Relaties
alle pijlers
stiefzoon
maandag 14 mei 2007 om 19:54
Heb een tijdje een relatie met een lieve man...ga er ook voor verhuizen..nu komt zijn zoon tussen ons in en laat zijn vader een keuze maken ik of je vriendin...als zij hier komt kom ik niet meer...wie hier heeft dat ook mee gmaakt en hoe op te lossen...ik ga 1.45 uur verder wonen dan waar ik nu woon.......
maandag 14 mei 2007 om 23:51
Naamloos, niemand wijst jou hier als schuldige aan, maar je stelt je nogal star op ten opzichte van je stiefzoon. Niemand heeft moeite met de regels, dus dan past hij zich ook maar aan. Niemand is hetzelfde Naamloos. Waarom gaan jij, je vriend en zijn zoon niet eens met zijn drietjes om tafel zitten? Benader hem als een volwassene en vraag waar hij nu precies zo'n moeite mee heeft. De kans is groot dat hij zich dan serieus voelt genomen, ik kan me voorstellen dat hij nu het gevoel heeft dat hij alles maar "moet". Ik kan me goed voorstellen dat bij jullie de regels strakker zijn dan bij zijn moeder of opa en oma, met 6 kinderen is dat nu eenmaal nodig.
maandag 14 mei 2007 om 23:52
Samen op een kamer met je eigen broertje is nog wel wat anders dan samen op een kamer met een kind uit een ander gezin.
Je komt steeds terug op ja maar dat moest hij altijd al. Hij moest zijn kamer al delen, hij moest al helpen opruimen. Jij doet net alsof er voor hem niets veranderd. Dit klopt niet er veranderd gewoon heel veel voor hem.
Jij hebt dit topic blijkbaar niet geopend om te horen hoe je de situatie kunt oplossen. (door zich meer in te leven in zijn situatie) maar puur om hem zover te krijgen dat hij zich aan jouw regels gaat houden.
Jij voelt je heel zeker van jouw zaak ik ga binnenkort samenwonen en volgend jaar trouwen en dan moet dat kind zich aangepast hebben.
Vergeet niet dat als de verhouding tussen jou en je stiefzoon echt helemaal escaleert de relatie tussen jou en zijn vader ook wel eens rap kan verslechteren. Er zijn genoeg relaties die op de klippen lopen omdat het tussen stiefouders en stief broertjes en zusjes niet boterd.
Je hebt er dus zelf alle belang bij om je eens wat meer in zijn situatie en belevingswereld te verdiepen dan je alleen maar af te vragen hoe je hem zo ver krijgt dat hij jouw regels naleeft.
Je komt steeds terug op ja maar dat moest hij altijd al. Hij moest zijn kamer al delen, hij moest al helpen opruimen. Jij doet net alsof er voor hem niets veranderd. Dit klopt niet er veranderd gewoon heel veel voor hem.
Jij hebt dit topic blijkbaar niet geopend om te horen hoe je de situatie kunt oplossen. (door zich meer in te leven in zijn situatie) maar puur om hem zover te krijgen dat hij zich aan jouw regels gaat houden.
Jij voelt je heel zeker van jouw zaak ik ga binnenkort samenwonen en volgend jaar trouwen en dan moet dat kind zich aangepast hebben.
Vergeet niet dat als de verhouding tussen jou en je stiefzoon echt helemaal escaleert de relatie tussen jou en zijn vader ook wel eens rap kan verslechteren. Er zijn genoeg relaties die op de klippen lopen omdat het tussen stiefouders en stief broertjes en zusjes niet boterd.
Je hebt er dus zelf alle belang bij om je eens wat meer in zijn situatie en belevingswereld te verdiepen dan je alleen maar af te vragen hoe je hem zo ver krijgt dat hij jouw regels naleeft.
maandag 14 mei 2007 om 23:52
Misschien dat hij het dan meer accepteerd dat jullie samen gaan wonen. Dat er ineens zoveel kinderen bijkomen, ik kan begrijpen dat hij dat heel vervelend vindt. Een kind juist van die leeftijd heeft z'n eigen plekje nodig ofwel zijn eigen kamer.
