Pauze in relatie goed?

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 12:58

Zijn vader heeft mij die vrijdag er voor volledig met de grond gelijk gemaakt en dingen naar mijn hoofd gegooid, zoals dat ik de reden ben dat hij zich tegen een boom aanrijdt.

Klinkt alsof jij niet helemaal doorhebt hoe heftig de impact van jouw gedrag is geweest op hem. Dat zijn ouders wanhopig toekijken hoe jij hem verder de depressie in duwt.

Dan kan je gedrag door het trauma komen, maar dat betekent niet dat je niet verantwoordelijk bent voor de gevolgen van je gedrag op anderen.

Het is niet jouw schuld dat dit jou is overkomen, maar het is wel jouw verantwoordelijkheid om met de gevolgen ervan om te gaan en daarbij niet op jouw beurt weer anderen te schaden.

Marianneke schreef: ↑

06-03-2023 13:22

Maar blijkbaar niet goed genoeg om hem al eens eerder te vertellen over jouw trauma. Hoe kun je nu vijf jaar een goede en stabiele relatie hebben als je iets wat zo belangrijk is voor jou niet eerder hebt kunnen delen?

Dat trauma kwam alleen ter sprake om hem te manipuleren. 5 jaar niks aan het handje en als hij het uit wil maken is er een trauma wat haar problematische gedrag verklaart. Ik denk dat die ouders zich terecht zorgen maken over hun duidelijk labiele zoon en zn zieke relatie.

Marianneke schreef: ↑

06-03-2023 13:22

Maar blijkbaar niet goed genoeg om hem al eens eerder te vertellen over jouw trauma. Hoe kun je nu vijf jaar een goede en stabiele relatie hebben als je iets wat zo belangrijk is voor jou niet eerder hebt kunnen delen?

Ja dit. Het is emotionele manipulatie. Maar ik denk dat TO niet bezig is met haar aandeel in dit drama want de vriend is een halfgare zoutloze zitzak zonder eigen mening en zijn ouders zijn gemene manipulanten die geen oog hebben voor de prinses (TO). Al met al een zeer ongezonde relatie. Ik zou mijn zoon ook beter gunnen.

Dropdrop schreef: ↑

06-03-2023 13:30

Klinkt alsof jij niet helemaal doorhebt hoe heftig de impact van jouw gedrag is geweest op hem. Dat zijn ouders wanhopig toekijken hoe jij hem verder de depressie in duwt.

Dan kan je gedrag door het trauma komen, maar dat betekent niet dat je niet verantwoordelijk bent voor de gevolgen van je gedrag op anderen.

Het is niet jouw schuld dat dit jou is overkomen, maar het is wel jouw verantwoordelijkheid om met de gevolgen ervan om te gaan en daarbij niet op jouw beurt weer anderen te schaden.

Oh jij zegt het veel beter!

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 13:59

Het is de afgelopen maanden door het verlies van mijn moeder weer naar boven gekomen.

dus als ik het nu goed begrijp, zijn de problemen pas gekomen na de dood van je moeder? Daarvoor hadden jullie geen enkel probleem?

Ik geloof niet in pauzes in een relatie

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 12:58

Ik snap volledig het punt van uw verhaal, ik was meer opzoek naar mensen die iets vergelijkbaars meegemaakt hebben of hoe ik het beste deze pauze voor mezelf kon inrichten.
En helaas is het waar dat zijn ouders en zus mee waren gekomen naar mijn huis om hem vervolgens druk op te leggen en binnen 30 min weer buiten te staan. Zoals ik al eerder zei is de situatie heel complex.
Ik had gewild dat ik zijn ouders een aandeel kon geven hierin zodat ik kan bevestigen dat mijn vriend verder wilt. Maar dit is niet het geval... Ze weten dat ik goed met mijn vriend kan praten en dit zint ze niet omdat ik de problemen binnen hun thuissituatie anders bekijk, maakt niet dat ik gelijk heb natuurlijk.
Zijn vader heeft mij die vrijdag er voor volledig met de grond gelijk gemaakt en dingen naar mijn hoofd gegooid, zoals dat ik de reden ben dat hij zich tegen een boom aanrijdt. fyi ik was degene die zei dat hij de dokter moest bellen, daarnaast haalde hij mijn net overleden moeder bij het verhaal en mocht ik daar niet meer om huilen want ik was niet zielig. Ze hebben tegen mijn vriend gezegd dat het een normaal gesprek was, ik heb hier nooit met hem over kunnen praten.
Het is een heel complex verhaal en ik waardeer je mening, maar het verhaal is complex en uitleggen lukt niet. En inderdaad niemand was erbij, ik ook niet toen ze 4 uur lang op hem hebben ingepraat. Ik heb dingen gehoord, sorry maar dat was gewoon zoeken naar redenen om het uit te maken. Hij heeft dingen gedaan die niet kunnen, ik heb een reactie hierop gegeven, Dit wordt gezien als niet goed en ze hoeven het verhaal van wat hij deed dan niet eens te horen

