Relaties
alle pijlers
slecht teken?
dinsdag 23 oktober 2007 om 11:05
Als ik mijn vriend vraag of hij een lange termijn toekomst met mij ziet (we kennen elkaar nu bijna een jaar), zegt hij dat hij het niet makkelijk vindt ver vooruit te kijken. Hij ziet nu geen tekenen dat het fout zou gaan tussen ons en hij ziet nu geen onoverbrugbare problemen, maar hij durft geen dingen te zeggen als dat we altijd bij elkaar zullen blijven omdat je niet weet wat er gebeuren kan (zo zegt hij dat). Hij denkt het liefst in het hier en nu en hij zegt dat hij heel veel van me houdt en met me verder wil. Romantische uitspraken als: 'met jou wil ik oud worden en ik denk dat niets ons ooit uit elkaar zal drijven' zal hij echter niet doen!
Ook zegt hij dat hij zich geen beeld kan vormen over de verre toekomst, zowel niet over hemzelf (wat hij dan doet etc) als voor ons samen, simpelweg omdat hij daar niet bij stil staat.
Is dit een slecht teken? Is het niet zo dat, als je het gevoel hebt 'de ware' (of een ware) ontmoet te hebben dat je dan vanzelf ook al voor je moet zien hoe je samen hand en hand gepensioneerd loopt te zijn?
Andersom zie ik ook niks concreets voor me, maar voel ik wel heel sterk dat ik de rest van mijn leven bij hem wil blijven. Hij zegt te voelen dat het voor hem nu goed zit, maar dat hij geen uitspraken kan doen voor de rest van zijn leven. Ik voel me daar onzeker over.
Ben benieuwd hoe jullie erover denken.
Ook zegt hij dat hij zich geen beeld kan vormen over de verre toekomst, zowel niet over hemzelf (wat hij dan doet etc) als voor ons samen, simpelweg omdat hij daar niet bij stil staat.
Is dit een slecht teken? Is het niet zo dat, als je het gevoel hebt 'de ware' (of een ware) ontmoet te hebben dat je dan vanzelf ook al voor je moet zien hoe je samen hand en hand gepensioneerd loopt te zijn?
Andersom zie ik ook niks concreets voor me, maar voel ik wel heel sterk dat ik de rest van mijn leven bij hem wil blijven. Hij zegt te voelen dat het voor hem nu goed zit, maar dat hij geen uitspraken kan doen voor de rest van zijn leven. Ik voel me daar onzeker over.
Ben benieuwd hoe jullie erover denken.
dinsdag 23 oktober 2007 om 17:04
@mabel007: we wonen nu nog allebei apart maar hebben wel samenwoonplannen. Ik zie niet voor me dat ik de rest van mijn leven alleen zou willen samenwonen, zou ook als dat goed gaat willen trouwen, kinderen krijgen, etc etc. Kortom: de hele burgelijke riedel. Hij wil heel graag met me samenwonen maar is niet bezig met die riedel die ik net noemde. Hij richt zich dus meer op de nabije toekomst. Ik zou al zwart op wit willen hebben dat zowel hij als ik het leuk blijven vinden en dus zeker is dat ik met hem al die verre toekomstplannen kan verwezenlijken, maar dat gaat idd niet en is ergens misschien ook wel weer saai. Maar dat laatste zegt vooral mijn verstand, gevoelsmatig wil ik zekerheden die niet bestaan.
dinsdag 23 oktober 2007 om 17:09
Heb je concrete samenwoonplannen?
Weet je wel wat hij wil? Wil hij wel kinderen maar kan/ wil hij je niet vertellen op welke termijn of zijn dat ook dingen die hij niet weet???
PS
je zou m'n vriend kunnen zijn
ik ben ook veel te nuchter om zo ver vooruit te kijken. Vandaag ben ik dolgelukkig met je en dat is alles wat telt!!
Weet je wel wat hij wil? Wil hij wel kinderen maar kan/ wil hij je niet vertellen op welke termijn of zijn dat ook dingen die hij niet weet???
