Reactie partner na overlijden moeder

Lastig een topic maken, lees veel de topics. Maar zelf eentje maken voor advies ja dat is even andere koek.

Goed de situatie; mijn moeder is overleden 3,5 week terug. Nadat ze behoorlijk ziek en zwak was. Mijn vader ruim 4 jaar geleden. Ik ben heel aanwezig geweest bij mn moeder ik hield zoveel van haar. Was haar ' mantelzorger' , dat is ik was haar dochter die veel regelde samen met mn broer en mn zoon. Met alle liefde.. ben kapot van het verdriet, mis haar enorm en ben ook in een gat gevallen. Helemaal nu beide ouders weg zijn gevallen. Ik strugle enorm hoe ik er mee om moet gaan. Tegelijkertijd heb ik een hernia gekregen. En ben ik ook de executeur vab de erfenis. Dit is de situatie..

Mjjn schoonouders wonen in hetzelfde dorp, mijn partner 260 km verderop , zijn. 10 jaar bij elkaar. Altijd apart gewoond .. heeft mij gesteund in alles . Maar we verschillen regelmatig van elkaar qua hoe we denken.. politiek en wereld zaken. Maar goed we hebben ook veel gemeen qua dingen doen en houden van . Hoe dan ook hij was er een enorme steun met mn moeder en ook tijdens de laatste jaren.

Hij zag op tegen de uitvaart, omdat hij zelfs niet van dat 'gedoe' is. Tijdens de uitvaart was hij heel steunend. Eigelijk daarna vrij snel vond hij het vervelend dat ik down was en zo praatte. Één keer had ik een vriendin aan de lijn en ik was even enthousiast over iets wat ze vertelde en dat houdt ie boven mn hoofd dat ik daar moest lachen en verder niet. Hoe dan ook dat weekend was het lastig, maar verder vond hij het wel lastig erover gepraat en hij besefte dat ik het heel moeilijk had. Weekend erop bij hem geweest en ik had moeite met alles (opzich logisch lijkt me) hij zei je moet het ook van je af kunnen zetten. Ik heb geprobeerd om dat te doen. Maar ben enorm verdrietig. Normaal ben ik heel vrolijk, positief en vrij druk persoon. Nu gelaten en voel me verdrietig en ook doe ik weinig omdat ik het niet trek. Afgelopen week zei die aan de telefoon ga je de hele tijd weer zo 'bedrukt' praten.. je moet ook een beetje vrolijk doen.

Vandaag is hij weer gekomen, had gisteren enorme nare dag en vandaag was ik gewoon heel erg verdrietig en emotioneel. In de auto moest ik huilen en toen was het oh.. ga je alleen huilen vandaag of gaan we ook nog beetje gezellig doen? Anders was ik liever thuis gebleven. Ik gaf aan dat ik nu eenmaal heel verdrietig ben en dat ik daar nu even niets aan kan veranderen..en misschien ook wel even niets wil. Vanavond hadden we kleine discussie over politiek... en later zei ik dat ik misschien wel weer een x de kerk wou bezoeken. Hij is atheïst en hij zei oh als dat er ook nog bij gaat komen. Ik zei ook nog, ja zegt ie ik twijfel waarom ik hier ben als je de hele tijd zo bent. Dan was ik liever thuis gebleven..je blijft er in hangen. Als mn moeder drie maand geleden was overleden dan had ik gedacht hmm Oke.. maar nu het is nog geen maand. Ik persoonlijk kan nog maar net beseffen dat ze er niet meer is. We belden elke dag, ik ging elke week erheen, sliep er regelmatig. We bespraken alles.. dus ik besef het nog maar net.

Dus nu denk ik , hij twijfelt aan ons.. terwijl er plannen zijn dat hij wellicht deze kant met een jaar opkomt. Op deze manier ben ik met hem bezig en niet met rouwen.. en ik weet het niet goed. Hoe moet ik reageren.. Misschien moet ik me iets vrolijker opstellen maar dat kost me wel enorm moeite..

Ben gewoon benieuwd hoe jullie er tegen aankijken.
Sorry ook lang verhaal geworden

Het is geen nare man absoluut niet zelfs. We hebben het vaak enorm naar ons zin zelfs. Hij is emotioneel anders dan mij, ' de nuchtere rouwdouwer , we zijn daarin erg verschillend. We kunnen goed praten over dingen alleen gaan we heel anders om met dingen vooral rondom de dood. Ik heb ik de laatste tijd veel zorgen om mn moeder gehad. Opnames in ziekenhuis en kdo.
Toen kon ik het wel enigzins van me afzetten. Nu gaat het niet, en lijkt het alsof ik door moet gaan en weer gezellig moet doen. Hij is heel steunend geweest maar nu lijkt het zo van het is even genoeg geweest

@bijtie en @vanilleijs dat denk ik ook dat hij zich geen houding weet te geven... althans dat hoop ik want bij mn vader deed die dit niet.. maar toen hadden we zorg over mn moeder. En ik ging studeren vlak erna.
Weet je het is niet dat ik niet functioneer alleen niet geweldig nog.. ik was deze week opgelucht dat hij pas in het weekend zou komen. zodat ik even de tijd aan mezelf heb.