Samenwonen, hoe ging dat bij jullie?

Pikachu vrijdag 30 mei 2025 om 13:25

Mijn vriend is 2 weken geleden bij mij ingetrokken en ik merk dat ik enorm moeite heb met wennen aan de nieuwe situatie. Mijn huis is nu ons huis. Hij brengt 2 katten mee, ik heb er een. Introductie is goed gegaan, maar ik merkte dat ik daar enorme stress om had.

Ik voel me schuldig omdat ik vind dat het leuk moet zijn en ik blij moet zijn maar eigenlijk vind ik het op dit moment nog niet heel leuk en ontspannend.

Is dit herkenbaar?

hoi

makreel vrijdag 30 mei 2025 om 13:27

Volgens mij zit de stress 'm erin dat jij verwachtingen had hoe het zou zijn, en dat het anders uitpakt. Let it gooooo...

Wij hadden na het samenwonen ineens in totaal vijf (!) katten, ik had nooit de droom om als een soort kattenvrouwtje in een kattenhuis met overal slapende katten te wonen maar het is wat het is.

Wat eten we vanavond?

Bbubbels vrijdag 30 mei 2025 om 13:28

Hmm om eerlijk te zijn niet. Maar wij gingen samenwonen in een huis wat voor ons beiden nieuw was. Misschien scheelt dat. Verder denk ik dat een beetje wennen aan elkaar niet raar is. Je moet wel een soort nieuwe routine ontwikkelen. Laat elkaar vooral ook lekker een beetje je eigen ding doen zou ik zeggen.

Teddydeniffler vrijdag 30 mei 2025 om 13:42

Lijkt mij ook lastig als iemand in jouw huis komt wonen waar je al "jouw" sfeer hebt. Je hebt nu iemand waar je rekening mee houdt en waarschijnlijk ook dingen in het interieur wil zetten.

Wij hebben samen een huis gekocht en er ons eigen stekkie van gemaakt. Andere situatie.

Ik zou proberen los te laten. De katten kunnen goed samen. En het is sowieso wennen samenwonen, was bij ons ook.

teddydeniffler wijzigde dit bericht op 30-05-2025 13:43

0.38% gewijzigd

Irregular_Choice vrijdag 30 mei 2025 om 13:42

Niet herkenbaar, maar wij gingen vanuit huis samenwonen in een huurappartement. Het was dus echt ons huis en niet van 1 van ons waar iemand bij kwam. Ik denk wel dat dat scheelt, omdat je gewend bent aan die plek in je eentje. Als er dan ineens iemand bij komt, kan dat in het begin wel raar aanvoelen ja. Geef het tijd.

Tavistock vrijdag 30 mei 2025 om 13:54

Toen ik bij mijn vriend introk, vond ik het heel belangrijk dat het ook mijn plekje werd. We hebben toen gelijk best veel geverfd en opnieuw ingedeeld. Hij heeft daar wel aan moeten wennen, het is toch zijn plekje dat ik half overnam.

Die eerste fase van samenwonen hoeft echt niet altijd helemaal holadijee te zijn. Het is, naast leuk, ook gewoon echt wel wennen.

Ik vond het lastig dat ik bijna nooit meer eigen tijd had en altijd rekening met hem hield. Daar heb ik aan moeten wennen, en ook geminderd. Dus dat ik moest leren meer mijn eigen plan te trekken

13th_Star vrijdag 30 mei 2025 om 13:56

Irregular_Choice schreef: ↑
30-05-2025 13:42
Niet herkenbaar, maar wij gingen vanuit huis samenwonen in een huurappartement. Het was dus echt ons huis en niet van 1 van ons waar iemand bij kwam. Ik denk wel dat dat scheelt, omdat je gewend bent aan die plek in je eentje. Als er dan ineens iemand bij komt, kan dat in het begin wel raar aanvoelen ja. Geef het tijd.

Zo was het bij mij en ex ook. Samen huis gekocht, verbouwd, samen alles gekocht. Zo was het gelijk van ons samen.

Nu ik alweer een hele tijd alleen woon, moet ik er niet meer aan denken om nog samen te wonen. Je geeft toch een stuk van je vrijheid op, je moet inschikken in je eigen huis. Dus ik snap je gevoel wel. Heeft tijd nodig inderdaad. En ga er niet vanuit dat alles vanzelf soepel verloopt. Maak afspraken over het huishouden en de financiën bijvoorbeeld.

There's point in your life, you got to reach and when you do
You know it, and now I'm here.

