Relatie met verslaafde

Giw121 maandag 5 mei 2025 om 11:38

wat te doen... mijn partner is al jaren verslaafd aan drank en drugs... Hij steelt geld van mij, verstopt lege drankverpakkingen op de gekste plekken, is onlangs begonnen aan een traject om te stoppen met drank en drugs. Hoewel het drankgebruik afgelopen tijd minder geworden is, heeft hij na een paar dagen "detox" toch weer gedronken (niet veel, maar daar gaat het niet om) hij liegt daarover tegen mij, verwijt mij van alles, zegt tegelijkertijd dat hij mij nodig heeft maar andere momenten krijg ik alle ellende over me uitgestort en dat ik ook dingen fout doe etc...
Een hulpverlener geeft gezegd: misschien is een intensief traject (als in een opname in NL of elders) toch de beste optie, hij wil er niet aan.. bang om alles kwijt te raken. maar na 15+ jaar verslaving, hoe reeel zijn de kansen en mogelijkheden om de verslaving te overwinnen met een traject bestaande uit een paar gesprekken per week (zeg 3-4 uur tijdsinvestering per week). En er is veel kapot gemaakt, vertrouwen, respect...
Wat zijn jullie adviezen of eventuele ervaringen met een verslaafde partner/familielid/vriendin?

On top alles....
Onlangs hebben we samen een huis gekocht, lang verhaal kort: in de overspannen woning markt hebben na tientallen bezichtigen eindelijk een huis gevonden in een andere stad. Maar: eigenlijk is dit niet het moment, ik twijfel aan alles gezien de ernst en ook de hardnekkigheid en duur van het probleem. Ik weet niet wat me bezielde toen ik tekende, maar ik heb spijt. Mijn appartement waar ik dus alleen woon is nog niet verkocht. Ik kan nog "terug". Eerst aan problemen werken en dan iets terug opbouwen samen, qua vertrouwen en respect is er veel beschadigd. Wat zouden jullie doen? De nieuwe woning toch verkopen? Dan behoud ik mij eigen fijne plekje.

quasi-onschuldig donderdag 15 mei 2025 om 18:21

Giw121 schreef: ↑
14-05-2025 14:57
Onze relatie is zeker niet gelijkwaardig, dat zie ik ook. Waarom ik blijf... tja, toch omdat er achter de verslaving nog steeds ook een fijn en leuk persoon zit. Maar ik vraag mezelf soms af: is het nog genoeg, na alles wat er kapot gegaan is?

Dus af en toe is het ook nog een fijn en leuk persoon. Ok. Maar je gaat toch niet met iedereen die af en toe leuk doet zodat het even fijn is een relatie onderhouden? Dat is echt geen criterium hoor. Een partner hoort elke dag fijner en leuker te kunnen maken. Die zou ook jouw steun en toeverlaat moeten kunnen zijn. Jou kunnen helpen met een scherpe blik op dingen waar jij tegenaan loopt bijvoorbeeld. Je nuchter naar het ziekenhuis kunnen rijden als je eens een ongeluk hebt ofzo. Lijkt me niet dat dat er in zit he... Je gaat sowieso toch liever niet veel om met iemand die zijn geld besteed aan iets dat jou letterlijk ongelukkig maakt en hem ongezond? Wat ben je toch aan het doen?

Stormke81 donderdag 15 mei 2025 om 18:55

Wij hoeven to niet te overtuigen. We hebben tips gegeven over huisvesting. Als to gelukkig is zo, dan hebben wij daar niets van te vinden.

Limonina donderdag 15 mei 2025 om 20:36

Koettie schreef: ↑
15-05-2025 06:53
Is er bij de verslavingszorginstellimg waar hij loopt een afdeling/persoon voor familie en vrienden? Wij bieden dat aan aan ouders, vrienden of familie van cliënten die bij ons in zorg zijn want het is inderdaad zwaar. Het blijven mensen, ook met verslaving en vooral bij familie gaan mensen ver om te steunen. Soms werkt dat alleen averechts, met alle goede bedoelingen en gaan alle partijen er aan onderdoor. Steun zoeken, voorlichting krijgen en samen sparren over gezonde grenzen (voor beide partijen) kan een hoop lucht geven!

