Relaties
alle pijlers
Partner met cptss
zaterdag 14 september 2024 om 14:12
Beste lezers,
na lang meelezen heb ik een account aangemaakt.
Ik ben op zoek naar ervaringen van mensen die een partner met cptss hebben. Op internet kom ik er maar weinig over tegen. Bij wat ik vind, gaat het er voornamelijk over hoe je je partner met cptss het beste kunt ondersteunen.
Ik heb zó lang (15+ jaar) geprobeerd om mijn partner bij te staan, dat ik er inmiddels zelf aan onderdoor ga. Ondanks dat ik veel van hem hou, ben ik op een punt gekomen waarop ik me hopeloos voel over de toekomst. Ik zit al een langere periode thuis met een burnout en knap maar niet op. Ik laat inmiddels de gedachte toe dat ik alleen kan herstellen als ik stop met de relatie. Als niet al mijn energie verbruikt wordt door het eindeloze geduld, begrip, 'vertalen' van zijn communicatie (hoe het eruit komt vs hoe hij het bedoelt), accepteren dat hij mij emotioneel niet kan bieden wat ik nodig heb, etc.
Ik zou het liefst met hem samen blijven. Maar ik ben zo totaal leeg. Ik weet nu niet of ik m'n situatie door m'n burnout eindelijk glashelder zie, of dat mijn gevoel en gedachten er juist door vertroebeld worden.
Hij is echt een lieve, bijzondere man met een gouden hart. Hij is beschadigd door ernstige verwaarlozing en mishandeling in zijn kindertijd. Juist omdat hij hier geen keuze in heeft gehad, het hem is aangedaan, mag ik van mezelf niet boos op hem zijn. Maar de laatste tijd voel ik toch woede, om alles wat ikzelf heb gemist.
Wie heeft er ervaring, inzicht, een boekentip, goede raad?
na lang meelezen heb ik een account aangemaakt.
Ik ben op zoek naar ervaringen van mensen die een partner met cptss hebben. Op internet kom ik er maar weinig over tegen. Bij wat ik vind, gaat het er voornamelijk over hoe je je partner met cptss het beste kunt ondersteunen.
Ik heb zó lang (15+ jaar) geprobeerd om mijn partner bij te staan, dat ik er inmiddels zelf aan onderdoor ga. Ondanks dat ik veel van hem hou, ben ik op een punt gekomen waarop ik me hopeloos voel over de toekomst. Ik zit al een langere periode thuis met een burnout en knap maar niet op. Ik laat inmiddels de gedachte toe dat ik alleen kan herstellen als ik stop met de relatie. Als niet al mijn energie verbruikt wordt door het eindeloze geduld, begrip, 'vertalen' van zijn communicatie (hoe het eruit komt vs hoe hij het bedoelt), accepteren dat hij mij emotioneel niet kan bieden wat ik nodig heb, etc.
Ik zou het liefst met hem samen blijven. Maar ik ben zo totaal leeg. Ik weet nu niet of ik m'n situatie door m'n burnout eindelijk glashelder zie, of dat mijn gevoel en gedachten er juist door vertroebeld worden.
Hij is echt een lieve, bijzondere man met een gouden hart. Hij is beschadigd door ernstige verwaarlozing en mishandeling in zijn kindertijd. Juist omdat hij hier geen keuze in heeft gehad, het hem is aangedaan, mag ik van mezelf niet boos op hem zijn. Maar de laatste tijd voel ik toch woede, om alles wat ikzelf heb gemist.
Wie heeft er ervaring, inzicht, een boekentip, goede raad?
woensdag 25 september 2024 om 22:33
Hoe zie je die erkenning voor je?
Want wat hij nu zegt doet het hem niet voor je begrijp ik.
Ik denk dat dit alles overdenken, en even alleen voor jezelf zorgen, niet voor hem, bij elkaar hoort.
Je -noodgedwongen- nieuwe gedrag gaat ook een nieuwe balans brengen in jullie relatie.
Blijf goed voor jezelf zorgen. Ruimte en tijd nemen.
Dan denk ik dat je vanzelf gaat voelen hoe je verder wilt.
Stapje voor stapje. Je bent goed (en hard) bezig.
Want wat hij nu zegt doet het hem niet voor je begrijp ik.
Ik denk dat dit alles overdenken, en even alleen voor jezelf zorgen, niet voor hem, bij elkaar hoort.
Je -noodgedwongen- nieuwe gedrag gaat ook een nieuwe balans brengen in jullie relatie.
Blijf goed voor jezelf zorgen. Ruimte en tijd nemen.
Dan denk ik dat je vanzelf gaat voelen hoe je verder wilt.
Stapje voor stapje. Je bent goed (en hard) bezig.
woensdag 25 september 2024 om 22:57
Dankjewel, dat vind ik fijn om te horen.
Aan de ene kant voelt het als stilstaan en duizend keer in dezelfde gedachtencirkel rond blijven dwalen zonder iets nieuws te vinden of te leren. Aan de andere kant ben ik nooit eerder op dit punt gekomen, heb ik niet eerder zoveel inzicht en kennis gehad over wie hij is en wie ik ben en hoe het tussen ons zo is gelopen.
Ben benieuwd hoe het ooit voelt, als ik terugkijk op deze periode.
Aan de ene kant voelt het als stilstaan en duizend keer in dezelfde gedachtencirkel rond blijven dwalen zonder iets nieuws te vinden of te leren. Aan de andere kant ben ik nooit eerder op dit punt gekomen, heb ik niet eerder zoveel inzicht en kennis gehad over wie hij is en wie ik ben en hoe het tussen ons zo is gelopen.
Ben benieuwd hoe het ooit voelt, als ik terugkijk op deze periode.
donderdag 26 september 2024 om 10:12
Je wil erkenning van hem lees ik. Maar ik lees ook dat hij die feitelijk al gegeven heeft. Dan ligt het voor de hand om het meer bij jezelf te zoeken. Erken jij dat je de weg hebt 'gekozen' om zoveel dingen alleen te (moeten) doen? Wat vind je daarvan, dat je dat pad bent ingeslagen? Is daar iets waarmee je in het reine moet komen?
donderdag 26 september 2024 om 15:15
Ik wil graag erkenning op een dieper level dan hij mij tot nu toe heeft gegeven. Hij begrijpt de omvang nog niet.
Maar ik denk dat het zeker waar is dat ik het meer bij mezelf moet zoeken. Ik moet met mezelf en mijn keuzes in het reine komen. Ik was er zelf bij, bij elke stap die me hier heeft gebracht. Het is niet zijn schuld of verantwoordelijkheid dat ik mijn keuzes heb gemaakt.
Goed punt Courage, bedankt voor het inzicht.
Maar ik denk dat het zeker waar is dat ik het meer bij mezelf moet zoeken. Ik moet met mezelf en mijn keuzes in het reine komen. Ik was er zelf bij, bij elke stap die me hier heeft gebracht. Het is niet zijn schuld of verantwoordelijkheid dat ik mijn keuzes heb gemaakt.
Goed punt Courage, bedankt voor het inzicht.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
