Relaties
alle pijlers
Relatie 4 jaar plotseling verbroken en kapot van
dinsdag 23 juli 2024 om 14:12
Mijn relatie van ruim 4 jaar werd plotseling kortgeleden door de andere partij beëindigd. Dit was mijn eerste serieuze relatie, vanaf het laatste jaar van de middelbare school. We waren enorm close, hadden elke dag contact, hadden dezelfde toekomst plannen, deelden alles en hadden veel steun van elkaar. We hadden nooit eerder problemen, onenigheden of ruzies. De enige keer was een aantal maanden geleden, maar toen hadden we open, goede en duidelijke gesprekken en uiteindelijk besloten we dat we door wilden samen. De maanden daarna leek de relatie voor mij weer terug te keren als van ouds.
Tot op het moment dat zij de relatie opeens beëindigde. Na een hele fijne vakantie in eigen land die erg gezellig was en waar niks mis leek, belde ze me op en zei ze dat ze al een maand geen gevoel meer voor me had, en het daarom uit wilde maken. Nu hebben we nog heel gering contact, maar ze is erg afstandelijk en koud en ik kan haar niet meer herkennen als de vrouw waar ik zo lang zo erg van hield. Nu ben ik eenzaam. Omdat ik zoveel in mijn studie en de relatie heb geïnvesteerd, heb ik geen goede vrienden om dit mee te kunnen bespreken of om contact bij te zoeken. Ik voel me helemaal alleen en verlaten. En omdat de relatie altijd zo'n steun in mijn leven was, en mijn belangrijkste motivator, weet ik niet meer hoe ik nu verder moet leven, en waar ik moet beginnen. Nu kam ik met constante gevoelens van depressie, verlies en verraad. Hoe moet ik nu verder?
Tot op het moment dat zij de relatie opeens beëindigde. Na een hele fijne vakantie in eigen land die erg gezellig was en waar niks mis leek, belde ze me op en zei ze dat ze al een maand geen gevoel meer voor me had, en het daarom uit wilde maken. Nu hebben we nog heel gering contact, maar ze is erg afstandelijk en koud en ik kan haar niet meer herkennen als de vrouw waar ik zo lang zo erg van hield. Nu ben ik eenzaam. Omdat ik zoveel in mijn studie en de relatie heb geïnvesteerd, heb ik geen goede vrienden om dit mee te kunnen bespreken of om contact bij te zoeken. Ik voel me helemaal alleen en verlaten. En omdat de relatie altijd zo'n steun in mijn leven was, en mijn belangrijkste motivator, weet ik niet meer hoe ik nu verder moet leven, en waar ik moet beginnen. Nu kam ik met constante gevoelens van depressie, verlies en verraad. Hoe moet ik nu verder?
dinsdag 23 juli 2024 om 14:38
Dat is echt heel klote... Sterkte!
Goede kans dat zij wel problemen ervaarde, maar er niet over kon communiceren. Dan bouwt bij zo iemand de spanning op tot ze ineens zomaar 'uit het niets' de stekker eruit trekken.
'Nooit ruzie of problemen' is helaas onmogelijk. Zij zorgde ervoor dat er geen problemen waren, maar kon dat niet volhouden.
Goede kans dat zij wel problemen ervaarde, maar er niet over kon communiceren. Dan bouwt bij zo iemand de spanning op tot ze ineens zomaar 'uit het niets' de stekker eruit trekken.
'Nooit ruzie of problemen' is helaas onmogelijk. Zij zorgde ervoor dat er geen problemen waren, maar kon dat niet volhouden.
dinsdag 23 juli 2024 om 14:52
Dat is ook mijn vermoeden.Dropdrop schreef: ↑23-07-2024 14:38Dat is echt heel klote... Sterkte!
Goede kans dat zij wel problemen ervaarde, maar er niet over kon communiceren. Dan bouwt bij zo iemand de spanning op tot ze ineens zomaar 'uit het niets' de stekker eruit trekken.