Wees heel blij dat jij en die jongen afstand nemen. Dit is geen goede relatie en heeft veel gegronde redenen om er niet mee verder te gaan. Ook al zou het goedkomen tussen die jongen en jou, het zal niet goedkomen tussen jou en zijn ouders (en dus ook niet met jou en die jongen). Verkeerde relatie. Je verbindt er momenteel teveel positieve waarde in deze slechte relatie. Heel begrijpelijk dat momenteel nog emotioneel verbonden voelt, het is waarschijnlijk ook je eerste grote liefde. Maar dat ga je wel realiseren en hopelijk wordt je wakker, wanneer er wat meer tijd over heen gaat.

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 13:59

Het is de afgelopen maanden door het verlies van mijn moeder weer naar boven gekomen.

Heftig voor je dat het verlies van je moeder wat al ingrijpend is ook nog eens je trauma triggert.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat je nog energie in deze relatie moet steken. De ene een zware depressie en de ander een trauma en in de rouw. En dan denken dat een pauze helpt. Als dat de opties zijn dan zou ik liever helemaal geen relatie hebben. Of elkaar door deze moeilijke tijd heen (blijven) helpen of stoppen. Maar een pauze is denk ik jezelf voor de gek houden.

Sterkte!

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 14:03

Ik niet bezig ben met mijn aandeel? Waar denk je dat ik de afgelopen week mee bezig ben geweest hahaha.

Wat is nou de bedoeling van dit topic? Dat iedereen je naar de mond praat? Ik vind het raar dat je mensen die tegengas geven afbekt en uitlacht alleen omdat niemand de volledige 'waarheid' weet. Met dit soort vaagheden kan niemand iets. Ik zou je adviseren de tegengas antwoorden nog eens zorgvuldig door te lezen, er zit allemaal een kern van waarheid in. Doe er je voordeel mee.

Laatste poging. Voorop gesteld klinkt het alsof je het verschrikkelijk zwaar hebt, en dat gun ik je niet. Ik hoop dat je daar snel hulp voor hebt. Maar:

- waar woon jij dat jij in zon korte tijd een psycholoog hebt? Ik heb 7 maanden moeten wachten...
- Je praat ons, inclusief mij naar de mond om vervolgens te manipuleren. "ja ik begrijp je punt maar ..... *voeg hier nieuwe informatie in en de opmerking dat het zo complex is dat je het nooit kunt uitleggen* . Daarmee kun je alle zorgvuldig geschreven reacties van tafel vegen. Lukt dat niet, dan komt het trauma weer naar voren en ga je in de slachtofferrol. Begrijp me goed, je bent slachtoffer, dat is absoluut heel vervelend, maar je zet het bewust in. (Al zul jij beweren van niet).
- Je vult dingen in. De gesprekken die jij met je vriend had hielpen heel erg. Je vriend zit in een depressie en zal daardoor ook best wat moeite hebben met de energieverdeling. Hoe weet je of die gesprekken hielpen en hij er niet gewoon zat en ja en amen zei? Hij klinkt namelijk als iemand die niet voor zichzelf kan opkomen op dit moment richting ouders, dus ik vraag me af of hij dat richting jou wel zou kunnen. Het is een aanname, maar het lijkt me niet onrealistisch dat jij graag wil dat het helpt maar dat hij er niet zoveel mee kan. (Zoals hij met het hele leven niet zoveel kan momenteel).
- Je blijft benoemen dat jullie er "zoveel voor elkaar zijn altijd". Hij weet toch pas sinds heel kort van je trauma? Hoe was hij er dan voor jou?


