Partner beëindigt relatie

Hexopbezemsteel schreef: ↑

13-11-2022 08:30

Allemachtig wat een lelijkheid hier. TO weet net twee weken dat haar vrouw niet samen verder wil. Naast de zorg voor haar kinderen heeft ze haar eigen verdriet en wil ze eigenlijk het liefste dat het goed komt.

Lekker makkelijk om haar vanaf de zijlijn even goed de "waarheid" te zeggen. Onder het mom van "een spiegel voorhouden" wordt ze aangevallen op haar moederschap.

Maar soms kan je gewoon even niets met goede adviezen. Omdat het zoooo in gaat tegen wat je het liefste zou willen. Omdat het zoveel pijn doet. Hoe erg is het eigenlijk als je er iets langer over doet om het allemaal te laten inzinken?

Helemaal mee eens.

himalaya schreef: ↑

13-11-2022 10:46

Of die vlam is gewoon verstandig en gaat niet meteen samenwonen met iemand (die haar shit van een vorige relatie nog niet eens afgehandeld heeft).

Helemaal waar.

Olijf, het is voor iedereen volkomen duidelijk dat zij je aan het lijntje houdt, en de belangrijkste reden daarvoor is dat haar nieuwe relatie nog uiterst onzeker is, of dat wel standhoudt.

Je geeft haar de allesbepalende rol, omdat zij de "trofee" lijkt te zijn, die immers de "luxe" heeft om door 2 vrouwen geliefd te zijn, dus dat aan haar de keuze is.
Zij wil trouwens helemaal niet kiezen, want nogmaals: zij heeft de zekerheid van een thuis bij jou/ jullie gezin en kan in dit stadium nog niet weten of het een bevlieging is met die collega of dat dat uitgroeit tot iets blijvends.

Dáár heeft ze tijd voor nodig, om dat te ontdekken.
En ze wil dat ontdekken vanuit de veilige haven van thuis, vanuit de wetenschap dat ze daarop kan terugvallen, mocht er geen serieuze relatie met collega uit voortkomen.
Daarom wil ze dus allebei: jou achter de hand houden en zonder consequenties uitproberen of de nieuwe relatie kans van slagen heeft.

Ga er niet zomaar vanuit dat collega haar met open armen zal omarmen en haar een nieuw thuis bieden, he.
Ook die zit nog in een verkennende "veroveringsfase" en krijgt met jouw vrouw er meteen al een hoop "gedoe" bij, die een schaduw leggen over een fase die bij een iemand die vrij is al onzeker zou zijn, omdat je elkaar dan nog niet goed kent en nog maar moet zien of het blijvend is, of het ook past na de eerste euforie en vlinders.

Het zal tussen die 2 ook niet alleen maar leuk, sexy en gezellig zijn, die collega zal toch ook haar bedenkingen hebben, en te maken hebben met een potentiele geliefde die twijfelt, zich niet kan losmaken van haar bestaande huwelijk, waar nog een hele (misschien wel ellendige) nasleep van te verwachten is.

Een geliefde die geen eigen woonruimte heeft en van wie ze niet weet wat jullie nog delen aan intimiteit, en ook maar moet afgaan op hoe eerlijk jouw vrouw daarover is tegen haar. Die zich ook geconfronteerd voelt met dat jullie een weekend weg zijn, incl samen slapen en wie weet wat nog meer.

En zelfs als je vrouw haar ook aan het lijntje houdt en allang beloofd heeft dat die keuze al gemaakt is, nu alleen nog zij bij jou moet zijn om alles in zo goed mogelijke banen te leiden en af te wikkelen, dan nog: hoe aantrekkelijk is dat voor die collega nou echt om op die manier of onder zulke druk een relatie te beginnen?

Wat ook nog meespeelt aan hun kant is dat hoe lullig of juist "netjes" je vrouw/ex haar huidige huwelijk/relatie afwikkelt een voorbeeld stelt voor de nieuwe relatie.
Had je vrouw bij de eerste bevlieging jullie al in de steek gelaten had en "ingetrokken" bij de nieuwe geliefde, dan is dat wat collega zelf in de toekomst op den duur ook kan verwachten en dat is niet bepaald een aanbeveling.