Ineens andere kinderen erbij stoppen in z'n kamer tja dat heeft niks met niet luisteren te maken maar met waar die zoon zich wel en niet bij op z'n gemak voelt.
Ineens andere kinderen erbij stoppen in z'n kamer tja dat heeft niks met niet luisteren te maken maar met waar die zoon zich wel en niet bij op z'n gemak voelt.
maandag 14 mei 2007 om 23:53
Niemand zegt dat jij de schuldige bent...
Er wordt geprobeerd om met je mee te denken waarom je stiefzoon zich zo gedraagt en ook naar oplossingen e.d. Jij zit er middenin en buitenstaanders kunnen vaak meer objectief naar de situatie kijken. Maar als jij daar niets mee doet dan zal dat weinig zin hebben.
Je gaat nergens inhoudelijk op in, graag zou ik wel een echte reaktie willen zien op mijn posting..
Er wordt geprobeerd om met je mee te denken waarom je stiefzoon zich zo gedraagt en ook naar oplossingen e.d. Jij zit er middenin en buitenstaanders kunnen vaak meer objectief naar de situatie kijken. Maar als jij daar niets mee doet dan zal dat weinig zin hebben.
Je gaat nergens inhoudelijk op in, graag zou ik wel een echte reaktie willen zien op mijn posting..
maandag 14 mei 2007 om 23:54
De schuld wordt niet direct bij jou gelegd. Ik vind dat iedereen in dit topic haar best doet om jou te helpen, handvaten aan te dragen en te zoeken naar oorzaken. En die oorzaken liggen inderdaad niet persé bij hem. En ook niet persé bij jou. Maar als je dat niet in wilt zien, dan ben ik bang dat je hier niet uit gaat komen.
dinsdag 15 mei 2007 om 00:05
er zijn hier een hoop mensen die je precies, maar dan ook precies uitleggen waarom je stiefzoon zo reageert, en elke keer wil je niet inzien dat die mensen gelijk hebben, en veeg je hun argumenten van tafel.
- sinds jij in beeld bent, zijn de regels veranderd, strakker geworden. dat is voor geen een puber leuk. dus hij neemt jou kwalijk dat zijn vader veranderd is, en daarmee ben jij veranderd in de boze stiefmoeder. dit is nooit je bedoeling geweest, maar zo beleefd je stiefzoon het. dat is zijn beleving, daar kun je weinig aan doen.
- waarschijnlijk vind hij het moeilijk dat hij zijn vader en zijn eigen plekje nu vaker moet delen met ook nog 5 andere kinderen.
. je zegt dat je je eigen kinderen niet beter vind, maar je zegt wel dat ZIJ wel kunnen luisteren. indirect zeg je daar mee, dat ZIJ WEL beter zijn. dit bedoel je misschien niet zo, maar zo komt het echt echt over!!! een puber als jouw stiefzoon voelt dat haarfijn aan!!
- je moet het het gedrag van je stiefzoon niet veroordelen, maar proberen te begrijpen, je proberen in te leven. tuurlijk moet hij zich aan de regels houden, maar blijkbaar is die stiefzoon een veel gevoeligere jongen dan de andere kinderen, en heeft hij veel moeite met veranderingen. probeer dat te begrijpen ipv te veroordelen.
- het zou denk ik goed zijn om die stiefzoon de komende tijd niet aan te spreken op zijn gedrag, maar dat je vriend laten doen. verder zou ik proberen quality time met hem door te brengen. doe een keer een spelletje, bak een leuke taart met hem of zoiets. dan ga je leuke kanten van hem zien, en hij leuke kanten van jou.
ik hoop echt dat je iets met alle adviezen en dingen doet hier.
ik wil niet heel eigendunkerig overkomen, maar ik ben een pedagoge en werk nu alweer 4 jaar op leefgroepen met (moeilijk opvoedbare) pubers.
en ik zie ook dat de meeste pubers ook echt wel moeilijk zijn, maar ik zie ook wel eens dat ze moeilijk gemaakt zijn door hun ouders. of dat er niks mis is met de jongere zelf, maar dat de ouders een verkeerd beeld hebben gecreeerd van hun kind. ik weet dat dit gevaarlijke uitspraken zijn, want ik ben zelf geen ouder, en volgens veel mensen kan en mag ik er daarom niet over oordelen, ik zeg alleen wat ik de afgelopen jaren op mijn werk heb gezien...
