Relaties
alle pijlers
scheiding of niet? zwanger, kind en in dubio..
zaterdag 23 juni 2007 om 22:15
Hoi meiden,
Ik zit normaal op het flairforum, onder een andere nickname, maar omdat ik ergens heel erg me zit wil ik hier anoniem even 'klagen'. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen, en ik een beetje opgebeurd kan worden, en dat ik door hier erover te praten de juiste keuze kan/zal maken. Het zit zo:
Ik heb al bijna 6 jaar een relatie met mijn (sinds bijna een jaar) man. Wij hebben samen een dochter van 4, en ik ben nu 18 weken zwanger van de tweede. Zo'n 3 weken geleden werd mij verteld dat hij vreemd zou zijn gegaan met een meisje die ik ook ken. Ik ben met degene die mij dit verteld heeft naar hem toegegaan om hem ermee te confronteren. Dit eindigde met dat diegene het na 20 minuten schelden en praten dat zij het ook niet meer zeker wist, en dat zij hem de voordeel van de twijfel gaf (zij had het via iemand anders gehoord). Ik heb het toen ook met hem uitgepraat, en heb uiteindelijk ook voor hem gekozen omdat er ook verder geen bewijzen waren, en ik hem dus ook niets echt kon maken. Ik heb gezegd dat ik hem gewoon zal vertrouwen, en dit voorval voor mij niets zal veranderen aan hoe ik hem altijd heb vertrouwd, en zal vertrouwen, en dat ik het voorval verder zou laten rusten.
Ik dacht dat onze relatie weer normaal zou verder gaan.. maar niets is minder waar.. Opeens ging hij elke dag met dat meisje om, en opeens bleef hij tot midden in de nacht weg, en begon hij elke dag te zuipen Niet dat hij elke dag dronken thuiskwam.. maar toch.. mij deed het pijn omdat ik genoeg heb meegemaakt als het gaat om alcoholisten en dat weet hij. Als ik hem 's nachts belde omdat ik wilde dat hij thuiskwam, en omdat ik erg bezorgd was, dan begon hij te schelden enzo.. en elke dag hadden we ruzie... Vorige week vrijdag is de ruzie zo hoog opgelopen dat hij zijn ringen had afgedaan, en was weggegaan. In mijn ogen was de relatie voorbij, omdat hij zijn ringen had afgedaan, en hij behoorlijk kwetsende dingen had gezegd.. helemaal voor niks! Ik had al zijn kleding in zakken gedaan, en naar advocaten zitten zoeken op internet.
De volgende dag kwam hij na zijn werk thuis, en hij wilde toch niet weg.. en hij zou proberen zich te verbeteren. Ik vertelde hem dat ik het niet gepast vond dat hij opeens zoveel met haar omging, en dat ik de oude hem waar ik 6 jaar geleden op ben gevallen miste. Dat weekend erop was ik erg saggo, en de hele week ben ik afstandelijk naar hem toe.. Ik zie dat hij probeert te verbeteren, maar de ene dag gaat het goed, en de volgende dag verpest hij het weer door laat thuis te komen. Ik weet het nou allemaal niet meer, en weet me gewoon geen raad. Ik heb me in ieder geval voorgenomen dat ik vrede heb met elke uitkomst van deze relatie. Ik hoop dat ik het kan redden, maar vind het niet erg om alleen verder te moeten met mijn kinderen. Gister vond hij het raar dat ik hem niet meer geknuffeld heb, en ik heb hem gezegd dat het in mijn ogen erg logisch is dat ik afstandelijk ben, en dat hij dondersgoed weet dat ik niks van hem moet hebben als hij gedronken heeft. Ook had hij mijn geschiedenis zitten bekijken van vorige week op internet, en vroeg hij of ik het echt meende met die advocaten. Ja, ik was pissed.. dus op dat moment meende ik dat ja.. En waar had hij toen met zijn kleding naartoe gemoeten? Ik vertelde hem dat me dat op dat moment niks kon schelen.. ik was immers pissed.. Hij werd stil.. had nog maar weinig te vertellen, behalve dat het hem pijn deed.. waarop ik vertelde dat het mij heel veel pijn had gedaan wat hij had gezegd.. hij had immers de ergste scheldwoorden die ik maar ken gebruikt.. en dat vergeet/vergeef ik niet snel!