Maar aan de andere kant, als ze te lang draalt en twijfelt en steeds terug gaat naar jou/gezin, kan collega ook geen vertrouwen opbouwen dat je vrouw er 100% voor gaat. Ook die is onzeker tegenover hoe sterk de banden zijn van een 7 jaar lange relatie met jou en een gezinsleven, of ze een rebound zal zijn, ze op haar is gevallen alleen voor wat je partner miste bij jou (oa de vlinders, seksueel spannend) en of ze wel een heel nieuw leven wil, zonder die zekerheid van "thuis" en alles wat wel fijn is met jou/jullie, om wie ze geeft en zal moeten missen (op misschien een omgangsregeling na).

Ik heb dit niet alleen zelf meegemaakt jaren geleden, maar ook van dichtbij precies zo'n situatie als jij in zit kunnen volgen, vanuit de ogen van degene die in het verhaal de rol van de "andere vrouw" (collega) had.
Mijn vriendin werd verliefd op een vrouw die getrouwd was met een vrouw en een kind (samen) die speciale zorg nodig had.

Door het heen en weer geslinger van de getrouwde vrouw tussen haar vrouw en haar was het ook voor mijn vriendin een uiterst onzekere tijd van aantrekken en afstoten, vol beloften en dan toch teruggaan naar haar gezin, en dan weer bij haar aan komen zetten als dat toch weer niet ging.
Vriendin's geduld raakte ook op om begrip daarvoor te hebben en nergens van op aan te kunnen, aan het lijntje gehouden te worden, om te blijven geloven dat ze idd uit elkaar gingen, en ging er ook druk en deadlines op zetten, voorwaarden aan verbinden.

Uiteindelijk heeft vriendin het, na een jaar of 2 heen en weer tussen hoop en vrees, het dan toch "gewonnen".
Dat waren geen gelukkige 2 jaar, maar vol onzekerheden en gedoe, eerst stiekem, mocht niemand het weten, later dan weer over bijv wanneer openbaren op het werk, waar beide exen moesten gaan wonen dan, kennismaken met het kind en dat soort dingen ("stappen" zetten).

Mijn vriendin was het regelmatig zat om aan de zijlijn te moeten staan, af te wachten, rekening te moeten houden met ex en kind, haar nieuwe geliefde niet "vol" voor haar kon gaan.
En had ook haar twijfels over de betrouwbaarheid en normen over trouw, door erin mee te gaan kon dat haarzelf ook gebeuren (het cliché van "hoe je eraan komt, kom je er ook af").

Collega moet ook maar op haar woorden afgaan, he?
En haar daden zijn in tegenspraak met haar woorden, niet alleen tegenover jou maar ook tegenover die collega.

Maar goed, jouw ex/vrouw belooft je niet eens meer dat ze het met jou monogaam wil proberen, ze zet je voor het blok: ze wil dit hoe dan ook uitproberen én intussen bij jou blijven wonen.

Meer smaken zijn er niet: ze wil helemaal niet ergens anders wonen en wil dus pas weg als ze "zeker" is van de nieuwe relatie. En wanneer weet je zoiets zeker, he?
Zeker als er van 2 kanten "aan haar getrokken wordt" en ze het hoe dan ook "niet goed kán doen": ze stelt de een danwel de ander teleur, op welk moment ze ook echt een beslissing zou nemen.

Ik weet niet hoe je dat voor je ziet? Want dat betekent dat jij als ze thuis is jij een "onwillige" vrouw op de bank hebt, die liever elders is, die toe moet kijken hoe jij wanhopig en verdrietig bent, gerustgesteld wil worden, maar ze geirriteerd is, iemand in haar ziet die ze niet meer is, niet naast jou wil liggen, niet kan opbrengen om fysiek te zijn met jou, want die behoeften en gevoelens gaan naar iemand anders.
Dus bij jou mist ze dat intieme en seksuele aantrekking/ spanning en bij collega mist ze een thuis.

Een maand afstand nemen gaat in die patstelling geen verandering brengen!
Geen contact betekent ook dat zij die collega kan zien wanneer ze maar wil, dus daar gaat het ontdekken volop verder, en dan zonder confrontatie met jouw verdriet en paniekaanvallen en zonder andere vervelende consequenties, terwijl het beeld dat zij van jou heeft hetzelfde blijft.

J

Je hoopt misschien dat zij je gaat missen en beseffen wat ze thuis heeft en zou opgeven?
Ik vermoed dat het haar juist makkelijker maakt om even "onbevangen" te kunnen samenzijn met collega.
Zonder dat zij ziet wat dat met jou doet kan ze dan haar evt geweten en wat nog over is aan gevoelens voor jou en de kinderen ook ff opzij zetten.

