Relaties
alle pijlers
Ouder komt te overlijden, praktische tips?
zaterdag 27 juli 2024 om 11:27
Hoi,
Één van mijn ouders komt te overlijden. De ziekte is ernstig en de levensverwachting is 0-3 jaar.
Ik merk dat de angst mij naast verdriet ook verlamd en tegelijkertijd wil ik in de regelmodus. Ik voel van alles door elkaar dus. nu vraag ik mij af: welke praktische tips hebben jullie? Zijn er dingen waarvan je achteraf dacht; had ik dat nog maar gezegd, gedaan of geregeld?
Zet je je eigen leven ‘onhold’? Ik had net op mijn werk aangegeven wel meer uren te willen werken, nu denk ik aan terugdraaien omdat ik er straks ook wil zijn wanneer het nodig is.
Één van mijn ouders komt te overlijden. De ziekte is ernstig en de levensverwachting is 0-3 jaar.
Ik merk dat de angst mij naast verdriet ook verlamd en tegelijkertijd wil ik in de regelmodus. Ik voel van alles door elkaar dus. nu vraag ik mij af: welke praktische tips hebben jullie? Zijn er dingen waarvan je achteraf dacht; had ik dat nog maar gezegd, gedaan of geregeld?
Zet je je eigen leven ‘onhold’? Ik had net op mijn werk aangegeven wel meer uren te willen werken, nu denk ik aan terugdraaien omdat ik er straks ook wil zijn wanneer het nodig is.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:45
Wat naar. Onzeker ook dat 0 tot 3 jaar. Je hebt dus eigenlijk geen idee waar je rekening mee moet houden.
In ons geval was het een kwestie van maanden (wat achteraf dus weken bleken te zijn) Waar ik spijt van heb is dat ik iedere keer dacht (hoopte) dat het nog lang zou duren en daardoor heb ik geen zorgverlof opgenomen om bij haar te zijn.
En ineens was het te laat.
Dus dat zou ik graag anders gedaan hebben. Daarom zou mijn advies zijn; probeer te genieten van de tijd die je hebt. Wees bewust van dat het snel over kan zijn (niet zoals ik de kop in het zand)
Sterkte de komende tijd!
In ons geval was het een kwestie van maanden (wat achteraf dus weken bleken te zijn) Waar ik spijt van heb is dat ik iedere keer dacht (hoopte) dat het nog lang zou duren en daardoor heb ik geen zorgverlof opgenomen om bij haar te zijn.
En ineens was het te laat.
Dus dat zou ik graag anders gedaan hebben. Daarom zou mijn advies zijn; probeer te genieten van de tijd die je hebt. Wees bewust van dat het snel over kan zijn (niet zoals ik de kop in het zand)
Sterkte de komende tijd!
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:46
Hey TO,
Wat naar, ik snap dat je wilt weten waar je aan toe bent. Ik heb mijn ouders verloren toen ik 20 en 22 was en een paar praktische dingen staan mij nog wel bij.
Praktisch
- zorg dat het testament goed geregeld is. Als er onduidelijkheden zijn, bespreek het.
- laat je ouder ook een huis na wat straks verkocht moet worden? maak een document waar in staat wat van waarde is (inboedel/pand)
- maak een document met wensen voor de uitvaart (begraven/cremeren, muziek, locatie, etc)
- maak een schema met bezoek tijdens het ziektebed
- hou mensen op de hoogte die belangrijk zijn ('nieuwsbrief' of via whatsappgroep - je kan 'alleen zenden' instellen)
- bewaar de updates, dan heb je later een soort dagboekvorm hoe alles is gegaan
- als er erfenisstukken verdeeld moeten worden tussen broers of zussen, laat je ouder dat dan vooraf doen. En zet het zwart-op-wit. Geen scheve gezichten.
Maar de meeste dingen waarvan ik nog wilde dat ik ze had gedaan, waren op emotioneel vlak.
- Spreek uit, deel gevoelens en gedachten
- maak quality time; kijk samen een serie, zoek samen de foto's uit die nooit zijn ingeplakt
- ik heb het al vaker genoemd op dit forum: het boek 'Mama vertel es' van Elma van Vliet. Ook verkrijgbaar in papa-variant, en papa's die kort van stof zijn-variant.
Eerlijk, ik ben blij dat ik vooral de emotionele kant goed geregeld heb destijds. En goed, ook heeft mijn ouder er voor gezorgd dat ik zonder teveel shit (testament) achterbleef.
Je leven on hold zetten zou ik niet doen. Zolang de zorg te dragen is ook je eigen leven leven. Want drie jaar is lang. Dat hou je niet vol. Als je voelt dat prioriteiten verschuiven, dan kan je altijd nog tijdelijk stoppen met werken.
Wat naar, ik snap dat je wilt weten waar je aan toe bent. Ik heb mijn ouders verloren toen ik 20 en 22 was en een paar praktische dingen staan mij nog wel bij.
Praktisch
- zorg dat het testament goed geregeld is. Als er onduidelijkheden zijn, bespreek het.
- laat je ouder ook een huis na wat straks verkocht moet worden? maak een document waar in staat wat van waarde is (inboedel/pand)
- maak een document met wensen voor de uitvaart (begraven/cremeren, muziek, locatie, etc)
- maak een schema met bezoek tijdens het ziektebed
- hou mensen op de hoogte die belangrijk zijn ('nieuwsbrief' of via whatsappgroep - je kan 'alleen zenden' instellen)
- bewaar de updates, dan heb je later een soort dagboekvorm hoe alles is gegaan
- als er erfenisstukken verdeeld moeten worden tussen broers of zussen, laat je ouder dat dan vooraf doen. En zet het zwart-op-wit. Geen scheve gezichten.
