Relaties
alle pijlers
Relatie met vader kind
maandag 3 juni 2024 om 21:56
Hoi allen,
Ik ben al jarenlang een meelezer van het Viva Forum. Maar ik heb nu toch een probleem wat ik graag met jullie wil delen. Alvast excuses voor een eventueel lang en zakelijk verhaal. Ik ben niet zo goed in het uitleggen van een situatie.
Ik ben 3,5 jaar geleden onverwacht zwanger geworden, en bevallen, van een prachtige dochter. We waren toen niet samen en daarna ook niet. En dat is prima! Het was onverwacht, maar ten tijde van de zwangerschap hebben we hele heldere afspraken gemaakt. Dit hebben we ook uitgewerkt in een ouderschapsplan.
Ik heb hem toentertijd alle vrijheid gegeven om welke verantwoordelijkheid op zich te nemen. Als hij geen vader wilde zijn, dan was dat ok. Hij heeft, na lang nadenken, gekozen voor twee dagen ouderschap. Ik was hier super blij mee! Mijn kindje zou zijn/haar vader leren kennen.
Hij betaalt weinig tot niets aan zijn/haar opvoeding. Ik krijg alle toeslagen en hij betaalt een paar tientjes voor haar spaarrekening. Hij krijgt alles mee in een tasje en hoeft niks bij te dragen. Laat het duidelijk zijn: ik vraag niks meer van hem in financiële zin. Ik heb een goede baan en red me goed. Het is geen vetpot maar mijn kind komt niks tekort.
Waar ik mee zit: we hebben ten tijde van de zwangerschap afgesproken dat hij twee dagen/nachten per week het vaderschap op zich wou nemen. Ik wist niet waar ik aan zou beginnen, hij wist niet waar hij aan zou beginnen. Maar, zeker in het begin, verzaakte hij. Het eerste jaar van ons kind heeft hij haar zes keer gezien. Terwijl ik hem alle kans liet (en er ook om vroeg). Hij zat in een burn-out en het kon niet vaker. Dit geloof ik wel.
Ik heb met alle macht geprobeerd hem onze dochter later te laten zien. Maar ik ben terughoudend in mijn aanpak omdat ik de relatie tussen de twee niet wil beïnvloeden en juist wil bevorderen. Uiteindelijk heeft de situatie (fulltime werken/geen vader in beeld/geen netwerk) ervoor gezorgd dat ik ook in een burn-out ben beland. Hij heeft hier geen verdere ondersteuning in gegeven. Ondanks dat ik hem dat meermaals heb gevraagd.
Hij is beter in zijn grenzen aangeven. Ondanks onze afspraken ziet hij haar 24 uur per week. Dit vind ik al super fijn voor ons kind, laat dat voorop staan!
Ik voel alleen de laatste maanden dat ik weer aan het wegglijden ben. De druk wordt te hoog. Ik werk fulltime, constant de zorg voor mijn kind. De opvang die constant belt om haar op te halen. Mantelzorg voor mijn ouders. Ik faal op werkgebied, op sociaal gebied en ik heb geen tijd meer. Het wordt echt teveel in mijn hoofd.
Wat kan/mag ik van hem verwachten? Kan/mag ik terugvallen op een ouderschapsplan die we ooit, toen we goede vrienden waren, gemaakt hebben toen ik zwanger was?
Ik ben al jarenlang een meelezer van het Viva Forum. Maar ik heb nu toch een probleem wat ik graag met jullie wil delen. Alvast excuses voor een eventueel lang en zakelijk verhaal. Ik ben niet zo goed in het uitleggen van een situatie.
Ik ben 3,5 jaar geleden onverwacht zwanger geworden, en bevallen, van een prachtige dochter. We waren toen niet samen en daarna ook niet. En dat is prima! Het was onverwacht, maar ten tijde van de zwangerschap hebben we hele heldere afspraken gemaakt. Dit hebben we ook uitgewerkt in een ouderschapsplan.
