Relaties
alle pijlers
Over vriendschap, openheid en communicatie....
woensdag 20 juni 2007 om 13:05
Is veel praten hetzelfde open zijn?
Eh, waar zal ik beginnen...
Ik heb een vriendin; schat van een meid, trouw, loyaal, spontaan, behulpzaam en ik kan enorme lol met haar hebben. Ik ken haar nu een jaartje of 6, denk ik.
Deze vriendin heeft het hart op de tong. Ze praat veel. Wat in haar hoofd opkomt gooit ze er uit. Ze heeft een sterke mening, over bijna alles. En deze mening verdedigt ze bij voorkeur op een zeer felle manier. Soms is het net alsof ze kwaad wordt, wanneer ze in een geanimeerd gesprek zit.
Ik ben heel anders. Rustiger, introverter... en ik overweeg mijn woorden vaak eerst een bepaalde tijd voordat ik ze uit. Soms slik ik mijn woorden weer in, als het niet 'het moment' is.
De communicatie tussen ons is niet altijd even vlekkeloos verlopen. We communiceren ieder op een ander niveau lijkt het wel. Als ik soms mijn hart lucht ergens over, heeft zij meteen een mening, een advies, die zij op haar eigen adremme, felle manier ook meteen uit. Ik schrik daar soms van.
Mede door haar manier van reageren kies ik er soms voor haar bepaalde dingen niet te vertellen. Want haar kant en klare mening en/of oplossing maakt dat ik me onbegrepen voel.
Zij vindt mij erg gesloten. Zij vindt zichzelf erg open.
Een kleine drie jaar terug hadden wij een nogal ernstige miscommunicatie (ruzie). Ik heb dagen lang geprobeerd haar te spreken te krijgen om het uit te praten. Zij koos ervoor de telefoon niet op te nemen en de deur niet open te doen. Zo open is zij .....
Maar dat was 3 jaar terug. Wij zijn allang weer dikke vriendinnen. Maar het irriteert me af en toe zo. De grapjes die ze maakt over mijn (nauwelijks aanwezige) communicatie-capaciteiten. Laatst hadden we het erover dat ik met mijn vriend (zelfs nu we samenwonen) zelden ruzie heb. 'Maar ja, jij communiceert ook niet' zei ze daarover. 'Ik communiceer anders!' antwoordde ik haar.
Mijn nekharen stonden weer recht overeind. Hoezo communiceer ik niet? Omdat ik niet iedere gedachte, mening, irritatie die bij me opkomt eruit gooi? Sjonge, alsof dat altijd de beste manier is!
Uiteraard heb ik wel eens geprobeerd haar subtiel te wijzen op de minpuntjes in haar manier van communiceren. (de mijne ken ik echt wel ;)) en dat bij communicatie ook luisteren hoort. Maar de felheid waarmee ik een weerwoord in mijn schoot geworpen krijg, maakt dat ik dan mijn mond maar weer houd.
Enkele conclusies die ik dan wel eens trek:
- veel praten en open zijn is niet noodzakelijkerwijs hetzelfde
- soms bestaat communiceren ook gewoon uit luisteren
- tegenpolen kunnen elkaar versterken
Zijn er meer mensen die iemand in hun familie- / vriendenkring hebben, waarbij de communicatie wel eens zo lastig verloopt? Ik zou graag eens een mening horen van een tegenpool van mezelf!
Mensen die ook zo adrem zijn, hebben jullie wel eens het idee dat jullie hiermee anderen kunnen afremmen?
(Ik ben overigens in het geheel geen verlegen meisje hoor. Hooguit een kat-uit-de-boom-kijk typje)
Eh, waar zal ik beginnen...
Ik heb een vriendin; schat van een meid, trouw, loyaal, spontaan, behulpzaam en ik kan enorme lol met haar hebben. Ik ken haar nu een jaartje of 6, denk ik.
Deze vriendin heeft het hart op de tong. Ze praat veel. Wat in haar hoofd opkomt gooit ze er uit. Ze heeft een sterke mening, over bijna alles. En deze mening verdedigt ze bij voorkeur op een zeer felle manier. Soms is het net alsof ze kwaad wordt, wanneer ze in een geanimeerd gesprek zit.