Maar de meeste dingen waarvan ik nog wilde dat ik ze had gedaan, waren op emotioneel vlak.
- Spreek uit, deel gevoelens en gedachten
- maak quality time; kijk samen een serie, zoek samen de foto's uit die nooit zijn ingeplakt
- ik heb het al vaker genoemd op dit forum: het boek 'Mama vertel es' van Elma van Vliet. Ook verkrijgbaar in papa-variant, en papa's die kort van stof zijn-variant.
Eerlijk, ik ben blij dat ik vooral de emotionele kant goed geregeld heb destijds. En goed, ook heeft mijn ouder er voor gezorgd dat ik zonder teveel shit (testament) achterbleef.
Je leven on hold zetten zou ik niet doen. Zolang de zorg te dragen is ook je eigen leven leven. Want drie jaar is lang. Dat hou je niet vol. Als je voelt dat prioriteiten verschuiven, dan kan je altijd nog tijdelijk stoppen met werken.
zaterdag 27 juli 2024 om 11:56
Zomersweertje schreef: ↑27-07-2024 11:27Ik voel van alles door elkaar dus. nu vraag ik mij af: welke praktische tips hebben jullie? Zijn er dingen waarvan je achteraf dacht; had ik dat nog maar gezegd, gedaan of geregeld?
Uit ervaring, tijd spenderen met elkaar. Dat is achteraf gezien de mooiste herinnering. Een familieweekend met dertig man was altijd moeilijk te plannen. Toen mijn ouder ziek werd was het wel mogelijk om een datum te prikken, omdat iedereen er belang aan hechtte en andere dingen opzij zette. Mijn ouder had verder geen bijzondere wensen behalve bij elkaar zijn. Maar anders kan een zogenaamde bucketlist uitvoeren ook nog een idee zijn. We hebben wel een fotoshoot met het gezin gedaan. En dan in verschillende samenstellingen foto's gemaakt (dus ook één op één). Dat zijn voor mij waardevolle herinneringen ook om terug te kijken.
Wat ik achteraf heel fijn vond is dat we het boek 'mam/pap, vertel eens' gekocht hadden. Ouder kon niet meer schrijven, maar we hebben in verschillende sessies de vragen gesteld en (audio) opgenomen. Daardoor konden we achteraf een hele mooie speech schrijven voor de begrafenis, maar ook de herinneringen zelf nog koesteren en terug luisteren. We waren niet zo van de video, maar dat zou ik wel aanraden (je kunt de antwoorden op de vragen ook filmen). Dan kun je af en toe nog eens terugkijken. Kan fijn zijn.
Qua regelen. Mijn ouder heeft een eigen begrafenisondernemer gezocht terwijl nog in leven. Dat is helemaal niet raar. Daardoor heeft mijn ouder eigen wensen kunnen aangeven, al dingen kunnen regelen zoals liedjes, teksten voor de dienst, kaart, graf, steen etc maar ook wie uit te nodigen incl gegevens en wisten wij zeker dat het zo werd uitgevoerd als ouder had aangegeven.
Qua werk had ik al snel op mijn werk aangegeven dat zorgverlof eventueel nodig zou zijn. Dat is uiteindelijk niet nodig geweest, maar ik werkte die tijd 3 of 4 dagen per week, waardoor ik veel weekenden thuis kon zijn om te ondersteunen en tijd door te brengen. Heel fijn!
zaterdag 27 juli 2024 om 12:00
gonniegijsje schreef: ↑27-07-2024 11:38Nooit onhold zetten maar jezelf wel ruimte geven op het moment dat je het nodig hebt, dat is mijn praktische tip. Maw flexibel meebewegen met de dagelijkse realiteit.
Plannen kun je dit soort dingen helaas bijzonder slecht
Dit!
Soms loopt het helemaal anders dan verwacht en voor je het weet leef je je eigen leven veel te lang 'on hold'.
Verder heel veel sterkte gewenst. Schiet ook niet meteen door in de regelmodus. Dan is straks alles geregeld maar heb je geen waardevolle tijd meer doorgebracht met je ouder. Als een ouder onverwacht overlijdt wordt ook alles geregeld dus het hoeft niet allemaal in de eerste weken.
zaterdag 27 juli 2024 om 12:06
Mijn eerste tip, gun jezelf de tijd. Het klinkt alsof je dit bericht net te horen hebt gekregen. Neem de tijd om het te verwerken. Mijn ervaring is dat je er ern paar weken naar zo'n bericht weer anders in staat. Dus voor nu, doe even niets wat niet noodzakelijk is om nu te doen.
En vooral zet je leven niet 'on hold', daar doe je je zieke ouder waarschijnlijk ook geen plezier mee.
En vooral zet je leven niet 'on hold', daar doe je je zieke ouder waarschijnlijk ook geen plezier mee.
zaterdag 27 juli 2024 om 12:07
zaterdag 27 juli 2024 om 12:09
Jeetje TO, heftig nieuws, alvast sterkte gewenst met alles.
Een paar jaar geleden in dezelfde situatie gezeten, levensverwachting van mijn moeder was 1-2 jaar, het werden uiteindelijk maar 4 maanden, ging ineens heel snel. Mijn tip is dus voorbereid zijn op alles, ook dat het anders loopt.
Dingen bespreken/zeggen die je altijd al had willen doen met je ouder is natuurlijk een goed idee, beter vroeger dan later in dit geval!