Maar behalve dit verhaal.. mijn probleem is nu.. wat moet ik hier nu mee?? Mijn lijf is doodop.. en ik ben gevoelloos geworden. Als hij nu laat thuiskomt bel ik niet meer, ik bezoek hem niet/nauwelijks meer bij zijn werk (hij heeft een winkel), en ik weet niet of ik hem nog wel echt mis, of mis hem toch wel een beetje.. pppfffff!!!! Ik weet gewoon niet meer wat nou de verstandigste oplossing is want ik ben lamgeslagen door alles wat er de laatste weken is gebeurd. HELP!!
Ik zit normaal op het flairforum, onder een andere nickname, maar omdat ik ergens heel erg me zit wil ik hier anoniem even 'klagen'. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen, en ik een beetje opgebeurd kan worden, en dat ik door hier erover te praten de juiste keuze kan/zal maken. Het zit zo:
Ik heb al bijna 6 jaar een relatie met mijn (sinds bijna een jaar) man. Wij hebben samen een dochter van 4, en ik ben nu 18 weken zwanger van de tweede. Zo'n 3 weken geleden werd mij verteld dat hij vreemd zou zijn gegaan met een meisje die ik ook ken. Ik ben met degene die mij dit verteld heeft naar hem toegegaan om hem ermee te confronteren. Dit eindigde met dat diegene het na 20 minuten schelden en praten dat zij het ook niet meer zeker wist, en dat zij hem de voordeel van de twijfel gaf (zij had het via iemand anders gehoord). Ik heb het toen ook met hem uitgepraat, en heb uiteindelijk ook voor hem gekozen omdat er ook verder geen bewijzen waren, en ik hem dus ook niets echt kon maken. Ik heb gezegd dat ik hem gewoon zal vertrouwen, en dit voorval voor mij niets zal veranderen aan hoe ik hem altijd heb vertrouwd, en zal vertrouwen, en dat ik het voorval verder zou laten rusten.
Ik dacht dat onze relatie weer normaal zou verder gaan.. maar niets is minder waar.. Opeens ging hij elke dag met dat meisje om, en opeens bleef hij tot midden in de nacht weg, en begon hij elke dag te zuipen Niet dat hij elke dag dronken thuiskwam.. maar toch.. mij deed het pijn omdat ik genoeg heb meegemaakt als het gaat om alcoholisten en dat weet hij. Als ik hem 's nachts belde omdat ik wilde dat hij thuiskwam, en omdat ik erg bezorgd was, dan begon hij te schelden enzo.. en elke dag hadden we ruzie... Vorige week vrijdag is de ruzie zo hoog opgelopen dat hij zijn ringen had afgedaan, en was weggegaan. In mijn ogen was de relatie voorbij, omdat hij zijn ringen had afgedaan, en hij behoorlijk kwetsende dingen had gezegd.. helemaal voor niks! Ik had al zijn kleding in zakken gedaan, en naar advocaten zitten zoeken op internet.
De volgende dag kwam hij na zijn werk thuis, en hij wilde toch niet weg.. en hij zou proberen zich te verbeteren. Ik vertelde hem dat ik het niet gepast vond dat hij opeens zoveel met haar omging, en dat ik de oude hem waar ik 6 jaar geleden op ben gevallen miste. Dat weekend erop was ik erg saggo, en de hele week ben ik afstandelijk naar hem toe.. Ik zie dat hij probeert te verbeteren, maar de ene dag gaat het goed, en de volgende dag verpest hij het weer door laat thuis te komen. Ik weet het nou allemaal niet meer, en weet me gewoon geen raad. Ik heb me in ieder geval voorgenomen dat ik vrede heb met elke uitkomst van deze relatie. Ik hoop dat ik het kan redden, maar vind het niet erg om alleen verder te moeten met mijn kinderen. Gister vond hij het raar dat ik hem niet meer geknuffeld heb, en ik heb hem gezegd dat het in mijn ogen erg logisch is dat ik afstandelijk ben, en dat hij dondersgoed weet dat ik niks van hem moet hebben als hij gedronken heeft. Ook had hij mijn geschiedenis zitten bekijken van vorige week op internet, en vroeg hij of ik het echt meende met die advocaten. Ja, ik was pissed.. dus op dat moment meende ik dat ja.. En waar had hij toen met zijn kleding naartoe gemoeten? Ik vertelde hem dat me dat op dat moment niks kon schelen.. ik was immers pissed.. Hij werd stil.. had nog maar weinig te vertellen, behalve dat het hem pijn deed.. waarop ik vertelde dat het mij heel veel pijn had gedaan wat hij had gezegd.. hij had immers de ergste scheldwoorden die ik maar ken gebruikt.. en dat vergeet/vergeef ik niet snel!
