Relaties
alle pijlers
"Het Grote Waarom" in liefdesland
woensdag 5 december 2007 om 18:58
Kennen jullie dat?? Dat je jezelf afvraagt waarom je je op een bepaalde manier gedraagt in een relatie, bij een flirt of een ontmoeting??
Ik zit nu eigenlijk al maanden met een "Waarom-vraag" in mijn hoofd en ik weet het antwoord best wel.
Het volgende is aan de hand. Ik heb sinds 2,5 maand iemand leren kennen, beide single en we hebben het af en toe leuk met elkaar. En ja, ook in bed hebben we het leuk (gehad). Ik zeg "gehad" omdat ik toch liever geen sex wil buiten het kader van een relatie. Ben niet zo van de los-vast en grijsgebied. Dus nu is er een vriendschap tussen ons.
Bovendien is hij, qua relatiemateriaal, totaal mijn type niet, ben niet van hem gecharmeerd en over het algemeen genomen irriteer ik me ook aan hem. We hebben regelmatig aanvaringen met elkaar omdat we beide best eigenwijs zijn
En toch is er iets aan hem wat mij boeit, waardoor ik soms ook wel weer naar hem verlang. Ik ga dan smsen en check regelmatig of hij al wat terug heeft gestuurd. Als hij niet reageert voel ik of een teleurstelling of een irritatie. En daar zit mijn "Waarom-vraag". Waarom?? (Terwijl ik hem eigenlijk niet moet.)
Mijn antwoorden op mijn eigen vraag:
1. Omdat ik wel van zijn aandacht hou
2. Omdat ik moeite moet doen
3. Omdat ieder mens wel naar intimiteit verlangt op zijn tijd
4. Omdat we samen vuurwerk kunnen maken
5. Omdat ik hem stiekem toch leuker vind??
6. Omdat we zo op elkaar lijken, qua karakter.
7. Omdat ik niet kan krijgen wat ik wil (maar weet zelf niet wat ik wil.)
En zo kan ik mijn lijst nog wel even aanvullen.
Vandaag ook al weer enkele contacten via bellen/smsen/mailen. En hij reageert niet zoals ik wil. Ben vandaag een beetje uitdagend. Nu is hij dat vandaag niet. Op andere momenten is hij uitdagend en ik niet.
Ach ja, verwarrend verhaal.
Wilde eigenlijk peilen of dit ook bij jullie voorkomt.
Dat je je iets afvraagt, maar eigenlijk ook het antwoord wel weet, maar dat je toch steeds hetzelfde gedrag vertoont omdat het nou eenmaal lekker, leuk, spannend of geil is.
Ik zit nu eigenlijk al maanden met een "Waarom-vraag" in mijn hoofd en ik weet het antwoord best wel.
Het volgende is aan de hand. Ik heb sinds 2,5 maand iemand leren kennen, beide single en we hebben het af en toe leuk met elkaar. En ja, ook in bed hebben we het leuk (gehad). Ik zeg "gehad" omdat ik toch liever geen sex wil buiten het kader van een relatie. Ben niet zo van de los-vast en grijsgebied. Dus nu is er een vriendschap tussen ons.
Bovendien is hij, qua relatiemateriaal, totaal mijn type niet, ben niet van hem gecharmeerd en over het algemeen genomen irriteer ik me ook aan hem. We hebben regelmatig aanvaringen met elkaar omdat we beide best eigenwijs zijn
En toch is er iets aan hem wat mij boeit, waardoor ik soms ook wel weer naar hem verlang. Ik ga dan smsen en check regelmatig of hij al wat terug heeft gestuurd. Als hij niet reageert voel ik of een teleurstelling of een irritatie. En daar zit mijn "Waarom-vraag". Waarom?? (Terwijl ik hem eigenlijk niet moet.)
Mijn antwoorden op mijn eigen vraag:
1. Omdat ik wel van zijn aandacht hou
2. Omdat ik moeite moet doen
3. Omdat ieder mens wel naar intimiteit verlangt op zijn tijd
4. Omdat we samen vuurwerk kunnen maken
5. Omdat ik hem stiekem toch leuker vind??
6. Omdat we zo op elkaar lijken, qua karakter.
7. Omdat ik niet kan krijgen wat ik wil (maar weet zelf niet wat ik wil.)
En zo kan ik mijn lijst nog wel even aanvullen.
