Onwijs leuke relatie maar veel moeite met wat er gebeurd is.

Hi! Advies gevraagd

Sinds kort onwijs gelukkig met een nieuwe partner, alles goed en er is in die maanden niets voorgevallen. Na een rot periode met een zware burnout dacht ik echt weer gelukkig te kunnen worden.

Tot dat we op een avond naar de bar gingen, uit het niets kreeg ik van hem twee middelvingers, twee want na de eerste keer vroeg ik waar dit op sloeg en toen kreeg ik er nog een. Ik was behoorlijk pissig want er was geen grappige context en we hadden net een leuk weekend samen gehad. Toch besloten om naar de bar te gaan om voetbal te kijken om de avond niet te verzieken.

Eenmaal in de bar, blijk ik me verschrikkelijk te hebben gedragen, praten met andere mannen en erg amicaal, er is verder niets meer gebeurd dan praten. Dit zorgde ervoor dat mijn partner heel erg jaloers werd en hij ging weg. Heeft een keer gevraagd of ik mee naar huis ging, maar ik wilde blijkbaar niet. Toen hij toch weg ging met de auto, ben ik naar zijn huis gelopen. 10 minuten later was ik daar. Hij heeft me gezegd dat ik de sleutels moest inleveren van zijn huis en ik wilde zelf naar huis gaan. Ik woon zelf op 30 minuten rijden bij hem vandaan en ken niemand in zijn dorp.

Zelf weet ik dus helemaal niets meer van de avond dan dat ik 1 bier en 1 shotje op had. 20 minuten later ging het licht uit en weet ik dus ook niet dat ik gepraat heb met andere jongens en hoe het is verlopen met de sleutel inleveren. Deze info heb ik dus uit whatsappjes en veel praten met mensen daarna met mn partner. Eenmaal thuis was ik helemaal helder en vertrouwde het niet. Ik heb mijn urine opgevangen en een GHB test gedaan. Ik was verder op de avond niet meer naar de wc gegaan dus was mijn eerste urine sinds wat ik gedronken had. De test bleek positief en ik ben dus blijkbaar daar gedrogeerd. Ik heb contact gezocht met de eigenaresse en ze heeft niets raars gemerkt, we kwamen wel beschonken over. Hij had wel aardig wat gedronken.

Ik ben in totaal 3 uur kwijt, het ergste is dat ik dus niets weet van dat en op een vreemde plek mijn bewustzijn kreeg. Ik heb hem heel vaak gebeld maar hij reageerde niet. Het leek me niet slim verder te rijden dus toen heb ik mijn vader gebeld nadat ik hem op geen enkele manier te pakken kreeg. Hij heeft mij opgehaald. Ben zelf al wel ruim volwassen haha maar omdat ik niemand in de buurt had, en echt niet alleen naar huis kon maar ook niet daar kon blijven.

Hij wist wat er die dacht was gebeurd en dat ik niets meer kan herinneren door de WhatsApp die ik heb gestuurd. Hij heeft zijn profielfoto verwijderd met mij en me gezegd dat het klaar is tussen ons.

Nu zegt hij dat z'n telefoon op stil stond en onwijs moe was, klopt ook wel door zijn beroep had hij die nacht daarvoor gewerkt. Hij heeft spijt dat die de dag daarna niet goed heeft gehandeld. En als ik me echt zo verschrikkelijk heb gedragen snap ik dat die op dat moment bood was.

We hebben naderhand veel gepraat en hij kreeg ontzettend veel spijt. Het zou nooit meer voorkomen en ik moest beloven dat ik niet meer met jongens zou praten, want ik heb hem genegeerd. Ik denk dat dat kwam door die middelvingers.

Ik heb ook spijt van wat ik heb gedaan maar ik weet er niets meer van, maar weet wel dat ik absoluut geen flirt ben. Hij heeft daar veel moeite mee omdat zijn ex vrouw een affaire had.

