Relaties
alle pijlers
Scheiden of nog niet?
woensdag 10 juli 2024 om 01:14
Ik wil al 3 maanden scheiden. Mijn man is nu ook eindelijk zover. We komen alleen niet tot overeenstemming helaas.
Wat we in ieder geval allebei willen is: per direct scheiden en het goed regelen voor ons zoontje. De afgelopen 7 jaar heb ik voornamelijk voor ons zoontje (verstandelijke beperking en autisme) gezorgd, was ik afgekeurd en hij werkte.
MAN wil:
- gedeeld ouderschap, week op week af, HIJ blijft dan nu in ons huis wonen en ik mag erin zodra de scheiding rond is en de regeling in gaat (want hij heeft geen zin om te verhuizen en de woningen liggen niet voor het oprapen)
- hij de volledige zorg
IK wil:
- gedeeld ouderschap, week op week af, maar ik kan gewoon direct in de woning blijven
- ik blijf in de woning en hou de zorg zoals het altijd was, hij mag langs komen wanneer hij wil, ik kan ons zoontje brengen wanneer een van beide wil
- ik verhuis stukken verderop en breng en haal zoontje wanneer een van hun beide wil
- ik start gewoon zelfstandig de procedure, dit wil ik liever niet omdat we dan in een vechtscheiding terecht komen
Ik ben nu al bijna 3 maanden in onderhandeling en HIJ vroeg mij vanmiddag om HEM nog 2 dagen bedenktijd te geven. Mijn gevoel zegt dat hij me niet serieus neemt en dat hij er alles aan doet om me te dwarsbomen, maar de hele wereld zegt dat ik gek ben, dus ik weet het niet meer.
Wat vinden jullie, moet ik HEM nog 2 dagen bedenktijd geven of niet?
* HIJ heeft zijn familie en werk ed in de regio, is al meerdere keren bij zijn ouders geweest, heeft ons zoontje daar ook mee naartoe genomen - IK heb hier niemand waar ik tijdelijk terecht kan
Wat we in ieder geval allebei willen is: per direct scheiden en het goed regelen voor ons zoontje. De afgelopen 7 jaar heb ik voornamelijk voor ons zoontje (verstandelijke beperking en autisme) gezorgd, was ik afgekeurd en hij werkte.
MAN wil:
- gedeeld ouderschap, week op week af, HIJ blijft dan nu in ons huis wonen en ik mag erin zodra de scheiding rond is en de regeling in gaat (want hij heeft geen zin om te verhuizen en de woningen liggen niet voor het oprapen)
- hij de volledige zorg
IK wil:
- gedeeld ouderschap, week op week af, maar ik kan gewoon direct in de woning blijven
- ik blijf in de woning en hou de zorg zoals het altijd was, hij mag langs komen wanneer hij wil, ik kan ons zoontje brengen wanneer een van beide wil
- ik verhuis stukken verderop en breng en haal zoontje wanneer een van hun beide wil
- ik start gewoon zelfstandig de procedure, dit wil ik liever niet omdat we dan in een vechtscheiding terecht komen
Ik ben nu al bijna 3 maanden in onderhandeling en HIJ vroeg mij vanmiddag om HEM nog 2 dagen bedenktijd te geven. Mijn gevoel zegt dat hij me niet serieus neemt en dat hij er alles aan doet om me te dwarsbomen, maar de hele wereld zegt dat ik gek ben, dus ik weet het niet meer.
Wat vinden jullie, moet ik HEM nog 2 dagen bedenktijd geven of niet?
* HIJ heeft zijn familie en werk ed in de regio, is al meerdere keren bij zijn ouders geweest, heeft ons zoontje daar ook mee naartoe genomen - IK heb hier niemand waar ik tijdelijk terecht kan
tacelia wijzigde dit bericht op 10-07-2024 01:55
14.44% gewijzigd
woensdag 10 juli 2024 om 09:38
Het enige dat ik wil is scheiden, mijn zoontje bij me hebben zoals de afgelopen jaren en niet langer vreemd gaan tijdens mijn huwelijk. Ook nog eens een mediator erbij maakt het allemaal alleen maar gecompliceerder denk ik zo.Monica1973 schreef: ↑10-07-2024 09:30Zit er een mediator in dit verhaal? Ik lees wat jullie willen maar om dat in een omgangsregeling te proppen, rammelt het aan alle kanten. Een omgangsregeling moet duidelijk zijn en 'wanneer hij/ik wil' is veel te vaag. En ja, die twee dagen bedenktijd moet toch geen probleem zijn?
