Opeens is het over

Ik moet even van mij afschrijven.

Sinds juni ben ik (vrouw, 34) aan het date met man (40). Best een lange tijd.
In augustus (na zo'n 3 maanden) had hij een twijfel moment. Hij moest afzeggen omdat hij niet lekker was en opeens wilde hij het misschien bij laten omdat ik beter verdien, iemand die tijd en rust heeft iets met mij op te bouwen. Die dag was bizar. uit het niets werd ik geblokkeerd met het bericht 'vele plezier samen'. Ik snapte er niets van, ik had niets gedaan. Ik hem met mijn werkmobiel berichten gestuurd. Hij zegt hij had een gesprek op een dating app en dacht dat ik dat achter de schermen was? Dat maakte me echt kapot, dat hij me zo opeens kon blokkeren terwijl ik niets gedaan had. Ik moest hem daarvan overtuigen? had ik geen contact gezocht meer toen, dan had mij me gewoon geblokkeerd om niets.

Uiteindelijk die week elkaar toch gezien en niets aan de hand. Erover praten vond hij wel moeilijk (hij stopt dingen weg en gaat door alsof er niets is gebeurd). Toen ik bovenstaande opbracht ging hij opeens naar huis. Ik was toen al echt gebroken. Ik ging daarna 3 weken op vakantie en we zouden dan verder zien. Na mijn vakantie afgesproken en het was fijn zoals altijd. Ik besloot het te laten gaan, omdat mijn gevoel bij hem zo fijn was. Dat was wel een stap. Ik merkte dat er wel iets veranderd was, we hadden meer contact, hielden meer rekening en elkaar meer op de hoogte (hij heeft niet een 9 to 5 job en vrij weinig tijd). We wonen +- 30 minuten bij elkaar vandaag. Zijn werk zorgt ervoor dat hij lange dagen maakt, soms van 0800 - 2100. En in het weekend moet hij ook soms werken. Dat maakt het ook lastiger elkaar (veel) te zien.

Elke keer als we elkaar zagen was het niets dan fijn, complimentjes, knuffels, voorhoofdkusjes, geborgenheid en 'plannen' maken.
Van die plannen kwam er overigens nooit wat omdat er nooit tijd was, dat was lastig maar ik had het er voor over. Ik heb mij nooit zo fijn en vertrouwd bij een persoon gevoeld. Wel belangrijk: we hadden geen seks o.i.d. met anderen (althans dat hebben we wel afgesproken). En elke zegt die alleen maar dingen als 'waarom voel het zo goed als ik bij je ben' etc. En het voelt ook echt heel goed als we samen zijn. Hij heeft het over dingen als dat mijn woonplaats zo leuk is , dat de huizen daar betaalbaarder zijn, dat hij daar in die regio zijn bedrijf wilt opzetten en of ik hem help. Geen dingen die mij het idee geven dat er geen toekomst is. Hij zegt dat het zijn 'gebrek is' dat het echt niet aan mij ligt. En ik probeer zo erg mee te denken hoe het wel kan werken. Maar hij is compleet zakelijk persoon geworden.

Afgelopen zaterdag zouden we afspreken. Hij zou rond 18.00 bij mij zijn. Ik was aan het koken en hij belt me om 16.45 met de boodschap 'ik kom niet' en ik komt niet meer. Ik was aan het douchen om naar je toe te gaan maar ik dacht 'waar ben ik mee bezig, dit werkt niet'. Ik was natuurlijk compleet overrompeld. Dit kwam zo uit het niets. Hij is een bedrijf aan het opzetten dat is belangrijker (snap ik) daarnaast is zijn familie zien belangrijker (snap ik ook). Maar hij wil me niet zien ook niet om het er over te hebben. Als hij me ziet vind hij me te leuk en wil hij me vaker zien. Hij heeft compleet zijn gevoel en emoties uitgeschakeld en maakt een , voor hem, puur rationele beslissing en daar moet ik het nu mee doen.

Ik vind dit zo lastig, dat hij weg is gegaan de vorige keer zonder iets van twijfel te uiten. Dat we tot de dag zelf contact hebben om elkaar te zien. En dat een telefoontje met dit en geen echt gesprek het enige is. Ik snap het ook niet, hoe kun je zo veel affectie tonen en dan opeens verdwijnen. Ik voel me zo waarloos nu, alleen een beeldscherm. Ik heb zoveel rekening met hem gehouden, heel veel begrip getoond hem enorm in mijn leven gelaten en dan is dit het. Ik was natuurlijk best wel even emotioneel. Later zegt hij dat hij eigenlijk wel contact wilde houden, maar gezien mij wat emotionele reactie (en die viel best mee) geen stortvloed aan berichten o.i.d. het toch beter is om het helemaal af te kappen? Ik voel me zo stom dat ik hem in augustus heb vergeven en dat ik zo mijn best voor hem heb gedaan en nu dit terug krijg.

