Relatie met verslaafde

Giw121 maandag 5 mei 2025 om 11:38

wat te doen... mijn partner is al jaren verslaafd aan drank en drugs... Hij steelt geld van mij, verstopt lege drankverpakkingen op de gekste plekken, is onlangs begonnen aan een traject om te stoppen met drank en drugs. Hoewel het drankgebruik afgelopen tijd minder geworden is, heeft hij na een paar dagen "detox" toch weer gedronken (niet veel, maar daar gaat het niet om) hij liegt daarover tegen mij, verwijt mij van alles, zegt tegelijkertijd dat hij mij nodig heeft maar andere momenten krijg ik alle ellende over me uitgestort en dat ik ook dingen fout doe etc...
Een hulpverlener geeft gezegd: misschien is een intensief traject (als in een opname in NL of elders) toch de beste optie, hij wil er niet aan.. bang om alles kwijt te raken. maar na 15+ jaar verslaving, hoe reeel zijn de kansen en mogelijkheden om de verslaving te overwinnen met een traject bestaande uit een paar gesprekken per week (zeg 3-4 uur tijdsinvestering per week). En er is veel kapot gemaakt, vertrouwen, respect...
Wat zijn jullie adviezen of eventuele ervaringen met een verslaafde partner/familielid/vriendin?

On top alles....
Onlangs hebben we samen een huis gekocht, lang verhaal kort: in de overspannen woning markt hebben na tientallen bezichtigen eindelijk een huis gevonden in een andere stad. Maar: eigenlijk is dit niet het moment, ik twijfel aan alles gezien de ernst en ook de hardnekkigheid en duur van het probleem. Ik weet niet wat me bezielde toen ik tekende, maar ik heb spijt. Mijn appartement waar ik dus alleen woon is nog niet verkocht. Ik kan nog "terug". Eerst aan problemen werken en dan iets terug opbouwen samen, qua vertrouwen en respect is er veel beschadigd. Wat zouden jullie doen? De nieuwe woning toch verkopen? Dan behoud ik mij eigen fijne plekje.

meisje85 zaterdag 10 mei 2025 om 10:37

pina schreef: ↑
10-05-2025 10:20
Daar heb je gelijk in, maar als deze persoon dakloos op straat rondloopt hebben mensen het ook zonder moeite over junkies.

Nou, ik mag toch hopen van niet, eerlijk gezegd.

pina zaterdag 10 mei 2025 om 10:53

meisje85 schreef: ↑
10-05-2025 10:37
Nou, ik mag toch hopen van niet, eerlijk gezegd.

Je hoop is ijdel, ben ik bang.

toulouse_74 zaterdag 10 mei 2025 om 11:20

makreel schreef: ↑
09-05-2025 15:33
Noem me woke of politiek correct maar... het woord 'junk' vind ik echt vervelend. Het betekent 'afval' en mensen zijn geen afval.

Wel ongeschikt om een relatie mee te hebben in een bepaalde situatie en dat is volgens mij waar TO mee te maken heeft.

Mag je vervelend vinden, junk en junkie staat gewoon in het woordenboek.
In het Engels betekent het rommel. In het Nederlands toch echt harddrugsverslaafde.

GriebusDus zaterdag 10 mei 2025 om 11:27

toulouse_74 schreef: ↑
10-05-2025 11:20
Mag je vervelend vinden, junk en junkie staat gewoon in het woordenboek.
In het Engels betekent het rommel. In het Nederlands toch echt harddrugsverslaafde.

Meneer en klootzak betekenen ook allebei man.

Als mensen aangeven het pijnlijk te vinden hun persoon-met-verslaving aangeduid te zien worden als junk, hoeveel moeite kost het dan om daar rekening mee te houden?

meisje85 zaterdag 10 mei 2025 om 12:35

toulouse_74 schreef: ↑
10-05-2025 11:20
Mag je vervelend vinden, junk en junkie staat gewoon in het woordenboek.
In het Engels betekent het rommel. In het Nederlands toch echt harddrugsverslaafde.

Ja, neger staat ook in het woordenboek, dat maakt het niet ineens een normaal woord om te gebruiken voor iemand.