Maar behalve dit verhaal.. mijn probleem is nu.. wat moet ik hier nu mee?? Mijn lijf is doodop.. en ik ben gevoelloos geworden. Als hij nu laat thuiskomt bel ik niet meer, ik bezoek hem niet/nauwelijks meer bij zijn werk (hij heeft een winkel), en ik weet niet of ik hem nog wel echt mis, of mis hem toch wel een beetje.. pppfffff!!!! Ik weet gewoon niet meer wat nou de verstandigste oplossing is want ik ben lamgeslagen door alles wat er de laatste weken is gebeurd. HELP!!
zaterdag 23 juni 2007 om 22:19
Heej heej Meisje,
Hier kan ik je niet meehelpen. Ik zou allang weg zijn geweest maar inmiddels weet ik dat je je grenzen gaat verleggen. De tip die ik kan geven is volg je hart en vecht puur omdat je wel binnekort zelfs 2 kids hebt en die verdienen dat je ervoor vecht.
Probeer misschien ook wat te praten maar dat heb je vast al geprobeerd
Suc6 hoop dat het lukt
Hier kan ik je niet meehelpen. Ik zou allang weg zijn geweest maar inmiddels weet ik dat je je grenzen gaat verleggen. De tip die ik kan geven is volg je hart en vecht puur omdat je wel binnekort zelfs 2 kids hebt en die verdienen dat je ervoor vecht.
Probeer misschien ook wat te praten maar dat heb je vast al geprobeerd
Suc6 hoop dat het lukt
zaterdag 23 juni 2007 om 22:43
Iki denk dat het in jou situatie, omdat je zwanger bent, heel moeilijk is om de dingen nu zuiver te zien. Zwangerschap is je oog op de toekomst hebben, er komt een kindje aan!
In jou situatie zou ik een time out nemen. Laat hem maar een maand even ergens anders vertoeven, zodat jij even tot jezelf kan komen en kan beslissen wat je wilt. Daarnaast is het een goede manier om hem even tot orde te laten komen om zich af te vragen wat hij nu eigenlijk wil. Of hij wil samen met jou verder en jullie gaan er samen voor, of jij gaat met jezelf verder samen met je kinderen. Aan hem de keus. Iets er tussen in bestaat niet. Maar dat is wel wat hij nu doet.....
In jou situatie zou ik een time out nemen. Laat hem maar een maand even ergens anders vertoeven, zodat jij even tot jezelf kan komen en kan beslissen wat je wilt. Daarnaast is het een goede manier om hem even tot orde te laten komen om zich af te vragen wat hij nu eigenlijk wil. Of hij wil samen met jou verder en jullie gaan er samen voor, of jij gaat met jezelf verder samen met je kinderen. Aan hem de keus. Iets er tussen in bestaat niet. Maar dat is wel wat hij nu doet.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 23 juni 2007 om 23:04
zaterdag 23 juni 2007 om 23:17
Bedankt Poezewoes, heb er lang over lopen piekeren maar als mijn gevoel niet goed meer is weet ik dat ik die beslissing moet nemen. Helaas spreek ik uit ervaring want ik ben met mijn stomme kop nu voor de derde keer getrouwd, in de hoop dat het nu wel ging lukken. Het was ook niet makkelijk om het te zeggen maar ik kies nu voor mezelf.
zaterdag 23 juni 2007 om 23:58
Oh jee lastig om te reageren.. want ik kan de reacties niet teruglezen.. en mijn hoofd werkt nou toch al net als een zeef!! Dank jullie wel voor jullie reacties in ieder geval..
Praten heb ik al gedaan.. het probleem hierbij wil dat ik hem onderhand alleen midden in de nacht kan spreken.. of met de kleine erbij.. wat ik niet wil. Dus praten is lastig, maar wel nodig.. en probeer ik dus wel. Ik wil niet zomaar weggaan.. want ondanks alles.. ik hou wel van hem, en we hebben al heel erg veel meegemaakt samen, en tot die aantal weken geleden toe nooit veel ruzie gehad. En vooral omdat we binnenkort 2 kinderen hebben die allebei uit liefde zijn verwekt.. is het ook moeilijk om zomaar een punt achter deze relatie te zetten. Dit alles komt ook nog bij dat we nou nog geen jaar getrouwd zijn.. en we ook dit uit liefde hebben gedaan.
