Relaties
alle pijlers
scheiden of niet?
zaterdag 7 augustus 2021 om 09:41
hoi dames
ik zit al een tijdje in een lastige situatie en weet niet wat ik moet doen.
ik ben nu 14 jaar met mijn man samen en 3 jonge kinderen verder.
mijn man heeft altijd geblowd, en sinds een paar maanden gestopt, door naar een afkickkliniek te zijn geweest, waar ik wel heel blij mee ben.
als hij 'normaal' is is hij de leukste man, maar eigenlijk al jaren, altijd boos, alles is te veel en veel woedeaanvallen, kinderen krijgen dit helaas ook allemaal mee.
ik blijf de hoop houden dat het weer beter met hem zou gaan, maar tot nu toe helaas nog steeds niet, ik weet niet wat te doen, ik weet niet of ik gelukkiger zou zijn alleen, en mijn kinderen uit hun vertrouwde omgeving weg te trekken, omdat ik dat financieel niet kan opbrengen.
hij heeft een paar jaar geleden een burn-out gehad en sindsdien heb ik veel uit zijn handen genomen, en loop ik op eieren, omdat ik nooit weet wat zijn bui is.
zijn er dames die ook in zo'n situatie hebben gezeten of zitten?
ik zit al een tijdje in een lastige situatie en weet niet wat ik moet doen.
ik ben nu 14 jaar met mijn man samen en 3 jonge kinderen verder.
mijn man heeft altijd geblowd, en sinds een paar maanden gestopt, door naar een afkickkliniek te zijn geweest, waar ik wel heel blij mee ben.
als hij 'normaal' is is hij de leukste man, maar eigenlijk al jaren, altijd boos, alles is te veel en veel woedeaanvallen, kinderen krijgen dit helaas ook allemaal mee.
ik blijf de hoop houden dat het weer beter met hem zou gaan, maar tot nu toe helaas nog steeds niet, ik weet niet wat te doen, ik weet niet of ik gelukkiger zou zijn alleen, en mijn kinderen uit hun vertrouwde omgeving weg te trekken, omdat ik dat financieel niet kan opbrengen.
hij heeft een paar jaar geleden een burn-out gehad en sindsdien heb ik veel uit zijn handen genomen, en loop ik op eieren, omdat ik nooit weet wat zijn bui is.
zijn er dames die ook in zo'n situatie hebben gezeten of zitten?
zondag 8 augustus 2021 om 09:52
Nou dat. En bij hem blijven in de hoop dat het met therapie beter zal gaan is je kinderen in een schadelijke omgeving houden.Dreamer schreef: ↑07-08-2021 12:22Lopen je kinderen ook altijd op eieren als hun vader thuis is?
Het is fijn hier een succesverhaal te lezen van iemand, bij wie therapie en alles wel goed ging, maar volgens mij gaat het vaker niet goed. En elke dag dat je kinderen op eieren moeten lopen voor hun vader, is er één teveel lijkt me. Dat heeft nogal een impact op het gezin. Wat zullen zij over 10 jaar zeggen, als je bij hem blijft?
Ik had thuis een fractie van deze spanningen en voor mij was het al een verademing toen mijn vader elders ging wonen. Laat staan voor deze kinderen.
zondag 8 augustus 2021 om 14:43
"Laat staan voor deze kinderen".Bimi schreef: ↑08-08-2021 09:52Nou dat. En bij hem blijven in de hoop dat het met therapie beter zal gaan is je kinderen in een schadelijke omgeving houden.
Ik had thuis een fractie van deze spanningen en voor mij was het al een verademing toen mijn vader elders ging wonen. Laat staan voor deze kinderen.
Volgens mij weten we alle ins en outs niet, dus wat mij betreft zijn we voorzichtiger met oordelen over hoe schadelijk dit is.
Zeker als je (we) zelf een nare ervaring hebt meegemaakt wat misschien je mening sterk beïnvloed.
Persoonlijk zie ik 'hopen dat therapie werkt' ook niet als schadelijk voor een gezin.
Moet elk stel waarvan er 1 een moeilijke periode doormaakt of therapie volgt gelijk uit elkaar omwille van de kinderen?
Als ik het verhaal zo lees van TO zijn ze eigenlijk beide op. Is scheiden en 14 jaar samenzijn en een gezin opgeven dan de eerste/beste optie? Ik ben daar niet zo resoluut in. Het proces van scheiden, kinderen alleen of gescheiden opvoeden en wellicht een nieuwe liefde ontmoeten kost eveneens energie, heeft ook impact op de kinderen en vergt van beide de moed om een andere stap weg in te slaan en daarbij hulp te vragen.