Giw121 dinsdag 13 mei 2025 om 14:16

Hartelijk bedankt voor alle waardevolle, nuttige en oprechte, steunende reacties en adviezen! Dit laat mij des te meer inzien dat mijn gedachte "nieuwe huis verkopen" (en daarna zien hoe en wat met de relatie), de beste optie is.
De gedachte aan rust en behoud van mijn eigen veilige plekje is zo fijn..
Het lijkt heel eenvoudig "ga toch bij hem weg" - maar zo werkt het echt niet, ondanks alle ellende en problemen, zit er ook een goed en leuk persoon achter alle lagen van verslaving...

TinyTiny dinsdag 13 mei 2025 om 14:56

Ben blij te lezen dat je je eigen stek aanhoudt. Ik hoop echt dat je partner hulp wil accepteren, maar voor jouzelf is het ook handig om hulp te hebben. Ik snap echt dat de persoon achter de verslaving fantastisch kan zijn, maar je moet wel waken voor je eigen grenzen.

Phlox24 dinsdag 13 mei 2025 om 15:15

Fijn dat je voor je eigen plek kiest.

Heb jij zelf ook professionele hulp? Er is ook hulp beschikbaar voor mensen die leven met een verslaafde.

DronkenAardbei dinsdag 13 mei 2025 om 15:38

Giw121 schreef: ↑
13-05-2025 14:16
Hartelijk bedankt voor alle waardevolle, nuttige en oprechte, steunende reacties en adviezen! Dit laat mij des te meer inzien dat mijn gedachte "nieuwe huis verkopen" (en daarna zien hoe en wat met de relatie), de beste optie is.
De gedachte aan rust en behoud van mijn eigen veilige plekje is zo fijn..
Het lijkt heel eenvoudig "ga toch bij hem weg" - maar zo werkt het echt niet, ondanks alle ellende en problemen, zit er ook een goed en leuk persoon achter alle lagen van verslaving...

Zelfs een moordenaar kan lief en aardig zijn voor moeder/vrouw/kind/buurman enz. Die is ook niet de hele dag bezig met moorden.
Of: hij mept en vernederd me alleen als hij bezopen is, als hij nuchter is, is hij echt een schat.
Niemand beweert dat het eenvoudig is om bij hem weg te gaan, het is ook bij niet-verslaafden zelden eenvoudig om een relatie te verbreken.

Je wilde een ervaring? Een vriendin had ooit een relatie met een verslaafde. Ze zijn beiden in de goot geëindigd. (Goed) betaalde banen kwijt, huis door de bank geveild, familie/vrienden die haar ondergang niet meer aan konden zien (praten was tegen dovemans oren) en uiteindelijk weg bleven. Met schulden gevlucht naar het buitenland.

Giw121 dinsdag 13 mei 2025 om 16:04

@ TinyTiny en Phlox24: ik heb al jaren professionele hulp (op en afgaand) maar op den duur kwam ik ook wel eens op een punt dat ik dacht: ja ik ben keihard aan het werk, maar de persoon om wie het draait, leunt achterover... behoorlijk frusterend. Ik heb er al heel veel tijd en energie ingestoken en er komt weinig terug tot nu toe... conclusie: hoe moeilijk ook, ik trek mijn grens, kies voor mezelf (heel lastig vind ik dat) en behoud mijn eigen woning. Mocht mijn partner dat niet accepteren, dan bevestigt dat des te meer dat dit de juiste beslissing is. Accepteert hij het wel, dan kan ik over een tijdje onze relatie nog een kans geven misschien.

@ Dronken aardbei: gelukkig heb ik het nog zo voor elkaar dat ik een eigen appartement heb (en houd) dus ik denk niet dat ik zomaar in de goot eindig... het ging me er juist om dat ik hier een grens trek en me niet verder laat meesleuren in de ellende. Financieel heb ik het zelf prima voor elkaar, dus ik red me wel.

SweetFirefly dinsdag 13 mei 2025 om 16:13

@TO; waarom blijf je? Hoe zie je deze relatie en jezelf over 5 of 10 jaar? Je relatie is niet gelijkwaardig en zal dat nooit worden. Ik gaf het al eerder aan, jij kunt hem niet redden. Het is dus blijkbaar zo erg dat je al jaren professionele hulp hebt. Wat moet er gebeuren zodat je beseft dat deze relatie zeer ongezond en niet gelijkwaardig is? Wat gaat jouw ogen openen?

