Relaties
alle pijlers
Opbouw (sociale) relatie(s); wie helpt me op weg?
zaterdag 9 juni 2007 om 11:44
Hoi!
De laatste tijd ervaar ik steeds meer dat mijn sociale netwerk ontzettend klein is. Ik ben 26 en heb me jarenlang niet happy en zeker genoeg gevoeld om me te integreren in het sociale netwerk a la vrienden groepen/groepen met leeftijdsgenoten. Ik heb (daardoor?) ook nog nooit een echte relatie (liefde/seksueel gezien) gehad. Na 2 jaar op mezelf (nou ja, in een studentenhuis) te hebben gewoond (daar kon ik niet aarden) woon ik nu sinds kort weer bij mijn ouders totdat ik iets voor mezelf gevonden heb (heb iets op het oog waar ik over n jaar in kan).Nu zie ik echter steeds meer mensen om me heen samenwonen, vriendengroepen hebben, etc. Vooral het idee dat ik 'alleen' overblijf/geen partner vind, maak me onrustig (en je moet juist niet te veel willen, want dan ga je het alleen maar forceren).
Ik weet dat ik rustig moet opbouwen, dat het tijd kost. Aangezien ik werk en studeer, heb ik niet elke avond en hele weekenden vrij. Is dit te weinig? Daarnaast moet ik me afvragen wat voor 'soort' mensen/in welke setting ik me wil begeven; ga ik op een sportclub of zijn mensen die ik in de kroeg ontmoet meer mijn types of zal ik op een toneelclub gaan. Veel dingen die mij leuk lijken, zijn vooral 'vrouwendingen', daar loop je geen leuke man tegen het lijf.
Wie helpt me op weg?
Heb ik volgens jullie onvoldoende tijd om een netwerk op te bouwen (ik denk aan ongeveer 1 avond in de week en dan een (mid)dag/avond in het weekend? En waar/wat/hoe ga ik mensen vinden?
Ik lijk een onwijze kluizenaar misschien...maar ben verder best een vlot type, voel me alleen niet zo zeker van mezelf en me begeven in groepen (vaak vooral groepen met leeftijdsgenoten waar ik me dan vooral mee vergelijk) kost me best moed en energie....
De laatste tijd ervaar ik steeds meer dat mijn sociale netwerk ontzettend klein is. Ik ben 26 en heb me jarenlang niet happy en zeker genoeg gevoeld om me te integreren in het sociale netwerk a la vrienden groepen/groepen met leeftijdsgenoten. Ik heb (daardoor?) ook nog nooit een echte relatie (liefde/seksueel gezien) gehad. Na 2 jaar op mezelf (nou ja, in een studentenhuis) te hebben gewoond (daar kon ik niet aarden) woon ik nu sinds kort weer bij mijn ouders totdat ik iets voor mezelf gevonden heb (heb iets op het oog waar ik over n jaar in kan).Nu zie ik echter steeds meer mensen om me heen samenwonen, vriendengroepen hebben, etc. Vooral het idee dat ik 'alleen' overblijf/geen partner vind, maak me onrustig (en je moet juist niet te veel willen, want dan ga je het alleen maar forceren).
Ik weet dat ik rustig moet opbouwen, dat het tijd kost. Aangezien ik werk en studeer, heb ik niet elke avond en hele weekenden vrij. Is dit te weinig? Daarnaast moet ik me afvragen wat voor 'soort' mensen/in welke setting ik me wil begeven; ga ik op een sportclub of zijn mensen die ik in de kroeg ontmoet meer mijn types of zal ik op een toneelclub gaan. Veel dingen die mij leuk lijken, zijn vooral 'vrouwendingen', daar loop je geen leuke man tegen het lijf.
Wie helpt me op weg?
Heb ik volgens jullie onvoldoende tijd om een netwerk op te bouwen (ik denk aan ongeveer 1 avond in de week en dan een (mid)dag/avond in het weekend? En waar/wat/hoe ga ik mensen vinden?
Ik lijk een onwijze kluizenaar misschien...maar ben verder best een vlot type, voel me alleen niet zo zeker van mezelf en me begeven in groepen (vaak vooral groepen met leeftijdsgenoten waar ik me dan vooral mee vergelijk) kost me best moed en energie....
zaterdag 9 juni 2007 om 12:19
Hoi Laura,
Als je mensen wilt ontmoeten bij wie je je thuis voelt is het volgens mij in de eerste plaats belangrijk om zo dicht mogelijk bij jezelf te blijven. Zoek bezigheden waar jij plezier in hebt. Als je plezier hebt in wat je doet straal je dit uit en komen mensen sneller op je af. Als dat toevallig een activiteit is die ook veel door mannen wordt gebezigd is het meegenomen, maar het moet niet je uitgangspunt zijn. Dan kun je denk ik alleen maar teleurgesteld worden omdat je je dan alleen daar op focust. En het is toch ook meegenomen als je wat meer 'gewone' vrienden/vriendinnen krijgt?