Ik weet het gewoon ff niet meer.. maar wil wel de juiste beslissing nemen, want zo gaat het ook niet meer.
Oh ja.. nog even dit: als ik een paar dagen niet reageer, dan is het niet vanwege dat ik niet wil reageren, maar omdat ik dan niet rustig alleen zit om hier te kunnen reageren!!*;
Enneh.. dank jullie wel dat jullie hier reageren, dat is voor mij een hele steun!
Praten heb ik al gedaan.. het probleem hierbij wil dat ik hem onderhand alleen midden in de nacht kan spreken.. of met de kleine erbij.. wat ik niet wil. Dus praten is lastig, maar wel nodig.. en probeer ik dus wel. Ik wil niet zomaar weggaan.. want ondanks alles.. ik hou wel van hem, en we hebben al heel erg veel meegemaakt samen, en tot die aantal weken geleden toe nooit veel ruzie gehad. En vooral omdat we binnenkort 2 kinderen hebben die allebei uit liefde zijn verwekt.. is het ook moeilijk om zomaar een punt achter deze relatie te zetten. Dit alles komt ook nog bij dat we nou nog geen jaar getrouwd zijn.. en we ook dit uit liefde hebben gedaan.
Ik weet het gewoon ff niet meer.. maar wil wel de juiste beslissing nemen, want zo gaat het ook niet meer.
Oh ja.. nog even dit: als ik een paar dagen niet reageer, dan is het niet vanwege dat ik niet wil reageren, maar omdat ik dan niet rustig alleen zit om hier te kunnen reageren!!*;
Enneh.. dank jullie wel dat jullie hier reageren, dat is voor mij een hele steun!
maandag 25 juni 2007 om 12:29
Tot die paar weken geleden weet ik dat hij altijd veel van mij gehouden heeft.. Vanaf het moment dat er dingen gezegd zijn.. is hij helemaal veranderd.. Ik heb het gevoel dat hij dingen aan het uitdagen is.. die nacht dat hij is weggegaan.. had hij ook echt uitgelokt.. En sinds die nacht zie ik aan de ene kant dat hij zijn best doet.. maar aan de andere kant gedraagd hij zich heel vreemd. Hij vind het zelfs raar dat ik nu afstandelijker ben (ja gek he?:o), en het valt me op dat hij opeens zijn telefoon nog geen seconde uit het oog verliest, terwijl die normaal altijd overal rond lag te slingeren. In mijn gevoel klopt er gewoon iets niet.... nou nog uitvinden wat.. en ik ben bang dat ik weet wat.:( Het grootste probleem is ook nog.. de verhalen over dat vreemd gaan betreft ook nog een meisje van 16.. dus wel erg jong!!! Daarom denk ik.. of ie er wel of niet wat mee heeft gedaan.. wat moet hij omgaan met een meisje van die leeftijd? Hij is immers al 27. Je had het trouwens ook over een time-out, maar dat werkt bij mij niet.. het is of wel of geen relatie, maar geen time-out. Nou ja.. als ik meer kan vertellen zal ik het doen.. ehm.. mits ik in de gelegenheid ben om hier te kunnen typen.
liefss
maandag 25 juni 2007 om 19:15
heel zwart wit gezien zou ik zeggen: duidelijke zaak.bijna elke dag laat thuis (waarom pik je dit trouwens>?? spreek avond om te praten af!)dat meisje regelmatig zienzn telefoon niet meer alleen durven latentzegt mij genoeg. en als ie dit allemaal faked om je uit te lokken , was ik er gauw klaar mee.zo kun je toch niet doorleven? al die stress, verdriet, woede.. wat dan ook.denk lekker aan jezelf! er zit een kindje in je buik. veel sterkte en succes.
