Relaties
alle pijlers
Negatieve man beïnvloedt mijn stemming
maandag 28 april 2025 om 08:40
Sorry voor dit lange verhaal, ik kan niet meer helder denken en hopelijk hebben jullie goede adviezen.
Mijn man en ik zijn 12 jaar samen, met kinderen van 9 en 6.
Al sinds ik hem ken is hij geen prater. Er kan gerust een dag voorbij gaan waarbij hij vrijwel niets zegt. Als ik aangeef bijvoorbeeld iets niet fijn te vinden blijft het bij een “ok” of “sorry”, als ik hem naar zijn mening of gevoel vraag is het meestal “ik weet het niet”. Gevoel toont hij ook eigenlijk niet, behalve chagrijnigheid en boosheid. Ik heb hem al jaren niet meer zien lachen thuis; sowieso niet sinds de kinderen er zijn.
Ik vond dit altijd heel lastig, maar dacht dat dit was hoe hij is en dat ik daar maar mee moest dealen. Tot een jaar of 3 geleden, toen hij een collega leerde kennen op werk. Ze had thuis problemen en hij maakte zich erg druk om haar. Hele dag appen, ‘s avonds laat bellen, ze kwam (zonder dat te zeggen) hier thuis, etc. Hij maakte zich druk om haar, en dat geloof ik wel, maar ik vond het moeilijk om te zien dat hij blijkbaar wel met haar kon praten en niet met mij. Na iets van een jaar kregen ze erge ruzie en wilde ze hem niet meer zien. Hij was hier compleet van overstuur, wist niet wat hem overkwam. Dit heeft mij erg geraakt; om mij of de kinderen toont hij vrijwel geen emoties en om haar gaat hij helemaal kapot. Ik heb hem gevraagd of hij wel gelukkig was bij ons, omdat wij hem niet zo veel lijken te doen als zij. Hij antwoordde daarop dat hij dacht nog nooit echt gelukkig te zijn. En ik denk eigenlijk dat dit waar is…
Hij is vrijwel elke dag boos op de kinderen want ze maken troep, lawaai, luisteren niet of storen hem. Hij is weken achtereen chagrijnig, waarbij hij bijna niet praat. Hij heeft geen interesse in bijvoorbeeld mijn dag (ik heb hem bijvoorbeeld moeten leren dat ik het fijn vind als hij vraagt hoe mijn dag was als ik thuis kom), als ik stofzuig, kook of iets anders doe in huis doet hij het direct daarna nog een keer over omdat het niet goed genoeg is, enzovoort. Als ik hem vraag wat hem gelukkig maakt is het “een opgeruimd huis”.
Hij is al ruim 10 jaar bezig met een studie waar hij elk jaar meer dan €3000 voor betaald, hij is er al een aantal keer bijna door ontslagen, maar haalt al jaren geen enkele punt. Als ik hem vraag hoe hij het voor zich ziet? “Ik weet het niet.”
Sinds een maand of 4 lijkt er wat geknapt bij mij. Hij maakte (niet voor het eerst) de oudste aan het huilen met zijn gevit, en stond erbij en keek ernaar. Diezelfde dag ging ik naar een andere stad om de volgende dag een halve marathon te lopen; de derde keer sinds de kinderen er zijn dat ik een nacht weg was. Hij was al een week extra chagrijnig. De dag van de marathon kreeg ik berichtjes van vrienden en bekenden met “succes!” en na de tijd “hoe was het??” en van hem? Een appje hoe laat ik thuis dacht te zijn en een enorme app met dat de kinderen zo vreselijk vervelend zijn. Niets over mijn halve of wat dan ook.
Een jaar geleden ben ik naar de POH gegaan omdat ik niet meer wist hoe ik met zijn buien om moest gaan, ze trekken mij mee naar beneden en ik heb er enorm last van. Die man vroeg waarom ik eigenlijk nog bij hem bleef…..En ik weet het niet meer. Ik ben moe van zijn eeuwige negatieve stemming, zijn gemok om alles in huis en om/op de kinderen, zijn onmogelijkheid om over dingen te praten en zijn laksheid. Zonder kinderen was ik al lang weg geweest, maar ja…Die kinderen hebben we wel…
Mijn man en ik zijn 12 jaar samen, met kinderen van 9 en 6.