Houd je misschien van wandelen? Dan heb ik nog wel een tip voor je. Via www.weekendhike.nl worden wandelingen georganiseerd voor mensen tussen de 20 en 40 jaar oud overal in Nederland. Ik heb een paar jaar meegelopen. Het meestal erg gezellig. Er lopen allerlei types mee, zowel mensen die druk een aanwezig zijn als meer rustige en verlegen types. Het is een groepsactiviteit, maar je loopt natuurlijk meestal op met één of twee personen. De site benadrukt dat het geen dating site is, maar ik moet zeggen dat ik wel verschillende stelletjes heb zien ontstaan, vooral in het voorjaar... ;)...
Groetjes,
Y.
Als je mensen wilt ontmoeten bij wie je je thuis voelt is het volgens mij in de eerste plaats belangrijk om zo dicht mogelijk bij jezelf te blijven. Zoek bezigheden waar jij plezier in hebt. Als je plezier hebt in wat je doet straal je dit uit en komen mensen sneller op je af. Als dat toevallig een activiteit is die ook veel door mannen wordt gebezigd is het meegenomen, maar het moet niet je uitgangspunt zijn. Dan kun je denk ik alleen maar teleurgesteld worden omdat je je dan alleen daar op focust. En het is toch ook meegenomen als je wat meer 'gewone' vrienden/vriendinnen krijgt?
Houd je misschien van wandelen? Dan heb ik nog wel een tip voor je. Via www.weekendhike.nl worden wandelingen georganiseerd voor mensen tussen de 20 en 40 jaar oud overal in Nederland. Ik heb een paar jaar meegelopen. Het meestal erg gezellig. Er lopen allerlei types mee, zowel mensen die druk een aanwezig zijn als meer rustige en verlegen types. Het is een groepsactiviteit, maar je loopt natuurlijk meestal op met één of twee personen. De site benadrukt dat het geen dating site is, maar ik moet zeggen dat ik wel verschillende stelletjes heb zien ontstaan, vooral in het voorjaar... ;)...
Groetjes,
Y.
zaterdag 9 juni 2007 om 12:40
Beste Lauralaura,
Als je nieuwe kennissen wilt opdoen of vrienden wilt maken helpt het als je zoekt op plekken waar gelijkgestemden komen. Toen ik jaren geleden vanuit het buitenland weer in Nederland kwam wonen had ik dezelfde behoefte. Ik heb me toen ingeschreven voor een cursus en ben vrijwilligerswerk gaan doen. Dat heeft een aantal voordelen. Allereerst ontmoet je dan mensen die dezelfde belangstelling hebben. Daarnaast geeft het een goed gevoel over jezelf als je door middel van vrijwilligerswerk iets goeds voor een ander kunt doen. Tot slot kun je zowel met cursussen als met vrijwilligerswerk ontdekken waar je goed in bent. Ook dat geeft een goed gevoel over jezelf. Alles bij elkaar heeft het mij goed geholpen. Misschien kun jij er ook iets mee?
Als je nieuwe kennissen wilt opdoen of vrienden wilt maken helpt het als je zoekt op plekken waar gelijkgestemden komen. Toen ik jaren geleden vanuit het buitenland weer in Nederland kwam wonen had ik dezelfde behoefte. Ik heb me toen ingeschreven voor een cursus en ben vrijwilligerswerk gaan doen. Dat heeft een aantal voordelen. Allereerst ontmoet je dan mensen die dezelfde belangstelling hebben. Daarnaast geeft het een goed gevoel over jezelf als je door middel van vrijwilligerswerk iets goeds voor een ander kunt doen. Tot slot kun je zowel met cursussen als met vrijwilligerswerk ontdekken waar je goed in bent. Ook dat geeft een goed gevoel over jezelf. Alles bij elkaar heeft het mij goed geholpen. Misschien kun jij er ook iets mee?
zaterdag 9 juni 2007 om 13:54
Hoi Laura,
Vervelend dat je je zo alleen voelt. Ik herken bepaalde dingen in je verhaal. Op jezelf gaan wonen, je niet echt thuisvoelen, terug naar ouders en nu uitzicht op iets dat over een tijdje beschikbaar komt. En niet te vergeten de mensen in je omgeving die schijnbaar allemaal vlekkeloos doorstromen, samenwonen, enz. Je gunt het ze, maar kan voor je zelf heel frustrerend zijn, nietwaar?
Allereerst: accepteer dat en probeer niet te veel te vergelijken. Heel moeilijk, zo simpel gezegd, maar o zo moeilijk gedaan. Je voelt je onrustig en 'alleen'. Je bent bang om 'over' te blijven. Ik ken je niet, maar laat dat idee ajb los. Het maakt je namelijk alleen maar onrustiger..