'Nooit ruzie of problemen' is helaas onmogelijk. Zij zorgde ervoor dat er geen problemen waren, maar kon dat niet volhouden.
Ik wou dat ze er wel over had gecommuniceerd, zodat het minder plotseling was en ik beter kon begrijpen waarom het uit is gegaan en wat er mis was, terwijl ze toch altijd zo blij en positief deed als we samen waren, tot op het einde. Een groot deel van de pijn komt doordat ik het niet begrijp en waarschijnlijk nooit zal begrijpen, terwijl we daarvoor elkaar altijd zo goed konden begrijpen.
dinsdag 23 juli 2024 om 14:58
Helaas is communicatie best een issue in veel relaties, want het is ook lastig. Het bouwt op en in het begin is het iets kleins. En dan denk je nog, het komt goed of het is niet zo belangrijk en zo. Maar als het blijft opbouwen dan kom je op een gegeven moment op een punt dat het bijna niet meer bij te sturen is en dan ben je eigenlijk al weer te laat. Zeker met enkel gevoel, is het vaak lastig. Het is ook niet onwaarschijnlijk dat de onvrede nog niet zo lang aanwezig was en zich veel sneller heeft ontwikkeld dat ze had verwacht.Pegasus7656 schreef: ↑23-07-2024 14:52Dat is ook mijn vermoeden.
Ik wou dat ze er wel over had gecommuniceerd, zodat het minder plotseling was en ik beter kon begrijpen waarom het uit is gegaan en wat er mis was, terwijl ze toch altijd zo blij en positief deed als we samen waren, tot op het einde. Een groot deel van de pijn komt doordat ik het niet begrijp en waarschijnlijk nooit zal begrijpen, terwijl we daarvoor elkaar altijd zo goed konden begrijpen.
Linksom of rechtsom, is het voor jou nog altijd heel rot en onbegrijpbaar.
Het enige dat je kunt doen, is doorgaan. Stap voor stap, dag voor dag. Helaas moet dit slijten.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 23 juli 2024 om 15:07
De leeftijd klopt inderdaad, goed gerekend. We praatten veel online maar zagen elkaar in de realiteit vaak alleen in het weekend. Wij probeerden elkaar expres altijd veel vrijheid te geven. In gevallen die geen betrekking op elkaar hadden lieten we elkaar ons gang gaan en eigen keuzes maken zonder dat wij er ons in mengden, tenzij de ander dat wilde. Desondanks kan zij het natuurlijk toch als benauwd hebben ervaren, maar jammer dat ze dat dan nooit heeft gecommuniceerd.
dinsdag 23 juli 2024 om 15:11
Als ik iets heb geleerd van break-ups is dat je het meestal nooit echt begrijpt, als jij degene bent met wie het wordt uitgemaakt. Dus stap 1 is ook: accepteer dat je het niet hoeft en gaat begrijpen. Soms kan het duidelijk zijn, maar vaak is het toch een gevoelskwestie. Dat is niet te vatten in logische argumentatie.
Ik vind het voor je leeftijd wel intens dat je zegt je zoveel geïnvesteerd te hebben in je studie en je relatie waardoor je geen tijd hebt voor vriendschappen. Je bent begin 20, kom op. Vriendschappen, tijd voor jezelf, hobbies, dat is super belangrijk. Daardoor leer je jezelf ook beter kennen. Je zit nog niet vast in een fulltime baan met 3 kinderen dat je nergens tijd voor hebt. Probeer daarvan te leren, en maak daar dan nu tijd voor. Ook voor een evt volgende relatie (en vooral voor jezelf!) is het fijn als je op meer mensen kunt steunen.
