Tegen je wil in verhuizen naar een andere stad

04-09-2024 18:35 241 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn vriend en ik wonen beide in andere steden (220 km van elkaar vandaan) vanaf het begin dat wij met elkaar gingen, heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik nooit in een andere stad wil wonen. Ik heb mijn onderneming, mijn studie en mijn huis hier waar ik heel hard voor heb gewerkt.

In het begin van onze relatie heeft hij een aantal maanden achter gehouden dat hij kinderen heeft (omdat hij bang was dat ik van hem zou afknappen, of niet met een man die kinderen heeft een relatie aangaan) Nadat ik hierachter kwam, heeft hij beloofd dat hij er alles aan zou doen om zich aan mij aan te passen.

Met deze voorwaarde heb ik besloten om toch een relatie met hem aan te gaan. Een jaar later hebben we afgesproken dat we door de weeks hier zullen zijn en vrijdag, tm zondag daar zullen zijn ivm de kinderen (want ik wil mij ook aanpassen aan hem).

Doordat ik een rustig jaar heb gehad zijn we vaker daar geweest ondanks onze afspraak. Vorig jaar raakte ik zwanger. Tijdens mijn zwangerschap hebben we wederom deze afspraak weer gemaakt. Door de weeks hier en weekenden daar. Nu vond hij het toch wat lastiger omdat hij daar wilt zijn als de kids spontaan langs willen komen. Tegen mijn zin in hebben we afgesproken dat we vanaf donderdag tm zondag daar zullen zijn. Hier was niks van na gekomen. Ik heb mijn hele zwangerschap bijna alleen moet doen omdat hij maar 1,5 tot 2 dagen hierheen kon komen en ik op een gegeven moment te zwanger was om die lange reis te maken. Ik heb mij heel eenzaam gevoeld en neem hem deze ervaring heel erg kwalijk, maar goed dat terzijde.

Afgelopen week wees ik hem weer op onze afspraak en hij heeft toegegeven dat hij het niet wilt en daar wilt staan voor zijn kinderen en dat ik maar moet verhuizen.

Ik was vanaf het begin heel duidelijk dat ik niet naar een andere stad wil verhuizen om zo veel redenen. Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet. Ik probeer hem duidelijk te maken dat ik niet gelukkig zal zijn en daardoor hem en onze zoon ook niet gelukkig kan maken. Maar hij vindt dat ik mijzelf moet opofferen.

Als ik met hem uit elkaar zal gaan, zal hij mijn zoontje maar een paar dagen in de maand zien ivm de afstand. Ik wil mijn zoon dat absoluut niet aandoen, maar ik kan ook niet verhuizen…

Ik ben ontzettend ongelukkig en weet niet meer wat ik moet doen.

Wat zouden jullie doen?


Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Eens met alle reacties. TO dit is geen gezonde relatie en geloof me als je het alleen doet...je kind wordt wel groot... ik wens je veel wijsheid en sterkte toe want je klinkt alsof je dat goed man gebruiken... en een man die liegt over z'n kinderen? Die had ik allang gedumpt hoor
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe had je het voor je gezien? Nog voor je zwangerschap bedoel ik. Jij wilde nooit in een andere stad wonen en hij kan geen 220 km verderop gaan wonen ivm zijn kinderen. Dus meer dan latten heeft er nooit in gezeten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een ellendige situatie. Ik zou de relatie beëindigen. Bij deze man een hoop rode vlaggen zoals hierboven benoemt. Maar het is in mijn inziens van jouw kant ook niet realistisch om van de vader te vragen om 200 km van zijn kinderen vandaan te komen wonen (ook al had je daar voor jezelf goede redenen voor). Hier zat vanaf het begin geen toekomst in.
Blijf zitten waar je zit, bouw verder aan een mooie toekomst met je zoon en maak een goed co-ouderschapsplan met de vader.
Alle reacties Link kopieren Quote
GinnyDamrak schreef:
04-09-2024 22:31
Wat een ellendige situatie. Ik zou de relatie beëindigen. Bij deze man een hoop rode vlaggen zoals hierboven benoemt. Maar het is in mijn inziens van jouw kant ook niet realistisch om van de vader te vragen om 200 km van zijn kinderen vandaan te komen wonen (ook al had je daar voor jezelf goede redenen voor). Hier zat vanaf het begin geen toekomst in.
Blijf zitten waar je zit, bouw verder aan een mooie toekomst met je zoon en maak een goed co-ouderschapsplan met de vader.
Co-ouderschap op 220 km lijkt mij toch echt geen beginnen aan.