Je hebt geduld en hoewel het niet meevalt denk ik dat je meer van jezelf zult gaan houden als je rustiger bent. Zo heb ik dat in ieder geval zelf ervaren.. Dat houdt in dat je bepaalde dingen moet willen accepteren, zoals ze zijn. Net ook weer een lesje gehad in 'wees wie je bent'.
Ten tweede denk ik dat je in je omgeving best kunt nagaan wat je leuk vindt, zonder daarbij als doel te hebben om bijv. mannen te ontmoeten. Ik denk dat je doel dan eerder zoiets als mezelf vermaken, happy worden of iets in die strekking zou moeten zijn. Ik heb ook altijd moeite als ik het hoor, maar de liefde 'overkomt je'.
Ten derde, je hebt het erg druk schrijf je en daarmee is het ook gewoon moeilijk om van begin af aan iets op te bouwen. Het kan wèl! Je kunt met hagel schieten of gericht. Alleen dan moet je wel weten wat je wilt (daar heb je zelf vast een beeld bij).
Ten vierde, doe je ding en wees daar trots op! Werken en studeren is heel pittig maar ook bijzonder. Laat dat zien aan je omgeving. Trots zijn mag (!), het verhoogt je eigenwaarde echt.
Tja, ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik herken me achteraf nog veel sterker in jouw verhaal. De worsteling, de frustraties, de hoopvolle momenten, de twijfels, de doorbraak..
Geen idee of je zit te wachten op een ervaringsverhaal van een ander (mij), maar ik kan je meegeven dat je er wel uit komt. Kies voor jezelf en doe de dingen die je leuk vindt en waar je energie van krijgt. Dat vond ik in ieder geval een enorme eye-opener destijds..
Veel succes :):R
Vervelend dat je je zo alleen voelt. Ik herken bepaalde dingen in je verhaal. Op jezelf gaan wonen, je niet echt thuisvoelen, terug naar ouders en nu uitzicht op iets dat over een tijdje beschikbaar komt. En niet te vergeten de mensen in je omgeving die schijnbaar allemaal vlekkeloos doorstromen, samenwonen, enz. Je gunt het ze, maar kan voor je zelf heel frustrerend zijn, nietwaar?
Allereerst: accepteer dat en probeer niet te veel te vergelijken. Heel moeilijk, zo simpel gezegd, maar o zo moeilijk gedaan. Je voelt je onrustig en 'alleen'. Je bent bang om 'over' te blijven. Ik ken je niet, maar laat dat idee ajb los. Het maakt je namelijk alleen maar onrustiger..
Je hebt geduld en hoewel het niet meevalt denk ik dat je meer van jezelf zult gaan houden als je rustiger bent. Zo heb ik dat in ieder geval zelf ervaren.. Dat houdt in dat je bepaalde dingen moet willen accepteren, zoals ze zijn. Net ook weer een lesje gehad in 'wees wie je bent'.
Ten tweede denk ik dat je in je omgeving best kunt nagaan wat je leuk vindt, zonder daarbij als doel te hebben om bijv. mannen te ontmoeten. Ik denk dat je doel dan eerder zoiets als mezelf vermaken, happy worden of iets in die strekking zou moeten zijn. Ik heb ook altijd moeite als ik het hoor, maar de liefde 'overkomt je'.
Ten derde, je hebt het erg druk schrijf je en daarmee is het ook gewoon moeilijk om van begin af aan iets op te bouwen. Het kan wèl! Je kunt met hagel schieten of gericht. Alleen dan moet je wel weten wat je wilt (daar heb je zelf vast een beeld bij).
Ten vierde, doe je ding en wees daar trots op! Werken en studeren is heel pittig maar ook bijzonder. Laat dat zien aan je omgeving. Trots zijn mag (!), het verhoogt je eigenwaarde echt.
Tja, ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik herken me achteraf nog veel sterker in jouw verhaal. De worsteling, de frustraties, de hoopvolle momenten, de twijfels, de doorbraak..
Geen idee of je zit te wachten op een ervaringsverhaal van een ander (mij), maar ik kan je meegeven dat je er wel uit komt. Kies voor jezelf en doe de dingen die je leuk vindt en waar je energie van krijgt. Dat vond ik in ieder geval een enorme eye-opener destijds..
Veel succes :):R
zaterdag 9 juni 2007 om 14:12
Hoi Iedereen...
Bedankt voor de reacties, ik kom er nog op terug!!!
Dennis25; lief, erkenning is altijd goed. Wat ik wilde zeggen: je bent een lieve jongen....MAAR....
hi hi, ik las net je verhaal, het is een plagerijtje.
Ik heb ook zo'n situatie gehad; ik vond een jongen leuk, en hij vond mij ook een hele leuke en lieve vriendin MAAR...
