Schoonouders niet blij met manier waarop wij trouwen...

Zit er zoveel verschil dan, tussen vlak voor de geboorte trouwen en er vlak na?



Want je kan ook gewoon een ambtenaar in je tuin laten komen hoor, dat had die kennis van mij ook. Die is dus ook in een soort trouwjurk (niet traditioneel verder, maar wel een hele bijzondere jurk), hartje zomer, tijdens een tuinfeest met barbecue echt officieel getrouwd door een ambtenaar.

Lekker boeien wat schoonouders ervan vinden,het is jullie dag en doen wat jullie willen en niet wat ervan je wordt "verwacht".



Ik hoop dat jullie een mooie dag hebben waar je op terug kunt kijken.

Nastik, daar geef ik je wel gelijk in hoor, voor de bevalling trouwen. Wij zaten ook te twijfelen om voor of na de bevalling te trouwen. Want ik wilde toch wel graag een klein feestje en dat wilde ik persee in de zomer en als ik nog niet te lang zwanger zou zijn, of erna (na de bevalling dus, de zomer erna), zodat ik er in ieder geval iets aan had. We hebben uiteindelijk besloten voor de bevalling te trouwen en het dan klein te vieren, maar dan moesten we het nog binnen een maand regelen.

Ben achteraf heel blij dat we dat gedaan hebben. Na de bevalling werd ik ernstig ziek en heb heel lang in het ziekenhuis gelegen, was heel blij we de formaliteiten in ieder geval in orde hadden, want ik had er zomaar opeens niet meer kunnen zijn. Ja wanneer gebeurt nou zoiets, tja, het gebeurt, dus.

We hadden ons feestje dus al gehad en het was uiteindelijk een hele leuke bruiloft, ik was 20 weken zwanger en had nog voldoende energie, het was een hele mooie zomerse dag. We zijn buiten getrouwd bij een theekoepelhuisje dat in de gemeente als trouwlocatie dienst doet. We hadden, ik geloof ongeveer 20 gasten en die waren ook allemaal bij het jawoord, gewoon beste vrienden, naaste familie. Daarna in de tuin een feestje met champagne en taart en geluncht en nog wat gedronken etc en iedereen ging laat in de middag naar huis.



Wij wilden eerst gratis trouwen, en dat was dan maandagmorgen 9.00 uur. Vriend's familie moest van ver komen en mijn ouders boden dus aan het later op die maandag te doen, en dat compromis hebben we dus gesloten. En verder hebben we het gewoon klein gehouden, was gelukkig voor niemand een probleem, totaal niet officieel ceremonieel, maar wel heel fijn met vrienden en familie samen gevierd. Ben blij dat dat zo kon.



Ik zou het dus lekker zo doen als je zelf wil, maar wel de ouders bij het jawoord uitnodigen als compromis. En schikt het ze niet, tja, vervelend, maar ik zou me er niet te veel van aantrekken.

Tja, je hebt het nu al allemaal georganiseerd neem ik aan, maar het was handiger geweest als je gewoon op je feest getrouwd was. Gezamenlijk gezag aanvragen is ook een kwestie van een formuliertje invullen en ondertekenen, dus dat had precies evenveel moeite gekost. Maar dan had je geen scheve gezichten van jullie ouders gehad, had je geen gedoe met lunches en mensen die dan toch willen komen gehad én je had een echte feestelijke trouwdag gehad. Gemiste kans dus.



Maar evengoed: veel geluk gewenst en ik zou je beider ouders gewoon laten komen.

quote:Nastik schreef op 06 maart 2008 @ 20:18:

[...]





Als we vóór de geboorte van de kleine trouwen, dan hoeven we geen voogdij aan te vragen voor mijn vriend. En krijgt ze automatisch bij de geboorte zijn naam... Of stel dat er iets gebeurd met mij vlak na of tijdens de bevalling, dan is hij in ieder geval gelijk ook juridisch haar vader...



Hij heeft haar al wel erkend, maar zou er iets met mij gebeuren en hij heeft nog geen voogdij aangevraagd, dan zou ze dus geen 'ouder' hebben als er met mij iets gebeurd.



Trouwens, die bruiloft zoals jij omschrijft klinkt heerlijk!



Ik weet zeker dat de "mevrouw van de Burgelijke Stand" graag een wijntje en een dansje bij ons komt doen, ze zit namelijk zelf ook op Salsales...



Wie weet valt er nog wel een grappige toespraak of ceremonie van te maken...