Ik heb hem toentertijd alle vrijheid gegeven om welke verantwoordelijkheid op zich te nemen. Als hij geen vader wilde zijn, dan was dat ok. Hij heeft, na lang nadenken, gekozen voor twee dagen ouderschap. Ik was hier super blij mee! Mijn kindje zou zijn/haar vader leren kennen.
Hij betaalt weinig tot niets aan zijn/haar opvoeding. Ik krijg alle toeslagen en hij betaalt een paar tientjes voor haar spaarrekening. Hij krijgt alles mee in een tasje en hoeft niks bij te dragen. Laat het duidelijk zijn: ik vraag niks meer van hem in financiële zin. Ik heb een goede baan en red me goed. Het is geen vetpot maar mijn kind komt niks tekort.
Waar ik mee zit: we hebben ten tijde van de zwangerschap afgesproken dat hij twee dagen/nachten per week het vaderschap op zich wou nemen. Ik wist niet waar ik aan zou beginnen, hij wist niet waar hij aan zou beginnen. Maar, zeker in het begin, verzaakte hij. Het eerste jaar van ons kind heeft hij haar zes keer gezien. Terwijl ik hem alle kans liet (en er ook om vroeg). Hij zat in een burn-out en het kon niet vaker. Dit geloof ik wel.
Ik heb met alle macht geprobeerd hem onze dochter later te laten zien. Maar ik ben terughoudend in mijn aanpak omdat ik de relatie tussen de twee niet wil beïnvloeden en juist wil bevorderen. Uiteindelijk heeft de situatie (fulltime werken/geen vader in beeld/geen netwerk) ervoor gezorgd dat ik ook in een burn-out ben beland. Hij heeft hier geen verdere ondersteuning in gegeven. Ondanks dat ik hem dat meermaals heb gevraagd.
Hij is beter in zijn grenzen aangeven. Ondanks onze afspraken ziet hij haar 24 uur per week. Dit vind ik al super fijn voor ons kind, laat dat voorop staan!
Ik voel alleen de laatste maanden dat ik weer aan het wegglijden ben. De druk wordt te hoog. Ik werk fulltime, constant de zorg voor mijn kind. De opvang die constant belt om haar op te halen. Mantelzorg voor mijn ouders. Ik faal op werkgebied, op sociaal gebied en ik heb geen tijd meer. Het wordt echt teveel in mijn hoofd.
Wat kan/mag ik van hem verwachten? Kan/mag ik terugvallen op een ouderschapsplan die we ooit, toen we goede vrienden waren, gemaakt hebben toen ik zwanger was?
maandag 3 juni 2024 om 22:28
Jij bent niet verantwoordelijk voor iedereen hun relaties. Jij hebt het zwaar, de zorg is oneerlijk verdeeld, tijd om dit niet meer alleen jouw probleem te laten zijn.MaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 22:24Ik ben helemaal onthaald door de familie. Maar dat komt ook omdat ik niets deel over hoe ik me voel t.o.v. de rol van zijn vader. Ik houd me erbuiten en ik weet niet wat hij deelt. Ik vind het zo fijn voor mijn dochter dat ze een goeie/warme relatie heeft met zijn vader en moeder. Ik wil dat niet verstoren.
maandag 3 juni 2024 om 22:30
Op je eerste vraag te antwoorden. Hij verdient heel weinig. Hij heeft al z'n uren nodig om z'n basislasten te betalen. Ergo: ik kan niet meer uren verliezen om voor haar te zorgen. Plus, hij is net opkrabbelend uit zijn depressieve periode/burn-out.
maandag 3 juni 2024 om 22:31
Hoe kan het dat hij "zo'n fantastische vader is" maar nog altijd maar de helft doet van wat ooit afgesproken was?
Hij heeft zelf gekozen voor 2 dagen per week.
Ik zou hem daaraan houden en kind gewoon 2 dagen per week afzetten ipv maar 24u. Hij zou wat mij betreft in zekere mate nog zelf mogen aangeven welke dagen hij wil.
Ofwel de boel aankaarten bij oma en opa en kijken of zij mee willen in 1 dag opvang per week.