- sinds jij in beeld bent, zijn de regels veranderd, strakker geworden. dat is voor geen een puber leuk. dus hij neemt jou kwalijk dat zijn vader veranderd is, en daarmee ben jij veranderd in de boze stiefmoeder. dit is nooit je bedoeling geweest, maar zo beleefd je stiefzoon het. dat is zijn beleving, daar kun je weinig aan doen.
- waarschijnlijk vind hij het moeilijk dat hij zijn vader en zijn eigen plekje nu vaker moet delen met ook nog 5 andere kinderen.
. je zegt dat je je eigen kinderen niet beter vind, maar je zegt wel dat ZIJ wel kunnen luisteren. indirect zeg je daar mee, dat ZIJ WEL beter zijn. dit bedoel je misschien niet zo, maar zo komt het echt echt over!!! een puber als jouw stiefzoon voelt dat haarfijn aan!!
- je moet het het gedrag van je stiefzoon niet veroordelen, maar proberen te begrijpen, je proberen in te leven. tuurlijk moet hij zich aan de regels houden, maar blijkbaar is die stiefzoon een veel gevoeligere jongen dan de andere kinderen, en heeft hij veel moeite met veranderingen. probeer dat te begrijpen ipv te veroordelen.
- het zou denk ik goed zijn om die stiefzoon de komende tijd niet aan te spreken op zijn gedrag, maar dat je vriend laten doen. verder zou ik proberen quality time met hem door te brengen. doe een keer een spelletje, bak een leuke taart met hem of zoiets. dan ga je leuke kanten van hem zien, en hij leuke kanten van jou.
ik hoop echt dat je iets met alle adviezen en dingen doet hier.
ik wil niet heel eigendunkerig overkomen, maar ik ben een pedagoge en werk nu alweer 4 jaar op leefgroepen met (moeilijk opvoedbare) pubers.
en ik zie ook dat de meeste pubers ook echt wel moeilijk zijn, maar ik zie ook wel eens dat ze moeilijk gemaakt zijn door hun ouders. of dat er niks mis is met de jongere zelf, maar dat de ouders een verkeerd beeld hebben gecreeerd van hun kind. ik weet dat dit gevaarlijke uitspraken zijn, want ik ben zelf geen ouder, en volgens veel mensen kan en mag ik er daarom niet over oordelen, ik zeg alleen wat ik de afgelopen jaren op mijn werk heb gezien...
dinsdag 15 mei 2007 om 00:07
en nogmaals, ook ik zeg niet dat je schuldig bent. helemaaaal niet!!! maar er zijn denkbeelden in het hoofd van je stiefzoon gekomen, waarvan het absoluut niet de bedoeling was dat ze er zouden komen, en jij dus ook niet hebt gedaan of expres hebt gedaan, maar ze zitten er nu wel, en jij bent wel de volwassene met de mogelijkheden om dit op te lossen....
dinsdag 15 mei 2007 om 10:32
Hoi ffnaamloos,
als alleen die ene zoon er moeite mee heeft lijkt mij de keus voor jouw partner niet zo moeilijk eerlijk gezegd. zowiezo maakt jouw partner zelf uit met wie hij zijn leven deelt, daar hebben kinderen niks over te zeggen. Het is namelijk zo dat als hij nu naar zijn kind luistert en niet met jou verder gaat, die zoon straks het huis uit gaat en vaders alleen zit te koekeloeren omdat hij voor zijn zoon heeft gekozen. Die zoon laat het ook niet van zijn vader afhangen met wat voor een vrouw hij zijn leven gaat delen straks dus dat moet vader ook niet doen. Als jullie gelukkig zijn samen is dat het allerbelangrijkste, dat stralen jullie dan ook naar jullie kinderen uit.
