Relaties
alle pijlers
Oude jeugdliefde
donderdag 18 mei 2023 om 12:53
Hier wil ik graag even van me afschrijven, geen vragen - schrijf vooral lekker mee!
Ineens zag ik hem, in de drukte op een feestdag. Hij was altijd al groot, maar nu leek hij er echt bovenuit te springen. Voor mij dan. Ik friemelde snel even aan mijn haar, buik een beetje inhouden en een brede glimlach. We zwaaiden onhandig naar elkaar en door alle drukte gingen we snel weer verder.
Na een paar wijntjes aan de keukentafel, pakte ik mijn telefoon en scrolde door social media: hebbes! Ik kan best even vragen hoe het nu is, toch? Even laten weten dat het leuk was om hem te zien.
“Weet je mijn nummer niet meer, dat kan toch niet”. Oh, shit. Maar gek genoeg heb ik na 20 jaar zijn nummer nog steeds. Dan maar een appje. Hoe is het, wat doe je nu, en hoe is het thuis…? Subtiel - niet. We appen wat heen en weer, met subtiele hints naar vroeger, en dagen elkaar weer uit alsof we nog pubers zijn. Na een paar weken vinden we beiden dat we wel even koffie kunnen drinken. Of wandelen. Of wat dan ook, om elkaar maar even écht te zien.
Zodra ik in de auto stap, kriebelt het in mijn buik. Ik kan niet wachten en tegelijkertijd vind ik het doodeng. En dan zit ik daar met zwetende handjes. Ik ga staan, loop een stukje, dan weer zitten. Toch staan. Zit mijn haar wel goed? Oh, hij komt er aan… wat is hij groot, waarom vergeet ik dat steeds? En dan die ogen. Die ogen! Die zijn zo prachtig dat mijn knieën knikken. Ik ben vreselijk dom bezig, maar wat is dit ook vreselijk leuk…
Ineens zag ik hem, in de drukte op een feestdag. Hij was altijd al groot, maar nu leek hij er echt bovenuit te springen. Voor mij dan. Ik friemelde snel even aan mijn haar, buik een beetje inhouden en een brede glimlach. We zwaaiden onhandig naar elkaar en door alle drukte gingen we snel weer verder.
Na een paar wijntjes aan de keukentafel, pakte ik mijn telefoon en scrolde door social media: hebbes! Ik kan best even vragen hoe het nu is, toch? Even laten weten dat het leuk was om hem te zien.
“Weet je mijn nummer niet meer, dat kan toch niet”. Oh, shit. Maar gek genoeg heb ik na 20 jaar zijn nummer nog steeds. Dan maar een appje. Hoe is het, wat doe je nu, en hoe is het thuis…? Subtiel - niet. We appen wat heen en weer, met subtiele hints naar vroeger, en dagen elkaar weer uit alsof we nog pubers zijn. Na een paar weken vinden we beiden dat we wel even koffie kunnen drinken. Of wandelen. Of wat dan ook, om elkaar maar even écht te zien.
Zodra ik in de auto stap, kriebelt het in mijn buik. Ik kan niet wachten en tegelijkertijd vind ik het doodeng. En dan zit ik daar met zwetende handjes. Ik ga staan, loop een stukje, dan weer zitten. Toch staan. Zit mijn haar wel goed? Oh, hij komt er aan… wat is hij groot, waarom vergeet ik dat steeds? En dan die ogen. Die ogen! Die zijn zo prachtig dat mijn knieën knikken. Ik ben vreselijk dom bezig, maar wat is dit ook vreselijk leuk…
donderdag 18 mei 2023 om 14:19
"O lieve kleine Ranjaa," zegt hij. "Je bent echt niets veranderd! Nog steeds even mooi."
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