Ik ben heel anders. Rustiger, introverter... en ik overweeg mijn woorden vaak eerst een bepaalde tijd voordat ik ze uit. Soms slik ik mijn woorden weer in, als het niet 'het moment' is.
De communicatie tussen ons is niet altijd even vlekkeloos verlopen. We communiceren ieder op een ander niveau lijkt het wel. Als ik soms mijn hart lucht ergens over, heeft zij meteen een mening, een advies, die zij op haar eigen adremme, felle manier ook meteen uit. Ik schrik daar soms van.
Mede door haar manier van reageren kies ik er soms voor haar bepaalde dingen niet te vertellen. Want haar kant en klare mening en/of oplossing maakt dat ik me onbegrepen voel.
Zij vindt mij erg gesloten. Zij vindt zichzelf erg open.
Een kleine drie jaar terug hadden wij een nogal ernstige miscommunicatie (ruzie). Ik heb dagen lang geprobeerd haar te spreken te krijgen om het uit te praten. Zij koos ervoor de telefoon niet op te nemen en de deur niet open te doen. Zo open is zij .....
Maar dat was 3 jaar terug. Wij zijn allang weer dikke vriendinnen. Maar het irriteert me af en toe zo. De grapjes die ze maakt over mijn (nauwelijks aanwezige) communicatie-capaciteiten. Laatst hadden we het erover dat ik met mijn vriend (zelfs nu we samenwonen) zelden ruzie heb. 'Maar ja, jij communiceert ook niet' zei ze daarover. 'Ik communiceer anders!' antwoordde ik haar.
Mijn nekharen stonden weer recht overeind. Hoezo communiceer ik niet? Omdat ik niet iedere gedachte, mening, irritatie die bij me opkomt eruit gooi? Sjonge, alsof dat altijd de beste manier is!
Uiteraard heb ik wel eens geprobeerd haar subtiel te wijzen op de minpuntjes in haar manier van communiceren. (de mijne ken ik echt wel ;)) en dat bij communicatie ook luisteren hoort. Maar de felheid waarmee ik een weerwoord in mijn schoot geworpen krijg, maakt dat ik dan mijn mond maar weer houd.
Enkele conclusies die ik dan wel eens trek:
- veel praten en open zijn is niet noodzakelijkerwijs hetzelfde
- soms bestaat communiceren ook gewoon uit luisteren
- tegenpolen kunnen elkaar versterken
Zijn er meer mensen die iemand in hun familie- / vriendenkring hebben, waarbij de communicatie wel eens zo lastig verloopt? Ik zou graag eens een mening horen van een tegenpool van mezelf!
Mensen die ook zo adrem zijn, hebben jullie wel eens het idee dat jullie hiermee anderen kunnen afremmen?
(Ik ben overigens in het geheel geen verlegen meisje hoor. Hooguit een kat-uit-de-boom-kijk typje)
Ik geloof niet meer in sprookjes.
woensdag 20 juni 2007 om 13:13
Hoi Doornroosje, ik ben zelf van nature ook eerder fel en geneigd om sterk voor mijn mening op te komen, maar ik vind jou manier van communiceren veel beter en ik ben aan het leren om ook zo te communiceren. Daar slaag ik steeds beter in, vind ik zelf. Zoals jij jezelf beschrijft herken ik de stijl van communiceren van mijn man, en die vind ik prima.
