Relaties
alle pijlers
Schoonmoeders!!! :@
maandag 2 juli 2007 om 20:34
Hallo daar,
Ik laat even een berichtje achter omdat ik gewoon niet weet hoe ik hier mee om moet gaan.
De schoonmoeder.
Ik heb nu al een tijd een relatie met mijn vriend, het klikt ontzettend goed tussen ons en we hebben ook plannen om binnenkort samen te gaan wonen.
Op het begin, toen ik mijn schoonouders leerde kennen, vond ik ze ontzettend aardig, ontzettend warm etc etc. Maar nu vind ik het hoogstens irritant hoe ze zijn. En hierbij leg ik vooral de nadruk op mijn schoonmoeder.
Ze is een persoon die altijd haar zin wilt hebben en iemand die ontzettend snel op haar tenen is getrapt. En wanneer ze haar zin niet krijgt is het altijd: "oooh jullie zijn altijd tegen mij!!!"
Ze is zo ontzettend lief voor mijn vriend dat het voor mij zo verschrikkelijk vervelend is. Ze doet dingen voor hem, die moeders voor hun kinderen doen wanneer ze 6 zijn bij wijze van spreken, mijn vriend is nu 24!
Ze maakt fruit voor hem klaar, ze maakt zn ontbijt, ze smst hem plat als we samen zijn, en dan voornamelijk onzinnige smsjes zoals: wat een goede prei heb je gehaald uit de supermarkt. Ze zeurt om een kus van mijn vriend wanneer wij in bed liggen en zij een middagje weggaat.
Ze zeurt over het feit dat hij nu weinig thuis eet maar bij mij. Ze zeurt over een keer dat ze anders alleen moest eten, terwijl zijn vader ook thuis at en alleen wat later thuiskwam.. dat half uurtje kun je toch wel wachten? Nadat mijn vriend toen had besloten om thuis te eten, ik was ontzettend boos, zei ze tegen mij: of is dit nu een breuk tussen jullie? En ja "hij is nog wel steeds haar jongetje hoor!" Arghhh gek word ik ervan!
Ook over het feit dat we samen willen wonen, vooral niet te ver hoor! En hoevaak moet ik dat horen? Zowat elke keer als ik bij hun ben. Ja, Haarlem? Dat is veeeel te ver. Nou ik hoef niet bij hun om de hoek te wonen, zeker niet. Ze kunnen het blijven zeggen maar door het zovaak te herhalen drijven ze mij alleen maar weg.
Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan, ik haat haar bijna ik kan het niet uitstaan wanneer ik haar stem hoor.
En mijn vriend? Die holt vrolijk achter zn moeder aan. Alles waarop zij een vraag stelt geeft hij het antwoord ja op.
Ik durf het er niet met hem over te hebben omdat ik weet hoeveel hij van zijn ouders houdt en hoeveel het hem zal kwetsen. Maar ik weet gewoon dat het er een keertje uit zal komen, en dat het misschien dan wel tot een grote ruzie komt.
Heeft iemand tips hierover? Of soortgelijke verhalen? Ik zou graag willen horen hoe anderen hiermee omgaan.
Bedankt
Ik laat even een berichtje achter omdat ik gewoon niet weet hoe ik hier mee om moet gaan.
De schoonmoeder.
Ik heb nu al een tijd een relatie met mijn vriend, het klikt ontzettend goed tussen ons en we hebben ook plannen om binnenkort samen te gaan wonen.
Op het begin, toen ik mijn schoonouders leerde kennen, vond ik ze ontzettend aardig, ontzettend warm etc etc. Maar nu vind ik het hoogstens irritant hoe ze zijn. En hierbij leg ik vooral de nadruk op mijn schoonmoeder.
Ze is een persoon die altijd haar zin wilt hebben en iemand die ontzettend snel op haar tenen is getrapt. En wanneer ze haar zin niet krijgt is het altijd: "oooh jullie zijn altijd tegen mij!!!"
Ze is zo ontzettend lief voor mijn vriend dat het voor mij zo verschrikkelijk vervelend is. Ze doet dingen voor hem, die moeders voor hun kinderen doen wanneer ze 6 zijn bij wijze van spreken, mijn vriend is nu 24!
Ze maakt fruit voor hem klaar, ze maakt zn ontbijt, ze smst hem plat als we samen zijn, en dan voornamelijk onzinnige smsjes zoals: wat een goede prei heb je gehaald uit de supermarkt. Ze zeurt om een kus van mijn vriend wanneer wij in bed liggen en zij een middagje weggaat.
Ze zeurt over het feit dat hij nu weinig thuis eet maar bij mij. Ze zeurt over een keer dat ze anders alleen moest eten, terwijl zijn vader ook thuis at en alleen wat later thuiskwam.. dat half uurtje kun je toch wel wachten? Nadat mijn vriend toen had besloten om thuis te eten, ik was ontzettend boos, zei ze tegen mij: of is dit nu een breuk tussen jullie? En ja "hij is nog wel steeds haar jongetje hoor!" Arghhh gek word ik ervan!