maandag 25 juni 2007 om 19:42
<div class="forumquote">quote: Smeisje_smeisje schreef <script language='javascript' type='text/javascript'>document.write(friendlyDateTimeFromStr('23-06-2007 22:15:03'));</script>
<hr class="forumhr" />
Zo'n 3 weken geleden werd mij verteld dat hij vreemd zou zijn gegaan met een meisje die ik ook ken. Ik ben met degene die mij dit verteld heeft naar hem toegegaan om hem ermee te confronteren. Dit eindigde met dat diegene het na 20 minuten schelden en praten dat zij het ook niet meer zeker wist, en dat zij hem de voordeel van de twijfel gaf (zij had het via iemand anders gehoord). <br /><font color="#ff00ff">Ok,. dus je vriend had ineens een woedende echtgenote en een woedende andere dame voor zijn neus staan die hem van iets beschuldigde waarvan niet eens zeker was of het waar was. Eerlijk gezegd begrijp ik dat dat een enorme aanslag op je relatie is. Wat als een kennis van jouw vriend samen met je vriend ineens voor jouw neus zou staan om je te <br />"confronteren"omdat er een roddel ging dat je zwanger bent van de melkboer. Hoe zou je je dan voelen?<br /><br /> En je zegt wel dat je m nu weer helemaal vertrouwd, maar is dat ook zo? Op dat moment nam je die roddel voor waar aan en besloot je in het bijzijn van die roddelaarster je vriend te confronteren. Hij zal zich enorm in een hoek gezet voelen en zo'n motie van wantrouwen poest je niet in een keer weg. Denk dus dat je vriend nu zich zo gedraagt omdat ie ernstig twijfelt aan jouw vertrouwen in hem. Dit is voor julie allebei geen basis. Of ie nu echt is vreemdgegaan of niet, jullie relatie gaat op dit moment ten onder aan miscommunicatie en wantrouwen. </font>k heb het toen ook met hem uitgepraat, en heb uiteindelijk ook voor hem gekozen omdat er ook verder geen bewijzen waren, en ik hem dus ook niets echt kon maken. <br /><font color="#ff00ff">Geen bewijs ala, maar geloof je ook echt dat het niet waar is, of krijgt ie van jou ook alleen maar "het voordeel van de twijfel"en kun je je voorstellen dat dat niet genoeg is als ie echt onschuldig is?</font><br />Ik heb gezegd dat ik hem gewoon zal vertrouwen, en dit voorval voor mij niets zal veranderen aan hoe ik hem altijd heb vertrouwd, en zal vertrouwen, en dat ik het voorval verder zou laten rusten. <br /><br />Ik dacht dat onze relatie weer normaal zou verder gaan.. maar niets is minder waar..<br /><font color="#ff00ff">Nee, vind ik ook nogfl naief van je. Jij laat en bom ontploffen en je gelooft dat je kunt doen alsof dat nooit gebeurd is? <br /></font>Opeens ging hij elke dag met dat meisje om, en opeens bleef hij tot midden in de nacht weg, en begon hij elke dag te zuipen Niet dat hij elke dag dronken thuiskwam.. maar toch.. mij deed het pijn omdat ik genoeg heb meegemaakt als het gaat om alcoholisten en dat weet hij. Als ik hem 's nachts belde omdat ik wilde dat hij thuiskwam, en omdat ik erg bezorgd was, dan begon hij te schelden enzo.. en elke dag hadden we ruzie... Vorige week vrijdag is de ruzie zo hoog opgelopen dat hij zijn ringen had afgedaan, en was weggegaan. In mijn ogen was de relatie voorbij, omdat hij zijn ringen had afgedaan, en hij behoorlijk kwetsende dingen had gezegd.. helemaal voor niks! Ik had al zijn kleding in zakken gedaan, en naar advocaten zitten zoeken op internet. <br /><br />De volgende dag kwam hij na zijn werk thuis, en hij wilde toch niet weg.. en hij zou proberen zich te verbeteren. Ik vertelde hem dat ik het niet gepast vond dat hij opeens zoveel met haar omging, en dat ik de oude hem waar ik 6 jaar geleden op ben gevallen miste. Dat weekend erop was ik erg saggo, en de hele week ben ik afstandelijk naar hem toe.. Ik zie dat hij probeert te verbeteren, maar de ene dag gaat het goed, en de