Je vroeg trouwens nog naar de oorzaak (dit is wel offtopic, ik zou t misschien juist bij je eigen topic moeten plaatsen); ik denk toch dat je je teveel opstelt als vriend. Ik flirt bijvoorbeeld nooit, kom nooit uitdagend over (veel te laf voor). Ik ben wel altijd aardig, maak grappen, help mensen. Volgens mij onstaat daar vooral vriendschappen uit en vraagt iemand versieren toch een andere aanpak (oh ja, je schreef wel gedichten...tjsa...maar ben je niet in eerste instante te vriendschappelijk geweest ipv aantrekkelijk?)--> nou ja he; wat weet ik er van, zoals ik al schreef; nog nooit een relatie gehad.
Bedankt voor de reacties, ik kom er nog op terug!!!
Dennis25; lief, erkenning is altijd goed. Wat ik wilde zeggen: je bent een lieve jongen....MAAR....
hi hi, ik las net je verhaal, het is een plagerijtje.
Ik heb ook zo'n situatie gehad; ik vond een jongen leuk, en hij vond mij ook een hele leuke en lieve vriendin MAAR...
Je vroeg trouwens nog naar de oorzaak (dit is wel offtopic, ik zou t misschien juist bij je eigen topic moeten plaatsen); ik denk toch dat je je teveel opstelt als vriend. Ik flirt bijvoorbeeld nooit, kom nooit uitdagend over (veel te laf voor). Ik ben wel altijd aardig, maak grappen, help mensen. Volgens mij onstaat daar vooral vriendschappen uit en vraagt iemand versieren toch een andere aanpak (oh ja, je schreef wel gedichten...tjsa...maar ben je niet in eerste instante te vriendschappelijk geweest ipv aantrekkelijk?)--> nou ja he; wat weet ik er van, zoals ik al schreef; nog nooit een relatie gehad.
zaterdag 9 juni 2007 om 14:34
Hehe, bedankt voor je off-topic reactie ;) ik wil er alleen maar van leren..
Het komt ook wel goed, al wil ik geen ezel zijn, die zijn kop tegen stenen blijft stoten. Wie wel, toch?
Voor je terugkomt op de reacties, heb ik nog wat food for thought.
Heb je hier al langer mee te kampen? Waarom denk je dat je nog nooit een relatie hebt gehad? Sta je er wel voor 'open'?
Ik denk zelf altijd dat je eerst van jezelf moet houden voordat je van een ander kan houden. Pas dan sta je ook 'open' voor een relatie (hetzij vriendschap, hetzij liefde) Vriendschap ontstaat niet zo maar, liefde evenmin. Dat is (hoe rationeel het ook klinkt) investeren.
Ik weet het ook niet precies, ben zelf al zo vaak uitgegleden doordat ik te veel investeerde in mensen. Dat doet pijn. Toch ben ik er harder door geworden en dat scheelt echt met accepteren van bepaalde zaken.
Nou goed, ben benieuwd naar wat jij van dit alles vindt..;)
Het komt ook wel goed, al wil ik geen ezel zijn, die zijn kop tegen stenen blijft stoten. Wie wel, toch?
Voor je terugkomt op de reacties, heb ik nog wat food for thought.
Heb je hier al langer mee te kampen? Waarom denk je dat je nog nooit een relatie hebt gehad? Sta je er wel voor 'open'?
Ik denk zelf altijd dat je eerst van jezelf moet houden voordat je van een ander kan houden. Pas dan sta je ook 'open' voor een relatie (hetzij vriendschap, hetzij liefde) Vriendschap ontstaat niet zo maar, liefde evenmin. Dat is (hoe rationeel het ook klinkt) investeren.
Ik weet het ook niet precies, ben zelf al zo vaak uitgegleden doordat ik te veel investeerde in mensen. Dat doet pijn. Toch ben ik er harder door geworden en dat scheelt echt met accepteren van bepaalde zaken.
Nou goed, ben benieuwd naar wat jij van dit alles vindt..;)
zaterdag 9 juni 2007 om 19:15
Hoi!
Ben ik weer....en een reactie op wat iedereen heeft geschreven:
- Om te gaan wandelen; ik heb een tijdje in een wandelgroep gezeten, maar weer allemaal vrouwen die ouder waren. Velen van jullie zeggen dat je iets moet doen wat je leuk vindt, ongeacht of er wel/geen mannen zijn. Maar ik doe al vrijwilligerswerk, alleen; weer allemaal vrouwen.
Ik ben zojuist even de buurt ingegaan en kwam een oude vriendin tegen die de kroeg in ging, ik ben toen meegegaan. Ik voelde me er alleen niet op me gemak...misschien wat vaker proberen, maar 'mijn types' liepen er niet echt rond.
Dennis: ik heb een hele tijd inderdaad niet opengestaan voor relaties. Ik was bang om gekwetst te worden en kon het me niet voorstellen wie nou met mij een relatie wilde hebben.... ik zal het nog steeds bijzonder vinden als iemand mij verkiest boven allemaal andere vrouwen, maar heb wel meer het idee dat ik niet zo negatief over mezelf hoe te denken.