Ook over het feit dat we samen willen wonen, vooral niet te ver hoor! En hoevaak moet ik dat horen? Zowat elke keer als ik bij hun ben. Ja, Haarlem? Dat is veeeel te ver. Nou ik hoef niet bij hun om de hoek te wonen, zeker niet. Ze kunnen het blijven zeggen maar door het zovaak te herhalen drijven ze mij alleen maar weg.
Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan, ik haat haar bijna ik kan het niet uitstaan wanneer ik haar stem hoor.
En mijn vriend? Die holt vrolijk achter zn moeder aan. Alles waarop zij een vraag stelt geeft hij het antwoord ja op.
Ik durf het er niet met hem over te hebben omdat ik weet hoeveel hij van zijn ouders houdt en hoeveel het hem zal kwetsen. Maar ik weet gewoon dat het er een keertje uit zal komen, en dat het misschien dan wel tot een grote ruzie komt.
Heeft iemand tips hierover? Of soortgelijke verhalen? Ik zou graag willen horen hoe anderen hiermee omgaan.
Bedankt
maandag 2 juli 2007 om 20:42
Jeetje, nee gelukkig hier geen ervaring, maar het lijkt me wel verschrikkelijk. Ik geloof niet dat ik hier tegen zou kunnen en zou denk ik hem voor het blok zetten. Ik geloof ook eigenlijk niet dat ik een vent die zo met zijn moeder zou omgaan (en vice versa) leuk zou kunnen vinden. Maar goed, daar heb jij nu natuurlijk weinig aan. Ben benieuwd wat voor adviezen er komen.
maandag 2 juli 2007 om 21:25
Dat klinkt inderdaad niet als de meest gezellige schoonmoeder!
Heb je het ooit met je vriend besproken? Of helemaal nog nooit?
Je bent bang om hem te kwetsen maar.... je kan het beter nu bespreken dan wachten totdat je samenwoont. Dan gaat het van kwaad tot erger. Voor je het weet sluipt ze je huis binnen bij elk wissewasje met een reservesleutel, of krijg je elke dag ongevraagd advies over het huishouden.
Jullie moeten samen wonen in dat huis, dan moet je toch op 1 lijn zien te komen wat betreft schoonouders.
Ik zou proberen om het te bespreken met je vriend, zonder meteen verwijtend over te komen. Eerlijk zeggen, dat jij vind dat hij wel erg meegaand is.
Vraag hem: hoe ziet hij het samenwonen voor zich? Wat als zijn moeder een woonplaats afkeurt, of de inrichting, zou hij dan zijn mening aanpassen aan die van haar?
Heb je het ooit met je vriend besproken? Of helemaal nog nooit?
Je bent bang om hem te kwetsen maar.... je kan het beter nu bespreken dan wachten totdat je samenwoont. Dan gaat het van kwaad tot erger. Voor je het weet sluipt ze je huis binnen bij elk wissewasje met een reservesleutel, of krijg je elke dag ongevraagd advies over het huishouden.
Jullie moeten samen wonen in dat huis, dan moet je toch op 1 lijn zien te komen wat betreft schoonouders.
Ik zou proberen om het te bespreken met je vriend, zonder meteen verwijtend over te komen. Eerlijk zeggen, dat jij vind dat hij wel erg meegaand is.
Vraag hem: hoe ziet hij het samenwonen voor zich? Wat als zijn moeder een woonplaats afkeurt, of de inrichting, zou hij dan zijn mening aanpassen aan die van haar?
maandag 2 juli 2007 om 21:26
WIL je wel een man die nog steeds zo aan zijn mama hangt ? Woont hij nog "thuis" of al wel op zichzelf ?
Schoonloeders krijg je cadeau, ik kan alleen maar hopen dat wij later een hele leuke schoondochter gaan krijgen.
Onze zoon is nu vier, maar een aantal meiden uit zijn klas strikt nog nét niet zijn veters. Wel tillen ze zijn tas / jas en willen ze met hem trouwen.
LIEF !!! O+
Schoonloeders krijg je cadeau, ik kan alleen maar hopen dat wij later een hele leuke schoondochter gaan krijgen.
Onze zoon is nu vier, maar een aantal meiden uit zijn klas strikt nog nét niet zijn veters. Wel tillen ze zijn tas / jas en willen ze met hem trouwen.
LIEF !!! O+
maandag 2 juli 2007 om 22:13
Dit zou een enorme afknapper zijn voor mij zo'n moederskindje. Heb wel heel even een keer wat gehad met zo iemand maar dat heeft dus niet lang standgehouden. Je schoonmoeder verandert niet in ieder geval dat weet ik wel, en je vriend moet zelf loskomen van haar (waar ie al erg laat mee is maar ja sommige mannen vinden het ook wel lekker zo in de watte gelegd worden steeds dus die willen niet eens loskomen).