Is wel anders dan een psycholoog, iemand die ook voorlichting geeft over middelen en gebruik, welk effect dat ook heeft op hersenen en wat je kan verwachten lichamelijk als iemand niet stopt. Goed om mee te nemen in je besluit mocht je daaraan toe zijn.

En sterkte. Heb een zus die verslaafd is (gelukkig nu stabiel) en werk in de verslavingszorg. Het is heel ingewikkeld en tegenstrijdig, vooral als je ziet dat iemand 'ergens wel wil' maar het niet lukt.

Dit vind ik interessant want mijn partner met een langdurige blowverslaving is ook in therapie en moet daarvoor afkicken en wil dat ook ergens graag maar saboteert zijn goede voornemens gelijk weer door gedachten als “als ik stop verlies ik mijn creativiteit/libido/lol in het leven etc”. Heel eerlijk; ik heb er weinig vertrouwen in dat het hem lukt maar dat zeg ik niet want ik wil hem wel steunen. Ik mis zelf wel een klankbord en zou heel graag ook eens met hulpverleners praten over wat het is om met een verslaafde een relatie te hebben en het zou ook eens goed zijn als hem verteld werd wat dat nou allemaal in je hersenen aantast en fysiek. Van mij neemt hij dat niet aan.

Ik weet wel dat ik nooit met hem wil samenwonen zolang hij gebruikt en zelfs als hij gestopt is zou ik hem minimaal twee jaar clean willen zien voordat ik daaraan denk. Serieuze stappen zitten er dus niet in zolang hij gebruikt en ik heb een ultimatum gesteld. Als dit over een jaar nog niet veranderd is maak ik het uit.

quasi-onschuldig donderdag 15 mei 2025 om 22:31

Stormke81 schreef: ↑
15-05-2025 18:55
Wij hoeven to niet te overtuigen. We hebben tips gegeven over huisvesting. Als to gelukkig is zo, dan hebben wij daar niets van te vinden.

Ze vraagt zelf, in haar OP notabene om adviezen mbt een verslaafde partner.
Ik denk dat TO overigens zelf ook wel weet dat dit niet 'gelukkig zijn' is....

Stormke81 donderdag 15 mei 2025 om 22:33

quasi-onschuldig schreef: ↑
15-05-2025 22:31
Ze vraagt zelf, in haar OP notabene om adviezen mbt een verslaafde partner.
Ik denk dat TO overigens zelf ook wel weet dat dit niet 'gelukkig zijn' is....

Dat klopt...maar ieder advies weerlegt ze met een argument. Ze is nog niet zo ver.

Koettie vrijdag 16 mei 2025 om 10:18

Limonina schreef: ↑
15-05-2025 20:36
Dit vind ik interessant want mijn partner met een langdurige blowverslaving is ook in therapie en moet daarvoor afkicken en wil dat ook ergens graag maar saboteert zijn goede voornemens gelijk weer door gedachten als “als ik stop verlies ik mijn creativiteit/libido/lol in het leven etc”. Heel eerlijk; ik heb er weinig vertrouwen in dat het hem lukt maar dat zeg ik niet want ik wil hem wel steunen. Ik mis zelf wel een klankbord en zou heel graag ook eens met hulpverleners praten over wat het is om met een verslaafde een relatie te hebben en het zou ook eens goed zijn als hem verteld werd wat dat nou allemaal in je hersenen aantast en fysiek. Van mij neemt hij dat niet aan.

Ik weet wel dat ik nooit met hem wil samenwonen zolang hij gebruikt en zelfs als hij gestopt is zou ik hem minimaal twee jaar clean willen zien voordat ik daaraan denk. Serieuze stappen zitten er dus niet in zolang hij gebruikt en ik heb een ultimatum gesteld. Als dit over een jaar nog niet veranderd is maak ik het uit.