Ik voel me nu heel rot; erg alleen...ik voel me gewoon niet happy tussen de mensen die ik ken en thuis...
Ik zou wel wat meer liefde en aandacht willen. Volgens mij ben ik iemand die veel meer aandacht wil/nodig heeft dan de gemiddelde persoon....ik weet niet....ik vind het leven gewoon erg hard
Ben ik weer....en een reactie op wat iedereen heeft geschreven:
- Om te gaan wandelen; ik heb een tijdje in een wandelgroep gezeten, maar weer allemaal vrouwen die ouder waren. Velen van jullie zeggen dat je iets moet doen wat je leuk vindt, ongeacht of er wel/geen mannen zijn. Maar ik doe al vrijwilligerswerk, alleen; weer allemaal vrouwen.
Ik ben zojuist even de buurt ingegaan en kwam een oude vriendin tegen die de kroeg in ging, ik ben toen meegegaan. Ik voelde me er alleen niet op me gemak...misschien wat vaker proberen, maar 'mijn types' liepen er niet echt rond.
Dennis: ik heb een hele tijd inderdaad niet opengestaan voor relaties. Ik was bang om gekwetst te worden en kon het me niet voorstellen wie nou met mij een relatie wilde hebben.... ik zal het nog steeds bijzonder vinden als iemand mij verkiest boven allemaal andere vrouwen, maar heb wel meer het idee dat ik niet zo negatief over mezelf hoe te denken.
Ik voel me nu heel rot; erg alleen...ik voel me gewoon niet happy tussen de mensen die ik ken en thuis...
Ik zou wel wat meer liefde en aandacht willen. Volgens mij ben ik iemand die veel meer aandacht wil/nodig heeft dan de gemiddelde persoon....ik weet niet....ik vind het leven gewoon erg hard
zaterdag 9 juni 2007 om 19:18
zaterdag 9 juni 2007 om 19:34
Hoi!
Ik heb al een aantal jaren therapie (en assertiviteitscursus heb ik ook gevolgd).... eigenlijk zie ik het zo; na jaren van therapieen en verwerken vind ik dat ik nu op het punt ben dat ik verder kan gaan, al hoewel het toch nog wel een sprong in het diepe is. En dat ik me zo alleen voel...tsja....iedereen heeft het druk druk druk
Ik heb al een aantal jaren therapie (en assertiviteitscursus heb ik ook gevolgd).... eigenlijk zie ik het zo; na jaren van therapieen en verwerken vind ik dat ik nu op het punt ben dat ik verder kan gaan, al hoewel het toch nog wel een sprong in het diepe is. En dat ik me zo alleen voel...tsja....iedereen heeft het druk druk druk
zaterdag 9 juni 2007 om 19:41
Hi Laura,
Ik ben het wel met Houvanjezelf eens dat je in een cirkeltje zit. Tenminste, dat blijkt uit je verhaal. Heel goed dat je even met die vriendin bent meegeweest, dat is altijd leuk om impulsief te doen. Toch?
Ik zal je kort mijn verhaal vertellen. Eind 2005 ging mijn relatie echt heel onverwachts uit en ik was behoorlijk van het pad daardoor. Toen het langzaam iets beter ging, kreeg ik nog een klap te verwerken en raakte ik in de put. Alles leek toen tegen te zitten, ongelofelijk maar waar. Er kwam op een gegeven moment niets meer uit mijn handen en werd ik steeds chagerijniger, negatiever... (terwijl ik normaal positief ben ingesteld). On-Dennis dus.
Na een paar maanden aanmodderen heb ik aan de bel getrokken en heb ik hulp gezocht. Zo kon het echt niet langer.. Ik ben via de dokter bij een psycholoog terecht gekomen en daar heb ik heel veel aan gehad. Opeens ging het leven me weer toe lachen. Stapje voor stapje vooruit, soms eentje terug (zoals ik bijv. in die andere 'MAAR'-topic beschrijf). Omdat ik er zoveel baat bij gehad heb, kan ik je het alleen maar aanraden. Misschien heb je er al ervaring mee of zie je het niet zitten. Persoonlijk had ik die drempel heel snel overwonnen, omdat ik koste wat het kost uit die cirkel wilde. En zonder me op de borst te kloppen is me dat gelukt.
Je bent namelijk zelf degene die achter het stuur zit en niemand anders!
Ik schaam me er ook totaal niet voor om hierover te vertellen. Ben er zelfs op een gepaste manier trots op dat dat me is gelukt. Dat geeft kracht!
Nog een tip:
Probeer eerst je 'kamer' op orde te hebben, voordat je anderen 'uitnodigt'.
Hoop dat je er wat aan hebt en dat je er wellicht een beetje van opknapt. ;)
Groetjes Dennis
Ik ben het wel met Houvanjezelf eens dat je in een cirkeltje zit. Tenminste, dat blijkt uit je verhaal. Heel goed dat je even met die vriendin bent meegeweest, dat is altijd leuk om impulsief te doen. Toch?