Wat jij zegt zal ie als een aanval op zijn moeder zien of hij moet al met het loskomen bezig zijn, dat weet jij beter dan ik. Tot die tijd hmmm, zou ik niet gaan samenwonen in ieder geval want dit wordt alleen maar erger, of expres verder weg maar ja dat belt ze steeds en gaat zielig doen. Gevaar is ook nog eens dat hij van jou de dingen gaat verwachten die zij nu doet, zoals zijn brood smeren :? Dat ie zich niet doodschaamt zeg! Moest je niet vreselijk lachen toen je dat voor het eerst zag/van hoorde?
Dus daar zou ik al helemaal niet in trappen. En verder is het wel belangrijk om het los te laten, die ergenis over haar is het niet waard maar hou wel je eigen grenzen in de gaten, en wel te proberen te praten met je vriend maar dan wel opbouwend zeg maar, niet gaan mopperen enzo, er zelf gewoon minder vaak heen te gaan... Ik denk wel dat het een aardig lang proces kan worden...
Wat jij zegt zal ie als een aanval op zijn moeder zien of hij moet al met het loskomen bezig zijn, dat weet jij beter dan ik. Tot die tijd hmmm, zou ik niet gaan samenwonen in ieder geval want dit wordt alleen maar erger, of expres verder weg maar ja dat belt ze steeds en gaat zielig doen. Gevaar is ook nog eens dat hij van jou de dingen gaat verwachten die zij nu doet, zoals zijn brood smeren :? Dat ie zich niet doodschaamt zeg! Moest je niet vreselijk lachen toen je dat voor het eerst zag/van hoorde?
Dus daar zou ik al helemaal niet in trappen. En verder is het wel belangrijk om het los te laten, die ergenis over haar is het niet waard maar hou wel je eigen grenzen in de gaten, en wel te proberen te praten met je vriend maar dan wel opbouwend zeg maar, niet gaan mopperen enzo, er zelf gewoon minder vaak heen te gaan... Ik denk wel dat het een aardig lang proces kan worden...
maandag 2 juli 2007 om 22:41
Je hebt hier duidelijk te maken met een schoonmoeder die moeite heeft dat haar zoon het huis uitgaat.Natuurlijk hoef je dit niet allemaal te pikken, een kusje vragen aan je vriend terwijl jullie in bed liggen, joh je vriend moet zoiets zelf eens niet willen.Praat hier over met je vriend hoe hij dit zelf ziet. Advies
ga niet te dicht bij haar in de buurt wonen, want dan komt ze straks ook nog bij je koken omdat ze dan vindt dat jij slecht voor hem zorgt.Zeg tegen je vriend dat jij vindt dat zijn moeder zit te stoken in jullie relatie, en dat hij hier over best iets kan zeggen hier mee zou geen enkele vrouw genoegen meenemen.Hij moet onder haar vleugels vandaan komen, alleen hij moet dit zelf wel inzien.
ga niet te dicht bij haar in de buurt wonen, want dan komt ze straks ook nog bij je koken omdat ze dan vindt dat jij slecht voor hem zorgt.Zeg tegen je vriend dat jij vindt dat zijn moeder zit te stoken in jullie relatie, en dat hij hier over best iets kan zeggen hier mee zou geen enkele vrouw genoegen meenemen.Hij moet onder haar vleugels vandaan komen, alleen hij moet dit zelf wel inzien.
dinsdag 3 juli 2007 om 00:04
Ik heb ooit verkering gehad met een jongen die zijn eigen bed niet op kon maken. Hij en zijn twee broers hoefden dat niet te doen, dat deed moeders voor hun. Toen het bed opgemaakt moest worden (bij hem thuis) heb ik het hem mooi zelf laten doen en echt de slappe lach gekregen omdat hij IN de dekbedhoes ging zitten om het dekbed er in te trekken. Gieren van het lachen natuurlijk. De relatie is niks geworden :o
Probeer er eens rustig over te praten, nu kun je dat (hopelijk nog opbrengen). dus niet in 1 keer al je onvrede er uit gooien maar iets belangrijks er uit pikken en zeggen dat je het niet met zijn moeder eens bent (de toekomstige woonplaats bijvoorbeeld, heel belangrijk). Vertel waarom je bv wel in Haarlem wilt wonen en vraag zijn mening. Misschien wil hij het ook wel en blijkt er helemaal geen probleem.
En (ook al eerder gezegd maar weet niet meer door wie) hoe is hij zelf in het huishouden en in zijn verwachtingen? Ik hoop toch dat hij niet denkt dat jij straks alle dingen voor hem doet die zijn mammie nu voor hem doet. Daar zou ik ook wel even over willen babbelen (maar nogmaals, niet alles in 1 keer op tafel gooien, dan bereik je helemaal niks)
Probeer er eens rustig over te praten, nu kun je dat (hopelijk nog opbrengen). dus niet in 1 keer al je onvrede er uit gooien maar iets belangrijks er uit pikken en zeggen dat je het niet met zijn moeder eens bent (de toekomstige woonplaats bijvoorbeeld, heel belangrijk). Vertel waarom je bv wel in Haarlem wilt wonen en vraag zijn mening. Misschien wil hij het ook wel en blijkt er helemaal geen probleem.