Sterkte!
als alleen die ene zoon er moeite mee heeft lijkt mij de keus voor jouw partner niet zo moeilijk eerlijk gezegd. zowiezo maakt jouw partner zelf uit met wie hij zijn leven deelt, daar hebben kinderen niks over te zeggen. Het is namelijk zo dat als hij nu naar zijn kind luistert en niet met jou verder gaat, die zoon straks het huis uit gaat en vaders alleen zit te koekeloeren omdat hij voor zijn zoon heeft gekozen. Die zoon laat het ook niet van zijn vader afhangen met wat voor een vrouw hij zijn leven gaat delen straks dus dat moet vader ook niet doen. Als jullie gelukkig zijn samen is dat het allerbelangrijkste, dat stralen jullie dan ook naar jullie kinderen uit.
Sterkte!
dinsdag 15 mei 2007 om 10:54
Cursus en begeleiding voor ouders en kinderen
in een nieuw samengesteld gezin
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#Een nieuw samengesteld gezin]Een nieuw samengesteld gezin[/url]
Werkwijze
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#Drie manieren]Twee manieren van begeleiding[/url]
Begeleiding van het paar
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#individuele begeleiding]Individuele begeleiding[/url]
Kosten
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#Wat kunt u doen]Oriënterend gesprek[/url]
Literatuur
in een nieuw samengesteld gezin
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#Een nieuw samengesteld gezin]Een nieuw samengesteld gezin[/url]
Werkwijze
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#Drie manieren]Twee manieren van begeleiding[/url]
Begeleiding van het paar
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#individuele begeleiding]Individuele begeleiding[/url]
Kosten
[url=http://www.opeigenkoers.nl/stiefgezinnen.htm#Wat kunt u doen]Oriënterend gesprek[/url]
Literatuur
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 15 mei 2007 om 10:55
Zat eens in een beginnende relatie met een man met 2 kinderen. Klikte echt heel goed tussen die man en mij, maar 1 van zijn kinderen had heel veel moeite met onze relatie; hij kreeg slaapproblemen en ook op school ging het niet goed.
Toenmalige vriend en zijn ex waren toen ongeveer 1,5jaar gescheiden, ex had al een nieuwe partner en er was een baby op komst. Toen kwam ook ik er nog bij en dat was voor die jongen echt teveel...
We hebben het geprobeerd maar het ging echt niet en hij heeft de relatie toen beeindigd. Ben er een half jaar enorm verdrietig over geweest, maar heb altijd, en nu ik zelf mama ben nog meer, veel respect voor hem en zijn keuze gehad!
dinsdag 15 mei 2007 om 11:11
<div class="forumquote">quote: gerardvandegraaf reageerde <script language='javascript' type='text/javascript'>document.write(friendlyDateTimeFromStr('15-05-2007 10:32:26'));</script>
<hr class="forumhr" />
<font color="#000000">Hoi ffnaamloos,<br /><br />als alleen die ene zoon er moeite mee heeft lijkt mij de keus voor jouw partner niet zo moeilijk eerlijk gezegd. zowiezo maakt jouw partner zelf uit met wie hij zijn leven deelt, daar hebben kinderen niks over te zeggen.<br /><font color="#ff00ff">Sja, zo dacht Wanda Rikkers er waarschijnlijk ook over, en we weten allemaal hoe het met haar kind afliep... inderen zijn afhankelijk van hun ouders, zij kunnen nergens anders heen en hebben geen keus, in ieder geval tot ze volwassen zijn. Zolang kinderen nog niet volwassen zijn is het je verantwoordelijkheid als ouder om hun belang in ieder geval nee te nemen. Als een van je kinderen niet met je nieuwe partner overweg kan, zul je dat moeten proberen op te lossen. Lukt dat niet dan lijkt me logisch dat het belang van het afhankelijke kind zwaarder weegt. <br /></font>Het is namelijk zo dat als hij nu naar zijn kind luistert en niet met jou verder gaat, die zoon straks het huis uit gaat en vaders alleen zit te koekeloeren omdat hij voor zijn zoon heeft gekozen. <font color="#ff00ff">Zoon is 14. Als zoon nu 18 was, dan had je mss een punt, maar waar moet het kind hen als ie zich in zijn eigen huis, bij zijn eigen vader niet veilig kan voelen omdat zijn stiefmoeder hem een latig stuk ongeluk vindt? <br /></font> Die zoon laat het ook niet van zijn vader afhangen met wat voor een vrouw hij zijn leven gaat delen straks dus dat moet vader ook niet doen. Als zoon leven gaat delen is zoon volwassen. <font color="#ff00ff">Zodra zoon volwassen is mag pa doen en laten wat ie wil, Nu is zoon nog kind, is pa verantwoordelijk en heeft ie ervoor te zorgen dat et met zoon goed gaat. <br /></font> Als jullie gelukkig zijn samen is dat het allerbelangrijkste, dat stralen jullie dan ook naar jullie kinderen uit. Lijkt me toch wel fijn als de kinderen smane ook een beeje gelukkig zijn. <br /><font color="#ff00ff">Als je nieuwe partner jouw kind zou mihandelen, zou je dan ook vinden dat je eigen geluk belangrijker is dan dat van je kind? ( waarmee ik niet wil beweren dat TO het kind mishandelt, ik vind wel datze wat meer begrip zou mogen opbrengen voor de gevoelens van haar stiefzoon, dat wel).<br /></font>Sterkte!</font> </div>
<br />
<br />
<hr class="forumhr" />
<font color="#000000">Hoi ffnaamloos,<br /><br />als alleen die ene zoon er moeite mee heeft lijkt mij de keus voor jouw partner niet zo moeilijk eerlijk gezegd. zowiezo maakt jouw partner zelf uit met wie hij zijn leven deelt, daar hebben kinderen niks over te zeggen.<br /><font color="#ff00ff">Sja, zo dacht Wanda Rikkers er waarschijnlijk ook over, en we weten allemaal hoe het met haar kind afliep... inderen zijn afhankelijk van hun ouders, zij kunnen nergens anders heen en hebben geen keus, in ieder geval tot ze volwassen zijn. Zolang kinderen nog niet volwassen zijn is het je verantwoordelijkheid als ouder om hun belang in ieder geval nee te nemen. Als een van je kinderen niet met je nieuwe partner overweg kan, zul je dat moeten proberen op te lossen. Lukt dat niet dan lijkt me logisch dat het belang van het afhankelijke kind zwaarder weegt. <br /></font>Het is namelijk zo dat als hij nu naar zijn kind luistert en niet met jou verder gaat, die zoon straks het huis uit gaat en vaders alleen zit te koekeloeren omdat hij voor zijn zoon heeft gekozen. <font color="#ff00ff">Zoon is 14. Als zoon nu 18 was, dan had je mss een punt, maar waar moet het kind hen als ie zich in zijn eigen huis, bij zijn eigen vader niet veilig kan voelen omdat zijn stiefmoeder hem een latig stuk ongeluk vindt? <br /></font> Die zoon laat het ook niet van zijn vader afhangen met wat voor een vrouw hij zijn leven gaat delen straks dus dat moet vader ook niet doen. Als zoon leven gaat delen is zoon volwassen. <font color="#ff00ff">Zodra zoon volwassen is mag pa doen en laten wat ie wil, Nu is zoon nog kind, is pa verantwoordelijk en heeft ie ervoor te zorgen dat et met zoon goed gaat. <br /></font> Als jullie gelukkig zijn samen is dat het allerbelangrijkste, dat stralen jullie dan ook naar jullie kinderen uit. Lijkt me toch wel fijn als de kinderen smane ook een beeje gelukkig zijn. <br /><font color="#ff00ff">Als je nieuwe partner jouw kind zou mihandelen, zou je dan ook vinden dat je eigen geluk belangrijker is dan dat van je kind? ( waarmee ik niet wil beweren dat TO het kind mishandelt, ik vind wel datze wat meer begrip zou mogen opbrengen voor de gevoelens van haar stiefzoon, dat wel).<br /></font>Sterkte!</font> </div>
<br />
<br />
dinsdag 15 mei 2007 om 11:19
ben ik het niet mee eens, maar dat is mijn mening, die hoeft niemand te delen, maar ik denk dat als een kind een nieuwe relatie niet wilt accepteren het kind dan aan het kortste eind trekt. Kijk als de nieuwe partner niet goed zou zijn voor de kinderen is het een heel ander verhaal maar daar gaat het hier niet om. Dit gaat over een kind wat zijn vader voor het blok zet omdat het even niet gaat zoals hij wilt. En dat mag nooit gebeuren VIND IK. Een kind maakt nooit uit wat er wel of niet gebeurd. Maar nogmaals dat is mijn mening, en dit is een forum waarin om meningen van anderen wordt gevraagd. Als je een gezin hebt met 2 volwassenen en 6 kinderen, waarvan iedereen gelukkig is alleen 1 zoon niet, waar laat je het dan van afhangen?? misschien zit zoonlief wel in een puberale fase waarin hij zich tegen alles en iedereen afzet.
