maar jij bent verslaafd aan hem, verslaafd aan zijn goedkeuring. Dit is verre van gezond..
Je verdient een partner bij wie je je op je gemak voelt en die jou en jouw gevoelens respecteert, en niet iemand die je eigenwaarde afbreekt.
dinsdag 27 december 2022 om 09:50
Heel goed advies, dit!Frizz schreef: ↑27-12-2022 09:35Als je toch eerder bij een professional terecht wil (ook daar kan je deze gevoelens kwijt), Google dan: ‘(naam van jouw gemeente) huiselijk geweld’. Je komt dan op de website van de instantie die in jouw gemeente hulp en begeleiding biedt bij dergelijke situaties.
Er is altijd iemand beschikbaar die al vandaag (telefonisch) met je kan praten, en op korte termijn een afspraak met je kan maken. Chatten kan ook.
Ik denk dat je daar zelfs meer aan hebt dan aan de huisarts (maar: wél de huisarts op de hoogte stellen zodra je deze kan spreken!).
dinsdag 27 december 2022 om 10:03
Koes_1989 schreef: ↑27-12-2022 01:52De huisarts is hier natuurlijk absoluut wel voor! Maar in dit geval wordt het (denk ik) echt enorm opgeblazen. Ik zou haast PTSS krijgen van alleen het lezen vd verhalen hier en dit gaat to geenszins helpen. Ben blij met de tegengeluiden en nee, daarmee vergoelijk ik geen enkele vorm van geweld….
Nou, dan lees je ze toch niet, als je er niet tegen kunt? Het gaat dan ook niet om jou, maar om TO, en zij heeft aangegeven juist wel veel te hebben aan de ervaringsverhalen. Of jij blij bent met de tegengeluiden is dan ook totaal irrelevant.
dinsdag 27 december 2022 om 10:37
dinsdag 27 december 2022 om 11:01
De huisarts loopt enorm achter met normale triage en diagnose van mensen die echt iets hebben. Dat komt omdat ongeveer 70% van de patiënten met psychische klachten zich melden bij de huisarts. Je kan zonder doorverwijzing naar een psycholoog en voor complexe problemen kan je nog veel beter naar het sociaal wijkteam.Grumpywoman schreef: ↑27-12-2022 01:50Hier is de huisarts wel voor, want die kan doorverwijzen, bijvoorbeeld naar de POH. Het is goed als de huisarts op de hoogte is van de situatie, bij het vermoeden van mishandeling bedoel ik dan.
dinsdag 27 december 2022 om 11:28
Nou ik heb toch echt altijd een doorverwijzing van mijn huisarts nodig gehad. En mijn huisarts stond gelukkig ook altijd voor me klaar met mijn psychische problematiek.Paska schreef: ↑27-12-2022 11:01De huisarts loopt enorm achter met normale triage en diagnose van mensen die echt iets hebben. Dat komt omdat ongeveer 70% van de patiënten met psychische klachten zich melden bij de huisarts. Je kan zonder doorverwijzing naar een psycholoog en voor complexe problemen kan je nog veel beter naar het sociaal wijkteam.
Plus, mensen die écht iets hebben? Sinds wanneer valt psychische problematiek daar niet onder?
TO, huisarts is een prima stap.
dinsdag 27 december 2022 om 11:29
Waar heb je dit vandaan?Paska schreef: ↑27-12-2022 11:01De huisarts loopt enorm achter met normale triage en diagnose van mensen die echt iets hebben. Dat komt omdat ongeveer 70% van de patiënten met psychische klachten zich melden bij de huisarts. Je kan zonder doorverwijzing naar een psycholoog en voor complexe problemen kan je nog veel beter naar het sociaal wijkteam.
Huisartsenzorg is zoveel meer dan triageren en diagnoses stellen..
Check relatieproblemen of huiselijk geweld op thuisarts.nl
Daar staat ook dat geadviseerd wordt het met de huisarts te bespreken.
dinsdag 27 december 2022 om 11:35
We hebben niet echt iets afgesproken deze week. Hij zou meegaan zaterdag naar mijn vrienden..
Ik merk dat hij best afstandelijk doet en dat maakt me inderdaad onzeker. Hij is wat stiller en als hij wat stuurt is het veelal geklaag... dat begon al toen ik wegreed.
Maarja...