Het alternatief is dat jij je een tijd - eventueel gedeeltelijk - ziek meldt op je werk omdat je teveel ballen tegelijk omhoog probeert te houden. Liever nu met een halve burn-out dan straks met een totale burn-out en dat kind ergens in een pleeggezin belandt.
Hij heeft zelf gekozen voor 2 dagen per week.
Ik zou hem daaraan houden en kind gewoon 2 dagen per week afzetten ipv maar 24u. Hij zou wat mij betreft in zekere mate nog zelf mogen aangeven welke dagen hij wil.
Ofwel de boel aankaarten bij oma en opa en kijken of zij mee willen in 1 dag opvang per week.
Het alternatief is dat jij je een tijd - eventueel gedeeltelijk - ziek meldt op je werk omdat je teveel ballen tegelijk omhoog probeert te houden. Liever nu met een halve burn-out dan straks met een totale burn-out en dat kind ergens in een pleeggezin belandt.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 3 juni 2024 om 22:32
Maar weten ze ook dat jij zo op je tandvlees loopt? Niet wat betreft je gedachten rondom vader, maar de disbalans in draagkracht/draaglast.MaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 22:28Doen ze zeker! Een dag in de week wordt door mijn ouder en/of door zijn ouders opgepast! Ook, als hij haar heeft, is hij altijd bij zijn ouders. Maar dat vind ik prima want dat is zo'n mooie en fijne omgeving voor haar. Ze zien haar dus heel vaak!
Misschien een idee om eens daar om de tafel te gaan als je dochter gaat ophalen, met vader en grootouders, en benoemen dat alles JOU nu te veel word. Misschien kunnen ze (tijdelijk) nog wat meer doen.
of op die lamlul van een zoon van ze inpraten
maandag 3 juni 2024 om 22:32
Neen, dat zegt iedereen tegen me. Al mijn vrienden/familie. Maar hoe pak je dat aan als de andere partij zo duidelijk is in zijn grenzen?
maandag 3 juni 2024 om 22:33
Ok, helder! Maar het plan heeft nooit gewerkt. Ik hoop er nog op terug te pakken omdat we beiden in een situatie zaten waarin we allebei niet wisten waar we aan begonnen. Dus in alle eerlijkheid en naïviteit gemaakt. Waarom ben ik daar nu de dupe van?
Misschien is dit niet eerlijk hoor! Maar zo voelt het nu!
maandag 3 juni 2024 om 22:35
Ik heb het zo af en toe opgebracht. Maar ik wil niet tussen hun in gaan staan. M'n dochter hoort bij de familie en ik ook. Wel op afstand, maar omdat ik dat creëer. Maar ik wil dat niet voor mijn dochter.GreenLadyFern schreef: ↑03-06-2024 22:32Maar weten ze ook dat jij zo op je tandvlees loopt? Niet wat betreft je gedachten rondom vader, maar de disbalans in draagkracht/draaglast.
Misschien een idee om eens daar om de tafel te gaan als je dochter gaat ophalen, met vader en grootouders, en benoemen dat alles JOU nu te veel word. Misschien kunnen ze (tijdelijk) nog wat meer doen.
of op die lamlul van een zoon van ze inpraten
maandag 3 juni 2024 om 22:37
Wissewis schreef: ↑03-06-2024 22:31Hoe kan het dat hij "zo'n fantastische vader is" maar nog altijd maar de helft doet van wat ooit afgesproken was?
Hij heeft zelf gekozen voor 2 dagen per week.
Ik zou hem daaraan houden en kind gewoon 2 dagen per week afzetten ipv maar 24u. Hij zou wat mij betreft in zekere mate nog zelf mogen aangeven welke dagen hij wil.
Ofwel de boel aankaarten bij oma en opa en kijken of zij mee willen in 1 dag opvang per week.
Het alternatief is dat jij je een tijd - eventueel gedeeltelijk - ziek meldt op je werk omdat je teveel ballen tegelijk omhoog probeert te houden. Liever nu met een halve burn-out dan straks met een totale burn-out en dat kind ergens in een pleeggezin belandt.