Ik zal je kort mijn verhaal vertellen. Eind 2005 ging mijn relatie echt heel onverwachts uit en ik was behoorlijk van het pad daardoor. Toen het langzaam iets beter ging, kreeg ik nog een klap te verwerken en raakte ik in de put. Alles leek toen tegen te zitten, ongelofelijk maar waar. Er kwam op een gegeven moment niets meer uit mijn handen en werd ik steeds chagerijniger, negatiever... (terwijl ik normaal positief ben ingesteld). On-Dennis dus.
Na een paar maanden aanmodderen heb ik aan de bel getrokken en heb ik hulp gezocht. Zo kon het echt niet langer.. Ik ben via de dokter bij een psycholoog terecht gekomen en daar heb ik heel veel aan gehad. Opeens ging het leven me weer toe lachen. Stapje voor stapje vooruit, soms eentje terug (zoals ik bijv. in die andere 'MAAR'-topic beschrijf). Omdat ik er zoveel baat bij gehad heb, kan ik je het alleen maar aanraden. Misschien heb je er al ervaring mee of zie je het niet zitten. Persoonlijk had ik die drempel heel snel overwonnen, omdat ik koste wat het kost uit die cirkel wilde. En zonder me op de borst te kloppen is me dat gelukt.
Je bent namelijk zelf degene die achter het stuur zit en niemand anders!
Ik schaam me er ook totaal niet voor om hierover te vertellen. Ben er zelfs op een gepaste manier trots op dat dat me is gelukt. Dat geeft kracht!
Nog een tip:
Probeer eerst je 'kamer' op orde te hebben, voordat je anderen 'uitnodigt'.
Hoop dat je er wat aan hebt en dat je er wellicht een beetje van opknapt. ;)
Groetjes Dennis
zaterdag 9 juni 2007 om 20:40
Hoi Lauralaura
Grappig dat ik je berichtje tegenkom, het berichtje spreekt me erg aan.
Ik ben zelf ook 26 jaar, ben sinds enige tijd ook alleenwonend, zit ook in die fase dat ik geen sociaal netwerk heb. Ben voornamelijk verkeerde mensen tegen gekomen. kwestie van pech maar ik geef niet op.
Ik heb doordeweeks ook amper tijd door mijn werk en nu sport ik daarnaast ook om o.a. contacten op te doen en lekker te sporten. Maarja ook ik constateer dat mijn leeftijdsgenootjes allemaal gesetteld zijn en niet zitten te wachten op een nieuwe sociale aanwinst.
Ik voel me dan ook vaak eenzaam en radeloos, het lijkt dan net alsof iedereen het voor elkaar heeft en ik niet. Ik begrijp je gevoel dan ook heel erg goed.
Er is niks fijners dan een goede vriendin waar je op kan bouwen, waar je mee kan lachen, praten en leuke dingen mee kan doen. Misschien vind je het leuk om te mailen. En anders heel veel succes in deze moeilijke zoektocht.
Mijn emailadres is anoniempje_2007@yahoo.com
Grappig dat ik je berichtje tegenkom, het berichtje spreekt me erg aan.
Ik ben zelf ook 26 jaar, ben sinds enige tijd ook alleenwonend, zit ook in die fase dat ik geen sociaal netwerk heb. Ben voornamelijk verkeerde mensen tegen gekomen. kwestie van pech maar ik geef niet op.
Ik heb doordeweeks ook amper tijd door mijn werk en nu sport ik daarnaast ook om o.a. contacten op te doen en lekker te sporten. Maarja ook ik constateer dat mijn leeftijdsgenootjes allemaal gesetteld zijn en niet zitten te wachten op een nieuwe sociale aanwinst.
Ik voel me dan ook vaak eenzaam en radeloos, het lijkt dan net alsof iedereen het voor elkaar heeft en ik niet. Ik begrijp je gevoel dan ook heel erg goed.
Er is niks fijners dan een goede vriendin waar je op kan bouwen, waar je mee kan lachen, praten en leuke dingen mee kan doen. Misschien vind je het leuk om te mailen. En anders heel veel succes in deze moeilijke zoektocht.
Mijn emailadres is anoniempje_2007@yahoo.com
zaterdag 9 juni 2007 om 20:57
Ik heb ooit gewoon een advertentie gezet, daar heb ik een aantal mensen door leren kennen om mee uit te gaan, een aantal heb ik geen contact meer mee omdat ik toch niet iemand ben die veel vrienden tegelijkertijd wil hebben en misschien ben ik veeleisend ;) en nu, zo'n 9 jaar later heb ik er nog steeds één vriendin aan overgehouden dus voor mij was dit een goede actie ;) Ik ben geen groepsmens, heb t liefst een of twee vriendinnen, ook omdat ik net als jij het druk heb met werk en studie. Je moet ook kijken of je vrienden wil om ergens bij te horen, om te kunnen zeggen dat je vrienden hebt of omdat je echt meer mensen om je heen wil. Als je geen groepsmens bent dan moet dat ook kunnen. Ik kan me in mijn eentje heel goed vermaken en houd ervan om juist doordat ik het zo druk heb, af en toe lekker alleen thuis te zijn (vriend heeft wisseldiensten dus is ook niet zo vaak thuis). Deze vriendin zie ik ook niet heel erg vaak maar wel regelmatig. Bevalt ons goed zo.