Ik ben nu op werk en hij heeft vakantie nu.
dinsdag 27 december 2022 om 11:46
Ach wat een nonsens.Paska schreef: ↑27-12-2022 11:01De huisarts loopt enorm achter met normale triage en diagnose van mensen die echt iets hebben. Dat komt omdat ongeveer 70% van de patiënten met psychische klachten zich melden bij de huisarts. Je kan zonder doorverwijzing naar een psycholoog en voor complexe problemen kan je nog veel beter naar het sociaal wijkteam.
I wanna live my life with the volume full!
dinsdag 27 december 2022 om 11:48
Vetomiep82 schreef: ↑27-12-2022 11:35We hebben niet echt iets afgesproken deze week. Hij zou meegaan zaterdag naar mijn vrienden..
Ik merk dat hij best afstandelijk doet en dat maakt me inderdaad onzeker. Hij is wat stiller en als hij wat stuurt is het veelal geklaag... dat begon al toen ik wegreed.
Maarja...
Ik ben nu op werk en hij heeft vakantie nu.
In welk opzicht maakt het jou onzeker?
I wanna live my life with the volume full!
dinsdag 27 december 2022 om 11:58
dinsdag 27 december 2022 om 12:00
Ik denk dat je dit stapje voor stapje moet doen. Het is jouw proces. Niet dat van iemand anders. En jij moet je er prettig bij voelen.
Je hebt al grote stappen gezet. Je bent anders gaan denken, hebt een grens aangeven in gedrag door weg te gaan en niet (continu) te reageren, je hebt gepraat met zijn moeder, belangrijke spullen weggehaald en de huisarts gebeld. Dat is veel in een korte tijd en daar mag je trots op zijn.
Om alles helder te krijgen gaat een tijd duren. Dat is normaal. Misschien helpt het de stappen op papier te zetten die je wilt nemen.
Begin met contact opnemen met jouw familie en vrienden om te praten over deze situatie. Ze kunnen je helpen door te praten, steun en advies. En daarnaast bescherming in geval van nood.
Daarna zou ik de verhuurder vragen de sloten te veranderen en zo'n videodeurbel aan te schaffen.
In het nieuwe jaar kan je dan alles oppakken op mentaal gebied. Om zelf sterker te worden en dit in de toekomst te voorkomen. En te leren beter voor jezelf op te komen en minder aan te trekken van anderen.
Je hebt al grote stappen gezet. Je bent anders gaan denken, hebt een grens aangeven in gedrag door weg te gaan en niet (continu) te reageren, je hebt gepraat met zijn moeder, belangrijke spullen weggehaald en de huisarts gebeld. Dat is veel in een korte tijd en daar mag je trots op zijn.
Om alles helder te krijgen gaat een tijd duren. Dat is normaal. Misschien helpt het de stappen op papier te zetten die je wilt nemen.
Begin met contact opnemen met jouw familie en vrienden om te praten over deze situatie. Ze kunnen je helpen door te praten, steun en advies. En daarnaast bescherming in geval van nood.
Daarna zou ik de verhuurder vragen de sloten te veranderen en zo'n videodeurbel aan te schaffen.
In het nieuwe jaar kan je dan alles oppakken op mentaal gebied. Om zelf sterker te worden en dit in de toekomst te voorkomen. En te leren beter voor jezelf op te komen en minder aan te trekken van anderen.
dinsdag 27 december 2022 om 12:05
Neem deze week voor jezelf.Vetomiep82 schreef: ↑27-12-2022 11:35We hebben niet echt iets afgesproken deze week. Hij zou meegaan zaterdag naar mijn vrienden..
Ik merk dat hij best afstandelijk doet en dat maakt me inderdaad onzeker. Hij is wat stiller en als hij wat stuurt is het veelal geklaag... dat begon al toen ik wegreed.
Maarja...
Ik ben nu op werk en hij heeft vakantie nu.
Focus je op je werk en hou de avonden voor jezelf.
Alleen al het feit dat hij niet de moeite neemt om jouw kant op te komen om eten voor je te maken als je uit werk komt, is al voldoende om te laten zien waar zijn prioriteiten liggen hoor. Andersom had jij dat vast wel gedaan.
Neem deze hele week voor jezelf. Dat mag. Dat doet hij ook.
Aan geklaag mag hij zelf gaan werken, daar heeft hij nu mooi vakantie voor.
Zaterdag lekker met je vrienden op pad! Goed afgesproken! Ik ben benieuwd of hij mee komt. Zo niet, zijn verlies. Jij kiest voor je vrienden. Niet voor hem. De uitnodiging ligt er. Jij gaat met hen mee. Hij kan je daar zien, treffen en een leuke avond hebben, of hij mag in zijn eentje in zijn schuur zitten blowen, rukken en chagrijnig zijn. Dat is allemaal ZIJN keuze. Niet de jouwe.