Zoals jij je aankomende huwelijksvoltrekking omschrijft, zo hebben wij het dus ongeveer gedaan: tijdens het gratis halfuurtje, alleen met de naaste familie (mijn en zijn ouders, mijn oom en tante en broers/zussen die erbij konden zijn, én onze tweeling van toen ruim anderhalf). Na de voltrekking, die uiterst formeel en correct was maar wel door een heel leuke ambtenaar werd voltrokken - ik wist zelfs niet dat er een echt 'jawoord' aan te pas zou komen) hebben we bij een cafe-restaurant koffie met gebak genoten en dat was het. Feest hebben we niet gegeven. Met name mijn ouders waren ook teleurgesteld dat het geen traditionele bruiloft werd, maar dat is ons 'ding' niet en bovendien vind ik dat zonde van het geld. Ik ken teveel mensen die al lang uit elkaar zijn en hun bruiloft nog steeds aan het afbetalen zijn. Ik kan me best voorstellen dat ze teleurgesteld waren, maar het is mijn leven en mijn huwelijk. Trouwen (of geregistreerd partnerschap, waarvoor wij gekozen hebben) doe je in principe maar 1x en dus op je eigen manier. Eén ding: wel je (schoon)ouders uitnodigen. Het lijkt me echt een naar gevoel geven als je niet bij het huwelijk van je eigen kind mag zijn. Mijn neeft woont in de VS en kwam ineens naar huis met de mededeling dat hij getrouwd was. Dat was echt een klap in het gezicht van mijn oom en tante.



Ons is overigens verteld dat als de vader het kind (of in ons geval de kinderen) tijdens de zwangerschap heeft erkend en de huwelijksvoltrekking vindt na de geboorte plaats, de voogdij niet apart aangevraagd hoeft te worden. En je hoort nog steeds een keuze te maken welke achternaam je voor je kind kiest, tenzij jij bij de voltrekking de naam aanneemt van je man. Maar als je je eigen achternaam houdt, kun je je kind je eigen naam of de zijne geven. Eventuele volgende kinderen uit jullie verbintenis krijgen wel dezelfde achternaam als de eerste.

@fashionvictim:

Ik heb ook uitgezocht wat je moet regelen als je samen een kind krijgt maar niet getrouwd bent, nou, dat is echt geen kwestie van een papiertje met handtekening! Erkennen, achternaam, samenlevingscontract (anders, als je overlijdt krijgt het kind de erfenis ipv partner), voogdij (moet je binnen drie dagen na de bevalling zelf voor naar het gemeentehuis schuifelen, of was dat voor het erkennen?)... Volgens mij ben ik nog iets vergeten, want er waren vijf dingen. Die kosten ook allemaal geld trouwens, en als je vlak erna gaat trouwen zou dat dus echt een heel duur en ingewikkeld plan zijn.

Jee, wat een hoop reacties hier, maar wilde je de mijne niet onthouden...



Wij zaten in dezelfde situatie: kindje op komst en wilden het ook juridisch geregeld hebben.

Wij wilden ons huwelijk wel groots kunnen vieren en hebben daarom een geregistreerd partnerschap getekend, zodat we het huwelijk met alles erop en eraan over een paar jaar kunnen doen, maar dat terzijde.



Bij ons werd verteld dat we maximaal 8 personen (incl. onszelf en getuigen) mee mochten nemen en dat het inderdaad niks voorstelde. Dat hebben we ouders en broers/zussen ook duidelijk verteld. Iedereen was blij dat ze erbij waren, al was het maar voor die 5 minuten en dat ene woordje JA!

quote:Nastik schreef op 06 maart 2008 @ 16:36:

[...]





Dat klopt wel. Er is altijd veel van Vriend verwacht en hij is overal altijd netjes in meegegaan. Ik heb op den duur ook gezegd dat ie niet voor iedere scheet zijn ouders moet bellen, maar ook best eens zelf oplossingen mag zoeken. Vriend is erg beschermend opgevoed en heel erg met het idee dat een koophuis, perfect huwelijk en een giga-spaarrekening met financiele zekerheid het hoogst haalbare in het leven zijn.



Zijn ouders zijn "baby-boomers" doen al eeuwen met plezier hun werk en hebben een giga-huis met zwembad en een dikke auto.



Totaal anders dan de mijne, dat zijn hippies. Die vroeger dragraces op Zandvoort organiseerden en weleens een blowtje rookten. Daarbij was ik al vroeg zelfstandig en het huis uit. Vriend heeft tot zijn 25e thuis gewoont.



Hij voelt zich hier, in de Betuwe, ontzettend fijn. Tussen de beesten, de ruimte en de mensen. Is ontzettend gelukkig met onze 3 honden en een paard. Hij mocht vroeger geen huisdieren.



Onze 3 kleuterverslindende Staffordshire Terriers zijn ook al een fijn punt van discussie. (die doen jullie toch wel weg, als kleintje er is hè?)



Verder ben ik dol op mijn schoonouders. Zijn pa is een toffe peer en van zijn moeder steek ik heel veel op. We hebben vaak lange en leuke gesprekken, maar onze denkwijzen en levenstijl liggen mijlenver uit elkaar.



Hoi Nastik,



Zoals jij jouw ouders en leven beschrijft en dat van hem, bekruipt mij de vraag of het niet jóuw perfecte huwelijk wordt, en niet zozeer dat van hem.



