Relaties
alle pijlers
Partner heeft een verhouding gehad - hoe verder?
woensdag 12 juli 2023 om 13:32
Wegens herkenbaarheid heb ik een nieuwe nickname aangemaakt.
Mijn partner is vreemdgegaan. Meer dan een half jaar lang heeft hij een verhouding gehad met een jongere vrouwelijke collega. Volgens partner niet gebaseerd op seksuele aantrekkingskracht, maar op de bijzondere klik die ze samen hebben. Hij zegt geen contact meer met haar te hebben. Ik merk dat ik hem niet meer vertrouw op zijn woord en ik blijf malen. Ben ik niet goed genoeg? Zijn we elkaar zo uit het oog verloren dat dit is gebeurd? Waarom heb ik dit niet gemerkt? Al die keren dat hij later thuis was… Druk met zijn telefoon… Afzonderen… heb ik de signalen gemist?
Mijn partner en ik zijn 17 jaar samen. We hebben twee kinderen, beiden op de middelbare school. Vorig jaar zijn we verhuisd. Over het algemeen hebben we een "goed" leven samen. We zijn allebei druk met ons eigen leven (sport, eigen bedrijf, sociale kring), maar we hebben zeker ook veel tijd met ons gezin doorgebracht. Echter, we hebben vrijwel geen tijd alleen met elkaar doorgebracht.
We hebben veel gesprekken gevoerd over ons, ons verleden en ons gezin. En besloten om in relatietherapie te gaan. Maar gaat dit ons redden? Is het onze laatste strohalm?
Benieuwd naar andere ervaringen, want ik overzie het allemaal niet meer. Is onze relatie nog te redden? Ga ik hem ooit nog kunnen vertrouwen? En wil ik een man die tegen mij kan liegen? Of is dit te zwart-wit en moet ik het wel een kans geven om stevig in therapie te gaan, zowel als koppel als individueel, om de problemen uit ons verleden te onderzoeken en te herstellen, zodat we onze verbinding kunnen herstellen?
Bedankt alvast.
Mijn partner is vreemdgegaan. Meer dan een half jaar lang heeft hij een verhouding gehad met een jongere vrouwelijke collega. Volgens partner niet gebaseerd op seksuele aantrekkingskracht, maar op de bijzondere klik die ze samen hebben. Hij zegt geen contact meer met haar te hebben. Ik merk dat ik hem niet meer vertrouw op zijn woord en ik blijf malen. Ben ik niet goed genoeg? Zijn we elkaar zo uit het oog verloren dat dit is gebeurd? Waarom heb ik dit niet gemerkt? Al die keren dat hij later thuis was… Druk met zijn telefoon… Afzonderen… heb ik de signalen gemist?
Mijn partner en ik zijn 17 jaar samen. We hebben twee kinderen, beiden op de middelbare school. Vorig jaar zijn we verhuisd. Over het algemeen hebben we een "goed" leven samen. We zijn allebei druk met ons eigen leven (sport, eigen bedrijf, sociale kring), maar we hebben zeker ook veel tijd met ons gezin doorgebracht. Echter, we hebben vrijwel geen tijd alleen met elkaar doorgebracht.
We hebben veel gesprekken gevoerd over ons, ons verleden en ons gezin. En besloten om in relatietherapie te gaan. Maar gaat dit ons redden? Is het onze laatste strohalm?
Benieuwd naar andere ervaringen, want ik overzie het allemaal niet meer. Is onze relatie nog te redden? Ga ik hem ooit nog kunnen vertrouwen? En wil ik een man die tegen mij kan liegen? Of is dit te zwart-wit en moet ik het wel een kans geven om stevig in therapie te gaan, zowel als koppel als individueel, om de problemen uit ons verleden te onderzoeken en te herstellen, zodat we onze verbinding kunnen herstellen?
Bedankt alvast.
donderdag 13 juli 2023 om 16:53
Het is inderdaad een probleem van de ouders, ben ik helemaal met je eens. Maar deze ouders maken onderdeel uit van een gezin. En daarmee verkeert het gezin in problemen. Ik vind het echt ongelooflijk dat je overweegt om kinderen van die leeftijd van de domme te houden. De vragen die je stelt zijn hele goede vragen voor de vader: Waarom doet hij zulke dingen waardoor zijn kinderen shit meemaken?Dreamglasses schreef: ↑13-07-2023 16:49Ja inderdaad. Dat is wat volwassen mensen doen.