Tja, als je al je energie die je in je kind kunt/wilt steken in één dag kunt opmaken dan kun je een geweldige vader voor één dag zijn. Gezellig, en zo.
Als je als vader zes dagen hebt voor de rest zoals werken en huishouden en boodschappen dan kun je die ene dag alleen maar leuk zijn voor het kind. Als je nooit hoeft na te denken over alles dat geregeld moet worden voor het kind, heb je tijd genoeg om een gezellig uitje te regelen.
maandag 3 juni 2024 om 22:39
Om hier nog op in te gaan. Ik heb ze vandaag gevraagd (opa/oma en vader) om achterwacht te zijn bij eventueel eerder ophalen van de opvang. Opa/oma willen super graag maar duurt te lang want een uur rijden. Vader ongeveer veertig minuten verderop dus dat is al moeilijk. Plus, hij is zelfstandige dus hij kan de uren niet missen. Laat voorop staan: ik ben het er niet mee eens. vooral van de vader niet. Maar ik vind het dan lastig om er tegenin te gaan om toch m'n standpunten duidelijk te maken.GreenLadyFern schreef: ↑03-06-2024 22:32Maar weten ze ook dat jij zo op je tandvlees loopt? Niet wat betreft je gedachten rondom vader, maar de disbalans in draagkracht/draaglast.
Misschien een idee om eens daar om de tafel te gaan als je dochter gaat ophalen, met vader en grootouders, en benoemen dat alles JOU nu te veel word. Misschien kunnen ze (tijdelijk) nog wat meer doen.
of op die lamlul van een zoon van ze inpraten
Ik vind niet dat ik iets kan verwachten van de opa/oma. Ik kan het vragen, maar een nee is een nee. Ik vind wel dat ik iets van de vader kan/mag verwachten. Maar hoe kan ik het goed duidelijk maken?
maandag 3 juni 2024 om 22:41
Door samen om de tafel te zitten en steeds weer de vraag terug te brengen naar 'wat kun je wel doen?'MaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 22:32Neen, dat zegt iedereen tegen me. Al mijn vrienden/familie. Maar hoe pak je dat aan als de andere partij zo duidelijk is in zijn grenzen?
Hoezo moet hij minder uren werken? Ze gaat toch naar de opvang? De uren daarna moet hij doen.
maandag 3 juni 2024 om 22:42
Door eerlijk te zijn over je draagkracht. En terug te grijpen naar dat wat eerder besproken is. Hij wilde 2 dagen, hij krijgt 2 dagen. En dan mag hij kijken hoe hij dat in kan passen.
.
maandag 3 juni 2024 om 22:42
Ik schrik van je laatste alinea (niet gequote). Een burn-out staat niet gelijk aan een pleeggezin. Dat is er niet aan de hand he! Ik ben lief en goed voor haar!Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑03-06-2024 22:37Tja, als je al je energie die je in je kind kunt/wilt steken in één dag kunt opmaken dan kun je een geweldige vader voor één dag zijn. Gezellig, en zo.
Als je als vader zes dagen hebt voor de rest zoals werken en huishouden en boodschappen dan kun je die ene dag alleen maar leuk zijn voor het kind. Als je nooit hoeft na te denken over alles dat geregeld moet worden voor het kind, heb je tijd genoeg om een gezellig uitje te regelen.
Maar wel eens met je eerste alinea. Ja, het is makkelijk om dan een goede vader te zijn. Maar, hij zit in een burn-out. Is beter in begrenzen. Heeft paniekaanvallen als hij haar langer heeft. Is het dan goed voor mijn kind om daar te zijn? Het is allemaal zo arbitrair waar je het mee vergelijkt? Hoe erg zijn mijn grenzen vs. zijn grenzen?
maandag 3 juni 2024 om 22:44
Maar voor wie duurt het te lang?MaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 22:39Om hier nog op in te gaan. Ik heb ze vandaag gevraagd (opa/oma en vader) om achterwacht te zijn bij eventueel eerder ophalen van de opvang. Opa/oma willen super graag maar duurt te lang want een uur rijden. Vader ongeveer veertig minuten verderop dus dat is al moeilijk. Plus, hij is zelfstandige dus hij kan de uren niet missen. Laat voorop staan: ik ben het er niet mee eens. vooral van de vader niet. Maar ik vind het dan lastig om er tegenin te gaan om toch m'n standpunten duidelijk te maken.