Als je minder wil moeten, moet je minder willen.

DronkenAardbei dinsdag 13 mei 2025 om 16:20

@ Dronken aardbei: gelukkig heb ik het nog zo voor elkaar dat ik een eigen appartement heb (en houd) dus ik denk niet dat ik zomaar in de goot eindig... het ging me er juist om dat ik hier een grens trek en me niet verder laat meesleuren in de ellende. Financieel heb ik het zelf prima voor elkaar, dus ik red me wel.

Maar mijn vriendin had het ook prima voor elkaar: eigen woning en leuke, goede baan. Alles al jaren prima voor elkaar totdat hij in haar leven kwam, hij werkloos en uiteindelijk dakloos werd, bij haar introk (want dat doe je als liefhebbende partner) en zij werd meegesleurd / zich mee liet sleuren in zijn verslaving. En echt, dat laatste had niemand ingeschat of verwacht.

Zorg ajb goed voor jezelf, houd je verstand erbij en zet vooral jezelf op de 1e plaats, niet hem.

meisje85 dinsdag 13 mei 2025 om 16:20

Giw121 schreef: ↑
13-05-2025 16:04
@ TinyTiny en Phlox24: ik heb al jaren professionele hulp (op en afgaand) maar op den duur kwam ik ook wel eens op een punt dat ik dacht: ja ik ben keihard aan het werk, maar de persoon om wie het draait, leunt achterover... behoorlijk frusterend. Ik heb er al heel veel tijd en energie ingestoken en er komt weinig terug tot nu toe...

Maar jouw therapie draait toch te allen tijde om jou? Voor jouw therapie zou het niet uit moeten maken wat hij doet. Althans, ik hoop dat je therapie niet als het ware op hem is gericht, om hem beter te maken. Zo klinkt het nu eigenlijk wel.

S-Groot dinsdag 13 mei 2025 om 16:28

Giw121 schreef: ↑
13-05-2025 16:04
@ TinyTiny en Phlox24: ik heb al jaren professionele hulp (op en afgaand) maar op den duur kwam ik ook wel eens op een punt dat ik dacht: ja ik ben keihard aan het werk, maar de persoon om wie het draait, leunt achterover... behoorlijk frusterend. Ik heb er al heel veel tijd en energie ingestoken en er komt weinig terug tot nu toe... conclusie: hoe moeilijk ook, ik trek mijn grens, kies voor mezelf (heel lastig vind ik dat) en behoud mijn eigen woning. Mocht mijn partner dat niet accepteren, dan bevestigt dat des te meer dat dit de juiste beslissing is. Accepteert hij het wel, dan kan ik over een tijdje onze relatie nog een kans geven misschien.

@ Dronken aardbei: gelukkig heb ik het nog zo voor elkaar dat ik een eigen appartement heb (en houd) dus ik denk niet dat ik zomaar in de goot eindig... het ging me er juist om dat ik hier een grens trek en me niet verder laat meesleuren in de ellende. Financieel heb ik het zelf prima voor elkaar, dus ik red me wel.

Dan heb je een vreemde kijk op die hulp. De persoon om wie het daarbij gaat ben jij namelijk zelf en niet jouw vriend. Als je er zo instaat kan die hulp natuurlijk ook maar weinig voor jou betekenen, want jij leunt ook achterover als het om jezelf gaat dan.

Giw121 woensdag 14 mei 2025 om 14:51

S-Groot schreef: ↑
13-05-2025 16:28
Dan heb je een vreemde kijk op die hulp. De persoon om wie het daarbij gaat ben jij namelijk zelf en niet jouw vriend. Als je er zo instaat kan die hulp natuurlijk ook maar weinig voor jou betekenen, want jij leunt ook achterover als het om jezelf gaat dan.

de persoon om wie het gaat zijn zowel ik als mijn vriend, want een relatie heb je samen toch? En natuurlijk draait het voornamelijk om mij, maar ik bedoelde te zeggen: de therapie gaat erom hoe ik leer omgaan met een verslaafde partner, hoe ik mijn grenzen stel en bewaak (dat vind ik dus lastig) of bepaalde keuzes maak. Bovendien bedoelde ik te zeggen dat het behoorlijk frustrerend is dat je probeert iemand tot inzicht te krijgen hij hulp nodig heeft maar dat dat een enorm moeizaam en stroperig proces is. Dus van achterover leunen vanuit mij is totaal geen sprake. Gelukkig weet ik zelf maar al te goed hoeveel moeite ik hierin al heb gestoken.