En ook collega kan dan een leukere versie van haar meekrijgen, uitproberen hoe het zou zijn als ze idd single en vrij zou zijn en onbekommerd(er) over jou en de kinderen.

Het probleem is dat zowel beinvloeden, aan haar trekken, afdwingen, eisen stellen, jouw gekwetstheid laten zien als afstand nemen, haar vrijlaten en laten uitzoeken waar het heengaat met een ander jullie niet dichter bij elkaar zal brengen.

Het is naar mijn idee overigens een illusie, dat mensen nog vasthouden aan het idee dat dat "netjes" hoort te gaan en eerst je huidige relatie verbreekt en dán pas vrij bent om uit te zoeken met de volgende geliefde.
Zo gaat het in werkelijkheid niet, en zeker niet als je ook lange tijd gelukkig bent geweest met de huidige geliefde (ook al is dat op dit moment niet) en je die goede tijden ook kent, en je dat nog maar moet zien met de nieuwe kandidaat.

Omdat vrijwel niemand is zoals jij, als het "netjes tijdig" opgebiecht wordt (dat die gevoelens er zijn maar nog niet is vreemdgegaan) of opgebiecht/ uitkomt dat er al is vreemdgegaan, dat de huidige partner dan zegt: ja hoor, ga maar lekker uitvinden of het wat wordt met die ander en anders kan je nog altijd bij me terug, hoor.

Daarom gaat het vrijwel altijd stiekem en wat men noemt "van 2 walletjes eten" of geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt: er staat vaak ook heel wat op het spel wat ze niet kwijt willen, en aan hechten, van houden zelfs nog, en dan wil je wel (liefst "zeker") weten dat je dat niet voor niks allemaal opgeeft.

En niet alleen financieel. Er is ook een risico om helemaal géén relatie meer te hebben, met lege handen te komen staan als het gras tóch na de eerste verliefdheid niet groener bleek, als de nieuwe geliefde na wat langere tijd ook andere, mindere kanten blijkt te hebben, of -als het eenmaal een "echte" relatie is- daar andere verwachtingen en voorwaarden aan heeft, jaloers of bezitterig/ claimerig wordt, wantrouwig blijft of diegene nu wél monogaam kan zijn, enz.

Denk ook svp niet dat als je vrouw een maand afstand van jou én collega zou nemen en met allebei geen contact, dat ze dan wél ontdekt wat ze wil.
Want dat kán ze niet ontdekken zolang ze niet kan wéten hoe het met collega zou verlopen, het dilemma blijft hetzelfde, hoe lang ze er ook over nadenkt, want zoiets kan je alleen maar weten áls je dat uit kan zoeken met diegene.

Een illusie dus, want ze kan het nu al niet laten om naar die collega te gaan, nu ze je pijn toebrengt (ook al zegt ze ik wil je geen pijn doen, terwijl ze dat aan het doen ís) en het haar niet tegenhoudt om die pijn ook te zien.
Dus denk svp niet dat als ze (een maand) géén last heeft van jouw reacties ze het dan opeens wel kan opbrengen om niet toe te geven aan haar verlangens.

En jij zit je dan een maand lang te verbijten, in het luchtledige te wachten wie of wat zij wel of niet mist en wat/wie ze "verkiest", terwijl ze helemaal niet wil kiezen.

Je legt je lot hulpeloos in handen van iemand die niet in staat is om te kiezen, omdat ze niet weet waar ze tussen kiest: ze wéét niet hoe het leven zonder jou en de kinderen en het vertrouwde thuis zal zijn, waar te wonen, hoe ze zich dan zal voelen.

Ze weet niet of het met collega maar een bevlieging blijkt te zijn en voorbijgaand, of dat daar een minstens even mooie Liefde uit voort zal komen en ze zo gelukkig wordt als dat ze met jou heeft gekend, laat staan gelukkiger.
Ze weet niet of ze misschien na een tijdje misschien jullie allebei kwijtraakt en ze alleen overblijft en wellicht nooit meer gelukkig wordt.

je hebt dit weekend nu een voorproefje gehad van hoe "fijn" het is (not!) met haar samen, jullie tweetjes.
Die "3e" is gewoon aanwezig, zij het niet fysiek maar in haar hoofd, in haar plannen, in haar gevoel, verlangens, dromen.