En (ook al eerder gezegd maar weet niet meer door wie) hoe is hij zelf in het huishouden en in zijn verwachtingen? Ik hoop toch dat hij niet denkt dat jij straks alle dingen voor hem doet die zijn mammie nu voor hem doet. Daar zou ik ook wel even over willen babbelen (maar nogmaals, niet alles in 1 keer op tafel gooien, dan bereik je helemaal niks)
dinsdag 3 juli 2007 om 08:52
Maak dat je wegkomt, want het gaat niet over. Van die megamoederskindjes worden helaas nooit volwassen. Geloof me, been there, done that. Mijn huidige echtgenoot is minder erg, maar ook die heb ik behoorlijk moeten trainen om het zo maar te noemen. Hij woonde wel gewoon op zichzelf, maar besprak alles met zijn moeder. Ook toen we samen waren wilde hij dat doorzetten. Ik denk het even niet. Een paar flinke gesprekken later is hem duidelijk geworden dat onze zaken van hem en mij zijn. En niet hij, ik en schoonmoeder. Die wel de emotionele chantage truucjes kent hoor en op hem loslaat. Zwaar irritant. Sta ik in de keuken te koken, gaat ze ineens heel zachtjes tegen hem praten. Mag ik dus niet horen wat er gezegd word. Ze belt na anderhalf jaar nog steeds op zijn mobiele nummer i.p.v het thuisnummer. Ook heel irritant. Maar nogmaals, mijn man was al wel zelfstandig. Zo te horen is jouw vriend nog heel erg aan mammie gehecht en dat krijg je bijna niet los.
dinsdag 3 juli 2007 om 08:54
Hallo
Ik herken je verhaal gedeeltelijk. Mijn man is geen mamakindje, maar kiest onvoorwaardelijk voor de MENING van zijn ouders. Heel vervelend. Mn man pikt ook alles wat zn ouders zeggen, en keurt alles goed wat ze doen. Zijn moeder kan nog weleens raar en kinderachtig gedrag vertonen, als ik daar dan tegen mijn man iets van zeg, keurt hij dat goed, want ja, het is nou eenmaal zijn moeder, en zo is ze nou eenmaal, en daar moet ik mij aan aanpassen, vindt hij. Ik vind dit best moeilijk, daarom heb ik ook een topic geopend hier ("Hellup! Mijn man staat tussen mij en zn ouders in!").
Ik zou het voorzichtig proberen bespreekbaar te maken met hem. Zoiets ligt nogal gevoelig, ben ik achter gekomen. Ik heb weleens in een boze bui alles eruit gegooid tegen mijn man, wat me niet aanstond bij zijn familie! Nou dat werkt dus alleen maar averechts.
Ik probeer nou een wat softere aanpak, en heeeeeeeel soms krijg ik dan een klein voetje aan de grond bij hem. Want zijn ouders zijn hem echt heilig. Daar mag ik niet aankomen. Het gaat mij te ver, maar dat dringt niet tot hem door.
Maar bij jou lijkt het een tikkeltje erger! Ik ben bang dat ze gaat bellen en smsen als jullie samenwonen. Ze gaat je vast keuren, of je wel net zo "goed" voor hem zorgt als zij. Als je vriend hetzelfde verwacht van jou als zn mammie nu voor hem doet, heb je een probleem. Ik zou dat eerst uitpraten, voor zover dat mogelijk is, en dan pas denken aan samenwonen.
Het lijkt wel of ze door haar gedrag en opmerkingen jullie uit elkaar wil drijven! Zodat ze dr jochie weer voor haar zelf heeft! Blijkbaar ziet je vriend dit niet in.
Heel veel sterkte hiermee!!
Ik herken je verhaal gedeeltelijk. Mijn man is geen mamakindje, maar kiest onvoorwaardelijk voor de MENING van zijn ouders. Heel vervelend. Mn man pikt ook alles wat zn ouders zeggen, en keurt alles goed wat ze doen. Zijn moeder kan nog weleens raar en kinderachtig gedrag vertonen, als ik daar dan tegen mijn man iets van zeg, keurt hij dat goed, want ja, het is nou eenmaal zijn moeder, en zo is ze nou eenmaal, en daar moet ik mij aan aanpassen, vindt hij. Ik vind dit best moeilijk, daarom heb ik ook een topic geopend hier ("Hellup! Mijn man staat tussen mij en zn ouders in!").
Ik zou het voorzichtig proberen bespreekbaar te maken met hem. Zoiets ligt nogal gevoelig, ben ik achter gekomen. Ik heb weleens in een boze bui alles eruit gegooid tegen mijn man, wat me niet aanstond bij zijn familie! Nou dat werkt dus alleen maar averechts.
Ik probeer nou een wat softere aanpak, en heeeeeeeel soms krijg ik dan een klein voetje aan de grond bij hem. Want zijn ouders zijn hem echt heilig. Daar mag ik niet aankomen. Het gaat mij te ver, maar dat dringt niet tot hem door.