Ik vind niet dat ik iets kan verwachten van de opa/oma. Ik kan het vragen, maar een nee is een nee. Ik vind wel dat ik iets van de vader kan/mag verwachten. Maar hoe kan ik het goed duidelijk maken?
De opvang zou het er wat mij betreft maar mee moeten doen dat het een uur duurt voor er iemand ter plaatse is.
Zeker als ze vrij vaak bellen.
Niet dat je nooit zelf van je werk kan wegrennen, maar ik zou oma en opa rustig af en toe inschakelen als achtervang.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 3 juni 2024 om 22:44
Ja, je hebt helemaal gelijk. En ik heb de laatste 3.5 jaar op alle mogelijke manieren geprobeerd dat te bereiken (lief doen/dreigen/boos zijn). Maar altijd verval ik in de rol van 'wat is het beste voor m'n dochter'. En dat staat, misschien nog te erg hoor, voorop. Ik wil dat ze een goeie relatie heeft met haar vader. En dat hij en ik ook door een deur kunnen.
maandag 3 juni 2024 om 22:49
Poeh, ik vind het lastig om het hele verhaal te vertellen merk ik.
Ik heb, zoals eerder gezegd, op alle mogelijke manier hem getracht aan het ouderschapsplan te houden. Maar het gebeurde niet. Ik ga niet mijn dochter afzetten bij iemand die niks in huis heeft om voor haar te zorgen.
Misschien dat ik daarom al 'blij' ben met de regeling die we nu hebben. Ik wil dus niet zeggen dat het voor mij nu werkt. Maar het werkt wel voor mijn dochter. En haar welzijn staat wel altijd voorop. Alhoewel, ik nu ook zwak klink. Want ik zorg 90% voor haar en de situatie me een 'mindere' moeder maakt (minder energie/vermoeider etc.)
Ik hoor mezelf.
Ik heb, zoals eerder gezegd, op alle mogelijke manier hem getracht aan het ouderschapsplan te houden. Maar het gebeurde niet. Ik ga niet mijn dochter afzetten bij iemand die niks in huis heeft om voor haar te zorgen.
Misschien dat ik daarom al 'blij' ben met de regeling die we nu hebben. Ik wil dus niet zeggen dat het voor mij nu werkt. Maar het werkt wel voor mijn dochter. En haar welzijn staat wel altijd voorop. Alhoewel, ik nu ook zwak klink. Want ik zorg 90% voor haar en de situatie me een 'mindere' moeder maakt (minder energie/vermoeider etc.)
Ik hoor mezelf.
maandag 3 juni 2024 om 22:51
Hij zegt gewoon 'neen' kan niet. Ik ben ZZP'er. Als ik niet werk heb ik geen geld. Jij hebt zorgverlof. Ik heb hem wel goed uitgelegd dat ik dat al twee keer heb opgebruikt dit jaar en dat zorgverlof echt niet geldt voor 'eerder ophalen'.Wissewis schreef: ↑03-06-2024 22:44Maar voor wie duurt het te lang?
De opvang zou het er wat mij betreft maar mee moeten doen dat het een uur duurt voor er iemand ter plaatse is.
Zeker als ze vrij vaak bellen.
Niet dat je nooit zelf van je werk kan wegrennen, maar ik zou oma en opa rustig af en toe inschakelen als achtervang.
maandag 3 juni 2024 om 22:52
Ik vind het verdrietig voor je dat je dit allemaal vrijwel alleen doet, met een beetje hulp van jouw en zijn ouders, en met minimale hulp van de vader.
