Relaties
alle pijlers
SamenLATten - waarom "mogen" we dat niet?
dinsdag 22 mei 2007 om 19:04
Ja... wij latten. Wij zijn daar heel blij mee. Voor ons werkt dit namelijk prima. We vinden het heerlijk om ons eigen plekje te hebben en elkaar niet 24/7 te zien. We hebben een groot eigen leven, ook wel gezamenlijke vrienden, maar ook veel apart. Wij vinden dat dus fijn! Er zijn nog meer voordelen, maar het gaat hier niet om een betoog voor het latten, eenieder mag gewoon zelf weten of hij/zij wel of niet wil samenwonen of latten of wat dan ook (lijkt me logisch...). Ik ben dus niet tegen samenwonen, ik ben er echter wel tegen dat wij ook zouden moeten samenwonen omdat... tja waarom eigenlijk??
Omdat het hoort misschien? Of omdat we al zolang samen zijn? We zijn eind twintig/begin dertig en nu zeven jaar samen, we hebben (nog?) geen kinderen.
Steeds als ik nieuwe mensen leer kennen, of mensen weer eens zie die ik een tijd niet heb gezien, komt de vraag op waarom we niet samenwonen... pfff... Dan leg ik maar weer eens uit dat we dat niet willen en het gewoon heel fijn hebben zo samen. Dat we veel quality time hebben, dat het meer gaat over echt samenleven en dat samenwonen hiervoor geen garantie is (ik zie helaas veel mensen die samenwonen, maar langs elkaar heen leven), en dat we beiden veel eigen ruimte nodig hebben.
Dan krijg je van die blikken... "meent ze dat nou?", "hij zal wel niet willen", "wat zielig voor haar", "wat raar/gek/afwijkend/anders/vreemd", en zo...
Maar goed, de vraag is nu. Hoe moet ik dan reageren?? Uitleggen heeft blijkbaar geen zin. Meestal luisteren ze niet echt. Het is dus alleen maar heel vermoeiend... voor mij. Ik sta namelijk uiteindelijk onze levensstijl te verdedigen ipv een goed gesprek te hebben over verschillende levensstijlen... Dit werkt erg frustrerend!
Verder ben ik nog benieuwd naar ander latters. Herkennen jullie dit? Het schijnt trouwens dat latten eerder begrepen wordt van mensen die al een keer gescheiden zijn. Omdat diegene dan het 'klappen van de zweep' zou kennen en nu voor haar/hemzelf kiest (ofzo...?!). Dit wordt dan als sterk gezien. Waarom wordt er bij ons dan altijd eerder op een jeugdige onverantwoordelijkheid gezinspeeld? Is dit ook herkenbaar? Wij zijn nooit getrouwd en gescheiden geweest overigens.
Omdat het hoort misschien? Of omdat we al zolang samen zijn? We zijn eind twintig/begin dertig en nu zeven jaar samen, we hebben (nog?) geen kinderen.
Steeds als ik nieuwe mensen leer kennen, of mensen weer eens zie die ik een tijd niet heb gezien, komt de vraag op waarom we niet samenwonen... pfff... Dan leg ik maar weer eens uit dat we dat niet willen en het gewoon heel fijn hebben zo samen. Dat we veel quality time hebben, dat het meer gaat over echt samenleven en dat samenwonen hiervoor geen garantie is (ik zie helaas veel mensen die samenwonen, maar langs elkaar heen leven), en dat we beiden veel eigen ruimte nodig hebben.
Dan krijg je van die blikken... "meent ze dat nou?", "hij zal wel niet willen", "wat zielig voor haar", "wat raar/gek/afwijkend/anders/vreemd", en zo...
Maar goed, de vraag is nu. Hoe moet ik dan reageren?? Uitleggen heeft blijkbaar geen zin. Meestal luisteren ze niet echt. Het is dus alleen maar heel vermoeiend... voor mij. Ik sta namelijk uiteindelijk onze levensstijl te verdedigen ipv een goed gesprek te hebben over verschillende levensstijlen... Dit werkt erg frustrerend!