Maar bij jou lijkt het een tikkeltje erger! Ik ben bang dat ze gaat bellen en smsen als jullie samenwonen. Ze gaat je vast keuren, of je wel net zo "goed" voor hem zorgt als zij. Als je vriend hetzelfde verwacht van jou als zn mammie nu voor hem doet, heb je een probleem. Ik zou dat eerst uitpraten, voor zover dat mogelijk is, en dan pas denken aan samenwonen.
Het lijkt wel of ze door haar gedrag en opmerkingen jullie uit elkaar wil drijven! Zodat ze dr jochie weer voor haar zelf heeft! Blijkbaar ziet je vriend dit niet in.
Heel veel sterkte hiermee!!
dinsdag 3 juli 2007 om 10:27
Het gedrag van je schoonmoeder klinkt erg herkenbaar, moet ik zeggen. En ik heb dit ook altijd vervelend gevonden, misschien ook omdat ik zelf tot een nogal zelfstandig persoon ben opgevoed.
Schoonmoeder is iemand die zich overal mee wil moeien en het liefste alles zou regelen en doen voor haar twee zonen. De oudste (mijn schoonbroer) laat haar dat ook nogal veel doen. Maar gelukkig denkt mijn vriend er heel anders over dan zijn broer. Schoonmoeder behandelde hem ook als een kind en dat vond hij niet leuk. Hij ging altijd al wel tegen haar in, maar is dit wel méér beginnen doen sinds hij met mij samen is omdat hij toen ook meer begon in te zien dat dit echt niet normaal was. Daarvoor vond hij het lastig, maar het was nu eenmaal wat hij altijd al gewend was...
Ik kan ook honderden voorbeelden opnoemen, maar dat heeft ook niet veel zin.
Mijn geluk is dat mijn vriend dit zelf ook niet pikt en dan ook tegen zijn moeder ingaat. Wij wonen samen en zijn op een halfuur rijden gaan wonen. We wilden graag in deze stad wonen en het was een leuke bijkomstigheid dat we dan niet te dicht bij haar in de buurt wonen. Een sleutel krijgt ze ook niet, want we hebben al gemerkt (bij schoonbroer) dat ze daar misbruik van durft te maken. Als we op reis gaan, vragen we haar niet om de katten eten te geven of iets dergelijks, want we weten dat ze in onze spullen durft neuzen.
Ik vind het wel erg voor mijn vriend dat ze zo is. Natuurlijk houdt hij wel van haar, ze is zijn moeder. Maar de band tussen hen is niet zo geweldig. Net omdat ze altijd haar eigen mening aan ons wil opleggen. Ze is daar hard in geminderd omdat vriend duidelijk heeft laten merken dat hij het echt niet wou. Het lastige is dat je dat moet blijven doen. Want van zodra je iets toegeeflijker wordt, begint ze meteen weer van alles achter je rug te regelen. Vriend vertelt haar ook niet veel, want ze vertelt ook alles verder.
Schoonzus is nu zwanger (van het eerste) en toen ze zes weken zwanger was hadden ze het tegen mijn schoonouders (en natuurlijk ook tegen haar ouders) verteld. Ze wilden het ook zelf tegen mijn vriend en mij vertellen, maar schoonmoeder kon natuurlijk haar mond weer niet houden toen wij daar eens op bezoek waren. Dat vond schoonzusje wel heel erg. En ook tegen andere mensen vertelde ze het al terwijl schoonbroer en schoonzus duidelijk hadden gevraagd te wachten tot de zwangerschap 3 maanden gevorderd was. Excuus van schoonmoeder: "ze konden zelf toch ook niet wachten met het te vertellen en ik zou dat wel moeten doen..." (ja hallo, ze vertelden het tegen hun ouders en broers en zus. Dat is toch iets heel anders dan het tegen iedereen gaan vertellen).
Ze heeft nog wel veel ergere dingen uitgehaald (bemoeide zich zelfs stiekem met job van schoonzus, dat zou ze bij mij echt niet moeten proberen).
Maar goed, sinds we samenwonen heb ik niet veel last meer van haar. Vriend wil er maar maximum 1 keer in de twee weken langs gaan en ze komt eigenlijk nooit bij ons op bezoek... Als we er zijn, wil vriend na een halfuur toch weer weg, dus ik moet niet lang naar haar luisteren. Want natuurlijk probeert ze ons dan wel te overhalen alles volgens haar inzichten te regelen... Ach ja...
Als mijn vriend niet tegen haar zou ingaan, zou ik er wel veel meer last mee hebben. Maar nu blijft het gelukkig binnen de perken. Ze is bang dat ze anders haar zoon kwijtraakt, dus ze kiest eieren voor haar geld. Ze kan zich dus wel aanpassen, ook al heeft ze lang beweerd dat ze dat niet kon omdat ze daar "te oud" voor was (ze is 56).