Maar de tip was dus; advertentie zetten.
Ook heb ik me een keer ingeschreven voor één of ander vriendinnendatingbureau, volgens mij heette dat toen 'stapvriendin'. Dan moest je een aantal dingen op een formulier invullen en wat je wilde gaan doen met die toekomstige vriendin, zoals bijvoorbeeld discotheekbezoek of iets heel anders musea bezoeken...Dan zocht dat bureau iemand bij je die bij jouw profiel paste en als jij geinteresseerd was kreeg je elkaars telefoonnummer en dan was t gewoon bellen en wat afspreken.
Weet niet of dat nog bestaat, vond het wel ideaal toen, omdat ik destijds echt mensen zocht om lekker mee uit te gaan, was net verhuisd naar een andere stad, vandaar.
Succes.
Maar de tip was dus; advertentie zetten.
Ook heb ik me een keer ingeschreven voor één of ander vriendinnendatingbureau, volgens mij heette dat toen 'stapvriendin'. Dan moest je een aantal dingen op een formulier invullen en wat je wilde gaan doen met die toekomstige vriendin, zoals bijvoorbeeld discotheekbezoek of iets heel anders musea bezoeken...Dan zocht dat bureau iemand bij je die bij jouw profiel paste en als jij geinteresseerd was kreeg je elkaars telefoonnummer en dan was t gewoon bellen en wat afspreken.
Weet niet of dat nog bestaat, vond het wel ideaal toen, omdat ik destijds echt mensen zocht om lekker mee uit te gaan, was net verhuisd naar een andere stad, vandaar.
Succes.
zaterdag 9 juni 2007 om 21:11
Klinkt misschien lullig, zo is het iig niet bedoeld, maar toen ik 25 jaar was (ben nu 37) was ik ook bang om over te schieten. Heb in al die jaren geen vaste relatie meer gehad, maar dat gevoel om over te blijven is gelukkig wel weggegaan.
Je realiseert je al dat zoeken naar en man waarschijnlijk averechts werkt. Maar het is niet makkelijk los te laten wat je het liefste wilt. Toch denk ik wel dat je dat moet doen, je moet je er althans niet op focussen (easier said than done).
Ik denk ook dat je eerst bij jezelf moet beginnen. Doe de dingen die je leuk vindt, zonder je af te vragen of je er de voor jou juiste mensen zult ontmoeten. Door vallen en opstaan zul je, dat is mijn mening althans, vanzelf mensen tegenkomen die bij je passen (en dat zal dan ook nog niet altijd voor eeuwig zijn, sommigen zijn blijvers, anderen lopen maar een stukje mee op je levensweg).
En geef er geen tijdslimiet aan. Mensen ontmoeten en vriendschappen (en relaties) opbouwen hebben tijd nodig. En misschien is het ook een idee om eerst met professionele hulp wat meer over je onzekerheid uit te vinden?
Veel sterkte, het gaat je echt wel lukken!
Je realiseert je al dat zoeken naar en man waarschijnlijk averechts werkt. Maar het is niet makkelijk los te laten wat je het liefste wilt. Toch denk ik wel dat je dat moet doen, je moet je er althans niet op focussen (easier said than done).
Ik denk ook dat je eerst bij jezelf moet beginnen. Doe de dingen die je leuk vindt, zonder je af te vragen of je er de voor jou juiste mensen zult ontmoeten. Door vallen en opstaan zul je, dat is mijn mening althans, vanzelf mensen tegenkomen die bij je passen (en dat zal dan ook nog niet altijd voor eeuwig zijn, sommigen zijn blijvers, anderen lopen maar een stukje mee op je levensweg).
En geef er geen tijdslimiet aan. Mensen ontmoeten en vriendschappen (en relaties) opbouwen hebben tijd nodig. En misschien is het ook een idee om eerst met professionele hulp wat meer over je onzekerheid uit te vinden?
Veel sterkte, het gaat je echt wel lukken!
zaterdag 9 juni 2007 om 21:11
Hoi!
Vinobianco; zo zat ik net ook te denken...--> ik weet dat ik geen groepsmens ben, waarom dwing ik mezelf dan zo om mee te gaan naar de kroeg met een grote groep??? Eigenlijk puur om erbij te horen ja, omdat ik denk dat ik daardoor geen partner heb. Rare redenatie.