Pimpelmeesje87 vrijdag 30 mei 2025 om 14:00

Hoe ging het tussen jullie voor hij bij jou introk? Neem aan dat jullie toen ook al veel tijd samen spendeerden in jouw huis? Je hoeft echt niet altijd leuk en gezellig te zijn. Hij kent je langer dan vandaag, anders wassie niet bij je ingetrokken. En blijf ook vooral je eigen dingen doen.

Ik vond het ook even spannend om mijn eigen huis te gaan delen, maar binnen drie maanden was het alsof het nooit anders was geweest. Denk wel dat je af moet stappen van het idee dat het altijd maar leuk en gezellig moet zijn. Zo werkt dat gewoon niet. Maar bespreek het gewoon even.

Pimpelmeesje87 vrijdag 30 mei 2025 om 14:02

13th_Star schreef: ↑
30-05-2025 13:56
Zo was het bij mij en ex ook. Samen huis gekocht, verbouwd, samen alles gekocht. Zo was het gelijk van ons samen.

Nu ik alweer een hele tijd alleen woon, moet ik er niet meer aan denken om nog samen te wonen. Je geeft toch een stuk van je vrijheid op, je moet inschikken in je eigen huis. Dus ik snap je gevoel wel. Heeft tijd nodig inderdaad. En ga er niet vanuit dat alles vanzelf soepel verloopt. Maak afspraken over het huishouden en de financiën bijvoorbeeld.

Klinkt wel alsof je een slechte ervaring had. Vrijheid opgeven, inschikking, "ga niet uit van ...". Er zijn ook leuke mannen he...

Lila-Linda vrijdag 30 mei 2025 om 14:11

Ik vond het ook wel even beklemmend. We waren daarvoor al veel samen, maar konden altijd nog naar onze eigen plek.
Kan me moment herinneren dat ik onze beider boeken doorelkaar in de kast zette. En dacht: ohhh hoe weet ik nog wat van mij is?
Vond ik een naar idee

Maar het wende

Hartje567 vrijdag 30 mei 2025 om 14:16

Hier ging het vrij vanzelf. We waren op een gegeven moment samen 3 weken op vakantie in een tentje. En toen voelde het gewoon heel raar om daarna weer apart van elkaar te moeten leven. Dus toen ben ik bij hem ingetrokken.

Ik kan me nog wel vaag herinneren dat hij wel even moest wennen met sommige dingen, maar het was over het algemeen gewoon vooral heel erg fijn. En nu 15 jaar later nog steeds.

Homuncula vrijdag 30 mei 2025 om 14:25

Ja hoor, herkenbaar. Wij zaten toen ineens met 4 katten. Dat ging al snel heel goed. Maar ik weet nog heel goed dat ik vond dat door het samenwonen emoties ineens zo uitvergroot raakten. Als ik me voorheen chagrijnig/geprikkeld voelde, dan hoefde ik daar alleen maar in mijn eentje mee te dealen en was het zo weer over. Met een ander erbij in huis werkt het anders. Dan wordt zo'n bui soms erger, omdat je er ineens iets mee 'moet' (voorkomen dat je op hem afreageert, bijvoorbeeld) of omdat hij erop reageert terwijl je dat niet wil, etc. Maar het wende snel omdat de liefde groter was dan dat sporadische ongemak.
Ik zou er niet te snel conclusies aan verbinden dat je het nu niet alleen maar leuk vindt.

13th_Star vrijdag 30 mei 2025 om 14:29

Pimpelmeesje87 schreef: ↑
30-05-2025 14:02
Klinkt wel alsof je een slechte ervaring had. Vrijheid opgeven, inschikking, "ga niet uit van ...". Er zijn ook leuke mannen he...

O, maar mijn ex was/is ook een leukerd. Het samenwonen ging ook heel goed, ook omdat we elkaar de ruimte lieten. We zijn niet voor niets meer dan twintig jaar samen geweest. Hij komt wel eens naar me toe en blijft dan gerust een maand. Is heel gezellig, maar ik merk dat ik het ook heel prettig vind als ik weer alleen ben.

En afspraken maken is gewoon verstandig.

There's point in your life, you got to reach and when you do
You know it, and now I'm here.

It-is-joysjuhhh vrijdag 30 mei 2025 om 14:37

Toen partner in kwam wonen heb ik gezorgd dat er een kamer helemaal leeg was zodat hij daar een kledingkast, gameplek en werkplek kwijt kon. We konden en kunnen ons terugtrekken wanneer we maar willen.
Alleen de troep in het begin van twee personen ineens in één huis. We hadden allebei al HEEL lang op onszelf gewoond dus ALLES hadden we dubbel. Maar we hebben snel goed opgeruimd, dus daarna weer chill verder.
Eigenlijk werd het heel snel normaal.