De persoon met wie je gelukkige tijden kende bestaat niet meer, Olijf.
Dat is de realiteit die je onder ogen moet gaan zien, en dat verandert niet door jezelf onder de aandacht te brengen, door te willen wat jij wilt, te eisen, te wanhopen, angstig en paniekerig te zijn, je gekwetst, verdrietig en teleurgesteld te tonen, of juist superlief: niks van wat jij denkt, zegt of doet laat haar liefde voor jou stijgen, hooguit medelijden wekken.

Ze toont ook geen spijt of berouw, ze vindt het lullig voor jou dat wat zij doet pijn oplevert, maar ze doet het toch, en kondigt al aan dat ze daar "gewoon" mee doorgaat, dat donderdag zal zijn, dus jammer voor jou, maar dat ze niet bereid is ermee te stoppen.

Je hebt geen macht of controle over andermans gedachten en gevoelens, er bestaat geen "recht" op dat iemand hetzelfde blijft voelen voor je, omdat dat eens zo geweest is.

Waar je wel recht op hebt, is dat juist omwille van dat gelukkige verleden samen, je mag verwachten dat zij je zo min mogelijk pijn bezorgt als dat voorbij gaat/is.
En dat doet ze niet, ze gaat haar gang, of je wil of niet.
Hoe harder je je aan haar vastklampt, hoe meer ze jou als een blok aan haar been ervaart, als een belemmering voor haar "eigen geluk" en je dat onbewust kwalijk zou nemen.

Ook als ze idd zou zwichten, en collega uit haar leven zou bannen, bedenk dan hoe dat eruit gaat zien: dat wordt niet het plaatje uit jouw herinnering.
Dat zal iemand zijn met liefdesverdriet, met nog een hele tijd heimelijke verlangens, nukkigheid, irritaties, en vinden dat ze een heel groot offer heeft gebracht voor jou.
En dat jou kwalijk neemt, terwijl in jouw ogen juist zij fout zat en het goed moet zien te maken, vertrouwen terugwinnen, verantwoording afleggen, intimiteit en geruststelling verwacht terwijl zij heeft aangegeven dat niet te voelen.

Het wórdt niet meer zoals voorheen!
Er staat nu iemand tussen, ook als dat zou stoppen omdat ze dat belooft.
Er zijn stellen die er "sterker" uit zijn gekomen, dat zijn de uitzonderingen.
En dat kan alleen als de vreemdgaande partner zélf inziet dat het een bevlieging was en geen verliefdheid/liefde, en/ of die gevoelens bekoeld zijn.

Niet omdat het moést of omdat je dat aan elkaar verplicht bent oid, het is pas gemeend als het van binnen uit diegene zelf komt en niet opgelegd is.
Mensen veranderen niet uit liefde voor een ander.
Hooguit een tijdelijke gedragsverandering om te pleasen, om iets te behouden, moeite of je best te doen, om iets wat beloond wordt iig.

Als zij die ander idd opgeeft en vervolgens nog maanden zich "gestraft" voelt, zich moet bewijzen, door het stof, niet vertrouwd wordt, aan banden gelegd, terwijl ze zich zelf al rot voelt, wordt het er niet gezelliger op.
De enige "beloning" zou zijn dat jij nog steeds van haar houdt en "mag blijven" en dat is nu ook al zo, ondanks alles wat er al gebeurd is: die garantie heeft ze.

Wat jij wilt is niet realistisch, dat is het verleden terug, dat het wordt zoals het was.
Dat kan in werkelijkheid niet, jullie kunnen allebei niet terug met wat je nu weet.

Jij wordt er niet "waardevoller" op door je wanhopig op te stellen en als het ware te zeggen: het maakt me niet uit hoe je mij behandelt en hoe je over mij denkt, ik blijf jou geweldig vinden als je maar bij me blijft. Alles is beter dan alleen?

Verhoog svp je eigen standaard: een geliefde die vrijwillig, graag en met alle liefde bij jou wil zijn, en anders niet!
Laat zien dat jij jezelf te kostbaar acht om zo met je om te laten gaan, om te moeten smeken of ze alsjeblieft wil blijven en of ze alsjeblief van je wil houden!
Dat jij niet naast iemand wil leven en liggen die niet bij jou wil zijn, die niet bezig is met jouw geluk maar "eigen geluk" en dat is (nu iig) niet met jou, sterker nog: ze ziet jou nu als het beletsel voor dat "eigen geluk".

