Steeds meer twijfel of het wel past

Hoi iedereen,

Ik heb nu 7 maanden een nieuwe relatie, na een relatie en huwelijk van 9 jaar. Ik heb een dochtertje van 6 en ben zelf 33.
Laat ik voorop stellen dat ik in mijn huidige relatie in het begin hartstikke verliefd was. En nog steeds ben ik gek op deze man. Maar naarmate we elkaar nu steeds beter leren kennen, komt bij mij soms de twijfel op of we wel zo goed bij elkaar passen.
Voor mijn gevoel verschillen we in onze ‘volwassenheid’.

Ik ben 33, moeder en heb een drukke baan die me ontzettend goed bevalt. Ik heb in mijn studententijd lekker gefeest, maar ook ervaring met dus een lange relatie. Ik ben nu op een punt in mijn leven waarop ik erg blij ben. Mijn dochtertje, mijn werk, vrienden en familie, het geeft allemaal veel voldoening. In een relatie zoek ik vooral liefde, ontspanning en samen leuke dingen doen. Maar ik ben door mijn werk en dochtertje vaak al zo ‘vol’ of gewoon moe, dat ik geen hele wilde dingen als feesten, drugs of festivals meer hoef. Ik hoef de wereld niet meer te exploreren, ben mijn wilde haren wel kwijt en wil naast werk en dochtertje vooral rust. En soms natuurlijk ook de ruimte om leuke dingen te doen met mijn partner. Maar ik word dan blijer van een citytrip, sauna, bios of restaurant dan een hele avontuurlijke vakantie met allerlei pieken en dalen of een vermoeiend buitenfestival incl drank, drugs en rock&Roll.

Mijn vriend daarentegen, inmiddels 40, zegt dat hij daar ook klaar mee is, maar lijkt dit alles toch nog wel meer te willen. Hij wil, als het überhaupt weer eens kan, naar festivals, dansen en feesten. Het leek hem in het begin leuk om een keer ‘iets’ te gebruiken samen (wat hij nu overigens al anderhalf jaar niet gedaan heeft!). Hij volgt streams van DJ’s, heeft ‘zin om te dansen’, is bezig met allerlei techno/trance/hardstyle dingen ala Amsterdam Dance Event en volgt ook online van die feestbeestachtige mensen die artistiek zijn, drugs gebruiken, naakte selfies posten (man en vrouw) en heel openminded en YOLO (wat een kotswoord) zijn. Hij vind dit ‘kleurrijke’ mensen, ik vind het irritante en verwende kleuters. Zelf is hij dan weer niet zo ‘kleurrijk’ of artistiek, hij heeft gewoon een baan en eigen huis, houdt van fietsen en klussen. Hij lijkt wel in een soort worsteling te zitten met zichzelf. Laatst zei hij dat gezapigheid zijn grootste vijand is. Dat hij wil dat er soms wrijving is, of samen nieuwe dingen wil ontdekken etc. Hij vind het prachtig om filosofische gesprekken over het leven te hebben bij een kampvuurtje met een wijntje. Leuk voor soms, maar vaak denk ik; ja allemaal leuk, maar ik ben gewoon moe en wil slapen of knuffelen, ik ben geen 20 meer. Hij heeft gewoon best vaak uitingen of dingen die hij leuk vind waarvan ik denk ‘sjonge jonge, wat kinderachtig. Hoe oud ben je nou precies?’ Het is ook niet dat hij van een saai leven ineens helemaal los kan gaan en dat nu daarom ineens wil,, hij ‘feest’ al sinds zijn 22e en heeft 13 jaar lang gestudeerd en is pas een paar jaar aan het werk.
Ook vind ik het best een afknapper als je het op je 40e nog nodig hebt om op dancefestivals te staan ‘ stuk te gaan tot 6uur sochtends’ (zijn woorden) en naar dancefeesten te gaan, helemaal als je dat al vanaf je 22e doet. Het lijkt wel alsof hij nog een soort rock&Roll levensstijl ambieert, die eigenlijk helemaal niet heeft maar dat nog wel erg aantrekkelijk vindt. En dat, dat vind ik vermoeiend worden. Al met al voelt het alsof ik soms met een puber een relatie heb, terwijl hij nog ouder is dan ik ben.

En dat vind ik lastig, want verder hebben we het gewoon echt tof samen.