woensdag 20 juni 2007 om 13:15
Als antwoord op je eerste vraag: Nee.Veel praten is absoluut niet hetzelfde als open zijn. Ik kan heel goed heel veel praten, maar dat kan dan oppervlakkig gebabbel zijn, waardoor ik me dus niet écht openstel qua gevoelens. Want dat laatste doe ik alleen bij bepaalde mensen.Het kan heel lastig zijn om te communiceren met iemand die dat niet hetzelfde doet als jij. Wat me in het geval van jouw vriendin heel lastig maakt is het feit dat ze jouw manier van communiceren niet lijkt te respecteren.Iedereen communiceert op zijn of haar manier en er hoeft niet gelijk 1 van jullie manieren het 'beste' te zijn. Het is inderdaad wel goed om aan te kaarten dat je haar manier van communiceren soms lastig vindt. En dat dat niet om haar als persoon gaat (want zij vat het geloof ik op als kritiek als ik het zo lees) maar de manier waarop zij dingen brengt. Als het echt zo'n goede vriendin is dan zal ze er over na gaan denken. Dat wil niet zeggen dat ze haar manier direct hoeft aan te passen, maar dat ze misschien beter na zal denken of er geen andere manier is waarop ze haar standpunten duidelijk kan maken zonder gelijk op haar achterste benen te gaan staan. Personen verschillen nou eenmaal, communicatiemanieren ook en misschien kunnen jullie van elkaar leren 
.
.
woensdag 20 juni 2007 om 13:16
He Doornroosje!
Nou, ik denk niet dat veel praten en open zijn hetzelfde is.. Ik kan lullen als brugman maar ben niet echt open.. Ik heb ook een vriendin die soms erg moeilijk is om mee te communiceren. Ook wij hebben onze tijden van niet praten gehad en ik heb ook echt moeite gehad om daarmee om te gaan. Intussen kennen we elkaar al 15 jaar en neem ik haar gewoon zoals ze is. Sommige dingen die bij mij aanstotend aankomen neem ik nu al niet meer zo omdat ik weet dat ze het niet zo bedoeld. Ze heeft ook een hele sterke, duidelijke eigen mening waar ze geen millimeter vanaf wijkt, wat soms ook erg moeilijk kan zijn.. Ik zeg er gewoon wat van, dat zij dat best mag denken maar dat ik ook recht heb om anders te denken.
en ja, die opmerking omtrent dat er geen ruzie is tussen jou en je vriend is in mijn ogen gewoon klinkklare onzin! De enige die dat weten zijn jij en je vriend.. Mijn vriend en ik wonen ook sinds een paar maanden samen en ook zelden of nooit ruzie.. Je kan het zien alsof er niet gecommuniceert word, maar ik zie het gewoon meer dat er juist wel gecommuniceert word.. In mijn geval dan.. Mijn vriend en ik bespreken alles en alles is mogelijk.. zolang we gewoon eerlijk zijn en zeggen wat we denken en voelen moet er gepraat kunnen worden..
Nou, ik denk niet dat veel praten en open zijn hetzelfde is.. Ik kan lullen als brugman maar ben niet echt open.. Ik heb ook een vriendin die soms erg moeilijk is om mee te communiceren. Ook wij hebben onze tijden van niet praten gehad en ik heb ook echt moeite gehad om daarmee om te gaan. Intussen kennen we elkaar al 15 jaar en neem ik haar gewoon zoals ze is. Sommige dingen die bij mij aanstotend aankomen neem ik nu al niet meer zo omdat ik weet dat ze het niet zo bedoeld. Ze heeft ook een hele sterke, duidelijke eigen mening waar ze geen millimeter vanaf wijkt, wat soms ook erg moeilijk kan zijn.. Ik zeg er gewoon wat van, dat zij dat best mag denken maar dat ik ook recht heb om anders te denken.
en ja, die opmerking omtrent dat er geen ruzie is tussen jou en je vriend is in mijn ogen gewoon klinkklare onzin! De enige die dat weten zijn jij en je vriend.. Mijn vriend en ik wonen ook sinds een paar maanden samen en ook zelden of nooit ruzie.. Je kan het zien alsof er niet gecommuniceert word, maar ik zie het gewoon meer dat er juist wel gecommuniceert word.. In mijn geval dan.. Mijn vriend en ik bespreken alles en alles is mogelijk.. zolang we gewoon eerlijk zijn en zeggen wat we denken en voelen moet er gepraat kunnen worden..
woensdag 20 juni 2007 om 13:22
Ik merk wel duidelijk op in jou verhaal dat jou vriendin niet echt verder dan haarzelf kan kijken en niet open staat voor andere meningen of advies. Het is niet verkeerd, wel vervelend.