KamilleT vrijdag 30 mei 2025 om 14:48

Aan de prille samenwoners, is het nu leuker dan toen je nog apart woonde?
Ik heb een vriendin die pas op haar 40e voor het eerst ging samenwonen toen ze zwanger was van hun eerste kind. Zij vindt het 12 jaar later nog steeds heerlijk en wil niet meer terug (is ook lastig). Verder ken ik alleen maar overtuigd alleenwoners

Yella78 vrijdag 30 mei 2025 om 15:08

Bij ons ging het geleidelijk. Mijn man had een eigen huis in een ander deel van het land en verbleef voor zijn werk meestal in mijn woonplaats (had een kamer op het werkterrein). Wij zijn eerst een tijd friends with benefits geweest, toen bleef hij al regelmatig slapen. Toen we een vaste relatie kregen is hij eigenlijk niet meer weggegaan uit mijn appartement maar had nog wel steeds die kamer, wat soms toch prettig was omdat ik op dat moment ook nog een kamer verhuurde aan een vrouw en als zij haar vriend over de vloer had, was het best vol bij ons. Wij hebben vanuit die situatie een andere huurwoning gezocht en daar zijn we officieel samen gaan wonen en heeft hij zijn huis verkocht. Het is altijd goed gegaan, omdat het geleidelijk aan begon was het ook niet een situatie die er opeens was. Dat ging bij mijn vorige twee relaties eigenlijk ook zo.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Pimpelmeesje87 vrijdag 30 mei 2025 om 15:25

13th_Star schreef: ↑
30-05-2025 14:29
O, maar mijn ex was/is ook een leukerd. Het samenwonen ging ook heel goed, ook omdat we elkaar de ruimte lieten. We zijn niet voor niets meer dan twintig jaar samen geweest. Hij komt wel eens naar me toe en blijft dan gerust een maand. Is heel gezellig, maar ik merk dat ik het ook heel prettig vind als ik weer alleen ben.

En afspraken maken is gewoon verstandig.

Oh dan is het goed! Ik lees vaak bij dit soort topics verhalen van verbitterde forummers die na een slechte relatie/break-up roepen dat alleen wonen het allerbeste is en dat samenwonen het allerslechtste ooit is. En daar vind ik altijd wat van. Maar jij beschrijft het gelukkig een stuk positiever.

En ja; afspraken maken altijd! Financieën, taken in huis.

Speculaastaart vrijdag 30 mei 2025 om 15:34

Wij gingen, allebei als eerste en oudste uit ons gezin, vanuit het ouderlijk huis samenwonen. Ineens alles van en voor onszelf. Nooit moeilijk geweest, wende echt heel snel. Allebei uit gezin van vijf, dus het was ineens heerlijk rustig zo. Waren ook nog piepjong en hebben allerlei gewoonten ten aanzien van het samenwonen samen opgebouwd.

speculaastaart wijzigde dit bericht op 31-05-2025 08:33

0.15% gewijzigd

13th_Star vrijdag 30 mei 2025 om 15:37

Pimpelmeesje87 schreef: ↑
30-05-2025 15:25
Oh dan is het goed! Ik lees vaak bij dit soort topics verhalen van verbitterde forummers die na een slechte relatie/break-up roepen dat alleen wonen het allerbeste is en dat samenwonen het allerslechtste ooit is. En daar vind ik altijd wat van. Maar jij beschrijft het gelukkig een stuk positiever.

En ja; afspraken maken altijd! Financieën, taken in huis.

Ben het met je eens hoor, ik vind daar ook wat van. En ja, ex-partner deed veel minder in het huishouden, had dat thuis ook nooit geleerd. Dat was een ergernis, maar niet iets waar ik de relatie om had willen beëindigen. Bovendien had ik er zelf ook de hand in, door alles naar me toe te trekken.

Samenwonen met hem was heerlijk. Vooral de intimiteit, het samen delen van kleine dingen. Ik mis het. Maar tegelijkertijd is alleen wonen ook hartstikke fijn.

There's point in your life, you got to reach and when you do
You know it, and now I'm here.