volgende dag verpest hij het weer door laat thuis te komen. Ik weet het nou allemaal niet meer, en weet me gewoon geen raad. Ik heb me in ieder geval voorgenomen dat ik vrede heb met elke uitkomst van deze relatie. Ik hoop dat ik het kan redden, maar vind het niet erg om alleen verder te moeten met mijn kinderen. Gister vond hij het raar dat ik hem niet meer geknuffeld heb, en ik heb hem gezegd dat het in mijn ogen erg logisch is dat ik afstandelijk ben, en dat hij dondersgoed weet dat ik niks van hem moet hebben als hij gedronken heeft. Ook had hij mijn geschiedenis zitten bekijken van vorige week op internet, en vroeg hij of ik het echt meende met die advocaten. Ja, ik was pissed.. dus op dat moment meende ik dat ja.. En waar had hij toen met zijn kleding naartoe gemoeten? Ik vertelde hem dat me dat op dat moment niks kon schelen.. ik was immers pissed.. Hij werd stil.. had nog maar weinig te vertellen, behalve dat het hem pijn deed.. waarop ik vertelde dat het mij heel veel pijn had gedaan wat hij had gezegd.. hij had immers de ergste scheldwoorden die ik maar ken gebruikt.. en dat vergeet/vergeef ik niet snel!<br /><br />Maar behalve dit verhaal.. mijn probleem is nu.. wat moet ik hier nu mee?? Mijn lijf is doodop.. en ik ben gevoelloos geworden. Als hij nu laat thuiskomt bel ik niet meer, ik bezoek hem niet/nauwelijks meer bij zijn werk (hij heeft een winkel), en ik weet niet of ik hem nog wel echt mis, of mis hem toch wel een beetje.. pppfffff!!!! Ik weet gewoon niet meer wat nou de verstandigste oplossing is want ik ben lamgeslagen door alles wat er de laatste weken is gebeurd. HELP!! </div>
<br />gesprekje met een relatietherapeut? Jullie zitten enorm vast in deze situatie. Lijkt me verstandig als je met een neutrale buitenstaander in gesprek gaat. jullie zijn nu alleen maar bezig om elkaar pijn te doen en van alles richting elkaar te bewijzen. Niet handig en zo escaleert het alleen maar.<br />
<hr class="forumhr" />
Zo'n 3 weken geleden werd mij verteld dat hij vreemd zou zijn gegaan met een meisje die ik ook ken. Ik ben met degene die mij dit verteld heeft naar hem toegegaan om hem ermee te confronteren. Dit eindigde met dat diegene het na 20 minuten schelden en praten dat zij het ook niet meer zeker wist, en dat zij hem de voordeel van de twijfel gaf (zij had het via iemand anders gehoord). <br /><font color="#ff00ff">Ok,. dus je vriend had ineens een woedende echtgenote en een woedende andere dame voor zijn neus staan die hem van iets beschuldigde waarvan niet eens zeker was of het waar was. Eerlijk gezegd begrijp ik dat dat een enorme aanslag op je relatie is. Wat als een kennis van jouw vriend samen met je vriend ineens voor jouw neus zou staan om je te <br />"confronteren"omdat er een roddel ging dat je zwanger bent van de melkboer. Hoe zou je je dan voelen?<br /><br /> En je zegt wel dat je m nu weer helemaal vertrouwd, maar is dat ook zo? Op dat moment nam je die roddel voor waar aan en besloot je in het bijzijn van die roddelaarster je vriend te confronteren. Hij zal zich enorm in een hoek gezet voelen en zo'n motie van wantrouwen poest je niet in een keer weg. Denk dus dat je vriend nu zich zo gedraagt omdat ie ernstig twijfelt aan jouw vertrouwen in hem. Dit is voor julie allebei geen basis. Of ie nu echt is vreemdgegaan of niet, jullie relatie gaat op dit moment ten onder aan miscommunicatie en wantrouwen. </font>k heb het toen ook met hem uitgepraat, en heb uiteindelijk ook voor hem gekozen omdat er ook verder geen bewijzen waren, en ik hem dus ook niets echt kon maken. <br /><font color="#ff00ff">Geen bewijs ala, maar geloof je ook echt dat het niet waar is, of krijgt ie van jou ook alleen maar "het voordeel van de twijfel"en kun je je voorstellen dat dat niet genoeg is als ie echt onschuldig is?