Giw121 woensdag 14 mei 2025 om 14:53

DronkenAardbei schreef: ↑
13-05-2025 16:20
@ Dronken aardbei: gelukkig heb ik het nog zo voor elkaar dat ik een eigen appartement heb (en houd) dus ik denk niet dat ik zomaar in de goot eindig... het ging me er juist om dat ik hier een grens trek en me niet verder laat meesleuren in de ellende. Financieel heb ik het zelf prima voor elkaar, dus ik red me wel.

Maar mijn vriendin had het ook prima voor elkaar: eigen woning en leuke, goede baan. Alles al jaren prima voor elkaar totdat hij in haar leven kwam, hij werkloos en uiteindelijk dakloos werd, bij haar introk (want dat doe je als liefhebbende partner) en zij werd meegesleurd / zich mee liet sleuren in zijn verslaving. En echt, dat laatste had niemand ingeschat of verwacht.
ik snap nu beter hoe de situatie die je beschrijft, in elkaar zit. Erg naar hoor dat het zo gelopen is.... precies dat wil ik voorkomen, omdat ik ook al jaren alles goed voor elkaar heb en financieel zelfredzaam ben - en wil blijven

Zorg ajb goed voor jezelf, houd je verstand erbij en zet vooral jezelf op de 1e plaats, niet hem.

Dankjewel, ik probeer dat zeker zo te doen en voor mezelf te gaan kiezen. Hoe moeilijk ik dat ook vind.

Giw121 woensdag 14 mei 2025 om 14:57

SweetFirefly schreef: ↑
13-05-2025 16:13
@TO; waarom blijf je? Hoe zie je deze relatie en jezelf over 5 of 10 jaar? Je relatie is niet gelijkwaardig en zal dat nooit worden. Ik gaf het al eerder aan, jij kunt hem niet redden. Het is dus blijkbaar zo erg dat je al jaren professionele hulp hebt. Wat moet er gebeuren zodat je beseft dat deze relatie zeer ongezond en niet gelijkwaardig is? Wat gaat jouw ogen openen?

Onze relatie is zeker niet gelijkwaardig, dat zie ik ook. Waarom ik blijf... tja, toch omdat er achter de verslaving nog steeds ook een fijn en leuk persoon zit. Maar ik vraag mezelf soms af: is het nog genoeg, na alles wat er kapot gegaan is?
En wat mijn ogen gaat openen: het is haast niet uit te leggen hoe de situatie ontstaan en gegroeid is... ik zit er zo middenin dat ik het dus niet meer overzie... soms overweeg ik een time-out, ik vind het blijklbaar heel moeilijk om goed voor mezelf op te komen. Ik weet dat ik mijn partner zeker niet kan redden, dat kan alleen hij zelf doen.

Giw121 woensdag 14 mei 2025 om 14:59

TinyTiny schreef: ↑
13-05-2025 14:56
Ben blij te lezen dat je je eigen stek aanhoudt. Ik hoop echt dat je partner hulp wil accepteren, maar voor jouzelf is het ook handig om hulp te hebben. Ik snap echt dat de persoon achter de verslaving fantastisch kan zijn, maar je moet wel waken voor je eigen grenzen.

