Relaties
alle pijlers
Ongevraagd advies van partner.
woensdag 12 april 2023 om 13:27
Vooraf even een klein stukje achtergrond:
Ik ben opgegroeid in een ongezonde situatie. Dit heeft veel gedaan met mijn gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Er is mij vaak verteld dat ik niks kan en nergens goed in ben. Inmiddels heb ik dat zelfbeeld aardig af weten te schudden. Ik ben mij er echter van bewust dat onderstaande kwestie deze onzekerheid weer boven brengt en dit mij daarom extra gevoelig maakt.
Mede daarom vind ik het lastig te beoordelen of ik nou een punt heb met mijn bezwaar tegen dit gedrag van mijn partner of dat zijn gedrag heel onschuldig/normaal is en ik gewoon overdreven gevoelig ben door mijn verleden.
Daarom zou ik graag eens horen hoe anderen dit zien, hier gaat ie dan:
Mijn man is breed geïnteresseerd en heeft daarom kennis over van alles. Naast het vergaren van deze kennis, is hij ook dol op het delen ervan. Dit resulteert in veel (door mij ongevraagd) advies op allerlei vlakken. Ik geef even een paar voorbeelden;
Als we in de auto zitten en ik rij, adviseert hij mij welke route ik het beste kan rijden, waar ik kan parkeren, waar ik voor kan sorteren enz. Eenmaal op de parkeerplaats wijst hij vervolgens een geschikte plek aan.
Als ik heb gekookt adviseert hij mij regelmatig hoe ik het de volgende keer "nog lekkerder" kan maken. Door bijvoorbeeld te zeggen: "Het was lekker, het zou nog lekkerder zijn met walnoten erin" of "het was nog lekkerder geweest als het net wat langer/korter in de oven was geweest".
Als ik een deur ga schilderen helpt hij mij eraan denken hoe dit moet: "Denk je eraan goed te ontvetten, voordat je gaat schuren?"
Het blijft niet altijd bij woordelijk advies. Hij handelt ook wel eens ongevraagd, door bijvoorbeeld als ik aan het koken ben en hij binnenkomt het vuur hoger of lager te zetten of een deksel ergens op of af te doen.
Vaak gaan deze adviezen en handelingen in tegen mijn oorspronkelijke plan. Ik voel mij daardoor dan dus gecorrigeerd of "op de vingers getikt". Het voelt voor mij alsof mijn eigen initiatief of inzicht nooit goed genoeg is. Alsof ik altijd afhankelijk ben van zijn goedkeuring.
Vooropgesteld; hij zegt of doet dit soort dingen nooit op een nare of negatieve manier. Ik ben ervan overtuigd dat hij het oprecht goed/helpend bedoelt. Hij heeft er dan ook geen begrip voor dat ik dit vervelend vind. Hij vindt dat dit echt bij mij ligt. Hij zegt: "Zo ben ik nu eenmaal. Je weet dat ik het goed bedoel, dus dan hoef je er geen aanstoot aan te nemen. Als dat toch gebeurt ligt dat bij jezelf".
Ik probeer vaak uit te leggen wat dit gedrag bij mij oproept en vraag hem er daarom op te letten mij niet steeds te 'verbeteren' (zoals ik het dus ervaar). Hij vindt dat ik aan de bak moet met mijn onzekerheid en dat daar de sleutel ligt voor het oplossen van deze steeds terugkomende frustratie.
Samengevat dus eigenlijk: ben ik ik nou gek?
Ik ben opgegroeid in een ongezonde situatie. Dit heeft veel gedaan met mijn gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. Er is mij vaak verteld dat ik niks kan en nergens goed in ben. Inmiddels heb ik dat zelfbeeld aardig af weten te schudden. Ik ben mij er echter van bewust dat onderstaande kwestie deze onzekerheid weer boven brengt en dit mij daarom extra gevoelig maakt.
Mede daarom vind ik het lastig te beoordelen of ik nou een punt heb met mijn bezwaar tegen dit gedrag van mijn partner of dat zijn gedrag heel onschuldig/normaal is en ik gewoon overdreven gevoelig ben door mijn verleden.