Verder ben ik nog benieuwd naar ander latters. Herkennen jullie dit? Het schijnt trouwens dat latten eerder begrepen wordt van mensen die al een keer gescheiden zijn. Omdat diegene dan het 'klappen van de zweep' zou kennen en nu voor haar/hemzelf kiest (ofzo...?!). Dit wordt dan als sterk gezien. Waarom wordt er bij ons dan altijd eerder op een jeugdige onverantwoordelijkheid gezinspeeld? Is dit ook herkenbaar? Wij zijn nooit getrouwd en gescheiden geweest overigens.
dinsdag 22 mei 2007 om 19:24
Je hoeft uiteraard geen verantwoording tegenover anderen af te leggen over het feit dat jullie een lat-relatie hebben, maar ik zou zelf ook eerlijk gezegd wel benieuwd zijn naar de reden. Ik zou het namelijk totaal niet fijn vinden om in een ander huis dan mijn man te wonen. En alhoewel wij veel dingen samen doen, hebben we thuis ook alletwee ons eigen plekje waarin we ons terug trekken als we even wat tijd voor ons zelf willen hebben. 't Is dus niet dat we aan elkaar geplakt zitten.
Maar goed, ik zou dus ook benieuwd zijn naar de reden, alhoewel ik er niet naar zou vragen, omdat dat privedingen zijn. Maar ik zou dus wel benieuwd zijn, omdat ik me niet kan voorstellen dat ik dat zou willen.
Maar goed, ik zou dus ook benieuwd zijn naar de reden, alhoewel ik er niet naar zou vragen, omdat dat privedingen zijn. Maar ik zou dus wel benieuwd zijn, omdat ik me niet kan voorstellen dat ik dat zou willen.
dinsdag 22 mei 2007 om 19:25
Hoi,
Als antwoord op je vraag Waarom? Ik denk omdat mensen graag die vraag stellen als je afwijkt van de norm. Ik krijg die vraag altijd als mensen horen dat ik vegetarisch eet ( en had dan ook vaak het idee mijn levensstijl te moeten verdedigen) en als iemand geen kinderen wil komt die vraag ook onherroepelijk.
Tsja, hoe de discussie buiten te houden? ik heb in de loop der jaren een soort van onverschilligheid tov van de waarom-vraag ontwikkeld en kijk waarschijnlijk erg ongeinteresseerd. Ik geef gewoon sec antwoord en dat was het. Mensen vragen dan ook niet verder. Alhoewel het onderwerp toch altijd aan de orde komt als je met nieuwe mensen uit eten bent bv.
Ookal is de aanleiding tot de waarom-vraag misschien anders is, ik denk wel dat er een link is met het constant uitleggen waarom je iets doet en de discussie die vaak dreigt te ontstaan.
Als antwoord op je vraag Waarom? Ik denk omdat mensen graag die vraag stellen als je afwijkt van de norm. Ik krijg die vraag altijd als mensen horen dat ik vegetarisch eet ( en had dan ook vaak het idee mijn levensstijl te moeten verdedigen) en als iemand geen kinderen wil komt die vraag ook onherroepelijk.
Tsja, hoe de discussie buiten te houden? ik heb in de loop der jaren een soort van onverschilligheid tov van de waarom-vraag ontwikkeld en kijk waarschijnlijk erg ongeinteresseerd. Ik geef gewoon sec antwoord en dat was het. Mensen vragen dan ook niet verder. Alhoewel het onderwerp toch altijd aan de orde komt als je met nieuwe mensen uit eten bent bv.
Ookal is de aanleiding tot de waarom-vraag misschien anders is, ik denk wel dat er een link is met het constant uitleggen waarom je iets doet en de discussie die vaak dreigt te ontstaan.
dinsdag 22 mei 2007 om 19:34
Ik begrijp het principe van latten ook wel hoor. Daar hoef ik niet gescheiden status voor te hebben. Iemand die lat is in mijn ogen niet anders dan iemand die samenwoont. Maar omdat het nu eenmaal veel voorkomender is om samen te wonen als je een relatie hebt kun je misschien wat andere reacties krijgen. Al denk ik niet dat dit bewust is. Misschien focus je je er teveel op? Denk je bij de eerste de beste wenkbrauw die omhoog gaat dat dit door jouw verhaal/ uitleg komt terwijl er misschien op dat moment wel even iets anders door het hoofd heen schiet. Wat iemand van jou latrelatie vind moeten zij vinden. Zolang jij doet wat jou gelukkig maakt is er toch niets aan de hand?
dinsdag 22 mei 2007 om 19:53
Ik moet me ook niks van anderen aantrekken en meestal lukt me dat ook aardig. Misschien voel ik me inderdaad te snel aangevallen en ik begrijp heel goed dat het vaak mijn eigen interpretatie is. Ik heb echt geen oordeel over anderen die wel samenwonen. Helaas heb ik weinig goede voorbeelden in mijn buurt. Dat zegt dan waarschijnlijk weer meer over mij en mijn vrienden dan over samenwonen... dat snap ik wel.