Je hebt helemaal gelijk, waken voor eigen grenzen is heel belangrijk. Maar ook heel moeilijk voor mij, maar het lukt wel steeds beter.
Dankjewel vor je steun!

meisje85 woensdag 14 mei 2025 om 15:03

Giw121 schreef: ↑
14-05-2025 14:51
de persoon om wie het gaat zijn zowel ik als mijn vriend, want een relatie heb je samen toch? En natuurlijk draait het voornamelijk om mij, maar ik bedoelde te zeggen: de therapie gaat erom hoe ik leer omgaan met een verslaafde partner, hoe ik mijn grenzen stel en bewaak (dat vind ik dus lastig) of bepaalde keuzes maak. Bovendien bedoelde ik te zeggen dat het behoorlijk frustrerend is dat je probeert iemand tot inzicht te krijgen hij hulp nodig heeft maar dat dat een enorm moeizaam en stroperig proces is. Dus van achterover leunen vanuit mij is totaal geen sprake. Gelukkig weet ik zelf maar al te goed hoeveel moeite ik hierin al heb gestoken.

Je reageert op iemand anders, maar de strekking van haar bericht was ongeveer zoals dat van mij. Ik denk dat therapie voor jou niet een soort symptoombestrijding moet zijn. Tuurlijk, stel je wordt mishandeld, dan is het hartstikke handig dat je daarin grenzen leert te stellen, maar de onderliggende vragen zijn toch veel interessanter en zinvoller? Dus in jouw geval de vragen hoe het komt dat je je in deze relatie zit, wat maakt dat je jezelf niet meer dan een relatie gunt die op momenten slecht is, dat je in een ongelijkwaardige relatie zit, er desondanks voor kiest samen een huis te kopen, wat maakt dat je dit alles genoeg vindt? Dat zijn allemaal vragen die los van hem staan, maar over jou gaan.

Rosalieke donderdag 15 mei 2025 om 00:06

Giw121 schreef: ↑
14-05-2025 14:59
Je hebt helemaal gelijk, waken voor eigen grenzen is heel belangrijk. Maar ook heel moeilijk voor mij, maar het lukt wel steeds beter.
Dankjewel vor je steun!

Wat maakt het zo moeilijk voor je om je eigen grenzen te bewaken en voor jezelf te kiezen?
Wat is je winst als je niet voor jezelf kiest?

Je vraag over wat je het beste kunt doen met jullie nieuwe huis en jouw eigen appartement was heel oprecht, maar zegt ook wat over hoe ver je weg bent van de realiteit. Er zit/ zat vast veel meer inhoud in jullie relatie, maar zoals je de situatie schetst kunnen we als buitenstaander onmogelijk zeggen: “Ja joh, verkoop je appartement en ga ervoor met deze lieve, leuke, fantastische man! Verslaving is bijzaak, daar kom je wel overheen!”

Blijkbaar was er in de periode van het huis zoeken en je handtekening zetten een deel in jou dat het een heel goed idee vond om een financiële en praktische verbinding aan te gaan met deze man en zijn verslaving.
Welk deel van jou nam dat besluit?

pina donderdag 15 mei 2025 om 06:38

Giw121 schreef: ↑
13-05-2025 14:16
Hartelijk bedankt voor alle waardevolle, nuttige en oprechte, steunende reacties en adviezen! Dit laat mij des te meer inzien dat mijn gedachte "nieuwe huis verkopen" (en daarna zien hoe en wat met de relatie), de beste optie is.
De gedachte aan rust en behoud van mijn eigen veilige plekje is zo fijn..
Het lijkt heel eenvoudig "ga toch bij hem weg" - maar zo werkt het echt niet, ondanks alle ellende en problemen, zit er ook een goed en leuk persoon achter alle lagen van verslaving...

Niet alle leuke, aardige mensen zijn geschikt om een relatie mee te hebben.

Ga toch weg bij hem gaat wél zo makkelijk, zeker als je je eigen huis nog hebt. Maar blijkbaar geef jij de voorkeur aan een moeilijk leven, dat kan.

Het leven en relaties hoeven geen worsteling te zijn. Laat hem los, jullie gaan zo beiden niet vooruit in het leven.

pina donderdag 15 mei 2025 om 06:39

Giw121 schreef: ↑
14-05-2025 14:51
de persoon om wie het gaat zijn zowel ik als mijn vriend, want een relatie heb je samen toch? En natuurlijk draait het voornamelijk om mij, maar ik bedoelde te zeggen: de therapie gaat erom hoe ik leer omgaan met een verslaafde partner, hoe ik mijn grenzen stel en bewaak (dat vind ik dus lastig) of bepaalde keuzes maak. Bovendien bedoelde ik te zeggen dat het behoorlijk frustrerend is dat je probeert iemand tot inzicht te krijgen hij hulp nodig heeft maar dat dat een enorm moeizaam en stroperig proces is. Dus van achterover leunen vanuit mij is totaal geen sprake. Gelukkig weet ik zelf maar al te goed hoeveel moeite ik hierin al heb gestoken.