Al sinds ik hem ken is hij geen prater. Er kan gerust een dag voorbij gaan waarbij hij vrijwel niets zegt. Als ik aangeef bijvoorbeeld iets niet fijn te vinden blijft het bij een “ok” of “sorry”, als ik hem naar zijn mening of gevoel vraag is het meestal “ik weet het niet”. Gevoel toont hij ook eigenlijk niet, behalve chagrijnigheid en boosheid. Ik heb hem al jaren niet meer zien lachen thuis; sowieso niet sinds de kinderen er zijn.
Ik vond dit altijd heel lastig, maar dacht dat dit was hoe hij is en dat ik daar maar mee moest dealen. Tot een jaar of 3 geleden, toen hij een collega leerde kennen op werk. Ze had thuis problemen en hij maakte zich erg druk om haar. Hele dag appen, ‘s avonds laat bellen, ze kwam (zonder dat te zeggen) hier thuis, etc. Hij maakte zich druk om haar, en dat geloof ik wel, maar ik vond het moeilijk om te zien dat hij blijkbaar wel met haar kon praten en niet met mij. Na iets van een jaar kregen ze erge ruzie en wilde ze hem niet meer zien. Hij was hier compleet van overstuur, wist niet wat hem overkwam. Dit heeft mij erg geraakt; om mij of de kinderen toont hij vrijwel geen emoties en om haar gaat hij helemaal kapot. Ik heb hem gevraagd of hij wel gelukkig was bij ons, omdat wij hem niet zo veel lijken te doen als zij. Hij antwoordde daarop dat hij dacht nog nooit echt gelukkig te zijn. En ik denk eigenlijk dat dit waar is…
Hij is vrijwel elke dag boos op de kinderen want ze maken troep, lawaai, luisteren niet of storen hem. Hij is weken achtereen chagrijnig, waarbij hij bijna niet praat. Hij heeft geen interesse in bijvoorbeeld mijn dag (ik heb hem bijvoorbeeld moeten leren dat ik het fijn vind als hij vraagt hoe mijn dag was als ik thuis kom), als ik stofzuig, kook of iets anders doe in huis doet hij het direct daarna nog een keer over omdat het niet goed genoeg is, enzovoort. Als ik hem vraag wat hem gelukkig maakt is het “een opgeruimd huis”.
Hij is al ruim 10 jaar bezig met een studie waar hij elk jaar meer dan €3000 voor betaald, hij is er al een aantal keer bijna door ontslagen, maar haalt al jaren geen enkele punt. Als ik hem vraag hoe hij het voor zich ziet? “Ik weet het niet.”
Sinds een maand of 4 lijkt er wat geknapt bij mij. Hij maakte (niet voor het eerst) de oudste aan het huilen met zijn gevit, en stond erbij en keek ernaar. Diezelfde dag ging ik naar een andere stad om de volgende dag een halve marathon te lopen; de derde keer sinds de kinderen er zijn dat ik een nacht weg was. Hij was al een week extra chagrijnig. De dag van de marathon kreeg ik berichtjes van vrienden en bekenden met “succes!” en na de tijd “hoe was het??” en van hem? Een appje hoe laat ik thuis dacht te zijn en een enorme app met dat de kinderen zo vreselijk vervelend zijn. Niets over mijn halve of wat dan ook.