Nee, niet je hele leven on-hold zetten, want het zou ook zomaar wel langer kunnen duren. Wat wel een goed idee is, is op je werk bespreken in welke situatie je zit en hoe flexibel jij de komende tijd je werk kunt blijven doen.
Andere tip is nadenken over bijvoorbeeld mantelzorg, wil je die geven ja/nee en in welke mate en maak dat duidelijk voor jezelf en eventueel ook je familie met wie je dit zou delen. Ik had dit niet/te laat gedaan, als enige dochter, en toen mijn moeder ineens heel hard achteruit ging bleek dat de verwachtingen hierover nogal ver uiteen liepen. Het lijkt nu nog ver weg, maar je kunt het maar vast besproken hebben. Dat betekend dus ook het bespreken van thuiszorg (maar ook zorg in de laatste levensfase) en dergelijke als het nodig word.
Als laatste zou ik, als je ouder daar toe in staat is om over te praten, ook het 1 en ander over zijn/haar uitvaartwensen laten vastleggen mettertijd. Ook dit lijkt ver weg, maar het is heel fijn om te weten wat hij/zij wilde als het ineens zo ver is.
Een paar jaar geleden in dezelfde situatie gezeten, levensverwachting van mijn moeder was 1-2 jaar, het werden uiteindelijk maar 4 maanden, ging ineens heel snel. Mijn tip is dus voorbereid zijn op alles, ook dat het anders loopt.
Dingen bespreken/zeggen die je altijd al had willen doen met je ouder is natuurlijk een goed idee, beter vroeger dan later in dit geval!
Nee, niet je hele leven on-hold zetten, want het zou ook zomaar wel langer kunnen duren. Wat wel een goed idee is, is op je werk bespreken in welke situatie je zit en hoe flexibel jij de komende tijd je werk kunt blijven doen.
Andere tip is nadenken over bijvoorbeeld mantelzorg, wil je die geven ja/nee en in welke mate en maak dat duidelijk voor jezelf en eventueel ook je familie met wie je dit zou delen. Ik had dit niet/te laat gedaan, als enige dochter, en toen mijn moeder ineens heel hard achteruit ging bleek dat de verwachtingen hierover nogal ver uiteen liepen. Het lijkt nu nog ver weg, maar je kunt het maar vast besproken hebben. Dat betekend dus ook het bespreken van thuiszorg (maar ook zorg in de laatste levensfase) en dergelijke als het nodig word.
Als laatste zou ik, als je ouder daar toe in staat is om over te praten, ook het 1 en ander over zijn/haar uitvaartwensen laten vastleggen mettertijd. Ook dit lijkt ver weg, maar het is heel fijn om te weten wat hij/zij wilde als het ineens zo ver is.
zaterdag 27 juli 2024 om 12:34
Eendje_ schreef: ↑27-07-2024 11:56Qua regelen. Mijn ouder heeft een eigen begrafenisondernemer gezocht terwijl nog in leven. Dat is helemaal niet raar. Daardoor heeft mijn ouder eigen wensen kunnen aangeven, al dingen kunnen regelen zoals liedjes, teksten voor de dienst, kaart, graf, steen etc maar ook wie uit te nodigen incl gegevens en wisten wij zeker dat het zo werd uitgevoerd als ouder had aangegeven.
+ 1
Je kan alles al voorbereiden.
Zelfs de tekst op de rouwkaart en welke hapjes vastleggen.
Wij hadden alle genodigden in een spreadsheet gezet, zodat we de adressen konden laten afdrukken. (In plaats van alles met de hand schrijven door de enige die een mooi handschrift heeft.)
Als jij binnen een week na het overlijden alles moet regelen, gaat er geheid iets mis:
- te veel muziekstukken tijdens de bijeenkomst (= uitloop in tijd = extra kosten),
- een onhandige tekst op de rouwkaart
- of een discussie of je ex wel/niet op de kaart moet,
- een nabestaande die opeens een peperdure kist wil of een stenen-op-het-graf-ceremonie gaat organiseren.
Mensen die rouwen, maken irrationele beslissingen.
Je kan nu alles rustig vastleggen op papier.
Ga na welke dekking de uitvaartverzekering biedt.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zaterdag 27 juli 2024 om 12:43
Ik lees veel goeie tips. Ik ben heel blij met de foto’s die we hebben laten maken door een fotograaf, toen we met m’n ouders, zussen plus aanhang een weekje in een huisje zaten. De eerste twee jaar na het overlijden van m’n moeder kon ik er niet naar kijken, nu is het een mooie maar verdrietige herinnering. Misschien is het voor jullie ook een idee?
Veel sterkte in deze verdrietige en onzekere periode.
Veel sterkte in deze verdrietige en onzekere periode.
Wat eten we vanavond?
zaterdag 27 juli 2024 om 12:43
Wat al gezegd is, neem tijd voor jezelf en tijd samen met deze ouder, ik weet niet of je andere ouder er nog bij is.
Je leven on hold zetten voelt op den duur niet oke als het te lang duurt. In dit geval voel je vaak wel aan wanneer het einde nadert en je echt nodig bent, dan is het vroeg genoeg om er echt rekening mee te houden.
Denk eventueel na over dingen die je wil doen, maar pin je er niet op vast als het zover is. Wanneer de ouder overleden is mag je als het goed is overal bij zijn en mee helpen. Dat klinkt nu best raar en wekt weerstand op, terwijl als het zo ver is het alleen heel logisch is om te doen. Of andersom natuurlijk.
