Relaties
alle pijlers
Ruzie met vader.
donderdag 3 september 2020 om 18:23
Hoi allemaal,
Even wat voorgeschiedenis ; mijn vader is na mijn moeder opnieuw getrouwd met de vrouw waar hij voor mijn moeder al mee samen was. Zij wilde geen kinderen dus tussen haar en mij botert het helaas niet. Nooit gedaan ook. Ik ken haar al wel vanaf dat ik baby ben. Mijn moeder is verslaafd. Al bijna 20 jaar. Op mijn 3e is ze verslaafd geraakt. Op mijn 13e ben ik bij mijn oom en tante gaan wonen. Mijn moeder ging met iemand samenwonen en ik kon niet mee. Op mijn 15e ben ik weer bij mijn moeder gaan wonen. Ik ben daarna gaan studeren. Uiteindelijk heb ik hier langer over gedaan omdat het thuis niet ging. Leren voor tentamens en de hele nacht de sleutel van de drankkast bewaken en met je matras voor de voordeur liggen gaan niet zo goed samen. Ik heb in die tijd veel ruzie gehad met mijn vader. Mijn studiebegeleider had aangegeven dat ik óf akkoord moest gaan met een nieuwe planning óf ik een officiële waarschuwing zou krijgen. Bij mijn vader staat een nieuwe planning gelijk aan falen. Ook was iedereen er op uit om mij onderuit te halen en mij een loser te laten worden. Zelf geloof ik daar niet in.
Nu ben ik afgestudeerd, huur een appartementje en werk met daklozen. Gisteravond hadden mijn vader en ik het na een lange tijd het weer met elkaar aan de stok. We hebben verder geen contact maar zien elkaar alleen bij familie. Meestal gaat het niet verder dan een ''Hoi, hoe gaat het?'' Nu belde ik hem op. Praatte voor het gesprek mezelf al wat moed in omdat hij heel erg bot uit de hoek kan komen. Mijn vader is niet iemand die over gevoelens praat. Ik probeer zelf dan al met een schild het gesprek in te gaan zodat zijn opmerkingen mij niet zo raken en ik niet na 3 opmerkingen al begin te huilen. Ik ben de afgelopen tijd aardig wat kilo's aangekomen. Niet lekker in mijn vel etc. Hij begon erover dat hij zich eraan irriteerde dat ik mezelf helemaal ''dicht zit te vreten''. Ik schrok van de manier waarop hij over me sprak. Ik wist ook even niet wat ik moest zeggen. Waarop hij verder ging ; Ik zal toch zeker niet de eerste zijn die dit tegen je zegt? Waarop ik antwoordde met ...Ja.... Vervolgens ging hij verder met Je hebt toch ook spiegels thuis. Je ziet toch zelf ook wel hoe je eruit ziet ?! Sinds gisteravond weet ik ook dat niemand mij wilt als ik dik ben.. Volgens hem kan ik makkelijk wat minder eten en gewoon even naar de sportschool. Ik probeer dan aan hem uit te leggen dat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit en het eten me een soort troost biedt. Hij komt dan terug met ja, ik zit ook liever op de bank met een zak chips.
Ook vind hij mijn werk niet goed. Hij wilt dat ik een leidinggevende functie ga oppakken. Ikzelf wil dit niet. Ik voel me goed bij deze functie en ga met plezier naar mijn werk.
Ook de plek waar ik woon is niet goed genoeg. ''Wil je oud worden in een flat 3 hoog achter ?'' Ik geef dan aan dat ik hier niet oud hoef te worden maar hier nu prima woon. Vervolgens gaat hij maar door dat alles ''prima'' is. Waarom ik niet voor meer ga. Wil ik soms mijn moeder achterna ?! Mijn vader heeft flink wat opgebouwd en heeft het goed voor elkaar. Dit botst heel erg tussen ons. Ik woon liever gelukkig in een kartonnen doos dan ongelukkig in een vrijstaand huis.
Als ik aangeef dat er bij hem geen mogelijkheid tot falen is en ik hier erg veel moeite mee heb geeft hij aan dat hij idee een handicap heeft voor lakse mensen. Linksom, rechtsom, je zorgt dat het lukt. Ik gaf hierop aan dat ik dan terugval op mijn moeder die mij wel accepteert zoals ik ben. Al weeg ik 300 kilo en woon in een kartonnen doos. Hij werd toen boos en zei ''Je moeder is niks en heeft niks bereikt, als jij dan aankomt dat je moeder beter voor je is ga je lekker daarheen. Als jij voor je moeder kiest doe je dat maar lekker. Ik gaf aan dat ik helemaal niet wil kiezen maar gewoon een moeder en een vader wil. Eentje die mij leuk en goed vind om wie ik ben, niet om wat ik wel of niet doe. Daar ging hij niet meer op in en zei we gaan het gesprek beëindigen.