Je geeft je kracht helemaal weg momenteel.
Je bent niet aantrekkelijk als je krachteloos en hulpeloos bent, het is voor geen enkele partner een compliment als je zegt: ik heb je o hard nodig, ik kan niet leven zonder jou, ik ben niks/ nobody als jij niet in mijn leven bent.

Je hervindt je kracht pas weer als je jezelf van meer waarde vindt dan dat af te meten aan -of erger- dat af te laten hangen van je partner.
Als jij niet voor minder gaat dan iemand die in woorden én daden laat zien en merken dat jij idd belangrijk voor haar bent, dat ze je gelukkig wil zien (voor zover dat in haar macht ligt), ipv het tegenovergestelde wat ze nu aan het doen is: schijt aan minimale fatsoensregels als het bijv gaat om aankondigen dat ze naar die collega gaat, daar seks mee heeft enzo. Ongeacht wat jij daarvan vindt en voelt.

Als zij jouw gevoelens niet beschermt, zul je dat zelf moeten doen vanaf die grens die al overschreden is.

Vergeet niet dat zij het naar haar idee hoe het gegaan is jullie relatie vlak daarvoor al wilde beeindigen en jij dat tegenhield (zie de titel van dit topic op 26 oktober).
Het is echt heel begrijpelijk dat je het niet meteen wou opgeven.

Intussen wordt steeds duidelijker dat jij de enige bent die nog samen wil proberen en dat dat niet werkt als dat van 1 kant moet komen.
Een relatie is wederzijds, daar kan je niet eenzijdig aan "werken".
Jouw geluk ligt niet meer in haar handen, met en zonder haar (zoals ze nu is) zul je je eigen kracht weer moeten zoeken en daar een beroep op doen.

Ook als je dit uitstelt en rekt, zul je die hard nodig hebben!
Sterkte!

Helemaal eens met Suzy. Ze dehumaniseerd je zelfs om dit te kunnen uitvoeren.
Vind het ook heel veelzeggend dat ze bang is financieel te worden benadeeld. Ik hoop echt dat je de eerder gegeven tip om eerst met de advocaat te spreken aanpakt.

Sterkte Olijf

Ze is bang dat jij haar financieel gaat naaien? Ik hoop dat ze daarmee niet probeert zichzelf te slachtofferen en jij daardoor met van alles akkoord gaat waar zij uiteindelijk alleen maar beter van wordt en jij niet. Schakel advocaat of mediator in in plaats van nu samen dingen te regelen. Je zit zo in je emotie en dit soort dingen moeten 'zakelijk' bekeken en geregeld worden. Daar heb je waarschijnlijk in jouw situatie derden voor nodig om te voorkomen dat je iets tekent dat niet meer terug te draaien is.

lynnie schreef: ↑

13-11-2022 18:13

Ze is bang dat jij haar financieel gaat naaien? Ik hoop dat ze daarmee niet probeert zichzelf te slachtofferen en jij daardoor met van alles akkoord gaat waar zij uiteindelijk alleen maar beter van wordt en jij niet. Schakel advocaat of mediator in in plaats van nu samen dingen te regelen. Je zit zo in je emotie en dit soort dingen moeten 'zakelijk' bekeken en geregeld worden. Daar heb je waarschijnlijk in jouw situatie derden voor nodig om te voorkomen dat je iets tekent dat niet meer terug te draaien is.

Helemaal mee eens!
Zoals de waard is, he, het is jouw partner's eigen thema waar zij zich mee bezighoudt momenteel (te vertrouwen/ betrouwbaar zijn).
Vreemd verzoek van haar dus.
Ik neem aan dat jij geen enkele reden hebt gegeven voor haar omte veronderstellen waarom jij haar financieel zou "naaien", Olijf?

Mijn ex en ik hadden destijds samen een koophuis, maar hij had iig nog wel het fatsoen om gezien de omstandigheden zelf elders een tijdelijke slaapplek te regelen en later eigen woonruimte.
De kinderen en ik bleven in het huis, tot we er definitief ook financieel uit waren (mediator).
No way dat ik hem nog om me heen kon verdragen, voor mij was het over en uit: ga het zelf maar uit- en ondervinden met haar, maar zonder mij, ik bedank daarvoor. En veel succes!

