Samen slapen?

Hey, ik ben nieuw hier.

Zal me even voorstellen:

Ik ben bianca, 30 jaar en woon sinds een aantal maanden samen met een schat van een man. We zijn even oud, ik heb al eens samengewoond, mijn vriend niet. Hij woont wel al 4 jaar alleen.



Nu heeft hij de gewoonte om 's avonds op de bank voor de tv in slaap te vallen. Dat is al altijd zo geweest, zelfs toen hij nog bij zijn ouders woonde. Hij werkt late uren, is soms pas om 23u thuis, en komt dan maar om 4u slapen. Maar ook op dagen dat hij niet moet werken, komt hij pas zo laat naar bed. In het begin dat we samenwoonden, vond ik dat niet zo erg, maar nu begint het me toch te storen. Ik ben niet gewoon om alleen te (gaan) slapen, en vind dat heel jammer, vooral omdat we nog niet zo lang samen wonen. Hij kijkt heel graag 's nachts nog wat tv voor hij gaat slapen, maar houdt het nooit uit en valt steevast in slaap. Een paar weken geleden installeerde hij op de kamer een tv, waar ik heel blij mee was omdat ik dacht dat hij nu in bed tv zou kijken en daar in slaap zou vallen, maar hij blijft beneden tv kijken. Hij zegt dat hij schrik heeft om me wakker te maken als hij boven tv komt kijken.



Ik heb hem er al een paar keer over aangesproken, hij zegt dat hij beter op de bank slaapt omdat hij dat zo gewoon is. Ondertussen hebben we de afspraak dat hij zijn gsm-wekker op 4u zet, zodat hij toch nog even naar boven komt slapen (was al een paar keer gebeurd dat ik de hele nacht alleen geslapen had). Maar ik vind het niet leuk om iedere nacht tot 4u alleen te liggen. Hij zal nooit als eerste gaan slapen of samen met mij naar boven gaan, hij komt altijd later dan mij slapen. Als hij al komt slapen tenminste.



Vannacht, om mijn standpunt aan te tonen, ben ik voor de computer gaan zitten toen hij kwam slapen. Wat hij niet leuk vond natuurlijk. Moest wel nog iets opzoeken, maar dat kon wachten tot vanmorgen ook. Gewoon om aan te tonen dat dat niet leuk is. Als argument gaf hij dat er collega's waren op zijn werk die 's morgens heel vroeg begonnen werken, waardoor ze reeds om 19u gingen slapen en dat die hun man/vrouw ook pas later kwam. Toen ik de opmerking maakte dat die man/vrouw niet in slaap lag in op de bank maar gewoon gingen slapen als ze moe waren, was hij op zijn tenen getrapt.



Ik heb schrik dat als ik hem nu laat doen, hij niet meer zal veranderen. En ik heb geen zin om altijd alleen te liggen. Op zo'n moment heb ik het gevoeld dat we een 'oud' koppel zijn dat apart slaapt... Wat als we kinderen hebben?



Wat moet ik doen? Hem op de bank laten liggen, of er toch bij hem op aandringen dat hij boven tv komt kijken en daar dan in slaap valt?



ps: sorry voor het lange verhaal.

Wees gerust, om te zappen houdt hij zich niet in. En meestal heeft hij het inderdaad niet door. Als het mij echt interesseerde zal ik inderdaad wel eens zeggen 'ik was net aan het kijken', maar 9/10 (zolang het maar niet tijdens een film is maar dan doet hij dat alleen maar tjidens de pauze) keer zeg ik er niks van, omdat het programma mij ook al niet echt boeide. Het is ook niet zo dat ik iedere avond samen met hem op de bank zit, ik heb ook nog andere dingen te doen zoals het huishouden. Ik denk dat ik meestal pas rond 21u bij hem ga zitten, dan beginnen meestal ook de films. Dat is zeker het probleem niet.

Sunshine585 schreef op 06 september 2007 @ 12:23:

Fijn dat jullie er zo over kunnen praten en het is het proberen waard. Ik moet zeggen dat ik het ook nog wel lastig vind om hierin een balans te vinden, misschien wordt het iets lastiger naarmate je ouder wordt om dan weer met een nieuwe partner een ritme te vinden.

Dat is het juist, ik zie hem doodgraag en ontzeg hem zeker niet graag iets, maar wel als ik er zelf aan onderdoor ga. En dat voel ik vandaag heel erg goed aan. Druk op het werk, druk in mijn privéleven en dan nog eens te weinig slaap... We geraken er wel hoor. Wou gewoon eens weten of er meer mannen waren die echt zo laat (want om 4 à 5u vind ik toch echt wel laat) gingen slapen terwijl hun vriendin/vrouw alleen ligt te slapen...