Ik vind het voor je leeftijd wel intens dat je zegt je zoveel geïnvesteerd te hebben in je studie en je relatie waardoor je geen tijd hebt voor vriendschappen. Je bent begin 20, kom op. Vriendschappen, tijd voor jezelf, hobbies, dat is super belangrijk. Daardoor leer je jezelf ook beter kennen. Je zit nog niet vast in een fulltime baan met 3 kinderen dat je nergens tijd voor hebt. Probeer daarvan te leren, en maak daar dan nu tijd voor. Ook voor een evt volgende relatie (en vooral voor jezelf!) is het fijn als je op meer mensen kunt steunen.
dinsdag 23 juli 2024 om 15:31
Absoluut.care_ schreef: ↑23-07-2024 15:11Als ik iets heb geleerd van break-ups is dat je het meestal nooit echt begrijpt, als jij degene bent met wie het wordt uitgemaakt. Dus stap 1 is ook: accepteer dat je het niet hoeft en gaat begrijpen. Soms kan het duidelijk zijn, maar vaak is het toch een gevoelskwestie. Dat is niet te vatten in logische argumentatie.
Ik vind het voor je leeftijd wel intens dat je zegt je zoveel geïnvesteerd te hebben in je studie en je relatie waardoor je geen tijd hebt voor vriendschappen. Je bent begin 20, kom op. Vriendschappen, tijd voor jezelf, hobbies, dat is super belangrijk. Daardoor leer je jezelf ook beter kennen. Je zit nog niet vast in een fulltime baan met 3 kinderen dat je nergens tijd voor hebt. Probeer daarvan te leren, en maak daar dan nu tijd voor. Ook voor een evt volgende relatie (en vooral voor jezelf!) is het fijn als je op meer mensen kunt steunen.
Maar TO, je geeft aan: En omdat de relatie altijd zo'n steun in mijn leven was, en mijn belangrijkste motivator, weet ik niet meer hoe ik nu verder moet leven, en waar ik moet beginnen. Misschien vond zij het wel benauwend om zo'n belangrijke factor in jouw leven te zijn, dat jij zo afhankelijk van haar was.
Het is sowieso belangrijk om ervoor te zorgen dat je een sociaal netwerk opbouwt. Omdat het vaak ook gewoon fijn is.
Een ander advies: het kan ook geen kwaad om langs de huisarts te gaan en een afspraak te maken met de POH (praktijkondersteuner huisarts). Het is misschien fijn om er met iemand over te praten en daar zijn zij voor. Ik heb dit voor een anders issue ook gedaan en ik vond het heel fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en ze hebben ook vaak goede tips en handvatten.
Verder moet het gewoon slijten.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 23 juli 2024 om 16:35
Soms is het ook iets wat niet te begrijpen valt en er misschien ook niets misgegaan. Je hebt neem ik aan ook nooit begrepen waarom je verliefd werd op haar. En toch gebeurde dat. En nu is bij haar het gevoel weg. Niet omdat jij iets fout hebt gedaan of überhaupt iets hebt gedaan wat hier de oorzaak van is.
En het is natuurlijk absoluut niet leuk en ik snap dat je een verklaring wil. Maar ik denk inderdaad dat dit iets is wat je niet zal begrijpen en nooit zal begrijpen en dat is gewoonweg omdat liefde soms iets onbegrijpelijks is.
Ontzettend rot voor je dit. Je zal er doorheen moeten. Zij ook. Misschien is ze daarom ook zo afstandelijk. Dat ze letterlijk afstand van je moet nemen om zelf ook door te kunnen.
Het enige dat helpt is tijd en afleiding tot de scherpe randjes eraf zijn.
En het is natuurlijk absoluut niet leuk en ik snap dat je een verklaring wil. Maar ik denk inderdaad dat dit iets is wat je niet zal begrijpen en nooit zal begrijpen en dat is gewoonweg omdat liefde soms iets onbegrijpelijks is.
Ontzettend rot voor je dit. Je zal er doorheen moeten. Zij ook. Misschien is ze daarom ook zo afstandelijk. Dat ze letterlijk afstand van je moet nemen om zelf ook door te kunnen.