PS
je zou m'n vriend kunnen zijn
ik ben ook veel te nuchter om zo ver vooruit te kijken. Vandaag ben ik dolgelukkig met je en dat is alles wat telt!!
anoniem_56550 wijzigde dit bericht op 23-10-2007 17:14
Reden: ff aanpassen :)
Reden: ff aanpassen :)
% gewijzigd
dinsdag 23 oktober 2007 om 18:01
Zou het soms zo kunnen zijn dat de meeste vrouwen dat hebben?
Merk het aan mezelf en aan mijn meidenomgeving dat wij het juist zijn die die hele verre toekomstverwachtingen "nodig" hebben.
Had het heel erg, nu gelukkig stukken minder (ook wat prettiger voor vriendlief hihi)
Tis allemaal zo waar wat er gezegd wordt.
Je kan het allemaal heel hard roepen dat je samen 100 wilt worden, maar de feiten liggen toch echt anders, hoeveel huwelijken lopen er ook alweer op de klippen?
1 op de 4 of zo??
Merk het aan mezelf en aan mijn meidenomgeving dat wij het juist zijn die die hele verre toekomstverwachtingen "nodig" hebben.
Had het heel erg, nu gelukkig stukken minder (ook wat prettiger voor vriendlief hihi)
Tis allemaal zo waar wat er gezegd wordt.
Je kan het allemaal heel hard roepen dat je samen 100 wilt worden, maar de feiten liggen toch echt anders, hoeveel huwelijken lopen er ook alweer op de klippen?
1 op de 4 of zo??
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 23 oktober 2007 om 18:05
Ik denk net zoals jouw vriend over een relatie 
Vooral in het begin van een relatie...
Nu ben ik 2,5 jaar verder en is hij naar de andere kant van het land verhuisd voor mij. Ja, nu kijk ik wel serieuzer naar de relatie en zie ik ons zoals het nu is nog wel een tijdje zo doorgaan. Maar zeker weten doe je het nooit natuurlijk..
Vooral in het begin van een relatie...
Nu ben ik 2,5 jaar verder en is hij naar de andere kant van het land verhuisd voor mij. Ja, nu kijk ik wel serieuzer naar de relatie en zie ik ons zoals het nu is nog wel een tijdje zo doorgaan. Maar zeker weten doe je het nooit natuurlijk..
woensdag 24 oktober 2007 om 11:02
Ik merk dat er in ieder geval heel wisselend gereageer wordt! Sommige vrouwen zijn zelf heel nuchter en realistisch en anderen zeggen ook (Summerdance in dit geval) dat het misschien wel meer bij vrouwen hoort om langere termijn toekomstplannen te willen maken.
Ik besef me dat ik ook het gevoel heb dat ik ze ''nodig" heb (dus dat we samen positieve verwachtingen hebben over het altijd en zo) om goed te kunnen genieten van het nu. Dat is natuurlijk niet goed en dat moet ik veranderen, maar hoe?
@Summerdance, jij geeft aan dat je toekomstverwachtingen nu minder nodig hebt dan toen. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Of is het gewoon veranderd door ouder te worden?
Misschien moet ik me gewoon minder concentreren op mijn relatie en de bevestiging die ik daaruit haal en me meer richten op de dingen die ik doe en mezelf meer bevestigen. Het 'get a life'-idee. Vind het alleen wel lastig om te doen!
Ik besef me dat ik ook het gevoel heb dat ik ze ''nodig" heb (dus dat we samen positieve verwachtingen hebben over het altijd en zo) om goed te kunnen genieten van het nu. Dat is natuurlijk niet goed en dat moet ik veranderen, maar hoe?
@Summerdance, jij geeft aan dat je toekomstverwachtingen nu minder nodig hebt dan toen. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Of is het gewoon veranderd door ouder te worden?
Misschien moet ik me gewoon minder concentreren op mijn relatie en de bevestiging die ik daaruit haal en me meer richten op de dingen die ik doe en mezelf meer bevestigen. Het 'get a life'-idee. Vind het alleen wel lastig om te doen!
woensdag 24 oktober 2007 om 12:19
Feverine, de vragen van gisteren stelde ik hierom:
Je kunt toekomstplannen zien als een strak raamwerk wat hoe dan ook uitgevoerd moet worden; en waarbij de wereld instort als er een kink in de kabel wordt.