Ik vind het ook ok dat mensen het vragen en ik begrijp ook dat we afwijken van de norm... Meestal vragen mensen het op rustige momenten, bij een etentje of tijdens een lunchpauze (dus niet snel snel op straat). En meestal probeer ik juist zo weinig mogelijk te vertellen, omdat ik de reacties ondertussen wel ken en ik er geen zin meer in heb. Maar de meeste mensen vragen dan door! Wat juist heel aardig en geinteresseerd is! Dus dan voel ik me gemotiveerd om het uit te leggen. Maar tijdens zo'n uitleg schiet ik gewoon zo gauw in de verdediging... Helaas krijg ik dan vaak de blikken die ik net beschreef. Vaak zegt men het er ook letterlijk bij, dus dan weet ik dat het geen interpretatie is.
Ik begrijp dat we afwijken van de norm en dat daar vragen over komen, maar ik wil graag stoppen met verdedigen... maar hoe? Men is vaak niet tevreden met mijn uitleg. Maar moet ik dan vragen waarom zij wel samenwonen ? Antwoord: omdat we dat fijn vinden. Als mijn antwoord is "omdat we dat fijn vinden" wordt het niet begrepen...
Ik vind het ook ok dat mensen het vragen en ik begrijp ook dat we afwijken van de norm... Meestal vragen mensen het op rustige momenten, bij een etentje of tijdens een lunchpauze (dus niet snel snel op straat). En meestal probeer ik juist zo weinig mogelijk te vertellen, omdat ik de reacties ondertussen wel ken en ik er geen zin meer in heb. Maar de meeste mensen vragen dan door! Wat juist heel aardig en geinteresseerd is! Dus dan voel ik me gemotiveerd om het uit te leggen. Maar tijdens zo'n uitleg schiet ik gewoon zo gauw in de verdediging... Helaas krijg ik dan vaak de blikken die ik net beschreef. Vaak zegt men het er ook letterlijk bij, dus dan weet ik dat het geen interpretatie is.
Ik begrijp dat we afwijken van de norm en dat daar vragen over komen, maar ik wil graag stoppen met verdedigen... maar hoe? Men is vaak niet tevreden met mijn uitleg. Maar moet ik dan vragen waarom zij wel samenwonen ? Antwoord: omdat we dat fijn vinden. Als mijn antwoord is "omdat we dat fijn vinden" wordt het niet begrepen...
dinsdag 22 mei 2007 om 20:13
Stoppen na de uitleg dat je het gewoon fijn vind. Niets meer of minder Dasleuk! Zolang jij weet waarom jij de dingen doet zoals je ze doet, en je doet er niemand kwaad mee. Dan is er niets aan de hand. En hoef je ook geen uitleg te geven. Je bent alleen verantwoording verschuldigd aan jezelf en aan je partner. En zolang jullie deze relatievorm fijn vinden houden zo.:)
dinsdag 22 mei 2007 om 20:17
Okay even op zijn Dushies...schijt aan de wereld en wees liever voor jezelf! Dan die blikken maar of het gezucht. Je moet proberen het van je rug af te laten glijden. Je hoeft de twijfels van een ander niet weg te nemen. Dat zijn gevoelens van hen. En het is hun probleem niet het jouwe. Als jij je er wat van aantrekt wordt het jouw probleem. En laten we wel wezen, die "shit" hoef je er niet bij te hebben of wel? Genoeg aan je eigen dingen. Grenzen bepalen en daar niet overheen laten lopen.
dinsdag 22 mei 2007 om 22:54
He MV! Wat lief *; Gaat goed hoor met me... Dit topic is iets wat al langer speelt, tenminste het gevoel hebben dat ik mijn (onze) keuzes moet 'verdedigen'. Wij doen altijd alles tegen de norm ;) Niet per se daarom, maar het loopt dan gewoon weer zo omdat we het toevallig anders willen. Is dus al jaren vermoeiend.