Anoniempje; fijn om een lotgenoot te treffen!
Ik denk wel dat ik meer sociale contacten wil, maar niet wil uitmaken van een hele grote groep....ik pak liever met een paar mensen een terrasje/kroegje dan dat ik met zo'n heel elftal vertrek waarmee ik met de helft toch geen band heb.
Pffffffffff....ik weet het even allemaal niet zo goed hoor...
het is zoeken....
Vinobianco; zo zat ik net ook te denken...--> ik weet dat ik geen groepsmens ben, waarom dwing ik mezelf dan zo om mee te gaan naar de kroeg met een grote groep??? Eigenlijk puur om erbij te horen ja, omdat ik denk dat ik daardoor geen partner heb. Rare redenatie.
Anoniempje; fijn om een lotgenoot te treffen!
Ik denk wel dat ik meer sociale contacten wil, maar niet wil uitmaken van een hele grote groep....ik pak liever met een paar mensen een terrasje/kroegje dan dat ik met zo'n heel elftal vertrek waarmee ik met de helft toch geen band heb.
Pffffffffff....ik weet het even allemaal niet zo goed hoor...
het is zoeken....
zondag 10 juni 2007 om 14:36
Maar vallen is ook LEREN he......!!!
Trouwens, ik heb dat ook altijd gehad met vriendengroepen. Had het er laatst over met een vriend van me, die dus wél een vriendengroep heeft, terwijl ik losse vrienden heb waarvan er een aantal ook wat verder weg wonen.
Toen zei hij dat zo'n vriendengroep aan de buitenkant heel leuk oogt, maar dat mijn vriendschap met mijn vrienden echter en diepgaander is dan hij met de mensen uit zijn vriendengroep. Die ziet hij, op één goede vriend na, vnl op feestjes, maar de mannen uit die groep zijn echt niet allemaal zijn types.
Ik gedij ook niet zo goed in groepen. Je moet vooral meedoen met de rest en als je een eigen mening hebt, wordt dat niet altijd erg gewaardeerd.
Een nichtje van me had ook zo'n leuke vriendengroep. Maar toen ze in scheiding lag zag ze er bijna niemand meer van. Die kozen allemaal partij voor haar ex-man. Was ze erg door teleurgesteld.
Een andere vriendengroep die ik ken en die zeer actief zijn in het carnavalsgebeuren gingen op een gegeven moment stemmen of iemand er wel bij mocht of niet.......ook leuk!
Dit zijn mijn ervaringen en daarmee is ook niet gezegd dat er geen leuke vriendengroepen zijn, maar ik ben er voor mijzelf wel anders tegenaan gaan kijken. Hopelijk biedt het enige nuancering...
Belangrijk is denk ik vooral dat je je eigen dingen doet en dat je aan je onzekerheid gaat werken, dan kom je echt vanzelf mensen tegen die bij je passen.
Trouwens, ik heb dat ook altijd gehad met vriendengroepen. Had het er laatst over met een vriend van me, die dus wél een vriendengroep heeft, terwijl ik losse vrienden heb waarvan er een aantal ook wat verder weg wonen.
Toen zei hij dat zo'n vriendengroep aan de buitenkant heel leuk oogt, maar dat mijn vriendschap met mijn vrienden echter en diepgaander is dan hij met de mensen uit zijn vriendengroep. Die ziet hij, op één goede vriend na, vnl op feestjes, maar de mannen uit die groep zijn echt niet allemaal zijn types.
Ik gedij ook niet zo goed in groepen. Je moet vooral meedoen met de rest en als je een eigen mening hebt, wordt dat niet altijd erg gewaardeerd.
Een nichtje van me had ook zo'n leuke vriendengroep. Maar toen ze in scheiding lag zag ze er bijna niemand meer van. Die kozen allemaal partij voor haar ex-man. Was ze erg door teleurgesteld.
Een andere vriendengroep die ik ken en die zeer actief zijn in het carnavalsgebeuren gingen op een gegeven moment stemmen of iemand er wel bij mocht of niet.......ook leuk!
Dit zijn mijn ervaringen en daarmee is ook niet gezegd dat er geen leuke vriendengroepen zijn, maar ik ben er voor mijzelf wel anders tegenaan gaan kijken. Hopelijk biedt het enige nuancering...
Belangrijk is denk ik vooral dat je je eigen dingen doet en dat je aan je onzekerheid gaat werken, dan kom je echt vanzelf mensen tegen die bij je passen.
zondag 10 juni 2007 om 19:16
Hoi Lauralaura,
Er zijn meer mensen die hetzelfde probleem hebben of herkennen dat blijkt.
Komt allemaal goed
Je kan me mailen he... dat weet je..
anoniempje_2007@yahoo.com
Er zijn meer mensen die hetzelfde probleem hebben of herkennen dat blijkt.
Komt allemaal goed
Je kan me mailen he... dat weet je..
anoniempje_2007@yahoo.com