Een jaar geleden ben ik naar de POH gegaan omdat ik niet meer wist hoe ik met zijn buien om moest gaan, ze trekken mij mee naar beneden en ik heb er enorm last van. Die man vroeg waarom ik eigenlijk nog bij hem bleef…..En ik weet het niet meer. Ik ben moe van zijn eeuwige negatieve stemming, zijn gemok om alles in huis en om/op de kinderen, zijn onmogelijkheid om over dingen te praten en zijn laksheid. Zonder kinderen was ik al lang weg geweest, maar ja…Die kinderen hebben we wel…
maandag 28 april 2025 om 17:00
maandag 28 april 2025 om 17:05
maandag 28 april 2025 om 17:06
Als je dit verhaal zou horen van je kinderen of je beste vriendin, wat zou je gevoel daarbij zijn? Je advies? Klinkt heel afgezaagd, maar dat is vaak toch echt wel een graadmeter van hoe je qua normen en waarden in elkaar zit.
Voor je kinderen een liefdevolle relatie met hun vader willen is een mooi streven. Maar tegelijkertijd is het een goed voorbeeld om te laten zien hoe partners met elkaar omgaan. Als dit niet is wat je voor je kinderen wenst, hoeft dat ook niet het voorbeeld te zijn wat je ze laat zien. Soms zijn twee mensen lòs van elkaar gelukkiger dan als stel mèt elkaar......
Voor je kinderen een liefdevolle relatie met hun vader willen is een mooi streven. Maar tegelijkertijd is het een goed voorbeeld om te laten zien hoe partners met elkaar omgaan. Als dit niet is wat je voor je kinderen wenst, hoeft dat ook niet het voorbeeld te zijn wat je ze laat zien. Soms zijn twee mensen lòs van elkaar gelukkiger dan als stel mèt elkaar......
maandag 28 april 2025 om 17:07
maandag 28 april 2025 om 17:19
Waarom zou het beter zijn voor de kinderen om te blijven?
Wat wil je ze meegeven inzake relaties en "wat normaal vinden"?
Ze zien al jaren een doodongelukkige vader én een doodongelukkige moeder.
Waarbij pa nog eens geen drol geeft om zijn gezin.
Wil je dat ze dit gedrag straks verderzetten in eigen relaties?
Veel kans dat hun eigen stemming ook onbewust deels vasthangt met wat ze thuis zien en voelen.
Hoezo geeft ie trouwens 30.000 euro van het gezinsbudget uit aan een studie waar ie niets aan doet?
Als ie dan toch alleen zure gezichten kan trekken maakt ie die studie nu eindelijk maar een keer af of schrijft zich volgend jaar niet meer in.
Ik zou na 10 jaar wel klaar zijn met geld in zo'n bodemloze put te smijten.
Wat wil je ze meegeven inzake relaties en "wat normaal vinden"?
Ze zien al jaren een doodongelukkige vader én een doodongelukkige moeder.
Waarbij pa nog eens geen drol geeft om zijn gezin.
Wil je dat ze dit gedrag straks verderzetten in eigen relaties?
Veel kans dat hun eigen stemming ook onbewust deels vasthangt met wat ze thuis zien en voelen.
Hoezo geeft ie trouwens 30.000 euro van het gezinsbudget uit aan een studie waar ie niets aan doet?
Als ie dan toch alleen zure gezichten kan trekken maakt ie die studie nu eindelijk maar een keer af of schrijft zich volgend jaar niet meer in.
Ik zou na 10 jaar wel klaar zijn met geld in zo'n bodemloze put te smijten.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 28 april 2025 om 17:32
Dit zou ik zelf ook wel zuur vinden. Natuurlijk, mogelijk heeft hij daar een potje voor dat niet onder het gezinsbudget valt. Maar dan nog: zo ontzettend veel geld verspild. Uit welk potje het ook komt, daar kun je veel andere dingen voor doen. Dat zou ik ook wel pijnlijk vinden, ja.
maandag 28 april 2025 om 17:52
Je hebt het over het effect van zijn negativiteit op jouw stemming. Ik begrijp heel goed dat dat effect groot is. Ik zou je willen adviseren ook stil te staan bij het effect ervan op je kinderen. Niet alleen op hun stemming, maar ook op je ontwikkeling. Je kinderen worden gevormd door het gezin waarin ze opgroeien. Als je met andere mensen praat over hoe ze zijn gevormd door hun ouders vroeger, of je leest op het internet ervaringen, dan wordt je gevoel van urgentie om iets aan de situatie te doen misschien urgenter. Je lijkt de afgelopen jaren wat te blijven hangen in 'het is wat het is' en lijkt nauwelijks van je man te verlangen dat hij serieus probeert iets te doen aan zijn stemmingsproblemen. Mij lijkt het echter een ongezonde gezinssituatie waarin je twee jonge (en dus kwetsbare) kinderen in laat zitten.