Wij, mijn man en ik, hebben dus dezelfde weerstand ondervonden toen we gingen trouwen. Van zijn ouders. Maar wij zaten echt op één lijn betreffende de dag, en wat zijn ouders ook zeiden hij werd er niet heet of koud van. Jouw vriend wel, en daarom vraag ik me af of hij niet liever toch wat traditioneler zou willen trouwen. Niet eens zozeer voor zijn ouders, maar omdat hij nu eenmaal een produkt van zijn opvoeding is en er misschien wel gewoon wat anders over denkt dan jij. Zou dat kunnen?



Het lijkt mij nl dat de festiviteiten en ceremonies die je bedacht hebt precies op jouw lijf, en dat van je familie, geschreven zijn. Maar hoe staat het met je vriend?

Vraag bij de volgende protesten eens aan je schoonouders of ze weten wie er gaan trouwen.....

Als ze dat goed beantwoorden, leg ze dan eens uit wiens bruiloft het is en dat zij zijn uitgenodigd en dat het "not done"is om je met de organisatie van een feest te bemoeien waar je voor uitgenodigd bent......kwestie van goeie manieren....

quote:fashionvictim schreef op 06 maart 2008 @ 20:06:





Want je kan ook gewoon een ambtenaar in je tuin laten komen hoor, dat had die kennis van mij ook.

Dat hangt er maar net vanaf in welke gemeente je trouwt.

(Wij hadden graag willen trouwen op een lokatie die hoort bij een gemeente die alleen huwelijken op een beperkt aantal vaste plekken toelaat.)

Ook wij zijn gratis getrouwd, op een maandagmorgen om 9 uur. Er was wel degelijk een jawoord en een kus bij ons, en handtekeningen en een trouwboekje (uiteraard), maar verder inderdaad niets. Met mijn ouders hadden we toen al geen contact meer, en zijn ouders zijn zelfs na de koffie na de huwelijksvoltrekking naar huis gegaan. Mijn schoonmoeder kwam 2 weken voor ons huwelijk doodleuk met de mededeling dat ze er na de koffie niet meer bij wilden zijn want daar hadden ze geen zin in, in al die poespas. Zij gingen liever wat leuks met zijn tweetjes doen.



Wij zijn met broer en schoonzus wat leuks gaan doen, en 's avonds hebben we chinees gehaald. Bij het avondeten waren schoonouders er wel weer bij. Een mens moet toch eten blijkbaar...



Mijn schoonzusje (het zusje van mijn man) is afgelopen september getrouwd in vol ornaat, met werkelijk alles erop en eraan, en toen konden schoonouders ineens wèl de hele dag erbij zijn. De bruid trouwde zelfs nog vanuit het ouderlijk huis, en schoonouders hadden de hele dag visite van diverse mensen, en leuk dat ze dat vonden! Het hele huis was versierd, er waren een heleboel lekkere hapjes, bruidssuikers en weet ik wat nog meer....en schoonmoeder moest zelfs helemaal huilen bij de voltrekking in het gemeentehuis.



Achteraf hoorden we dat ze graag hadden gewild dat wij dat ook zo gedaan hadden, en ze vinden het ook vreselijk dat wij ze geen opa en oma maken, en over die middag van ons trouwen zei ze 'ja nou ja, jullie hadden nog geen plannen voor de middag en je weet wat voor hekel je vader heeft aan allemaal mensen om zich heen, en de drukte, en wij dachten dat jullie dachten dat wij dachten dat jullie gedacht zullen hebben dat wij dachten......'



Achteraf zijn wij heel blij dat wij het gewoon op onze manier gedaan hebben, wij kijken er met tevredenheid op terug. Ons huwelijk, onze manier.



Moraal van dit verhaal: er is er altijd wel ergens een te vinden die de boel weet te verpesten, dus ga gewoon je eigen gang en doe wat jullie zelf willen, dat is de enige manier om er nog jarenlang met een fijn gevoel op terug te kijken.

Maar goed, misschien vind je dat wel wat egoïstisch....

Het "probleem" met trouwen op een eigen locatie is dat die locatie toegankelijk moet zijn voor rolstoelen. Een huwelijksvoltrekking is namelijk altijd openbaar. Dus zelfs als jij bij je gasten niemand hebt die in een rolstoel zit, dan nog moet de locatie rolstoelvriendlijk zijn. Bovendien betaal je vaak (veel) extra voor een eigen locatie. In onze gemeente bijvoorbeeld 163 euro. (bijna net zoveel dus als trouwen zelf)



Een aantal jaar geleden was dit helemaal niet mogelijk, toen mocht je alleen trouwen op door de gemeente aangewezen locaties. Dat begon toen met vuurtorens, molens, kasteeltjes etc. Maar nu kan het dus overal, als je maar betaalt.

Een keer zeggen dat jullie het ABSOLUUT niet leuk vindne dat ze zo reageren en dat het zelfs een beetje jullie feestvreugde aantast? Ben je er (hopelijk) meteen vanaf.