Die sabotage is de verslaving. Hersenen doen gekke dingen om het lekkere gevoel terug te krijgen toen het middel nog leuk was, zonder al het gezeik. Dat is juist te kern, je maakt er gedachten omheen om het goed te praten. Daarom is cognitieve gedragstherapie/schema therapie vaak zo effectief, om die gedachten te ontmantelen.

pina vrijdag 16 mei 2025 om 10:21

Stormke81 schreef: ↑
15-05-2025 18:55
Wij hoeven to niet te overtuigen. We hebben tips gegeven over huisvesting. Als to gelukkig is zo, dan hebben wij daar niets van te vinden.

Klopt. En veel mensen denken dat het leven een soort kruisweg is waarbij je maar moet dragen wat op je pad komt. Het leven kan niet altijd maar leuk zijn.

Anderen denken weer dat houden van iemand voldoende is om er een relatie mee te hebben.

Dat zijn allemaal dingen die maken dat je veel voor lief neemt.

Giw121 vrijdag 16 mei 2025 om 12:32

Raak schreef: ↑
06-05-2025 06:22
Als je nog onder dat huis uitkwam zou ik dat doen. Anders het huis na overdracht zelf weer op de markt zetten. Zou i.i.g. niet je eigen huis verkopen.

Sterkte…

Dankjewel!

Giw121 vrijdag 16 mei 2025 om 12:35

TinyTiny schreef: ↑
06-05-2025 06:35
Als je terug kan, doen!
Als partner niet geholpen wil worden, zou ik me ook serieus afvragen of je deze relatie wil voortzetten. Persoonlijk zou ik het niet kunnen. In mijn omgeving ook gezien hoe het een tijdje goed leek te gaan (aanvaarde wel hulp en is opgenomen geweest), maar diegene zich toch weer kapot dronk. Die relatie heeft het ook niet overleefd.

dankjewel, ook voor het delen van jouw ervaring met iemand in je omgeving. Ik vrees dat veel relaties waarin een verslaving voorkomt, het uiteindelijk niet overleven. Het is niet onmogelijk dat het uiteindelijk goedkomt (met zowel het overwinnen van een verslaving als met de relatie zelf) maar zoals ik aangaf: er is veel kapot gemaakt en de vraag is of dat nog te herstellen is. Vanuit behoud van mijn eigen appartement, wil ik het nog een kans geven. maar ik wil niet het laatste stukje zekerheid opgeven met in mijn achterhoofd dat de kans dat het uiteindelijk stukloopt, (een stuk) groter is dan dan het wel slaagt.

Giw121 vrijdag 16 mei 2025 om 12:36

FransjeG schreef: ↑
06-05-2025 17:21
mijn advies: doe zoals ik heb gedaan

Ik had de grens definitief aangegeven. Die overschreed hij de volgende dag al, dus ik ben weggegaan.

FransjeG, goed dat je de grens definitief hebt aangegeven. Wel heel pijnlijk en teleurstellend dat het de dag erop al mis ging

wat jammer dat het zo geeindigd is, maar echt dapper en knap dat je voor jezelf gekozen hebt!

Giw121 vrijdag 16 mei 2025 om 12:40

Airysuit schreef: ↑
06-05-2025 16:06
Je verhaal raakt me. Ik wil je eerst zeggen: verslaving is een ziekte, geen keuze of karakterfout. Je partner is niet slecht, maar zolang hij zélf niet echt wil veranderen en zich daar volledig voor inzet, gaat er helaas niets wezenlijks veranderen. Een paar gesprekken per week zijn meestal niet genoeg na 15 jaar verslaving — intensieve opname is vaak nodig.

Maar jij bent nu het belangrijkste. Je moet jezelf beschermen, emotioneel, financieel en fysiek. Je gaat niet winnen van zijn verslaving door liefde of geduld alleen. Jij hebt ook grenzen en recht op rust, vertrouwen en veiligheid.

Als je hart zegt: ik wil terug naar mijn eigen veilige plek, dan luister daarnaar. Verkoop dat nieuwe huis. Jij hoeft dit niet allemaal op te lossen. Zorg voor jezelf.

Ik vind jou reactie echt heel fijn. Het is waar, het is een ziekte en mijn partner is geen slecht persoon. Maar het is ook helemaal waar dat als hij niet écht ervoor wil gaan, het uiteindelijk niet echt iets op zal lossen. Een intensieve opname lijkt mij zeker noodzakelijk maar zoals ik een andere post schreef, houd mijn partner dat af... dus hij wil er niet voor de volle 100% voor gaan, is nog "blind" voor de ernst van het probleem.

