Relatie met verslaafde

wat te doen... mijn partner is al jaren verslaafd aan drank en drugs... Hij steelt geld van mij, verstopt lege drankverpakkingen op de gekste plekken, is onlangs begonnen aan een traject om te stoppen met drank en drugs. Hoewel het drankgebruik afgelopen tijd minder geworden is, heeft hij na een paar dagen "detox" toch weer gedronken (niet veel, maar daar gaat het niet om) hij liegt daarover tegen mij, verwijt mij van alles, zegt tegelijkertijd dat hij mij nodig heeft maar andere momenten krijg ik alle ellende over me uitgestort en dat ik ook dingen fout doe etc...
Een hulpverlener geeft gezegd: misschien is een intensief traject (als in een opname in NL of elders) toch de beste optie, hij wil er niet aan.. bang om alles kwijt te raken. maar na 15+ jaar verslaving, hoe reeel zijn de kansen en mogelijkheden om de verslaving te overwinnen met een traject bestaande uit een paar gesprekken per week (zeg 3-4 uur tijdsinvestering per week). En er is veel kapot gemaakt, vertrouwen, respect...
Wat zijn jullie adviezen of eventuele ervaringen met een verslaafde partner/familielid/vriendin?

On top alles....
Onlangs hebben we samen een huis gekocht, lang verhaal kort: in de overspannen woning markt hebben na tientallen bezichtigen eindelijk een huis gevonden in een andere stad. Maar: eigenlijk is dit niet het moment, ik twijfel aan alles gezien de ernst en ook de hardnekkigheid en duur van het probleem. Ik weet niet wat me bezielde toen ik tekende, maar ik heb spijt. Mijn appartement waar ik dus alleen woon is nog niet verkocht. Ik kan nog "terug". Eerst aan problemen werken en dan iets terug opbouwen samen, qua vertrouwen en respect is er veel beschadigd. Wat zouden jullie doen? De nieuwe woning toch verkopen? Dan behoud ik mij eigen fijne plekje.

MevrouwTomatensoep schreef: ↑

27-05-2025 11:32

Ik ben jarenlang samen geweest met een verslaafde, twee kinderen. Nu ik bijna een jaar bij hem weg ben durf ik steeds meer te zien wat het was; zo ontzettend ongezond. Voor iedereen.
Ongezond voor iedereen inderdaad, ik snap wat je bedoelt. Knap dat je uiteindelijk het besluit genomen hebt om weg te gaan. Ik vroeg me af, hoe heb je alles wat gebeurd is verwerkt? Heb je bijvoorbeeld hulp van een psycholoog gehad? En heeft jouw expartner ooit een traject of opname gehad, als ik vragen mag?

Natuuuuuuurlijk heeft hij ook leuke dingen. Een verslaving is namelijk niet een karaktereigenschap. Natuurlijk zijn er leuke momenten en goede eigenschappen. Ben je bij elkaar om een reden. Maar een relatie met een verslaafde pleegt roofbouw op jou.

Dat legt nu precies de vinger op de zere plek, het is geen karaktereigenschap. Er zijn goede en leuke dingen, maar tegeljkertijd is het ook roofbouw

(On)bewust ben je, en ik lees het ook in je berichten, de hele dag bezig om hem te enablen. Dingen voor te zijn, op te lossen. In te dekken. Je verhaal is zo ontzettend herkenbaar... en ik ben echt nog elke dag blij dat ik die dingen niet meer hoef te doen. Ik begrijp wel wat je bedoelt, heel af en toe ben ik een weekje of paar dagen weg met een vriendin, en dat is al zo'n opluchting om "zorgeloos" te kunnen leveren zonder altijd alert te zijn...
Zeg ik dat een verslaafde geen recht heeft op een relatie? Nee. Maar iemand die actief verslaafd is en niet de noodzaak inziet van verandering is helemaal niet in staat om een gezonde relatie aan te gaan.
[

Sinds een tijdje heb ik een nieuwe relatie met een man die (gelukkig) totaal niet verslavingsgevoelig is. En dat voelt raar hoor, je niet druk hoeven te maken over samen een biertje drinken of als hij zelf naar een feestje gaat. Maar vooral; je veilig voelen. Niet bang zijn dat hij je medicatie op zal maken terwijl hij weet dat je het nodig hebt. Denken dat je nog genoeg van iets in huis hebt en tot de ontdekking komen dat het weer stiekem op is gemaakt. Je grenzen kunnen aangeven en dat die gerespecteerd worden.
Ik geloof goed dat dat wel raar voelt, zeker in het begin. Je bent toch beschadigd geraakt en zijn rare patronen ingesleten. Ik ben heel blij voor je dat je een nieuwe partner hebt gevonden bij wie je je veilig voelt en bij/over wie je je niet bijna constant zorgen maakt

Maar het is ook zo fijn

dat zal zeker heel fijn zijn, het is van harte gegund!

NomenNesci0 schreef: ↑

27-05-2025 12:24

Ga terug. Echt. Als je er onderuit kunt komen, meteen doen. Neem je verlies.

Maar een verslaving als deze is extreem moeilijk en er is een hele grote kans dat je altijd met een verslaafde blijft zitten. Je zult je partner waarschijnlijk ook nooit (meer) kunnen vertrouwen, zelfs wanneer deze clean terugkomt na een intensieve opname. Je zult altijd letten op signalen, je zult altijd met samengeknepen billen zitten als er moeilijkheden zijn omdat je bang bent voor een terugval. Je partner zal altijd en altijd onveilig voelen. En dan heb ik nog het beste scenario geschetst dat het idd zou lukken om clean uit de kliniek te stappen. Want voor hoe lang gaat het zijn?

Terwijl je al jaren leeft met de feiten. Kom ze onder ogen. Je bent niet veilig, alles is onbetrouwbaar. Je staat erbij te kijken en nu geef je ook nog eens compleet alle regie weg. Niet doen! Het gevoel dat je spijt hebt zegt toch alles?!

Gevoel van spijt zegt alles, je hart volgen is het beste wat je kunt doen, lijkt me. Het is onveilig, onbetrouwbaar, zeer kwetsbaar allemaal en ga zo maar door. Ik heb bijna alle regie weggegeven, maar dit laatste stuk (eigen appartement) ga ik niet opgeven.