Bovendien is dit een probleem van de ouders. Er staat nergens geschreven door TO dat haar man zijn rol als vader verzaakt.
Waarom kinderen onnodig dit soort shit meegeven? Dan moeten zij er ook nog eens wat mee doen in hun hoofd.
Onmenselijk naar kinderen toe
donderdag 13 juli 2023 om 16:56
Pinaco schreef: ↑13-07-2023 16:53Het is inderdaad een probleem van de ouders, ben ik helemaal met je eens. Maar deze ouders maken onderdeel uit van een gezin. En daarmee verkeert het gezin in problemen. Ik vind het echt ongelooflijk dat je overweegt om kinderen van die leeftijd van de domme te houden. De vragen die je stelt zijn hele goede vragen voor de vader: Waarom doet hij zulke dingen waardoor zijn kinderen shit meemaken?
Nou zeg, doe normaal.
Het heeft gewoon niks met de kinderen te maken.
Eerst maar eens zelf hieruit komen en op een rijtje, voordat je een (emotioneel) verhaal ophangt naar je kinderen.
Only dead fish go with the flow
donderdag 13 juli 2023 om 16:56
Dreamglasses: Waarom sla je zo aan op die zin? Wat vind je daar niet normaal aan? Ik zeg overigens ook nergens dat TO een emotioneel verhaal op moet hangen, dat maak jij er nu van...
Bij mijn partner thuis is het overigens anders gegaan dan bij mij thuis. Zij werden op 16-jarige leeftijd wel ingelicht dat vader een affaire had. Dat is een moeilijke tijd geweest, maar daar zijn ze als ze gezin wel met gezonde relaties uitgekomen. Vandaar mijn stellige mening over de kracht en het belang van wel vertellen.
Bij mijn partner thuis is het overigens anders gegaan dan bij mij thuis. Zij werden op 16-jarige leeftijd wel ingelicht dat vader een affaire had. Dat is een moeilijke tijd geweest, maar daar zijn ze als ze gezin wel met gezonde relaties uitgekomen. Vandaar mijn stellige mening over de kracht en het belang van wel vertellen.
donderdag 13 juli 2023 om 17:06
donderdag 13 juli 2023 om 17:08
Pinaco schreef: ↑13-07-2023 16:56Dreamglasses: Waarom sla je zo aan op die zin? Wat vind je daar niet normaal aan? Ik zeg overigens ook nergens dat TO een emotioneel verhaal op moet hangen, dat maak jij er nu van...
Bij mijn partner thuis is het overigens anders gegaan dan bij mij thuis. Zij werden op 16-jarige leeftijd wel ingelicht dat vader een affaire had. Dat is een moeilijke tijd geweest, maar daar zijn ze als ze gezin wel met gezonde relaties uitgekomen. Vandaar mijn stellige mening over de kracht en het belang van wel vertellen.
Precies. Open en transparant zijn is iets anders dan een emo verhaal ophangen.
Gewoon de waarheid vertellen en daar als gezin (of apart als ze wel gaan scheiden) met elkaar over blijven praten. Gevoelens mogen er zijn, verdriet en boosheid ook. Ik geef dat liever mee aan mijn kinderen, dan dat ik mooi weer ga zitten spelen en dus mijn eigen verdriet ook niet kan tonen omdat ik hun er niet mee wil “belasten”.
Juist als gezin blijven praten over dit soort dingen lijkt mij heel belangrijk.
Maar goed, blijkbaar denkt iedereen daar anders over en iedereen doet het op zijn eigen manier. Helemaal prima.
donderdag 13 juli 2023 om 17:18
Wat ontzettend naar, TO, dat je in deze situatie zit. In veruit de meeste gevallen blijven stellen bij elkaar na overspel. Dat kost natuurlijk wel tijd, verdriet, veel praten etc, maar vaak is het de investering dus waard. Ester Perel heeft er prachtige artikelen en boeken over geschreven die veel wijsheid en steun geven. Sterkte, TO.
donderdag 13 juli 2023 om 17:20
Je gaat kinderen niet belasten met ingewikkelde volwassen-patronen
Je gaat ze vertellen, dat papa en mama niet meer samen verder willen. Dat het niet aan hen ligt. Dat je samen, maar apart, het goed gaat regelen met elkaar. Maar dat het definitief is.