Eens, met liefde en geduld ga ik het niet redden, dat heb ik geprobeerd (icm andere dingen natuurlijk). Ik snap naar rust...
Ik moet naar mijn hart luisteren, voor mezelf opkomen, voor mezelf zorgen. Het huis verkopen en vanuit daar zien we dan verder, tijdelijk uit elkaar, misschien definitief, misschien komen we er samen uiteindelijk aan uit... de tijd zal het leren maar ik moet verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en mijn eigen leven.

Giw121 zondag 18 mei 2025 om 16:00

Rodepeper schreef: ↑
06-05-2025 06:57
Een verslaafde heeft nooit genoeg!
Je eigen huis aanhouden en van dat andere huis moet je af, verkopen of hoe ook.
Als je slim bent stop je deze relatie nu voor dat er kinderen zijn. Een verslaafde kan geen zorg en verantwoordelijkheid dragen voor een kind.

Dank voor je adives. Er is/was bij ons allebei geen sprake van een kinderwens, maar goed dat je het benoemt!

Giw121 zondag 18 mei 2025 om 16:04

S-Groot schreef: ↑
06-05-2025 17:47
Je weet duidelijk zelf wat de juiste keuze is, waarom heb je daar van anderen toestemming/goedkeuring/bevestiging voor nodig? Dat vraag ik niet als kritiek, maar om je erover na te laten denken. Hoe zit het me je zelfvertrouwen, zelfzorg, eigenbehoud? Ga daar goed over nadenken, waar je mee bezig bent en waar jij blijft in het hele verhaal en waarom jij het de afgelopen jaren een goed idee vond om te doen wat je deed.
En dan je conclusies trekken en met jezelf aan de slag.

Mijn zelfvertrouwen, opkomen voor mezelf, zelfzorg, eigenboud zijn niet mijn sterktste punten, niet dat ik me erachter verschuil maar denk wel dat t voor een deel verklaart hoe het zover heeft kunnen oplopen. Je hebt gelijk, ben al druk bezig met dingen op een rijtje zetten, oa waar ik mee bezig ben (geweest) afgelopen jaren, waar IK blijf in dit verhaal etc etc etc. Ik ben ook zeker met mezelf aan de slag, ben er zeker nog niet maar de eerste stappen zijn gezet.

Giw121 zondag 18 mei 2025 om 16:06

Limonina schreef: ↑
08-05-2025 00:18
Tja, helaas is mijn ervaring ook dat het niet goed komt met een verslaafde partner. Veel beloven maar er komt niks van terecht. Zorg dat je van dat koophuis af komt! Dat is echt niet oké omdat dat met hem te doen. Behoud alsjeblieft je eigen plek en onafhankelijkheid.

Thanks Limonina, jammer maar helaas lees ik eigenlijk in alle "ervaringsreacties" terug dat het niet goed komt. Het is verdrietig, maar wel de werkelijkheid, dat zie ik ook in. Veel beloven waar weinig tot meestal helemaal niks van terecht komt - is erg herkenbaar. Ik ga het koophuis van de hand doen en mijn eigen plek en onafhankelijkheid behouden.

Giw121 zondag 18 mei 2025 om 16:09

Eidde schreef: ↑
08-05-2025 08:58
Een junk... alsof het een ding is.
Heb je nog wat onverwerkt trauma dat je zo'n onmenselijke reactie plaatst?

OT; ik denk dat je gevoel van spijt over het huis belangrijk is om naar te luisteren. Qua relatie; het is makkelijk voor een buitenstaander om te roepen dat je hem moet verlaten. Wij kennen de nuances niet, lezen slechts een paragraaf uit een lang verhaal. Maar misschien is het wel verstandig voorlopig geen gezamenlijke verplichtingen aan te gaan.

het gevoel van spijt is er niets voor niets; ik realiseer me dat ik daarnaar moet luisteren. Ik vind het wel heel fijn dat jij schrijft dat het voor buitenstaanders makkelijk lijkt "ga toch bij zo iemand weg" - precies, er zijn veel meer nuances en dit is slecht een hoofdstuk uit ons hele samenzijn verhaal. Maar absoluut verstandig om geen gezamelijke verplichtingen aan te gaan, dus huis eruit, en in de toekomst - als we die samen hebben (er moet dan nog heel veel veranderen en hard gewerkt worden op allerlei vlakken), kunnen we nog maar zien.