Misschien lees ik teveel in je post, maar in mij komt de uitdrukking 'kopp' (kinderen van ouders met psychische problemen) op. Een continue negativiteit en apathie klinkt bij mij als psychische problemen. Jij kunt die (eventuele) psychische problemen van je man niet oplossen, maar misschien wel veel actiever kijken of je kinderen begeleiding nodig hebben om daardoor niet beschadigd te raken.
Als ik de plank compleet missla, dan moet je dit natuurlijk gewoon negeren, maar misschien kun je er iets mee.
Misschien lees ik teveel in je post, maar in mij komt de uitdrukking 'kopp' (kinderen van ouders met psychische problemen) op. Een continue negativiteit en apathie klinkt bij mij als psychische problemen. Jij kunt die (eventuele) psychische problemen van je man niet oplossen, maar misschien wel veel actiever kijken of je kinderen begeleiding nodig hebben om daardoor niet beschadigd te raken.
Als ik de plank compleet missla, dan moet je dit natuurlijk gewoon negeren, maar misschien kun je er iets mee.
maandag 28 april 2025 om 17:57
Ik las de 3000 als kosten die zijn werk maakt omdat hij er bijna door ontslagen wordt. Kan ook zijn dat hij een studie moet halen voor zijn nieuwe functie maar goed, al met al, meerdere mogelijkheden.Itsnojoke schreef: ↑28-04-2025 17:32Dit zou ik zelf ook wel zuur vinden. Natuurlijk, mogelijk heeft hij daar een potje voor dat niet onder het gezinsbudget valt. Maar dan nog: zo ontzettend veel geld verspild. Uit welk potje het ook komt, daar kun je veel andere dingen voor doen. Dat zou ik ook wel pijnlijk vinden, ja.
Anyway, ik ken genoeg gescheiden moeders inmiddels om te zeggen dat het in deze situatie beter is om uit elkaar te gaan. Zeker als ik lees dat de oudste moet huilen door het gebitch van pappa. Hoe fijn gaat het zijn voor de kinderen als ze een huis hebben waar dit niet dagelijks gebeurd?
maandag 28 april 2025 om 18:06
Goede, zinvolle reactie-Helena- schreef: ↑28-04-2025 17:52Je hebt het over het effect van zijn negativiteit op jouw stemming. Ik begrijp heel goed dat dat effect groot is. Ik zou je willen adviseren ook stil te staan bij het effect ervan op je kinderen. Niet alleen op hun stemming, maar ook op je ontwikkeling. Je kinderen worden gevormd door het gezin waarin ze opgroeien. Als je met andere mensen praat over hoe ze zijn gevormd door hun ouders vroeger, of je leest op het internet ervaringen, dan wordt je gevoel van urgentie om iets aan de situatie te doen misschien urgenter. Je lijkt de afgelopen jaren wat te blijven hangen in 'het is wat het is' en lijkt nauwelijks van je man te verlangen dat hij serieus probeert iets te doen aan zijn stemmingsproblemen. Mij lijkt het echter een ongezonde gezinssituatie waarin je twee jonge (en dus kwetsbare) kinderen in laat zitten.
Misschien lees ik teveel in je post, maar in mij komt de uitdrukking 'kopp' (kinderen van ouders met psychische problemen) op. Een continue negativiteit en apathie klinkt bij mij als psychische problemen. Jij kunt die (eventuele) psychische problemen van je man niet oplossen, maar misschien wel veel actiever kijken of je kinderen begeleiding nodig hebben om daardoor niet beschadigd te raken.