Ik heb een vriendin die nooit echt haar mening geeft, maar staat dus ook nooit open voor meningen (daar vraagt ze ook nooit naar en trekt zich heel erg terug als je dat wel doet). Heel vervelend, want ik denk ook wel na over mijn meningen (en kan die bijstellen als ik het met iemand anders zijn mening eens ben) maar ik ben harstikke eerlijk. En dat waardeert láng niet iedereen. Ook heel lastig dus.
Neem eens rustig de tijd om na te denken over hoe je je vriendin kan vertellen dat ze misschien eerst haar meningen en toon van spreken onder de loep kan nemen voordat ze iets zegt (het eerst denken, dan spreken idee). Wel kun je beter in de ik - vorm spreken (het valt mij op dat, ik vind van mezelf zo..) Misschien dat het helpt. Succes!
Ik heb een vriendin die nooit echt haar mening geeft, maar staat dus ook nooit open voor meningen (daar vraagt ze ook nooit naar en trekt zich heel erg terug als je dat wel doet). Heel vervelend, want ik denk ook wel na over mijn meningen (en kan die bijstellen als ik het met iemand anders zijn mening eens ben) maar ik ben harstikke eerlijk. En dat waardeert láng niet iedereen. Ook heel lastig dus.
Neem eens rustig de tijd om na te denken over hoe je je vriendin kan vertellen dat ze misschien eerst haar meningen en toon van spreken onder de loep kan nemen voordat ze iets zegt (het eerst denken, dan spreken idee). Wel kun je beter in de ik - vorm spreken (het valt mij op dat, ik vind van mezelf zo..) Misschien dat het helpt. Succes!
donderdag 21 juni 2007 om 13:19
Hai! Dank jullie wel voor jullie reacties.
Zoals ik dat wel vaker doe heb ik ze eerst even op me in laten werken ;)
Reiger, jij zegt dat je mijn manier van communiceren beter vindt. Vind ik lief van je, maar ik ben het zeker niet (helemaal) met je eens. Ik vind dat ik vaak te lang wacht met te zeggen wat ik vind. Ik denk te lang na over hoe te formuleren en op welk moment het gesprek aan te gaan. Ik vertoon soms wat confrontatie-mijdend gedrag. Daar baal ik soms echt wel van. Het grote voordeel is, dat ik me heel erg bewust ben van mijn manier van communiceren en ook van de manco's daarin.
Ik oefen trouwens directheid via fora als deze. Ennnn er zit een stijgende lijn in! :D
Samou, ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat! Zij lijkt mijn manier van communiceren niet te respecteren. Dat is wat me dwars zit. Vooral omdat zij zo vol is van 'Ja, ik ben recht voor zijn raap en wie daar niet tegen kan heeft pech, want zo ben ik nu eenmaal!'
Juist omdat ik me bewust ben van de manco's in mijn communicatietechnieken, geef ik ook af en toe aan 'daar aan te werken'. Blijkbaar geeft dat haar het groene licht voor het maken van opmerkingen daarover.
Ik zal er toch eens iets over zeggen... hihi, eerst 's nadenken hoe ik dat ga brengen. Of gewoon wachten op de eerste situatie die zich voordoet waarin ze weer 's zo'n opmerking maakt.
Zoals ik dat wel vaker doe heb ik ze eerst even op me in laten werken ;)
Reiger, jij zegt dat je mijn manier van communiceren beter vindt. Vind ik lief van je, maar ik ben het zeker niet (helemaal) met je eens. Ik vind dat ik vaak te lang wacht met te zeggen wat ik vind. Ik denk te lang na over hoe te formuleren en op welk moment het gesprek aan te gaan. Ik vertoon soms wat confrontatie-mijdend gedrag. Daar baal ik soms echt wel van. Het grote voordeel is, dat ik me heel erg bewust ben van mijn manier van communiceren en ook van de manco's daarin.
Ik oefen trouwens directheid via fora als deze. Ennnn er zit een stijgende lijn in! :D
Samou, ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat! Zij lijkt mijn manier van communiceren niet te respecteren. Dat is wat me dwars zit. Vooral omdat zij zo vol is van 'Ja, ik ben recht voor zijn raap en wie daar niet tegen kan heeft pech, want zo ben ik nu eenmaal!'