Daarom zou ik graag eens horen hoe anderen dit zien, hier gaat ie dan:
Mijn man is breed geïnteresseerd en heeft daarom kennis over van alles. Naast het vergaren van deze kennis, is hij ook dol op het delen ervan. Dit resulteert in veel (door mij ongevraagd) advies op allerlei vlakken. Ik geef even een paar voorbeelden;
Als we in de auto zitten en ik rij, adviseert hij mij welke route ik het beste kan rijden, waar ik kan parkeren, waar ik voor kan sorteren enz. Eenmaal op de parkeerplaats wijst hij vervolgens een geschikte plek aan.
Als ik heb gekookt adviseert hij mij regelmatig hoe ik het de volgende keer "nog lekkerder" kan maken. Door bijvoorbeeld te zeggen: "Het was lekker, het zou nog lekkerder zijn met walnoten erin" of "het was nog lekkerder geweest als het net wat langer/korter in de oven was geweest".
Als ik een deur ga schilderen helpt hij mij eraan denken hoe dit moet: "Denk je eraan goed te ontvetten, voordat je gaat schuren?"
Het blijft niet altijd bij woordelijk advies. Hij handelt ook wel eens ongevraagd, door bijvoorbeeld als ik aan het koken ben en hij binnenkomt het vuur hoger of lager te zetten of een deksel ergens op of af te doen.
Vaak gaan deze adviezen en handelingen in tegen mijn oorspronkelijke plan. Ik voel mij daardoor dan dus gecorrigeerd of "op de vingers getikt". Het voelt voor mij alsof mijn eigen initiatief of inzicht nooit goed genoeg is. Alsof ik altijd afhankelijk ben van zijn goedkeuring.
Vooropgesteld; hij zegt of doet dit soort dingen nooit op een nare of negatieve manier. Ik ben ervan overtuigd dat hij het oprecht goed/helpend bedoelt. Hij heeft er dan ook geen begrip voor dat ik dit vervelend vind. Hij vindt dat dit echt bij mij ligt. Hij zegt: "Zo ben ik nu eenmaal. Je weet dat ik het goed bedoel, dus dan hoef je er geen aanstoot aan te nemen. Als dat toch gebeurt ligt dat bij jezelf".
Ik probeer vaak uit te leggen wat dit gedrag bij mij oproept en vraag hem er daarom op te letten mij niet steeds te 'verbeteren' (zoals ik het dus ervaar). Hij vindt dat ik aan de bak moet met mijn onzekerheid en dat daar de sleutel ligt voor het oplossen van deze steeds terugkomende frustratie.
Samengevat dus eigenlijk: ben ik ik nou gek?
woensdag 12 april 2023 om 17:52
Ik herken ook heel erg die twijfel. Ik heb ADHD en ik ben dus ook chaotisch. Maar door hem kreeg ik echt het idee dat alles wat ik deed verkeerd was. En hij had ook vaak wel gelijk dat dingen beter konden en daardoor ging ik nog meer aan mezelf twijfelen. En inderdaad voor hij thuis kwam nog even checken of alles wel was zoals hij het wou.Hannah66 schreef: ↑12-04-2023 17:14O! Wat herkenbaar. OP’s twijfel over of ik nou overgevoelig was voor het constante commentaar en ingrijpen op mijn leven en handelen heb ik jaren meegemaakt. Ben ik nou gek? Overgevoelig? Geef ik dan mijn grenzen niet aan? Na een flinke therapie en vele pogingen het bespreekbaar te maken heb ik mijn biezen gepakt. Ik had al de schaduw was mijn bestraffende ouders op mijn schouders, daar hoef ik niet dagelijks meer van van mijn eigen ‘vriend’. Wat zeker bijdroeg aan de beslissing te vertrekken (een paar maanden geleden) was dat hij - toen hij niet meer werkte- het voor alles en iedereen beter wist. Breek me de bek niet open! OP dank voor het delen en alle anderen bedankt voor het bevestigen dat er nu eenmaal irritante betweters zonder zelfreflectie rondlopen. Want om eerlijk te zijn overvalt de twijfel ik de keiharde zeikerd ben me nog af en toe.
En hij was echt echt geen nare man. Hij bedoelde het vaak goed en was ook erg met me begaan maar ook door mijn adhd zag hij me volgens mij wel als "zwakker" en als iemand waar hij voor moest zorgen.
Net zoals de man van to dat heeft omdat zij een pnd heeft gehad. Wat overigens gewoon iedereen kan overkomen.