</font><br />Ik heb gezegd dat ik hem gewoon zal vertrouwen, en dit voorval voor mij niets zal veranderen aan hoe ik hem altijd heb vertrouwd, en zal vertrouwen, en dat ik het voorval verder zou laten rusten. <br /><br />Ik dacht dat onze relatie weer normaal zou verder gaan.. maar niets is minder waar..<br /><font color="#ff00ff">Nee, vind ik ook nogfl naief van je. Jij laat en bom ontploffen en je gelooft dat je kunt doen alsof dat nooit gebeurd is? <br /></font>Opeens ging hij elke dag met dat meisje om, en opeens bleef hij tot midden in de nacht weg, en begon hij elke dag te zuipen Niet dat hij elke dag dronken thuiskwam.. maar toch.. mij deed het pijn omdat ik genoeg heb meegemaakt als het gaat om alcoholisten en dat weet hij. Als ik hem 's nachts belde omdat ik wilde dat hij thuiskwam, en omdat ik erg bezorgd was, dan begon hij te schelden enzo.. en elke dag hadden we ruzie... Vorige week vrijdag is de ruzie zo hoog opgelopen dat hij zijn ringen had afgedaan, en was weggegaan. In mijn ogen was de relatie voorbij, omdat hij zijn ringen had afgedaan, en hij behoorlijk kwetsende dingen had gezegd.. helemaal voor niks! Ik had al zijn kleding in zakken gedaan, en naar advocaten zitten zoeken op internet. <br /><br />De volgende dag kwam hij na zijn werk thuis, en hij wilde toch niet weg.. en hij zou proberen zich te verbeteren. Ik vertelde hem dat ik het niet gepast vond dat hij opeens zoveel met haar omging, en dat ik de oude hem waar ik 6 jaar geleden op ben gevallen miste. Dat weekend erop was ik erg saggo, en de hele week ben ik afstandelijk naar hem toe.. Ik zie dat hij probeert te verbeteren, maar de ene dag gaat het goed, en de volgende dag verpest hij het weer door laat thuis te komen. Ik weet het nou allemaal niet meer, en weet me gewoon geen raad. Ik heb me in ieder geval voorgenomen dat ik vrede heb met elke uitkomst van deze relatie. Ik hoop dat ik het kan redden, maar vind het niet erg om alleen verder te moeten met mijn kinderen. Gister vond hij het raar dat ik hem niet meer geknuffeld heb, en ik heb hem gezegd dat het in mijn ogen erg logisch is dat ik afstandelijk ben, en dat hij dondersgoed weet dat ik niks van hem moet hebben als hij gedronken heeft. Ook had hij mijn geschiedenis zitten bekijken van vorige week op internet, en vroeg hij of ik het echt meende met die advocaten. Ja, ik was pissed.. dus op dat moment meende ik dat ja.. En waar had hij toen met zijn kleding naartoe gemoeten? Ik vertelde hem dat me dat op dat moment niks kon schelen.. ik was immers pissed.. Hij werd stil.. had nog maar weinig te vertellen, behalve dat het hem pijn deed.. waarop ik vertelde dat het mij heel veel pijn had gedaan wat hij had gezegd.. hij had immers de ergste scheldwoorden die ik maar ken gebruikt.. en dat vergeet/vergeef ik niet snel!<br /><br />Maar behalve dit verhaal.. mijn probleem is nu.. wat moet ik hier nu mee?? Mijn lijf is doodop.. en ik ben gevoelloos geworden. Als hij nu laat thuiskomt bel ik niet meer, ik bezoek hem niet/nauwelijks meer bij zijn werk (hij heeft een winkel), en ik weet niet of ik hem nog wel echt mis, of mis hem toch wel een beetje.. pppfffff!!!! Ik weet gewoon niet meer wat nou de verstandigste oplossing is want ik ben lamgeslagen door alles wat er de laatste weken is gebeurd. HELP!! </div>
<br />gesprekje met een relatietherapeut? Jullie zitten enorm vast in deze situatie. Lijkt me verstandig als je met een neutrale buitenstaander in gesprek gaat. jullie zijn nu alleen maar bezig om elkaar pijn te doen en van alles richting elkaar te bewijzen. Niet handig en zo escaleert het alleen maar.<br />
maandag 25 juni 2007 om 22:37
Zit jij soms in mijn verhaal...???