Het enige dat helpt is tijd en afleiding tot de scherpe randjes eraf zijn.
dinsdag 23 juli 2024 om 16:51
dinsdag 23 juli 2024 om 16:53
Zijn die er ook voor liefdesverdriet?dianaf schreef: ↑23-07-2024 15:31Absoluut.
Maar TO, je geeft aan: En omdat de relatie altijd zo'n steun in mijn leven was, en mijn belangrijkste motivator, weet ik niet meer hoe ik nu verder moet leven, en waar ik moet beginnen. Misschien vond zij het wel benauwend om zo'n belangrijke factor in jouw leven te zijn, dat jij zo afhankelijk van haar was.
Het is sowieso belangrijk om ervoor te zorgen dat je een sociaal netwerk opbouwt. Omdat het vaak ook gewoon fijn is.
Een ander advies: het kan ook geen kwaad om langs de huisarts te gaan en een afspraak te maken met de POH (praktijkondersteuner huisarts). Het is misschien fijn om er met iemand over te praten en daar zijn zij voor. Ik heb dit voor een anders issue ook gedaan en ik vond het heel fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en ze hebben ook vaak goede tips en handvatten.
Verder moet het gewoon slijten.
Beetje overdreven voor nu toch?
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 23 juli 2024 om 16:58
Uithuilen en opnieuw beginnen. In het begin is het echt kut en kun je aan niks anders denken, en op een goeie dag zul je jezelf erop betrappen dat je al vijf uur lol hebt gehad zonder aan Haar te denken. Mijn zoon is zo'n beetje van dezelfde leeftijd als jij en hij is onlangs ook gedumpt en hij was echt heel erg verdrietig. Maar nu, een paar weken later, ziet ie het leven alweer een stuk zonniger in. Hij zoekt wel afleiding: bijbaantje, vrienden, sportschool, uitjes. En straks begint school weer, dat scheelt ook.
Oh en wat die vrienden betreft: ik meen uit jouw OP te hebben begrepen dat je die niet zo erg meer hebt. Dat is wel iets voor de volgende keer: niet te veel op één paard wedden.
Oh en wat die vrienden betreft: ik meen uit jouw OP te hebben begrepen dat je die niet zo erg meer hebt. Dat is wel iets voor de volgende keer: niet te veel op één paard wedden.
anoniem_66f0141d9142e wijzigde dit bericht op 23-07-2024 17:00
14.87% gewijzigd
dinsdag 23 juli 2024 om 17:00
Je eerste grote "break up" is de moeilijkste, en helemaal als je geen vrienden hebt met wie je kan praten. Iedereen zou je namelijk vertellen dat het kut is, dat je het beste met je leven door kan gaan en zoveel mogelijk je tijd vullen met uitgaan, hobby, sport en uiteindelijk wordt het gevoel van pijn minder.
Wat niet helpt is de hele dag thuis achter de tv of pc zitten, je blijft dan toch veel meer in je verdriet hangen en daar wordt je depressief van en je verdriet wordt alleen maar groter.
Zie het als een leermoment, ik ben meer dan 30 jaar getrouwd maar heb nog steeds vrienden van de middelbare en daarna ook nog veel nieuwe vriendschappen gemaakt. Zij zijn voor mij minstens zo belangrijk als mijn partner, die kan namelijk, net als jouw ex, er achter komen dat hij niet meer van me houdt, ik heb dan gelukkig nog mijn vrienden en familie, om er doorheen te sleuren.
Je moet je niet verraden voelen, gevoelens kunnen komen en gaan, dat is niemands schuld. Ik heb een relatie gehad met iemand waar op papier niets mis mee was maar na 5 jaar was ineens mijn gevoel voor hem verdwenen. Vreselijk vond ik dat want ik had toekomstplannen met hem maar het gevoel kwam niet terug (jaar gewacht). Voor hem kwam het dus ook onverwacht maar het is ook moeilijk om tegen iemand anders te zeggen:"ik hou niet meer van je maar ik wacht nu of het gevoel terug komt". Hij zou dan alles hebben gedaan om mijn gevoel te veranderen en dat zou alleen maar spanningen bij mijn partner brengen en dat wilde ik ook niet.