Schoonmoeder is iemand die zich overal mee wil moeien en het liefste alles zou regelen en doen voor haar twee zonen. De oudste (mijn schoonbroer) laat haar dat ook nogal veel doen. Maar gelukkig denkt mijn vriend er heel anders over dan zijn broer. Schoonmoeder behandelde hem ook als een kind en dat vond hij niet leuk. Hij ging altijd al wel tegen haar in, maar is dit wel méér beginnen doen sinds hij met mij samen is omdat hij toen ook meer begon in te zien dat dit echt niet normaal was. Daarvoor vond hij het lastig, maar het was nu eenmaal wat hij altijd al gewend was...
Ik kan ook honderden voorbeelden opnoemen, maar dat heeft ook niet veel zin.
Mijn geluk is dat mijn vriend dit zelf ook niet pikt en dan ook tegen zijn moeder ingaat. Wij wonen samen en zijn op een halfuur rijden gaan wonen. We wilden graag in deze stad wonen en het was een leuke bijkomstigheid dat we dan niet te dicht bij haar in de buurt wonen. Een sleutel krijgt ze ook niet, want we hebben al gemerkt (bij schoonbroer) dat ze daar misbruik van durft te maken. Als we op reis gaan, vragen we haar niet om de katten eten te geven of iets dergelijks, want we weten dat ze in onze spullen durft neuzen.
Ik vind het wel erg voor mijn vriend dat ze zo is. Natuurlijk houdt hij wel van haar, ze is zijn moeder. Maar de band tussen hen is niet zo geweldig. Net omdat ze altijd haar eigen mening aan ons wil opleggen. Ze is daar hard in geminderd omdat vriend duidelijk heeft laten merken dat hij het echt niet wou. Het lastige is dat je dat moet blijven doen. Want van zodra je iets toegeeflijker wordt, begint ze meteen weer van alles achter je rug te regelen. Vriend vertelt haar ook niet veel, want ze vertelt ook alles verder.
Schoonzus is nu zwanger (van het eerste) en toen ze zes weken zwanger was hadden ze het tegen mijn schoonouders (en natuurlijk ook tegen haar ouders) verteld. Ze wilden het ook zelf tegen mijn vriend en mij vertellen, maar schoonmoeder kon natuurlijk haar mond weer niet houden toen wij daar eens op bezoek waren. Dat vond schoonzusje wel heel erg. En ook tegen andere mensen vertelde ze het al terwijl schoonbroer en schoonzus duidelijk hadden gevraagd te wachten tot de zwangerschap 3 maanden gevorderd was. Excuus van schoonmoeder: "ze konden zelf toch ook niet wachten met het te vertellen en ik zou dat wel moeten doen..." (ja hallo, ze vertelden het tegen hun ouders en broers en zus. Dat is toch iets heel anders dan het tegen iedereen gaan vertellen).
Ze heeft nog wel veel ergere dingen uitgehaald (bemoeide zich zelfs stiekem met job van schoonzus, dat zou ze bij mij echt niet moeten proberen).
Maar goed, sinds we samenwonen heb ik niet veel last meer van haar. Vriend wil er maar maximum 1 keer in de twee weken langs gaan en ze komt eigenlijk nooit bij ons op bezoek... Als we er zijn, wil vriend na een halfuur toch weer weg, dus ik moet niet lang naar haar luisteren. Want natuurlijk probeert ze ons dan wel te overhalen alles volgens haar inzichten te regelen... Ach ja...
Als mijn vriend niet tegen haar zou ingaan, zou ik er wel veel meer last mee hebben. Maar nu blijft het gelukkig binnen de perken. Ze is bang dat ze anders haar zoon kwijtraakt, dus ze kiest eieren voor haar geld. Ze kan zich dus wel aanpassen, ook al heeft ze lang beweerd dat ze dat niet kon omdat ze daar "te oud" voor was (ze is 56).
dinsdag 3 juli 2007 om 15:23
Ik heb zeker geen hekel aan mijn schoonmoeder maar ze heeft mijn vriend wel haar hele leven in de watten gelegd. Hij heeft nooit iets hoeven doen thuis en de hele dag liep ze achter hem (en zijn broers en zus) aan met een kopje thee. In het begin irriteerde me dit wel, maar ik heb haar geaccepteerd zoals ze is. Sinds kort wonen we samen en ik heb hem vanaf dag 1 duidelijk gemaakt dat hij prima voor zichzelf kan zorgen en ik zijn moeder niet ben! Hij vindt dit helemaal niet erg en vindt het juist leuk om nu zelfstandig te zijn en samen met mij het huishouden te verzorgen.
Met mijn vriend is het dus allemaal wel in orde gekomen.