woensdag 10 juli 2024 om 09:49
Nee, ik wilde alleen maar sigaretten halen. Mijn zoontje wilde graag mee, dus mijn man moest en zou ook mee. Alles was gesloten, dus ik heb me rot moeten rijden op zoek naar een plek die open was. Mijn man verklaarde me voor gek, dus ik heb hem meerdere keren gevraagd of ik hem ergens af zou zetten, want gekke mensen moet je niet laten rijden toch, maar dat wilde hij niet.vivapimpelmees schreef: ↑10-07-2024 09:36En jij wilde gisteravond nog een familieuitje dus wat is je punt?
Gisteren schreef je nog hoe verliefd je op hem bent en toen was je volgens jou niet meer in de war.
We kwamen nog een auto tegen die wel als een gek reed, dus ik zei nog tegen hem dat ik daar zeker niet in zou stappen. Die reed hard weg en ging naar België. Hij is toch weer bij me ingestapt, dus ergens vindt hij me ook weer niet gek zou ik denken.
Tsja, ik weet het even niet meer
woensdag 10 juli 2024 om 09:53
woensdag 10 juli 2024 om 09:53
Nou dit. Ben je wel vaker zo in de war? En draag je dan ook de zorg en verantwoordelijkheid voor jullie zoon?MrsMorrison schreef: ↑10-07-2024 08:05In deze toestand zou ik helemaal niet aan scheiden denken. Ben je überhaupt wel in staat (geestelijk) om de zorg voor jullie zoontje alleen op je te nemen?
woensdag 10 juli 2024 om 09:54
Als je een scheiding goed wilt regelen, vooral voor je kind, dan schakel je een mediator in. Je stapt niet op een willekeurige dinsdagavond in de auto naar België! Daarbij heb je het ineens over vreemd gaan? Ik snap de reacties van anderen dat je dringend professionele hulp voor jezelf nodig hebt.
woensdag 10 juli 2024 om 09:54
Tacelia schreef: ↑10-07-2024 09:49Nee, ik wilde alleen maar sigaretten halen. Mijn zoontje wilde graag mee, dus mijn man moest en zou ook mee. Alles was gesloten, dus ik heb me rot moeten rijden op zoek naar een plek die open was. Mijn man verklaarde me voor gek, dus ik heb hem meerdere keren gevraagd of ik hem ergens af zou zetten, want gekke mensen moet je niet laten rijden toch, maar dat wilde hij niet.
We kwamen nog een auto tegen die wel als een gek reed, dus ik zei nog tegen hem dat ik daar zeker niet in zou stappen. Die reed hard weg en ging naar België. Hij is toch weer bij me ingestapt, dus ergens vindt hij me ook weer niet gek zou ik denken.
Tsja, ik weet het even niet meer
Wat een enorm ongezonde situatie en onveilige situatie creëren jullie voor jullie zoontje zeg...
Sigaretten halen in België... really? Geen enkel benzinestation nog open (langs de snelweg) in de buurt?
Ik geloof er geen pepernoot van. Het is al heel erg vaak gezegd maar nogmaals, zoek hulp. Jij bent ij deze situatie echt niet in staat de zorg voor je zoontje alleen te doen. Niet in staat zulke beslissingen te nemen als scheiden.
Ik heb te doen met je man maar bovenal met jullie zoontje.
woensdag 10 juli 2024 om 09:56
Ik ben pas in de war sinds april. Daarvoor ging het altijd goed met me. Maar goed....Honingbij_ schreef: ↑10-07-2024 09:53Nou dit. Ben je wel vaker zo in de war? En draag je dan ook de zorg en verantwoordelijkheid voor jullie zoon?
woensdag 10 juli 2024 om 09:57
Ik zou me zomaar kunnen voorstellen dat je niet krijgt wat je wil. En dan denk ik vooral in het belang van je zoon.