Aan de andere kant kun je volstrekt bij de dag leven.
Daartussen ligt een enorm grijs gebied, waarin, naar mijn mening, het gewone leven en de gemiddelde mens zich ergens bevindt. Ik probeer er dus achter te komen of jullie ongeveer op dezelfde plek zitten in dat grijze gebied of dat jij heel dicht bij het eerste en hij dichtbij het tweede zit.
Als je begrijpt wat ik bedoel....
Het feit dat hij met jou wil samenwonen zegt dus al dat hij niet echt bij de dag leeft, maar wel degelijk naar de toekomst kijkt. Hij vind het ws lastig om "voor altijd" te zeggen, juist omdat jij het zo nodig hebt.
(Nu lijkt het me in het algemeen nogal onmogelijk om geen idee van de toekomst te hebben, je moet tenslotte ook naar de toekomst kijken bij school-, studie-, baankeuze.)
Ik heb vaak de zinsnede gebruikt: "als het een beetje meezit blijven we de rest van ons leven samen, dus laten we dit of dat zus of zo doen ............." Hiermee ook de optie openlatend dat het anders kan gaan, maar dan ga je over op plan B.. (nee, ik weet niet wat plan B is, ik ga pas plan B bedenken als blijkt dat plan A niet werkt.
)
Je kunt toekomstplannen zien als een strak raamwerk wat hoe dan ook uitgevoerd moet worden; en waarbij de wereld instort als er een kink in de kabel wordt.
Aan de andere kant kun je volstrekt bij de dag leven.
Daartussen ligt een enorm grijs gebied, waarin, naar mijn mening, het gewone leven en de gemiddelde mens zich ergens bevindt. Ik probeer er dus achter te komen of jullie ongeveer op dezelfde plek zitten in dat grijze gebied of dat jij heel dicht bij het eerste en hij dichtbij het tweede zit.
Als je begrijpt wat ik bedoel....
Het feit dat hij met jou wil samenwonen zegt dus al dat hij niet echt bij de dag leeft, maar wel degelijk naar de toekomst kijkt. Hij vind het ws lastig om "voor altijd" te zeggen, juist omdat jij het zo nodig hebt.
(Nu lijkt het me in het algemeen nogal onmogelijk om geen idee van de toekomst te hebben, je moet tenslotte ook naar de toekomst kijken bij school-, studie-, baankeuze.)
Ik heb vaak de zinsnede gebruikt: "als het een beetje meezit blijven we de rest van ons leven samen, dus laten we dit of dat zus of zo doen ............." Hiermee ook de optie openlatend dat het anders kan gaan, maar dan ga je over op plan B.. (nee, ik weet niet wat plan B is, ik ga pas plan B bedenken als blijkt dat plan A niet werkt.
)
woensdag 24 oktober 2007 om 15:30
@mabel007: bedankt voor je verheldering. Ik denk dat ik meer aan de kant van het strakke raamwerk zit en hij meer in het midden, of net onder het midden. Maar dat raamwerk van mij is vooral strak, besef ik me nu, omdat ik daarmee de kwaliteit van onze huidige relatie wil toetsen! Voor mij was het idee dat de ander mee wil gaan in die planning het teken dat hij me echt leuk vindt! Door de vele reacties hier besef ik dat ik dat niet zo hoef te zien en dat ik de kwaliteit van zijn gevoelens voor mij ook kan toetsen door te kijken aan wat hij in het hier en nu doet. Uberhaupt ben ik mijn eigen toetsneiging zat, die komt voornamelijk voort uit onzekerheid over mezelf denk ik.
Ook is het deels een moeite met het omgaan dat er geen zekerheden bestaan in het leven en je altijd gekwetst kan worden. Het is dus niet eens zo zeer een strakke planbehoefte, ik ben eigenlijk helemaal geen planner.
Verhelderend werkt het om alles uit te schrijven!
Ook is het deels een moeite met het omgaan dat er geen zekerheden bestaan in het leven en je altijd gekwetst kan worden. Het is dus niet eens zo zeer een strakke planbehoefte, ik ben eigenlijk helemaal geen planner.