Ik slaap beter eens ik weet dat hij naast mij ligt. Heeft met iets uit mijn verleden te maken plus ik lig niet graag alleen. Een paar uurtjes alleen kunnen mij zo nog niet schelen, maar niet de ganse nacht. Ik kan begrijpen dat koppels waarvan de een heel erg snurkt of zo dat die niet samen kunnen liggen, of koppels die al jaren samen zijn, die apart slapen... Maar ik heb daar geen zin in. Heb graag het gevoel dat er iemand naast mij ligt. Is een soort 'genegenheid' die ik nu heel erg mis...

kitty elastic schreef op 06 september 2007 @ 13:01:

Gaat het je puur om het alleen slapen of het feit dat je wakker wordt van hem? want als het dat laatste is dan kun je mischien voorstellen dat als hij opd e bank in slaap vanlt dat hij dan als hij eenmaal wakker wordt en in bed wil komen slapen dat hij dan naar de logeer kamer gaat. Dan word jij er niet wakker van. En ik denk dat je er aan moet wennen om alleen te slapen en je geen zorgen maken om je vriend en zijn slaapgewoontes. Hij is namelijk oud en wijs genoeg om zelf te bepalen of hij wel of niet genoeg slaapt.

Daar maak ik helemaal niks van (dacht niet dat ik dat ergens geschreven had en zo wel dan was dat niet zo bedoeld). Dat hij genoeg slaap heeft, dat weet ik want hij slaapt na de middag ook nog een uurtje of zo.

Trouwens, waarom samenwonen als je toch niet samen slaapt? Dan lig ik liever in mijn eigen bed, waar ik op niemand 'hoef te wachten', ik zou inderdaad veel beter slapen. Samenwonen was zijn voorstel, omdat hij mij heel graag bij zich heeft. Samen slapen (niet samen 'gaan' slapen) vind ik dan ook maar de normaalste zaak...

kitty elastic schreef op 06 september 2007 @ 14:04:

[...]





Dat was niet negatief bedoeld hoor!

het gaat je dus niet om dat hij dan ook weinig slaapt.

Weet ik Mocht hij nu prikkelbaar of zo lopen, dan zou ik daar wel iets op tegen hebben. Maar ik ben degene die gevoelig en prikkelbaar loopt door te weinig slaap...

Ik heb inderdaad problemen met dingen uit mijn verleden, en ik doe er inderdaad iets gaan, ga volgende week met iemand praten. De laatste tijd loop ik enorm prikkelbaar, snau ik tegen mijn vriend en ik weet dat dat met dingen uit mijn verleden te maken heeft, maar ook met te weinig slaap. Omdat ik verder wil met mijn vriend, heb ik de stap genomen om er met iemand te gaan over praten, zodat we samen verder kunnen. Dat vindt mijn vriend super, en dat is ook de reden waarom hij water bij de wijn wilt doen...

Toen ik bij hem ging slapen, kwam hij inderdaad na mij slapen, maar nooit zo laat. Max om 2u, en dat was al een uitzondering. Bij mij viel hij wel eens in slaap op de bank, maar iedereen heeft dat wel eens (ik had dat ook toen ik alleen woonde), dus vond ik dat niet zo erg. Hij is 1 keertje pas om 5u komen slapen toen hij bij mij was, en schaamde zich er een beetje voor. Is maar na verloop van tijd dat hij steeds langer beneden bleef. Ik wist wel dat hij regelmatig in slaap viel op de bank, maar dat had ik ook, moest toch voor niemand in mijn bed kruipen.

Sunshine585 schreef op 06 september 2007 @ 16:41:

Hartstikke goed dat je ook met jouw kant van het geheel bezig bent, ik heb dus hetzelfde idee, dat ik ook zelf iets moet doen aan mijn rotgevoel bij het alleen slapen. Ik vind het dus wel moeilijk om alleen naar bed te gaan, al vind ik het ook normaal dat je niet altijd tegelijk gaat. Ik accepteer en respecteer dat mijn vriend een ander ritme heeft, hij kan 's ochtends later beginnen en als ik dat zou kunnen zou ik waarschijnlijk ook nooit meer vroeg naar bed gaan, dus ik begrijp hem wel.

Mijn vriend vindt het wat minder belangrijk om samen te slapen en zal er ook wat minder moeite voor doen. Dat steekt wel eens, maar ik merk op andere manieren wel dat hij van me houdt.

Da's bij mij net hetzelfde, met het verschil dat ik geen problemen heb om alleen te gaan slapen, wel dat ik niet vast kan slapen tot hij boven is. Daar kan ik (voorlopig) niet veel aan doen. Misschien dat dat na die sessies beter is, dat weet ik niet, maar toch vind ik het belangrijk als koppel - als je elkaar al niet zoveel ziet zoals dat bij ons het geval is - dat je dat soort genegenheid toch kan delen met elkaar...