Giw121 zondag 18 mei 2025 om 16:14

Poespas schreef: ↑
08-05-2025 11:06
Meestal zijn er meerdere pogingen en opnames in klinieken nodig. Jouw vriend lijkt nog heeeeeel ver van herstel verwijderd.
Stop nu met zijn verslaving enablen en bouw je eigen leven en support jezelf ipv een ander.

ik vrees ook dat mijn vriend nog veel verder weg is van herstel dan hij zelf inziet, ik zie het realistischer in en heb er daarom ook zo op aangedrongen dat er een intensief traject (als in meerdaags per week en/of opname) ingezet zou worden... maarja, zolang hij dat zelf niet echt wil, haalt het niks uit. En nee, daar verschuil ik me vervolgens niet achter: ik ben wel blij dat hij iets van hulp heeft, ipv helemaal niet. Maar ik verwacht dat met de tijd vanzelf blijft dat dat het te licht zal zijn, en dan kan er alsnog een steviger traject ingezet worden. Ondertussen ga ik mijn eigen leventje weer (her) opbouwen en of er nog een "ons" blijft of terugkomt, we zullen het zien.

pina zondag 18 mei 2025 om 20:00

Hij moet deze weg zelf afleggen. Eigenlijk heb jij daar weinig aan toe te voegen. Hooguit schaadt het proces jou ook.

Limonina maandag 19 mei 2025 om 19:10

Giw121 schreef: ↑
18-05-2025 16:06
Thanks Limonina, jammer maar helaas lees ik eigenlijk in alle "ervaringsreacties" terug dat het niet goed komt. Het is verdrietig, maar wel de werkelijkheid, dat zie ik ook in. Veel beloven waar weinig tot meestal helemaal niks van terecht komt - is erg herkenbaar. Ik ga het koophuis van de hand doen en mijn eigen plek en onafhankelijkheid behouden.

Wijze beslissing! Ik ga ook niet samenwonen. Ik had je een pb gestuurd trouwens.

Giw121 vrijdag 23 mei 2025 om 14:31

meisje85 schreef: ↑
14-05-2025 15:03
Je reageert op iemand anders, maar de strekking van haar bericht was ongeveer zoals dat van mij. Ik denk dat therapie voor jou niet een soort symptoombestrijding moet zijn. Tuurlijk, stel je wordt mishandeld, dan is het hartstikke handig dat je daarin grenzen leert te stellen, maar de onderliggende vragen zijn toch veel interessanter en zinvoller? Dus in jouw geval de vragen hoe het komt dat je je in deze relatie zit, wat maakt dat je jezelf niet meer dan een relatie gunt die op momenten slecht is, dat je in een ongelijkwaardige relatie zit, er desondanks voor kiest samen een huis te kopen, wat maakt dat je dit alles genoeg vindt? Dat zijn allemaal vragen die los van hem staan, maar over jou gaan.

Dat zijn zeker hele goede vragen die bij zo ongeveer constant bezig houden. Verstandelijk gezien zie ik heus wel in dat dit ongelijkwaardig is, dat ik beter verdien/mezelf een betere relatie mag gunnen etc. Toch lukt het gevoelsmatig en praktisch gezien niet om door te pakken. Ik heb een soort muur van overlevingsstand opgebouwd en daardoor "voel" ik niet echt meer. Ik heb intussen een intake gepland met een NEI coach en hoop daardoor blokkades op te heffen, zodat ik echt stappen kan gaan zetten. Je hebt gelijkt dat dit soort vragen over mij gaan en los staan van mijn partner.