Serieuze vraag: stel alles klopt en je vriend zit flink onder de plak / het juk van je schoonouders en het is waar dat ze je niet moeten. Hoe zie jij het dan voor je? Hij moet bij jou komen wonen en dan maar geen contact met ouders? Of het komt allemaal weer goed met je schoonouders en jou? Hoe ziet dat toekomstperspectief er dan uit? Ik voorzie een situatie waarin jullie wel verder gaan en je vriend in een fiks loyaliteitsconflict terecht komt en ik wil niet weten welk effect dat dan heeft op zijn depressie die hij al sinds zijn jeugd heeft en dus chronisch is. (Hier een vriend met chronische depressie, en dit soort zaken zijn echt enorm van invloed op hoe het met hem gaat. Ik prijs mij gelukkig met schoonouders die met vriend in gesprek gaan over wat zij constateren maar mij daarin meenemen en ook mij prijzen voor de energie die het mij soms kost. Was die verhouding anders geweest, dan had ik dit echt niet getrokken want dan kon ik niet mezelf zijn). Bedenk heel goed of je dit wilt. Met je eigen trauma wat je uiteraard kunt verwerken maar wat invloed heeft op jouw persoonlijkheid, samen zijn met een vriend die een chronisch probleem heeft, wat er in meer of mindere mate zal zijn. Medicatie is fijn en prettig, maar haalt ook hoge pieken weg. Het leven wordt er een stuk vlakker van. Daar moeten jij en vriend mee om kunnen gaan om maar wat te noemen.

Wat ik jou gun: een spiegel, zelfreflectie en eerlijk zijn naar jezelf. Lees alle reacties eens écht zonder ze direct weg te redeneren onder het mom van "jullie weten niet de hele situatie" want dat is wel erg makkelijk. Bedenk ook eens eerlijk wat zijn nu mijn eigen wensen, en wat wil mijn vriend? (en welke wensen leg ik hem in de mond). Ik wens je in elk geval heel veel succes en wens je een mooi traject naar herstel..

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 14:01

Als jij het op die manier ziet. Jammer dat je niet het hele verhaal weet

Dan moet je het hele verhaal vertellen.

Op mij kom je over als iemand die heel dwangmatig vast blijft houden aan iets wat er niet meer is. Ik ken jou en je vriend niet maar kijk eens eerlijk naar je eigen aandeel in dit hele verhaal. Hadden die ouders niet ergens een punt? Ik kan me niet voorstellen dat (redelijk) normale mensen zomaar lopen te schreeuwen tegen de vriendin van hun zoon.

En verder kom je op mij ook vrij jong over. Je houdt je vast aan de datum van 27 mei. Denk je nou echt dat hij je op 27 mei ineens in zijn armen sluit en er niks meer aan de hand is?

Je relatie is over alleen wil jij dat niet accepteren. Je houdt wanhopig vast aan een datum en aan de 'toezegging' van je ex, terwijl je hem gewoon omgepraat hebt en het in feite gewoon uit is.

minnimouse schreef: ↑

06-03-2023 14:45

Dan moet je het hele verhaal vertellen.

Op mij kom je over als iemand die heel dwangmatig vast blijft houden aan iets wat er niet meer is. Ik ken jou en je vriend niet maar kijk eens eerlijk naar je eigen aandeel in dit hele verhaal. Hadden die ouders niet ergens een punt? Ik kan me niet voorstellen dat (redelijk) normale mensen zomaar lopen te schreeuwen tegen de vriendin van hun zoon.

En verder kom je op mij ook vrij jong over. Je houdt je vast aan de datum van 27 mei. Denk je nou echt dat hij je op 27 mei ineens in zijn armen sluit en er niks meer aan de hand is?