Als ik de plank compleet missla, dan moet je dit natuurlijk gewoon negeren, maar misschien kun je er iets mee.
maandag 28 april 2025 om 18:06
maandag 28 april 2025 om 18:09
Ik snap deze vraag nooit zo. Als deze (makkelijk) te beantwoorden was, zou ze dit topic toch niet openen?apiejapie schreef: ↑28-04-2025 17:06Als je dit verhaal zou horen van je kinderen of je beste vriendin, wat zou je gevoel daarbij zijn? Je advies? Klinkt heel afgezaagd, maar dat is vaak toch echt wel een graadmeter van hoe je qua normen en waarden in elkaar zit.
Voor je kinderen een liefdevolle relatie met hun vader willen is een mooi streven. Maar tegelijkertijd is het een goed voorbeeld om te laten zien hoe partners met elkaar omgaan. Als dit niet is wat je voor je kinderen wenst, hoeft dat ook niet het voorbeeld te zijn wat je ze laat zien. Soms zijn twee mensen lòs van elkaar gelukkiger dan als stel mèt elkaar......
maandag 28 april 2025 om 18:09
Er staat: waar hij jaarlijks meer dan €3000,- voor betaalt.
Dat lijkt me vrij letterlijk te interpreteren. Er staat in ieder geval dat hij het betaalt. Zal het collegegeld zijn, neem ik aan.
maandag 28 april 2025 om 18:11
Denk aan jezelf en vooral aan je kinderen.
Onderschat de impact niet die 'spanning in huis" op kinderen heeft.
Ik heb na de geboorte van mijn zoon 7 jaar in een ongezond huwelijk gezeten, omdat ik het zielig vond voor mijn zoon als hij gescheiden ouders zou hebben.
Uiteindelijk zijn er heftige dingen gebeurd waardoor we wel gescheiden zijn.
En mijn zoon (toen 7) zei dat hij echt wel wist dat we ruzie hadden gehad, ook al was hij niet thuis.
Dan hing er een donkere wolk in de kamer volgens hem.
Als hij thuis was deden we geforceerd normaal.
En wellicht is je man een hele andere vader als hij alleen met de kinderen is, in wat voor omgangsregeling dan ook.
Kijkend naar m'n eigen situatie is dat wel zo, m'n exman is echt volledig ontpopt tot enorm leuke betrokken vader in plaats van de afzijdige mopperige vader die hij toen was.
Soms haal je gewoon niet het beste in elkaar naar boven, helaas.
Onderschat de impact niet die 'spanning in huis" op kinderen heeft.
Ik heb na de geboorte van mijn zoon 7 jaar in een ongezond huwelijk gezeten, omdat ik het zielig vond voor mijn zoon als hij gescheiden ouders zou hebben.
Uiteindelijk zijn er heftige dingen gebeurd waardoor we wel gescheiden zijn.
En mijn zoon (toen 7) zei dat hij echt wel wist dat we ruzie hadden gehad, ook al was hij niet thuis.
Dan hing er een donkere wolk in de kamer volgens hem.
Als hij thuis was deden we geforceerd normaal.
En wellicht is je man een hele andere vader als hij alleen met de kinderen is, in wat voor omgangsregeling dan ook.
Kijkend naar m'n eigen situatie is dat wel zo, m'n exman is echt volledig ontpopt tot enorm leuke betrokken vader in plaats van de afzijdige mopperige vader die hij toen was.
Soms haal je gewoon niet het beste in elkaar naar boven, helaas.
maandag 28 april 2025 om 18:12
maandag 28 april 2025 om 18:15
Dankjewel voor jullie fijne berichten. Ik heb niet zulke fijne relaties gehad dus weet soms niet meer goed wat normaal is, en jullie opmerkingen helpen me heel erg, en jullie hebben eigenlijk gewoon gelijk.
Summerheat, ik denk ook dat hij depressief is, dat is ook letterlijk de hulpvraag waarmee ik bij de POH ben gekomen. Helaas vindt hij dat niet, en de opdracht van zijn baas om echt met iemand te gaan praten (hij heeft het niet makkelijk gehad thuis) doet hij niets mee, ook niet na meermaals aandringen van mij. Dat lakse ben ik echt wel klaar mee; ik heb het thuis ook niet makkelijk gehad maar heb daar keihard aan gewerkt om een betere moeder te zijn.