En hoe moeilijk ook, maar in belang van de kinderen, ga je geen schuldige aanwijzen. Ga je vertellen, dat je dit allebei wil
Er zijn mooie artikelen en onderzoeken over.
Goed-scheiden, is niet eenvoudig.
Je gaat ze vertellen, dat papa en mama niet meer samen verder willen. Dat het niet aan hen ligt. Dat je samen, maar apart, het goed gaat regelen met elkaar. Maar dat het definitief is.
En hoe moeilijk ook, maar in belang van de kinderen, ga je geen schuldige aanwijzen. Ga je vertellen, dat je dit allebei wil
Er zijn mooie artikelen en onderzoeken over.
Goed-scheiden, is niet eenvoudig.
donderdag 13 juli 2023 om 17:20
Ja, dat zou mooi kunnen werken. Maar eerlijk gezegd vond ik het “dat begrijp je wel als je ouder bent” verhaal van mijn vader indertijd niet heel verfrissend. Hij legde uit, dat het allemaal niet zo fout was, en ook niet zijn fout, en hem overkomen, enzovoort.
En inmiddels ben ik ouder, veel ouder, dan hij toen. Ik snap best dat hij vreemd ging, ik snap heel goed dat het echt niet betekent dat hij fout zat en mijn moeder een heilige was. Maar dat totaal geen volwassen verantwoordelijkheid nemen, daar verloor ik mijn respect voor hem, en dat is nooit echt terug gekomen.
donderdag 13 juli 2023 om 17:22
Ik ben zelf een kind van gescheiden ouders en kreeg van mijn ouders ook te horen dat mijn moeder een affaire had. Dit heeft mijn kijk naar mijn moeder en de band die ik had voor altijd veranderd. Dat de scheiding veel ingewikkelder lag, zag ik toen niet. Mijn moeder was in mijn ogen de boosdoener van de situatie, met alle gevolgen van dien.Pinaco schreef: ↑13-07-2023 16:56Dreamglasses: Waarom sla je zo aan op die zin? Wat vind je daar niet normaal aan? Ik zeg overigens ook nergens dat TO een emotioneel verhaal op moet hangen, dat maak jij er nu van...
Bij mijn partner thuis is het overigens anders gegaan dan bij mij thuis. Zij werden op 16-jarige leeftijd wel ingelicht dat vader een affaire had. Dat is een moeilijke tijd geweest, maar daar zijn ze als ze gezin wel met gezonde relaties uitgekomen. Vandaar mijn stellige mening over de kracht en het belang van wel vertellen.
donderdag 13 juli 2023 om 17:24
donderdag 13 juli 2023 om 17:25
Mensen die graag willen dat kinderen snappen wie ‘de schuldige’ is, gaan voorbij aan alle nuances en ingewikkeldheden die vreemdgaan en relatiecrises met zich meebrengen. Het is makkelijk de wereld in te delen is goed en fout, maar het is een binaire verdeling die zelden tot nooit klopt. En je beschadigt je kinderen door het leven wel op die manier te presenteren.
donderdag 13 juli 2023 om 17:28
Het begint er dan al mee dat mensen zelf graag een schuldige aanwijzen. Wat imho nog nooit een relatie geholpen heeft en ook uiterst zelden de werkelijkheid benadert.katkaatje schreef: ↑13-07-2023 17:25Mensen die graag willen dat kinderen snappen wie ‘de schuldige’ is, gaan voorbij aan alle nuances en ingewikkeldheden die vreemdgaan en relatiecrises met zich meebrengen. Het is makkelijk de wereld in te delen is goed en fout, maar het is een binaire verdeling die zelden tot nooit klopt. En je beschadigt je kinderen door het leven wel op die manier te presenteren.
donderdag 13 juli 2023 om 17:28
Pinaco schreef: ↑13-07-2023 16:56Dreamglasses: Waarom sla je zo aan op die zin? Wat vind je daar niet normaal aan? Ik zeg overigens ook nergens dat TO een emotioneel verhaal op moet hangen, dat maak jij er nu van...