Dan doel ik op helpen met de overledene wassen, aankleden, in de kist leggen en dergelijke. Ik moest er van te voren ook niet aan denken, maar toen het zover was heb ik het wel gedaan en achteraf voelt dat als een fijne herinnering.
Je leven on hold zetten voelt op den duur niet oke als het te lang duurt. In dit geval voel je vaak wel aan wanneer het einde nadert en je echt nodig bent, dan is het vroeg genoeg om er echt rekening mee te houden.
Denk eventueel na over dingen die je wil doen, maar pin je er niet op vast als het zover is. Wanneer de ouder overleden is mag je als het goed is overal bij zijn en mee helpen. Dat klinkt nu best raar en wekt weerstand op, terwijl als het zo ver is het alleen heel logisch is om te doen. Of andersom natuurlijk.
Dan doel ik op helpen met de overledene wassen, aankleden, in de kist leggen en dergelijke. Ik moest er van te voren ook niet aan denken, maar toen het zover was heb ik het wel gedaan en achteraf voelt dat als een fijne herinnering.
zaterdag 27 juli 2024 om 12:58
Bij ons was het ook een aflopende zaak, maar kon ook alle kanten op, qua duur. Ik ben gewoon blijven werken, maar ben er de hele periode wel veel vaker heen gegaan dan voorheen. Ik ging meerdere malen per week na werk even langs en dan keken we samen een programma, of ik ging lekker zijn voeten verzorgen, of een stukje met de rolstoel wandelen.
Ook lag mijn vader op een bepaald moment heel slecht, en toen heb ik echt nog een gesprek gevoerd om te zeggen dat ik dankbaar was voor de lieve vader die hij was geweest en andere dingen die ik gezegd wilde hebben.
Daarna trok hij overigens weer bij en overleed hij pas veel later. Maar na dat gesprek dacht ik; fijn alles wat ik wilde zeggen heb ik gezegd wanneer het zover is maakt nu niet meer uit. Hij was wel bedlegerig, dus ballonvaarten enzo zaten er bij ons niet meer in. Maar daar zijn we ook niet de type mensen naar.
Ik heb mijn eigen leven niet on hold gezet, heb doorgewerkt, en ging ook gewoon uit en leuke dingen doen. Het was wel een zware periode, maar ik combineerde die dingen.
Ook lag mijn vader op een bepaald moment heel slecht, en toen heb ik echt nog een gesprek gevoerd om te zeggen dat ik dankbaar was voor de lieve vader die hij was geweest en andere dingen die ik gezegd wilde hebben.
Daarna trok hij overigens weer bij en overleed hij pas veel later. Maar na dat gesprek dacht ik; fijn alles wat ik wilde zeggen heb ik gezegd wanneer het zover is maakt nu niet meer uit. Hij was wel bedlegerig, dus ballonvaarten enzo zaten er bij ons niet meer in. Maar daar zijn we ook niet de type mensen naar.
Ik heb mijn eigen leven niet on hold gezet, heb doorgewerkt, en ging ook gewoon uit en leuke dingen doen. Het was wel een zware periode, maar ik combineerde die dingen.
zaterdag 27 juli 2024 om 13:08
Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑27-07-2024 12:09
Andere tip is nadenken over bijvoorbeeld mantelzorg, wil je die geven ja/nee en in welke mate en maak dat duidelijk voor jezelf en eventueel ook je familie met wie je dit zou delen. Ik had dit niet/te laat gedaan, als enige dochter, en toen mijn moeder ineens heel hard achteruit ging bleek dat de verwachtingen hierover nogal ver uiteen liepen. Het lijkt nu nog ver weg, maar je kunt het maar vast besproken hebben. Dat betekend dus ook het bespreken van thuiszorg (maar ook zorg in de laatste levensfase) en dergelijke als het nodig word.
Dit is ook een heel goede tip.
Tussen broers en zussen kan het nogal verschillen wat iedereen wil doen en kan doen. Maar ook de verwachtingen ten aanzien van elkaar kunnen nogal verschillen. Hoe gaan jullie het doen als eentje nogal weinig kiest te doen? Of als één alles naar zich toetrekt? Wat ga je doen als ouder alle vragen/verzoeken bij dezelfde legt? Wij gaan daar een volgende keer dat er mantelzorg nodig is even heel goed over in gesprek. Ik trek het niet als het nog ernstiger wordt dat er zo veel bij mij ligt. En dat ik ondertussen ook nog verantwoordelijk ben voor het aansturen van mijn zus.
Ouder zal soms een voorkeur hebben voor de één of de ander (voor speciale dingen). Zo belt mijn moeder mij vaker dan mijn zus want ik ben er sneller. Drie minuten lopen tegen tien minuten fietsen of zelfs anderhalf uur met de auto. In paniek ben ik altijd degene die ze bellen. Maar ook voor persoonlijke verzorging zoals haar doen, verkiest mijn ouder mij boven mijn zus die ietsje verder woont. Gewoon omdat moeder vindt dat ik het fijner doe.
Daarnaast komt mijn zus dan alleen voor de afgesproken taak, ziet niet wat er verder nog moet gebeuren. Dus dat moet allemaal geregeld worden door ouders of door mij.
zaterdag 27 juli 2024 om 16:01
Maar je kan je zus niet sturen als ze niet wil of het anders niet ziet. Dat blijft dan bij jou.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑27-07-2024 13:08Dit is ook een heel goede tip.