Ik hoop dat 2 dagen genoeg is voor je man om alles op een rijtje te krijgen en tot datgene te komen dat goed is voor jullie zoon. En lukt dat niet, dan mag hij er van mij nog een paar extra dagen voor nemen.
Scheiden is niet iets wat je in 24u regelt. Ook niet iets wat je even samen op een kladpapiertje schrijft. Het is aan (wettelijke) regels gebonden en daar kan een advocaat-mediator bij helpen. In jullie geval zou ik een vier gesprek adviseren. Ieder een eigen advocaat en samen rond de tafel om tot een plan te komen.
woensdag 10 juli 2024 om 09:58
Ik heb vooral met mijn zoontje te doen, maar goed, tijd voor wat anders, voor ik weer een ban of waarschuwing aan mijn account heb hangen. Dit werkt niet echt bevorderlijk voor mijn gemoedstoestand merk ik.MrsMorrison schreef: ↑10-07-2024 09:54Wat een enorm ongezonde situatie en onveilige situatie creëren jullie voor jullie zoontje zeg...
Sigaretten halen in België... really? Geen enkel benzinestation nog open (langs de snelweg) in de buurt?
Ik geloof er geen pepernoot van. Het is al heel erg vaak gezegd maar nogmaals, zoek hulp. Jij bent ij deze situatie echt niet in staat de zorg voor je zoontje alleen te doen. Niet in staat zulke beslissingen te nemen als scheiden.
Ik heb te doen met je man maar bovenal met jullie zoontje.
Fijne dag iedereen.
woensdag 10 juli 2024 om 10:02
Wat bevorderlijk werkt voor je gemoedstoestand is hulp zoeken. Dat en dat alleen.
anoniem_6751dde553cb8 wijzigde dit bericht op 10-07-2024 10:57
35.51% gewijzigd
woensdag 10 juli 2024 om 10:23
Toch ben jij degene die hem in deze situatie brengt en houdt.
woensdag 10 juli 2024 om 10:28
Te lezen aan wat je slikt(e) aan medicijnen, is het mogelijk dat je last hebt van een manie? Je wil NU scheiden, 2 dagen wachten is eigenlijk al te veel en je wil in je huis blijven of ver verhuizen.
Je stabilisator werkt pas na een paar weken en hoe moeilijk het ook is en ook al gaat het nu tegen je gevoel in, slik het. Je bent niet de eerste zijn die in een manie grote brokken maakt.
Het moeilijkste in een manie is dat je zo gefocust bent op je doel (scheiding) dat je bezwaren wegwuift of zelfs boos wordt op de zogenaamde "dwarsliggers".
Artsen, crisisdienst, je man, medicijnen, je gelooft er allemaal niet zo in, ze begrijpen je niet terwijl jij exact weet wat je wil.
Je man is superlief en beweegt mee met je manie maar het zou me verbazen als hij akkoord gaat met co-ouderschap zolang je niet stabiel bent. Dat zegt niet dat je een slechte ouder bent maar alleen dat je ziekte nu met je op de loop is gegaan.
Dat is niet erg, gelukkig zijn er medicijnen die je weer stabiel kunnen krijgen, het zijn verschrikkelijke middelen en in het begin krijg je alleen maar meer last van depressies of manies. Waarom geef je jezelf, je kind en je man niet een eerlijke kans om de hele scheiding even een maand uit te stellen. Een maand om je medicijnen in te laten dalen (dat kost al heel veel energie), even weer de rust in je hoofd vinden om alles op een rijtje te zetten i.p.v. iets er doorheen te rammen waar je kind zwaar de dupe van wordt.
Je bent niet gek, dom of labiel, je hebt de pech dat je chemisch uit balans bent en je hersenen je nu voor de gek houden. Je voelt je fantastisch, je weet wat je wil en hebt alles onder controle, maar dat is niet echt de werkelijkheid, je hersenen werken nu niet zoals het zou moeten.
Neem je medicijnen, je bent moeder en als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je kind.
Je stabilisator werkt pas na een paar weken en hoe moeilijk het ook is en ook al gaat het nu tegen je gevoel in, slik het. Je bent niet de eerste zijn die in een manie grote brokken maakt.
Het moeilijkste in een manie is dat je zo gefocust bent op je doel (scheiding) dat je bezwaren wegwuift of zelfs boos wordt op de zogenaamde "dwarsliggers".