Dit soort mannen hebben zelf niet door hoe irritant ze zijn. Ik raad to ook echt een scheiding aan. Deze man gaat nooit veranderen. Ik weet wel zeker dat ze helemaal opbloeit zonder hem.
woensdag 12 april 2023 om 17:55
In feite heb je twee keuzes: of je legt je erbij neer en accepteert dit gedrag, of je gaat voor jezelf opkomen en dat betekent dat het gaat schuren in de relatie.Boginja schreef: ↑12-04-2023 17:23Weet je, de eerste paar pagina's dacht ik: Misschien moet ik hem dit topic laten lezen. Zodat hij kan zien dat ik niet alleen sta in mijn gevoeligheid hierover.
Maar nu ik de laatste pagina's lees denk ik dat hij die reacties gaat wegzetten als 'hysterisch en opjuttend'.
Weet je het is heel fijn om de bevestiging te krijgen dat ik niet gek ben, maar in concrete zin brengt het met weinig verder. Zolang hij het punt niet snapt heb ik er niet veel aan dat de rest van de wereld het wel snapt.
Nog even ter verduidelijking; ik ben zelf ook heel koppig. Ik heb wel degelijk altijd gevonden dat ik gelijk heb in mijn frustratie en dat ook altijd laten weten. Het is niet zo dat ik bang en gedienstig in een hoekje kruip.
Ik word er alleen heel moedeloos van dat ik met al mijn uitleg geen vorderingen maak, hij snapt oprecht niet wat hij verkeerd doet. Of eigenlijk vindt hij helemaal niet dat hij iets verkeerd doet.
woensdag 12 april 2023 om 17:55
Oef. Zelfs mijn kind met ASS, behept met weinig empathie, nauwelijks een filter en botter dan bot, zou nog weten dat dit echt niet kan en het dan maar alleen bij “ gecondoleerd “ houden.Boginja schreef: ↑12-04-2023 17:45Ja totaal. Hij heeft tegen een nabestaande wel eens gezegd dat je je gewoon voor moet stellen dat iemand geëmigreerd is, dan zie je diegene ook niet meer.
Snapte hij ook oprecht niet waarom je zoiets niet kunt zeggen, was heel goed bedoeld. Is bijna grappig, als het niet zo pijnlijk was.
woensdag 12 april 2023 om 17:57
Maar aan dat gevoel dat het bij jou oproept, daar kun je wel iets aan doen. In therapie kun je dat afleren en vervangen door nieuw gevoel en gedrag.Boginja schreef: ↑12-04-2023 17:32Het is ook niet dat de pleuris uitbreekt als ik aankondig dat we friet eten hoor, dat gebeurt wel vaker. Maar dus nooit zonder dat ik daar het gevoel aan overhoud dat ik heb 'gefaald'. En dat gevoel is dus diepgeworteld.
De opmerkingen die hij maakt triggeren dit gevoel. Maar het gevoel zat er al lang voordat ik hem leerde kennen. Hij is niet der veroorzaker hiervan. Alleen zijn ondoordachte en vaak ongevoelige handelen zijn een hele slechte match met mijn onzekerheid.
woensdag 12 april 2023 om 18:39
Volgens mij zijn er twee punten:
Je wil dat hij jou ziet. Heel logisch maar zo te lezen kan hij dat niet. Ik denk dat dit accepteren of vertrekken is.
Je wil dat hij rekening met jou houdt. Dat kan hij wel, maar hij moet dan weten dat het er niet toe doet of hij het eens is met jouw wens. Hij hoeft het alleen maar uit te voeren.
- als ik werk blijft dit gordijn dicht
- geen commentaar als ik kook
- geen commentaar als ik rij
Dat zal even flink wrijving geven, maar ik denk wel dat het haalbaar is.
Je wil dat hij jou ziet. Heel logisch maar zo te lezen kan hij dat niet. Ik denk dat dit accepteren of vertrekken is.
Je wil dat hij rekening met jou houdt. Dat kan hij wel, maar hij moet dan weten dat het er niet toe doet of hij het eens is met jouw wens. Hij hoeft het alleen maar uit te voeren.
- als ik werk blijft dit gordijn dicht
- geen commentaar als ik kook
- geen commentaar als ik rij
Dat zal even flink wrijving geven, maar ik denk wel dat het haalbaar is.