Giw121 vrijdag 23 mei 2025 om 14:38

quasi-onschuldig schreef: ↑
15-05-2025 18:21
Dus af en toe is het ook nog een fijn en leuk persoon. Ok. Maar je gaat toch niet met iedereen die af en toe leuk doet zodat het even fijn is een relatie onderhouden? Dat is echt geen criterium hoor. Een partner hoort elke dag fijner en leuker te kunnen maken. Die zou ook jouw steun en toeverlaat moeten kunnen zijn. Jou kunnen helpen met een scherpe blik op dingen waar jij tegenaan loopt bijvoorbeeld. Je nuchter naar het ziekenhuis kunnen rijden als je eens een ongeluk hebt ofzo. Lijkt me niet dat dat er in zit he... Je gaat sowieso toch liever niet veel om met iemand die zijn geld besteed aan iets dat jou letterlijk ongelukkig maakt en hem ongezond? Wat ben je toch aan het doen?

Iets met... van kwaad tot erger... het begon met iets klein, dat stapelde zich op, breidde zich uit, bleef woekeren tot wat het nu geworden is... Dit is absoluut niet iets "ik kan er niets aan doen en ik verschuil me hier lekker achter". Ik ben juist hard aan het werk om dingen te doorbreken, veranderen etc.
Ik zie ook heus wel in dat het veel te hoog opgelopen is allemaal en dat ik veel eerder op de rem had moeten trappen. En ik zie ook in dat mijn leven er zwaar onder lijdt, de tijd tikt door en die krijg ik niet meer terug, maar levert geen of weinig positieve ervaringen en herinneringen op. Dat zie ik allemaal echt wel. Nogmaals, ik ben nu zover dat dat met het huis helder is voor mij, dat is stap 1. Daarna volgen er nog veel meer stappen, en afhankelijk van hoe de situatie zich ontwikkelt, verbreek ik de relatie mogelijk op korte termijn. In dat geval zal ik ook nog steeds aan mezelf blijven werken en alles verwerken wat gebeurd is afgelopen jaren

MevrouwTomatensoep dinsdag 27 mei 2025 om 11:32

Ik ben jarenlang samen geweest met een verslaafde, twee kinderen. Nu ik bijna een jaar bij hem weg ben durf ik steeds meer te zien wat het was; zo ontzettend ongezond. Voor iedereen.

Natuuuuuuurlijk heeft hij ook leuke dingen. Een verslaving is namelijk niet een karaktereigenschap. Natuurlijk zijn er leuke momenten en goede eigenschappen. Ben je bij elkaar om een reden. Maar een relatie met een verslaafde pleegt roofbouw op jou.

(On)bewust ben je, en ik lees het ook in je berichten, de hele dag bezig om hem te enablen. Dingen voor te zijn, op te lossen. In te dekken. Je verhaal is zo ontzettend herkenbaar... en ik ben echt nog elke dag blij dat ik die dingen niet meer hoef te doen.
Zeg ik dat een verslaafde geen recht heeft op een relatie? Nee. Maar iemand die actief verslaafd is en niet de noodzaak inziet van verandering is helemaal niet in staat om een gezonde relatie aan te gaan.

Sinds een tijdje heb ik een nieuwe relatie met een man die (gelukkig) totaal niet verslavingsgevoelig is. En dat voelt raar hoor, je niet druk hoeven te maken over samen een biertje drinken of als hij zelf naar een feestje gaat. Maar vooral; je veilig voelen. Niet bang zijn dat hij je medicatie op zal maken terwijl hij weet dat je het nodig hebt. Denken dat je nog genoeg van iets in huis hebt en tot de ontdekking komen dat het weer stiekem op is gemaakt. Je grenzen kunnen aangeven en dat die gerespecteerd worden.

Maar het is ook zo fijn

.

Natte tosti..

NomenNesci0 dinsdag 27 mei 2025 om 12:24

Raak schreef: ↑
06-05-2025 06:22
Als je nog onder dat huis uitkwam zou ik dat doen. Anders het huis na overdracht zelf weer op de markt zetten. Zou i.i.g. niet je eigen huis verkopen.

Sterkte…

Ga terug. Echt. Als je er onderuit kunt komen, meteen doen. Neem je verlies.