Ik weet dat ik nu goed voor mezelf moet zorgen maar het lukt me niet. Ik vind dit zo moeilijk om mee om te gaan. Op papier klopt alles aan ons, we hebben nooit ruzie gehad, niemand is vreemd gegaan, we vinden dezelfde dingen belangrijk, de intimiteit is goed. Tips iemand? Hoe pak ik mezelf het snels op, ik zorg nu zo slecht voor mezelf en dat wil ik niet.

canis-felis schreef: ↑

04-01-2025 10:18

Je hebt gelijk , gekunt had het natuurlijk altijd.

Olea schreef: ↑

04-01-2025 08:51

Dat is inderdaad wel echt een braakopmerking. Je verdient beter, je bent te lief voor mij.
Gelukkig zelf dat soort opmerkingen nooit te horen gekregen, maar deze heb ik zo vaak gehoord dat vriendinnen dat als reactie kregen. Maar inderdaad, zeg gewoon dat je er geen behoefte meer aan hebt verder te daten, dat je geen zin meer hebt, het gevoel niet hebt om van dit contact een relatie te maken etc.

'it's not you, it's me' zucht

FaceofOZ schreef: ↑

04-01-2025 10:41

Waarom geloof jij eigenlijk dat hij jou aan het controleren was op die datingsite?
Het verhaal is zo vergezocht.

Waarom geloof je niet dat hij fout zat en dat dat hele verhaal 1 grote smoes is om jou te gashlighten en te laten denken dat jij gek bent?

Hoe komt het dat je zijn verhaal geloofd?

Hmmm, omdat ik me eigenlijk niet voor kon stellen dat hij zo iets zou bedenken. Dat hij echt een gesprek met iemand had en om een reden dacht dat ik daar achter zat. En dat hij daar zo van overtuigd was dat hij mij gelijk blokkeerde. Ik vroeg ook of hij screenshots had o.i.d. nog toen, maar dat had hij niet. Ik denk dat ik me gewoon niet kan voorstellen dat iemand dat bedenkt. Maar goed ik moet hem ook maar geloven dat dat echt heeft plaatsgevonden. Los van dat hij uberhaupt op die app zat terwijl hij mij die dag af had gezegd.

Natsuro schreef: ↑

04-01-2025 12:06

In een ander draadje op dit forum wordt over de vriend van de TO daar gezegd dat 'we niet in zijn hoofd kunnen kijken' en dat TO het dus aan haar vriend moet vragen. Dat lijkt mij een terechte conclusie.

In dit draadje lijkt men daar geen last van te hebben en zeker te weten waarom de desbetreffende man zijn acties deed. Wellicht met de intentie om voor TO alternatieve verklaringen te geven zodat ze het een beetje kan laten rusten, maar ik denk dat het alleen maar voeding geeft aan de onzekerheden en angsten die TO gaat hebben bij volgende relaties.

Wat niet betekent dat de persoon geen gedrag heeft laten zien waarvan TO de volgende keer kan besluiten dat ze niet daar in mee wil gaan. Dus in vol
zelfvertrouwen, niet uit angst, kan besluiten hoe ze hier mee om wil gaan. Dat helpt om te groeien.

Daarnaast denk ik dat veel van degenen die bijdragen aan het beeld van iemand die ze niet kennen er gewoon helemaal mis zitten. Ik denk eerder dat deze persoon niet zo lekker in zijn vel zit, zoals zovelen, ook op dit forum. En dat hij daardoor keuzes maakt uit angst, en die keuzes zijn vaak fout. Daardoor is het geen slecht persoon, of een manipulatief iemand, maar iemand zoals zoveel in de maatschappij.

TO, je schrijft ergens dat je zelf ook een achtergrond hebt, en daardoor begrip had dat deze man ook zijn dingetjes heeft. Ik vind dat een heel mooie eigenschap die je mag koesteren, je bent daardoor een mooi persoon. Maar let wel op dat je deze eigenschap niet doortrekt en dat je daardoor jezelf verliest.

Bedankt, je reactie (vooral het laatste gedeelte) doet me veel goeds !

bijtie schreef: ↑

04-01-2025 12:36

Kwam ik ook achter idd, die lopen vrij rond dus je kan ze soms tegenkomen of ermee daten zelfs. Vreemde ervaring.

Ik herken dat je in de verwarring en ongeloof het maar een beetje aan je voorbij laat gaan, en pas achteraf denkt oh dat was niet handig van mij. Ook omdat ze charmant zijn en een hoge aaibaarheidsfactor (met hele mooie puppy ogen) hebben. Rookie mistake.

Dat laatste klopt. Ik heb me soms helemaal in het moment mee laten gaan, dat ik eigenlijk al het andere liet gaan.