Juist omdat ik me bewust ben van de manco's in mijn communicatietechnieken, geef ik ook af en toe aan 'daar aan te werken'. Blijkbaar geeft dat haar het groene licht voor het maken van opmerkingen daarover.
Ik zal er toch eens iets over zeggen... hihi, eerst 's nadenken hoe ik dat ga brengen. Of gewoon wachten op de eerste situatie die zich voordoet waarin ze weer 's zo'n opmerking maakt.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
donderdag 21 juni 2007 om 14:31
Roosje leuk onderwerp dit..
Vooral omdat ik mijzelf er in herken.. Ik ben dan jouw vriendin in dit verhaal.. Ik kwek ook altijd maar door , overal een antwoord op . Maar afgelopen jaren besefte ik mij doordat ik een vriend had die zoals jou reageert. Dat ik idd niet altijd luister naar hem , ik moest dus meer leren luisteren. Ik dacht ook dat ik open was , maar als het er op aan kwam vertelde ik wel veel maar tot echt diepe gesprekken kwamen we nooit.. Daar lulde ik wel weer heel makkelijk over heen.
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nog teveel doorratel maar wel sneller het lampje voel branden in mijn hoofd..Hooo stop dessss*luisteren*
En ben mij er de laatste tijd ook van bewust dat ik wat minder over dingen heen moet praten maar to the point moet komen. Ik kan met veel bombarie ergens over beginnen maar echt t daadwerkelijke probleem of gesprek komt niet boven water.
Ik ben dan juist weer *jaloers* al vind ik dat weer een te groot woord voor dit , op mensen zoals jij die alles wel 10x overdenken.. Ik wilde dat ik dat kon , ik probeer het maar het is soms erg lastig
Vooral omdat ik mijzelf er in herken.. Ik ben dan jouw vriendin in dit verhaal.. Ik kwek ook altijd maar door , overal een antwoord op . Maar afgelopen jaren besefte ik mij doordat ik een vriend had die zoals jou reageert. Dat ik idd niet altijd luister naar hem , ik moest dus meer leren luisteren. Ik dacht ook dat ik open was , maar als het er op aan kwam vertelde ik wel veel maar tot echt diepe gesprekken kwamen we nooit.. Daar lulde ik wel weer heel makkelijk over heen.
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nog teveel doorratel maar wel sneller het lampje voel branden in mijn hoofd..Hooo stop dessss*luisteren*
En ben mij er de laatste tijd ook van bewust dat ik wat minder over dingen heen moet praten maar to the point moet komen. Ik kan met veel bombarie ergens over beginnen maar echt t daadwerkelijke probleem of gesprek komt niet boven water.
Ik ben dan juist weer *jaloers* al vind ik dat weer een te groot woord voor dit , op mensen zoals jij die alles wel 10x overdenken.. Ik wilde dat ik dat kon , ik probeer het maar het is soms erg lastig
donderdag 21 juni 2007 om 14:52
Ha Des! Ik kan me er zomaar iets bij voorstellen dat jij jezelf erin herkent. ;)
Het is gelukkig ook lang niet altijd drama. Eén van de redenen waarom ze een fijne vriendin is, is haar spontaniteit, enthousiasme en het feit dat ze altijd wat te lullen heeft.
Maar inderdaad...diepgang, dat is iets wat ik bij haar mis. Als wij met elkaar praten gaan we nooit de diepte in. jammer. Maar misschien moet ik dat ook gewoon niet willen. There's a friend for everything... Sommige vrienden zijn er voor de fun, sommigen zijn er voor de diepgang.
Het is gelukkig ook lang niet altijd drama. Eén van de redenen waarom ze een fijne vriendin is, is haar spontaniteit, enthousiasme en het feit dat ze altijd wat te lullen heeft.
