Scheiden, wanneer beslissing nemen? adhd

PlayingTheAngel schreef: ↑

21-06-2022 09:36

Even op een rijtje zetten, hij is voor jullie relatie met veel vrouwen naar bed geweest. Hier wist jij van, maar niet hoeveel precies, of wie dat waren. Dat verwijt je hem nu. Als hij hierover gelogen heeft dan snap ik dat je hier boos over bent. Tegelijk kan hij niets meer aan zijn verleden veranderen. Erg veel mensen liegen over het aantal bedpartners, of verzwijgen hier iets over. In mijn geval ben ik lang niet eens eerlijk tegen mezelf geweest over het aantal mannen, omdat ik in mijn wilde periode soms aan een man toegaf terwijl ik eigenlijk niet écht met diegene naar bed wilde. Ik wilde hier liever niet aan herinnerd worden, want jong en dom. Dat is ook wat je brein doet, om te voorkomen dat je jezelf kut over dingen voelt, selectief dingen herinneren. ‘Ja, maar die telde eigenlijk niet’.. Toen ik de man ontmoette waarvan ik dacht dat hij hét was ben ik voor het eerst 100% eerlijk geweest over mijn verleden. Dat werd meteen afgestraft, hij kon er niet mee omgaan. De man met wie ik uiteindelijk trouwde kon er wel mee omgaan, was zo zelfverzekerd in zijn mannelijkheid en dat ik voor hem koos dat het nooit een probleem is geweest. Jij hebt je oordeel al klaar over de vrouwen met wie hij naar bed is geweest, is het dan zo raar dat hij er liever zelf ook niet meer aan herinnerd wil worden??

Het probleem ligt niet bij het aantal vrouwen maar bij het feit dat een heleboel van die vrouwen in de buurt wonen en hij hen dagelijks op straat nog ziet, praatje mee maakt, op social media nog volgt (volgde dan, want nu kon hij hen opeens wel verwijderen) , complimenten geeft etc. Ik wist niet, tot een paar dagen terug toen ik het uit hem moest trekken, dat hij met hen ooit naar bed was geweest. Ik kan voorbeelden opnoemen dat deze vrouwen zich duidelijk en uit het niets zich als bitches naar mij hebben gedragen, op een feestje of buiten op straat. Ik begreep niet waar dit gedrag vandaan kwam. Als ik er wat van zei, dan deed hij alsof het aan mij lag of dat ik het maar moest laten gaan. Hij wist precies tegenover wie en in wat voor situaties ik mij bevond, maar vond het niet nodig mij dit te vertellen. Misschien dat dit de eerste keer niet bewust is gegaan, maar de tweede, derde, vierde of vijfde keer had hij mij op zijn minst een headsup kunnen geven


Hij heeft gelogen over afspreken met iemand, 7 jaar geleden, toen jullie relatie nog pril was. Niet netjes. Hij is een flirt, geeft complimenten, maar je hebt geen aanwijzingen dat hij ooit is vreemdgegaan is, of dat nu doet. Ik snap best dat je nu twijfelt of hij nog meer dingen voor je verbergt, maar is wat er écht aan de hand is een reden om een huwelijk op te breken en weg te gaan bij de vader van je kind?
Ik denk dat het goed voor jullie is om bewust tijd voor elkaar te nemen en te werken aan jullie huwelijk. Zodat hij kan laten zien dat hij helemaal voor jou gaat en jullie dichter bij elkaar kunnen komen. Met een jong kind en al het slaapgebrek kun je elkaar makkelijk kwijtraken. Daar komt nog bij dat het druk is in je hoofd als je medicatie uitgewerkt raakt. Berichten zijn snel gewist, maar dat hij zijn telefoon rustig laat liggen als hij de kamer uitgaat en jij de code weet geeft misschien wel een beetje rust?
Mijn kind is geen baby meer, ze is ruim voor ons huwelijk geboren . Hij kost mij op dit moment meer energie dan zij. ik wil niet in zijn telefoon kijken, ik wil mijn man niet hoeven controleren.

Wat als je nu, vrij impulsief, besluit te gaan scheiden, is dat dan echt waar je gelukkiger van wordt? Is deze twijfel sterker dan je liefde voor hem? Wat betekent dit voor jullie kind? Als ik lees wat je schrijft dan snap ik dat je nieuwe bevestiging nodig hebt en dat je boos bent, maar lijkt een scheiding me wel een heel grote consequentie.

Ik heb de beslissing genomen dat het over is. Ik weet niet wie hij is, ik hield van hem omdat ik dacht dat het een eerlijke man was maar de man met wie ik een relatie had blijkt niet werkelijk te hebben bestaan. Ik zal hem nooit meer op zijn woord kunnen vertrouwen, ik wil niet in een relatie zitten waar ik me altijd moet afvragen of hij wel eerlijk is en ik weiger om meer aan mezelf te gaan twijfelen. En ik wil wie hij werkelijk is, ook niet leren kennen. Maar moet wel bevriend met hem moeten raken want kind.

Ook zoiets..Hij had voor de geboorte ons kind al erkend, hij heeft haar na de geboorte aangegeven bij de burgerlijke stand en kort daarna heeft hij ook ouderlijk gezag gekregen. We hebben vrij lang gelat (lat-relatie) waarbij we vaker wel dan niet samen waren. Je zou in principe kunnen zeggen dat we samenwoonden maar 2 woningen hadden. Er is geen enkel moment geweest waarop hij bang hoefde te zijn dat ik haar bij hem weg zou houden, er was geen enkele reden voor hem om mij voor te liegen en in deze relatie te blijven behalve zijn zieke rotte karakter.

M3LL0N4 schreef: ↑

21-06-2022 17:13

Oh, dit quote lekker... haha, nou ja.

Hij is dus niet vreemdgegaan, voor zover jij weet.

Wel had hij nog contact met zijn exen, waarvan jij niet wist dat ze exen zijn. Jij voelt je daar onzeker over. En dat is zijn schuld en dus reden voor scheiding?

Heb ik het goed?