Met mijn vriend is het dus allemaal wel in orde gekomen.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:37
Ik ben nog altijd blij dat schatten van schoonouders (en dus ook moeders) heb gehad. Want wat zou ik kriegel worden zeg. Je vriend is nog niet los van de navelstreng. En dat gaat zich wreken. Zolang hij zelf niet losgelaten dan wel loslaat zul je altijd deze strijd houden. Het is dus buigen of barsten. Maak aan je vriend duidelijk hoe jij de dingen ziet. En wat hij verwacht van samenwonen en het contact met zijn moeder. Je vraagt hem niet absoluut te breken. Dat hoeft ook niet, maar meer zelfstandigheid is wel prettiger. En als hij niet los wil van zijn moeder dan moet jij bedenken of je er tegen kunt dat zijn ma tussen jullie in zit (niet perse letterlijk maar wel figuurlijk)
dinsdag 3 juli 2007 om 15:39
Ik vind het al knap van je dat je dit zo lang volhoudt!
Maar ziet je vriend nou zelf echt niet in dat dit tegen het ziekelijke aan neigt? Kom op zeg, een kusje vragen.... Sorry maar dat zou voor mij echt een enorme afknapper zijn.
Mijn vriend hangt ook wel erg aan zijn moeder, maar hij is gelukkig erg zelfstandig en schoonmoeders accepteert mij volledig, dus erg erover meepraten kan ik niet.
Praat erover met je vriend, geef aan dat het voor jou zo echt niet langer kan, en zoek een huis in een ander dorp of stad.
Zie je het al gebeuren straks, lig jij nog lekker op zondagochtend in je eigen bedje, staat schoonmoeder ineens in de keuken: JOEHOE!!!! ;)
Maar ziet je vriend nou zelf echt niet in dat dit tegen het ziekelijke aan neigt? Kom op zeg, een kusje vragen.... Sorry maar dat zou voor mij echt een enorme afknapper zijn.
Mijn vriend hangt ook wel erg aan zijn moeder, maar hij is gelukkig erg zelfstandig en schoonmoeders accepteert mij volledig, dus erg erover meepraten kan ik niet.
Praat erover met je vriend, geef aan dat het voor jou zo echt niet langer kan, en zoek een huis in een ander dorp of stad.
Zie je het al gebeuren straks, lig jij nog lekker op zondagochtend in je eigen bedje, staat schoonmoeder ineens in de keuken: JOEHOE!!!! ;)
dinsdag 3 juli 2007 om 15:58
Hij moet eerst loskomen van zijn moeder en voor jou (jullie relatie) kiezen, het is echt een moederskindje zeg.
Zolang hij achter haar aan blijft rennen en overal ja en amen op zegt krijgt zij nooit duidelijk dat haar zoon aan t uitvliegen is. Zij probeert hem vast te houden, klein te houden.
Ik zou het hier (nog) maar een keer met je vriend over hebben, want als jullie relatie blijvend is, gaat zijn moeder jou straks zien als iemand die haar zoon van haar heeft afgepakt, en ik kan je verzekeren dat je dan een hele lange vervelende tijd krijgt!
Ik wens je veel sterkte en wijsheid!
Gr GvdG
dinsdag 3 juli 2007 om 16:44
Hoi Tej,
Oei oei pas op met zo n jongen. Een ding alsjeblieft nooit doen, gelijk vanuit het ouderlijk huis gaan samenwonen. Als hij eerst een paar jaar zonder teveel bemoeienis van zijn moeder op zich zelf kan wonen heb je kans dat hij er als een volwassene uitkomt en dat je een gelijkwaardige relatie kunt hebben. Maar zoals de situatie nu is vrees ik het ergste.
Oei oei pas op met zo n jongen. Een ding alsjeblieft nooit doen, gelijk vanuit het ouderlijk huis gaan samenwonen. Als hij eerst een paar jaar zonder teveel bemoeienis van zijn moeder op zich zelf kan wonen heb je kans dat hij er als een volwassene uitkomt en dat je een gelijkwaardige relatie kunt hebben. Maar zoals de situatie nu is vrees ik het ergste.
dinsdag 3 juli 2007 om 18:21
Woont je vriend nog thuis? Misschien is het slim om voor te stellen dat hij dan eerst even alleen gaat wonen. Kunnen mam en hij even aan de situatie wennen en heb jij er geen last van. Mijn schoonmoeder is net zo'n type als die van jou. Gelukkig woont mijn vriend al een paar jaar op zichzelf en begint bij haar eindelijk het kwartje te vallen dat hij haar niet meer nodig heeft...