Bij mijn partner thuis is het overigens anders gegaan dan bij mij thuis. Zij werden op 16-jarige leeftijd wel ingelicht dat vader een affaire had. Dat is een moeilijke tijd geweest, maar daar zijn ze als ze gezin wel met gezonde relaties uitgekomen. Vandaar mijn stellige mening over de kracht en het belang van wel vertellen.
Omdat jij het er wel emotioneel neerzet.
Ga nu niet doen of je het in je voorgaande posts hebt over een rustig gesprek met de kinderen over het hoe en waarom, etc. De toon was al snel: de kinderen mogen wel weten wat hun vader heeft aangericht.
Bovendien is TO hier zelf allemaal duidelijk nog niet uit. En haar man ook niet. Samen ook niet. De reden waarom die man een affaire begonnen is, is ook niet helemaal duidelijk. TO geeft zelf ook aan dat de rek er al een tijdje uit was, hun relatie. Nee, dat praat het niet goed. Vertrouwen is geschonden daarmee.
Dat je je kinderen eerlijk vertelt dat je relatie niet goed loopt en dat je hier samen mee bezig bent, is niet zo raar nee.
Maar het stigma op de vreemdgaande ouder gooien naar de kinderen toe, terwijl je zelf nog midden in de onzekerheid/ emotie/ etc. zit, is vooral schadelijk voor kinderen.
Dan trekken ze automatisch partij voor de ouder, die geen affaire heeft gehad.
Maar wat schiet je daar - op dit moment - nu eigenlijk mee op?
Only dead fish go with the flow
donderdag 13 juli 2023 om 17:31
het is vooral een primaire, vanuit wraak gestuurde, reactie. Vanuit egoïstisch (en ook nog wel begrijpelijk) oogpunt. Maar heeft niks met 'het beste voor de kinderen' te makenOude_Man_2 schreef: ↑13-07-2023 17:28Het begint er dan al mee dat mensen zelf graag een schuldige aanwijzen. Wat imho nog nooit een relatie geholpen heeft en ook uiterst zelden de werkelijkheid benadert.
donderdag 13 juli 2023 om 17:32
Op weer bij elkaar komen/ bij elkaar blijven na vreemdgaan, heerst een enorm taboe. Daarom hoor jet het niet vaak. Maar het kont echt veel voor.
Als je de vuile was buiten gehangen hebt, veroorzaak je ook, dat het lastiger wordt het weer te proberen. Want dan heeft de buitenwereld een mening. En gaat stoken.
Als je de vuile was buiten gehangen hebt, veroorzaak je ook, dat het lastiger wordt het weer te proberen. Want dan heeft de buitenwereld een mening. En gaat stoken.
donderdag 13 juli 2023 om 17:34
Maar zover is het bij TO en man toch (nog) niet?
What would Patsy do?
donderdag 13 juli 2023 om 17:35
Begrijpelijk, absoluut. En inderdaad nogal primair. Ik wil het niet al te scherp maken, maar het zoeken naar een schuldige vind ik eigenlijk erg vaak vooral een beetje kinderlijk. Als de boef is aangewezen kan je fijn lang en gelukkig verder leven. En dat is ook nuttig natuurlijk, de wereld simpel houden maakt de wereld ook hanteerbaarder. Maar je bereikt er zo verrekt weinig mee.Lila-Linda schreef: ↑13-07-2023 17:31het is vooral een primaire, vanuit wraak gestuurde, reactie. Vanuit egoïstisch (en ook nog wel begrijpelijk) oogpunt. Maar heeft niks met 'het beste voor de kinderen' te maken
donderdag 13 juli 2023 om 17:39
Nog steeds hetzelfde. Mijn moeder was nl een hele goede moeder en onze band heel erg goed voor die tijd. Door dit bericht zagen wij mijn moeder als boosdoener van de situatie, terwijl de situatie echt een stuk complexer was dan alleen de affaire. Ik zie nu ook het aandeel van mijn vader in het verhaal en ook waarom mijn moeder in die tijd niet weg kon/durfde. De gemiste tijd met mijn moeder kan ik niet meer terug halen. Een hele belangrijke tijd als pubermeisje en ik vind het kwalijk dat mij dat ontnomen is.