Ik zou ofwel gaan latten waarbij het lat-deel na een tijd vooral uit de weekends bestaat.
Nu kan je kind nog meenemen op gelijk welke dag, maar als hij straks 4 à 5 is moet hij gewoon naar school.

Ofwel uit elkaar gaan en dan wordt hij weekend-vader.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
Miem schreef:
04-09-2024 18:35

Ps. Buiten deze “mankementen” hebben wij een gezonde relatie, waarbij we elkaar respecteren en lief hebben.
Hoe dan?[…]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 05-09-2024 08:23
Reden: Trollhinten
8.61% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Er is nog een optie tussen uit elkaar gaan en dat jij bij hem gaat wonen. En dat is dat je bijvoorbeeld doordeweeks in jouw woning bent en in het weekend zijn jullie samen bij hem.

Natuurlijk ziet jullie zoontje hem dan niet iedere dag, maar dat hoeft helemaal geen probleem te zijn. Mijn man is ook de helft van de tijd in Nederland en ik moet daarnaast voor mijn werk regelmatig weg zijn. En dat gaat prima. De tijd dat we beiden thuis zijn besteden we dan ook heel bewust als gezin.

En het is natuurlijk heel gemakkelijk gezegd door anderen dat je hier nooit aan had moeten beginnen, maar dat kun je toch niet meer terugdraaien. Ik raad je dus aan om van een situatie die niet ideaal is het beste te maken. Uit elkaar gaan kan altijd nog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
04-09-2024 20:30
Ik verhuis geen 200 km voor een relatie. En ik geef er al zeker mijn job niet voor op. Ook niet als er een kind samen is.

Dat kind is misschien niet de meest handige en praktische zet ever geweest. Maar latten lijkt mij in deze situatie het hoogst haalbare.

Ik zou ook incalculeren dat dat latten zelfs een moeilijke wordt als kind straks pakweg 7 of 10 is, op voetbal wil en in 't weekend een voetbalmatch heeft. Of bij schoolvriendjes wil spelen.
Het zal dus een flexibele lat moeten zijn waarbij hij ook weekends naar jou komt als hij zijn andere kinderen niet heeft.

Jezelf volledig opofferen voor iemand die in begin liegt, die over afspraken walst, ... is natuurlijk onzin.
Volkomen mee eens. Beslist niet verhuizen hoor! En leer schrijven, het is ‘hij WIL’, niet ‘hij WILT’. Dat staat zo dommig. En wat hij wil(t) doet er even niet meer toe, alleen al na het liegen over zijn eigen kinderen (wtf?!) mag hij flink wat toontjes lager gaan zingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Verhuizen zou in alle opzichten onverstandig zijn, praktisch, emotioneel, financieel en juridisch.

Ik zou inzetten op verbreken van de relatie en dat hij een weekendvader wordt zo te lezen heeft hij daar geen moeite mee gezien het geheim houden van zijn andere kinderen.
Jullie zoontje went daar echt wel aan als hij eigenlijk niet anders weet. Het is kiezen uit 2 kwade. Verder zou ik mezelf instellen op het feit dat je in de praktijk een alleenstaande moeder wordt.