Vandaag ook al weer enkele contacten via bellen/smsen/mailen. En hij reageert niet zoals ik wil. Ben vandaag een beetje uitdagend. Nu is hij dat vandaag niet. Op andere momenten is hij uitdagend en ik niet.
Ach ja, verwarrend verhaal.
Wilde eigenlijk peilen of dit ook bij jullie voorkomt.
Dat je je iets afvraagt, maar eigenlijk ook het antwoord wel weet, maar dat je toch steeds hetzelfde gedrag vertoont omdat het nou eenmaal lekker, leuk, spannend of geil is.
woensdag 5 december 2007 om 19:12
Ik wil ook geen antwoorden, want die heb ik al. Nummer 1 tot en met 7.
Ik erger me vooral aan mijn eigen gedrag. Ik weet echt 100% zeker dat ik hem niet wil. En toch betrap ik mezelf op het checken van mijn email of sms.
En als ik hem links laat liggen, komt hij weer. Dat benauwt me dan en vind ik hem een "kneusje", dus reageer ik soms ook niet. En dan hoor ik weer een tijdje niets van hem en begin ik hem te bellen/smsen en dan reageert hij weer niet. Beetje aantrekken/afstoten en kat-muisspel.
Heel vermoeiend. Ik wil er mee stoppen, maar het lukt nog niet
Ik erger me vooral aan mijn eigen gedrag. Ik weet echt 100% zeker dat ik hem niet wil. En toch betrap ik mezelf op het checken van mijn email of sms.
En als ik hem links laat liggen, komt hij weer. Dat benauwt me dan en vind ik hem een "kneusje", dus reageer ik soms ook niet. En dan hoor ik weer een tijdje niets van hem en begin ik hem te bellen/smsen en dan reageert hij weer niet. Beetje aantrekken/afstoten en kat-muisspel.
Heel vermoeiend. Ik wil er mee stoppen, maar het lukt nog niet
zaterdag 8 december 2007 om 07:40
Push and pull. Energievretend en eigenlijk niet zo leuk als je er van een afstand naar kijkt. Die waarom-vraag heb ik onlangs voor mezelf afgesloten (heb bijna 2 jaar in zo een relatie gezeten). Ik merkte dat ik mijn aandacht ook op een gezonde manier kan krijgen. Van vrienden die écht om mij geven.
Of je hem leuk vindt...ik betwijfel het want op z'n tijd vindt je hem een 'kneusje'. Vind je dat leuk?
Mijn advies luidt: hou het contact en kijk van tijd tot tijd wat het met je doet. Leg je zelf geen restricties op. Dan merk je vanzelf wanneer genoeg genoeg is. Dan stop je vanzelf
Of je hem leuk vindt...ik betwijfel het want op z'n tijd vindt je hem een 'kneusje'. Vind je dat leuk?
Mijn advies luidt: hou het contact en kijk van tijd tot tijd wat het met je doet. Leg je zelf geen restricties op. Dan merk je vanzelf wanneer genoeg genoeg is. Dan stop je vanzelf
zaterdag 8 december 2007 om 09:35
Ik kan niet zeggen wat jij moet doen, enkel dat ik bij mezelf merk dat de "waaromvraag" aangeeft dat ik gewoon not that into him ben.
Het kost inderdaad veel energie om met iemand te zijn waar je niet zeker van bent. Voor mij persoonlijk altijd teveel om daarmee door te gaan. Heb ik de waarom-vraag niet, dan zit het ook wel goed. Dan ben en blijf ik mezelf in die relatie en dan voelt het ook ontzettend goed.
Het kost inderdaad veel energie om met iemand te zijn waar je niet zeker van bent. Voor mij persoonlijk altijd teveel om daarmee door te gaan. Heb ik de waarom-vraag niet, dan zit het ook wel goed. Dan ben en blijf ik mezelf in die relatie en dan voelt het ook ontzettend goed.
zaterdag 8 december 2007 om 12:56
Heel heel herkenbaar.
Mijn verhaal: foute man toonde nogal veel interesse en zag het wel zitten om te kijken of het iets zou kunnen worden tussen ons. Voor mij duidelijk geen relatiemateriaal maar vond het wel gezellig, dit ook duidelijk aangegeven. 4 maanden later ben ik de kneus die hem toch leuker is gaan vinden en bij hem was toen de spanning eraf. Was totaal niet verliefd en baal er toch als een stekker van. Ego-kwestie? Denk zelf dat het gewoon een fijn idee is als er iemand is die jou heeel leuk vindt, maar ben er eerlijk gezegd ook nog niet uit...