Jij hebt je leven op de rit. Hij kan aansluiten. Of niet.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 27 december 2022 om 12:05
Dat dateert nog vanuit de tijd dat de huisarts moest doorverwijzen en natuurlijk, als er sprake is van ernstige mishandeling dan ga je naar de huisarts. Maar hier is geen klap gevallen, er zijn geen kinderen bij betrokken, er is geen sprake van dwang, niks van dit alles. Het is gewoon een slechte relatie waarmee de TO elk moment kan stoppen. En daar zal ze heus verdrietig over zijn. Dat is allemaal heel normaal. Heb je echt geen huisarts voor nodig. De huisarts komt niet meer toe aan zijn echte werk, daarom kan TO pas op 6 januari terecht. Je zal maar iets ernstigs hebben…Allemansvriendin schreef: ↑27-12-2022 11:29Waar heb je dit vandaan?
Huisartsenzorg is zoveel meer dan triageren en diagnoses stellen..
Check relatieproblemen of huiselijk geweld op thuisarts.nl
Daar staat ook dat geadviseerd wordt het met de huisarts te bespreken.
dinsdag 27 december 2022 om 12:22
Ik denk dat de verhalen die je hier leest juist duidelijk maken (hoe onvoorstelbaar dat ook is) hoe relatief vaak deze vorm van misbruik voorkomt. Ook denk ik dat iedereen die hier ervaring mee heeft, in welke vorm dan ook, het ongeloof (jouw ongeloof) herkent, want daar begint het allemaal mee en daarom duurt het vaak zo lang voordat het besef echt doordringt. Dit is ook precies de twijfel die je terugleest bij TO: zo erg zal het toch niet zijn, dit kan toch niet, die man is toch ook heel lief voor haar? In elke relatie is toch wel eens wat?Koes_1989 schreef: ↑27-12-2022 01:52De huisarts is hier natuurlijk absoluut wel voor! Maar in dit geval wordt het (denk ik) echt enorm opgeblazen. Ik zou haast PTSS krijgen van alleen het lezen vd verhalen hier en dit gaat to geenszins helpen. Ben blij met de tegengeluiden en nee, daarmee vergoelijk ik geen enkele vorm van geweld….
Maar als je dan leest dat zijn eigen moeder (!!) weet dat hij ‘altijd zo geweest is’ en dat zíj zelfs bang voor hem is (ze durfde haar telefoonnummer nauwelijks aan TO te geven), dan denk ik toch dat er meer speelt.
Tegengeluiden zijn prima, maar als een TO duidelijk bang is en geen stappen durft te zetten, kun je maar beter uitgaan van het ergste. Zelfs als dat later onterecht blijkt te zijn geweest. Het omgekeerde scenario is erger, tenslotte. En vooral: voor een slachtoffer is het júist zo enorm belangrijk om geloofd te worden, want ze gelooft het zélf niet echt en twijfelt aan alles, vooral aan zichzelf.
dinsdag 27 december 2022 om 12:27
Op wat de feitelijke situatie is. Er is geen gezamenlijk bezit, er zijn geen kinderen, ze heeft gewoon een eigen huis, ze heeft een auto, hij houdt haar niet gevangen, ze kan het gewoon uitmaken.
dinsdag 27 december 2022 om 12:42
Heerlijk, zo'n simplistische kijk op de dingen. Ik zou zeggen: lees het hele topic nog even terug, vooral de bijdragen van de ervaringsdeskundigen. En ga je dan kapot schamen omdat je de situatie waar TO inzit, bagatalliseert.
dinsdag 27 december 2022 om 12:44
Ik kan je zeggen vanuit professionele ervaring dat huisartsen dat wanneer zij worden geïnformeerd door een derde over huiselijk geweld en/of gezinsproblematiek dat zij doorgaans als volgende stap de patient uitnodigen om er zelf ook over in gesprek te gaan. Ook als zij druk zijn.Paska schreef: ↑27-12-2022 11:01De huisarts loopt enorm achter met normale triage en diagnose van mensen die echt iets hebben. Dat komt omdat ongeveer 70% van de patiënten met psychische klachten zich melden bij de huisarts. Je kan zonder doorverwijzing naar een psycholoog en voor complexe problemen kan je nog veel beter naar het sociaal wijkteam.
Die taak hoort echt bij de huisarts.
•
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