Pimpelmeesje87 vrijdag 30 mei 2025 om 15:39

13th_Star schreef: ↑
30-05-2025 15:37
Ben het met je eens hoor, ik vind daar ook wat van. En ja, ex-partner deed veel minder in het huishouden, had dat thuis ook nooit geleerd. Dat was een ergernis, maar niet iets waar ik de relatie om had willen beëindigen. Bovendien had ik er zelf ook de hand in, door alles naar me toe te trekken.

Samenwonen met hem was heerlijk. Vooral de intimiteit, het samen delen van kleine dingen. Ik mis het. Maar tegelijkertijd is alleen wonen ook hartstikke fijn.

Ik denk dat je er altijd vanzelf ingroeit, in een nieuwe situatie. Toen ik na een break-up alleen woonde, kostte dat ook even tijd om eraan te wennen. Vooral de nachten. Maar uiteindelijk vond ik de vrijheid zalig. En andersom ook; eerst even wennen aan alle prikkels, maar de geborgenheid en het thuisgevoel samen wil ik nu ook niet meer missen.

13th_Star vrijdag 30 mei 2025 om 15:42

Pimpelmeesje87 schreef: ↑
30-05-2025 15:39
Ik denk dat je er altijd vanzelf ingroeit, in een nieuwe situatie. Toen ik na een break-up alleen woonde, kostte dat ook even tijd om eraan te wennen. Vooral de nachten. Maar uiteindelijk vond ik de vrijheid zalig. En andersom ook; eerst even wennen aan alle prikkels, maar de geborgenheid en het thuisgevoel samen wil ik nu ook niet meer missen.

De nachten ja... niet meer tegen zijn warme lijf aanliggen. Aan de andere kant; nu kan ik lekker overdwars in bed liggen

TO, zoals je leest, heeft alles voor- en nadelen. Geef het de tijd. En fijn dat de katten al aan elkaar gewend zijn, dat zou ook mijn grootste zorg zijn.

There's point in your life, you got to reach and when you do
You know it, and now I'm here.

Skawa vrijdag 30 mei 2025 om 15:49

Hier was het ook wennen hoor inmiddels 11 jaar samen getrouwd twee kids maar toen ik bij hem introk hadden we allebei moeite om het alleen wonen in te leveren we konden er samen ook wel weer om lachen en konden het ook wel in perspectief zien. Beiden echt tijd alleen gewoond en dan is het schakelen. De meeste ruzies zijn van 1-2 jaar samen wonen en sinds die tijd hebben we echt nooit meer ruzie. Soms een discussie of meningsverschil maar geen ruzie

Blijf erover praten en hopelijk mag het er ook gewoon zijn

where ever you go, go with your heart

Wissewis vrijdag 30 mei 2025 om 15:57

Ik ben ingetrokken met zo ongeveer 1 koffer en 1 kartonnen doos.
Ik kwam uit mijn studentenkamer en "de overgang" was eigenlijk al een half jaar bezig - de helft van mijn kleding lag al bij hem - en logisch toen mijn huurcontract afliep.

Ik heb man wel moeten bijspijkeren dat ik toch écht een stuk kleerkast nodig had voor mijn kleding en niet eeuwig uit mijn koffer ging leven.

Tot de tijd dat we een jaar of 4 later samen een huis kochten heb ik het wel altijd als "zijn plek waar ik bij inwoonde" gezien. Toen kwamen er gezamenlijke meubels, gezamenlijke verf op de muren, ... en hadden we ook gewoon meer plaats dan op zijn mini-appartement.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

madamecannibale vrijdag 30 mei 2025 om 16:58

Ik vond het ook mega wennen. Maar dat had niet alleen met het samenwonen te maken. We gingen ook verhuizen. Daardoor woonde ik ineens vlak naast een collega en gingen we carpoolen. Ik ging dus van een situatie waarin ik best vaak alleen was naar een situatie waarin ik continue mensen om mij heen had. Aan het begin echt niet chill, nu ben ik eraan gewend.

Lasvegas_84 vrijdag 30 mei 2025 om 17:02

Nee niet echt herkenbaar. Man kwam bij mij inwonen, maar was daar vanaf het begin van onze relatie al bijna dagelijks.
Kan me niet herinneren dat ik (of hij) moest wennen ofzo, ging heel easy.

Wel heb ik nog af en toe dat ik terug denk aan de tijd dat ik echt helemaal alleen woonde, de ultieme vrijheid die dat gaf. Maar goed, dat is meer een goede herinnering, niet iets wat ik weer zou willen ofzo.

Samenwonen, hoe ging dat bij jullie?

Actieve topics