Ik ben eind vorig jaar bevallen. De laatste maanden van de zwangerschap dacht ik ook dat mijn vriend vreemd ging. Zelfde gedrag... laat thuis komen, telefoon overal mee naar toe nemen (wc, badkamer etc), bezoek aan vatge vrienden. Alles werd ontkend. Ik heb niet naar mijn gevoel geluisterd!! Ik heb mezelf gek gemaakt omdat ik vond dat ik bewijs moest verkrijgen om aan te tonen dat mijn gevoel goed zat. Dat bewijs vond ik een dag voor de bevalling... Ik heb m toen ook t huis uit gezet. Hij is de dag erna wel bij de bevalling geweest. Hij zou het contact met haar verbreken en wilde vechten voor zijn gezin.
In praktijk was dat, dat hij haar nog steeds zag, nog steeds belde, en elke dag ongeveer 30x smste...
Nu zijn we 8 maanden verder. Sinds een paar maanden hebben een soort van co-ouderschap en van daaruit probeerden we de relatie weer op te bouwen.
Ik heb hulp gezocht omdat ik mezelf helemaal kwijt was geraakt. Een vriend hebben die vreemd gaat tijdens de zwangerschap is niet te handelen. Ik kon niet eens meer zelfstandig nadenken. Ik twijfelde aan mezelf en aan mn gevoel, door alle leugens en ontkenningen.
Ik heb er net vanavond een punt achter gezet. Hij heeft niet voldoende energie in de relatie gestoken en niet genoeg zelfreflectie gedaan. Het zal moeilijk worden, maar de therapie heeft mij weer sterk gemaakt.
Strekking van dit verhaal: VERTROUW OP JE GEVOEL, BLIJF BIJ JEZELF!!
Heel veel sterkte!!
Ik ben eind vorig jaar bevallen. De laatste maanden van de zwangerschap dacht ik ook dat mijn vriend vreemd ging. Zelfde gedrag... laat thuis komen, telefoon overal mee naar toe nemen (wc, badkamer etc), bezoek aan vatge vrienden. Alles werd ontkend. Ik heb niet naar mijn gevoel geluisterd!! Ik heb mezelf gek gemaakt omdat ik vond dat ik bewijs moest verkrijgen om aan te tonen dat mijn gevoel goed zat. Dat bewijs vond ik een dag voor de bevalling... Ik heb m toen ook t huis uit gezet. Hij is de dag erna wel bij de bevalling geweest. Hij zou het contact met haar verbreken en wilde vechten voor zijn gezin.
In praktijk was dat, dat hij haar nog steeds zag, nog steeds belde, en elke dag ongeveer 30x smste...
Nu zijn we 8 maanden verder. Sinds een paar maanden hebben een soort van co-ouderschap en van daaruit probeerden we de relatie weer op te bouwen.
Ik heb hulp gezocht omdat ik mezelf helemaal kwijt was geraakt. Een vriend hebben die vreemd gaat tijdens de zwangerschap is niet te handelen. Ik kon niet eens meer zelfstandig nadenken. Ik twijfelde aan mezelf en aan mn gevoel, door alle leugens en ontkenningen.
Ik heb er net vanavond een punt achter gezet. Hij heeft niet voldoende energie in de relatie gestoken en niet genoeg zelfreflectie gedaan. Het zal moeilijk worden, maar de therapie heeft mij weer sterk gemaakt.
Strekking van dit verhaal: VERTROUW OP JE GEVOEL, BLIJF BIJ JEZELF!!
Heel veel sterkte!!
zondag 1 juli 2007 om 18:53
nou.. de kogel is door de kerk.. ik heb zijn telefoon gezien.. en helaas.. mijn gevoel klopte.. ik las een sms naar haar toe, waarin hij vroeg of ze naar hem kwam, en dan afgesloten met xxx. dit was voor mij de druppel. ik ben naar een advocaat ed geweest, en heb de scheiding aangevraagd. daarna heb ik hem met die sms geconfronteerd.. hij zei dat anderen ook die telefoon gebruiken.. yeah right!! ik deed mn ringen af, en vertelde dat ik genoeg bewijs had.. hij zo.. nee, kijk maar er staat verder niets in.. dus ik zei dat ik het al had gezien, maar dat ik voor hm nog wel een keer zou kijken. natuurlijk was hij niet alleen zo dom om dit smsje niet te verwijderen.. er stond meer in, die alleen door hem gestuurd kon zijn. enmet xxx en ik mis je.. de sukkel.. hij was extra betrapt!! nou.. ik krijg zojuist visite.. dus ik zal snel weer verder typen..