Maar een verslaving als deze is extreem moeilijk en er is een hele grote kans dat je altijd met een verslaafde blijft zitten. Je zult je partner waarschijnlijk ook nooit (meer) kunnen vertrouwen, zelfs wanneer deze clean terugkomt na een intensieve opname. Je zult altijd letten op signalen, je zult altijd met samengeknepen billen zitten als er moeilijkheden zijn omdat je bang bent voor een terugval. Je partner zal altijd en altijd onveilig voelen. En dan heb ik nog het beste scenario geschetst dat het idd zou lukken om clean uit de kliniek te stappen. Want voor hoe lang gaat het zijn?

Terwijl je al jaren leeft met de feiten. Kom ze onder ogen. Je bent niet veilig, alles is onbetrouwbaar. Je staat erbij te kijken en nu geef je ook nog eens compleet alle regie weg. Niet doen! Het gevoel dat je spijt hebt zegt toch alles?!

Raver dinsdag 27 mei 2025 om 12:46

makreel schreef: ↑
15-05-2025 10:26
Toen ik de relatie verbrak met een alcoholistische en depressieve man, verklaarden mensen me voor gek. Zij zagen de depressie en de ellende niet, alleen die vrolijke vent die even een dipje had en nu heel verdrietig was doordat ik het uitmaakte. Hoe kon ik hem zo laten zitten terwijl relaties toch zijn in goede en slechte tijden, vonden (zijn) vrienden en familie.

Hij zakte eerst nog dieper in de put. En ik ook: ik was verdrietig dat onze relatie was verbroken want net als jij schrijft: ik hield van hem en ik hield van de man die hij onder de verslaving was.

Een paar maanden later besefte hij dat hij hulp nodig had. Hij is nog steeds verslaafd, maar drinkt niet meer en het gaat stukken beter. Ik was ook zijn enabler, heb ik geleerd. Door voor hem te zorgen als het slecht met hem ging, smoesjes te bedenken als hij niet op z'n werk of op familiedingen verscheen (kater, wat denk je) of gewoon nog enigszins de schijn van een normaal leven op te houden, was het voor hem nooit urgent om hulp te zoeken. Door mijn geredder en gedraaf wisten zijn familie en vrienden niet hoe slecht het met hem ging. En ook niet hoe ik mezelf en hem voor de gek hield, en daar bijna aan onderdoor ging.

Ik heb mezelf gered door te vertrekken. En het heeft voor hem uiteindelijk ook goed uitgepakt. Maar het is niet makkelijk, ik snap je helemaal.

Mooie post.
Zijn de mensen die jou voor gek verklaarden er nog op teruggekomen?

pina dinsdag 27 mei 2025 om 17:02

Maar sowieso, wat een waanzin, al is iemand niet verslaafd en gewoon een leuke vent, als je voelt dat je een relatie wil beëindigden zit ik niet op commentaar van anderen te wachten. Laat ze zelf een relatie met zo iemand aanknopen. Er kunnen toch tal van redenen zijn waarom iemand niet bij je past, al is het verder een prima persoon?

quasi-onschuldig dinsdag 27 mei 2025 om 17:47

Giw121 schreef: ↑
23-05-2025 14:38
Iets met... van kwaad tot erger... het begon met iets klein, dat stapelde zich op, breidde zich uit, bleef woekeren tot wat het nu geworden is... Dit is absoluut niet iets "ik kan er niets aan doen en ik verschuil me hier lekker achter". Ik ben juist hard aan het werk om dingen te doorbreken, veranderen etc.
Ik zie ook heus wel in dat het veel te hoog opgelopen is allemaal en dat ik veel eerder op de rem had moeten trappen. En ik zie ook in dat mijn leven er zwaar onder lijdt, de tijd tikt door en die krijg ik niet meer terug, maar levert geen of weinig positieve ervaringen en herinneringen op. Dat zie ik allemaal echt wel. Nogmaals, ik ben nu zover dat dat met het huis helder is voor mij, dat is stap 1. Daarna volgen er nog veel meer stappen, en afhankelijk van hoe de situatie zich ontwikkelt, verbreek ik de relatie mogelijk op korte termijn. In dat geval zal ik ook nog steeds aan mezelf blijven werken en alles verwerken wat gebeurd is afgelopen jaren

je kunt het

Actieve topics