Mijn verhaal: foute man toonde nogal veel interesse en zag het wel zitten om te kijken of het iets zou kunnen worden tussen ons. Voor mij duidelijk geen relatiemateriaal maar vond het wel gezellig, dit ook duidelijk aangegeven. 4 maanden later ben ik de kneus die hem toch leuker is gaan vinden en bij hem was toen de spanning eraf. Was totaal niet verliefd en baal er toch als een stekker van. Ego-kwestie? Denk zelf dat het gewoon een fijn idee is als er iemand is die jou heeel leuk vindt, maar ben er eerlijk gezegd ook nog niet uit...
zaterdag 8 december 2007 om 17:57
Ben het eens met eerdere reacties. Het is de aandacht, je ego, het machtspel en het gekmaken van de ander. Eigenlijk is het gewoon triest, want het heeft alles te maken met je laag zelfbeeld en weinig met de ander. Het steeds maar zoeken naar bevestiging en aandacht bij een ander maakt je alleen maar onzekerder, want wat als de ander niet meer reageert, dan voel je je weer rot. Eigenlijk weet je al op het moment dat je een spel moet spelen, hoe laat het is, dan is de machtstrijd begonnen en dat gaat je heel veel negatieve energie kosten.
zaterdag 8 december 2007 om 18:39
Ik heb jullie argumenten aangehoord over het Waarom. En kan voor mezelf de conclusie trekken dat het voor mij juist geen machtsspel is.
We vinden elkaar leuk, draaien om elkaar heen, maar door gelijke karakters botsen we behoorlijk vaak. We zijn beide single en verlangen naar elkaar. Niet zozeer in een relatie als wel de aandacht/warmte/sex/leuke dingen ondernemen met elkaar etc etc. En misschien zit daar mijn zere plek. Omdat er geen relatie in zit. Hij wil dit (nog) niet omdat hij sinds een half jaar single is en ik al wat langer. En om dan toch sex met hem te willen "moet" ik voor mezelf in een relatie zitten, anders klopt het voor mij niet.
Misschien wil ik onbewust toch wat serieuzer zijn met hem?? Omdat ik hem leuker vind dan dat ik toe wil geven voor mezelf.
Ik denk dat dat het misschien wel is.
Dus vandaar mijn vraag "Waarom" zit ik op zijn berichtjes te wachten?, wil ik graag dat hij bij mij is? nou ja..... vul maar in.
Mijn vriendin zegt dat ik verliefd ben. Zo voel ik dat zelf (nog) niet omdat hij eigenlijk mijn type totaal niet is. Waarom dan toch naar hem verlangen??
Niet uit machtsspelletjes in ieder geval. Dat weet ik zeker.
We vinden elkaar leuk, draaien om elkaar heen, maar door gelijke karakters botsen we behoorlijk vaak. We zijn beide single en verlangen naar elkaar. Niet zozeer in een relatie als wel de aandacht/warmte/sex/leuke dingen ondernemen met elkaar etc etc. En misschien zit daar mijn zere plek. Omdat er geen relatie in zit. Hij wil dit (nog) niet omdat hij sinds een half jaar single is en ik al wat langer. En om dan toch sex met hem te willen "moet" ik voor mezelf in een relatie zitten, anders klopt het voor mij niet.
Misschien wil ik onbewust toch wat serieuzer zijn met hem?? Omdat ik hem leuker vind dan dat ik toe wil geven voor mezelf.
Ik denk dat dat het misschien wel is.
Dus vandaar mijn vraag "Waarom" zit ik op zijn berichtjes te wachten?, wil ik graag dat hij bij mij is? nou ja..... vul maar in.
Mijn vriendin zegt dat ik verliefd ben. Zo voel ik dat zelf (nog) niet omdat hij eigenlijk mijn type totaal niet is. Waarom dan toch naar hem verlangen??