Drie weken later na veel praten heb ik toegezegd om het nog een keer te proberen. Zelf zit ik er nog steeds met wat er is gebeurd en het niet weten wat er in die tussentijd is gebeurd. Ik zal moeten accepteren dat ik nooit zal weten wat er is gebeurd en wie dat in mn drinken heeft gedaan.

Ik kom bij hem thuis en alles is als vanouds, niets sorry of een bloemetje of wat voor een gebaar dan ook dat ik merk dat hij er echt spijt van heeft. We gaan gewoon door met de orde van de dag. Op een gegeven moment komt er een vriend langs. Toen hij weg ging zei hij dat deze vriend hem op een bepaalde datingsite had gewezen en dat hij daar toen op is gegaan. Heeft er 6 maanden op gezeten en toen 12 vrouwen daar vandaan gehaald.

Dit zorgde bij mij voor zo een woede. Zelf heb ik lang niet eens zo veel partners gehad in mn hele leven. Hij is 6 jaar vrijgezel geweest na de scheiding van zijn vrouw en ik durf niet eens te vragen hoeveel vrouwen het er dan wel niet in totaal zijn geweest. Ook al wist ik vanaf het begin dat het er heel erg veel waren want dat had hij al eerder verteld.

Opzich kan ik er mee leven en voel ik me kinderachtig dat ik er zo mee zit, want het verleden is het verleden, en voel niet echt een jaloezie. Alleen dat er zo een opmerking uitkomt op een dag dat we het goed hadden moeten maken doet mij pijn en voelde zo respectloos en nu deed het wel pijn. Maar ik hou wel oprecht van hem en we hebben het daarvoor echt heel goed gehad. Er is niets raars gebeurd hiervoor.

Misschien doet het pijn omdat ik nog niet helemaal verwerkt heb dat hij me toen heeft laten zitten, hij heeft me in die drie weken daar ook niet mee geholpen, weinig naar gevraagd en ook niet gevraagd hoe het met mij persoonlijk ging. Wel gezegd dat hij onwijs veel spijt heeft. Hij weet dat ik er nog wel mee zit en het was voor mij heel wat om hem een tweede kans te geven. En dan komt er zo een opmerking uit. Ik heb het even zo gelaten en kwam twee dagen later weer op bezoek. Toen ik binnenkwam geen kus of wat leuk dat je er bent, hij ging lekker door met de afwas. Ik heb geprobeerd een leuk gesprek te voeren en te kijken of het nog wat werd die dag, ondanks de woede die ik nog had van vrijdag, maar kreeg overal een gesloten antwoord op dus ben maar met zijn kinderen gaan voetballen. Einde van de dag vraagt hij of er iets is, omdat ik ook geen toenadering meer zocht

Toen is de bom gebarsten en ben ik heel erg boos geworden. Nu voel ik me daar een beetje lullig om want echt iets ergs heeft hij niet gedaan.

Ben ik nu kinderachtig of is dit gewoon een slechte vent want ik ben onwijs in dubio. Alleen een toekomst nu samen, en dat het goedmaken zo tegenviel zie ik niet zitten. Nu heeft hij weer veel spijt en is boos. Hij wil praten en me absoluut niet kwijt, en bedoelde het allemaal niet zo. Ik ben de enige voor hem en zegt nooit zoveel van iemand te hebben gehouden. Aan de ene kant ben ik er ondertussen wel klaar mee maar misschien reageer ik extreem overreacted gewoon omdat het me nog niet lekker zit. Aan de andere kant heb ik het echt heel goed met hem gehad, en was ik heel blij met hem.

Ik kan er niet echt met vrienden / familie over praten want als het goed komt zullen ze hem altijd raar aankijken.

Dank jullie wel voor de reacties, ik denk dat ik het ergens wel besef maar nog de bevestiging nodig heb.

De reden dat ik er mee zit is omdat het echt onwijs leuk was, hij had alles voor me over we hebben onwijs veel leuke dingen samen gedaan en ik voelde me echt geliefd hij was heel attent.

Tot die ene dag dus.