Ik denk te merken dat je het lastig vind om op je strepen te gaan staan. Je wil de vrede bewaren om de band tussen jouw dochter en vader niet te beschadigen. Maar jij gaat hier nu echt aan onderdoor.
Misschien kun je bij hem alarm slaan. ‘Help me, ik krijg het niet meer voor elkaar gebokst voor onze dochter. Ik heb je nu meer dan ooit nodig. Hoe kunnen we dit regelen?’ Maak hem onderdeel van het probleem en de hulpvraag. En dan in het gesprek toch het ouderschapsplan erbij halen en aangeven dat het nu meer dan ooit nodig is dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt.
Moeilijk hoor. Zeker als je al zo lang om deze manier met elkaar gecommuniceerd hebt. Niet eenvoudig om dan ineens op je strepen te gaan staan.
Als je een goede relatie met zijn ouders hebt, vind ik dat je bij hen ook om raad kunt vragen en ze in vertrouwen kunt nemen. Niet om hem in een kwaad daglicht te zetten. Ze kennen jou al langer dan vandaag, dus ik verwacht dat ze het ook niet zo zullen ontvangen.
En heel goed dat je een afspraak hebt met de huisarts. Vergeet jezelf niet in dit verhaal
Ik denk te merken dat je het lastig vind om op je strepen te gaan staan. Je wil de vrede bewaren om de band tussen jouw dochter en vader niet te beschadigen. Maar jij gaat hier nu echt aan onderdoor.
Misschien kun je bij hem alarm slaan. ‘Help me, ik krijg het niet meer voor elkaar gebokst voor onze dochter. Ik heb je nu meer dan ooit nodig. Hoe kunnen we dit regelen?’ Maak hem onderdeel van het probleem en de hulpvraag. En dan in het gesprek toch het ouderschapsplan erbij halen en aangeven dat het nu meer dan ooit nodig is dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt.
Moeilijk hoor. Zeker als je al zo lang om deze manier met elkaar gecommuniceerd hebt. Niet eenvoudig om dan ineens op je strepen te gaan staan.
Als je een goede relatie met zijn ouders hebt, vind ik dat je bij hen ook om raad kunt vragen en ze in vertrouwen kunt nemen. Niet om hem in een kwaad daglicht te zetten. Ze kennen jou al langer dan vandaag, dus ik verwacht dat ze het ook niet zo zullen ontvangen.
En heel goed dat je een afspraak hebt met de huisarts. Vergeet jezelf niet in dit verhaal
maandag 3 juni 2024 om 22:52
maandag 3 juni 2024 om 22:53
Je bent ontzettend aan het inzoomen op het lapzwanserige gedrag van ex en hoe oneerlijk het is. En ja, het is oneerlijk, maar je verandert er niets aan. Het maximale wat je kunt doen is echt nog duidelijker bij hem aangeven dat je het niet redt zo, maar waarschijnlijk zit er niet meer in. Heel kut, maar daartegen strijden kost alleen maar energie.
Er zijn al veel eventuele praktische oplossingen genoemd, ik zou me daar op focussen en niet op hem.
Er zijn al veel eventuele praktische oplossingen genoemd, ik zou me daar op focussen en niet op hem.
maandag 3 juni 2024 om 22:54
Als jij te vaak onverwacht in 't midden van meetings weg rent van je werk heb je na een tijd ook gewoon geen job meer, hoor.MaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 22:51Hij zegt gewoon 'neen' kan niet. Ik ben ZZP'er. Als ik niet werk heb ik geen geld. Jij hebt zorgverlof. Ik heb hem wel goed uitgelegd dat ik dat al twee keer heb opgebruikt dit jaar en dat zorgverlof echt niet geldt voor 'eerder ophalen'.
Kan je best af en toe zorgverlof opnemen, maar na de 5de keer wegrennen zegt mijn baas toch echt "en waar zit de vader of je achtervang?".