Verhelderend werkt het om alles uit te schrijven!
donderdag 25 oktober 2007 om 08:55
@ Feverine,wij zijn nu ruim 2 jaar bij elkaar, en eerlijk is eerlijk ikwas na 3 maanden al bezig met samewonen, trouwen kindjes en inschrijvingen voor bejaardentehuizen...
Na gesprekken met mijn lief ben ik tot de conclusie gekomen dat ik juist die toekomstplannen nodig had als houvast.
Euhmm...hoe leg ik dat uit.....als we samenwonen zit het goed, als we trouwen is het voor altijd enz enz
En tsja, daar ben ik toen eens heel realistisch over na gaan denken....
Al die dingen......ze zeggen eigenlijk niet zoveel!
We hebben het ontzettend goed samen nu en merk dat we nu eigenlijk de basis hebben gelegd die zoveel meer zegt dan samewonen, trouwen kindjes enz enz...dit voelt goed.
En het gekke van het hele verhaal........
Nu is het lief die begint over verre toekomstplannen.......
Conclusie:veel van mijn "verwachtingen" kwamen voort uit onzekerheid
Een basis leggen samen duurt best wel een tijdje zeker als je beide al het een en ander hebt meegemaakt...
X
Na gesprekken met mijn lief ben ik tot de conclusie gekomen dat ik juist die toekomstplannen nodig had als houvast.
Euhmm...hoe leg ik dat uit.....als we samenwonen zit het goed, als we trouwen is het voor altijd enz enz
En tsja, daar ben ik toen eens heel realistisch over na gaan denken....
Al die dingen......ze zeggen eigenlijk niet zoveel!
We hebben het ontzettend goed samen nu en merk dat we nu eigenlijk de basis hebben gelegd die zoveel meer zegt dan samewonen, trouwen kindjes enz enz...dit voelt goed.
En het gekke van het hele verhaal........
Nu is het lief die begint over verre toekomstplannen.......
Conclusie:veel van mijn "verwachtingen" kwamen voort uit onzekerheid
Een basis leggen samen duurt best wel een tijdje zeker als je beide al het een en ander hebt meegemaakt...
X
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
donderdag 25 oktober 2007 om 09:31
Niet óók, maar alleen maar door te kijken naar het hier en nu.
Je zou mij snel wegjagen met beelden over bejaardenhuizen en andere lange termijn dingen. Ik heb bij mijn huwelijk de zin over 'tot de dood ons scheidt' laten weghalen. Ik kan dat wel beloven, maar stel dat het echt niet zou gaan? Moet ik dan mijn belofte verbreken of het eindpunt bespoedigen?
donderdag 25 oktober 2007 om 10:36
@Summerdance: fijn dat je herkent dat je uit die uitspraken over de toekomst een soort houvast denkt te kunnen halen. En idd, als je er erg realistisch over nadenkt zegt het idd niet veel. Ik snap nu dat het alles te maken heeft met hoe realistisch je bent hoe je op vragen over altijd antwoordt! En eerst interpreteerde ik het alleen als een teken dat de gevoelens in het hier en nu niet goed genoeg zijn, omdat je anders wel dat soort uitspraken zou willen doen. Ik ben erg blij dat ik nu snap dat ik dat verkeerd zie. En dat je zegt dat een basis leggen tijd kost en dat dat normaal is...Ik zou het soms wel eens willen bespoedigen, maar 'you can't hurry love'. Ik moet leren loslaten..
@Crystal68: het is idd niet reeel zoiets te beloven. Dachten jij en je partner hetzelfde over die zin weg laten halen? In mijn idee beloof je bij een huwelijk alleen dat je nu de intentie hebt het voor altijd te laten duren. Ik besef nu dat zo'n intentie ook alleen maar over het hier en nu gaat en elk moment kan veranderen.
@Crystal68: het is idd niet reeel zoiets te beloven. Dachten jij en je partner hetzelfde over die zin weg laten halen? In mijn idee beloof je bij een huwelijk alleen dat je nu de intentie hebt het voor altijd te laten duren. Ik besef nu dat zo'n intentie ook alleen maar over het hier en nu gaat en elk moment kan veranderen.