Het is zoals het is
woensdag 12 april 2023 om 18:47
florence13 schreef: ↑12-04-2023 13:37Heerlijk dit! Hij 'is gewoon zo' en jij 'moet aan jezelf werken'. Draai het eens om: 'nou manlief, boginja is gewoon zo, dus werk aan jezelf en pas je een beetje aan.'
Overigens is het mij wel bekend, mijn broer doet dat ook, bloedirritant. Ik heb een hele week elke keer als hij het deed 'ja brilsmurf' gezegd en toen werd het minder.
o ik pis in m'n broek van t lachen.Ik ken er ook zoeen dit ga ik proberen.
Been there, done that, got the T-shirt.
woensdag 12 april 2023 om 18:51
Begin je te zien wat voor afschuwelijke mindfuck dit is? Want zo'n opmerking impliceert: jij ben je zelf niet in staat om aan jezelf te denken, daar heb je een reminder van hem voor nodigBoginja schreef: ↑12-04-2023 17:11Het boeit hem wel als ik niet oke ben. Mede door mijn niet altijd even stabiele verleden, is hij regelmatig bezorgd over mijn (mentale) gezondheid. Hij wijst me er dan juist op om aan mezelf te denken.
Dat hij slecht op me af kan stemmen is wel een feit, maar ik denk dat dat meer onkunde dan onwil is. Hij denkt er ook gewoon niet aan.
Het zou heel goed onkunde kunnen zijn. Maar dat maakt niet uit: zijn gedrag beïnvloedt jou. Als hij er niet mee kan stoppen of wil stoppen, doet er niet toe, hij stopt niet.
woensdag 12 april 2023 om 19:06
Ik heb bijgelezen en val van de ene in de andere verbazing. Je blijft hem verdedigen / goed praten. Alles onder het mom van “hij is zo” en “hij kan er niks aan doen”. Zelfs als dat zo is, kun jij kiezen of je dat wilt accepteren.
Ga ermee aan de slag (samen of alleen), want verdorie dit gaat alleen maar slechter. Je zult je alleen maar meer gaan ergeren aan zijn kleinerend gedrag, want dat is het! Je verleden zal best een rol spelen in je gevoel, maar het is geen antwoord op alles.
Ga ermee aan de slag (samen of alleen), want verdorie dit gaat alleen maar slechter. Je zult je alleen maar meer gaan ergeren aan zijn kleinerend gedrag, want dat is het! Je verleden zal best een rol spelen in je gevoel, maar het is geen antwoord op alles.
woensdag 12 april 2023 om 19:41
Voel je je schuldig dat hij zoveel op moest vangen toen jij uitviel? Ook als je ergens wel weet dat dat niet terecht is kan zo’n gevoel toch aardig dwars zitten. Best zinvol om nog eens samen naar te kijken bij relatietherapie.
Staat hij open voor nogmaals relatietherapie, denk je?
Staat hij open voor nogmaals relatietherapie, denk je?
Het is zoals het is
woensdag 12 april 2023 om 19:49
Hoe meer ik lees, hoe meer ik het zie als een macht spel. Dat kan van hem uit ook onbewust zijn, maar het lijkt er wel te zijn. Je zit met een knoop in je buik als je niet alles hebt gedaan als hij thuiskomt. Daarin oefent hij dus al macht over je uit, hij wijst jouw op je gezondheid, ook een vorm van macht op de wijze zoals hij het zegt.
Over die opmerking aan de nabestaanden hebben we het maar niet. Hij heeft weinig empathie lijkt het.
Zoek professionele hulp voor jezelf om te reflecteren, om aan je onzekerheid te werken.
Over die opmerking aan de nabestaanden hebben we het maar niet. Hij heeft weinig empathie lijkt het.
Zoek professionele hulp voor jezelf om te reflecteren, om aan je onzekerheid te werken.
woensdag 12 april 2023 om 22:59
donderdag 13 april 2023 om 07:04
donderdag 13 april 2023 om 07:10
Hij benadert jou als 'incompetent', maar eerlijk gezegd doe jij hetzelfde bij hem door te denken dat hij niet kan veranderen.
Hij is een intelligente volwassen man en hij kwetst jou.