De vraag is waar TO en haar man de energie in willen steken, waar ze in hun hart naar verlangen en ook of ze nu hulp durven/willen vragen aan vrienden/familie of professional om de huidige relatie te redden of dat ze dit pas doen nadat besloten is om te stoppen met de relatie.
zondag 8 augustus 2021 om 15:20
Ik vind uit ervaring spreken wat relevanter dan wanneer je niet in een situatie hebt gezeten en het bij een puur theoretische discussie blijft.Molly schreef: ↑08-08-2021 14:43"Laat staan voor deze kinderen".
Volgens mij weten we alle ins en outs niet, dus wat mij betreft zijn we voorzichtiger met oordelen over hoe schadelijk dit is.
Zeker als je (we) zelf een nare ervaring hebt meegemaakt wat misschien je mening sterk beïnvloed.
Persoonlijk zie ik 'hopen dat therapie werkt' ook niet als schadelijk voor een gezin.
Moet elk stel waarvan er 1 een moeilijke periode doormaakt of therapie volgt gelijk uit elkaar omwille van de kinderen?
Als ik het verhaal zo lees van TO zijn ze eigenlijk beide op. Is scheiden en 14 jaar samenzijn en een gezin opgeven dan de eerste/beste optie? Ik ben daar niet zo resoluut in. Het proces van scheiden, kinderen alleen of gescheiden opvoeden en wellicht een nieuwe liefde ontmoeten kost eveneens energie, heeft ook impact op de kinderen en vergt van beide de moed om een andere stap weg in te slaan en daarbij hulp te vragen.
De vraag is waar TO en haar man de energie in willen steken, waar ze in hun hart naar verlangen en ook of ze nu hulp durven/willen vragen aan vrienden/familie of professional om de huidige relatie te redden of dat ze dit pas doen nadat besloten is om te stoppen met de relatie.
Mijn reactie is vooral gebaseerd op het "voor de kinderen" bij elkaar blijven. Als de situatie fysiek of emotioneel onveilig is, dan is bij elkaar blijven niet beter.
Wat betreft uit elkaar gaan. Man heeft woedeaanvallen, een psychisch schadelijke omgeving voor jonge kinderen. Voor mij hoeven ze niet eens te scheiden, maar man kan zijn proces los van zijn gezin doorlopen.
zondag 8 augustus 2021 om 18:53
Ook voor jou is het theoretisch, jij hebt nooit in dezelfde situatie als TO gezeten en kent haar niet persoonlijk. Jouw (of mijn) ervaring is even relevant als een theoretische, wellicht zelfs minder daar theoretische ervaringen vaak gebaseerd zijn meerdere ervaringen en gemiddelden.Bimi schreef: ↑08-08-2021 15:20Ik vind uit ervaring spreken wat relevanter dan wanneer je niet in een situatie hebt gezeten en het bij een puur theoretische discussie blijft.
Mijn reactie is vooral gebaseerd op het "voor de kinderen" bij elkaar blijven. Als de situatie fysiek of emotioneel onveilig is, dan is bij elkaar blijven niet beter.
Wat betreft uit elkaar gaan. Man heeft woedeaanvallen, een psychisch schadelijke omgeving voor jonge kinderen. Voor mij hoeven ze niet eens te scheiden, maar man kan zijn proces los van zijn gezin doorlopen.
Jouw (en mijn verhaal) is maar 1 verhaal en die kunnen we zeker beide delen ter info voor TO, ik vind echter de stelligheid in dit topic wel ver gaan.
Nogmaals, we kennen de ins en outs niet.
Hoeveel woedeaanvallen? Hoe uit zich dit? Wanneer vinden deze plaats? Wat is de aanleiding?
Evenals of de situatie fysiek of emotioneel onveilig is. Is het emotioneel onveilig voor de kinderen? Wat krijgen ze er precies van mee? Hoe vaak en lang krijgen ze dit mee?
Wat zeggen de kinderen zelf over deze ervaring?
Hoe is de verdere omgang van vader met de kinderen? Doet hij leuke/lieve dingen met ze, heeft hij een hechte band of was die wel aanwezig voor de burnout?
Hoe was de relatie vanaf de start en tot de burnout? Wat heeft de burnout veroorzaakt?
Wat vindt TO nog wel leuk aan haar man etc.
Wat mij betreft genoeg vragen nog voordat we massaal roepen rennen/scheiden/apart wonen.