Ook jij kan een keer aan de andere kant komen te staan en ook dan is het geen opzet, het hoort gewoon bij "relaties", met liefde komt ook pijn.
Wat niet helpt is de hele dag thuis achter de tv of pc zitten, je blijft dan toch veel meer in je verdriet hangen en daar wordt je depressief van en je verdriet wordt alleen maar groter.
Zie het als een leermoment, ik ben meer dan 30 jaar getrouwd maar heb nog steeds vrienden van de middelbare en daarna ook nog veel nieuwe vriendschappen gemaakt. Zij zijn voor mij minstens zo belangrijk als mijn partner, die kan namelijk, net als jouw ex, er achter komen dat hij niet meer van me houdt, ik heb dan gelukkig nog mijn vrienden en familie, om er doorheen te sleuren.
Je moet je niet verraden voelen, gevoelens kunnen komen en gaan, dat is niemands schuld. Ik heb een relatie gehad met iemand waar op papier niets mis mee was maar na 5 jaar was ineens mijn gevoel voor hem verdwenen. Vreselijk vond ik dat want ik had toekomstplannen met hem maar het gevoel kwam niet terug (jaar gewacht). Voor hem kwam het dus ook onverwacht maar het is ook moeilijk om tegen iemand anders te zeggen:"ik hou niet meer van je maar ik wacht nu of het gevoel terug komt". Hij zou dan alles hebben gedaan om mijn gevoel te veranderen en dat zou alleen maar spanningen bij mijn partner brengen en dat wilde ik ook niet.
Ook jij kan een keer aan de andere kant komen te staan en ook dan is het geen opzet, het hoort gewoon bij "relaties", met liefde komt ook pijn.
dinsdag 23 juli 2024 om 17:15
Kut voor je hoor.
Je gaat dit (nu nog) niet geloven maar hier kom je echt weer overheen.
Maar wat anderen ook al zeggen, probeer vriendschappen te sluiten, en een vriendin niet (meer) als het enige wat je nodig hebt te zien. Vrienden kunnen echt belangrijk zijn. Dat is ook wat wij ons kind meegeven en hij heeft dat gelukkig haarfijn door (en ook verschillende keren nodig gehad).
Je gaat dit (nu nog) niet geloven maar hier kom je echt weer overheen.
Maar wat anderen ook al zeggen, probeer vriendschappen te sluiten, en een vriendin niet (meer) als het enige wat je nodig hebt te zien. Vrienden kunnen echt belangrijk zijn. Dat is ook wat wij ons kind meegeven en hij heeft dat gelukkig haarfijn door (en ook verschillende keren nodig gehad).
dinsdag 23 juli 2024 om 18:06
dianaf schreef: ↑23-07-2024 15:31Absoluut.
Maar TO, je geeft aan: En omdat de relatie altijd zo'n steun in mijn leven was, en mijn belangrijkste motivator, weet ik niet meer hoe ik nu verder moet leven, en waar ik moet beginnen. Een ander advies: het kan ook geen kwaad om langs de huisarts te gaan en een afspraak te maken met de POH (praktijkondersteuner huisarts). Het is misschien fijn om er met iemand over te praten en daar zijn zij voor.
Kom op zeg, het gaat om een eerste keer een relatiebreuk en ja, dat is k*t en je weet het allemaal niet en verdriet enzo. Maar naar de POH?
Hoort het ook niet gewoon bij het opgroeien, dat omgaan met teleurstellingen?
Hij/zij/hun praat hier van zich af, de oude rotten in het vak geven direct en veelvuldig advies. Daar kan een POH niet veel méér aan doen hoor.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