Misschien kan jij er baat bij hebben om wat zekerder in je schoenen te staan, maar dat staat los van wat hij doet.
Iedereen vertelt je hier dat het objectief gezien irritant gedrag is.
En jij ontneemt hem de kans daarin te groeien en ook zijn relaties met anderen te verbeteren, doordat je zegt: hij is nou eenmaal zo.
Dus: geef je grenzen aan. Als jij het niet meer accepteert, hoeft hij het niet te begrijpen, maar hij zal mee moeten bewegen.
Hij is een intelligente volwassen man en hij kwetst jou.
Misschien kan jij er baat bij hebben om wat zekerder in je schoenen te staan, maar dat staat los van wat hij doet.
Iedereen vertelt je hier dat het objectief gezien irritant gedrag is.
En jij ontneemt hem de kans daarin te groeien en ook zijn relaties met anderen te verbeteren, doordat je zegt: hij is nou eenmaal zo.
Dus: geef je grenzen aan. Als jij het niet meer accepteert, hoeft hij het niet te begrijpen, maar hij zal mee moeten bewegen.
donderdag 13 april 2023 om 07:31
Zelfs kinderen hebben recht op complimenten als ze zich een nieuwe taak eigen proberen te maken. Het is bepaald giftig om alleen te zeggen wat er mis aan is ook al doe je dat nog zo aardig. Het is heel makkelijk om iets beter te kunnen dan een kind. Bijna alles kan een volwassene beter dan een kind. Het is juist de taak van de ouder om het kind met zelfvertrouwen te laten opgroeien ook al maakt hij nog fouten.
En in dit geval ben je helemaal zijn kind niet. Hij hoeft jou helemaal niet op te voeden of les te geven. Dat is niet alleen zijn taak niet maar ook schadelijk in een relatie waarbij jullie gelijk zouden moeten zijn, ongeacht de fouten.
Misschien moedig je dit ongewild aan en wil jij onbewust dat hij zich sterker voelt dan jij? Zodat jij je veiliger voelt? En misschien een soort van macht over hem denkt te hebben daardoor? Misschien wel vergezocht maar dit zou een rol kunnen spelen.
En in dit geval ben je helemaal zijn kind niet. Hij hoeft jou helemaal niet op te voeden of les te geven. Dat is niet alleen zijn taak niet maar ook schadelijk in een relatie waarbij jullie gelijk zouden moeten zijn, ongeacht de fouten.
Misschien moedig je dit ongewild aan en wil jij onbewust dat hij zich sterker voelt dan jij? Zodat jij je veiliger voelt? En misschien een soort van macht over hem denkt te hebben daardoor? Misschien wel vergezocht maar dit zou een rol kunnen spelen.
Dan moet het maar zoals het kan
donderdag 13 april 2023 om 07:44
als normale mensen "denk je aan jezelf zeggen", is dat primaCreatieveling schreef: ↑12-04-2023 22:59Aan een opmerking als: denk je aan jezelf zie ik weinig kwaad in.
Maar bij grensoverschrijdende types betekent het vooral "als jij je grenzen niet duidelijk aangeeft, ga ik er overheen hoor"
donderdag 13 april 2023 om 07:51
Toen ik nog thuis woonde kon mijn pa dat ook altijd zo goed, wist het altijd beter. Of tijdens het koken opeens inderdaad extra kruiden erbij gooien of vuur hoger of lager zetten.
Deed hij dan als je je even omdraaide, moet er niet aan denken weer terug te gaan wonen met zo iemand.
Vandaag de dag weet hij nog steeds alles beter, het siert iemand gewoon niet.
Laatst waren mijn ouders op de koffie en we hadden het over dat onze fietsband lek was en dat we deze wilde maken vandaag.
Mijn ma uitzichzelf: Oh joh doen we dat toch even samen, leuk geen probleem. Dus ik en mijn ma fietsband plakken en ja hoor wie stond er binnen 5 minuten naast om het over te nemen, omdat meneer vond dat zijn manier beter was.
Mijn ma en ik dachten zoek het uit en zijn lekker binnen koffie gaan drinken en hebben de mannen alles laten doen... en dag hé
Overigens kan mijn eigen partner er ook wat van, maar dan meer in corrigeren als ik iets verkeerd uitspreek. Al zo vaak iets van gezegd. Laatst pakte zijn eigen zus hem terug oh wat was dat heerlijk om te zien!