Tussen broers en zussen kan het nogal verschillen wat iedereen wil doen en kan doen. Maar ook de verwachtingen ten aanzien van elkaar kunnen nogal verschillen. Hoe gaan jullie het doen als eentje nogal weinig kiest te doen? Of als één alles naar zich toetrekt? Wat ga je doen als ouder alle vragen/verzoeken bij dezelfde legt? Wij gaan daar een volgende keer dat er mantelzorg nodig is even heel goed over in gesprek. Ik trek het niet als het nog ernstiger wordt dat er zo veel bij mij ligt. En dat ik ondertussen ook nog verantwoordelijk ben voor het aansturen van mijn zus.
Ouder zal soms een voorkeur hebben voor de één of de ander (voor speciale dingen). Zo belt mijn moeder mij vaker dan mijn zus want ik ben er sneller. Drie minuten lopen tegen tien minuten fietsen of zelfs anderhalf uur met de auto. In paniek ben ik altijd degene die ze bellen. Maar ook voor persoonlijke verzorging zoals haar doen, verkiest mijn ouder mij boven mijn zus die ietsje verder woont. Gewoon omdat moeder vindt dat ik het fijner doe.
Daarnaast komt mijn zus dan alleen voor de afgesproken taak, ziet niet wat er verder nog moet gebeuren. Dus dat moet allemaal geregeld worden door ouders of door mij.
Hierover is er bij ons ook discussie over, dat ik moet leren de ander aan te sturen (en dan ook nog eens op een manier die bij de ander past) terwijl we er al lang afspraken over hadden gemaakt. Ik kies ervoor dat niet meer te doen, dat kost mij namelijk meer energie dan dat ik het snel even zelf doe. Dan kan het namelijk uit mijn hoofd.
Dat betekent niet dat ik alles doe, maar wel de dingen waarvan ik vind dat ze prioriteit hebben, maar als er dan een calamiteit is terwijl een ander gezinslid er is probeer ik nu niet aan te haken maar te leren het daar te laten.
zaterdag 27 juli 2024 om 16:09
Eens om de verwachtingen en grenzen met de mantelzorgers te bespreken, maar dan ook echt ook wat het inhoud.
Wij hadden een online schema waarop men zich in kon schrijven voor bezoek. Ik wilde graag dat ouder niet alleen zou zijn en zo kon ik zien waar ik de gaten op kon vullen.
Wensen t.a.v. uitvaart enz bespreken. Zo hebben wij wat op maat naar wensen van ouder kunnen maken. Dat is me heel veel waard, zeker gezien de symboliek die er achter zit.
Hospice bekijken als diegene daar voor open staat. Als iemand in de laatste terminale fase zit is dit soms te zwaar fysiek. En wees reëel in wat je wel en niet wilt. Zo had mijn ouder een hersentumor, kan gedragsverandering en insulten geven. Familie wilde ouder in huis nemen zodra zo ver was, maar is achteraf blij dat ouder toch in hospice is verbleven. Vergis je niet in hoe moeilijk en zwaar de laatste fase kan zijn.
In testament laten vastleggen wie belangen behartigd, zodat daar geen ruis over kan bestaan. En regel dat iemand bij de financiën en administratie kan.
En inderdaad bij leven dingen verdelen geeft minder gedoe dan na overlijden.
Sterkte.
Wij hadden een online schema waarop men zich in kon schrijven voor bezoek. Ik wilde graag dat ouder niet alleen zou zijn en zo kon ik zien waar ik de gaten op kon vullen.
Wensen t.a.v. uitvaart enz bespreken. Zo hebben wij wat op maat naar wensen van ouder kunnen maken. Dat is me heel veel waard, zeker gezien de symboliek die er achter zit.
Hospice bekijken als diegene daar voor open staat. Als iemand in de laatste terminale fase zit is dit soms te zwaar fysiek. En wees reëel in wat je wel en niet wilt. Zo had mijn ouder een hersentumor, kan gedragsverandering en insulten geven. Familie wilde ouder in huis nemen zodra zo ver was, maar is achteraf blij dat ouder toch in hospice is verbleven. Vergis je niet in hoe moeilijk en zwaar de laatste fase kan zijn.
In testament laten vastleggen wie belangen behartigd, zodat daar geen ruis over kan bestaan. En regel dat iemand bij de financiën en administratie kan.
En inderdaad bij leven dingen verdelen geeft minder gedoe dan na overlijden.
Sterkte.
zaterdag 27 juli 2024 om 16:35
Ik zou gewoon meer gaan werken, voornamelijk omdat het onzeker is hoe lang het nog gaat duren. Je kan altijd zorgverlof opnemen tegen de tijd dat je er echt meer voor je ouder moet zijn. Dit kan je, tegen die tijd, dan onbetaald doen. Het is zonde om die uren nu direct al niet meer te werken. Ook zijn de meeste werkgevers, als het einde echt is aangebroken, vaak wel flexibel met vrij geven (meestal zelfs doorbetaald).
Verder is het natuurlijk belangrijk om samen zoveel mogelijk mooie herinneringen te maken.
Het is goed om na te denken over extra zorg, tegen de tijd dat dat nodig is. Zoek nu alvast uit welke mogelijkheden er zijn, dan hoeft dat niet op stel en sprong te gebeuren.
Het is fijn als je ouders in 1 map alle belangrijke papieren/informatie verzamelen. Van de gegevens van de notaris en het testament, tot de polis van de overlijdensverzekering, alle financiële gegevens etc. Dan hoef je daar niet naar te zoeken.