Indien het daadwerkelijk fysiek onveilig is voor haar of de kinderen dan adviseer ik TO zich te wenden tot professionele partijen en niet dit forum.
zondag 8 augustus 2021 om 19:39
Vraag je dit nu aan mij of indirect aan TO? Je kan je namelijk ook op haar richten ipv mijn (voor jou) minder relevante reactie.Molly schreef: ↑08-08-2021 18:53Ook voor jou is het theoretisch, jij hebt nooit in dezelfde situatie als TO gezeten en kent haar niet persoonlijk. Jouw (of mijn) ervaring is even relevant als een theoretische, wellicht zelfs minder daar theoretische ervaringen vaak gebaseerd zijn meerdere ervaringen en gemiddelden.
Jouw (en mijn verhaal) is maar 1 verhaal en die kunnen we zeker beide delen ter info voor TO, ik vind echter de stelligheid in dit topic wel ver gaan.
Nogmaals, we kennen de ins en outs niet.
Hoeveel woedeaanvallen? Hoe uit zich dit? Wanneer vinden deze plaats? Wat is de aanleiding?
Evenals of de situatie fysiek of emotioneel onveilig is. Is het emotioneel onveilig voor de kinderen? Wat krijgen ze er precies van mee? Hoe vaak en lang krijgen ze dit mee?
Wat zeggen de kinderen zelf over deze ervaring?
Hoe is de verdere omgang van vader met de kinderen? Doet hij leuke/lieve dingen met ze, heeft hij een hechte band of was die wel aanwezig voor de burnout?
Hoe was de relatie vanaf de start en tot de burnout? Wat heeft de burnout veroorzaakt?
Wat vindt TO nog wel leuk aan haar man etc.
Wat mij betreft genoeg vragen nog voordat we massaal roepen rennen/scheiden/apart wonen.
Indien het daadwerkelijk fysiek onveilig is voor haar of de kinderen dan adviseer ik TO zich te wenden tot professionele partijen en niet dit forum.
maandag 9 augustus 2021 om 15:10
mijn man heeft altijd geblowd, en sinds een paar maanden gestopt, door naar een afkickkliniek te zijn geweest, waar ik wel heel blij mee ben.
als hij 'normaal' is is hij de leukste man, maar eigenlijk al jaren, altijd boos, alles is te veel en veel woedeaanvallen
Dus 'normaal' was tot een paar jaar geleden, toen hij ook blowde?
Hij heeft een paar jaar geleden een burn-out gehad en sindsdien heb ik veel uit zijn handen genomen, en loop ik op eieren, omdat ik nooit weet wat zijn bui is.
Hangt het niet allemaal samen met die BO? Veel meer dan met welk blowgedrag dan ook? Kan hij zoveel slechter tegen prikkels of is de dynamiek ongemerkt zo veranderd dat hij zich gewoon veel meer permitteert en jij daarin meegaat?
woensdag 1 september 2021 om 14:02
hoi alle
ik was op vakantie, en lees nu alle berichtjes terug.
bedankt voor alle reacties.
wat betekent TO, begrijp wel dat het over mij gaat, maar wat betekent het?
Mijn man heeft adhd, en blowde vroeger af en toe om zijn hoofd leeg te maken, hij is voordat we begonnen met kinderen, 5 jaar gestopt met blowen, toen helaas weer begonnen. en eigenlijk alleen maar meer en meer en een jaar daarna een burnout gekregen.
Nu door de afkickkliniek nog steeds gestopt met blowen, met dagbehandelingen voor zijn gedrag.
ik sta al meer als 12 jaar ingeschreven bij de woningbouw, dus dat heb ik wel gelukkig, ook werk ik, maar niet zoveel uur ivm de kinderen, waar ik graag veel thuis voor wil zijn.
onze relatie is helaas nog hetzelfde, zitten niet meer echt op 1 lijn. We hebben binnenkort wel een systeem gesprek staan, vanuit de kliniek, die ons ook proberen te helpen, omdat we over sommige dingen moeilijk kunnen praten.
ik was op vakantie, en lees nu alle berichtjes terug.
bedankt voor alle reacties.
wat betekent TO, begrijp wel dat het over mij gaat, maar wat betekent het?
Mijn man heeft adhd, en blowde vroeger af en toe om zijn hoofd leeg te maken, hij is voordat we begonnen met kinderen, 5 jaar gestopt met blowen, toen helaas weer begonnen. en eigenlijk alleen maar meer en meer en een jaar daarna een burnout gekregen.