Wij hebben overigens de regel dat in de auto we ons niet bemoeien met andermans/elkaar rijgedrag.
Deed hij dan als je je even omdraaide, moet er niet aan denken weer terug te gaan wonen met zo iemand.
Vandaag de dag weet hij nog steeds alles beter, het siert iemand gewoon niet.
Laatst waren mijn ouders op de koffie en we hadden het over dat onze fietsband lek was en dat we deze wilde maken vandaag.
Mijn ma uitzichzelf: Oh joh doen we dat toch even samen, leuk geen probleem. Dus ik en mijn ma fietsband plakken en ja hoor wie stond er binnen 5 minuten naast om het over te nemen, omdat meneer vond dat zijn manier beter was.
Mijn ma en ik dachten zoek het uit en zijn lekker binnen koffie gaan drinken en hebben de mannen alles laten doen... en dag hé
Overigens kan mijn eigen partner er ook wat van, maar dan meer in corrigeren als ik iets verkeerd uitspreek. Al zo vaak iets van gezegd. Laatst pakte zijn eigen zus hem terug oh wat was dat heerlijk om te zien!
Wij hebben overigens de regel dat in de auto we ons niet bemoeien met andermans/elkaar rijgedrag.
donderdag 13 april 2023 om 09:04
Ja hij houdt idd meer rekening met de kamerplanten dan met jou.
donderdag 13 april 2023 om 10:33
Ik zou eens een week lang al dit soort dingen opschrijven in een notitieboekje en hem dan terug laten lezen. Misschien dat dan toch het inzicht komt dat het too much is ?
Ik snap sommige dingen prima - zoals dat "met walnoten lijkt me dit nog lekkerder". In normale omstandigheden kan je dan inderdaad het gewoon als een leuke suggestie zien. Maar omdat het in de tsunami van betweterigheid zit, is dit weer een van de zovele bemoei dingen.
Je kan hem beter teruggeven: je bent mijn vader niet - je hoeft me niet meer op te voeden.
Ik snap sommige dingen prima - zoals dat "met walnoten lijkt me dit nog lekkerder". In normale omstandigheden kan je dan inderdaad het gewoon als een leuke suggestie zien. Maar omdat het in de tsunami van betweterigheid zit, is dit weer een van de zovele bemoei dingen.
Je kan hem beter teruggeven: je bent mijn vader niet - je hoeft me niet meer op te voeden.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 13 april 2023 om 10:41
Sorry, maar deze logica volg ik echt volstrekt niet. Ze heeft het aangegeven. Meerdere keren. Vervolgens besluit hij daar niks mee te doen. Wat moet ze nou nog meer? Moet ze zich in duizend bochten wringen om het toch maar duidelijk te maken want anders ontneemt ze HEM een kans? En waarom is het überhaupt haar verantwoordelijkheid dat hij weigert hier iets aan te veranderen? Hij weet het echt wel, hoor. Het is niet dat ze zich stilzwijgend zit te ergeren.Dropdrop schreef: ↑13-04-2023 07:10Hij benadert jou als 'incompetent', maar eerlijk gezegd doe jij hetzelfde bij hem door te denken dat hij niet kan veranderen.
Hij is een intelligente volwassen man en hij kwetst jou.
Misschien kan jij er baat bij hebben om wat zekerder in je schoenen te staan, maar dat staat los van wat hij doet.
Iedereen vertelt je hier dat het objectief gezien irritant gedrag is.
En jij ontneemt hem de kans daarin te groeien en ook zijn relaties met anderen te verbeteren, doordat je zegt: hij is nou eenmaal zo.
Dus: geef je grenzen aan. Als jij het niet meer accepteert, hoeft hij het niet te begrijpen, maar hij zal mee moeten bewegen.
Echt een enorme wereld-op-zijn-kop-reactie, dit.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 13 april 2023 om 11:09
Hij zegt 'ik ben nu eenmaal zo, dat heb je te accepteren". TO zegt niet "hij is nu eenmaal zo". Hij wil niet veranderen, daar is hij duidelijk in richting TO. Hij is in relatietherapie op zijn gedrag gewezen, maar uiteindelijk is zijn gedrag niet definitief veranderd. Grenzen aangeven is natuurlijk wel belangrijk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