Je relatie is over alleen wil jij dat niet accepteren. Je houdt wanhopig vast aan een datum en aan de 'toezegging' van je ex, terwijl je hem gewoon omgepraat hebt en het in feite gewoon uit is.

Dit helemaal. Jullie zijn sowieso twee parels die ver bij elkaar uit de buurt moeten blijven. Voor jullie eigen bestwil.

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 14:10

Ik ga inderdaad kijken of ik emdr therapie kan krijgen hiervoor, dan wel voor deze relatie dan wel voor een andere.
En dat is ook wat me het meest dwars zit, ik heb niet met hem kunnen praten hierover, het was wel een volwassen gesprek over de pauze en hij gaf ook echt aan dat hij op het moment even niet weet hoe die mij moet helpen en eerst zijn eigen problemen op een rijtje moet hebben. We zijn altijd heel begripvol en liefdevol naar elkaar geweest, maar door beide situaties op het moment daarvoor even niet in staat. We hebben die vrijdag voorafgaand ook nog een heel goed gesprek samen gehad waarin naar voren kwam dat we echt een toekomst zien en hier naar toe willen werken.

Maar waarom wil je graag praten over jouw trauma’s met hem? Hij is depressief, hij heeft genoeg aan zichzelf. Jij moet je eigen sores oplossen. Hij heeft daar geen rol in.

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 14:10

Ik ga inderdaad kijken of ik emdr therapie kan krijgen hiervoor, dan wel voor deze relatie dan wel voor een andere.
En dat is ook wat me het meest dwars zit, ik heb niet met hem kunnen praten hierover, het was wel een volwassen gesprek over de pauze en hij gaf ook echt aan dat hij op het moment even niet weet hoe die mij moet helpen en eerst zijn eigen problemen op een rijtje moet hebben. We zijn altijd heel begripvol en liefdevol naar elkaar geweest, maar door beide situaties op het moment daarvoor even niet in staat. We hebben die vrijdag voorafgaand ook nog een heel goed gesprek samen gehad waarin naar voren kwam dat we echt een toekomst zien en hier naar toe willen werken.

Het lijkt me dat je EMDR voor jezelf doet en niet voor een relatie. En precies daarom hoef je er ook niet met hem over kunnen praten. Hij is je hulpverlener niet en jij bent de zijne niet.
Het klinkt allemaal schattig en vrij onvolwassen en dat is helemaal prima, maar logischerwijs gaat niet iedereen daarin mee.

minnimouse schreef: ↑

06-03-2023 14:45

Dan moet je het hele verhaal vertellen.

Op mij kom je over als iemand die heel dwangmatig vast blijft houden aan iets wat er niet meer is. Ik ken jou en je vriend niet maar kijk eens eerlijk naar je eigen aandeel in dit hele verhaal. Hadden die ouders niet ergens een punt? Ik kan me niet voorstellen dat (redelijk) normale mensen zomaar lopen te schreeuwen tegen de vriendin van hun zoon.

En verder kom je op mij ook vrij jong over. Je houdt je vast aan de datum van 27 mei. Denk je nou echt dat hij je op 27 mei ineens in zijn armen sluit en er niks meer aan de hand is?

Je relatie is over alleen wil jij dat niet accepteren. Je houdt wanhopig vast aan een datum en aan de 'toezegging' van je ex, terwijl je hem gewoon omgepraat hebt en het in feite gewoon uit is.

Amen!

5 jaar een relatie is lang, maar geen reden om kosten wat het kost de komende 40 jaar samen te moeten blijven.

xmarijn4 schreef: ↑

06-03-2023 14:05

En hoe ik hem een depressie in duw? Hij kampt al vanaf zijn jeugd hiermee.

Door emotioneel belastend gedrag te vertonen.

Jij zei zelf dat jouw gedrag de reden was dat hij het uit ging maken.

Jouw gedrag kon niet door de beugel. Je gedrag was schadelijk voor je vriend.

Pas toen dat gedrag een verklaring en een oplossing bleek te hebben (en het niet gewoon je karakter was), wilde hij het nog een kans geven.