En ga tegen de tijd dat het einde dichterbij komt vast in gesprek over de wensen m.b.t. het overlijden. Van de kaart en de kist, tot de muziek bij de dienst, de te dragen kleding, de mensen die uitgenodigd moeten worden etc. Het is heel erg fijn als dat al besproken is zodat iedereen weer wat en hoe alles geregeld moet gaan worden.
Eventuele verwachtingen van broers of zussen m.b.t. zorg zou ik loslaten. Ik heb ervaren dat dat alleen maar frustratie geeft. Je kan alleen voor jezelf bepalen wat jij kan en wil doen. Op datgene wat anderen doen heb jij geen invloed.
Heel veel sterkte gewenst!
Verder is het natuurlijk belangrijk om samen zoveel mogelijk mooie herinneringen te maken.
Het is goed om na te denken over extra zorg, tegen de tijd dat dat nodig is. Zoek nu alvast uit welke mogelijkheden er zijn, dan hoeft dat niet op stel en sprong te gebeuren.
Het is fijn als je ouders in 1 map alle belangrijke papieren/informatie verzamelen. Van de gegevens van de notaris en het testament, tot de polis van de overlijdensverzekering, alle financiële gegevens etc. Dan hoef je daar niet naar te zoeken.
En ga tegen de tijd dat het einde dichterbij komt vast in gesprek over de wensen m.b.t. het overlijden. Van de kaart en de kist, tot de muziek bij de dienst, de te dragen kleding, de mensen die uitgenodigd moeten worden etc. Het is heel erg fijn als dat al besproken is zodat iedereen weer wat en hoe alles geregeld moet gaan worden.
Eventuele verwachtingen van broers of zussen m.b.t. zorg zou ik loslaten. Ik heb ervaren dat dat alleen maar frustratie geeft. Je kan alleen voor jezelf bepalen wat jij kan en wil doen. Op datgene wat anderen doen heb jij geen invloed.
Heel veel sterkte gewenst!
anne1235 wijzigde dit bericht op 27-07-2024 16:35
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
0.89% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 17:04
Wat er zeg maar bij mijn moeder gebeurde is dat er ineens, in heel korte tijd, heel veel zorg nodig was.
De ene week alleen nog maar wat hulp nodig in de huishouding, nou prima, ik kom wel even stofzuigen of afwassen na mijn werk en neem je wasje wel mee naar huis en 2 dagen later gewassen, droog en gevouwen mee terug. De week erna had ze de ene na de andere afspraak in het ziekenhuis op de meest ongunstige tijden, waar ze ineens niet meer alleen naar toe kon, maar oké, regelen we ook nog.
De week daarop kon ze ineens zelf niet meer verantwoord traplopen en moest daarmee geholpen worden als ze deur uit moest voor de zoveelste afspraak. En de week daarna volgde een ziekenhuisopname waarna ze bij thuiskomst ineens ook persoonlijke zorg nodig had. En ineens keek iedereen naar mij hoe ik dit als dochter ging oplossen, want ik kon onze moeder toch wel wassen, aankleden, helpen op de wc enzovoort?
Nog even afgezien van hoe ik dat met mijn werk en gezin (ik was de enige van ons 3 met op dat moment nog thuis wonende kinderen) had moeten regelen weken/maanden lang, toen kreeg ik wel even kortsluiting en bonje met mijn 2 broers, die het bij praktische taken hielden, zoals de administratie, boodschappen doen en koffie zetten.
(Nu kwam daar dus regelwerk voor thuiszorg bij, wat al mopperend werd gedaan, want zowel mijn broer als moeder vond dat ik de persoonlijke zorg “hoorde te doen”. Vreselijk om te horen en om nee te zeggen vond ik toen en daarom zou ik altijd vooraf dit soort dingen bespreken)
En weer een paar weken later was ze ineens terminaal en had ze 24/7 persoonlijke lichamelijke zorg nodig en is ze 2 maanden later in een hospice overleden. Mantelzorg in zo’n fase is ontzettend zwaar en heftig, waarbij je ook nog moet omgaan met het verlies van je ouder, onderschat het echt niet.
De ene week alleen nog maar wat hulp nodig in de huishouding, nou prima, ik kom wel even stofzuigen of afwassen na mijn werk en neem je wasje wel mee naar huis en 2 dagen later gewassen, droog en gevouwen mee terug. De week erna had ze de ene na de andere afspraak in het ziekenhuis op de meest ongunstige tijden, waar ze ineens niet meer alleen naar toe kon, maar oké, regelen we ook nog.
De week daarop kon ze ineens zelf niet meer verantwoord traplopen en moest daarmee geholpen worden als ze deur uit moest voor de zoveelste afspraak. En de week daarna volgde een ziekenhuisopname waarna ze bij thuiskomst ineens ook persoonlijke zorg nodig had. En ineens keek iedereen naar mij hoe ik dit als dochter ging oplossen, want ik kon onze moeder toch wel wassen, aankleden, helpen op de wc enzovoort?
Nog even afgezien van hoe ik dat met mijn werk en gezin (ik was de enige van ons 3 met op dat moment nog thuis wonende kinderen) had moeten regelen weken/maanden lang, toen kreeg ik wel even kortsluiting en bonje met mijn 2 broers, die het bij praktische taken hielden, zoals de administratie, boodschappen doen en koffie zetten.