En na de eerste woede meende ik het op den duur ook nog op een andere manier: als je werkelijk heel veel van iemand houdt, dan wil je diegene gelukkig zien. Ook als je zelf niet diegene (meer) bent, met wie hij/zij gelukkig is of denkt te zijn/worden.
Liefde is imo niet zozeer iets wat alleen maar van belang is voor zover je dat van de ander kunt "krijgen".
Liefde voor een ander is wat je dus voor diegene (toe)wenst aan geluk, gezondheid, voorspoed en alle andere goeds wat je diegene gunt.

Dat is een onbaatzuchtiger soort liefde, die niet weg is, maar je mag voelen en kunt koesteren is ook al is de liefdesrelatie over..

In deze fase en rollercoaster aan emoties is het écht geen goed idee om financien onderling te gaan bespreken!
Niet doen hoor, je bent absoluut niet in je kracht, stabilitiet en zelfvertrouwen, dus makkelijker te beinvloeden!

Suzy65 schreef: ↑

13-11-2022 15:48

Olijf, het is voor iedereen volkomen duidelijk dat zij je aan het lijntje houdt, en de belangrijkste reden daarvoor is dat haar nieuwe relatie nog uiterst onzeker is, of dat wel standhoudt.

Weet je dat ik me best stoor aan de stelligheid waarmee je dit zegt? Je kent de partner niet en je weet ook niet wat er speelt behalve wat we hier te horen krijgen. Kijk, wat partner heeft gedaan verdient absoluut geen schoonheidsprijs, het vreemdgaan is op geen enkele wijze goed te praten. Maar verder, ze is in de war. TO zegt zelf dat partner al een tijdje niet lekker in haar vel zat. Er speelt veel met de kinderen en met hulpverlening. Partner weet niet wat ze wil, ze is in de war en weet het niet. Geeft dit ook herhaaldelijk aan. In plaats van naar een oplossing te zoeken zoals partner de gelegenheid geven uit te zoeken wat ze nou precies wil en voelt, stelt ze meteen ultimatums, wil per se gelijk een antwoord. Ligt vervolgens gestrekt op de bank onder de tabletten, blijft maar trekken en zuigen en heeft geen enkel respect voor het gevoel van partner. Nogmaals, het vreemdgaan is enorm respectloos, maar iemand kan heel goed in de war zijn, misschien tegen overspannenheid aanhangen door alles. En in plaats van dat er dan als volwassen mensen een oplossing gezocht wordt, begint er een soort psychische strijd. TO wordt massaal als slachtoffer weggezet, maar hoe is partner in de relatie? Dat weten we niet. TO geeft aan dat partner haar een borderliner heeft genoemd, waar komt dit vandaan? Als ik dit hele topic zo lees dan zou daar best een stuk waarheid in kunnen zitten en is het voor partner niet makkelijk om steeds een verstikkende partner om zich heen te hebben. Want sorry, zo komt het wel een beetje over.

Dus nogmaals, ik zeg niet dat partner juist gehandeld heeft, integendeel, maar ze is duidelijk in de war en weet niet wat ze wil. Dat kan hè, partner is ook een mens met gevoel. En naar mijn idee krijgt partner geen milimeter ruimte van TO. Op die manier zal er nooit een oplossing komen en jaag je de ander zekerweten weg. Het klinkt allemaal heel toxisch en dat ligt niet enkel en alleen aan partner.

himalaya schreef: ↑

13-11-2022 09:14

Kinderen hebben autisme, verlatingsangst, er komen de nodige gezinshulpverleners over de vloer.
Maar ze worden niet mishandeld (..) of bedreigd, dus het heen en weer hupsen van de vrouw en het wel/niet samen kan verder geen kwaad?

Ik zou toch eens een cursusje begrijpend lezen gaan volgen.

Star⁴ schreef: ↑

13-11-2022 12:46

Niet alleen fysieke mishandeling is mishandeling natuurlijk.

Nee klopt maar op welke manier vind jij dan dat deze kinderen mishandeld worden?

Ik vind het gewoon heel laag om te zeggen ‘je moet dit, je moet dat, dat moet voor de kwetsbare kinderen’.
Alsof zoiets zeggen een ander helpt om je koele verstand te gebruiken. Met zoiets zeggen breng je juist paniek.

In geval van acuut gevaar voor de kinderen moet je inderdaad snel handelen en vluchten en niet nadenken.