Ik had veel liever gehad dat ze deze informatie voor zich hadden gehouden. Dat mijn vader mijn vader was gebleven en mijn moeder mijn moeder. Welliswaar gescheiden maar wel in hun eigen rol aanweIgin mijn leven. De problemen die tussen hen speelde hadden wij als kind echt niks mee te maken en doet niks af van rol als ouder.
Daarom heb ik het bij mijn eigen scheiding anders aangepakt. Mijn kinderen hebben een geweldige vader. Dat hij als partner minder geschikt was op diverse fronten maar ook vreemd ging is voor hun niet belangrijk. Hun vader is hun vader en in die rol is hij perfect en dat wil ik graag zo houden.
Mijn kinderen zijn er niet mee geholpen dat ik ze vertel dat hij me geestelijk mishandelde, sexueel overschrijdend gedrag vertoonde en er diverse vriendinnen naast had. Dat zal hun kijk op hun vader veranderen en dat wil ik niet. Het is hun vader en voor hun is hij goed en dat wil ik zo houden.
donderdag 13 juli 2023 om 17:42
Hoewel het rationeel “gewoon verstandig” mag zijn, ik kan me wel voorstellen dat het ook de nodige energie kost om er zo in te blijven staan. Meeleven met rottige relationele ervaringen, maar vooral hulde dat je zo het belang van je kinderen ziet en centraal wil stellen!Noekie-Noek schreef: ↑13-07-2023 17:39Nog steeds hetzelfde. Mijn moeder was nl een hele goede moeder en onze band heel erg goed voor die tijd. Door dit bericht zagen wij mijn moeder als boosdoener van de situatie, terwijl de situatie echt een stuk complexer was dan alleen de affaire. Ik zie nu ook het aandeel van mijn vader in het verhaal en ook waarom mijn moeder in die tijd niet weg kon/durfde. De gemiste tijd met mijn moeder kan ik niet meer terug halen. Een hele belangrijke tijd als pubermeisje en ik vind het kwalijk dat mij dat ontnomen is.
Ik had veel liever gehad dat ze deze informatie voor zich hadden gehouden. Dat mijn vader mijn vader was gebleven en mijn moeder mijn moeder. Welliswaar gescheiden maar wel in hun eigen rol aanweIgin mijn leven. De problemen die tussen hen speelde hadden wij als kind echt niks mee te maken en doet niks af van rol als ouder.
Daarom heb ik het bij mijn eigen scheiding anders aangepakt. Mijn kinderen hebben een geweldige vader. Dat hij als partner minder geschikt was op diverse fronten maar ook vreemd ging is voor hun niet belangrijk. Hun vader is hun vader en in die rol is hij perfect en dat wil ik graag zo houden.
Mijn kinderen zijn er niet mee geholpen dat ik ze vertel dat hij me geestelijk mishandelde, sexueel overschrijdend gedrag vertoonde en er diverse vriendinnen naast had. Dat zal hun kijk op hun vader veranderen en dat wil ik niet. Het is hun vader en voor hun is hij goed en dat wil ik zo houden.
donderdag 13 juli 2023 om 17:43
eensOude_Man_2 schreef: ↑13-07-2023 17:35Begrijpelijk, absoluut. En inderdaad nogal primair. Ik wil het niet al te scherp maken, maar het zoeken naar een schuldige vind ik eigenlijk erg vaak vooral een beetje kinderlijk. Als de boef is aangewezen kan je fijn lang en gelukkig verder leven. En dat is ook nuttig natuurlijk, de wereld simpel houden maakt de wereld ook hanteerbaarder. Maar je bereikt er zo verrekt weinig mee.