dinsdag 15 mei 2007 om 11:27
wat een domme opmerking, dat ik hopelijk geen intentie heb om kinderen te krijgen, tssk, maar goed.
ik vind die discussies altijd wel grappig als iemand zijn mening geeft waar anderen het dan niet mee eens zijn. leer nou toch eens dat we in een meningsvrij land zitten. en dat ik dus gewoon mijn mening mag geven of jij dat nou leuk vind of niet. en toevallig heb ik over dit onderwerp een hele duidelijk mening. Kinderen bepalen tegenwoordig al alles voor hun ouders, en dan kun je wel zeggen dat dat moet, dat je je kinderen voor alles moet laten gaan, maar wie bepaalt dat dan??
ik vind die discussies altijd wel grappig als iemand zijn mening geeft waar anderen het dan niet mee eens zijn. leer nou toch eens dat we in een meningsvrij land zitten. en dat ik dus gewoon mijn mening mag geven of jij dat nou leuk vind of niet. en toevallig heb ik over dit onderwerp een hele duidelijk mening. Kinderen bepalen tegenwoordig al alles voor hun ouders, en dan kun je wel zeggen dat dat moet, dat je je kinderen voor alles moet laten gaan, maar wie bepaalt dat dan??
dinsdag 15 mei 2007 om 11:31
<div class="forumquote">quote: gerardvandegraaf reageerde <script language='javascript' type='text/javascript'>document.write(friendlyDateTimeFromStr('15-05-2007 11:19:01'));</script>
<hr class="forumhr" />
<font color="#000000">ben ik het niet mee eens, maar dat is mijn mening, die hoeft niemand te delen, maar ik denk dat als een kind een nieuwe relatie niet wilt accepteren het kind dan aan het kortste eind trekt. Kijk als de nieuwe partner niet goed zou zijn voor de kinderen is het een heel ander verhaal maar daar gaat het hier niet om.<br /> <font color="#ff00ff">Dat is nog maar de vraag. Ik vind dat de TO hier zich erg rigide opstelt. ben het op zich wel met je eens dat het kind niet bepaalt of pa wel en niet een nieuwe relatie mag aangaan en met wie, maar ik vind wel dat de nieuwe partner er rekening mee dient te houden dat de kinderen er zijn, dat het voor die kinderen een hele omschakeling is om ineens te maken te hebben met niet alleen een stiefmoeder maar ook een hele bubs stiefbroers en zussen, waar je dan ook nog eens ineens alles mee moet delen. AlsTO niet begrijpt dat dat een hele impact is en weigert daar rekening mee te houden, dan vind ik wel degelijk dat dt schadelijk is voor de kinderen.<br /></font>Dit gaat over een kind wat zijn vader voor het blok zet omdat het even niet gaat zoals hij wilt. En dat mag nooit gebeuren VIND IK.<br /><font color="#ff00ff">Dat is de versie van TO. Ik zie een kind dat ineens geconfronteerd word met een nieuwe gezinssituatie, die ineens vanallerlei priveleges beroofd wordt door nieuwe vriendin van pa en die flink zijn kont in de krib gooit. Dan kun je wel gaan roepen dat kind niet bepaalt, je kunt ook eens met het kind gaan praten en het ruimte geven om zijn angsten en gevoelens te ventileren in plaats van te roepen dat ie zich maar heeft aan te passen. <br /></font>Een kind maakt nooit uit wat er wel of niet gebeurd. Maar nogmaals dat is mijn mening, en dit is een forum waarin om meningen van anderen wordt gevraagd.