Niet uit machtsspelletjes in ieder geval. Dat weet ik zeker.
zaterdag 8 december 2007 om 18:58
Niet onaardig bedoeld hoor, maar je weet volgens mij als enige waarom je hem niet los wilt laten. Verder valt het me op dat je jezelf constant tegenspreekt. Wat wil je precies horen, dat er ook mensen zijn die dit gedrag herkennen. Blijkbaar zit het je toch niet zo lekker, anders zou je er geen topic over openen.
zaterdag 8 december 2007 om 19:22
Misschien ben ik dan echt zo blind,maar kun je een voorbeeld geven waarin ik mezelf tegenspreek??
Ik vraag me gewoon af waarom het me meer doet dan dat ik zelf besef.
En ja, zit vaak aan hem te denken en het kan echt maar zo zijn dat ik hem meer dan alleen leuk vind.
Ik weet dat er geen relatie in zit. Misschien frustreert mij dat?
En wat ik wil horen: ja, hoe doen anderen dit? Als je soms in tweestrijd met jezelf zit.
Ik vraag me gewoon af waarom het me meer doet dan dat ik zelf besef.
En ja, zit vaak aan hem te denken en het kan echt maar zo zijn dat ik hem meer dan alleen leuk vind.
Ik weet dat er geen relatie in zit. Misschien frustreert mij dat?
En wat ik wil horen: ja, hoe doen anderen dit? Als je soms in tweestrijd met jezelf zit.
zaterdag 8 december 2007 om 20:28
Aan de ene kant zeg je dat je hem niet ziet zitten:
· ...is hij, qua relatiemateriaal, totaal mijn type niet, ben niet van hem gecharmeerd en over het algemeen genomen irriteer ik me ook aan hem. We hebben regelmatig aanvaringen met elkaar omdat we beide best eigenwijs zijn.
· Ik weet echt 100% zeker dat ik hem niet wil. En toch betrap ik mezelf op het checken van mijn email of sms.
· En als ik hem links laat liggen, komt hij weer. Dat benauwt me dan en vind ik hem een "kneusje", dus reageer ik soms ook niet. En dan hoor ik weer een tijdje niets van hem en begin ik hem te bellen/smsen en dan reageert hij weer niet. Beetje aantrekken/afstoten en kat-muisspel.
·Omdat er geen relatie in zit. Hij wil dit (nog) niet omdat hij sinds een half jaar single is en ik al wat langer.
·hij reageert niet zoals ik wil.
·door gelijke karakters botsen we behoorlijk vaak.
Ik weet dat er geen relatie in zit. Misschien frustreert mij dat.
En aan de andere kant (en je gedraagt je daar ook naar) zeg je:
· ...toch is er iets aan hem wat mij boeit, waardoor ik soms ook wel weer naar hem verlang. Ik ga dan smsen en check regelmatig of hij al wat terug heeft gestuurd. Als hij niet reageert voel ik of een teleurstelling of een irritatie.
· Vandaag ook al weer enkele contacten via bellen/smsen/mailen.
· Ik wil er mee stoppen, maar het lukt nog niet
· We vinden elkaar leuk, draaien om elkaar heen, maar we zijn beide single en verlangen naar elkaar. Niet zozeer in een relatie als wel de aandacht/warmte/sex/leuke dingen ondernemen met elkaar etc etc.
· Misschien wil ik onbewust toch wat serieuzer zijn met hem?? Omdat ik hem leuker vind dan dat ik toe wil geven voor mezelf.
· zit vaak aan hem te denken en het kan echt maar zo zijn dat ik hem meer dan alleen leuk vind.
Kortom, jij vindt hem leuker dan je toe wil geven, maar omdat hij jou niet wil als vriendin, blijf je toch om hem heen draaien. Hij heeft je precies waar hij je hebben wil.
· ...is hij, qua relatiemateriaal, totaal mijn type niet, ben niet van hem gecharmeerd en over het algemeen genomen irriteer ik me ook aan hem. We hebben regelmatig aanvaringen met elkaar omdat we beide best eigenwijs zijn.
· Ik weet echt 100% zeker dat ik hem niet wil. En toch betrap ik mezelf op het checken van mijn email of sms.
· En als ik hem links laat liggen, komt hij weer. Dat benauwt me dan en vind ik hem een "kneusje", dus reageer ik soms ook niet. En dan hoor ik weer een tijdje niets van hem en begin ik hem te bellen/smsen en dan reageert hij weer niet. Beetje aantrekken/afstoten en kat-muisspel.
·Omdat er geen relatie in zit. Hij wil dit (nog) niet omdat hij sinds een half jaar single is en ik al wat langer.