dinsdag 3 juli 2007 om 18:52
Hoi allemaal,Poeh wat veel berichtjes! Bedankt allemaal. Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die het allemaal zo irriteert.Uhmm waar zal ik beginnen.Ik heb mijn vriend er al meerdere keren op aangesproken over het wel en wee van zn moeder. Hij reageerde hierop met: Als ik uit huis ga dan houdt het op..Hij ziet ook niet in voor die tijd tegen haar te zeggen van: je hoeft mn ontbijt niet te maken, mn fruit niet etc..Zn moeder heeft volgens hem, en vooral volgens haar een ongelukkige jeugd gehad. Ze is tegen haar zus opgezet tegen haar moeder, en ze was altijd iemand die op de laatste plek kwam. Ze slaapt slecht 's nachts.Mijn vriend heeft ook het bizarre idee dat ie zn ouders 'gelukkig' moet maken. Omdat ze zo’n slechte jeugd hebben gehad. Kortom hierdoor kan hij geen nee zeggen. Ik heb meerdere malen tegen hem gezegd dat het fout is om te denken dat je je ouders 'gelukkig' moet maken. En als het dan zo is dat zn ouders willen dat hij in de buurt gaat wonen dan vindt hij dat belangrijk. Ik heb daarom ook het idee dat zijn mening geboren is uit hun mening.Zijn zus is met haar vriend op 45 min afstand met de auto gaan wonen. Dat vinden zijn ouders verschrikkelijk. Oh oh oh wat is dat toch ver met de trein, een auto hebben ze niet. Maar ik vind niet dat je van je kind dingen moet gaan eisen? Je moet niet in de weg gaan staan voor het geluk van je kind.Ik word van al deze gevoelens die ik nu heb ook een beetje bang. Ik wil hem absoluut niet kwijt, nog nooit heb ik zo iemand gevonden en met hem wil ik de rest van mijn leven doorbrengen maar ik ben bang dat wanneer dit gewoon door blijft gaan ik er op een zeker moment niet meer tegen kan.We hebben samen al enkele keren op huizen gepast, mijn vriend en ik deden daar alles samen. Koken, stofzuigen etc etc. Het is dus niet zo dat hij alles van mij verwacht, en hij weet ook dat ik niet alles voor hem zal doen wat zn moeder nu voor hem doet. Maar wat ik af en toe wel heb gemerkt is dat hij af en toe een zetje nodig heeft.Goed, dat was mijn stukje nu weer.Bedankt allemaal al voor de reacties!
dinsdag 3 juli 2007 om 21:23
ohhh wat vreselijk herkenbaar! BAH!!
ik zit nu met hetzelfde probleem.schoonmoeder (armeens) LEEK heel leuk en lief.Totdat wij serieuze plannen kregen, gingen samenwonen en zij merkte dat IK OOK een mening heb!!
Ze is altijd bezig met stoken, slechte dingen zeggen, alles moet op haar manier enz enz kan er 'n boek over schrijven. en het erge is, z'n zus is nog ERGER! Er is nu een heel familie drama aan de gang, ik heb het gedaan! LUISTER EN HUIVER: ik heb het lef gehad om in mijn eigen huis te zeggen dat ik graag wil dat er Nederlands wordt gepraat! aangezien de familie daar schijt aan heeft heb ik ze een brief geschreven met erin hoe ik me eronder voel en hoe we dit gaan oplossen zodat het voor iedereen leuk is.DRAMA BAHAMA dus en mijn vriend begrijpt zijn familie ZO goed, ik stel me aan... ik ben te gevoelig... Ik krijg bijna moord neigingen... soms heb ik spijt dat ik met een buitenlandse jongen ga en niet gewoon ''makkelijk'' met een NL jongen die ook hun dingen hebben. maar dat gezeik met cultuur enzo heb ik zo gehad! WIE HEEFT ADVIES???????
MIJN ADVIES: GA NOG NIET SAMENWONEN! GA ZO VER MOGELIJK WONEN! EN ZOEK HULP. GA PRATEN MET EEN THERAPEUT MET JE VRIEND SAMEN. wij gaan nu ook naar een therapeut en geloof me van een vreemde neemt je vriend iets sneller aan!
Heel veel succes meid!
ik zit nu met hetzelfde probleem.schoonmoeder (armeens) LEEK heel leuk en lief.Totdat wij serieuze plannen kregen, gingen samenwonen en zij merkte dat IK OOK een mening heb!!
Ze is altijd bezig met stoken, slechte dingen zeggen, alles moet op haar manier enz enz kan er 'n boek over schrijven. en het erge is, z'n zus is nog ERGER! Er is nu een heel familie drama aan de gang, ik heb het gedaan! LUISTER EN HUIVER: ik heb het lef gehad om in mijn eigen huis te zeggen dat ik graag wil dat er Nederlands wordt gepraat! aangezien de familie daar schijt aan heeft heb ik ze een brief geschreven met erin hoe ik me eronder voel en hoe we dit gaan oplossen zodat het voor iedereen leuk is.DRAMA BAHAMA dus en mijn vriend begrijpt zijn familie ZO goed, ik stel me aan... ik ben te gevoelig... Ik krijg bijna moord neigingen... soms heb ik spijt dat ik met een buitenlandse jongen ga en niet gewoon ''makkelijk'' met een NL jongen die ook hun dingen hebben. maar dat gezeik met cultuur enzo heb ik zo gehad! WIE HEEFT ADVIES???????
MIJN ADVIES: GA NOG NIET SAMENWONEN! GA ZO VER MOGELIJK WONEN! EN ZOEK HULP. GA PRATEN MET EEN THERAPEUT MET JE VRIEND SAMEN. wij gaan nu ook naar een therapeut en geloof me van een vreemde neemt je vriend iets sneller aan!
Heel veel succes meid!
dinsdag 3 juli 2007 om 21:29