Natuurlijk, is het vreemdgaan vaak DE druppel, maar werd er daarvoor ook gedruppeld
Maakt het vreemdgaan niet ineens OKE hoor
Maar begrijpelijker
Maar dat uitleggen aan kinderen, is echt een te ingewikkelde boodschap
Volwassen relaties, zijn voor volwssenen al ingewikkeld genoeg
donderdag 13 juli 2023 om 17:43
Hallo allemaal,
Bedankt voor de reacties. Echter, op het punt om de kinderen te vertellen wat er aan de hand is, staan wij nog niet. We hebben wel aangegeven dat we momenteel problemen hebben en dat we daar veel gesprekken over aan het voeren hebben. De discussie over wel/niet vertellen van de affaire vind ik nu even minder van belang. Ik weet het immers zelf net.
Ik merk dat ik de hele dag door aan het piekeren ben. Man zegt alles op tafel te hebben gelegd, maar mijn onderbuikgevoel vertelt mij anders. Over twee weken gaan wij met het gezin op vakantie. Mijn gevoelens en gedachten schieten alle kanten op, want ik kan het de kinderen niet aandoen om de vakantie door hun neus te boren, anderzijds vraag ik me af hoe dit tussen man en mij zal gaan, aangezien kids toch grotendeels hun eigen gang zullen gaan.
Zucht. Het is moeilijk allemaal, hoor. Ik probeer bij mezelf te blijven en met vriendinnen te praten. Maar makkelijker wordt het er niet op.
Bedankt voor de reacties. Echter, op het punt om de kinderen te vertellen wat er aan de hand is, staan wij nog niet. We hebben wel aangegeven dat we momenteel problemen hebben en dat we daar veel gesprekken over aan het voeren hebben. De discussie over wel/niet vertellen van de affaire vind ik nu even minder van belang. Ik weet het immers zelf net.
Ik merk dat ik de hele dag door aan het piekeren ben. Man zegt alles op tafel te hebben gelegd, maar mijn onderbuikgevoel vertelt mij anders. Over twee weken gaan wij met het gezin op vakantie. Mijn gevoelens en gedachten schieten alle kanten op, want ik kan het de kinderen niet aandoen om de vakantie door hun neus te boren, anderzijds vraag ik me af hoe dit tussen man en mij zal gaan, aangezien kids toch grotendeels hun eigen gang zullen gaan.
Zucht. Het is moeilijk allemaal, hoor. Ik probeer bij mezelf te blijven en met vriendinnen te praten. Maar makkelijker wordt het er niet op.
donderdag 13 juli 2023 om 17:43
Eens!Lila-Linda schreef: ↑13-07-2023 17:31het is vooral een primaire, vanuit wraak gestuurde, reactie. Vanuit egoïstisch (en ook nog wel begrijpelijk) oogpunt. Maar heeft niks met 'het beste voor de kinderen' te maken
Only dead fish go with the flow
donderdag 13 juli 2023 om 17:51
Misschien is op vakantie wel net even wat je nodig hebt?melkpak77 schreef: ↑13-07-2023 17:43Hallo allemaal,
Bedankt voor de reacties. Echter, op het punt om de kinderen te vertellen wat er aan de hand is, staan wij nog niet. We hebben wel aangegeven dat we momenteel problemen hebben en dat we daar veel gesprekken over aan het voeren hebben. De discussie over wel/niet vertellen van de affaire vind ik nu even minder van belang. Ik weet het immers zelf net.
Ik merk dat ik de hele dag door aan het piekeren ben. Man zegt alles op tafel te hebben gelegd, maar mijn onderbuikgevoel vertelt mij anders. Over twee weken gaan wij met het gezin op vakantie. Mijn gevoelens en gedachten schieten alle kanten op, want ik kan het de kinderen niet aandoen om de vakantie door hun neus te boren, anderzijds vraag ik me af hoe dit tussen man en mij zal gaan, aangezien kids toch grotendeels hun eigen gang zullen gaan.
Zucht. Het is moeilijk allemaal, hoor. Ik probeer bij mezelf te blijven en met vriendinnen te praten. Maar makkelijker wordt het er niet op.
Dat je eens kunt bekijken of er nog ergens vertrouwen zit? een basis voor een toekomst?
En als je niet wil, ga je niet hoor. Of gaat bijvoorbeeld 1 van jullie met de kinderen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