<br /><font color="#ff00ff">Nee, maar wat er gebeurt heeft wel consequenties voor dat kind, is het dan teveel gevraargd dat er wel naar het kind geluisterd wordt. Wat doet TO om de angsten van het kind weg te nemen? geeft ze het kind de ruimte om af en toe alleen met vader te zijn, zonder aanwezigheid van de stief broers en zussen waar het kind inens zijn kamer mee moet delen? <br /></font>Als je een gezin hebt met 2 volwassenen en 6 kinderen, waarvan iedereen gelukkig is alleen 1 zoon niet, waar laat je het dan van afhangen??<br /><font color="#ff00ff">Dat ligt er aan hoe ongelukkig die zoon van de situatie wordt. <br /></font>misschien zit zoonlief wel in een puberale fase waarin hij zich tegen alles en iedereen afzet. </font><font color="#ff00ff">Dat zou zomaar kunnen. maar dan nog zal de houding van TO e.e.a alleen maar erger maken. Pubers zetten zich af uit onzekerheid en om zichzelf te ontdekken. Als TO iedere keer roept dat haar kinderen wel luisteren en niet zo moeilijk doen en dat ie zich maar heeftaan te passen, dan los je het conflict niet op. Het kind hoeft niet te bepalen, maar het zou wel fijn zijn als het kind het gevoel krijgt dat het welkom is en dat er naar m geluisterd wordt. En zoals TO zich hier over m uitlaat denk ik, arme jongen....</font></div>
<br />
<br />
<hr class="forumhr" />
<font color="#000000">ben ik het niet mee eens, maar dat is mijn mening, die hoeft niemand te delen, maar ik denk dat als een kind een nieuwe relatie niet wilt accepteren het kind dan aan het kortste eind trekt. Kijk als de nieuwe partner niet goed zou zijn voor de kinderen is het een heel ander verhaal maar daar gaat het hier niet om.<br /> <font color="#ff00ff">Dat is nog maar de vraag. Ik vind dat de TO hier zich erg rigide opstelt. ben het op zich wel met je eens dat het kind niet bepaalt of pa wel en niet een nieuwe relatie mag aangaan en met wie, maar ik vind wel dat de nieuwe partner er rekening mee dient te houden dat de kinderen er zijn, dat het voor die kinderen een hele omschakeling is om ineens te maken te hebben met niet alleen een stiefmoeder maar ook een hele bubs stiefbroers en zussen, waar je dan ook nog eens ineens alles mee moet delen. AlsTO niet begrijpt dat dat een hele impact is en weigert daar rekening mee te houden, dan vind ik wel degelijk dat dt schadelijk is voor de kinderen.<br /></font>Dit gaat over een kind wat zijn vader voor het blok zet omdat het even niet gaat zoals hij wilt. En dat mag nooit gebeuren VIND IK.<br /><font color="#ff00ff">Dat is de versie van TO. Ik zie een kind dat ineens geconfronteerd word met een nieuwe gezinssituatie, die ineens vanallerlei priveleges beroofd wordt door nieuwe vriendin van pa en die flink zijn kont in de krib gooit. Dan kun je wel gaan roepen dat kind niet bepaalt, je kunt ook eens met het kind gaan praten en het ruimte geven om zijn angsten en gevoelens te ventileren in plaats van te roepen dat ie zich maar heeft aan te passen. <br /></font>Een kind maakt nooit uit wat er wel of niet gebeurd. Maar nogmaals dat is mijn mening, en dit is een forum waarin om meningen van anderen wordt gevraagd.<br /><font color="#ff00ff">Nee, maar wat er gebeurt heeft wel consequenties voor dat kind, is het dan teveel gevraargd dat er wel naar het kind geluisterd wordt. Wat doet TO om de angsten van het kind weg te nemen? geeft ze het kind de ruimte om af en toe alleen met vader te zijn, zonder aanwezigheid van de stief broers en zussen waar het kind inens zijn kamer mee moet delen? <br /></font>Als je een gezin hebt met 2 volwassenen en 6 kinderen, waarvan iedereen gelukkig is alleen 1 zoon niet, waar laat je het dan van afhangen??