Ik moet zeggen dat ik het wel echt oliedom vind van jullie beide en dat het ongelofelijk egoïstisch van je was om dergelijke afspraken af te dwingen maar ook door niet doortastender te zijn hierover toen die vreemde afspraken er eenmaal waren.
Maar goed het is zo gelopen en jullie kindje is daar de dupe van. Zonde, het enige wat je kan doen is verstandig zijn om de schade zoveel mogelijk te beperken.
Ik hoop dat je in je direct omgeving een goed netwerk hebt.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
Alle reacties Link kopieren Quote
[…]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 05-09-2024 08:24
Reden: Trollhinten
96.89% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Val toch altijd weer van de ene verbazing in de andere, hoe mensen kunnen denken dat iets een goed plan is. Waar zaten je hersenen dan tijdens het bedenken van zo'n geweldig plan.
Nee, sorry, ik kan daar echt met mijn pet niet bij :frusty:

[...]

Hoop dat het een prachtig verhaaltje voor het slapen is en de grote olifant die kwam en blies het verhaaltje uit. Ofzo.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 07-09-2024 11:48
Reden: Zeer ongepast
36.12% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit is geen leuke man. Een man die zijn kinderen verzwijgt, zich niet aan de afspraken houdt en nu zijn kind, jullie zoon in de steek laat is niet leuk.

Ik zou zeker niet verhuizen. Straks heb je geen baan en huis meer en ben je afhankelijk van hem. Ik ben bang dat hij zijn ware aard nog meer zal laten zien, hij zal jou nog ongelukkiger gaan maken.

Zelf had ik na het verzwijgen de relatie verbroken. Maanden liegen over kinderen in je leven is niet oké.
Wat er nu gebeurd klopt niet. Je hoeft dit niet te accepteren je bent hem niks verplicht. Het is totaal eenrichtingsverkeer.
Alle reacties Link kopieren Quote
noa schreef:
04-09-2024 20:38
Hij heeft tegen je gelogen over zijn kinderen.
Hij heeft je veel alleen gelaten tijdens de zwangerschap.
Hij vindt dat jij alles achter je moet laten en maar moet verhuizen.
Hij doet weinig moeite om zijn zoon te zien.
Jij voelt je erg ongelukkig.

Dit zijn geen mankementen hè. Wake up and smell the coffee.
Dit.

Niet verhuizen. Zodra je verhuisd kom je daar ook niet meer weg.

Verbreek die relatie en accepteer dat je alleenstaande ouder bent, hoe moeilijk ook.
Alle reacties Link kopieren Quote
Och meid, wat een nare situatie.
Jullie hebben jezelf er wel in vast gewerkt.
Ga niet verhuizen! Hoe moeilijk ook.
Want je basis is waar je nu woont.
Ook al vindt je het zo moeilijk voor je zoontje…
Je zoontje heeft er geen baat bij als jij ongelukkig wordt op een andere plek.
Je zoontje zal niet goed gedijen daar als zijn moeder ongelukkig is.

Je kunt verder en een leven opbouwen met je zoontje waar je nu bent.
En vader komt wanneer het kan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Blijf wonen in je eigen woonplaats. De kans is groot dat jullie binnen een paar jaar uit elkaar gaan, dan woon je daar als alleenstaande moeder heel ver van je netwerk, en je werk en inkomsten.

De weekenden daar heen gaan lukt ook niet neem ik aan, met een baby 200 km heen en terug is veel te ver, dat is niet in het belang van je kind (of van jou).

Latten waarbij hij in de weekenden bij jou komt is voor je baby, straks kind het fijnste. Je hoeft je kind niet aan urenlange reizen bloot te stellen. Hij kan dat wel.

Hij moet dus heen en weer gaan reizen voor zijn kinderen.

Jij blijft wonen in je eigen woonplaats waar je werk en netwerk is.

Verlies je zelfstandigheid niet!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
04-09-2024 22:35
Co-ouderschap op 220 km lijkt mij toch echt geen beginnen aan.