Maar inderdaad...diepgang, dat is iets wat ik bij haar mis. Als wij met elkaar praten gaan we nooit de diepte in. jammer. Maar misschien moet ik dat ook gewoon niet willen. There's a friend for everything... Sommige vrienden zijn er voor de fun, sommigen zijn er voor de diepgang.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
donderdag 21 juni 2007 om 15:01
Roosje .. je kan als laatste poging zeggen dat je graag meer diepgang wil ipv al dat oppervlakkige gelul (dat hielp bij mij toen die vriend dat zei tegen mij en noemde daar heeeeel veeel voorbeelden bij waardoor bij mij t lampje ging branden) Maar als dat niet werkt bij haar kan je idd t misschien maar beter loslaten dat t met haar niet lukt en dat je haar andere kwaliteiten moet houden en dan maar zonder diepgang.
Ik weet niet hoe oud jouw vriendin is , maar ik ben sinds de laatste 1 a 2 jaar emotioneel en psychisch veranderd. Je word ouder he :D
Ik was paar jaar geleden nog helemaal niet toe aan dat *oude wijven geleuter* zo noemde ik dat toen. Ik wilde fun , gekke dingen doen de beest uithangen zeg maar.
Nu heb ik zoiets van .. aah heerlijk zeg onder t genot van een flesje wijn over dingen praten en dan heeel veel diepgang hebben.. Dat geeft mij nu net zoveel voldoening als een avondje vet stappen.
donderdag 21 juni 2007 om 15:04
Het één hoeft het ander niet uit te sluiten. Enthousiasme en diepgaand communiceren kan zeker samengaan.Ikzelf (sorry, is even het makkelijkst om mezelf als voorbeeld te nemen) praat veel, heb over bijna alles een duidelijke mening, maar dat wil níet zeggen dat ik vind dat mijn manier van communiceren beter is. Mijn beste vriendin is net als ik, net zo enthousiast, maar wij kunnen wel degelijk hele zware gesprekken hebben. En dat kan ik ook met iemand met een andere manier van communiceren. Dat zij daar niet over na wil denken (zij geeft jou geloof ik het gevoel dat haar manier 'beter' is), dat geeft te denken. Het zou namelijk voor haar pleiten als ze verder zou kijken dan haar eigen manier van communiceren. Daar mag je haar best op wijzen. Dat hoeft niet direct kritiek te zijn, maar inderdaad gewoon aangeven dat je het soms lastig vindt hoe zij naar jou toe communiceert (en dat ook als basis neemt "mijn manier is de beste"). Misschien gaat ze er dan over nadenken.
donderdag 21 juni 2007 om 15:07
Ik kan ook enorm fel reageren, maar ik kan ook 10 x nadenken voor ik iets zeg. Bij mijn familie bijv. weet ik dat ik mensen sneller kwets met mijn opmerkingen dan bijv. mijn schoonfamilie.
De meeste vriendinnen van mij zeggen gewoon dat ik even m'n klep moet houden als ik tever doordraaf :$ maar ja, dat zijn ook geen introverte meiden. Ze zijn meer hetzelfde als ik, dus het is altijd lekker druk als we bij elkaar komen.
Luisteren kun je leren, maar dat moet je wel willen. En zoals Desert zei, het komt ook wel met de jaren. Een aantal jaren geleden voelde ik me nog ongemakkelijk als een gesprek meer diepgang kreeg, nu niet meer. Ook als mensen kritiek op mij geven, zeg ik dat ik er rustig over na moet denken en ik kom er pas later op terug. Eerst begon ik gelijk terug te tetteren dat ze dus echt wel ongelijk hadden... terwijl ik later dacht dat ze misschien toch wel een punt hadden.
De meeste vriendinnen van mij zeggen gewoon dat ik even m'n klep moet houden als ik tever doordraaf :$ maar ja, dat zijn ook geen introverte meiden. Ze zijn meer hetzelfde als ik, dus het is altijd lekker druk als we bij elkaar komen.
Luisteren kun je leren, maar dat moet je wel willen. En zoals Desert zei, het komt ook wel met de jaren. Een aantal jaren geleden voelde ik me nog ongemakkelijk als een gesprek meer diepgang kreeg, nu niet meer. Ook als mensen kritiek op mij geven, zeg ik dat ik er rustig over na moet denken en ik kom er pas later op terug. Eerst begon ik gelijk terug te tetteren dat ze dus echt wel ongelijk hadden... terwijl ik later dacht dat ze misschien toch wel een punt hadden.