Nu door de afkickkliniek nog steeds gestopt met blowen, met dagbehandelingen voor zijn gedrag.
ik sta al meer als 12 jaar ingeschreven bij de woningbouw, dus dat heb ik wel gelukkig, ook werk ik, maar niet zoveel uur ivm de kinderen, waar ik graag veel thuis voor wil zijn.
onze relatie is helaas nog hetzelfde, zitten niet meer echt op 1 lijn. We hebben binnenkort wel een systeem gesprek staan, vanuit de kliniek, die ons ook proberen te helpen, omdat we over sommige dingen moeilijk kunnen praten.
donderdag 2 september 2021 om 15:59
Vraag jezelf af wat het is dat je tegenhoud om voor jezelf en de kinderen te kiezen. Zijn het praktische zaken? Er is overal een oplossing voor. Bij mij was het het financiële plaatje. Uiteindelijk is alles goed gekomen en ben ik blij dat ik er uit ben gestapt. Leven met iemand met een verslaving is niet te doen.
zondag 5 september 2021 om 20:42
Heel mooi betoog hoor, maar TO geeft al aan dat ze altijd op eieren loopt omdat ze niet kan voorspellen in wat voor bui haar man is. Dan durf ik wel te beweren dat dat al schadelijk genoeg is voor de kinderen, aangezien de man in kwestie vast niet opeens poeslief is als z’n kinderen de ruimte binnenkomen. En zelfs al zou dat wel zo zijn, dan zien ze hun moeder er net zo goed onder wegkwijnen.Molly schreef: ↑08-08-2021 18:53Ook voor jou is het theoretisch, jij hebt nooit in dezelfde situatie als TO gezeten en kent haar niet persoonlijk. Jouw (of mijn) ervaring is even relevant als een theoretische, wellicht zelfs minder daar theoretische ervaringen vaak gebaseerd zijn meerdere ervaringen en gemiddelden.
Jouw (en mijn verhaal) is maar 1 verhaal en die kunnen we zeker beide delen ter info voor TO, ik vind echter de stelligheid in dit topic wel ver gaan.
Nogmaals, we kennen de ins en outs niet.
Hoeveel woedeaanvallen? Hoe uit zich dit? Wanneer vinden deze plaats? Wat is de aanleiding?
Evenals of de situatie fysiek of emotioneel onveilig is. Is het emotioneel onveilig voor de kinderen? Wat krijgen ze er precies van mee? Hoe vaak en lang krijgen ze dit mee?
Wat zeggen de kinderen zelf over deze ervaring?
Hoe is de verdere omgang van vader met de kinderen? Doet hij leuke/lieve dingen met ze, heeft hij een hechte band of was die wel aanwezig voor de burnout?
Hoe was de relatie vanaf de start en tot de burnout? Wat heeft de burnout veroorzaakt?
Wat vindt TO nog wel leuk aan haar man etc.
Wat mij betreft genoeg vragen nog voordat we massaal roepen rennen/scheiden/apart wonen.
Indien het daadwerkelijk fysiek onveilig is voor haar of de kinderen dan adviseer ik TO zich te wenden tot professionele partijen en niet dit forum.
En tuurlijk kennen we de situatie van TO niet echt, op een forum geef je nu eenmaal op basis van weinig info, een advies/mening. Dus dan kun je je betoog wel in elk topic erbij zetten.
zondag 5 september 2021 om 23:27
To zo een vent had ik ook. Precies het zelfde als hij niet blowde en lekker in zijn vel zat kon hij super tof zijn maar uiteindelijk was dat weg en jaren van hoog spanning mij uitschelden ontploffen jaloers gedrag paranoia volgden. Ik liep op mijn tenen en deed alsnog alles fout.
Toen ik weg ging brak de hel helemaal los. Alleen wij hadden geen kindjes.
Toen ik eenmaal los van hem was besefte ik pas wat het me koste.
Delen jullie ook nog leuke dingen? Ziet hij wat hij doet? Is apart wonen voor een tijdje een optie zodat je uit de spanning bent en hij aan zichzelf kan werken
Toen ik weg ging brak de hel helemaal los. Alleen wij hadden geen kindjes.
Toen ik eenmaal los van hem was besefte ik pas wat het me koste.
Delen jullie ook nog leuke dingen? Ziet hij wat hij doet? Is apart wonen voor een tijdje een optie zodat je uit de spanning bent en hij aan zichzelf kan werken
where ever you go, go with your heart