Hij gaat er geen fluit mee doen, maar ik zou hem dus rustig volgende keer melden dat je zo goed als zonder job zit als je de komende 2 maanden nog 1 keer onverwacht moet wegrennen. En hoe hij dan alles denkt te financieren rond ook zijn kind. Want van die paar tientjes ga je het niet redden.
wissewis wijzigde dit bericht op 03-06-2024 22:58
20.03% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 3 juni 2024 om 22:54
Je spreekt jezelf af en toe tegen. Je wil of verwacht van hem aan de ene kant dat hij meer doet maar als iemand zegt dat hij meer moet doen zeg je ja maar hij is zzp of ja maar hij zit in een burnout.
En ik begrijp je heel goed want om andere redenen heb ik dezelfde keus moeten maken als jij en dat is accepteren dat de vader van mijn kinderen niet doet voor de kinderen wat hij zou moeten doen. En inmiddels heb ik dat geaccepteerd dat was heel lastig maar wat geeft dat een rust. Is het nog steeds druk en zwaar? Zeker maar ik verwacht niet iets van hem. Accepteer het.
Kijk vooral naar wat je wel anders kan doen in je eigen leven. Je hoeft niet alles voor iedereen op te lossen. Kijk wat er anders kan in de mantelzorg. Misschien kun je iets veranderen in werk. Hoe vaak moet je haar ophalen van de opvang? Wekelijks maandelijks?
Sws een goede stap om naar de huisarts te gaan. Maar zet ook echt jezelf op de eerste plek want pas dan kun je goed voor je dochter zorgen.
En ik begrijp je heel goed want om andere redenen heb ik dezelfde keus moeten maken als jij en dat is accepteren dat de vader van mijn kinderen niet doet voor de kinderen wat hij zou moeten doen. En inmiddels heb ik dat geaccepteerd dat was heel lastig maar wat geeft dat een rust. Is het nog steeds druk en zwaar? Zeker maar ik verwacht niet iets van hem. Accepteer het.
Kijk vooral naar wat je wel anders kan doen in je eigen leven. Je hoeft niet alles voor iedereen op te lossen. Kijk wat er anders kan in de mantelzorg. Misschien kun je iets veranderen in werk. Hoe vaak moet je haar ophalen van de opvang? Wekelijks maandelijks?
Sws een goede stap om naar de huisarts te gaan. Maar zet ook echt jezelf op de eerste plek want pas dan kun je goed voor je dochter zorgen.
maandag 3 juni 2024 om 22:55
Hele lieve reactie Zanglijster <3Zanglijster schreef: ↑03-06-2024 22:52Ik vind het verdrietig voor je dat je dit allemaal vrijwel alleen doet, met een beetje hulp van jouw en zijn ouders, en met minimale hulp van de vader.
Ik denk te merken dat je het lastig vind om op je strepen te gaan staan. Je wil de vrede bewaren om de band tussen jouw dochter en vader niet te beschadigen. Maar jij gaat hier nu echt aan onderdoor.
Misschien kun je bij hem alarm slaan. ‘Help me, ik krijg het niet meer voor elkaar gebokst voor onze dochter. Ik heb je nu meer dan ooit nodig. Hoe kunnen we dit regelen?’ Maak hem onderdeel van het probleem en de hulpvraag. En dan in het gesprek toch het ouderschapsplan erbij halen en aangeven dat het nu meer dan ooit nodig is dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt.
Moeilijk hoor. Zeker als je al zo lang om deze manier met elkaar gecommuniceerd hebt. Niet eenvoudig om dan ineens op je strepen te gaan staan.
Als je een goede relatie met zijn ouders hebt, vind ik dat je bij hen ook om raad kunt vragen en ze in vertrouwen kunt nemen. Niet om hem in een kwaad daglicht te zetten. Ze kennen jou al langer dan vandaag, dus ik verwacht dat ze het ook niet zo zullen ontvangen.
En heel goed dat je een afspraak hebt met de huisarts. Vergeet jezelf niet in dit verhaal
Ik merk dat ik alleen nu moe ben en ga slapen. Maar super bedankt voor alle reacties. Ik zal morgen verder reageren!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