<br /><font color="#ff00ff">Dat ligt er aan hoe ongelukkig die zoon van de situatie wordt. <br /></font>misschien zit zoonlief wel in een puberale fase waarin hij zich tegen alles en iedereen afzet. </font><font color="#ff00ff">Dat zou zomaar kunnen. maar dan nog zal de houding van TO e.e.a alleen maar erger maken. Pubers zetten zich af uit onzekerheid en om zichzelf te ontdekken. Als TO iedere keer roept dat haar kinderen wel luisteren en niet zo moeilijk doen en dat ie zich maar heeftaan te passen, dan los je het conflict niet op. Het kind hoeft niet te bepalen, maar het zou wel fijn zijn als het kind het gevoel krijgt dat het welkom is en dat er naar m geluisterd wordt. En zoals TO zich hier over m uitlaat denk ik, arme jongen....</font></div>
<br />
<br />
dinsdag 15 mei 2007 om 11:41
@Abidjana, ik zou de reacties van GvdG met een hele grote korrel zout nemen gezien het topic dat hij hier eens heeft geopend (toen nog een man volgens zijn zeggen), het topic staat nog wel ergens op Relaties.
Jammer dat Naamloos zich niet meer laat zien, er wordt hier toch echt gepobeerd met haar mee te denken. Ik snap dat het een lastige situatie is en dat Naamloos zich door de zoon van haar vriend voor heb blok voelt gezet. Maar er zal toch een oplossing moeten komen lijkt mij en het lijkt mij best een goed idee om met zijn drietjes om tafel te gaan zitten. Laat die jongen voelen dat men naar hem wil luisteren, het lijkt me sterk dat daar niets uit zou komen.
Jammer dat Naamloos zich niet meer laat zien, er wordt hier toch echt gepobeerd met haar mee te denken. Ik snap dat het een lastige situatie is en dat Naamloos zich door de zoon van haar vriend voor heb blok voelt gezet. Maar er zal toch een oplossing moeten komen lijkt mij en het lijkt mij best een goed idee om met zijn drietjes om tafel te gaan zitten. Laat die jongen voelen dat men naar hem wil luisteren, het lijkt me sterk dat daar niets uit zou komen.
dinsdag 15 mei 2007 om 11:47
dinsdag 15 mei 2007 om 12:06
Ik vind de opmerking van gerard zo dom nog niet en ik heb zelf wel kinderen. Het is zo dat op een gegeven moment de zoon ook zijn eigen leven gaat leiden en daarbij niet de wil van zijn vader gaat volgen, en dat mag ook worden gezegd. De vader kiest voor een vriendin waar hij zijn leven mee gaat delen, natuurlijk hou je rekening met je kinderen. De andere kinderen hebben geen moeite met deze vrouw, waardoor ik de indruk krijg dat zij niet zo verschrikkelijk is als deze zoon wel denkt. De zoon is op een moeilijke leeftijd, worstelt met allerlei pubergevoelens, hij mist de geborgenheid van het oude gezin en dat is begrijpelijk. Daar moet ook over gesproken worden, er moet begrip zijn voor zijn gevoelens, en ook voor het feit dat hij er moeite mee heeft dat zijn vader weer een liefde in zijn leven heeft. Maar je kunt ook duidelijk maken dat de keuze voor deze vrouw vaststaat en dat je als samengesteld gezin samen verder wil gaat. Wat de regels betreft, misschien dat de zoon enigszins inspraak mag hebben en mag aangeven wat hij belangrijk vindt. Misschien is versoepeling van bepaalde regels bespreekbaar.