·hij reageert niet zoals ik wil.
·door gelijke karakters botsen we behoorlijk vaak.
Ik weet dat er geen relatie in zit. Misschien frustreert mij dat.
En aan de andere kant (en je gedraagt je daar ook naar) zeg je:
· ...toch is er iets aan hem wat mij boeit, waardoor ik soms ook wel weer naar hem verlang. Ik ga dan smsen en check regelmatig of hij al wat terug heeft gestuurd. Als hij niet reageert voel ik of een teleurstelling of een irritatie.
· Vandaag ook al weer enkele contacten via bellen/smsen/mailen.
· Ik wil er mee stoppen, maar het lukt nog niet
· We vinden elkaar leuk, draaien om elkaar heen, maar we zijn beide single en verlangen naar elkaar. Niet zozeer in een relatie als wel de aandacht/warmte/sex/leuke dingen ondernemen met elkaar etc etc.
· Misschien wil ik onbewust toch wat serieuzer zijn met hem?? Omdat ik hem leuker vind dan dat ik toe wil geven voor mezelf.
· zit vaak aan hem te denken en het kan echt maar zo zijn dat ik hem meer dan alleen leuk vind.
Kortom, jij vindt hem leuker dan je toe wil geven, maar omdat hij jou niet wil als vriendin, blijf je toch om hem heen draaien. Hij heeft je precies waar hij je hebben wil.
zondag 9 december 2007 om 12:06
Tuurlijk weet ik dat ik mezelf tegenspreek, dat was ook aanleiding van mijn topic. Ik dacht dat PW bedoelde dat ik mijzelf binnen mijn eigen contradictie ook nog eens tegensprak. Nee, dus niet. Hoe zij het stelt, was ik natuurlijk ook al achter, duh!!
Volgens mij mist zij de essentie van dit onderwerp.
Ik zit inderdaad in een tweestrijd. Zie mijn allereerste posting. Ik haal rationeel en emotioneel door elkaar. Rationeel gezien is hij mijn type niet, emotioneel misschien wel. Wellicht kan een interesse voor iemand toch niet "zomaar" verklaarbaar zijn. En hebben de onzichtbare feromonen toch hun invloed
Daarom had ik ook antwoorden voor mezelf: zie nummer 1 tot en met 7.
Maar goed, dit hele topic wordt uit zijn verband getrokken.
Mijn enige vraag was of iemand ook deze tweestrijdige gevoelens kent. En of je voor jezelf kunt verklaren "waarom".
Volgens mij mist zij de essentie van dit onderwerp.
Ik zit inderdaad in een tweestrijd. Zie mijn allereerste posting. Ik haal rationeel en emotioneel door elkaar. Rationeel gezien is hij mijn type niet, emotioneel misschien wel. Wellicht kan een interesse voor iemand toch niet "zomaar" verklaarbaar zijn. En hebben de onzichtbare feromonen toch hun invloed
Daarom had ik ook antwoorden voor mezelf: zie nummer 1 tot en met 7.
Maar goed, dit hele topic wordt uit zijn verband getrokken.
Mijn enige vraag was of iemand ook deze tweestrijdige gevoelens kent. En of je voor jezelf kunt verklaren "waarom".
zondag 9 december 2007 om 12:44
Je zoekt iemand dit dit herkent? Here I am!
Moet er wel gelijk bij zeggen dat deze 'waarom' gevoelens bij mij uiteindelijk het antwoord gaven dat hij het echt niet was voor me. Degene in kwestie had wel degelijk iets maar niet iets wat mij kon blijven boeien.....Dus kortgesloten: op het moment dat bij mij de 'waarom-vraag' kwam bovenborrelen, wist ik dat dit zou eindigen in niets want je moet toch echt wel iets meer voor iemand voelen wil je ervoor gaan.
Moet er wel gelijk bij zeggen dat deze 'waarom' gevoelens bij mij uiteindelijk het antwoord gaven dat hij het echt niet was voor me. Degene in kwestie had wel degelijk iets maar niet iets wat mij kon blijven boeien.....Dus kortgesloten: op het moment dat bij mij de 'waarom-vraag' kwam bovenborrelen, wist ik dat dit zou eindigen in niets want je moet toch echt wel iets meer voor iemand voelen wil je ervoor gaan.