Artsen, crisisdienst, je man, medicijnen, je gelooft er allemaal niet zo in, ze begrijpen je niet terwijl jij exact weet wat je wil.
Je man is superlief en beweegt mee met je manie maar het zou me verbazen als hij akkoord gaat met co-ouderschap zolang je niet stabiel bent. Dat zegt niet dat je een slechte ouder bent maar alleen dat je ziekte nu met je op de loop is gegaan.
Dat is niet erg, gelukkig zijn er medicijnen die je weer stabiel kunnen krijgen, het zijn verschrikkelijke middelen en in het begin krijg je alleen maar meer last van depressies of manies. Waarom geef je jezelf, je kind en je man niet een eerlijke kans om de hele scheiding even een maand uit te stellen. Een maand om je medicijnen in te laten dalen (dat kost al heel veel energie), even weer de rust in je hoofd vinden om alles op een rijtje te zetten i.p.v. iets er doorheen te rammen waar je kind zwaar de dupe van wordt.
Je bent niet gek, dom of labiel, je hebt de pech dat je chemisch uit balans bent en je hersenen je nu voor de gek houden. Je voelt je fantastisch, je weet wat je wil en hebt alles onder controle, maar dat is niet echt de werkelijkheid, je hersenen werken nu niet zoals het zou moeten.
Neem je medicijnen, je bent moeder en als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je kind.
woensdag 10 juli 2024 om 10:28
Het is bijzonder gedrag, maar wel gedrag dat past in het beeld. Mijn oudere zus is bipolair en is precies zo als ze haar medicijnen niet slikt. En het rottige is dat niemand iets kan doen of zeggen om tot haar door te dringen want ze zit in haar eigen waarheid, die uiteraard, niet overeenkomt met die van ons.
Ingrijpen is ook verrekte lastig want zolang geen direct gevaar voor haar of haar omgeving kun je iemand niet zomaar (gedwongen) helpen.
Ik heb echt te doen met man en kind. Het voelt zó verschrikkelijk onveilig.
Ingrijpen is ook verrekte lastig want zolang geen direct gevaar voor haar of haar omgeving kun je iemand niet zomaar (gedwongen) helpen.
Ik heb echt te doen met man en kind. Het voelt zó verschrikkelijk onveilig.
woensdag 10 juli 2024 om 10:29
dweedledee schreef: ↑10-07-2024 10:26Ik snap wel dat jouw man perse met je mee wilde gisteren. Ik denk dat het niet vertrouwd is, dat jij alleen met jouw zoontje in de auto zit.
Precies!
woensdag 10 juli 2024 om 10:32
Dit hoeft absoluut niet!DingDong schreef: ↑10-07-2024 10:28Te lezen aan wat je slikt(e) aan medicijnen, is het mogelijk dat je last hebt van een manie? Je wil NU scheiden, 2 dagen wachten is eigenlijk al te veel en je wil in je huis blijven of ver verhuizen.
Je stabilisator werkt pas na een paar weken en hoe moeilijk het ook is en ook al gaat het nu tegen je gevoel in, slik het. Je bent niet de eerste zijn die in een manie grote brokken maakt.
Het moeilijkste in een manie is dat je zo gefocust bent op je doel (scheiding) dat je bezwaren wegwuift of zelfs boos wordt op de zogenaamde "dwarsliggers".
Artsen, crisisdienst, je man, medicijnen, je gelooft er allemaal niet zo in, ze begrijpen je niet terwijl jij exact weet wat je wil.
Je man is superlief en beweegt mee met je manie maar het zou me verbazen als hij akkoord gaat met co-ouderschap zolang je niet stabiel bent. Dat zegt niet dat je een slechte ouder bent maar alleen dat je ziekte nu met je op de loop is gegaan.
Dat is niet erg, gelukkig zijn er medicijnen die je weer stabiel kunnen krijgen, het zijn verschrikkelijke middelen en i ... of manies. Waarom geef je jezelf, je kind en je man niet een eerlijke kans om de hele scheiding even een maand uit te stellen. Een maand om je medicijnen in te laten dalen (dat kost al heel veel energie), even weer de rust in je hoofd vinden om alles op een rijtje te zetten i.p.v. iets er doorheen te rammen waar je kind zwaar de dupe van wordt.