Moiren, stom genoeg heb ik tot nu nooit bedacht dat hij natuurlijk ook een weekendvader kan zijn, ik ging altijd uit van 50/50 en ik wilde de kinderen niet een week lang in zo’n huis laten zijn zonder dat ik erbij ben om het voor ze op te nemen…Dat is ook een grote reden dat ik nog niet weg ben.
Voor de kinderen was hij ook geen prater en niet per se de meest zonnige persoon, maar het is na de kinderen echt heel veel erger geworden. Ik denk nu dat hij eigenlijk geen kinderen had moeten krijgen maarja….Dat weet je pas als ze er zijn.
Ik ben nog bij hem omdat ik wel oprecht denk dat hij veel van mij houdt, en in veel dingen matchen we ook wel. Bovendien ben ik een tijd (voor ik hem kende) heel bang geweest dat ik dakloos zou worden en ben ik daar nu ook bang voor dat dat gebeurt als ik bij hem wegga (overigens werk ik nu gewoon 4 dagen).
En helaas, die €3000 komt gewoon uit zijn salaris, maar daardoor komt hij nogal eens geld tekort, en drie keer raden waar dat dan vandaan moet komen….
(Sorry voor het niet-quoten, ik forum mobiel en dat lukt niet zo lekker, hopelijk heb ik niemand overgeslagen)
Summerheat, ik denk ook dat hij depressief is, dat is ook letterlijk de hulpvraag waarmee ik bij de POH ben gekomen. Helaas vindt hij dat niet, en de opdracht van zijn baas om echt met iemand te gaan praten (hij heeft het niet makkelijk gehad thuis) doet hij niets mee, ook niet na meermaals aandringen van mij. Dat lakse ben ik echt wel klaar mee; ik heb het thuis ook niet makkelijk gehad maar heb daar keihard aan gewerkt om een betere moeder te zijn.
Moiren, stom genoeg heb ik tot nu nooit bedacht dat hij natuurlijk ook een weekendvader kan zijn, ik ging altijd uit van 50/50 en ik wilde de kinderen niet een week lang in zo’n huis laten zijn zonder dat ik erbij ben om het voor ze op te nemen…Dat is ook een grote reden dat ik nog niet weg ben.
Voor de kinderen was hij ook geen prater en niet per se de meest zonnige persoon, maar het is na de kinderen echt heel veel erger geworden. Ik denk nu dat hij eigenlijk geen kinderen had moeten krijgen maarja….Dat weet je pas als ze er zijn.
Ik ben nog bij hem omdat ik wel oprecht denk dat hij veel van mij houdt, en in veel dingen matchen we ook wel. Bovendien ben ik een tijd (voor ik hem kende) heel bang geweest dat ik dakloos zou worden en ben ik daar nu ook bang voor dat dat gebeurt als ik bij hem wegga (overigens werk ik nu gewoon 4 dagen).
En helaas, die €3000 komt gewoon uit zijn salaris, maar daardoor komt hij nogal eens geld tekort, en drie keer raden waar dat dan vandaan moet komen….
(Sorry voor het niet-quoten, ik forum mobiel en dat lukt niet zo lekker, hopelijk heb ik niemand overgeslagen)
maandag 28 april 2025 om 18:18
Klopt, maar als het niet iets is waarover nagedacht wordt, zou ze het topic ook niet openen. Soms is het goed om de situatie die jezelf betreft, te kunnen bekijken vanaf een afstand. Dan kan het helpend zijn om jezelf de vraag te stellen wat je zou adviseren als het om je kind of je vriendin zou gaan.Vivalafete25 schreef: ↑28-04-2025 18:09Ik snap deze vraag nooit zo. Als deze (makkelijk) te beantwoorden was, zou ze dit topic toch niet openen?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