Je zou geen therapie nodig hoeven hebben om je relatie aan te kunnen. In plaats van te blijven dweilen, kun je beter de kraan dichtdraaien.

Weet je zeker dat jullie samen een relatie hebben? Of ben jij hard aan het werk en heeft je vriend een relatie met de alcohol en drugs.

Koettie donderdag 15 mei 2025 om 06:53

Is er bij de verslavingszorginstellimg waar hij loopt een afdeling/persoon voor familie en vrienden? Wij bieden dat aan aan ouders, vrienden of familie van cliënten die bij ons in zorg zijn want het is inderdaad zwaar. Het blijven mensen, ook met verslaving en vooral bij familie gaan mensen ver om te steunen. Soms werkt dat alleen averechts, met alle goede bedoelingen en gaan alle partijen er aan onderdoor. Steun zoeken, voorlichting krijgen en samen sparren over gezonde grenzen (voor beide partijen) kan een hoop lucht geven!

Is wel anders dan een psycholoog, iemand die ook voorlichting geeft over middelen en gebruik, welk effect dat ook heeft op hersenen en wat je kan verwachten lichamelijk als iemand niet stopt. Goed om mee te nemen in je besluit mocht je daaraan toe zijn.

En sterkte. Heb een zus die verslaafd is (gelukkig nu stabiel) en werk in de verslavingszorg. Het is heel ingewikkeld en tegenstrijdig, vooral als je ziet dat iemand 'ergens wel wil' maar het niet lukt.

makreel donderdag 15 mei 2025 om 10:26

Toen ik de relatie verbrak met een alcoholistische en depressieve man, verklaarden mensen me voor gek. Zij zagen de depressie en de ellende niet, alleen die vrolijke vent die even een dipje had en nu heel verdrietig was doordat ik het uitmaakte. Hoe kon ik hem zo laten zitten terwijl relaties toch zijn in goede en slechte tijden, vonden (zijn) vrienden en familie.

Hij zakte eerst nog dieper in de put. En ik ook: ik was verdrietig dat onze relatie was verbroken want net als jij schrijft: ik hield van hem en ik hield van de man die hij onder de verslaving was.

Een paar maanden later besefte hij dat hij hulp nodig had. Hij is nog steeds verslaafd, maar drinkt niet meer en het gaat stukken beter. Ik was ook zijn enabler, heb ik geleerd. Door voor hem te zorgen als het slecht met hem ging, smoesjes te bedenken als hij niet op z'n werk of op familiedingen verscheen (kater, wat denk je) of gewoon nog enigszins de schijn van een normaal leven op te houden, was het voor hem nooit urgent om hulp te zoeken. Door mijn geredder en gedraaf wisten zijn familie en vrienden niet hoe slecht het met hem ging. En ook niet hoe ik mezelf en hem voor de gek hield, en daar bijna aan onderdoor ging.

Ik heb mezelf gered door te vertrekken. En het heeft voor hem uiteindelijk ook goed uitgepakt. Maar het is niet makkelijk, ik snap je helemaal.

Wat eten we vanavond?

meisje85 donderdag 15 mei 2025 om 14:25

Ik denk trouwens dat je je er niet op moet verkijken hoe het nieuws gaat vallen dat je het huis weer wil verkopen. Dat is nogal een mededeling natuurlijk. Het klinkt nu bijna als de makkelijke optie, maar ik kan me voorstellen dat dat alleen al misschien maakt dat de relatie het niet overleeft. Met zo'n beslissing leg je natuurlijk ook een bom onder de relatie, ondanks dat hij die daar natuurlijk al eerder heeft gelegd. Ik zeg niet dat je het niet moet doen, juist wel, maar hij heeft natuurlijk ook iets te kiezen en het lijkt nu bijna alsof je denkt dat jij de enige van jullie twee bent die kan beslissen de relatie te beëindigen.

Actieve topics