Ik zou ofwel gaan latten waarbij het lat-deel na een tijd vooral uit de weekends bestaat.
Nu kan je kind nog meenemen op gelijk welke dag, maar als hij straks 4 à 5 is moet hij gewoon naar school.

Ofwel uit elkaar gaan en dan wordt hij weekend-vader.
De afstand maakt het heel lastig. Maar juist in deze situatie moet je goede afspraken maken en vastleggen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh, dit noem jij mankementen in een respectvolle relatie?

Wat vind je dan wel echte, rode vlaggen? Of dealbreakers? Hoe ver kan jouw vriend gaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Beste forummers,

Trollhinten/hunten is niet toegestaan. Als je een topic niet gelooft, kun je dit bij ons melden of bespreken in een van de Napraattopics.

Met vriendelijke groet,

Moderator Vivaforum.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.

Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pelle schreef:
04-09-2024 22:29
Hoe had je het voor je gezien? Nog voor je zwangerschap bedoel ik. Jij wilde nooit in een andere stad wonen en hij kan geen 220 km verderop gaan wonen ivm zijn kinderen. Dus meer dan latten heeft er nooit in gezeten.
Dit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou niet verhuizen zeker omdat je veel redenen hebt en al helemaal niet tegen je zin hier ga je spijt van krijgen. Je relatie lijkt niet gelijkwaardig soms ben je beter af zonder lieve To kies voor jezelf hierin jij was duidelijk in het begin geef je huidige huis en leven niet op voor hem.
Alle reacties Link kopieren Quote
De relatie is/was niet gelijkwaardig, omdat to vanaf het allereerste begin een man kan waarderen die liegt over hele essentiele dingen. Zij kan daar zo makkelijk overheen stappen, omdat ze met name focust op wat het háár oplevert. Een relatie en niet hoeven dealen met de wereld die er omheen is opgebouwd. Zij vindt/vond het blijkbaar geen enkel punt vindt dat hij wél voor haar kiest door te verhuizen naar haar woonplaats en niet in de buurt te blijven wonen voor zijn kinderen.
Dat is zelf ook een to die gericht is op met name haar eigen ego behoefte bevrediging. Als ik maar een man vindt. En hoe hij met mensen, zelfs zijn kinderen, omgaat, maakt me niet uit. Als ik hem maar voor mezelf heb. To is op een bepaalde manier minstens zo egoistisch als die man. Dat zie je ook aan haar keuze om in deze situatie te kiezen voor wederom haar eigen ego behoefte, een kind. Maar wat zij/de ouders dit kind te bieden hebben en hoe ze moeten omgaan met realisme, dat kan of wil ze niet. Ja, op het moment dat zaken een voldongen feit zijn.

Komt op mij over als een to die niet in staat is om verantwoordelijkheden te zien voor waar ze liggen en heel sterk op eigen behoeftebevrediging en impulsen reageert. Nee hoor, deze to is er zelf bij geweest bij alle keuze momenten die ze had en heeft er bewust voor gekozen om deze te negeren en zelfs te denken dat een kind erbij brengen een goed idee was. Ze zit net zo fout als haar vriend die eveneens egoistisch is.
Alle reacties Link kopieren Quote
TheReigningCat schreef:
04-09-2024 22:25
Eigenlijk hebben jullie er allebei een zooitje van gemaakt. Hij had niet moeten liegen over zijn kinderen (eens dat dit een enorme rode vlag is). Jij had hem geen belofte moeten afdwingen om zich "in alles" aan jou aan te passen (ook een rode vlag wat mij betreft), en hij had die belofte nooit moeten maken. En nu zit je ermee.

Ik zou niet verhuizen. Maar je kunt ook niet verwachten dat hij verhuist. Natuurlijk moet hij ook bij zijn andere kinderen in de buurt wonen. Jij wil het jouw zoon niet aandoen dat hij zijn vader maar een aantal dagen per maand ziet... maar aan de behoefte van zijn andere kinderen ga je compleet voorbij. Het is natuurlijk ook niet jouw taak om daar over na te denken. Wel de zijne. En dat heeft hij al verzaakt in zijn beloftes aan jou. Dat zegt toch eigenlijk alles.