Mijn vriend is pas sinds kort naar NL verhuisd. En ik heb me dus al zo vaak over mijn 'andere' keuzes verdedigd/uitleg gegeven... ik heb er nu geen zin meer in om weer een uitzondering te moeten zijn... maarja...
Mijn vriend is pas sinds kort naar NL verhuisd. En ik heb me dus al zo vaak over mijn 'andere' keuzes verdedigd/uitleg gegeven... ik heb er nu geen zin meer in om weer een uitzondering te moeten zijn... maarja...
dinsdag 22 mei 2007 om 23:03
Dasleuk, wel herkenbaar, alhoewel ik ook veel begrip krijg voor het feit dat we latten. Bij ons is er wel sprake van scheidingen en wederzijdse kids. Ik heb niet de behoefte om samen te wonen, onze situatie is daar te ingewikkeld voor, mijn vriend heeft hele moeilijke gebeurtenissen te verwerken en ik vind het zo wel goed, ook i.v.m. die quality time.
Maar ik krijg soms het gevoel dat sommige mensen medelijden met me hebben en zich afvragen hoe dat dan allemaal verder moet in de toekomst.
Maar ik krijg soms het gevoel dat sommige mensen medelijden met me hebben en zich afvragen hoe dat dan allemaal verder moet in de toekomst.
woensdag 23 mei 2007 om 01:16
Mijn vriend en ik latten ook en zijn niet van plan dat te veranderen. Ook wij krijgen er vragen over. Zowel hij als ik leggen dan uit waarom we hier voor kiezen. Ik heb niet het gevoel dat ik verantwoording moet afleggen maar meer dat de vragen belangstellend zijn. Het is nu eenmaal een vorm van samenleven die niet zo gebruikelijk is en ja, dat roept vragen op. Ik ben bereid om er over te praten als er echt belangstelling is. Is het nieuwsgierigheid of willen mensen onze manier van leven niet begrijpen? Vind ik best, maar dan ben ik gauw uitgepraat. En in de verdediging gaan? Daar hoef ik niet eens over na te denken. Ik ben aan niemand verantwoording schuldig en mijn vriend ook niet. Dit is voor ons de meest ideale manier van leven met elkaar en wij zijn er gelukkig mee.
Ga dus vooral door met latten en trek je niets aan van wat anderen er van zeggen en/of vinden. Leven en laten leven, toch???
Ga dus vooral door met latten en trek je niets aan van wat anderen er van zeggen en/of vinden. Leven en laten leven, toch???
woensdag 23 mei 2007 om 19:58
Misschien moet ik het ook wat breder trekken. Het is niet alleen het latten, maar ook in andere keuzes lijk ik het altijd anders te doen. Anders omdat het voor mij beter is, dus prima zou je zeggen. Maar ik vind het zo jammer dat ik altijd het gevoel krijg me te moeten verdedigen. Ik weet heus dat het misschien in mijn hoofd zit... maar toch... voel me altijd het buitenbeentje.
Eigenlijk heb ik die positie voor mezelf geaccepteerd en vind ik het prettig, omdat het bij me hoort. Zo ben ik. Helaas ga je nooit de hele dag met mensen om die jou ook accepteren of die je vrienden zijn (collega's, partners van vrienden/vriendinnen, anderen die je zo ontmoet...). Dus misschien was het gewoon dat ik ff stoom moest afblazen. PFFFFFF... bij dezen!
liefs!
Eigenlijk heb ik die positie voor mezelf geaccepteerd en vind ik het prettig, omdat het bij me hoort. Zo ben ik. Helaas ga je nooit de hele dag met mensen om die jou ook accepteren of die je vrienden zijn (collega's, partners van vrienden/vriendinnen, anderen die je zo ontmoet...). Dus misschien was het gewoon dat ik ff stoom moest afblazen. PFFFFFF... bij dezen!
liefs!
woensdag 23 mei 2007 om 20:55
Weet je DasLeuk? Ik snap we ldat je het gevoel hebt jezelf te moeten verdedigen. Maar zolang jij weet wat je doet, dat je het doet omdat het jou gelukkig maakt, jou een lekker gevoel geeft. Hoef je je nergens voor te verdedigen. Je bent een volwassen mens en maakt zelf keuzes. En je hebt geen gekke keuzes of rare dingen als ik het zo lees allemaal. Je bent voor mij volkomen normaal. Al moet je daar natuurlijk geen waarde aan hechten want wat is normaal;)