Je bent niet gek, dom of labiel, je hebt de pech dat je chemisch uit balans bent en je hersenen je nu voor de gek houden. Je voelt je fantastisch, je weet wat je wil en hebt alles onder controle, maar dat is niet echt de werkelijkheid, je hersenen werken nu niet zoals het zou moeten.
Neem je medicijnen, je bent moeder en als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je kind.
En met de laatste zin helemaal eens. TO, je hebt een kind. Je kunt je dit gekut niet permitteren.
woensdag 10 juli 2024 om 10:33
Je zult toch een ouderschapsplan moeten maken en dat moet via een advocaat naar de rechter. Dat is de wet.
I wanna live my life with the volume full!
woensdag 10 juli 2024 om 10:37
DingDong schreef: ↑10-07-2024 10:28Te lezen aan wat je slikt(e) aan medicijnen, is het mogelijk dat je last hebt van een manie? Je wil NU scheiden, 2 dagen wachten is eigenlijk al te veel en je wil in je huis blijven of ver verhuizen.
Je stabilisator werkt pas na een paar weken en hoe moeilijk het ook is en ook al gaat het nu tegen je gevoel in, slik het. Je bent niet de eerste zijn die in een manie grote brokken maakt.
Het moeilijkste in een manie is dat je zo gefocust bent op je doel (scheiding) dat je bezwaren wegwuift of zelfs boos wordt op de zogenaamde "dwarsliggers".
Artsen, crisisdienst, je man, medicijnen, je gelooft er allemaal niet zo in, ze begrijpen je niet terwijl jij exact weet wat je wil.
Je man is superlief en beweegt mee met je manie maar het zou me verbazen als hij akkoord gaat met co-ouderschap zolang je niet stabiel bent. Dat zegt niet dat je een slechte ouder bent maar alleen dat je ziekte nu met je op de loop is gegaan.
Dat is niet erg, gelukkig zijn er medicijnen die je weer stabiel kunnen krijgen, het zijn verschrikkelijke middelen en in het begin krijg je alleen maar meer last van depressies of manies. Waarom geef je jezelf, je kind en je man niet een eerlijke kans om de hele scheiding even een maand uit te stellen. Een maand om je medicijnen in te laten dalen (dat kost al heel veel energie), even weer de rust in je hoofd vinden om alles op een rijtje te zetten i.p.v. iets er doorheen te rammen waar je kind zwaar de dupe van wordt.
Je bent niet gek, dom of labiel, je hebt de pech dat je chemisch uit balans bent en je hersenen je nu voor de gek houden. Je voelt je fantastisch, je weet wat je wil en hebt alles onder controle, maar dat is niet echt de werkelijkheid, je hersenen werken nu niet zoals het zou moeten.
Neem je medicijnen, je bent moeder en als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je kind.
Super goede post! Lees dit TO!!
I wanna live my life with the volume full!
woensdag 10 juli 2024 om 10:41
Yep, herkenbaar. Van mezelf en mensen uit mijn omgeving. Het is niet voor niets dat man meegegaan is gisteravond. Ik vind het ook wel naar dat mensen haar hier op het forum zitten te "voeren". Het lijkt allemaal erg grappig, maar mocht dit waar zijn (wat ik wel denk, want ze schreef altijd heel normaal), dan is TO gewoon een ernstig ziek persoon die hulp nodig heeft. Mensen hebben geen idee hoe heftig dit kan zijn voor degene die dit overkomt, en voor de naasten. Niet iets om grappen over te maken.LaFleurNoire schreef: ↑10-07-2024 10:28Het is bijzonder gedrag, maar wel gedrag dat past in het beeld. Mijn oudere zus is bipolair en is precies zo als ze haar medicijnen niet slikt. En het rottige is dat niemand iets kan doen of zeggen om tot haar door te dringen want ze zit in haar eigen waarheid, die uiteraard, niet overeenkomt met die van ons.
Ingrijpen is ook verrekte lastig want zolang geen direct gevaar voor haar of haar omgeving kun je iemand niet zomaar (gedwongen) helpen.
Ik heb echt te doen met man en kind. Het voelt zó verschrikkelijk onveilig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