Als het voornaamste gevaar voor de kinderen bestaat uit onrust in jezelf dan moet je beginnen met die onrust aanpakken. Elke andere actie brengt ook de kinderen van de wal in de sloot. Slaafs opvolgen wat een ander zegt omdat je je onder druk gezet voelt is even goed geen oplossing.

Daarmee zeg ik dus niet dat de acties van TO handig zijn. Maar onder druk zetten ‘vanwege de kinderen’ is dat ook niet.

De titel is inmiddels ook niet echt passend meer.
Haar partner/ex doet alles behalve de knoop doorhakken en de relatie beëindigen. Deed ze het maar, zou een hoop ellende voor TO en kinderen schelen.

Het zijn gewoon twee mensen die elkaar in een zieke wurggreep houden en geen van beide wil loslaten of verstand gebruiken, ieder om hun eigen egoïstische redenen. Ze blijven elkaar bewerken en manipuleren.

Over de kinderen, TO zei daar zelf dit over twee weken geleden:
Hoe zorg ik dat dit het minst belastend voor de kinderen wordt?
Beide kinderen kampen met hechtingsproblematiek/verlatingsangst.

Wij hebben intensieve hulpverlening om als gezin om te gaan met de hulpvraag van onze dochter met autisme. Omdat wij er als gezin alles aan willen doen, om te voorkomen dat zij uit huis geplaatst moest worden.

Vervolgens moest ex van TO per sé mee op het uitje: ''vanwege de voorspelbaarheid die nodig is voor mn kind, kunnen we niet afwijken van het originele plan.'' En dan zou dit onzalige gepingpong geen probleem zijn bij dit kind wat nog net niet uit huis geplaatst moet? Tuurlijk.

TO heeft haar prioriteiten niet op orde. Ze laat zich leiden en helemaal opslokken door haar angst om verlaten te worden en vergeet daarbij die oh zo nodige voorspelbaarheid uit het oog. En die voorspelbaarheid was ook ineens niet zo belangrijk meer toen TO nota bene op de dag van het uitje dreigde dat ex maar niet mee moest gaan als ze haar telefoon niet in haar zak zou houden. TO gebruikt de kinderen net hoe het haar uitkomt als het gaat om ex manipuleren.

Maar nee, het zal allemaal wel niet zo erg zijn hoor voor die kinderen, het is natuurlijk laag om die erbij te halen ondanks dat TO ze er zelf bijgesleept heeft en in het begin vroeg hoe ze dit zo min mogelijk belastend maakt voor hen en ze vervolgens inzet in haar strijd met ex.

MrsBarclay: gisteren was ik degene nog die dit schreef:
"Geloof maar dat zij echt in de war is, zelfs zich verscheurd kan voelen door haar eigen (tegenstrijdige) gevoelens, die haar ook "overvallen" hebben."

Natuurlijk is TO's partner in de war!
Het is voor de verliefde partner ook een rollercoaster.
Daarom vraagt ze ook meer tijd.
Geen bedenktijd, of om even afstand van allebei nemen om na te denken, maar tijd om met die collega samen uit te zoeken wat ze voor elkaar voelen en waar dat heen gaat.

En ipv donderdag gaat ze daar dan ook meteen als To en zij terug zijn heen.
Tot ze (haar vrouw dus) dat heeft uitgezocht wil en/of kan ze niet kiezen, waarmee ze dus openlaat dat er nog een kans in zit om met Olijf verder te gaan.

Dat is wat we aan feiten lezen, zoals TO ze hier plaatst.
En nee, we weten idd de situatie niet van de andere kant.

Sorry als het zo stellig overkomt, ik oordeel liever ook niet, maar dat is imo wel aan het lijntje houden, ook al is (meer) tijd nodig hebben omdat vrouw/ex in de war is en begrijpelijk, als ze het zelf niet weet.

Gaat mij erom dat niet alleen de vrouw van Olijf te kiezen heeft, of hun relatie nog een kans krijgt, maar Olijf zelf ook een keuze heeft en dus niet hoéft af te wachten wat de uitkomst is van of die andere relatie iets wordt of niet.
Of op het moment wanneer haar vrouw eruit is (uit de war is) en wél weet wat ze wil.

Het is nu ook weer niet een normale gang van zaken dat degene die rommelt met een ander alle ruimte krijgt om dat met die ander te onderzoeken, omdat dat zo verwarrend is voor zichzelf.