(Nu kwam daar dus regelwerk voor thuiszorg bij, wat al mopperend werd gedaan, want zowel mijn broer als moeder vond dat ik de persoonlijke zorg “hoorde te doen”. Vreselijk om te horen en om nee te zeggen vond ik toen en daarom zou ik altijd vooraf dit soort dingen bespreken)
En weer een paar weken later was ze ineens terminaal en had ze 24/7 persoonlijke lichamelijke zorg nodig en is ze 2 maanden later in een hospice overleden. Mantelzorg in zo’n fase is ontzettend zwaar en heftig, waarbij je ook nog moet omgaan met het verlies van je ouder, onderschat het echt niet.
anoniem_66d01bb041fe4 wijzigde dit bericht op 27-07-2024 17:12
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
8.35% gewijzigd
zaterdag 27 juli 2024 om 17:05
Anne1235 schreef: ↑27-07-2024 16:35Ik zou gewoon meer gaan werken, voornamelijk omdat het onzeker is hoe lang het nog gaat duren. Je kan altijd zorgverlof opnemen tegen de tijd dat je er echt meer voor je ouder moet zijn. Dit kan je, tegen die tijd, dan onbetaald doen. Het is zonde om die uren nu direct al niet meer te werken. Ook zijn de meeste werkgevers, als het einde echt is aangebroken, vaak wel flexibel met vrij geven (meestal zelfs doorbetaald).
Verder is het natuurlijk belangrijk om samen zoveel mogelijk mooie herinneringen te maken.
Het is goed om na te denken over extra zorg, tegen de tijd dat dat nodig is. Zoek nu alvast uit welke mogelijkheden er zijn, dan hoeft dat niet op stel en sprong te gebeuren.
Het is fijn als je ouders in 1 map alle belangrijke papieren/informatie verzamelen. Van de gegevens van de notaris en het testament, tot de polis van de overlijdensverzekering, alle financiële gegevens etc. Dan hoef je daar niet naar te zoeken.
En ga tegen de tijd dat het einde dichterbij komt vast in gesprek over de wensen m.b.t. het overlijden. Van de kaart en de kist, tot de muziek bij de dienst, de te dragen kleding, de mensen die uitgenodigd moeten worden etc. Het is heel erg fijn als dat al besproken is zodat iedereen weer wat en hoe alles geregeld moet gaan worden.
Eventuele verwachtingen van broers of zussen m.b.t. zorg zou ik loslaten. Ik heb ervaren dat dat alleen maar frustratie geeft. Je kan alleen voor jezelf bepalen wat jij kan en wil doen. Op datgene wat anderen doen heb jij geen invloed.
Heel veel sterkte gewenst!
Dat klopt helemaal maar juist daarom moet je daarover in gesprek zodat dat duidelijk is. Wij zeiden dat we het met zijn drieën gingen doen en pas gaandeweg bleek dat onze ideeën daarover nogal uiteen liepen. En mijn moeder besefte nog heel goed dat als ze mij belde dat de kans dat iets gedaan werd het grootst was. Degene die het minste deed, schreef daar het meeste over op social media waardoor andere familie tegen mij zei hoe fijn het was voor iedereen dat mijn zus zo veel deed.
En volgende keer gaan we het daar echt eerst over hebben.
zaterdag 27 juli 2024 om 17:08
Wat vreselijkKaarsjevoordesfeer schreef: ↑27-07-2024 17:05Dat klopt helemaal maar juist daarom moet je daarover in gesprek zodat dat duidelijk is. Wij zeiden dat we het met zijn drieën gingen doen en pas gaandeweg bleek dat onze ideeën daarover nogal uiteen liepen. En mijn moeder besefte nog heel goed dat als ze mij belde dat de kans dat iets gedaan werd het grootst was. Degene die het minste deed, schreef daar het meeste over op social media waardoor andere familie tegen mij zei hoe fijn het was voor iedereen dat mijn zus zo veel deed.
zaterdag 27 juli 2024 om 18:29
Veel zake zijn al genoemd.
Mijn vader is toen hij hoorde dat hij niet meer beter ging worden meteen in de regelmodus gegaan en heeft zijn eigen ziekbed en alles eromheen aangevlogen als een project zoals hij dat in zijn werkzame leven leidde.
Heeft een map gemaakt met alle abonnementen, telefoonnummers, polissen, adressen van alle vrienden en kennissen (keurig uitgeprint op adresstickers), bankzaken, noem maar op. Hij zat uren achter de computer om dit allemaal in kaart te brengen en uit te zoeken (was overigens al in 2006).
Hiermee is toen hij kwam te overlijden een hoop uitzoekwerk bespaard gebleven.
Met zijn uitvaart heeft hij niets gedaan, ik denk dat dat net iets te confronterend voor hem was. Hij heeft wel gezegd dat hij er van uitging dat wij dat goed zouden regelen. En dat hebben we gedaan.
Dus zorg dat je ook veel hele praktische basale zaken op papier krijgt. Welke vrienden en kennissen krijgen een kaart en heb je de adressen? Welke abonnementen moeten er worden stopgezet? Financiële zaken: Machtigingen, welke bankrekeningen, eventuele beleggingen, verzekeringen, etc.
Je kan het maar beter in kaart brengen.
Ik werk door het hele land en woon in het westen. Mijn ouders in het oosten. Ik kon regelen dat ik alleen nog werk in het oosten ingedeeld kreeg, zodat ik door de week in mijn oude slaapkamer kon slapen en elke avond bij mijn ouders was. Mijn zussen namen de weekendshift voor hun rekening.
Uiteindelijk kunnen we terugkijken op een mooie en goede afronding van mijn vader’s leven zonder onnodige regelstress. Hoewel er stress genoeg bij komt kijken.