Even wat voorgeschiedenis ; mijn vader is na mijn moeder opnieuw getrouwd met de vrouw waar hij voor mijn moeder al mee samen was. Zij wilde geen kinderen dus tussen haar en mij botert het helaas niet. Nooit gedaan ook. Ik ken haar al wel vanaf dat ik baby ben. Mijn moeder is verslaafd. Al bijna 20 jaar. Op mijn 3e is ze verslaafd geraakt. Op mijn 13e ben ik bij mijn oom en tante gaan wonen. Mijn moeder ging met iemand samenwonen en ik kon niet mee. Op mijn 15e ben ik weer bij mijn moeder gaan wonen. Ik ben daarna gaan studeren. Uiteindelijk heb ik hier langer over gedaan omdat het thuis niet ging. Leren voor tentamens en de hele nacht de sleutel van de drankkast bewaken en met je matras voor de voordeur liggen gaan niet zo goed samen. Ik heb in die tijd veel ruzie gehad met mijn vader. Mijn studiebegeleider had aangegeven dat ik óf akkoord moest gaan met een nieuwe planning óf ik een officiële waarschuwing zou krijgen. Bij mijn vader staat een nieuwe planning gelijk aan falen. Ook was iedereen er op uit om mij onderuit te halen en mij een loser te laten worden. Zelf geloof ik daar niet in.
Nu ben ik afgestudeerd, huur een appartementje en werk met daklozen. Gisteravond hadden mijn vader en ik het na een lange tijd het weer met elkaar aan de stok. We hebben verder geen contact maar zien elkaar alleen bij familie. Meestal gaat het niet verder dan een ''Hoi, hoe gaat het?'' Nu belde ik hem op. Praatte voor het gesprek mezelf al wat moed in omdat hij heel erg bot uit de hoek kan komen. Mijn vader is niet iemand die over gevoelens praat. Ik probeer zelf dan al met een schild het gesprek in te gaan zodat zijn opmerkingen mij niet zo raken en ik niet na 3 opmerkingen al begin te huilen. Ik ben de afgelopen tijd aardig wat kilo's aangekomen. Niet lekker in mijn vel etc. Hij begon erover dat hij zich eraan irriteerde dat ik mezelf helemaal ''dicht zit te vreten''. Ik schrok van de manier waarop hij over me sprak. Ik wist ook even niet wat ik moest zeggen. Waarop hij verder ging ; Ik zal toch zeker niet de eerste zijn die dit tegen je zegt? Waarop ik antwoordde met ...Ja.... Vervolgens ging hij verder met Je hebt toch ook spiegels thuis. Je ziet toch zelf ook wel hoe je eruit ziet ?! Sinds gisteravond weet ik ook dat niemand mij wilt als ik dik ben.. Volgens hem kan ik makkelijk wat minder eten en gewoon even naar de sportschool. Ik probeer dan aan hem uit te leggen dat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit en het eten me een soort troost biedt. Hij komt dan terug met ja, ik zit ook liever op de bank met een zak chips.
Ook vind hij mijn werk niet goed. Hij wilt dat ik een leidinggevende functie ga oppakken. Ikzelf wil dit niet. Ik voel me goed bij deze functie en ga met plezier naar mijn werk.
Ook de plek waar ik woon is niet goed genoeg. ''Wil je oud worden in een flat 3 hoog achter ?'' Ik geef dan aan dat ik hier niet oud hoef te worden maar hier nu prima woon. Vervolgens gaat hij maar door dat alles ''prima'' is. Waarom ik niet voor meer ga. Wil ik soms mijn moeder achterna ?! Mijn vader heeft flink wat opgebouwd en heeft het goed voor elkaar. Dit botst heel erg tussen ons. Ik woon liever gelukkig in een kartonnen doos dan ongelukkig in een vrijstaand huis.
Als ik aangeef dat er bij hem geen mogelijkheid tot falen is en ik hier erg veel moeite mee heb geeft hij aan dat hij idee een handicap heeft voor lakse mensen. Linksom, rechtsom, je zorgt dat het lukt. Ik gaf hierop aan dat ik dan terugval op mijn moeder die mij wel accepteert zoals ik ben. Al weeg ik 300 kilo en woon in een kartonnen doos. Hij werd toen boos en zei ''Je moeder is niks en heeft niks bereikt, als jij dan aankomt dat je moeder beter voor je is ga je lekker daarheen. Als jij voor je moeder kiest doe je dat maar lekker. Ik gaf aan dat ik helemaal niet wil kiezen maar gewoon een moeder en een vader wil. Eentje die mij leuk en goed vind om wie ik ben, niet om wat ik wel of niet doe. Daar ging hij niet meer op in en zei we gaan het gesprek beëindigen.