Volgens mij ben ik hier zelfs nog degene die zich dat goed kan voorstellen, hoe groot die innerlijke tweestrijd kan zijn.
Ergens op de vorige pagina's zeg ik ook dat het heersende, stellige "eerst de ene relatie netjes afwikkelen en je vrijmaken om daarna pas uit te zoeken met iemand anders" eigenlijk nogal irreeel is.

Mensen gooien in de regel niet zomaar voor eoa bevlieging een waardevolle relatie weg, dus ergens is het nog begrijpelijk ook (iets anders dan goedkeuren/vergoelijken) dat ze dat voor zichzelf helder willen hebben, voordat ze rigoureuze beslissingen nemen. Zeker met kinderen en financiele consequenties.

Helaas is het lastig om bij jezelf te onderzoeken hoe diep die gevoelens inmiddels al gaan en eea zich ontwikkelen zou met collega) zonder het te ervaren (met diegene te onderzoeken).

Het is niet bepaald gebruikelijk om van de bestaande partner (TO) te vragen om de vrijheid te krijgen om verder te gaan met "de ander' en de huidige intussen mag afwachten en hopen dat dat op enig moment spaak loopt en dan alsnog de draad oppakken met haar?!

Ik lees trouwens nergens dat haar vrouw vraagt om bedenktijd en afstand van beiden nemen, ze bepaalt zelf dát ze naar die collega gaat en blijft gaan, want ze wil dat onderzoeken mét collega, of TO dat okay vindt of niet.

Daarop heeft TO evengoed de vrijheid om te beslissen of ze nog verder wil met haar partner, onder deze omstandigheden en gezien partner "het" niet meer voor haar voelt.
en dat dat besluit onafhankelijk is van wat zich tussen 2 anderen afspeelt, dus enkel gebaseerd op de relatie, omgang en gevoelens tussen Olijf en haar vrouw.

We weten het niet, waarom haar vrouw al een tijdje niet lekker in haar vel zat en hun relatie ook niet.
Kan er los van staan, maar imo dikke kans dat er toen al gevoelens waren voor collega en twijfels, zonder dat ze vreemdging (maar ook dit laatste weten we niet, of ze idd pas seks heeft gehad nádat ze de bom dropte bij TO).

Haar vrouw was in elk geval overtuigd genoeg van haar gevoelens voor collega dat ze de relatie verbrak. Om met collega iets te beginnen/ verder te gaan.
Ik geloof niet dat dat in een week of paar weken daarvoor pas ontstaan is, dat is langer gaande, met of zonder seks/ op het punt van seksueel ook aan toegeven.
Je biecht zoiets niet op als het (nog) niks voorstelt, lijkt mij, maar pas als je redelijk zeker bent van die gevoelens.

Net zoals andere topics moeten we idd afgaan op een eenzijdige versie en dat laat altijd ruimte voor invullingen, niet zelden veronderstellingen die gebaseerd zijn op ervaringen van reageerders zelf of voorbeelden uit eigen omgeving.
Terwijl geen situatie hetzelfde is idd, dingen weggelaten worden en vaak ingewikkelder en genuanceerder liggen.

He Olijf-groen, hoe is het nu? Zo lang was je nog niet eerder stil volgens mij.

Olijf-groen schreef: ↑

14-11-2022 04:38

Ik ben al jullie verhalen blijven lezen.

Probeer orde te krijgen in mijn chaoshoofd.
Heb een vreselijke nacht gehad weer.

Ze is vrijwel direct vertrokken naar die ander toen we thuis kwam, dat was ook prima.

We zijn dinsdag inmiddels na een forumloze dag

Hoe gaat het met je Olijf

Smoesjes schreef: ↑

15-11-2022 11:31

We zijn dinsdag inmiddels na een forumloze dag

Hoe gaat het met je Olijf

Hé jij bent ook snel hier weer terug ik dacht dat ik de enige was die een bericht geplaatst had hier op Viva

Nou zeg waar is mijn vraag van eerder op de dag gebleven...ik vroeg me ook af hoe het was met Olijf (leuk viva...)

Gelukkig Olijf, het wordt nergens leuk maar dit geeft je wel wat rust hopelijk.

Goed zo Olijf

Mooi zo.

Dus zij draait wederom de rollen om, werkelijk waar sneu .

Je bent sterk Olijf! Goed gedaan.