Onderschat ook de periode tussen overlijden en uitvaart niet. Ik grap wel eens dat ik nog nooit in mijn leven zo hard heb gewerkt. Allerlei instanties, de kaarten, uitvaartcentrum, graf uitzoeken, uitvaartmis, overleg met de pastoor over de uitvaartmis (goddank was de pastoor in de loop van de jaren een vriend van mijn vader geworden, dat maakte het al een stuk makkelijker) en nog meer dingen die je nu nog niet kan bedenken.
Het einde van een leven in dit bureaucratische land is ook gewoon een pittig stukje regelwerk.
Mijn vader is toen hij hoorde dat hij niet meer beter ging worden meteen in de regelmodus gegaan en heeft zijn eigen ziekbed en alles eromheen aangevlogen als een project zoals hij dat in zijn werkzame leven leidde.
Heeft een map gemaakt met alle abonnementen, telefoonnummers, polissen, adressen van alle vrienden en kennissen (keurig uitgeprint op adresstickers), bankzaken, noem maar op. Hij zat uren achter de computer om dit allemaal in kaart te brengen en uit te zoeken (was overigens al in 2006).
Hiermee is toen hij kwam te overlijden een hoop uitzoekwerk bespaard gebleven.
Met zijn uitvaart heeft hij niets gedaan, ik denk dat dat net iets te confronterend voor hem was. Hij heeft wel gezegd dat hij er van uitging dat wij dat goed zouden regelen. En dat hebben we gedaan.
Dus zorg dat je ook veel hele praktische basale zaken op papier krijgt. Welke vrienden en kennissen krijgen een kaart en heb je de adressen? Welke abonnementen moeten er worden stopgezet? Financiële zaken: Machtigingen, welke bankrekeningen, eventuele beleggingen, verzekeringen, etc.
Je kan het maar beter in kaart brengen.
Ik werk door het hele land en woon in het westen. Mijn ouders in het oosten. Ik kon regelen dat ik alleen nog werk in het oosten ingedeeld kreeg, zodat ik door de week in mijn oude slaapkamer kon slapen en elke avond bij mijn ouders was. Mijn zussen namen de weekendshift voor hun rekening.
Uiteindelijk kunnen we terugkijken op een mooie en goede afronding van mijn vader’s leven zonder onnodige regelstress. Hoewel er stress genoeg bij komt kijken.
Onderschat ook de periode tussen overlijden en uitvaart niet. Ik grap wel eens dat ik nog nooit in mijn leven zo hard heb gewerkt. Allerlei instanties, de kaarten, uitvaartcentrum, graf uitzoeken, uitvaartmis, overleg met de pastoor over de uitvaartmis (goddank was de pastoor in de loop van de jaren een vriend van mijn vader geworden, dat maakte het al een stuk makkelijker) en nog meer dingen die je nu nog niet kan bedenken.
Het einde van een leven in dit bureaucratische land is ook gewoon een pittig stukje regelwerk.
When in doubt, the auditor is always right!
zaterdag 27 juli 2024 om 18:30
Hoe gaat het met jou zelf op dit moment, trek je het allemaal een beetje? Virtuele knuffel en heel veel sterkteZomersweertje schreef: ↑27-07-2024 17:57Bedankt allemaal voor de tips. Het is inderdaad net pas bekend geworden.
zaterdag 27 juli 2024 om 19:33
Wat een heftig nieuws, allereerst veel sterkte en een knuffel voor jou!
Wat ik heb gedaan toen ik wist dat mijn moeder zou komen te overlijden binnen maximaal 3 jaar, was vooral heel veel herinneringen maken samen. Zo zijn we nog 2x met het hele gezin (mijn ouders, broer en ik en onze gezinnen) op vakantie gegaan. Ook nog een keer met alleen ons ‘eigen’ gezin, dus ouders, broer en ik. We hebben mijn moeder gevraagd wat ze echt nog heel graag wilde doen. En dat hebben we gedaan.
Verder: maak veel filmpjes. Heb ik niet gedaan en ik mis het horen van haar stem.
En praktisch; regel met elkaar de uitvaart, de adreslijst, de muziek, de foto’s etc. En misschien wil jouw ouder vast wat spullen verdelen. Zo wilde mijn moeder haar mooie sieraden vast verdelen onder de kleinkinderen.
Ik zou zo veel mogelijk tijd met elkaar doorbrengen. Vraag dingen over vroeger. Mijn moeder heeft het boek ‘mam, vertel eens’ ingevuld. Dit is er ook voor vaders.
Nogmaals veel sterkte!
Wat ik heb gedaan toen ik wist dat mijn moeder zou komen te overlijden binnen maximaal 3 jaar, was vooral heel veel herinneringen maken samen. Zo zijn we nog 2x met het hele gezin (mijn ouders, broer en ik en onze gezinnen) op vakantie gegaan. Ook nog een keer met alleen ons ‘eigen’ gezin, dus ouders, broer en ik. We hebben mijn moeder gevraagd wat ze echt nog heel graag wilde doen. En dat hebben we gedaan.
Verder: maak veel filmpjes. Heb ik niet gedaan en ik mis het horen van haar stem.
En praktisch; regel met elkaar de uitvaart, de adreslijst, de muziek, de foto’s etc. En misschien wil jouw ouder vast wat spullen verdelen. Zo wilde mijn moeder haar mooie sieraden vast verdelen onder de kleinkinderen.
Ik zou zo veel mogelijk tijd met elkaar doorbrengen. Vraag dingen over vroeger. Mijn moeder heeft het boek ‘mam, vertel eens’ ingevuld. Dit is er ook voor vaders.
Nogmaals veel sterkte!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