Probeer het tot een goed einde te brengen en zorg voor een goede verstandhouding tussen jullie twee; dat is nu het beste dat je voor je zoon kan doen.
Dit. Ongelofelijk.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Alle reacties Link kopieren Quote
SjongeJongeJonge, is hij de laatste man op aarde?
Wat een wandelende rode vlag, vanaf het begin.

Kies voor jezelf, laat die hele pannenkoek lekker in zijn sop gaarkoken en leef een mooi leven met je kind in jouw stad.

Succes.
Het leven is een gekke samenloop van tegenstrijdigheden
Alle reacties Link kopieren Quote
"Maar mijn zoontje ziet zijn vader heel erg weinig en mijn hart breekt ervan. Dus ik heb gezegd dat ik bij hem ga intrekken, maar ik wil dit helemaal niet."

Dat moet je ook niet doen, hiermee valt heel je basis weg (werksituatie, zelfstandigheid, woning, geen 3 maar 5 gezinsleden, etc.). Het zal maar tijdelijk zijn, dat je zoontje het leuk zal vinden.... ondertussen kan het zo ontploffen bij jullie, want de onderlinge situatie is niet echt geweldig bij jullie.

Ik weet niet hoe oud zijn kinderen zijn, maar je zoontje zal niet alle de aandacht krijgen van zijn vader.... dat heeft hij al bewezen.

Persoonlijk zou gaan latten & zorgen dat je eigen basis goed blijft, om goed voor je zoontje en voor jezelf te kunnen zorgen. Daar vanuit kijken wat de volgende stap gaat worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet handig allemaal natuurlijk, maar gedane zaken nemen geen keer.

Realiseer je wel dat je beter een BAM bent dan ergens in the middle of nowhere te zitten zonder baan en zonder netwerk. Volgens mij dan met een relatie die sowieso gedoemd is om te mislukken omdat je het hem altijd voor de voeten zal gooien in elke ruzie: ik zit hier tegen mijn wil.

Probeer het zoals iemand omschreef: het ene weekend naar hem toe met zoontje en het andere weekend komt hij naar jou toe. Zijn eerste leg groeit ook verder op en krijgt andere behoeftes ... dus misschien als zij ouder worden, dat er dan meer tijd vrij komt voor jullie. Vraag is of je daar wel wil op wachten.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.”
Alle reacties Link kopieren Quote
Stomme vraag, maar waarom wil je niet verhuizen? Wat is er zo vervelend aan die andere stad? Je zit er nu ook elk weekend dus je vriendinnen/familie zie je in het weekend ook niet. Werk kun je overal vinden of je moet iets heel specifieks doen wat nergens anders kan. Waarom is die verhuizing zo'n bottleneck? Zou je dat geen proeftijd kunnen geven dat je nog wel je eigen woning aanhoudt? Ik zeg niet dat je je moet opofferen maar ik begrijp niet dat je die afweging niet hebt gemaakt voor je een kind met hem kreeg. Je wist dat dit punt ging komen.

Uiteindelijk ben jij degene die de keus moet maken die gevolgen heeft voor de kinderen in het verhaal. Maar of je ontzegt de halfbroers/zussen van je kind een (co-ouderschap)relatie met hun vader zoals die zak van een man je nu voorhoudt of die van je eigen kind. Bij een van de twee nesten is hij weekend of zelfs dat niet-vader. Kies maar... en iets zegt me dat hij niet voor jou zal kiezen en als je voor blijven in je eigen stad kiest, dan weet ik niet of hij nog zo betrokken is als hij nu is. Zorg dus vooral dat je je zaken qua kinderalimentatie goed geregeld hebt.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven